Improv Everywhere'i (Doğaçlama Her Yerde) yaklaşık 10 yıl önce New York’ta taşındığımda, oyunculuk ve komediye olan ilgimden dolayı başlattım. Şehirde yeniydim ve hiçbir sahneyi kullanamadım ve bu nedeniyle kendi sahnelerimi açık alanlarda oluşturmaya karar verdim. Birinci projem, birazdan izleyeceğimiz, ilkini gerçekleştirdiğimiz Pantolonsuz Metro Yolculuğuydu. Bunu 2002 yılının Ocak ayında yaptık. Videonun yıldızı bu kadın. Filme alındığını bilmiyor. Gizli bir kamera ile çekim yapıldı. Bu New York’taki 6. hat treni ve bu da hattaki ilk durak. Bu iki Danimarkalı kişi gelip gizli kameranın yanına oturdular. Sağda kahverengi paltolu olan da benim. Dışarıda hava 30 derece civarında. Bir şapka ve bir kaşkol giyiyorum. Kadın hemen burada beni farkedecek. (Kahkahalar) Şimdi göreceğiniz gibi pantolon giymiyorum. (Kahkahalar) Bu noktada-- bu noktada beni fark etti. Ama, New York’ta her trende bu tür tuhaf kişilikler vardır. Alışılmadık bir tip. Kadın kitabı okumaya geri dönüyor, ne yazık ki kitabın ismi “Tecavüz”. (Kahkahalar) Alışılmadık şeyi fark etti ancak normal davranışlarını sürdürdü. Bu arada, 6 arkadaşım daha iç çamaşırlarıyla binmek için sonraki 6 durakta bekliyor. Hepsi birer birer bu kompartımana binecek. Birbirimizi hiç tanımıyor gibi hareket edeceğiz. Kötü bir yanlışlık yapıp bu soğuk ocak gününde pantolonumuzu giymeyi unutmuşuz gibi davranacağız. (Kahkahalar) Bu noktada kadın tecavüz isimli kitabi kaldırmaya karar verdi. (Kahkahalar) Etrafında olup bitenlerle biraz daha fazla ilgilenmeye başladı. Bu arada kameranın solundaki iki Danimarkalı kahkahalarla gülüyor. Şimdiye kadar gördükleri en komik şey olduğunu düşünüyorlar. Bayanın onlarla göz temasına dikkat edin. (Kahkahalar) Videodaki bu ana bayıldım. Bu yaptığımızı kadınla paylaşmadan önce ona biraz korkutmuş ya da utandırmış olabilir. Paylaştıktan sonra bu komikliğe o da güldü. Tren şimdi 6. hattaki üçüncü durağa giriyor. (Kahkahalar) Videonun tamamını göstermeyeceğim ama bu böyle dört durak daha devam ediyor. Toplam yedi kişi iç çamaşırlarıyla trene binecek. Sekizinci durakta bir kız elinde eşya torbası ile gelecek ve bir dolara satılık pantolonları olduğunu söyleyecek. Trende pil ya da sakız satışı yapıldığı şekilde. Hepimiz birer pantolon alıp giydik ve “Teşekkür ederim. Bugün tamda ihtiyacım olan şeydi.” dedik. Sonra da ne yaptığımızı söylemeden trenden inip farklı yönlere dağıldık. (Alkışlar) Teşekkür ederim. Bu videodan bir görüntü, ve kadının tepkilerine bayıldım. Bir gün sonra bu videoyu izlediğimde bu yaptığımızı devam ettirmeye karar verdim. Imrpov Everywhere'in önemli bir yanı da halka açık yerlerde yaptığımız gösteriler diğer insanlar için de olumlu bir deneyim oluşturması. Bu bir şaka ama diğer insanlara anlatacakları iyi hikaye oluşturuyor. Gelen tepkiler; ikinci bir Pantolonsuz şakayı yapmama yol açtı. Bunu her yıl yapmaya devam ettik. Bu ocak ayında 10. Pantolonsuz Metro Yolculuğu şakasını yaptık ve farklı kesimlerden 3.500 kişi iç çamaşırlarıyla New York’ta-- neredeyse her tren hattında metro yolculuğu yaptı. Dünyanın farklı 50 şehrinde de katılımcılar oldu. (Kahkahalar) Upright Citizens Brigade Theater’da doğaçlama dersleri almaya başladığımda diğer yaratıcı insanlar, komedyenler ve performans sanatçıları ile tanıştım ve türden gösteriler yapmak isteyen bir çok insanın mail adreslerini topladım. Böylece daha geniş kapsamlı projeler yapabilecektim. Bir gün Union Square’de yürürken 2005 te inşa edilmiş bu binayı gördüm. Pencerenin birinde dans eden bir kız vardı. Biraz garipti, Çünkü dışarı karanlık ama içeriyi arka taraftan aydınlatan bir ışık vardı. Tam bir sahne olmuştu. Bunu niçin yaptığını anlayamamıştım. 