1
00:00:00,704 --> 00:00:04,520
میدونید، من هدفم این نبود که
متخصص فرزندپروری شوم.

2
00:00:04,520 --> 00:00:08,280
در واقع، خیلی هم علاقهای به
خودِ فرزندپروری ندارم.

3
00:00:08,950 --> 00:00:13,016
اما این روزها، شیوهی خاصی از
فرزندپروری وجود دارد

4
00:00:13,040 --> 00:00:16,216
که به نحوی دارد بچهها را تباه میکند،

5
00:00:16,239 --> 00:00:21,296
فرصت پرورش دادن «خود»شان را
از آنها میگیرد.

6
00:00:21,320 --> 00:00:23,536
این روزها شیوهی خاصی از
فرزندپروری وجود دارد

7
00:00:23,560 --> 00:00:24,546
که مانع راه است.

8
00:00:24,966 --> 00:00:26,336
منظورم این است که،

9
00:00:26,560 --> 00:00:28,616
ما زمان زیادی را صرف نگرانی

10
00:00:28,640 --> 00:00:32,296
در مورد والدینی میکنیم که به اندازهی 
کافی درگیر زندگی فرزندانشان نیستند

11
00:00:32,320 --> 00:00:34,256
و آموزش آنها یا تربیت آنها.

12
00:00:34,280 --> 00:00:35,480
و این نگرانی بهجاست.

13
00:00:36,000 --> 00:00:38,376
اما در سوی دیگر این طیف،

14
00:00:38,400 --> 00:00:41,096
باز هم آسیب زیادی در جریان است،

15
00:00:41,120 --> 00:00:44,056
جایی که والدین احساس میکنند که 
فرزندی «نمیتواند» موفق باشد

16
00:00:44,080 --> 00:00:48,136
مگر اینکه پدر یا مادر در هر موقعیتی
محافظ و پیشگیرنده باشند،

17
00:00:48,160 --> 00:00:51,896
و ناظر بر هر اتفاقی،
و هر لحظه را به صورت جزئی کنترل کنند،

18
00:00:51,920 --> 00:00:57,120
و فرزندشان را به سمت زیرمجموعهی کوچکی از
دانشگاهها و شغلها هدایت کنند.

19
00:00:58,760 --> 00:01:01,376
وقتی ما فرزندان را اینگونه پرورش دهیم،

20
00:01:01,400 --> 00:01:03,096
و میگویم «ما»،

21
00:01:03,120 --> 00:01:05,896
چون خدا میداند،
در بزرگ کردن دو نوجوانم،

22
00:01:05,920 --> 00:01:08,656
من خودم این تمایلات را داشتهام،

23
00:01:08,680 --> 00:01:12,560
فرزندانمان در نهایت
یک کودکی چکلیستی خواهند داشت،

24
00:01:13,200 --> 00:01:15,896
و کودکی چکلیستی چنین است:

25
00:01:15,920 --> 00:01:18,816
ما آنها را سالم و سرحال نگه میداریم،

26
00:01:18,840 --> 00:01:20,520
و تغذیه شده و سیراب،

27
00:01:21,520 --> 00:01:23,750
و بعد میخواهیم خیالمان راحت باشد
که به مدارس خوب میروند،

28
00:01:23,750 --> 00:01:26,280
و نه فقط این، اینکه آنها
در کلاسهای خوبِ مدارس خوب هستند،

29
00:01:26,280 --> 00:01:29,464
و اینکه آنها نمرات خوبی در کلاسهای خوبِ
مدارس خوب میگیرند.

30
00:01:29,464 --> 00:01:31,410
اما نه فقط نمرات، بلکه رتبهشان،

31
00:01:31,410 --> 00:01:34,040
و نه فقط نمرات و رتبه،
بلکه افتخارات و جوایز،

32
00:01:34,040 --> 00:01:36,085
و ورزش،
فعالیتها، مدیریت و رهبری،

33
00:01:36,085 --> 00:01:38,050
ما به فرزندانمان میگوییم:
«فقط عضو یک انجمن نشو،

34
00:01:38,050 --> 00:01:41,410
یک انجمن را پایهگذاری کن،
چون این چیزیست که دانشگاهها میخواهند.»

