[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.43,0:00:03.42,Default,,0000,0000,0000,,ชีวิตเป็นเรื่องของโอกาส
Dialogue: 0,0:00:03.42,0:00:06.58,Default,,0000,0000,0000,,การสร้างโอกาส ชื่นชมกับโอกาสที่ได้ \Nส่วนของฉันนั้น
Dialogue: 0,0:00:06.58,0:00:08.51,Default,,0000,0000,0000,,คือการฝันถึงโอลิมปิก
Dialogue: 0,0:00:08.51,0:00:11.95,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคือสิ่งที่นิยามตัวตนฉัน \Nนั่นคือความสุขที่สุดของฉัน
Dialogue: 0,0:00:11.95,0:00:15.70,Default,,0000,0000,0000,,ฉันซึ่งเป็นนักสกีวิบาก \Nและสมาชิกทีมสกีแห่งออสเตรเลีย
Dialogue: 0,0:00:15.70,0:00:17.35,Default,,0000,0000,0000,,ขณะนั้นกำลังมุ่งหน้าไปสู่สนามแข่งโอลิมปิกฤดูหนาว
Dialogue: 0,0:00:17.35,0:00:21.58,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยู่บนรถจักรยานกับเพื่อนร่วมทีม
Dialogue: 0,0:00:21.58,0:00:23.52,Default,,0000,0000,0000,,มุ่งหน้าไปตามเส้นทางของเรา
Dialogue: 0,0:00:23.52,0:00:26.67,Default,,0000,0000,0000,,สู่เทือกเขาฝั่งตะวันตกของซิดนีย์ (Sydney) \Nเทือกเขาบลูเมาน์เทน (Blue Mountain) ที่สวยตระหง่าน
Dialogue: 0,0:00:26.67,0:00:29.13,Default,,0000,0000,0000,,วันนั้นเป็นวันในฤดูใบไม้ร่วงที่สุดยอดไปเลย
Dialogue: 0,0:00:29.13,0:00:33.32,Default,,0000,0000,0000,,แสงแดด กลิ่นของยูคาลิปตัส และความฝัน
Dialogue: 0,0:00:33.32,0:00:34.75,Default,,0000,0000,0000,,ชีวิตไปได้สวย
Dialogue: 0,0:00:34.75,0:00:37.65,Default,,0000,0000,0000,,เราอยู่บนรถจักรยานกันมาราวๆ 5 ชั่วโมงครึ่ง
Dialogue: 0,0:00:37.65,0:00:40.04,Default,,0000,0000,0000,,พอมาถึงช่วงที่ฉันชอบที่สุด
Dialogue: 0,0:00:40.04,0:00:43.08,Default,,0000,0000,0000,,คือช่วงที่มาถึงเนินเขา เพราะฉันชอบเนินเขามาก
Dialogue: 0,0:00:43.08,0:00:45.78,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อฉันยกตัวออกจากที่นั่ง และเริ่มที่จะ
Dialogue: 0,0:00:45.78,0:00:48.73,Default,,0000,0000,0000,,ขยับแข้งขยับขาที่ล้อมรอบด้วยอากาศที่เย็นของภูเขา
Dialogue: 0,0:00:48.73,0:00:51.39,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้สึกถึงความรุ่มร้อนในอก ฉันมองหน้าขึ้น
Dialogue: 0,0:00:51.39,0:00:55.07,Default,,0000,0000,0000,,หาแสงแดดที่ปะทะใบหน้า
Dialogue: 0,0:00:55.07,0:00:58.16,Default,,0000,0000,0000,,และทุกอย่างก็ดับมืดลง
Dialogue: 0,0:00:58.16,0:01:01.15,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้น
Dialogue: 0,0:01:01.15,0:01:04.75,Default,,0000,0000,0000,,ร่างกายเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
Dialogue: 0,0:01:04.75,0:01:07.58,Default,,0000,0000,0000,,ฉันถูกชนด้วยรถบรรทุกที่วิ่งด้วยความเร็วสูง
Dialogue: 0,0:01:07.58,0:01:10.90,Default,,0000,0000,0000,,ในเวลาเพียง 10 นาทีที่วิ่งชนรถจักรยาน
Dialogue: 0,0:01:10.90,0:01:12.74,Default,,0000,0000,0000,,ฉันถูกส่งตัวทางอากาศจากอุบัติเหตุ
Dialogue: 0,0:01:12.74,0:01:16.35,Default,,0000,0000,0000,,โดยเฮลิคอปเตอร์กู้ภัย \Nไปยังศูนย์กระดูกสันหลังที่เมืองซิดนีย์ (Sydney)
Dialogue: 0,0:01:16.35,0:01:19.40,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงและ\Nอยู่ในสภาวะเป็นอันตรายอาจถึงแก่ชีวิต
Dialogue: 0,0:01:19.40,0:01:23.54,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งคอและหลังฉันหักรวมทั้งหมด 6 จุด
Dialogue: 0,0:01:23.54,0:01:26.12,Default,,0000,0000,0000,,ซี่โครงด้านซ้ายแตก 5 ซี่
Dialogue: 0,0:01:26.12,0:01:28.92,Default,,0000,0000,0000,,ขาขวาหัก กระดูกไหปลาร้าแตก/หัก
Dialogue: 0,0:01:28.92,0:01:31.17,Default,,0000,0000,0000,,กระดูกเท้าแตกบางจุด
Dialogue: 0,0:01:31.17,0:01:34.43,Default,,0000,0000,0000,,ร่างกายซีกขวาฉีกขาดเปิดออก เต็มไปด้วยกรวดหิน
Dialogue: 0,0:01:34.43,0:01:36.72,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ และภายใน
Dialogue: 0,0:01:36.72,0:01:38.18,Default,,0000,0000,0000,,ศรีษะถูกเปิดออกเห็นกะโหลกด้านใน
Dialogue: 0,0:01:38.18,0:01:40.55,Default,,0000,0000,0000,,ได้รับบาดเจ็บที่ศรีษะภายใน
Dialogue: 0,0:01:40.55,0:01:43.23,Default,,0000,0000,0000,,เสียเลือดไปจำนวนมาก ประมาณ 5 ลิตรได้
Dialogue: 0,0:01:43.23,0:01:46.42,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งคนขนาดตัวเท่าฉันเนี่ย \Nถือว่าเสียเลือดไปแทบจะหมดตัวเลยทีเดียว
Dialogue: 0,0:01:46.42,0:01:49.21,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเฮลิคอปเตอร์มาถึง\Nโรงพยาบาลพรินซ์เฮนรี (Prince Henry)
Dialogue: 0,0:01:49.21,0:01:53.58,Default,,0000,0000,0000,,ในซิดนีย์ ความดันเลือดฉันอยู่ที่ 40
Dialogue: 0,0:01:53.58,0:01:58.99,Default,,0000,0000,0000,,ถือเป็นวันซวยจริงๆ นะเนี้ย (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:02:02.64,0:02:07.73,Default,,0000,0000,0000,,เป็นเวลากว่า 10 วัน ที่ฉันล่องลอยไปมาระหว่าง 2 ภพ
Dialogue: 0,0:02:07.73,0:02:10.96,Default,,0000,0000,0000,,ฉันยังรู้สึกถึงร่างกายของตัวเองอยู่ แต่ก็
Dialogue: 0,0:02:10.96,0:02:13.29,Default,,0000,0000,0000,,รู้สึกว่าได้ออกไปจากร่าง ไปยังที่อื่น
Dialogue: 0,0:02:13.29,0:02:15.19,Default,,0000,0000,0000,,มองลงมาจากข้างบน \Nเหมือนกับว่านี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนอื่น
Dialogue: 0,0:02:15.19,0:02:18.94,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมฉันจะต้องอยากกลับไปอยู่\Nในร่างที่บอบช้ำยับเยินขนาดนั้น?
