Er bestaan allerlei verhalen
uit de Tweede Wereldoorlog
met een tragische of inspirerende inhoud.
Maar wellicht een van de meest
aangrijpende gebeurtenissen
was de manier waarop het gezin Akune
door de oorlog verdeeld werd,
tegen elkaar en hun eigen identiteit.
Ichiro Akune en zijn echtgenote Yukiye
emigreerden in 1918
vanuit Japan richting Amerika
op zoek naar mogelijkheden.
Ze openden een buurtsuper
in het centrum van Californië
en brachten hun negen kinderen groot.
Maar toen mevrouw Akune in 1933 overleed,
kwamen de kinderen
in huis bij familie in Japan
en hun vader volgde snel.
Hoewel ze moesten wennen
in een nieuwe omgeving
na te zijn geboren en getogen in Amerika,
bouwde de oudste zoon Harry
een hechte band met zijn grootoom
die hem de Japanse taal,
cultuur en waarden bijbracht.
Echter, zodra Harry en zijn broer Ken
oud genoeg waren om te mogen werken,
keerden ze terug naar hun vaderland
en settelden zich
in de buurt van Los Angeles.
Maar toen vond op 7 december 1941
het bombardement op Pearl Harbor plaats.
Nu ze in oorlog was met Japan,
wantrouwde de Amerikaanse
overheid de loyaliteit van burgers
die familie- of voorouderlijke banden
hadden met het vijandelijke land.
In 1942 werden circa 120.000
Japans-Amerikanen aan de westkust
hun burgerrechten ontnomen
en onder dwang overgeplaatst
naar interneringskampen,
ook al was het merendeel van hen,
zoals Harry en Ken, 'Nisei',
Amerikaanse of duale staatsburgers
die in de VS waren geboren
uit Japanse geïmmigreerde ouders.
De broers hadden niet alleen
minimaal contact met hun familie in Japan,
maar zaten daarbij vast in een kamp
op een afgelegen plek in Colorado.
Maar hun verhaal kreeg een andere wending
toen ronselaars van de Amerikaanse
legerinlichtingendienst
het kamp bezochten om
Japanssprekende vrijwilligers te werven.
Ondanks hun behandeling door de overheid,
grepen Harry en Ken de kans
om het kamp te verlaten
en hun loyaliteit als Amerikaanse
staatsburgers te bewijzen.
Aangezien ze in Japan waren opgeleid,
gingen ze al gauw in actieve dienst.
Ze vertaalden buitgemaakte documenten,
verhoorden Japanse soldaten
en produceerden Japanstalige propaganda
om vijandige troepen over te halen
zichzelf over te geven.
Het werk van de broers was
onmisbaar voor de oorlogvoering.
Het leverde cruciale
strategische informatie op
omtrent de grootte en locatie
van Japanse troepen.
Maar nog steeds werden ze gediscrimineerd
en gewantrouwd door hun medesoldaten.
Harry herinnerde zich
dat zijn vechtuitrusting
op mysterieuze wijze kwijtraakte
vlak voordat hij een parachutesprong
moest maken in vijandelijk gebied
en dat de blanke officier
aarzelde hem een wapen te geven.
Desondanks bleven beide broers
loyaal aan de militaire dienstplicht
tot het einde van de oorlog.
Maar van de Akune-broers
vochten niet alleen Harry en Ken
in het Pacifische gebied.
Wat zij niet wisten,
was dat twee jongere broers,
de derde en vierde
van het vijftal Akune-jongens,
de Japanse Keizerlijke Marine
loyaal dienden;
Saburo was marinepiloot
en de vijftienjarige Shiro werkte als
instructeur voor nieuwe personeelsleden.
Toen de oorlog eindigde, dienden
Harry en Ken in het geallieerde leger
en werden door de lokale bevolking
als verraders gezien.
Toen alle broers Akune voor het eerst
na tien jaar bijeenkwamen
voor een familiereünie in Kagoshima,
kwam het nieuws naar buiten
dat de tweetallen tegen elkaar vochten.
De gemoederen liepen hoog op
en er brak bijna een vechtpartij uit
totdat hun vader tussenbeide sprong.
De broers legden de ruzie bij
en zowel Saburo als Shiro sloten
zich aan bij Harry en Ken in Californië
en vochten later in
het Amerikaanse leger in Korea.
Pas in 1988 erkende
de Amerikaanse regering
de onrechtvaardigheid
van haar interneringskampen
en gaf ze goedkeuring voor
herstelbetalingen aan overlevenden.
Wat Harry echter betreurde,
was dat hij niet de moed had gehad
om zijn Japanse grootoom te bedanken
die hem zoveel had bijgebracht.
Het verhaal van de broers Akune
is vele dingen:
een door het lot opsplitst gezin,
de onrechtvaardige behandeling
van Japans-Amerikanen,
en de persoonlijke strijd om twee
nationale identiteiten te verenigen.
Maar het onthult ook een groter verhaal
over de Amerikaanse geschiedenis:
de onderdrukking van groepen immigranten
en hun volharding om dit te overwinnen.