35
00:01:41,410 --> 00:01:43,360
و خدمات اجتماعی انجام بده.

36
00:01:43,360 --> 00:01:46,136
یعنی، به دانشگاهها نشان بده که
به دیگران اهمیت میدهی.

37
00:01:46,160 --> 00:01:48,256
(خنده)

38
00:01:48,280 --> 00:01:53,216
و تمال اینها برای درجهی مورد انتظاری
از کمال انجام میشود.

39
00:01:53,240 --> 00:01:55,856
ما در کارهای فرزندانمان
حدی از کمال را انتظار داریم

40
00:01:55,880 --> 00:01:59,216
که هیچوقت از خود ما انتظار نمیرفت،

41
00:01:59,240 --> 00:02:02,226
و خب چون «خیال میکنیم»
این همه نیاز وجود دارد،

42
00:02:02,680 --> 00:02:05,896
پس، البته که ما والدین باید با هر معلم

43
00:02:05,920 --> 00:02:08,496
و مدیر و مربی و داوری بحث کنیم،

44
00:02:08,520 --> 00:02:11,416
و مانند نگهبان فرزندانمان رفتار کنیم،

45
00:02:11,440 --> 00:02:12,680
و مربی شخصی،

46
00:02:13,880 --> 00:02:15,696
و منشی آنها.

47
00:02:15,720 --> 00:02:17,896
و بعد با فرزندانمان، فرزندان عزیزمان،

48
00:02:17,920 --> 00:02:20,056
آنقدر زمان صرف سقلمه زدن،


49
00:02:20,080 --> 00:02:22,820
راضی کردنشان به انجام کاری، تذکر دادن،
کمک کردن، اصرار کردن

50
00:02:22,820 --> 00:02:24,520
و اگر لازم باشد سرزنش کردنشان میکنیم،

51
00:02:24,520 --> 00:02:27,376
تا مطمئن شویم که خرابکاری نمیکنند،

52
00:02:27,400 --> 00:02:29,896
که فرصتها را از دست نمیدهند،

53
00:02:29,920 --> 00:02:32,416
که آیندهشان را تباه نمیکنند،

54
00:02:32,440 --> 00:02:34,696
یک پذیرش رویایی

55
00:02:34,720 --> 00:02:37,280
در یک مشت دانشگاه

56
00:02:37,280 --> 00:02:39,680
که تقریبا هر داوطلبی را رد میکنند.

57
00:02:39,680 --> 00:02:42,680
(خندهی حضار)

58
00:02:42,680 --> 00:02:48,096
و حالا بودن در این کودکی چکلیستی
چنین حسی دارد:

59
00:02:48,120 --> 00:02:50,616
اول از همه، وقتی برای
بازی آزاد نیست،

60
00:02:50,640 --> 00:02:52,296
بعد از ظهرها زمان آزاد وجود ندارد،

61
00:02:52,320 --> 00:02:55,336
چون فکر میکنیم هر چیزی
باید مفید و پربار باشد.

62
00:02:55,360 --> 00:02:58,736
انگار که هر کار در خانهای، هر آزمونی
و هر فعالیتی به تنهایی

63
00:02:58,760 --> 00:03:03,296
نقطهی شکست یا موفقیت آنهاست برای رسیدن
به این آیندهای که برایشان در نظر داریم،

64
00:03:03,320 --> 00:03:06,256
و آنها را از کمک کردن
در کارهای خانه معاف میکنیم،

65
00:03:06,280 --> 00:03:09,656
و حتی آنها را
از داشتن خواب کافی منع میکنیم،

66
00:03:09,680 --> 00:03:14,576
همین کافیست که آنها
موارد چکلیستشان را خط بزنند (انجام دهند).

67
00:03:14,600 --> 00:03:18,416
و در کودکی چکلیستی ما میگوییم
که خوشحالی آنها را میخواهیم،

68
00:03:18,440 --> 00:03:20,496
اما زمانی که از مدرسه به خانه میآیند،

69
00:03:20,520 --> 00:03:23,656
چیزی که بیشتر وقتها
در موردش از آنها میپرسیم، در درجهی اول

70
00:03:23,680 --> 00:03:26,736
کار در خانه و نمراتشان است.