15 saniye sonra arkadaşı gözüktü -gösterinin arkasında saklanmıştı- gülüşüp kucaklaştılar ve sonrasında sıvıştılar. Buna cesaretinin olup olmadığını anlamaya yönelikmiş gibi duruyordu. Bu bana ilham verdi. Binanın ön yüzüne baktım -70 pencere vardı- ve yapmam gerektiğini anladım. (Kahkahalar) Bu projeyi Daha Fazla Bak dedik. Siyah giyinmiş 70 oyuncu ayarladık. Bu tamamen izinsizdi. Mağazalara geleceğimizi haber vermedik. Ben parkta durup işaretleri verdim. İlk işarette, dört adım büyüklüğündeki harfleri kaldırıp projenin adı olan “Daha Fazla Bak” ı yazdılar. İkinci işarette, hep birlikte zıpladılar. Göreceğiniz üzere, tam burada başlıyor. (Kahkahalar) Sonra dans ettik. Herkesi dans etti. Devamında sadece bir kişi dans etti ve geri kalan diğerleri onu işaret etti. (Kahkahalar) Sonra yeni bir işaret daha verdim ve bu işaretle diğer bir oyuncu Forever 21 yazısının altında dans etti. Başka bir sürü şey daha yaptık. Oyuncuları zıplattık, yerlere yuvarladık. Ben bir tişörtle kendimi belli etmeden durdum ve elimi bir çöp kutusuna koyup kaldırarak işaretleri verdim. Union Square Parkı olduğundan, hemen yanında metro durağı vardı sonunda yüzlerce insan durup baktı ve ne yaptığımızı seyretti. Daha güzel bir fotoğrafı var. Söz konusu gösteriye bir anlık rastlantı ilham verdi. Size göstereceğim bir sonraki proje tanımadığım biri tarafından maille gönderildi. Teksas’tan bir lise öğrencisi 2006 yılında bana “Mümkün olduğu kadar çok insanı toplayıp polo yaka mavi tişört ve haki renkli pantolon giyinmiş halde Best Buy mağazalarına gönder ve bir şey yapmadan orada dursunlar.” diye yazdı. (Kahkahalar) (Alkışlar) Bu okul öğrencisine hemen cevap yazıp “Evet haklısın, bu hafta sonu bunu yapacağım. Teşekkür ederim.” dedim. İşte video. Yine 2005 yılı. Burası New York’taki Best Buy mağazası. 80 katılımcı sağladık ve hepsi birer birer içeri girdi. Katılanlar arasında sekiz yaşında, on yaşında kız çocukları ve hatta 65 yaşında bir adam vardı. Farklı bir insan topluluğu. Katılımcılara “Çalışmayın. Gerçekten çalışmayın. Alışveriş yapmayın. Ürünlere bakmayın, sadece takılın.” dedim. Şimdi çalışanları görüyorsunuz, tişörtlerinde sarı kartlar olanlar. Kartsız olanların hepsi bizim katılımcılarımız. (Kahkahalar) Alt kademe çalışanları bunun komik olduğunu düşündü. Aslında, onlardan bazıları dinlenme odalarından kameralarını alıp bizlerle resim çektirdi. Çalışanların bir çoğu müşterileri için ağır televizyon ünitelerini taşımamız için bize takıldılar. Diğer taraftan, yöneticiler ve güvenlik görevlileri bunu komik bulmadı. Görüntüde görebilirsiniz. Sarı ya da siyah renkli tişörtler giyiyorlar. İçeri gireli yaklaşık 10 dakika olmuştu ki yöneticiler 911 aramaya karar verdi. (Kahkahalar) Sağa sola koşturup herkese polisler geliyor, dikkat polisler geliyor diye söylemeye başladı. Bu görüntüde, hemen şurada polisleri görüyorsunuz. Siyah giyimli bir polisi görüyorsunuz, gizli kamerayla çekildi. En sonunda polisler Best Buy mağazasının yöneticilerine