Dialogue: 0,0:02:18.94,0:02:24.66,Default,,0000,0000,0000,,แต่เสียงนั้นเรียกฉัน "มานี่ มาอยู่กับฉัน"
Dialogue: 0,0:02:24.66,0:02:27.17,Default,,0000,0000,0000,,"ไม่ล่ะ นั่นมันลำบากเกินไป"
Dialogue: 0,0:02:27.17,0:02:30.12,Default,,0000,0000,0000,,"มาเถอะ นี่เป็นโอกาสของเรานะ"
Dialogue: 0,0:02:30.12,0:02:34.09,Default,,0000,0000,0000,,"ไม่นะ ร่างกายนั้นมันย่อยยับเกินไป \Nใช้อะไรไม่ได้แล้วล่ะ"
Dialogue: 0,0:02:34.09,0:02:39.59,Default,,0000,0000,0000,,"มาเถอะนะ มาอยู่กับฉัน \Nเราต้องทำได้ ถ้าเราอยู่ด้วยกัน"
Dialogue: 0,0:02:39.59,0:02:41.88,Default,,0000,0000,0000,,ฉันยืนอยู่ตรงทางแยก (แห่งการตัดสินใจ)
Dialogue: 0,0:02:41.88,0:02:45.74,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้ว่าถ้าฉันไม่กลับมายังร่างกายของฉัน \Nฉันก็คงได้จากโลกนี้ไปตลอดกาล
Dialogue: 0,0:02:45.74,0:02:49.90,Default,,0000,0000,0000,,มันคือการต่อสู้ของชีวิต
Dialogue: 0,0:02:49.90,0:02:54.65,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากนั้น สิบวัน \Nฉันตัดสินใจที่จะกลับมายังร่างของฉัน
Dialogue: 0,0:02:54.65,0:02:59.04,Default,,0000,0000,0000,,และอาการเลือดออกภายใน หยุดลง
Dialogue: 0,0:02:59.04,0:03:02.16,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ต้องกังวลต่อมาคือ \Nฉันจะกลับมาเดินได้อีกหรือไม่
Dialogue: 0,0:03:02.16,0:03:04.69,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉันเป็นอัมพาตตั้งแต่เอวลงไป
Dialogue: 0,0:03:04.69,0:03:07.41,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาพูดกับพ่อแม่ฉันว่า การบาดเจ็บ\Nที่กระดูกสันหลังส่วนคอ เป็นส่วนที่รักษาได้
Dialogue: 0,0:03:07.41,0:03:09.10,Default,,0000,0000,0000,,แต่การบาดเจ็บที่หลัง \Nเป็นการแตกหักของกระดูกสันหลังอย่างสิ้นเชิง
Dialogue: 0,0:03:09.10,0:03:13.05,Default,,0000,0000,0000,,กระดูกสันหลังระดับเอวข้อที่ 1 \Nแตกหักเหมือนกับเหยียบลงบนถั่ว
Dialogue: 0,0:03:13.05,0:03:16.27,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเหยียบถั่ว มันจะแตกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
Dialogue: 0,0:03:16.27,0:03:18.70,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาทำการผ่าตัด
Dialogue: 0,0:03:18.70,0:03:21.60,Default,,0000,0000,0000,,โดยใส่ฉันไว้ในถุง และผ่าตัดฉัน
Dialogue: 0,0:03:21.60,0:03:23.89,Default,,0000,0000,0000,,ผ่าตรงกลางลำตัว มีรอยแผลเป็นให้เห็น
Dialogue: 0,0:03:23.89,0:03:26.81,Default,,0000,0000,0000,,รอบลำตัวของฉันเลยทีเดียว
Dialogue: 0,0:03:26.81,0:03:29.42,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาหยิบกระดูกที่แตกทั้งหมดเท่าที่จะมากได้
Dialogue: 0,0:03:29.42,0:03:31.18,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฝังอยู่ในเส้นประสาทไขสันหลัง
Dialogue: 0,0:03:31.18,0:03:35.29,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาใช้กระดูกซี่โครงที่หักของฉัน 2 ส่วน \Nสร้างหลังของฉันใหม่
Dialogue: 0,0:03:35.29,0:03:38.13,Default,,0000,0000,0000,,กระดูกสันหลังระดับเอวข้อที่ 1 ถูกสร้างใหม่ \Nโดยใช้กระดูกซี่โครงที่หัก
Dialogue: 0,0:03:38.13,0:03:41.35,Default,,0000,0000,0000,,เชื่อมเข้ากับกระดูกสันหลังส่วนอกระดับที่ 12 \Nและระดับเอวข้อที่ 1 และ 2 เข้าด้วยกัน
Dialogue: 0,0:03:41.35,0:03:44.38,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้นใช้เวลาทั้งชั่วโมงในการเย็บแผล
Dialogue: 0,0:03:44.38,0:03:47.38,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้สึกตัวขึ้นในห้องผู้ป่วยหนัก (IC) \Nและหมอค่อนข้างตื่นเต้น
Dialogue: 0,0:03:47.38,0:03:50.41,Default,,0000,0000,0000,,เพราะการผ่าตัดประสบความสำเร็จ เนื่องจาก
Dialogue: 0,0:03:50.41,0:03:53.49,Default,,0000,0000,0000,,ฉันสามารถขยับปลายนิ้วโป้งเท้าได้เล็กน้อย
Dialogue: 0,0:03:53.49,0:03:56.84,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคิดว่า สุดยอด ฉันจะไปโอลิมปิค!