71
00:03:26,760 --> 00:03:28,776
و آنها در چهرهمان میبینند

72
00:03:28,800 --> 00:03:31,336
که پذیرش ما، عشق و محبت ما،

73
00:03:31,360 --> 00:03:32,976
که ارزش واقعی آنها،

74
00:03:33,000 --> 00:03:34,856
از نمرات A (عالی) میآید.

75
00:03:34,880 --> 00:03:37,456
و بعد ما کنارشان راه میرویم

76
00:03:37,480 --> 00:03:42,176
و تشویقشان میکنیم، مثل یک مربی
در مسابقهی نمایش سگ وِستمینیستر

77
00:03:42,200 --> 00:03:43,416
(خندهی حضار)

78
00:03:43,440 --> 00:03:48,736
تشویقشان میکنیم که فقط کمی بالاتر بپرند
و کمی به جلو پیشرفت کنند،

79
00:03:48,760 --> 00:03:51,816
هر روز و هر روز و هر روز.

80
00:03:51,840 --> 00:03:53,576
و وقتی به دبیرستان میرسند،

81
00:03:53,600 --> 00:03:56,496
نمیگویند، «خب، من چه چیزی را
دوست دارم بخوانم

82
00:03:56,520 --> 00:03:57,776
یا به عنوان فعالیت انجام دهم؟»

83
00:03:57,800 --> 00:03:59,496
آنها پیش مشاوران میروند و میگویند،

84
00:03:59,520 --> 00:04:03,096
«برای اینکه به دانشگاه خوب و مناسب
وارد شوم باید چکار کنم؟»

85
00:04:03,120 --> 00:04:06,056
و بعد، وقتی در دبیرستان 
شروع به دادن نمرات میکنند،

86
00:04:06,080 --> 00:04:07,656
و بچهها چند نمرهی B میگیرند،

87
00:04:07,680 --> 00:04:10,056
یا خدای ناکرده نمرات C،

88
00:04:10,080 --> 00:04:12,016
سراسیمه به دوستانشان پیامک میدهند

89
00:04:12,040 --> 00:04:17,160
و میگویند، «کسی تا به حال با این نمرات
به دانشگاه خوب رفته است؟»

90
00:04:17,959 --> 00:04:19,495
و بچههای ما،

91
00:04:19,519 --> 00:04:23,136
بدون توجه به اینکه بعد 
از دبیرستان به کجا رسیدهاند،

92
00:04:23,160 --> 00:04:24,400
دیگر نفس ندارند،

93
00:04:25,400 --> 00:04:26,616
شکننده شدهاند،

94
00:04:26,640 --> 00:04:28,456
خسته و کمی آسیبدیدهاند.

95
00:04:28,480 --> 00:04:30,376
قبل از اینکه زمانش شود،
کمی پیر شدهاند،

96
00:04:30,400 --> 00:04:34,416
و آرزومند اینکه بزرگترهای زندگیشان گفته بودند:
«کارهایی که کردهای کافیست،

97
00:04:34,440 --> 00:04:37,416
این تلاشی که در کودکی نشان دادی کافیست.»

98
00:04:37,440 --> 00:04:41,696
و آنها زیر بار سنگین اضطراب و ناراحتی
و افسردگی پژمرده و پرپر میشوند،

99
00:04:41,720 --> 00:04:43,936
و برخی حیران و سرگشته میپرسند:

100
00:04:43,960 --> 00:04:48,320
«آیا این زندگی، هیچوقت به جایی میرسد که
ارزش و معنیاش معلوم شود؟»

101
00:04:49,800 --> 00:04:51,536
خب، ما پدر و مادرها،

102
00:04:51,560 --> 00:04:54,936
ما پدر و مادرها خوب مطمئنیم که
ارزش همهی اینها مشخص است.

103
00:04:54,960 --> 00:04:56,176
ما طوری رفتار میکنیم که

104
00:04:56,200 --> 00:04:58,936
انگار واقعا باور داریم که
آنها هیچ آیندهای نخواهند داشت،

105
00:04:58,960 --> 00:05:03,656
اگر به یکی از این معدود
دانشگاهها یا شغلها وارد نشوند،

106
00:05:03,680 --> 00:05:05,000
که ما برایشان در نظر گرفتهایم.

