1965 yılında, 17 yaşındaki lise öğrencisi
Randy Gardner

264 saat boyunca uyumadı.

Bu da uyumadan 11 gün geçirdiği
anlamına gelir.

2.günde gözleri odaklanma yeteneğini
kaybetti.

Sonraki gün, dokunarak nesneleri tanılama
yeteneğini kaybetti.

3.günde, Gardner karamsar ve dengesiz
bir ruh haline büründü.

Deneyin sonunda, konsantre olmakta
zorlanıyordu,

kısa süreli belleğiyle sorunlar yaşıyordu.

paranoyak hale geldi,

halüsinasyon görmeye başladı.

Gardner, uzun süreli psikolojik veya fiziksel

zarara uğramadan eski haline döndüyse de,

diğerleri için bu uykusuzluk hali,
hormanal bozukluk,

hastalık,

ve, en uç durumlarda ölümle sonuçlanabilir.

Öncelikle, neden uyuduğumuzu
anlamaya çalışıyoruz,

biliyoruz ki, uyku olmazsa olmaz.

Yetişkinler yedi, sekiz saatlik gece
uykusuna ihtiyaç duyarken,

ergenlerin yaklaşık on saat uyuması gerekir.

Beynimize yorulduğumuzu söyleyen sinyaller ile

bize havanın karardığını söyleyen sinyaller

yüzünden uykumuz gelir.

adenozin ve melatonin gibi

uyku tetikleyici kimyasalların
sentezlenmesi

bizi uyuşuk bir hale getirir,

nefes alıp vermemizi, 
kalp atış hızımızı yavaşlatır

ve kaslarımız gevşer.

Bu uyku, DNA'mızın kendini onardığı,
vücudumuzun

kendini yenilediği uyku 
NREM uykusudur.

ABD'de,

yetişkinlerin %30'unun, ergenlerin ise %66'sının

uyku yoksunluğu çektiği tahmin ediliyor.

Bu öyle basit bir rahatsızlık değil.

Uykusuz durmak vücuda
ciddi derecede zarar verir.

Uyumadığımızda,

öğrenme gücümüz,

hafızamız,

ruh halimiz,

ve tepki süremiz bundan etkilenir.

Uykusuzluk; ateşlenmeye,

halüsinasyon görmeye,

yüksek kan basıncına sebep olabilir.

hatta uykusuzluk, diyabet ve obeziteyle
bile ilişkilendirilebilir.

2014 yılında futbol fanatiği
Dünya Kupası'nı izlemek için

48 saat ayakta kaldıktan sonra öldü.

Onun zamansız ölümü kalp krizinden olsa da;

çalışmalar gösteriyor ki; altı saatten az uyumak,

kalp krizi riskini, düzenli olarak yedi sekiz

saat uyuyanlara göre 
dört buçuk kat arttırıyor.

Dünya üzerinde nadir rastlanan genetik mutasyona sahip bir avuç insan için

uykusuzluk, kaçınılmaz bir gerçek.

Fatal Familial Insomnia olarak bilinen bu durum,

vücudu kabusvari bir uyanıklık halinde tutar,

vücudun, uykunun huzurlu sığınağına
girmesini engeller.

Aylar veya yıllar içinde,

devam eden bu süreç,
akıl hastalığına ve ölüme neden olur.

Nasıl olur da uykusuzluk,
bu kadar büyük bir dert olur?

Bilimadamları, bunun cevabını
beyinde, atıkların birikmesine

bağlıyor.

Uyanık olduğumuz saatlerde,

hücrelerimiz, enerji kaynaklarımızı
tüketmekle meşgul olurlar

ki bu kaynaklar, adenozin gibi

çeşitli ürünlere dönüştürülür.

Ve adenozin miktarı arttıkça,

uyuma isteğimiz de artar, bu
uyku bastırması olarak da bilinir.

Aslında, kafein adenozin alıcılarının yollarını
kapatır.

Diğer atıklar da beynimizde birikir,

eğer bu atıklar kaldırılmazsa,
beynimize fazladan yük olurlar

ve uykusuzluğun negatif semptonlarına
neden olurlar.

Peki o halde, uyuduğumuzda bunun olmasını
engelleyen şey ne?

Bilimadamları, glymphatic sistem denilen,
beyindeki bu birikmeyi

temizleyen bir mekanizma
buldular.

Bu mekanizma, biz uyurken
daha etkili çalışıyor,

beyin-omurilik sıvısını kullanarak
hücreler arasında biriken artıkları

süpürüp dışarı atıyor.

Lenf damarları, bağışıklık hücreleri için
bir yol görevi görürler.

son araştırmalarda bu damarlar
beyinde bulunmuştur.

aynı zamanda, beynimizdeki günlük atıkların
temizlenmesinde bir rol oynuyor olabilirler.

Bilimadamları, uykunun arkasındaki canlandırıcı
mekanizmayı araştırmaya devam ederken,

bir şeyden emin olabiliriz ki;

sağlığımızı ve aklımızı kaybetmek istemiyorsak, kendimizi uykunun tatlı kollarına bırakmalıyız.