Dialogue: 0,0:03:56.84,0:03:58.72,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:03:58.72,0:04:00.99,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย เหมือนกับว่า
Dialogue: 0,0:04:00.99,0:04:04.08,Default,,0000,0000,0000,,มันเกิดกับคนอื่น ไม่ใช่ฉันแน่ๆ
Dialogue: 0,0:04:04.08,0:04:06.19,Default,,0000,0000,0000,,แต่หมอมาหาฉันและพูดว่า
Dialogue: 0,0:04:06.19,0:04:09.62,Default,,0000,0000,0000,,"แจนนีน การผ่าตัดประสบความสำเร็จนะ พวกเรา
Dialogue: 0,0:04:09.62,0:04:12.97,Default,,0000,0000,0000,,ดึงกระดูกที่เข้าไปในเส้นประสาทไขสันหลัง\Nออกมามากเท่าที่จะทำได้
Dialogue: 0,0:04:12.97,0:04:14.07,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันมีส่วนที่เสียหายถาวร
Dialogue: 0,0:04:14.07,0:04:17.39,Default,,0000,0000,0000,,ระบบประสาทส่วนกลาง ยังมีเส้นประสาทรับรู้ \Nแต่ไม่มีทางรักษาส่วนที่เสียหายได้
Dialogue: 0,0:04:17.39,0:04:20.44,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะมีลักษณะที่เราเรียกว่าอัมพาตครึ่งล่างบางส่วน
Dialogue: 0,0:04:20.44,0:04:23.43,Default,,0000,0000,0000,,จะมีอาการบาดเจ็บร่วมด้วย
Dialogue: 0,0:04:23.43,0:04:26.64,Default,,0000,0000,0000,,จะไม่มีความรู้สึกตั้งแต่เอวลงไป
Dialogue: 0,0:04:26.64,0:04:29.66,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะดีขึ้นกลับมาได้อย่างมากที่สุด 10-20%
Dialogue: 0,0:04:29.66,0:04:32.78,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะมีอาการบาดเจ็บภายในไปตลอดชีวิตที่เหลือ
Dialogue: 0,0:04:32.78,0:04:35.20,Default,,0000,0000,0000,,จะต้องใช้สายสวนตลอดชีวิต
Dialogue: 0,0:04:35.20,0:04:40.70,Default,,0000,0000,0000,,และถ้าคุณจะกลับมาเดินอีกครั้ง \Nคุณจะต้องใช้อุปกรณ์ช่วยเดิน"
Dialogue: 0,0:04:40.70,0:04:42.31,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อหมอพูดต่อว่า "แจนนีน
Dialogue: 0,0:04:42.31,0:04:44.42,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะต้องคิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ในชีวิตคุณใหม่นะ
Dialogue: 0,0:04:44.42,0:04:49.18,Default,,0000,0000,0000,,เพราะคุณจะไม่สามารถทำอะไรหลายๆ อย่าง\Nที่เคยทำได้มาก่อน"
Dialogue: 0,0:04:49.18,0:04:51.89,Default,,0000,0000,0000,,ฉันพยายามจะจับสิ่งต่างๆ ที่หมอกำลังบอก
Dialogue: 0,0:04:51.89,0:04:54.35,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเป็นนักกรีฑา นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้ นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ
Dialogue: 0,0:04:54.35,0:04:57.60,Default,,0000,0000,0000,,แล้วถ้าฉันไม่สามารถทำได้แล้ว จะให้ฉันทำอะไรล่ะ?
Dialogue: 0,0:04:57.60,0:05:01.47,Default,,0000,0000,0000,,คำถามที่ฉันถามตัวเองก็คือ \Nถ้าฉันไม่สามารถทำมันได้แล้ว
Dialogue: 0,0:05:01.47,0:05:03.32,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันจะเป็นใครเนี่ย?
Dialogue: 0,0:05:07.74,0:05:11.06,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาย้ายฉันจากส่วนผู้ป่วยหนัก \Nไปยังส่วนผู้ป่วยบาดเจ็บทางกระดูกสันหลัง
Dialogue: 0,0:05:11.06,0:05:13.47,Default,,0000,0000,0000,,ฉันนอนบนเตียงที่แข็งและบาง
Dialogue: 0,0:05:13.47,0:05:16.02,Default,,0000,0000,0000,,ขาทั้งสองไม่มีการเคลื่อนไหว ต้องใส่ถุงน่องรัดไว้
Dialogue: 0,0:05:16.02,0:05:17.93,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อป้องกันเลือดอุดตัน
Dialogue: 0,0:05:17.93,0:05:21.06,Default,,0000,0000,0000,,แขนข้างหนึ่งเข้าเฝือก อีกข้างผูกห้อยไว้
Dialogue: 0,0:05:21.06,0:05:23.81,Default,,0000,0000,0000,,มีที่รั้งคอและถุงทรายรั้งไว้คนละด้านของศีรษะ
Dialogue: 0,0:05:23.81,0:05:25.74,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเห็นโลกของฉันผ่านกระจก
Dialogue: 0,0:05:25.74,0:05:29.10,Default,,0000,0000,0000,,ที่ถูกแขวนไว้เหนือหัวของฉัน
Dialogue: 0,0:05:29.10,0:05:32.58,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยู่ในห้องผู้ป่วยกับผู้ป่วยอีกห้าคน
Dialogue: 0,0:05:32.58,0:05:34.83,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งมหัศจรรย์ก็คือ พวกเราทั้งหมดนอนบนเตียง
Dialogue: 0,0:05:34.83,0:05:39.90,Default,,0000,0000,0000,,เป็นอัมพาตในแผนกคนไข้กระดูกสันหลัง \Nเราไม่รู้จักลักษณะหน้าตาของกันและกัน
Dialogue: 0,0:05:39.90,0:05:43.04,Default,,0000,0000,0000,,มหัศจรรย์ใช่ไหม จะมีสักกี่ครั้งในชีวิต
Dialogue: 0,0:05:43.04,0:05:47.75,Default,,0000,0000,0000,,ที่เราจะมีมิตรภาพที่ไม่มีการตัดสินกันและกัน
Dialogue: 0,0:05:47.75,0:05:50.49,Default,,0000,0000,0000,,เป็นมิตรภาพ บนรากฐานแห่งจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์
Dialogue: 0,0:05:50.49,0:05:52.100,Default,,0000,0000,0000,,และไม่มีการพูดคุยแค่เพียงผิวเผิน
Dialogue: 0,0:05:52.100,0:05:56.33,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับว่าเรารู้สึก\Nถึงความคิดภายในของกันและกัน ความกลัว
Dialogue: 0,0:05:56.33,0:06:00.98,Default,,0000,0000,0000,,และความหวังของชีวิตที่จะมี\Nหลังจากออกจากแผนกผู้ป่วยกระดูกสันหลังนี้
Dialogue: 0,0:06:00.98,0:06:03.70,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจำได้ว่า มีคืนหนึ่ง \Nหนึ่งในพยาบาลเดินเข้ามาในห้อง
Dialogue: 0,0:06:03.70,0:06:07.89,Default,,0000,0000,0000,,ชื่อ โจนาธาน เข้ามา\Nพร้อมกับหลอดพลาสติกหลายหลอด
Dialogue: 0,0:06:07.89,0:06:10.56,Default,,0000,0000,0000,,เขาวางหลอดกองไว้ด้านบนของพวกเราแต่ละคน \Nและพูดว่า
Dialogue: 0,0:06:10.56,0:06:13.31,Default,,0000,0000,0000,,"เริ่มต่อหลอดเข้าด้วยกันได้"
Dialogue: 0,0:06:13.31,0:06:16.61,Default,,0000,0000,0000,,อืม ก็ในเมื่อไม่มีอะไรจะทำอยู่ในแล้ว\Nแผนกผู้ป่วยกระดูกสันหลังเนี่ย เราก็เลยต่อหลอดซะเลย
Dialogue: 0,0:06:16.61,0:06:20.26,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อเราทำเสร็จ เขาก็เดินไปรอบๆ อย่างเงียบๆ
Dialogue: 0,0:06:20.26,0:06:22.74,Default,,0000,0000,0000,,และค่อยๆ ต่อหลอดของแต่ละคนเข้าด้วยกัน
Dialogue: 0,0:06:22.74,0:06:26.31,Default,,0000,0000,0000,,จนกระทั่งมันกลายเป็นวงกลมรอบทั้งห้อง \Nแล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า
Dialogue: 0,0:06:26.31,0:06:30.24,Default,,0000,0000,0000,,"เอาล่ะ ทุกคน ถือหลอดของตัวเองไว้นะ"
Dialogue: 0,0:06:30.24,0:06:37.22,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราทำอย่างที่เขาบอก และเขาก็พูดต่อว่า \N"พวกเราได้เชื่อมเข้าด้วยกันแล้วนะ"
Dialogue: 0,0:06:37.22,0:06:42.68,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับเราหายใจเป็นหนึ่งเดียวกัน\Nในขณะที่เราถือหลอดอยู่นั้น
Dialogue: 0,0:06:42.68,0:06:47.03,Default,,0000,0000,0000,,เรารู้ว่า เราไม่ได้เดินเพียงลำพัง
Dialogue: 0,0:06:47.03,0:06:51.54,Default,,0000,0000,0000,,และแม้ว่าจะนอนอัมพาตในแผนกผู้ป่วยกระดูกสันหลังนี้
Dialogue: 0,0:06:51.54,0:06:54.76,Default,,0000,0000,0000,,ก็มีหลายๆ ครั้งที่เรารู้สึกถึงกันอย่างลึกซึ้งและเต็มเปี่ยม
Dialogue: 0,0:06:54.76,0:06:58.01,Default,,0000,0000,0000,,ของความจริงใจ และสายใยที่เชื่อมใจเราไว้
Dialogue: 0,0:06:58.01,0:07:02.36,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน
Dialogue: 0,0:07:02.36,0:07:06.84,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราแต่ละคน รู้ว่า\Nเมื่อออกจากแผนกผู้ป่วยกระดูกสันหลังแล้ว
Dialogue: 0,0:07:06.84,0:07:11.66,Default,,0000,0000,0000,,เราจะไม่เหมือนเดิม
Dialogue: 0,0:07:11.66,0:07:15.82,Default,,0000,0000,0000,,หกเดือนหลังจากนั้น ก็ถึงเวลาที่จะกลับบ้าน
Dialogue: 0,0:07:15.82,0:07:19.28,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจำได้ว่า พ่อเข็นเก้าอี้มีล้อสำหรับคนพิการให้ฉัน
Dialogue: 0,0:07:19.28,0:07:22.14,Default,,0000,0000,0000,,ที่เข้าเฝือกทั้งตัว
Dialogue: 0,0:07:22.14,0:07:25.12,Default,,0000,0000,0000,,รู้สึกถึงแสงแดดที่ปะทะใบหน้าครั้งแรก
Dialogue: 0,0:07:25.12,0:07:27.05,Default,,0000,0000,0000,,ฉันสูดหายใจและคิดว่า
Dialogue: 0,0:07:27.05,0:07:30.93,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้สิทธิ ได้โอกาสนี้ได้อย่างไรเนี่ย ?