107
00:05:05,920 --> 00:05:09,016
یا شاید، شاید، ما فقط ترسیدهایم

108
00:05:09,040 --> 00:05:12,566
که آنها آیندهای نخواهند داشت که
ما بتوانیم با آن فخر بفروشیم به دوستانمان

109
00:05:12,566 --> 00:05:14,600
و با برچسبهایی پشت ماشینهایمان.

110
00:05:14,600 --> 00:05:17,600
(خندهی حضار)

111
00:05:17,600 --> 00:05:18,340
بله

112
00:05:18,340 --> 00:05:24,020
(تشویق حضار)

113
00:05:24,920 --> 00:05:27,456
اما اگر ببینید که ما چه کردهایم،

114
00:05:27,480 --> 00:05:31,016
اگر شجاعت این را داشته باشید که
واقعا بررسی کنید،

115
00:05:31,040 --> 00:05:35,306
خواهید دید که نه تنها بچههایمان فکر میکنند
ارزششان از نمرات و رتبههایشان میآید،

116
00:05:35,690 --> 00:05:39,656
بلکه زمانی که ما همواره درون ذهنهای
با ارزش و در حال پرورششان زندگی میکنیم

117
00:05:39,680 --> 00:05:44,256
درست مانند نسخهی خودمان از فیلم
«[به جای] جان ملکویچ بودن»،

118
00:05:44,280 --> 00:05:46,216
به بچههایمان این پیام را میدهیم که:

119
00:05:46,240 --> 00:05:51,456
«آهای بچه، گمان نمیکنم که تو واقعا بتوانی
هیچ کدام از این چیزها را بدون من بدست آوری.»

120
00:05:51,480 --> 00:05:54,136
و اینطور با زیادی کمک کردنمان،

121
00:05:54,160 --> 00:05:56,460
با حمایت و جهتدهی افراطیمان
و با دستگیریهایمان،

122
00:05:56,460 --> 00:06:00,736
ما بچههایمان را از داشتن فرصتی برای
بدستآوردن خوداثربخشی محروم میکنیم،

123
00:06:00,760 --> 00:06:04,410
که یک زیربنای واقعا اساسی از روان آدمیست،

124
00:06:04,410 --> 00:06:08,896
خیلی مهمتر از آن عزت نفسی که هر وقت
آنها را تشویق میکنیم بدست میآورند.

125
00:06:09,120 --> 00:06:15,296
خوداثربخشی زمانی ساخته میشود که
کسی میبیند که کار خودش نتیجه میدهد،

126
00:06:15,320 --> 00:06:16,536
نه --

127
00:06:16,560 --> 00:06:17,776
بفرما!

128
00:06:17,800 --> 00:06:20,640
(تشویق)

129
00:06:21,600 --> 00:06:25,376
نه کارهای والدین کسی که از طرف او
و برای او انجام میدهند،

130
00:06:25,400 --> 00:06:28,110
بلکه زمانی که کار خود فرد،
به نتیجه میرسد.

131
00:06:28,110 --> 00:06:29,696
پس به طور خلاصه،

132
00:06:29,720 --> 00:06:35,056
اگر قرار است بچههای ما، خوداثربخشی
بدست بیاورند، که باید هم بدست بیاورند،

133
00:06:35,080 --> 00:06:39,936
پس باید خیلی بیشتر کار فکر کردن،
نقشه ریختن، تصمیمگرفتن،

134
00:06:39,960 --> 00:06:43,536
انجام دادن، انتظار کشیدن، حریف شدن
و مواجه شدن، سعی و خطا کردن،

135
00:06:43,560 --> 00:06:46,696
رویا داشتن و تجربه و مهارت زندگی،

136
00:06:46,720 --> 00:06:48,360
را خودشان انجام دهند.

137
00:06:49,280 --> 00:06:51,776
حال، آیا من میگویم

138
00:06:51,800 --> 00:06:54,136
که هر بچهای سخت تلاشگر است و با انگیزه

139
00:06:54,160 --> 00:06:57,090
و نیازی به درگیری والدین
یا توجه آنها به زندگیشان ندارند،

140
00:06:57,090 --> 00:06:59,240
و ما باید راحت عقب بکشیم و بیخیال شویم؟

141
00:07:00,040 --> 00:07:01,256
معلومه که نه!

