มนุษย์ได้เฝ้าดูดาวหางมาเป็นพันๆ ปี ในขณะที่วงโคจรของมันเข้ามา ในระยะที่มองเห็นได้จากโลก เป็นที่ปรากฏในบันทึกทางประวัติศาสตร์ว่า แสงปริศนาเหล่านี้ที่ไม่ทราบว่ามาจากไหน และหายไปหลังจากปรากฏได้ไม่นาน ถูกเข้าใจว่าเป็นลางร้ายของสงคราม และความอดอยาก หรือความพิโรธของพระเจ้า แต่งานวิจัยล่าสุดได้เผยว่า ดาวหางอาจมีความเกี่ยวข้องลึกซึ้ง กับมนุษยชาติและสิ่งที่ปรากฏอยู่ของโลก มากกว่าคำอธิบายแนะนำปรัมปราใดๆ เมื่อคุณคิดถึงระบบสุริยจักรวาลของเรา คุณอาจคิดถึงดาวเคราะห์เก้าดวง ไม่สิ แปดดวงที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ แต่ห่างพ้นออกไปจากเนปจูน ไกลออกไปจากความร้อนของดวงอาทิตย์ มีวงแหวนที่เกิดขึ้นจาก ก้อนน้ำแข็ง ที่มีขนาดจากเท่ากับลูกแก้วถึงขนาดของดาวเล็กๆ และไกลออกไปเป็นพันๆ เท่า ที่ปลายสุดของระบบสุริยจักรวาล มีเมฆทรงกลมของฝุ่นและก๊าซ กระจุกของฝุ่นดาวโบราณมากมายเหล่านี้ ถูกทิ้งไว้จากการก่อกำเนิด ของระบบสุริยจักรวาลกว่า 4.6 พันล้านปีมาแล้ว ฝุ่นดาวที่อยู่ห่างออกไปที่สุด อาจไกลถึงระบบดาวที่เป็นเพื่อนบ้านของเรา แต่บางครั้ง แรงโน้มถ่วง จากดาวเคราะห์ที่พวกมันผ่าน ก็ดึงพวกมันเข้ามายังดวงอาทิตย์ เริ่มต้นการเดินทางที่อาจกินเวลาเป็นล้านปี เมื่อวัตถุเย็นจัดนี้ เดินทางต่อไปในระบบสุริยจักรวาล ดวงอาทิตย์ส่องสว่างจากระยะไกล ไปยันสุดขอบแห่งความมืดมิด ละลายน้ำแข็งเป็นครั้งแรกในพันล้านปี ก๊าซและไอน้ำปลดปล่อยฝุ่นไปยังอวกาศ ก่อให้เกิดเมฆส่องสว่างล้อมรอบ เรียกว่า โคม่า ที่สามารถขยายได้มากกว่าดวงอาทิตย์เสียอีก ระหว่างนั้น แนวของอนุภาคพลังงานสูงที่เบียดกันแน่น ถูกส่งผ่านออกมาอย่างต่อเนื่องจากดวงอาทิตย์ ซึ่งเรียกกันว่า ลมสุริยะ เป่าเอาอนุภาคออกจากแกนกลางของดาวหาง ทำให้เกิดเป็นหางของฝุ่นละออง ยาวกว่าพันๆ ไมล์ น้ำแข็ง ก๊าซ และฝุ่น สะท้อนแสง เรืองสว่างไสว ดาวหางได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว และมันโคจรรอบดวงอาทิตย์ เหมือนกับวัตถุอื่นๆ ในระบบสุริยะจักรวาล แต่ขณะที่ดาวหางเดินทางผ่านระบบสุริยจักรวาล ลมสุริยะฉีกและรวมโมเลกุล เป็นองค์ประกอบต่างๆ ในบางสารประกอบที่นักวิทยาศาสตร์พบ ครั้งแรกในเศษซากก้อนอุกกาบาต ที่สลายตัว เหนือแคนาดาเหนือ และจากนั้นในตัวอย่างที่เก็บมาได้โดย ยานอวกาศ จากหางของดาวหาวที่ผ่านไป ก็เจอกรดอะมิโน ที่สำคัญไม่น้อยไปกว่ากัน ที่เข้ามารวมกันเพื่อประกอบเป็นโปรตีน ตามรหัสที่กำกับโดยดีเอ็นเอ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นองค์ประกอบหลัก ในทุกเซลล์ที่มีชีวิต จากแบคทีเรียถึงวาฬสีน้ำเงิน ถ้าดาวหางเป็นที่แรกซึ่งสารตั้งต้นของสิ่งมีชีวิตนี้ ถูกสร้างขึ้น ดังนั้นพวกมันก็จะเป็นต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตบนโลก และบางที ในที่อื่นๆ ซึ่งมันได้ผ่านไปเช่นเดียวกัน เรารู้ว่าดาวเคราะห์ที่โคจรใกล้ๆ เกือบจะทุกดาวในท้องฟ้ายามค่ำคืน จะมีหนึ่งในห้าดวงที่คล้ายกับโลก ทั้งขนาดและอุณหภูมิ ถ้าดาวเคราะห์ที่คล้ายโลกและโมเลกุลที่พบในดีเอ็นเอ ไม่ได้แปลกไปจากปกติ เราอาจจะเป็นเพียงตัวอย่างเดียว ของสิ่งที่เป็นไปได้ เมื่อดาวเคราะห์ที่อยู่ในสภาวะเหมาะเจาะ ได้รับซึ่งโมเลกุลของสารอินทรีย์ ที่ตกลงมาจากดางหางที่กำลังผ่านไป ดังนั้น แทนที่จะเป็นลางร้ายแห่งความตาย ดางหางที่นำกรดอะมิโนมาสู่โลกเป็นครั้งแรก อาจเป็นสัญญาณแห่งชีวิต เป็นคำพยากรณ์ถึงอนาคตอันไกลโพ้น ที่ซึ่งสิ่งมีชีวิตแห่งดาวหาง จะกลับไปยังอวกาศ เพื่อไขปริศนาว่าพวกเขามาจากที่ใดกันแน่