Dialogue: 0,0:07:30.93,0:07:35.20,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้สึกถึงความปลื้มปิติอย่างเต็มเปี่ยม\Nกับชีวิตของฉัน
Dialogue: 0,0:07:35.20,0:07:37.20,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อออกจากโรงพยาบาล หัวหน้าพยาบาล
Dialogue: 0,0:07:37.20,0:07:39.42,Default,,0000,0000,0000,,พูดกับฉันว่า "แจนนีน ฉันอยากให้คุณเตรียมพร้อม
Dialogue: 0,0:07:39.42,0:07:42.15,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเมื่อไปถึงบ้าน บางสิ่งบางอย่างจะเกิดขึ้นนะ
Dialogue: 0,0:07:42.15,0:07:44.04,Default,,0000,0000,0000,,ฉันถามว่า "อะไร ?" เธอตอบว่า
Dialogue: 0,0:07:44.04,0:07:46.15,Default,,0000,0000,0000,,"คุณจะเจอภาวะซึมเศร้านะ"
Dialogue: 0,0:07:46.15,0:07:48.87,Default,,0000,0000,0000,,ฉันตอบว่า "ไม่หรอก \Nไม่ใช่กับฉัน แจนนินมนุษย์หุ่นยนต์"
Dialogue: 0,0:07:48.87,0:07:51.05,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งมันเป็นชื่อเล่นของฉันเอง
Dialogue: 0,0:07:51.05,0:07:53.91,Default,,0000,0000,0000,,เธอตอบว่า "คุณจะเจอ เพราะมันเกิดกับทุกคนนะ
Dialogue: 0,0:07:53.91,0:07:56.66,Default,,0000,0000,0000,,ในศูนย์ผู้ป่วยกระดูกสันหลัง มันเป็นเรื่องปกติ
Dialogue: 0,0:07:56.66,0:07:57.97,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะอยู่บนเก้าอี้มีล้อสำหรับผู้ป่วย \Nมันเป็นเรื่องธรรมดานะ
Dialogue: 0,0:07:57.97,0:08:00.14,Default,,0000,0000,0000,,แต่เมื่อคุณถึงบ้านและได้รับรู้ว่า
Dialogue: 0,0:08:00.14,0:08:02.24,Default,,0000,0000,0000,,ชีวิตมันเปลี่ยนไปนะ"
Dialogue: 0,0:08:02.24,0:08:06.07,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อฉันถึงบ้าน บางสิ่งได้เกิดขึ้น
Dialogue: 0,0:08:08.64,0:08:11.66,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเข้าใจว่า แซมพูดถูกทีเดียว
Dialogue: 0,0:08:11.66,0:08:14.55,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเจอภาวะซึมเศร้า
Dialogue: 0,0:08:14.55,0:08:17.92,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยู่บนเก้าอี้มีล้อ\Nและไร้ความรู้สึกตั้งแต่เอวลงไป
Dialogue: 0,0:08:17.92,0:08:21.49,Default,,0000,0000,0000,,มีขวดสวนปัสสวะห้อยอยู่ด้วย ฉันเดินไม่ได้
Dialogue: 0,0:08:21.49,0:08:23.63,Default,,0000,0000,0000,,ตอนอยู่ในโรงพยาบาล น้ำหนักลดลงไปมาก
Dialogue: 0,0:08:23.63,0:08:27.39,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนี้ฉันหนัก 80 ปอนด์
Dialogue: 0,0:08:27.39,0:08:29.91,Default,,0000,0000,0000,,และฉันอยากจะยอมแพ้
Dialogue: 0,0:08:29.91,0:08:33.34,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่จะอยากจะทำก็คือ \Nใส่รองเท้าวิ่งและวิ่งออกไปนอกประตู
Dialogue: 0,0:08:33.34,0:08:36.73,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยากได้ชีวิตที่เคยเป็นของฉันคือ \Nฉันอยากได้ร่างกายของฉันกลับมาคืน
Dialogue: 0,0:08:36.73,0:08:39.25,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจำได้ว่าแม่นั่งที่ปลายเตียง
Dialogue: 0,0:08:39.25,0:08:43.14,Default,,0000,0000,0000,,และพูดว่า "ฉันว่าชีวิตน่าจะกลับมาดีอีกครั้งนะ"
Dialogue: 0,0:08:43.14,0:08:47.44,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคิดว่า "จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อฉันสูญเสียทุกสิ่ง
Dialogue: 0,0:08:47.44,0:08:51.64,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคือ ทุกสิ่งที่ฉันทำมาทั้งหมด
Dialogue: 0,0:08:51.64,0:08:54.51,Default,,0000,0000,0000,,มันหายไปแล้ว"
Dialogue: 0,0:08:54.51,0:08:59.54,Default,,0000,0000,0000,,คำถามที่ฉันถามก็คือ \N"ทำไมต้องเป็นฉัน? ทำไมต้องเป็นฉัน?"