142
00:07:01,280 --> 00:07:02,496
(خندهی حضار)

143
00:07:02,520 --> 00:07:04,216
حرف من این نیست.

144
00:07:04,240 --> 00:07:07,856
من میگویم، وقتی ما رتبه و نمره
و افتخارات و جوایز را

145
00:07:07,880 --> 00:07:09,976
به عنوان «هدف کودکی» میدانیم،

146
00:07:10,000 --> 00:07:13,776
همه برای کمک به دریافت یک پذیرش امیدوارانه
در تعداد محدودی دانشگاه

147
00:07:13,800 --> 00:07:16,776
یا ورود به تعداد اندکی شغل،

148
00:07:16,800 --> 00:07:21,176
[میگویم] که این یک تعریف خیلی محدود و ناقص
از موفقیت برای بچههایمان است.

149
00:07:21,200 --> 00:07:24,736
و با اینکه ممکن است کمکشان کنیم
که پیروزیهای کوتاهمدتی بدست آورند

150
00:07:24,760 --> 00:07:25,976
با کمک زیادی کردنمان، --

151
00:07:26,000 --> 00:07:29,560
مثلا آنها نمرهی بهتری میگیرند، اگر در
انجام کار در خانهشان آنها را کمک کنیم،

152
00:07:30,320 --> 00:07:34,200
ممکن است رزومهی کودکی طولانیتری
داشته باشند، وقتی ما کمک میکنیم، --

153
00:07:35,120 --> 00:07:38,496
میخواهم بگویم که تمام اینها
با دادن هزینهای در طولانیمدت

154
00:07:38,520 --> 00:07:40,576
بر درک از خودشان همراه است.

155
00:07:40,600 --> 00:07:43,016
منظورم این است که،
ما باید کمتر درگیر

156
00:07:43,040 --> 00:07:44,856
مجموعهی مشخصی از دانشگاهها شویم که

157
00:07:44,880 --> 00:07:48,096
آنها ممکن است برای ثبت نام در آنها
درخواست دهند یا وارد آنها شوند

158
00:07:48,120 --> 00:07:53,016
و بیشتر دغدغهی این را داشته باشیم که آنها
عادات، طرز فکر، مهارتها،

159
00:07:53,040 --> 00:07:57,976
[و] سلامتی و آمادگی این را داشته باشند،
که هرجا میروند موفق باشند.

160
00:07:58,000 --> 00:07:59,216
چیزی که میگویم این است که،

161
00:07:59,240 --> 00:08:03,816
بچههای ما میخواهند که ما کمتر روی
نمره و رتبه حساسیت نشان دهیم.

162
00:08:03,840 --> 00:08:10,466
و بیشتر به کودکیای توجه نشان دهیم
که اساسی برای موفقیت آنها فراهم میکند،

163
00:08:11,280 --> 00:08:13,960
ساخته شده بر اساس چیزهایی مانند مهر و محبت

164
00:08:15,240 --> 00:08:16,976
و کارهای روزمره و ناخوشایند
[و خستهکننده].

165
00:08:16,976 --> 00:08:18,656
(خندهی حضار)

166
00:08:18,680 --> 00:08:20,600
(تشویق جمع)

167
00:08:23,240 --> 00:08:26,480
گفتم کارهای روزمره و ناخوشایند؟ بله گفتم.

168
00:08:27,920 --> 00:08:30,080
ولی جدی [گفتم]، به این دلیل:

169
00:08:31,280 --> 00:08:34,936
طولانیترین مطالعه از نظر زمانی،
که روی انسانها انجام شده است

170
00:08:34,960 --> 00:08:37,135
Harvard Grant Study
نام دارد.