mavi renk tişört ve haki renk pantolon giymenin yasa dışı olmadığını söyledi. (Kahkahalar) (Alkış) Teşekkür ederim. (Alkış) Orada 20 dakika kaldık ve mutlu bir şekilde ayrıldık. Yöneticilerin yapmaya çalıştığı tek şey kameralarımızın bulmaktı. Çantalarında gizli kamera bulunan biri iki katılımcıyı yakaladılar. Ancak, gizli kamera taşıyan birini bulamadılar. Boş bir kasetle Best Buy mağazasının kamera satılan bölümüne gidip, kaseti kameralardan birine yerleştirdi ve sanki alışveriş yapıyormuş gibi davrandı. Kendi teknolojilerini onlara karşı kullanma fikrine bayıldım. (Kahkahalar) Sanırım en iyi projelerimiz belirli bir nedenden dolayı bölgeye özel yaptıklarımızdan oluşuyor. Bir sabah metroda giderken 53. Sokak durağında aktarma yapmam gerekti. Orada şu iki büyük yürüyen merdivenler vardı. Sabahın köründe orada olmak çok bunaltıcıydı ve çok kalabalıktı. Buranın bir sabah vakti mümkün olduğunca neşe verici bir yer olması için bir oyun hazırlamaya karar verdim. Bu 2009’un kışının bir sabahında saat 8:30 da. Kalabalığın olduğu saatler. Dışarıda hava çok soğuk. İnsanlar Queens’ten geliyor, E hattından 6.hat trenine aktarma yapmış halde. Bu büyük yürüyen merdivenlerle işlerine doğru gidecekler. [Rob sizden] [çak bi beşlik] [istiyor!] (Kahkahalar) [Hazır olun] (Kahkahalar) [Rob] (Alkış) Teşekkür ederim. Bunu daha iyi gösteren bir fotoğraf var. 2.000 tane çak bir beşlik yaptı ve her seferinde, öncesinde ve sonrasında ellerini yıkadı ve hasta olmadı. Bunu da izin almadan yaptık. Gerçi kimsenin de umurunda olmadı. Bunca yıl içinde Improv Everywhere'e en sık eleştiriyi “Bu insanların çok boş vakitleri var.” şeklinde Youtube’a isimsiz olarak bırakılan yorumlarda gördüm. Bilirsiniz, herkes yaptıklarınızı beğenecek diye bir şey yok. Bu internet yorumlarına teşekkür edip, üzerinde durmadım. Fakat bu beni çok rahatsız etti. Çünkü bizim de çok zamanımız yok. Imrpov Everywhere'e katılanların New York’ta yaşayan diğer insanlar kadar boş vakti var ancak, bunu daha farklı bir şekilde kullanmayı tercih ediyor. Bilirsiniz her cumartesi ve pazar binlerce insan maç seyretmek için stadyumlara dolar. Şimdiye kadar futbol maçlarına bakıp “Stadyumdaki bu insanların ne çok vakti var.” dediğini görmedim. Tabi ki onların da fazla boş vakti yok. Stadyumda futbol maçı seyretmek bir hafta sonu akşamını geçirmenin güzel bir şekli. Fakat, Grand Central Terminali'nde 200 kişiyle birlikte bir öğle sonrasında donmak ya da hayalet avcıları gibi giyinip New York Halk Kütüphanesi'nde etrafta koşturmak ta bir hafta sonunu geçirmenin güzel bir yoludur diye düşünüyorum. (Kahkahalar) Ya da 3.000 kişinin aynı anda bir parkta MP3 dinleyip sessizce dans etmesi, bir manavda bir müzikalin parçası gibi şarkı söylemesi, ya da normal kıyafetleriyle Coney Adasında okyanusa dalması. Bilirsiniz çocuklara oyun oynamaları öğretilir. Ama niye oynamaları gerektiği söylenmez. Sadece, oyunun iyi şey olduğu kabul edilir. Ben de Improv Everywhere'in böyle bir şey olduğunu düşünüyorum. Bunun bir nedeni yok, olması da gerekmiyor. Bir nedene ihtiyacımız yok. Eğlence için olması komik bir fikir gibi durması insanların görmekten hoşlanması ve eğlenceli zaman geçirilmesi yeterlidir. Birer yetişkin olarak, oyun oynamanın doğru ya da yanlış bir yolunun olmadığını öğrenmeye ihtiyacımız var. Çok teşekkür ederim. (Alkış)