Dialogue: 0,0:08:59.54,0:09:03.44,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนั้นเอง ฉันจำเพื่อนของฉันได้
Dialogue: 0,0:09:03.44,0:09:05.84,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อนที่อยู่ในแผนกผู้ป่วยกระดูกสันหลัง
Dialogue: 0,0:09:05.84,0:09:07.48,Default,,0000,0000,0000,,โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มาเรีย
Dialogue: 0,0:09:07.48,0:09:09.59,Default,,0000,0000,0000,,มาเรียได้รับอุบัติเหตุทางรถ และเมื่อเธอตื่นขึ้นมา
Dialogue: 0,0:09:09.59,0:09:14.44,Default,,0000,0000,0000,,ในวันเกิดครบ 16 ปี ก็พบว่า เธอเป็นอัมพาตทั้งตัว
Dialogue: 0,0:09:14.44,0:09:16.73,Default,,0000,0000,0000,,และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย ตั้งแต่คอลงไป
Dialogue: 0,0:09:16.73,0:09:20.42,Default,,0000,0000,0000,,กล่องเสียงก็ได้รับความเสียหาย ทำให้เธอพูดไม่ได้
Dialogue: 0,0:09:20.42,0:09:22.70,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาบอกฉันว่า "เราจะย้ายคุณไปอยู่ข้างๆ เธอนะ
Dialogue: 0,0:09:22.70,0:09:24.99,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเราคิดว่า มันดีกับเธอ"
Dialogue: 0,0:09:24.99,0:09:28.32,Default,,0000,0000,0000,,ฉันกังวล ฉันไม่รู้ว่า ฉันจะทำตัวยังไงกับเธอ
Dialogue: 0,0:09:28.32,0:09:30.27,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อไปอยู่ข้างๆ เธอ
Dialogue: 0,0:09:30.27,0:09:34.19,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้ว่า มันค่อนข้างท้าทาย แต่มันเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ
Dialogue: 0,0:09:34.19,0:09:39.44,Default,,0000,0000,0000,,เพราะมาเรียยิ้มเสมอ
Dialogue: 0,0:09:39.44,0:09:43.86,Default,,0000,0000,0000,,เธอมีความสุขเสมอ แม้แต่ตอนที่เธอเริ่มจะพูดอีกครั้ง
Dialogue: 0,0:09:43.86,0:09:49.94,Default,,0000,0000,0000,,แม้ว่าจะยากที่จะเข้าใจ และเธอก็ไม่เคยบ่น \Nแม้แต่ครั้งเดียว
Dialogue: 0,0:09:49.94,0:09:55.76,Default,,0000,0000,0000,,ฉันสงสัยว่า เธอมาถึงจุดที่ยอมรับขนาดนั้นได้อย่างไร
Dialogue: 0,0:09:55.76,0:10:00.48,Default,,0000,0000,0000,,ฉันตระหนักว่า นี่ไม่ใช่ชีวิตของฉัน
Dialogue: 0,0:10:00.48,0:10:04.78,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันเป็นชีวิตของมันเอง ฉันตระหนักว่า \Nไม่ใช่แค่ฉันที่เจ็บปวด
Dialogue: 0,0:10:04.78,0:10:09.92,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นความเจ็บปวดของทุกคน และตอนนั้นเอง \Nฉันก็รู้เหมือนเมื่อก่อนว่า
Dialogue: 0,0:10:09.92,0:10:14.26,Default,,0000,0000,0000,,ฉันมีทางเลือกนะ ฉันสามารถสู้ได้
Dialogue: 0,0:10:14.26,0:10:19.28,Default,,0000,0000,0000,,หรือฉันเลือกที่จะปล่อยมันไป \Nยอมรับไม่เฉพาะร่างกายของฉัน
Dialogue: 0,0:10:19.28,0:10:22.66,Default,,0000,0000,0000,,แต่ยอมรับสิ่งที่จะเป็นผลตามมาในชีวิตของฉันด้วย
Dialogue: 0,0:10:22.66,0:10:26.48,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อฉันหยุดที่จะถามว่า "ทำไมต้องเป็นฉัน ?"
Dialogue: 0,0:10:26.48,0:10:29.43,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็เริ่มที่จะถามว่า "แล้วทำไมจะไม่ใช่ฉันล่ะ?"
Dialogue: 0,0:10:29.43,0:10:33.56,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อฉันคิดถึงตัวเอง บางทีจุดที่ลึกและต่ำที่สุด
Dialogue: 0,0:10:33.56,0:10:40.45,Default,,0000,0000,0000,,อาจจะเป็นจุดที่เริ่มต้นที่ดีที่สุดก็ได้นะ
Dialogue: 0,0:10:40.45,0:10:44.44,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเอง\Nจะเป็นคนสร้างสรรค์มาก่อนในชีวิต
Dialogue: 0,0:10:44.44,0:10:48.10,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเป็นนักกรีฑา ร่างกายฉันเป็นหุ่นยนต์
Dialogue: 0,0:10:48.10,0:10:52.79,Default,,0000,0000,0000,,แต่ตอนนี้ ฉันกำลังจะเริ่มโครงการ\Nที่สุดแสนจะสร้างสรรค์
Dialogue: 0,0:10:52.79,0:10:54.73,Default,,0000,0000,0000,,ที่พวกเราทุกคนเคยทำมาก่อน
Dialogue: 0,0:10:54.73,0:10:57.45,Default,,0000,0000,0000,,นั่นก็คือ การสร้างชีวิตใหม่อีกครั้ง
Dialogue: 0,0:10:57.45,0:11:00.01,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อคิดถึงจุดนี้ \Nฉันไม่มีแผนหรือแนวความคิดอะไรเลย
Dialogue: 0,0:11:00.01,0:11:02.86,Default,,0000,0000,0000,,ในสิ่งกำลังจะทำ ในความไม่แน่นอนนั้น
Dialogue: 0,0:11:02.86,0:11:05.31,Default,,0000,0000,0000,,มาพร้อมกับความรู้สึกอิสระ
Dialogue: 0,0:11:05.31,0:11:08.06,Default,,0000,0000,0000,,ไม่รู้สึกผูกมัดอยู่กับเส้นทางต่างๆ
Dialogue: 0,0:11:08.06,0:11:14.18,Default,,0000,0000,0000,,รู้สึกถึงความอิสระที่จะเปิดชีวิต\Nสู่ความเป็นไปได้ที่ไม่จำกัด
Dialogue: 0,0:11:14.18,0:11:20.40,Default,,0000,0000,0000,,และการหยั่งรู้เช่นนั้น \Nก็กำลังจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของฉัน
Dialogue: 0,0:11:20.40,0:11:25.21,Default,,0000,0000,0000,,ขณะที่นั่งอยู่ในบ้าน บนเก้าอี้มีล้อสำหรับคนพิการ\Nและร่างกายที่เข้าเผือก
Dialogue: 0,0:11:25.21,0:11:29.10,Default,,0000,0000,0000,,มีเครื่องบินลำหนึ่งบินผ่าน ฉันมองขึ้นไป
Dialogue: 0,0:11:29.10,0:11:32.00,Default,,0000,0000,0000,,และคิดว่า "นั่นไง!"
Dialogue: 0,0:11:32.00,0:11:36.37,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าฉันเดินไม่ได้ล่ะก็ ฉันก็อาจจะบินได้นะ
Dialogue: 0,0:11:36.37,0:11:39.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันพูดกับแม่ว่า "แม่ ฉันอยากจะเรียนการบิน"
Dialogue: 0,0:11:39.00,0:11:43.14,Default,,0000,0000,0000,,เธอตอบฉันว่า "เจ๋งมากเลย ลูกรัก" (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:11:43.14,0:11:45.07,Default,,0000,0000,0000,,ฉันบอกแม่ "ขอสมุดหน้าเหลืองหน่อยสิแม่"
Dialogue: 0,0:11:45.07,0:11:47.42,Default,,0000,0000,0000,,เธอส่งสมุดหน้าเหลืองให้ฉัน \Nฉันโทรไปที่โรงเรียนสอนการบิน
Dialogue: 0,0:11:47.42,0:11:50.38,Default,,0000,0000,0000,,ฉันทำการจองโดยบอกว่า ต้องการจองการออกไปบิน
Dialogue: 0,0:11:50.38,0:11:53.01,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาถามว่า "คุณต้องการบินเมื่อไร?"