171
00:08:37,159 --> 00:08:39,646
این مطالعه نشان داده است که
موفقیت حرفهای در زندگی،

172
00:08:39,646 --> 00:08:42,096
که همان چیزیست که ما
برای بچههایمان میخواهیم،

173
00:08:42,120 --> 00:08:45,896
موفقیت حرفهای در زندگی نتیجهی انجام
کارهای روزمره و سخت در کودکی است،

174
00:08:45,920 --> 00:08:47,936
و هرچه در سن کمتری 
شروع کرده باشید، بهتر است،

175
00:08:47,960 --> 00:08:50,300
همان ذهنیت «آستینهات رو
بالا بزن و دست به کار شو»،

176
00:08:50,300 --> 00:08:52,736
طرز فکری که میگوید، 
«یکم کارِ ناخوشایند هست،

177
00:08:52,760 --> 00:08:54,976
یکی بالاخره باید انجامش دهد،
میشود آن یک نفر من باشم.»،

178
00:08:55,000 --> 00:08:56,216
طرز فکری که میگوید،

179
00:08:56,240 --> 00:08:59,336
من تلاشم را اختصاص میدهم برای اصلاح کل،

180
00:08:59,360 --> 00:09:02,416
که این همان چیزیست که شما را
در محل کار جلو میاندازد.

181
00:09:02,440 --> 00:09:05,336
همهی ما این را میدانیم،
شما این را میدانید.

182
00:09:05,360 --> 00:09:08,176
(تشویق حضار)

183
00:09:08,200 --> 00:09:11,776
همهی ما این را میدانیم، و با این حال
در کودکی چکلیستی،

184
00:09:11,800 --> 00:09:15,576
بچههایمان را از انجام دادن
کارهای سخت خانه معاف میکنیم.

185
00:09:15,600 --> 00:09:18,096
و بعد آنها به جوانانی
در محل کار تبدیل میشوند

186
00:09:18,120 --> 00:09:20,336
که هنوز منتظر یک چکلیست هستند،

187
00:09:20,360 --> 00:09:21,816
ولی وجود ندارد.

188
00:09:21,840 --> 00:09:25,136
و از این مهمتر،
انگیزه و غریزهی این را ندارند

189
00:09:25,160 --> 00:09:27,376
که آستینهایشان را بالا بزنند
و دست به کار شوند

190
00:09:27,400 --> 00:09:30,976
و دور و برشان را نگاه کنند و فکر کنند:
«چطور میتوانم برای همکارانم مفید باشم؟

191
00:09:31,000 --> 00:09:35,320
چطور میتوانم در راستای نیاز رئیسم،
چند گام جلوتر را پیشبینی کنم؟»

192
00:09:36,280 --> 00:09:39,880
یافتهی مهم دومی، از
Harvard Grant Study

193
00:09:40,920 --> 00:09:42,680
نشان داد که شادکامی در زندگی

194
00:09:43,720 --> 00:09:45,576
از عشق میآید،

195
00:09:45,600 --> 00:09:47,456
نه عشق به کار،

196
00:09:47,480 --> 00:09:49,680
عشق به انسانها.

197
00:09:50,400 --> 00:09:53,840
همسرمان، شریکمان،
دوستانمان، خانوادهمان.

198
00:09:54,600 --> 00:09:58,296
پس دوران کودکی باید به بچههایمان یاد دهد
چطور دوست داشته باشند،

199
00:09:58,320 --> 00:10:01,296
و نمیتوانند دیگران را دوست داشته باشند،
اگر در ابتدا خود را دوست نداشته باشند،

200
00:10:01,320 --> 00:10:05,296
و خود را دوست نخواهند داشت،
اگر نتوانیم به آنها بدون شرط عشق بورزیم.

201
00:10:05,320 --> 00:10:07,280
(تشویق حضار)

202
00:10:09,600 --> 00:10:10,800
بله

203
00:10:12,530 --> 00:10:16,776
و بنابراین، به جای حساس بودن روی 
نمرات و رتبهها وقتی به خانه برمیگردند،

204
00:10:16,776 --> 00:10:19,216
وقتی فرزند عزیزمان از
مدرسه به خانه برمیگردد،

205
00:10:19,240 --> 00:10:20,736
یا وقتی ما از سر کار برمیگردیم،

206
00:10:20,760 --> 00:10:23,536
باید دستگاههایمان را ببندیم،
گوشیهایمان را کنار بگذاریم،

207
00:10:23,560 --> 00:10:24,936
و در چشمانشان نگاه کنیم

208
00:10:24,960 --> 00:10:28,320
و بگذاریم شادیای که
از دیدن فرزندمان بعد از چند ساعت

209
00:10:28,320 --> 00:10:31,320
در چهرهمان پیدا میشود را ببینند.