Dialogue: 0,0:11:53.01,0:11:54.86,Default,,0000,0000,0000,,ฉันตอบว่า "อืม ฉันต้องให้เพื่อนมารับฉันไปส่งที่นั่นก่อน
Dialogue: 0,0:11:54.86,0:11:58.17,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉันขับรถไม่ได้ แบบว่าเดินไม่ได้เหมือนกัน
Dialogue: 0,0:11:58.17,0:11:59.16,Default,,0000,0000,0000,,มันจะเป็นปัญหาอะไรไหม?"
Dialogue: 0,0:11:59.16,0:12:01.26,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจองและอาทิตย์ต่อมา คริส เพื่อนของฉัน
Dialogue: 0,0:12:01.26,0:12:03.03,Default,,0000,0000,0000,,และแม่ของฉัน ก็ขับรถไปส่งฉันที่สนามบิน
Dialogue: 0,0:12:03.03,0:12:05.73,Default,,0000,0000,0000,,ทั่วทั้งร่างกาย 80 ปอนด์ เต็มไปด้วยเฝือก
Dialogue: 0,0:12:05.73,0:12:08.76,Default,,0000,0000,0000,,ในถุงคู่อยู่รอบๆ ตัว (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:12:08.76,0:12:11.56,Default,,0000,0000,0000,,ฉันบอกได้เลยว่า \Nมันไม่ได้ดูเหมือนผู้สมัครในอุดมคติเท่าไหร่เลย
Dialogue: 0,0:12:11.56,0:12:14.35,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะสามารถผ่านจนได้บัตรนักบิน (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:12:14.35,0:12:16.72,Default,,0000,0000,0000,,ฉันยืนเกาะเคาท์เตอร์เพราะไม่สามารถยืนเองได้
Dialogue: 0,0:12:16.72,0:12:18.53,Default,,0000,0000,0000,,และพูดว่า "สวัสดีค่ะ ฉันอยากจะเรียนการบินค่ะ"
Dialogue: 0,0:12:18.53,0:12:21.80,Default,,0000,0000,0000,,และพวกเขามองมาที่ฉันแล้ววิ่งออกไปเหมือนจะจับไม้สั้นไม้ยาว
Dialogue: 0,0:12:21.80,0:12:25.72,Default,,0000,0000,0000,,"คุณรับเธอไปสิ" "ไม่ คุณนั่นแหละ"
Dialogue: 0,0:12:25.72,0:12:27.04,Default,,0000,0000,0000,,ในที่สุด หนุ่มคนนี้ก็ออกมา
Dialogue: 0,0:12:27.04,0:12:28.83,Default,,0000,0000,0000,,"สวัสดี ผม แอนดรู ผมจะพาคุณไปบิน"
Dialogue: 0,0:12:28.83,0:12:30.46,Default,,0000,0000,0000,,ฉันตอบไป "เยี่ยม!" จากนั้นพวกเขาก็พาฉันไป
Dialogue: 0,0:12:30.46,0:12:31.78,Default,,0000,0000,0000,,ไปยังถนนรันเวย์
Dialogue: 0,0:12:31.78,0:12:33.54,Default,,0000,0000,0000,,และฉันก็เห็นเครื่องบินสีแดง ขาว นำ้เงิน
Dialogue: 0,0:12:33.54,0:12:36.88,Default,,0000,0000,0000,,มันสวยงามมาก พวกเขายกฉันเข้าไปนั่งในส่วนที่นั่งนักบิน
Dialogue: 0,0:12:36.88,0:12:39.47,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งจะต้องเลื่อนฉันขึ้นไปทางปีก\Nเพื่อส่งตัวฉันไปยังส่วนที่นั่งนักบิน
Dialogue: 0,0:12:39.47,0:12:41.75,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อพวกเขาให้ฉันนั่งลงแล้ว มันมีปุ่มและอุปกรณ์เต็มไปหมด
Dialogue: 0,0:12:41.75,0:12:45.28,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเหมือนกับว่า "ว้าว พวกคุณรู้การใช้งานปุ่ม\Nและอุปกรณ์พวกนี้ทั้งหมดได้อย่างไรเนี้ย"
Dialogue: 0,0:12:45.28,0:12:47.82,Default,,0000,0000,0000,,แอนดรูว์ ผู้สอนที่นั่งส่วนหน้า เริ่มนำเครื่องขึ้น
Dialogue: 0,0:12:47.82,0:12:49.88,Default,,0000,0000,0000,,เขาเอ่ยว่า "อยากจะทำเหมือนแท็กซี่ไหม?"
Dialogue: 0,0:12:49.88,0:12:52.09,Default,,0000,0000,0000,,คือคุณจะใช้เท้าคุณควบคุมคันเร่ง และเบรค
Dialogue: 0,0:12:52.09,0:12:54.11,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อควบคุมเครื่องบินบนพื้นดิน
Dialogue: 0,0:12:54.11,0:12:56.46,Default,,0000,0000,0000,,ฉันตอบว่า "ไม่ ขาฉันใช้งานไม่ได้"
Dialogue: 0,0:12:56.46,0:12:57.67,Default,,0000,0000,0000,,เขาตอบว่า "โอ้"
Dialogue: 0,0:12:57.67,0:13:00.48,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจึงบอกต่อว่า "แต่ฉันใช้มือฉันได้นะ" \Nเขาตอบตกลง
Dialogue: 0,0:13:00.48,0:13:03.51,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นเมื่อเขาขึ้นบนรันเวย์ เขาเริ่มใช้พาวเวอร์
Dialogue: 0,0:13:03.51,0:13:06.32,Default,,0000,0000,0000,,แล้วพวกเราก็บินขึ้นจากรันเวย์
Dialogue: 0,0:13:06.32,0:13:10.32,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อล้อยกเก็บ และเราบินแล้ว
Dialogue: 0,0:13:10.32,0:13:15.36,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็สัมผัสได้ถึงความสุดยอดของอิสรภาพ
Dialogue: 0,0:13:15.36,0:13:17.82,Default,,0000,0000,0000,,แล้วแอนดรูว์ก็พูดกับฉัน
Dialogue: 0,0:13:17.82,0:13:20.40,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่เรากำลังบนอยู่พื้นที่ฝึกหัด
Dialogue: 0,0:13:20.40,0:13:22.88,Default,,0000,0000,0000,,"คุณเห็นภูเขานั่นไหม?"