210
00:10:31,320 --> 00:10:33,256
و بعد باید بگوییم،

211
00:10:33,280 --> 00:10:34,480
«امروزت چطور بود؟

212
00:10:35,840 --> 00:10:38,656
امروز از چی خوشت آمد؟»

213
00:10:38,680 --> 00:10:42,416
و وقتی دختر نوجوانتان میگوید، «ناهار»،
همانطور که دختر من گفت،

214
00:10:42,440 --> 00:10:44,496
و در حالی که من میخواهم
در مورد امتحان ریاضی بشنوم،

215
00:10:44,520 --> 00:10:45,936
نه ناهار،

216
00:10:45,960 --> 00:10:48,976
اما باید به ناهار هم
اهمیت دهی و علاقه نشان دهی

217
00:10:49,000 --> 00:10:52,176
باید بگویی:
«امروز چه چیز ناهار اینقدر خوب بود؟»

218
00:10:52,200 --> 00:10:55,576
لازم است آنها بدانند که به عنوان یک انسان
در نزد ما ارزش دارند،

219
00:10:55,600 --> 00:10:58,200
نه به خاطر معدلشان.

220
00:10:59,640 --> 00:11:01,856
خب، حالا دارید فکر میکنید،
«کارهای ناخوشایند و عشق و محبت،

221
00:11:01,880 --> 00:11:04,376
خیلی هم خوب به نظر میآید،
اما ولم کن بابا،

222
00:11:04,400 --> 00:11:07,376
دانشگاهها رتبهی عالی و نمره میخواهند

223
00:11:07,400 --> 00:11:11,320
و مقام و جایزه.»
و من به شما میگویم: تقریبا همینطور است.

224
00:11:13,080 --> 00:11:18,976
آن مدارس و دانشگاههای خیلی بزرگ و معروف
اینها را از نوجوانان شما میطلبند.

225
00:11:19,000 --> 00:11:20,360
اما خبر خوب اینست:

226
00:11:21,160 --> 00:11:26,256
برخلاف آنچه که بمبهای تبلیغاتی
رتبهبندی دانشگاهها میخواهند باور کنیم،

227
00:11:26,280 --> 00:11:28,640
(تشویق حضار)

228
00:11:32,040 --> 00:11:34,530
شما مجبور نیستید
به بزرگترین و معروفترین دانشگاهها بروید

229
00:11:34,530 --> 00:11:36,696
تا در زندگی شاد و موفق باشید.

230
00:11:36,720 --> 00:11:39,576
افراد شاد و موفق به مدارس دولتی رفتهاند،

231
00:11:39,600 --> 00:11:41,950
به دانشگاه کوچکی رفتهاند
که کسی آن را نمیشناسد،

232
00:11:41,950 --> 00:11:43,480
به آموزشگاه فنی و حرفهای رفتهاند،

233
00:11:43,480 --> 00:11:46,216
به دانشگاهی در همینجا رفتهاند
و درسی را افتادهاند.

234
00:11:46,240 --> 00:11:49,040
(تشویق حضار)

235
00:11:53,240 --> 00:11:56,216
شاهد ماجرا در همین سالن هست،
در جمعهای خودمان هست،

236
00:11:56,240 --> 00:11:57,936
که حقیقت این است.

237
00:11:57,960 --> 00:11:59,656
و اگر بتوانیم چشمبندهایمان را بازتر کنیم
[زوایای بیشتری از ماجرا را ببینیم]

238
00:11:59,680 --> 00:12:01,936
و بخواهیم چند دانشگاه دیگر را هم
در نظر بگیریم،

239
00:12:01,960 --> 00:12:05,496
حتی خواستهای نفسانی خودمان را
از معادله حذف کنیم،

240
00:12:05,520 --> 00:12:09,176
بتوانیم این حقیقت را بپذیریم و بپسندیم
و بعد پی ببریم،

241
00:12:09,200 --> 00:12:11,176
که دنیا به آخر نمیرسد

242
00:12:11,200 --> 00:12:14,720
اگر فرزندان ما به یکی از
این دانشگاههای بزرگ و معروف نروند.