Dialogue: 0,0:13:22.88,0:13:24.41,Default,,0000,0000,0000,,ฉันตอบ "อืม"
Dialogue: 0,0:13:24.41,0:13:29.17,Default,,0000,0000,0000,,เขาก็บอกต่อว่า "อืม\Nคุณจะต้องควบคุมเครื่องและบินไปยังภูเขาลูกนั้นนะ"
Dialogue: 0,0:13:29.17,0:13:31.65,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่ฉันมองไปยังภูเขาลูกนั้น และตระหนักว่า
Dialogue: 0,0:13:31.65,0:13:34.87,Default,,0000,0000,0000,,เขากำลังชี้ไปยัง บลูเมาท์เทน
Dialogue: 0,0:13:34.87,0:13:37.85,Default,,0000,0000,0000,,ที่ที่การเดินทางเริ่มต้นขึ้น
Dialogue: 0,0:13:37.85,0:13:42.44,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อฉันเริ่มควบคุม ฉันกำลังบิน
Dialogue: 0,0:13:42.44,0:13:45.49,Default,,0000,0000,0000,,ไกลห่างออกไปจากศูนย์แผนกกระดูกสันหลังนั่น
Dialogue: 0,0:13:45.49,0:13:49.63,Default,,0000,0000,0000,,และฉันรู้ทันทีว่า ฉันจะต้องเป็นนักบิน
Dialogue: 0,0:13:49.63,0:13:53.50,Default,,0000,0000,0000,,แต่ไม่รู้หรอกนะว่าจะต้องทำอะไรบ้าง\Nเพื่อให้ผ่านการทดสอบทางการแพทย์
Dialogue: 0,0:13:53.50,0:13:56.56,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันมากังวลในภายหลัง เพราะฉันมีความฝัน
Dialogue: 0,0:13:56.56,0:14:00.79,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจึงกลับบ้านและหยิบบันทึกประจำวันออกมาวางแผน
Dialogue: 0,0:14:00.79,0:14:03.62,Default,,0000,0000,0000,,ฉันฝึกเดินมากที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้
Dialogue: 0,0:14:03.62,0:14:06.75,Default,,0000,0000,0000,,และฉันเริ่มจากจุดที่ต้องใช้คนสองคนช่วยพยุงฉัน
Dialogue: 0,0:14:06.75,0:14:09.62,Default,,0000,0000,0000,,จนเหลือเพียงแค่หนึ่งคนพยุงฉัน
Dialogue: 0,0:14:09.62,0:14:11.53,Default,,0000,0000,0000,,และมาถึงจุดที่ฉันเดินไปรอบๆ เฟอร์นิเจอร์เองได้
Dialogue: 0,0:14:11.53,0:14:14.26,Default,,0000,0000,0000,,โดยที่ไม่ห่างกันมากนัก
Dialogue: 0,0:14:14.26,0:14:16.45,Default,,0000,0000,0000,,และจุดที่ก้าวหน้าสุดๆ
Dialogue: 0,0:14:16.45,0:14:18.68,Default,,0000,0000,0000,,คือจุดที่ฉันสามารถเดินไปรอบๆ\Nบ้านโดยที่ใช้มือแตะผนังไปเรื่อยๆ
Dialogue: 0,0:14:18.68,0:14:22.27,Default,,0000,0000,0000,,แบบนี้ และแม่ฉันพูดว่า คงต้องเดินตามฉันไปตลอด
Dialogue: 0,0:14:22.27,0:14:25.93,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อลบรอยมือบนผนัง (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:14:25.93,0:14:30.61,Default,,0000,0000,0000,,แต่อย่างน้อย เธอก็จะรู้เสมอว่าฉันมาจากทางไหน
Dialogue: 0,0:14:30.61,0:14:32.99,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นเมื่อหมอเริ่มผ่าตัดฉันต่อไปอีก
Dialogue: 0,0:14:32.99,0:14:35.03,Default,,0000,0000,0000,,และทำให้ร่างกายฉันกลับเข้าด้วยกันอีกครั้ง
Dialogue: 0,0:14:35.03,0:14:38.24,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็ศึกษาตามทฤษฎีของฉันอีกครั้ง และในที่สุด
Dialogue: 0,0:14:38.24,0:14:41.44,Default,,0000,0000,0000,,อย่างมหัศจรรย์มากๆ \Nฉันผ่านการสอบทางการแพทย์ของนักบิน
Dialogue: 0,0:14:41.44,0:14:44.65,Default,,0000,0000,0000,,และมันคือไฟเขียวของฉันสู่การบิน
Dialogue: 0,0:14:44.65,0:14:47.32,Default,,0000,0000,0000,,ฉันใช้เวลาแทบจะตลอดเวลาที่โรงเรียนการบิน
Dialogue: 0,0:14:47.32,0:14:48.85,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่จะออกนอกพื้นที่แห่งความสะดวกสบายของฉัน
Dialogue: 0,0:14:48.85,0:14:51.26,Default,,0000,0000,0000,,เหล่าวัยรุ่นชายที่ต้องการที่จะเป็นนักบินแควนตัส (Qantas)
Dialogue: 0,0:14:51.26,0:14:54.74,Default,,0000,0000,0000,,คุณรู้ใช่ไหม ว่ามีเฝือกรอบตัวฉัน
Dialogue: 0,0:14:54.74,0:14:57.44,Default,,0000,0000,0000,,มีเหล็กดามรอบๆ ตัว
Dialogue: 0,0:14:57.44,0:15:01.01,Default,,0000,0000,0000,,มีถุงยาและถุงสวนและการเดินกระโผกกระเผลก
Dialogue: 0,0:15:01.01,0:15:02.27,Default,,0000,0000,0000,,และพวกเขาเคยมองที่ฉันและคิดว่า
Dialogue: 0,0:15:02.27,0:15:05.64,Default,,0000,0000,0000,,"โอ้ว เธอล้อเล่นอยู่หรือเปล่าเนี่ย\Nเธอไม่มีทางที่จะทำอย่างนี้ได้แน่นอน"
Dialogue: 0,0:15:05.64,0:15:07.54,Default,,0000,0000,0000,,และบางครั้ง ฉันก็เคยคิดแบบนั้นเหมือนกัน
Dialogue: 0,0:15:07.54,0:15:12.04,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันไม่สำคัญหรอก เพราะบางสิ่งภายในที่ลุกไหม้นั้น
Dialogue: 0,0:15:12.04,0:15:16.43,Default,,0000,0000,0000,,มันได้หักล้างอาการบาดเจ็บของฉันราบคาบแล้ว
Dialogue: 0,0:15:16.43,0:15:18.40,Default,,0000,0000,0000,,และเป้าหมายเล็กๆ นั้น ทำให้ฉันเดินทางต่อไป
Dialogue: 0,0:15:18.40,0:15:22.12,Default,,0000,0000,0000,,และในที่สุด ฉันก็ได้สอบผ่านนักบินเอกชนเรียบร้อยแล้ว
Dialogue: 0,0:15:22.12,0:15:27.35,Default,,0000,0000,0000,,และฉันได้เรียนการขับเครื่องบินนำร่อง \Nฉันบินพาเพื่อนไปรอบๆ ออสเตรเลีย
Dialogue: 0,0:15:27.35,0:15:30.18,Default,,0000,0000,0000,,และฉันเรียนการบินด้วยเครื่องบิน 2 เครื่องยนต์
Dialogue: 0,0:15:30.18,0:15:32.75,Default,,0000,0000,0000,,และฉันได้ระดับ 2 เครื่องยนต์เรียบร้อยแล้ว
Dialogue: 0,0:15:32.75,0:15:35.69,Default,,0000,0000,0000,,และฉันได้เรียนรู้การบินในสภาพภูมิอากาศที่เลวร้าย
Dialogue: 0,0:15:35.69,0:15:38.16,Default,,0000,0000,0000,,และได้ใบอนุญาตการขับแบบนั้นแล้ว
Dialogue: 0,0:15:38.16,0:15:41.26,Default,,0000,0000,0000,,และฉันได้ใบอนุญาตขับขี่นักบินพาณิชเรียบร้อยแล้ว
Dialogue: 0,0:15:41.26,0:15:43.98,Default,,0000,0000,0000,,และต่อมา ฉันก็ได้ใบอนุญาตเป็นครูฝึกสอน
Dialogue: 0,0:15:43.98,0:15:47.18,Default,,0000,0000,0000,,และต่อมา ฉันก็พบตัวฉันเองกลับมาทีโรงเรียนเดิม
Dialogue: 0,0:15:47.18,0:15:49.43,Default,,0000,0000,0000,,ที่ที่ฉันเริ่มบินครั้งแรก
Dialogue: 0,0:15:49.43,0:15:52.58,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่จะสอนคนอื่นๆ ที่จะบิน
Dialogue: 0,0:15:52.58,0:15:56.72,Default,,0000,0000,0000,,เพียงแค่ 18 เดือน\Nหลังจากที่ฉันออกจากศูนย์ดูแลผู้ป่วยกระดูกสันหลัง
Dialogue: 0,0:15:56.72,0:16:08.27,Default,,0000,0000,0000,,(((เสียงปรบมือ)))
Dialogue: 0,0:16:08.27,0:16:10.42,Default,,0000,0000,0000,,และต่อมา ฉันก็คิดว่า "ทำไมจะหยุดที่ตรงนั้นล่ะ?