243
00:12:15,960 --> 00:12:17,216
و مهمتر از آن،

244
00:12:17,240 --> 00:12:22,336
اگر کودکی آنها بر طبق
یک چکلیست ظالمانه گذرانده نشده بود،

245
00:12:22,360 --> 00:12:24,496
بعد زمانی که آنها به دانشگاه میرفتند،

246
00:12:24,520 --> 00:12:26,456
هر دانشگاهی هم که باشد،

247
00:12:26,480 --> 00:12:29,576
دیگر از روی ارادهی 
خودشان به آنجا رفتهاند،

248
00:12:29,600 --> 00:12:32,056
تغذیه شده با آرزوها و اشتیاق خودشان،

249
00:12:32,080 --> 00:12:35,280
قابل و آماده برای پیشرفت در آنجا.

250
00:12:37,360 --> 00:12:39,160
باید چیزی را به شما اقرار کنم.

251
00:12:39,760 --> 00:12:42,856
دوتا بچه دارم که قبلا اشاره کردم،
سویِر و اِیوْری

252
00:12:42,880 --> 00:12:44,576
[که] نوجوان هستند.

253
00:12:44,600 --> 00:12:46,456
و روزی،

254
00:12:46,480 --> 00:12:49,096
فکر کردم رفتارم با سویِر و اِیوْریام،

255
00:12:49,120 --> 00:12:50,896
مثل رفتار با درختان
بونسای کوچک هست --

256
00:12:50,920 --> 00:12:53,256
(خندهی حضار)

257
00:12:53,280 --> 00:12:56,216
که میخواستم آنها را با دقت بچینم و هرس کنم

258
00:12:56,240 --> 00:13:00,136
و به شکلی عالی از یک انسان در بیاورم،

259
00:13:00,160 --> 00:13:03,656
که به حد کافی عالی باشند
تا به آنها پذیرشی

260
00:13:03,680 --> 00:13:06,120
در یکی از دانشگاههای
خیلی سختگیر (در پذیرش) داده شود.

261
00:13:07,040 --> 00:13:10,920
ولی به این نتیجه رسیدم؛ بعد از کارکردن
با چند هزار نفر از بچههای مردم --

262
00:13:11,640 --> 00:13:13,360
(خندهی حضار)

263
00:13:14,480 --> 00:13:16,800
و بزرگ کردن دو بچهی خودم،

264
00:13:18,200 --> 00:13:20,400
که بچههای من درختان بونسای نیستند.

265
00:13:21,800 --> 00:13:23,520
آنها گلهای وحشی (خود رو) هستند

266
00:13:24,400 --> 00:13:27,216
از نوع و گونهای ناشناخته --

267
00:13:27,240 --> 00:13:29,136
(خندهی حضار)

268
00:13:29,160 --> 00:13:32,576
و کار من این است که
یک محیط مقوی و مغذی فراهم کنم،

269
00:13:32,600 --> 00:13:34,976
که آنها را با کارهای
سخت و روزمره قوی کنم،

270
00:13:35,000 --> 00:13:39,296
و به آنها محبت کنم، که آنها هم بتوانند
به دیگران محبت کنند و پذیرای محبت باشند

271
00:13:39,320 --> 00:13:42,416
و دانشگاه، رشته و شغل،

272
00:13:42,440 --> 00:13:44,136
انتخاب اینها با خودشان است.

273
00:13:44,160 --> 00:13:49,816
کار من این نیست که آنها را وادار کنم
آنطور که من میخواهم شوند،

274
00:13:49,840 --> 00:13:54,640
بلکه این است که آنها را پشتیبانی کنم
تا آن خودِ ارزشمند و زیبایشان شوند.

275
00:13:55,400 --> 00:13:56,616
متشکرم.

276
00:13:56,640 --> 00:13:58,718
(تشویق حضار)

277
00:13:58,718 --> 00:14:01,070
متشکرم. متشکرم.