Dialogue: 0,0:16:10.42,0:16:13.69,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมไม่ลองเรียนการบินผาดโผนล่ะ?"
Dialogue: 0,0:16:13.69,0:16:16.35,Default,,0000,0000,0000,,และฉันก็เรียนเรียบร้อยแล้ว กับการบินผาดโผน
Dialogue: 0,0:16:16.35,0:16:20.41,Default,,0000,0000,0000,,และได้เป็นครูสอนการบินผาดโผน
Dialogue: 0,0:16:20.41,0:16:26.59,Default,,0000,0000,0000,,แม่กับพ่อของฉันนะเหรอ? ไม่เคยขึ้นบินเลยด้วยซำ้
Dialogue: 0,0:16:26.59,0:16:32.30,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันรู้สิ่งหนึ่งแน่นอนว่า ถึงร่างกายฉันจะมีขีดจำกัด
Dialogue: 0,0:16:32.30,0:16:37.47,Default,,0000,0000,0000,,แต่ ไม่มีอะไรจะมาหยุดจิตวิญญาณฉันได้
Dialogue: 0,0:16:37.47,0:16:40.85,Default,,0000,0000,0000,,นักปรัชญา เล่า จื๊อ (Lao Tzu) เคยกล่าวไว้ว่า
Dialogue: 0,0:16:40.85,0:16:43.77,Default,,0000,0000,0000,,"เมื่อคุณปลดปล่อยสิ่งที่คุณเป็น
Dialogue: 0,0:16:43.77,0:16:47.20,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะกลายเป็นสิ่งที่คุณอาจจะเป็นได้"
Dialogue: 0,0:16:47.20,0:16:52.10,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนี้ ฉันรู้แล้วว่า\Nหากฉันไม่ปล่อยวางตัวตนแบบเดิมที่ฉันยึดติด
Dialogue: 0,0:16:52.10,0:16:56.30,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคงจะไม่สามารถสร้างตัวตนใหม่ที่สมบูรณ์กว่าเดิมได้
Dialogue: 0,0:16:56.30,0:17:00.94,Default,,0000,0000,0000,,และหากฉันไม่ได้ปลดปล่อยชีวิตแบบเก่าๆเดิมๆที่เคยมี
Dialogue: 0,0:17:00.94,0:17:05.72,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคงไม่ได้เปิดใจต้อนรับชีวิตใหม่ที่ได้กำลังรอฉันอยู่
Dialogue: 0,0:17:05.72,0:17:08.94,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้แล้วว่าจุดแข็งของฉันที่แท้จริง
Dialogue: 0,0:17:08.94,0:17:12.16,Default,,0000,0000,0000,,ไม่เคยได้มาจากร่างกายของฉัน
Dialogue: 0,0:17:12.16,0:17:17.17,Default,,0000,0000,0000,,และแม้กระทั่งความสามารถทางกายภาพของฉัน\Nจะมีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิงก็ตาม
Dialogue: 0,0:17:17.17,0:17:20.95,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ฉันเป็น ไม่เคยเปลี่ยนไป
Dialogue: 0,0:17:20.95,0:17:25.29,Default,,0000,0000,0000,,แสงของนักบินภายในตัวฉันยังคงส่องแสง
Dialogue: 0,0:17:25.29,0:17:29.99,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับแสงสว่างภายในแต่ในละคน ของพวกเรา
Dialogue: 0,0:17:29.99,0:17:33.21,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้ว่า นั่นไม่ใช่ร่างกายฉัน
Dialogue: 0,0:17:33.21,0:17:36.66,Default,,0000,0000,0000,,และรู้ว่า คุณก็ไม่ใช่ร่างกายของคุณ
Dialogue: 0,0:17:36.66,0:17:40.94,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อมันไม่สำคัญอีกต่อไปว่าคุณจะรูปร่างยังไง
Dialogue: 0,0:17:40.94,0:17:45.25,Default,,0000,0000,0000,,คุณมาจากที่ไหน และทำงานอะไร
Dialogue: 0,0:17:45.25,0:17:50.70,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่สำคัญก็คือ เราจะกระพือไฟแห่งความเป็นมนุษย์
Dialogue: 0,0:17:50.70,0:17:54.75,Default,,0000,0000,0000,,โดยการใช้ชีวิตของเราด้วยการแสดงออก\Nที่สร้างสรรค์ที่แสนบรรเจิด
Dialogue: 0,0:17:54.75,0:17:58.52,Default,,0000,0000,0000,,ของการเป็น'เรา'อย่างแท้จริง
Dialogue: 0,0:17:58.52,0:18:01.32,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเราถูกเชื่อมโยงซึ่งกันและกัน
Dialogue: 0,0:18:01.32,0:18:05.47,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยหลอดหลายล้านหลอดเหล่านั้น (ที่เล่าไว้ตอนแรก)
Dialogue: 0,0:18:05.47,0:18:08.39,Default,,0000,0000,0000,,และถึงเวลาแล้ว ที่เราจะหลอดมาต่อกัน
Dialogue: 0,0:18:08.39,0:18:10.20,Default,,0000,0000,0000,,ยึดมั่นไว้ด้วยกัน
Dialogue: 0,0:18:10.20,0:18:14.56,Default,,0000,0000,0000,,และถ้าเราจะเคลื่อนไปข้างหน้าสู่ความสุขร่วมกัน
Dialogue: 0,0:18:14.56,0:18:17.29,Default,,0000,0000,0000,,ถึงเวลาที่เราจะสลัดจุดสนใจทางกายภาพ
Dialogue: 0,0:18:17.29,0:18:21.12,Default,,0000,0000,0000,,และมาโอบกอดความดีงามของหัวใจ
Dialogue: 0,0:18:21.12,0:18:25.20,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น โปรดยกหลอดของคุณขึ้นมา \Nถ้าคุณจะร่วมวงกับฉัน
Dialogue: 0,0:18:25.20,0:18:31.48,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณ (เสียงปรบมือ)
Dialogue: 0,0:18:31.48,0:18:36.45,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณ