WEBVTT

00:00:00.855 --> 00:00:03.798
یک ژانر تمام‌عیار در ویدئوهای یوتیوب هست،

00:00:03.798 --> 00:00:08.388
مختص تجربه‌ای که
مطمئنم همهٔ حضار قبلاً داشته‌اند.

00:00:08.388 --> 00:00:11.964
در این تجربه، 
فردی که خیال می‌کند تنهاست،

00:00:11.964 --> 00:00:15.170
به محض اینکه سرگرم کار پرشوری می‌شود

00:00:15.170 --> 00:00:19.760
ــ مثل آواز دیوانه‌وار، قِر دادن و رقصیدن،
یا برخی اعمال جنسی خفیف ــ

00:00:20.130 --> 00:00:22.878
ناگهان می‌فهمد که در واقع تنها نیست؛

00:00:22.878 --> 00:00:25.923
و کسی قایم شده و دارد تماشا می‌کند؛

00:00:25.923 --> 00:00:31.468
دریافتی که باعث می‌شود آن آدم
فوراً با هول و هراس دست از کارش بکشد.

00:00:31.468 --> 00:00:35.833
حس شرم و خفّت
در چهرهٔ این آدم‌ها ملموس است.

00:00:35.833 --> 00:00:37.565
حس اینکه:

00:00:37.565 --> 00:00:39.298
«این کاری است که دلم می‌خواهد بکنم،

00:00:39.298 --> 00:00:42.271
ولی به شرطی که کس دیگری
مشغول پاییدنم نباشد».

NOTE Paragraph

00:00:42.898 --> 00:00:45.804
این اصل مطلبی است که

00:00:45.804 --> 00:00:49.238
در ۱۶ ماه اخیر خیلی بر آن تمرکز کرده‌ام:

00:00:49.238 --> 00:00:51.300
این مسئله که 
«چرا حریم خصوصی مهم است؟».

00:00:51.300 --> 00:00:55.998
پرسشی که از دل بحثی جهانی برآمد،

00:00:55.998 --> 00:00:58.848
که با افشاگری‌های ادوارد اسنودن
به‌راه افتاد،

00:00:58.848 --> 00:01:01.189
دربارهٔ اینکه ایالات متحده و شرکایش،

00:01:01.189 --> 00:01:05.370
بدون اطلاع کل دنیا، اینترنت را

00:01:05.370 --> 00:01:10.958
ــ که یک‌موقع ابزار بی‌سابقهٔ رهایی‌بخشی
و برقراری دموکراسی نامیده می‌شد ــ

00:01:10.958 --> 00:01:16.509
به قلمروی بی‌سابقه‌ای از 
نظارت گسترده و بی‌رویّه تبدیل کرده‌اند.

NOTE Paragraph

00:01:17.283 --> 00:01:20.726
عقیدهٔ بسیار عوامانه‌ای
در این بحث ظهور کرده،

00:01:20.726 --> 00:01:23.733
ــ حتی بین آنها که
از نظارت گسترده معذّب هستند ــ

00:01:23.743 --> 00:01:25.229
که می‌گوید:

00:01:25.229 --> 00:01:29.405
این تعرض گسترده 
واقعاً ضرری به کسی نمی‌زند،

00:01:29.405 --> 00:01:32.679
چون فقط آنها که مشغول کارهای بد هستند

00:01:32.679 --> 00:01:34.748
دلیل دارد که بخواهند مخفی بشوند

00:01:34.748 --> 00:01:37.459
و به حریم خصوصی‌شان اهمیت بدهند.

00:01:37.459 --> 00:01:40.240
این نگرش تلویحاً مبتنی است

00:01:40.240 --> 00:01:42.416
بر این فرض که
دو جور آدم در این جهان داریم،

00:01:42.416 --> 00:01:44.110
آدم‌های خوب و آدم‌های بد.

00:01:44.512 --> 00:01:47.420
آدم‌های بد آنهایی هستند که
برای حملات تروریستی نقشه می‌کشند،

00:01:47.420 --> 00:01:49.078
یا جرایم خشونت‌آمیز مرتکب می‌شوند،

00:01:49.078 --> 00:01:52.070
و بنابراین، دلیلی دارند که
بخواهند کارشان را پنهان کنند،

00:01:52.070 --> 00:01:54.127
دلیلی دارند که
به فکر حریم خصوصی‌شان باشند.

00:01:54.127 --> 00:01:56.950
ولی در مقابل، آدم‌های خوب

00:01:56.950 --> 00:01:58.603
کسانی‌ هستند که سر کار می‌روند،

00:01:58.603 --> 00:02:01.505
می‌آیند خانه، بچه‌هاشان را بزرگ می‌کنند،
تلویزیون می‌بینند.

00:02:01.505 --> 00:02:04.261
آنها از اینترنت، نه برای 
کشیدن نقشهٔ حملات بمب‌گذاری

00:02:04.261 --> 00:02:06.646
که برای خواندن اخبار 
یا تبادل دستورالعمل‌های آشپزی

00:02:06.646 --> 00:02:09.354
یا برنامه‌ریزی مسابقات بیس‌بال بچه‌هاشان
استفاده می‌کنند.

00:02:09.354 --> 00:02:11.528
و این افراد هیچ کار غلطی نمی‌کنند

00:02:11.528 --> 00:02:13.575
و در نتیجه، چیزی برای پنهان کردن ندارند

00:02:13.575 --> 00:02:17.180
و دلیلی ندارد بترسند
از اینکه دولت زیر نظرشان بگیرد.

NOTE Paragraph

00:02:18.089 --> 00:02:20.189
کسانی که واقعاً چنین حرفی می‌زنند

00:02:20.189 --> 00:02:24.524
گرفتار یک شکل بسیار مفرط از
خوارشمردن خود هستند.

00:02:24.524 --> 00:02:26.433
در حقیقت، دارند می‌گویند که:

00:02:26.433 --> 00:02:28.626
«من حاضر شده‌ام که

00:02:28.626 --> 00:02:32.825
چنان فرد بی‌آزار و اذیت و بی‌دردسر 
و ملال‌آوری بشوم،

00:02:32.825 --> 00:02:36.959
که دیگر عملاً نمی‌ترسم
دولت بداند من چه کار دارم می‌کنم».

00:02:37.779 --> 00:02:41.652
این طرز تفکر، به نظرم، به ناب‌ترین شکل

00:02:41.652 --> 00:02:43.959
در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۹

00:02:43.959 --> 00:02:46.894
با اریک اشمیت ــ مدیرعامل باسابقهٔ گوگل ــ
بیان شده،

00:02:46.894 --> 00:02:49.905
که وقتی از او دربارهٔ 
انواع شیوه‌هایی که شرکتش

00:02:49.905 --> 00:02:54.208
دارد به حریم خصوصی صدها میلیون آدم
در سراسر جهان تعرض می‌کند، پرسیدند،

00:02:54.217 --> 00:02:56.208
در جواب گفت:

00:02:56.208 --> 00:02:59.898
«اگر دارید کاری می‌کنید 
که نمی‌خواهید دیگران بدانند،

00:02:59.898 --> 00:03:03.903
شاید اصلاً نباید چنین کاری می‌کردید».
(خندهٔ حضار)

NOTE Paragraph

00:03:03.903 --> 00:03:08.233
خب، راجع به این ذهنیت
خیلی چیزها می‌شود گفت.

00:03:08.233 --> 00:03:11.473
اول اینکه، آدم‌هایی که چنین حرفی می‌زنند،

00:03:11.473 --> 00:03:13.588
اینکه حریم خصوصی واقعاً مهم نیست،

00:03:13.588 --> 00:03:16.165
خودشان عملاً آن را باور ندارند.

00:03:16.165 --> 00:03:18.357
و شما از اینجا می‌فهمید باور ندارند

00:03:18.357 --> 00:03:21.226
که با وجود اینکه به زبان می‌گویند
حریم خصوصی مهم نیست،

00:03:21.226 --> 00:03:27.154
در عمل، دست به همه‌جور اقدامی
برای حراست از حریم خصوصی‌شان می‌زنند.

00:03:27.154 --> 00:03:30.742
بر روی ایمیل و حساب‌هاشان در
شبکه‌های اجتماعی، رمز عبور می‌گذارند

00:03:30.742 --> 00:03:33.970
برای در اتاق خواب و توالتشان 
قفل می‌گذارند؛

00:03:33.970 --> 00:03:36.670
همهٔ این اقدامات در نظر گرفته شده
تا جلوی ورود دیگران را

00:03:36.670 --> 00:03:39.572
به قلمرو خصوصی‌شان بگیرد،

00:03:39.572 --> 00:03:43.273
و مانع اطلاع آنها از سر و سرّشان بشود.

00:03:43.273 --> 00:03:46.333
درست همین آقای اریک اشمیت، مدیرعامل گوگل،

00:03:46.333 --> 00:03:48.942
به کارکنانش در گوگل دستور داد که

00:03:48.942 --> 00:03:53.150
مصاحبه با مجلهٔ اینترنتی CNET را
متوقف کنند؛

00:03:53.150 --> 00:03:55.400
پس از اینکه CNET مقاله‌ای منتشر کرد

00:03:55.400 --> 00:03:59.854
مملو از اطلاعات شخصی و خصوصی
دربارهٔ اریک اشمیت،

00:03:59.854 --> 00:04:02.970
که فقط و فقط از طریق جست‌وجوی گوگل

00:04:02.970 --> 00:04:06.311
و محصولات دیگر گوگل به دست آورده بود.
(خندهٔ حضار)

00:04:06.311 --> 00:04:10.630
عین این دورویی را می‌توان
در مدیرعامل فیسبوک، مارک زاکربرگ، هم دید

00:04:10.630 --> 00:04:14.160
که در مصاحبه‌ای شرم‌آور در سال ۲۰۱۰

00:04:14.160 --> 00:04:18.815
رسماً گفت که حریم خصوصی
دیگر «هنجاری اجتماعی» نیست.

00:04:19.274 --> 00:04:24.445
سال گذشته، مارک زاکربرگ و همسر تازه‌عروسش
نه‌فقط خانهٔ خود

00:04:24.445 --> 00:04:28.320
بلکه تمام چهار خانهٔ مجاورشان را
در پالو آلتو خریدند،

00:04:28.320 --> 00:04:29.934
به مبلغ جمعاً ۳۰ میلیون دلار

00:04:29.934 --> 00:04:33.466
تا مطمئن شوند که
از قلمرویی خصوصی برخوردار هستند

00:04:33.466 --> 00:04:38.215
که نمی‌گذارد کسی
زندگی شخصی‌شان را زیر نظر بگیرد.

NOTE Paragraph

00:04:38.885 --> 00:04:41.944
طی ۱۶ ماه اخیر، که در سرتاسر دنیا
دربارهٔ این مسئله بحث کرده‌ام،

00:04:41.944 --> 00:04:43.940
هر بار که کسی به من گفته

00:04:43.940 --> 00:04:47.478
«واقعاً نگران تعرض به حریم خصوصی‌ام نیستم
چون چیزی برای پنهان کردن ندارم»،

00:04:47.478 --> 00:04:49.178
همیشه یک چیز را به آنان می‌گویم.

00:04:49.178 --> 00:04:51.471
یک خودکار در می‌آورم و
آدرس ایمیلم را می‌نویسم.

00:04:51.471 --> 00:04:52.964
و می‌گویم: «این ایمیل من است.

00:04:52.964 --> 00:04:55.116
کاری که می‌خواهم
وقتی به خانه رسیدی انجام بدهی

00:04:55.116 --> 00:04:58.332
این است که رمز عبور همهٔ
ایمیل‌هایت را برایم ایمیل کنی.

00:04:58.332 --> 00:05:01.008
نه فقط ایمیل کاریِ قشنگ 
و محترمانه‌ای که به نام خودت است

00:05:01.008 --> 00:05:02.436
بلکه همهٔ ایمیل‌هایت،

00:05:02.436 --> 00:05:06.176
چون می‌خواهم که بتوانم 
به کارهای آنلاینت نگاهی بیندازم،

00:05:06.176 --> 00:05:08.738
آنچه را می‌خواهم، بخوانم
و هرچه را پسندیدم، منتشر کنم.

00:05:08.738 --> 00:05:10.538
هرچه باشد، اگر شما آدم بدی نیستید،

00:05:10.538 --> 00:05:12.360
اگر هیچ کار غلطی نمی‌کنید

00:05:12.360 --> 00:05:15.340
نباید چیزی برای پنهان کردن داشته باشید».

NOTE Paragraph

00:05:15.340 --> 00:05:18.873
حتی یک نفر هم پیشنهادم را نپذیرفته است.
(خندهٔ حضار)

00:05:18.873 --> 00:05:22.878
من این ایمیل را
(تشویق حضار)

00:05:22.878 --> 00:05:26.118
من این ایمیل را همیشه 
به طور منظم بررسی می‌کنم.

00:05:26.128 --> 00:05:28.325
خیلی جای کسالت‌باری است.
(خندهٔ حضار)

00:05:29.105 --> 00:05:31.110
دلیلی هم دارد،

00:05:31.110 --> 00:05:33.151
و آن این است که ما انسان‌ها،

00:05:33.151 --> 00:05:37.546
حتی آنهایی از ما که در کلام
اهمیت حریم خصوصی‌مان را انکار می‌کنیم،

00:05:37.546 --> 00:05:41.877
به طور غریزی اهمیت اساسی آن را می‌فهمیم.

00:05:41.877 --> 00:05:44.704
حقیقت این است که ما انسان‌ها 
حیوان‌های اجتماعی هستیم،

00:05:44.704 --> 00:05:46.853
یعنی به دیگر انسان‌ها نیاز داریم

00:05:46.853 --> 00:05:49.597
تا کارهایمان را و آنچه می‌گوییم 
و فکر می‌کنیم بفهمند،

00:05:49.597 --> 00:05:53.867
و به همین دلیل است که داوطلبانه اطلاعات 
راجع به خودمان را آنلاین منتشر می‌کنیم.

00:05:53.867 --> 00:05:59.294
اما چیزی که به‌همان اندازه
برای آزاد و خرسند بودنِ آدم ضروری است،

00:05:59.294 --> 00:06:01.431
داشتن جایی است که بتوانیم برویم

00:06:01.431 --> 00:06:04.689
و از نگاه قضاوت‌گر دیگران رها باشیم.

00:06:05.459 --> 00:06:07.466
دلیلی دارد که دنبال چنین جایی می‌گردیم

00:06:07.466 --> 00:06:10.376
و دلیلمان این است که همهٔ ما

00:06:10.376 --> 00:06:13.704
ــ نه فقط تروریست‌ها و مجرمان، همهٔ ما ــ

00:06:13.704 --> 00:06:15.749
چیزهایی برای پنهان کردن داریم.

00:06:15.749 --> 00:06:18.496
چه بسیار کارهاست که می‌کنیم
و افکاری توی کله‌مان هست

00:06:18.496 --> 00:06:21.197
که حاضریم به پزشکمان،

00:06:21.197 --> 00:06:25.933
یا وکیلمان یا روان‌شناسمان یا همسرمان
یا بهترین دوستمان بگوییم،

00:06:25.933 --> 00:06:29.250
اما از خجالت آب می‌شویم که بقیه بدانند.

00:06:29.250 --> 00:06:31.452
ما هر روز پیش خودمان قضاوت می‌کنیم،

00:06:31.452 --> 00:06:35.631
که کدام حرف‌ها، افکار و کارهایمان را
«می‌خواهیم» دیگران بدانند،

00:06:35.631 --> 00:06:39.950
و کدام حرف‌ها، افکار و کارهایمان را
«نمی‌خواهیم» کس دیگری بداند.

00:06:39.950 --> 00:06:43.277
آدم‌ها خیلی راحت می‌توانند
به زبان ادعا کنند

00:06:43.277 --> 00:06:45.599
که ارزشی برای حریم خصوصی‌شان قائل نیستند،

00:06:45.599 --> 00:06:49.248
اما اعمالشان درستی آن باور را نفی می‌کند.

NOTE Paragraph

00:06:50.416 --> 00:06:52.749
خب. پس دلیلی دارد که عموم افراد

00:06:52.749 --> 00:06:55.890
حریم خصوصی را به شکل غریزی می‌طلبند.

00:06:55.890 --> 00:06:59.731
حریم خصوصی یک‌جور فعالیت غیرارادی،
مثل تنفس یا آب خوردن نیست.

00:07:00.491 --> 00:07:02.931
دلیلش این است که وقتی در وضعیتی هستیم

00:07:02.931 --> 00:07:05.588
که ممکن است زیر نظر باشیم،
که ممکن است پاییده شویم،

00:07:05.588 --> 00:07:08.264
رفتارمان به طرز چشمگیری تغییر می‌کند.

00:07:08.264 --> 00:07:11.297
گسترهٔ انتخاب‌های رفتاری مد نظر ما

00:07:11.297 --> 00:07:14.700
وقتی خیال می‌کنیم زیر نظریم،
به‌شدت کاهش پیدا می‌کند.

00:07:15.260 --> 00:07:17.475
این جزو واقعیت‌های سرشت آدمیزاد است

00:07:17.475 --> 00:07:21.550
که در علوم اجتماعی و در ادبیات و دین

00:07:21.550 --> 00:07:23.898
و تقریباً همه رشته‌ها به رسمیت شناخته شده.

00:07:23.898 --> 00:07:26.680
ده‌ها مطالعهٔ روان‌شناسانه هست

00:07:26.680 --> 00:07:29.231
که اثبات می‌کند وقتی کسی می‌داند

00:07:29.231 --> 00:07:30.800
که احتمال دارد پاییده شود،

00:07:30.800 --> 00:07:35.962
رفتارش بسیار بیشتر 
هم‌رنگ جماعت و فرمان‌بردار می‌شود.

00:07:35.974 --> 00:07:39.319
شرم در انسان‌ها محرک خیلی قدرتمندی است

00:07:39.319 --> 00:07:42.230
همچنان که میل به پرهیز از آن.

00:07:42.230 --> 00:07:43.729
و به همین سبب است که افراد،

00:07:43.729 --> 00:07:45.968
وقتی در حال پاییده شدن هستند،
تصمیماتی می‌گیرند

00:07:45.968 --> 00:07:49.230
که نتیجهٔ عمل خودشان نیست

00:07:49.230 --> 00:07:52.694
بلکه حاصل انتظاراتی است
که دیگران از آنها دارند

00:07:52.694 --> 00:07:56.116
یا الزامات عرف اجتماعی.

NOTE Paragraph

00:07:57.012 --> 00:08:04.136
این شناخت را جرمی بنتام، فیلسوف سدهٔ ۱۸،
به‌شکلی مؤثر برای اهداف عملی به کار گرفت.

00:08:04.136 --> 00:08:08.287
او در صدد حل معضل مهمی برآمد
که با عصر صنعت به وجود آمد؛

00:08:08.289 --> 00:08:12.644
زمانی که برای نخستین بار،
نهادها چنان بزرگ و متمرکز شدند

00:08:12.644 --> 00:08:17.425
که دیگر قادر به نظارت و در نتیجه،
کنترل هر یک از افراد عضوشان نبودند.

00:08:17.425 --> 00:08:21.509
و راه حلی که او اندیشید
یک‌جور طرح معمارانه بود

00:08:21.509 --> 00:08:24.225
که در اصل قرار بود در زندان‌هایی اجرا شود

00:08:24.225 --> 00:08:26.544
که او سراسربین می‌نامید،

00:08:26.544 --> 00:08:31.975
و ویژگی اصلی‌شان ساخت
برج عظیمی در مرکز نهاد بود

00:08:31.975 --> 00:08:34.043
که در آن هر کس که نهاد را کنترل می‌کرد

00:08:34.043 --> 00:08:36.868
می‌توانست هر لحظه هر کدام از 
ساکنان را خواست زیر نظر بگیرد

00:08:36.868 --> 00:08:40.130
هرچند که نمی‌توانست
همه‌شان را مدام زیر نظر بگیرد.

00:08:40.130 --> 00:08:42.185
و بخش بسیار مهم این طرح

00:08:42.185 --> 00:08:46.856
این بود که ساکنان عملاً نمی‌توانستند
داخل سراسر بین یا همان برج را ببینند،

00:08:46.856 --> 00:08:50.700
و بنابر این هرگز نمی‌فهمیدند که
کی دارند پاییده می‌شوند.

00:08:50.700 --> 00:08:54.283
آنچه مایهٔ هیجان‌زدگی او از این کشف می‌شد

00:08:54.283 --> 00:08:58.319
این بود که زندانیان می‌بایست فرض می‌کردند

00:08:58.319 --> 00:09:00.869
که هر لحظه دارند پاییده می‌شوند

00:09:00.869 --> 00:09:05.671
و این بهترین وادارنده به 
فرمان‌برداری و تسلیم در آنها بود.

00:09:06.502 --> 00:09:09.350
میشل فوکو ــ فیلسوف قرن بیستم ــ

00:09:09.350 --> 00:09:12.429
پی برد که این مدل را می‌توان
نه فقط برای زندان، بلکه

00:09:12.429 --> 00:09:16.340
برای هر نهادی استفاده کرد که
می‌خواهد رفتار آدم را کنترل کند:

00:09:16.340 --> 00:09:19.215
مدرسه، بیمارستان، کارخانه، محل کار.

00:09:19.215 --> 00:09:21.413
و او بود که ادعا کرد این ذهنیت

00:09:21.413 --> 00:09:23.839
ــ این چارچوب که بنتام آن را کشف کرد ــ

00:09:23.839 --> 00:09:29.170
شیوهٔ اصلی کنترل اجتماعی
در جوامع مدرن غربی بوده است؛

00:09:29.170 --> 00:09:32.851
جوامعی که دیگر به
حربه‌های استبدادی آشکار احتیاج نداشتند

00:09:32.851 --> 00:09:35.247
ــ مثل مجازات، یا زندانی کردن،
یا کشتن مخالفان،

00:09:35.247 --> 00:09:38.561
یا تحمیل قانونی وفاداری به یک حزب خاص ــ

00:09:38.561 --> 00:09:43.515
چون که نظارت گسترده زندانی در ذهن می‌سازد،

00:09:43.515 --> 00:09:47.247
که شیو‌هٔ بسیار ظریف‌تر اما مؤثرتری برای

00:09:47.247 --> 00:09:51.758
پرورش تسلیم نسبت به هنجارهای اجتماعی
یا عرف اجتماعی است؛

00:09:51.758 --> 00:09:55.610
بسیار مؤثرتر از آنچه که
زور جسمانی می‌تواند باشد.

NOTE Paragraph

00:09:56.445 --> 00:09:59.263
نمادین‌ترین اثر ادبی دربارهٔ نظارت

00:09:59.263 --> 00:10:02.813
و حریم خصوصی، رمان «۱۹۸۴» جورج اورول است،

00:10:02.813 --> 00:10:06.280
که همه زمان مدرسه می‌خوانیم،
و به همین دلیل تقریباً کلیشه شده است.

00:10:06.280 --> 00:10:08.537
در واقع، هر وقت در بحث نظارت، 
حرفش را پیش بکشید

00:10:08.537 --> 00:10:11.838
افراد بلافاصله همچون امری
بی‌ربط از کنارش می‌گذرند

00:10:11.838 --> 00:10:12.900
و می‌گویند:

00:10:12.900 --> 00:10:16.183
« اوه... خب در رمان '۱۹۸۴'
توی خانه‌های مردم مانیتور بود،

00:10:16.183 --> 00:10:18.348
هر لحظه داشتند پاییده می‌شدند،

00:10:18.348 --> 00:10:22.310
و این وضع اصلاً ربطی به دولت
نظارت‌گری که ما الآن با آن مواجهیم ندارد».

00:10:22.310 --> 00:10:25.230
این درک اساساً غلطی است

00:10:25.230 --> 00:10:27.931
از هشدارهایی که اورول در «۱۹۸۴» داد.

00:10:27.931 --> 00:10:31.190
هشداری که او داشت می‌داد
دربارهٔ یک‌جور دولت نظارت‌گر بود

00:10:31.190 --> 00:10:33.354
که در آن مردم یکسره تحت نظر نبودند،

00:10:33.354 --> 00:10:37.036
بلکه متوجه بودند که
هر آن ممکن است زیر نظر گرفته شوند.

00:10:37.036 --> 00:10:40.110
وینستون اسمیت، راوی داستان اورول،

00:10:40.110 --> 00:10:43.548
نظام نظارت‌گری را که با آن روبرو بودند،
این‌طور توصیف می‌کند:

00:10:43.548 --> 00:10:48.292
«البته هیچ راهی نبود که آدم بفهمد
که کی زیر نظر است».

00:10:48.292 --> 00:10:49.743
سپس ادامه می‌دهد:

00:10:49.743 --> 00:10:53.163
«به هر صورت، امکان داشت
که هر وقت بخواهند سر از کارتان درآورند.

00:10:53.163 --> 00:10:54.962
آدم ناچار بود با این فرض زندگی کند

00:10:54.962 --> 00:10:57.995
ــ یعنی از روی عادتی که غریزه
شده بود این‌طور زندگی می‌کرد ــ

00:10:57.995 --> 00:11:01.180
که هر صدایی که از تو در بیاید، شنیده

00:11:01.180 --> 00:11:05.100
و هر حرکتی مگر در تاریکی
با وسواس بررسی می‌شود».

NOTE Paragraph

00:11:06.039 --> 00:11:08.765
ادیان ابراهیمی هم به صورتی مشابه

00:11:08.765 --> 00:11:11.708
وجود مرجعی ناپیدا و عالِم مطلق را
مسلم فرض می‌کنند،

00:11:11.708 --> 00:11:15.347
که به سبب علم فراگیرش
همیشه کارهاتان را زیر نظر دارد.

00:11:15.347 --> 00:11:18.120
یعنی شما هرگز لحظه‌ای خصوصی ندارید،

00:11:18.120 --> 00:11:21.959
و این امر، بهترین وادارنده
به اطاعت از احکام اوست.

NOTE Paragraph

00:11:22.794 --> 00:11:27.025
آنچه همهٔ این آثار ظاهراً ناهمگون
تأیید می‌کنند،

00:11:27.025 --> 00:11:28.984
و نتیجه‌ای که همه‌شان می‌گیرند

00:11:28.984 --> 00:11:33.613
این است که جامعه‌ای که در آن مردم را
بشود همیشه زیر نظر داشت

00:11:33.613 --> 00:11:38.508
جامعه‌ای است که دنباله‌روی،
و فرمان‌برداری و وادادگی به بار می‌آورد.

00:11:38.510 --> 00:11:42.103
و به همین خاطر است که هر دیکتاتوری،
از آشکارترین گرفته تا پنهان‌کارترینشان،

00:11:42.103 --> 00:11:43.976
آن نظام را می‌طلبد.

00:11:44.456 --> 00:11:47.020
برعکس، و حتی از آن مهم‌تر

00:11:47.020 --> 00:11:49.460
داشتن قلمرو حریم خصوصی است؛

00:11:49.460 --> 00:11:52.470
یعنی قابلیت اینکه جایی برویم
که بتوانیم فکر کنیم

00:11:52.470 --> 00:11:55.628
و بیندیشیم و تعامل کنیم و حرف بزنیم

00:11:55.628 --> 00:11:58.792
بدون آنکه نگاه قضاوت‌گر دیگران بر ما باشد.

00:11:59.282 --> 00:12:02.825
فقط و فقط در این قلمرو است که
خلاقیت و پویندگی

00:12:02.825 --> 00:12:05.853
و اختلاف عقیده وجود دارد،

00:12:05.853 --> 00:12:07.674
و به همین دلیل است که

00:12:07.674 --> 00:12:12.413
وقتی می‌گذاریم که جامعه‌مان 
مدام تحت نظارت باشد،

00:12:12.413 --> 00:12:15.390
در واقع اجازه داده‌ایم که اصل آزادی انسان

00:12:15.390 --> 00:12:17.185
به‌شدت لطمه ببیند.

NOTE Paragraph

00:12:18.731 --> 00:12:21.463
آخرین نکته‌ای که می‌خواهم دربارهٔ
این طرز تفکر بیان کنم،

00:12:21.463 --> 00:12:23.811
ــ همین ایده که فقط کسانی که 
مشغول کار غلطی هستند

00:12:23.811 --> 00:12:27.580
چیزی برای مخفی کردن و در نتیجه، دلیلی
برای اهمیت دادن به حریم خصوصی‌شان دارند ــ

00:12:27.580 --> 00:12:31.094
این است که چنین ایده‌ای
دو پیام بسیار ویرانگر را،

00:12:31.094 --> 00:12:33.304
دو آموزهٔ ویرانگر را تثبیت می‌کند؛

00:12:33.304 --> 00:12:35.060
نخست اینکه،

00:12:35.060 --> 00:12:37.180
درست همان‌ها که حریم خصوصی برایشان مهم است

00:12:37.180 --> 00:12:39.236
درست همان‌ها که در طلب حریم خصوصی هستند،

00:12:39.236 --> 00:12:42.681
طبق تعریف، آدم‌های بد هستند.

00:12:43.311 --> 00:12:45.443
این از آن قسم نتیجه‌‌گیری‌هاست که بایست

00:12:45.443 --> 00:12:47.971
دلایل مختلفی برای پرهیز از آن داشته باشیم.

00:12:47.971 --> 00:12:50.723
از همه مهم‌ترشان اینکه
وقتی می‌گویید:

00:12:50.723 --> 00:12:53.100
«کسی که دارد کارهای بد می‌کند»،

00:12:53.100 --> 00:12:55.937
احتمالاً منظورتان کارهایی مثل
کشیدن نقشهٔ حمله تروریستی

00:12:55.937 --> 00:12:57.978
یا دست زدن به جرایم خشونت‌آمیز است؛

00:12:57.978 --> 00:13:02.575
برداشتی که بسیار محدودتر
از آن چیزی است که اصحاب قدرت

00:13:02.575 --> 00:13:05.020
وقتی می‌گویند «کار بد کردن»
منظورشان است.

00:13:05.020 --> 00:13:07.545
«کار بد کردن» برای آنها معمولاً یعنی

00:13:07.545 --> 00:13:12.476
انجام دادن کاری که برای
اِعمال قدرت ما مشکلات جدی بیافریند.

NOTE Paragraph

00:13:13.503 --> 00:13:17.361
آموزهٔ حقیقتاً ویرانگر،
و حتی به نظرم خیانت‌آمیزتر دیگری

00:13:17.361 --> 00:13:20.140
که از پذیرفتن این طرز تفکر ناشی می‌شود،

00:13:20.140 --> 00:13:23.085
این توافق ضمنی است که

00:13:23.085 --> 00:13:26.250
کسانی که این طرز تفکر را می‌پذیرند،
در واقع آن را هم قبول کرده‌اند،

00:13:26.250 --> 00:13:27.653
و آن توافق چنین است:

00:13:27.653 --> 00:13:31.779
اگر حاضر باشید که خود را
به اندازهٔ کافی بی‌آزار و اذیت،

00:13:31.779 --> 00:13:35.831
به اندازهٔ کافی بی‌دردسر نسبت به آنها که
قدرت سیاسی را در دست دارند، جلوه دهید،

00:13:35.831 --> 00:13:40.975
فقط در آن صورت می‌توانید از
خطرات نظارت فارغ باشید.

00:13:40.975 --> 00:13:44.601
یعنی تنها مخالفانی که 
قدرت را به پرسش می‌گیرند،

00:13:44.621 --> 00:13:46.653
کسانی‌ هستند که چیزی برای دلواپسی دارند.

00:13:46.653 --> 00:13:50.060
برای پرهیز از این آموزه هم
دلایل متنوعی وجود دارد.

00:13:50.060 --> 00:13:52.298
شاید شما اکنون از آنهایی باشید

00:13:52.298 --> 00:13:54.370
که نمی‌خواهد به چنین رفتارهایی بپردازد،

00:13:54.370 --> 00:13:56.585
اما شاید زمانی در آینده دلتان بخواهد.

00:13:56.585 --> 00:14:00.264
حتی اگر عزمتان را جزم کرد‌ه‌اید
که هرگز نمی‌خواهید دست به این کارها بزنید،

00:14:00.264 --> 00:14:03.669
اینکه دیگرانی هستند که
می‌خواهند و می‌توانند

00:14:03.669 --> 00:14:06.136
در برابر قدرتمندان مقاومت کنند 
و خصمشان باشند

00:14:06.136 --> 00:14:09.758
ــ مثل مخالفان و روزنامه‌نگاران
و کنشگران و طیف وسیعی از دیگران ــ

00:14:09.758 --> 00:14:12.252
امری است که برای همهٔ ما
خیر جمعی به ارمغان می‌آورد

00:14:12.252 --> 00:14:14.530
و باید خواستار حفظش باشیم.

00:14:15.180 --> 00:14:16.944
همچنین بسیار مهم است که بدانیم

00:14:16.944 --> 00:14:19.587
معیار اینکه هر جامعه‌ای چقدر آزاد است،

00:14:19.587 --> 00:14:24.017
این نیست که با شهروندان خوب،
مطیع و فرمان‌بردارش چطور رفتار می‌کند

00:14:24.017 --> 00:14:28.762
این است که با مخالفان و آنها که دربرابر
عرف مقاومت می‌کنند، چطور رفتار می‌کند.

00:14:29.155 --> 00:14:30.752
و اما مهم‌ترین دلیل

00:14:30.752 --> 00:14:33.153
این است که نظام نظارت گسترده

00:14:33.153 --> 00:14:35.770
آزادی‌های ما را به شیوه‌های مختلف
سرکوب می‌کند.

00:14:35.770 --> 00:14:39.577
این پدیده، انتخاب‌های رفتاری گوناگون را

00:14:39.577 --> 00:14:43.130
بدون اینکه روحمان خبر داشته باشد،
ممنوع جلوه می‌دهد.

00:14:43.130 --> 00:14:45.612
رزا لوکزامبورگ، کنشگر سوسیالیست مشهور

00:14:45.612 --> 00:14:48.444
زمانی گفت: «آنکس که حرکت نمی‌کند

00:14:48.444 --> 00:14:51.071
متوجه زنجیرهایش نمی‌شود».

00:14:51.331 --> 00:14:52.401
می‌توانیم سعی کنیم

00:14:52.401 --> 00:14:56.239
زنجیرهای نظارت گسترده را نامرئی
یا تشخیص‌ندادنی جلوه بدهیم،

00:14:56.239 --> 00:15:01.450
اما قید و بندهایی که بر ما تحمیل می‌کند، 
با این کار از تأثیر نمی‌افتد.

NOTE Paragraph

00:15:01.450 --> 00:15:03.058
خیلی ممنونم.

NOTE Paragraph

00:15:03.058 --> 00:15:04.489
(تشویق حضار)

NOTE Paragraph

00:15:04.489 --> 00:15:05.996
متشکرم.

NOTE Paragraph

00:15:05.996 --> 00:15:10.893
(تشویق حضار)

NOTE Paragraph

00:15:10.893 --> 00:15:13.280
ممنونم.

NOTE Paragraph

00:15:13.280 --> 00:15:16.122
(تشویق حضار)

NOTE Paragraph

00:15:20.560 --> 00:15:21.768
برونو جوسانی: متشکرم گلن.

00:15:21.768 --> 00:15:23.901
باید بگویم که ادله‌ات قانع‌کننده است،

00:15:23.901 --> 00:15:28.817
اما می‌خواهم تو را برگردانم به
ماجراهای ۱۶ ماه اخیر و به ادوارد اسنودن

00:15:28.817 --> 00:15:30.882
تا اگر اشکالی نداشته باشد چند سوال بپرسم.

00:15:30.882 --> 00:15:33.370
مورد اول دربارهٔ شخص توست.

00:15:33.370 --> 00:15:37.834
همه ما دربارهٔ بازداشت شریک زندگی‌ات،
دیوید میراندا، در لندن

00:15:37.834 --> 00:15:39.791
و باقی دردسرها شنیده‌ایم.

00:15:39.791 --> 00:15:46.965
اما به گمانم، از حیث تعهد شخصی و ریسک
تحمل فشاری که روی توست، نبایستی آسان باشد؛

00:15:46.965 --> 00:15:49.910
فشار به جنگ رفتن با بزرگترین 
سازمان‌های نظارتی جهان.

00:15:49.910 --> 00:15:51.615
کمی در این‌باره برایمان بگو.

NOTE Paragraph

00:15:52.205 --> 00:15:54.531
گرینوالد: می‌دانید، یکی از 
اتفاق‌هایی که می‌افتد

00:15:54.531 --> 00:15:57.644
این است که شجاعت آدم‌ها از این نظر
به هم سرایت می‌کند،

00:15:57.644 --> 00:16:01.107
و خب، گرچه من و روزنامه‌نگاران دیگری
که داشتم با آنها کار می‌کردم

00:16:01.107 --> 00:16:02.643
‌بی‌شک از خطر آگاه بودیم،

00:16:02.643 --> 00:16:05.365
ــ ایالات متحده هنوز
قدرتمندترین کشور جهان است

00:16:05.365 --> 00:16:09.249
و خوشش نمی‌آید که هزاران رازش را

00:16:09.285 --> 00:16:11.796
به دلخواه خود روی اینترنت فاش کنی ــ

00:16:11.796 --> 00:16:16.549
در چنین شرایطی، 
دیدن یک آدم ۲۹ سالهٔ عادی،

00:16:16.549 --> 00:16:19.597
که در محیطی بسیار عادی بزرگ شده،

00:16:19.597 --> 00:16:22.080
و این حد از شجاعت اخلاقی را
از خود نشان می‌دهد،

00:16:22.080 --> 00:16:23.900
که ادوارد اسنودن خطرش را به جان خرید،

00:16:23.900 --> 00:16:25.750
با آنکه می‌دانست قرارست
باقی عمرش را در زندان بگذراند

00:16:25.750 --> 00:16:27.322
یا آنکه زندگی‌اش از هم بپاشد،

00:16:27.322 --> 00:16:29.297
الهام‌بخش من و روزنامه‌نگاران دیگر

00:16:29.297 --> 00:16:32.790
و به گمانم مردم سراسر جهان
از جمله افشاگران بعدی بود

00:16:32.808 --> 00:16:36.323
که بفهمند آنها هم می‌توانند
به چنان کارهایی بپردازند.

NOTE Paragraph

00:16:36.323 --> 00:16:38.809
جوسانی: من مورد رابطه‌ات
با اِد اسنودن کنجکاوم،

00:16:38.809 --> 00:16:43.698
چون تو خیلی با او صحبت کرده‌ای
و حتماً هنوز هم می‌کنی،

00:16:44.063 --> 00:16:48.670
اما در کتابت، هرگز نه او را ادوارد
و نه اِد نامیده‌ای. گفته‌ای «اسنودن».

00:16:48.670 --> 00:16:49.849
قضیه چیست؟

NOTE Paragraph

00:16:49.849 --> 00:16:54.503
گرینوالد: می‌دانید، قطعاً این چیزی است که
تیمی از روانشناس‌ها باید بررسی‌اش کنند.

00:16:54.503 --> 00:16:55.210
(خندهٔ حضار)

00:16:55.210 --> 00:16:58.413
واقعاً نمی‌دانم. دلیلش گمانم این است که

00:16:58.413 --> 00:17:01.967
یک از اهداف مهمی که او در عمل داشت،

00:17:01.967 --> 00:17:04.942
یکی از، به نظرم، مهم‌ترین
تاکتیک‌های او این بود که

00:17:04.942 --> 00:17:09.200
می‌دانست که یکی از راه‌های انحراف
توجه‌ها از محتوای افشاگری‌ها،

00:17:09.200 --> 00:17:11.850
این است که بکوشند بر شخص او تمرکز کنند،

00:17:11.850 --> 00:17:13.917
به همین دلیل، از رسانه‌ها دوری کرد.

00:17:13.917 --> 00:17:18.105
سعی کرد اصلاً نگذارد زندگی شخصی‌اش
موضوع سؤال و جواب شود،

00:17:18.105 --> 00:17:21.019
و به همین دلیل فکر می‌کنم اسنودن نامیدنش

00:17:21.019 --> 00:17:24.393
راهی است برای اینکه صرفاً در مقام
چنین کنشگر تاریخی مهمی بجا آورده شود

00:17:24.393 --> 00:17:26.265
به جای اینکه طوری او را شخصی کنم

00:17:26.265 --> 00:17:29.145
که شاید توجه‌ها را از محتوا منحرف کند.

NOTE Paragraph

00:17:29.145 --> 00:17:32.378
جوسانی: خب، افشاگری‌های او، تحلیل‌های تو
و آثار روزنامه‌نگاران دیگر،

00:17:32.378 --> 00:17:35.378
واقعاً این بحث را گسترش داده

00:17:35.378 --> 00:17:37.770
و مثلاً خیلی از دولت‌ها
به آن واکنش نشان داده‌اند،

00:17:37.770 --> 00:17:40.254
از جمله در برزیل، 
با ارائهٔ پروژه‌ها و برنامه‌هایی

00:17:40.254 --> 00:17:42.964
برای شکل تازه دادن به طراحی اینترنت و... .

00:17:42.964 --> 00:17:45.716
از این نظر، بسیاری از امور در جریان است.

00:17:45.716 --> 00:17:49.637
اما می‌خواهم بدانم برای خود تو
آخر بازی کجاست؟

00:17:49.637 --> 00:17:51.270
چه زمانی با خودت فکر می‌کنی که

00:17:51.270 --> 00:17:54.462
واقعا موفق شدیم
تغییر چشمگیری ایجاد کنیم؟

NOTE Paragraph

00:17:54.462 --> 00:17:58.147
گرینوالد: خب، آخر بازی برای من
به عنوان روزنامه‌نگار خیلی ساده است؛

00:17:58.147 --> 00:18:01.553
این است که مطمئن بشوم
تک‌تک اسنادی که ارزش خبری دارند

00:18:01.553 --> 00:18:04.100
و بایستی علنی شوند،
سرانجام علنی بشوند،

00:18:04.100 --> 00:18:07.833
و اسراری که از اول هرگز نباید مخفی می‌شدند
سرانجام برملا شوند.

00:18:07.833 --> 00:18:09.610
از نظر من، جوهر روزنامه‌نگاری این است

00:18:09.610 --> 00:18:11.167
و همان کاری است که به‌ آن متعهدم

00:18:11.167 --> 00:18:13.229
در مقام کسی که نظارت گسترده را،

00:18:13.229 --> 00:18:16.204
به همهٔ دلایلی که گفتم و دلایل بسیار دیگر،
نفرت‌انگیز می‌داند،

00:18:16.204 --> 00:18:18.394
این کار در نظرم هرگز پایان نمی‌پذیرد

00:18:18.394 --> 00:18:20.571
تا زمانی که دولت‌ها در سراسر جهان

00:18:20.571 --> 00:18:24.676
دیگر نتوانند همهٔ مردم را
تحت نظارت و مراقبت بگیرند

00:18:24.676 --> 00:18:27.265
مگر آنکه دادگاه 
یا واحد مستقلی را مجاب کنند

00:18:27.265 --> 00:18:31.578
که فردی که هدف قرار داده‌اند
واقعاً کار خطایی کرده است.

00:18:31.578 --> 00:18:34.583
از نظر من، حریم خصوصی را
این‌گونه می‌شود احیا کرد.

NOTE Paragraph

00:18:34.813 --> 00:18:37.239
جوسانی: اسنودن، همان‌طور
که در همایش TED دیدیم،

00:18:37.239 --> 00:18:40.267
در توصیف و معرفی خودش به عنوان فردی که

00:18:40.267 --> 00:18:43.920
حامیِ ارزش‌ها و اصول دموکراتیک است،
با صراحت بسیار سخن گفته.

00:18:43.920 --> 00:18:46.948
اما برای بسیاری از مردم هم
واقعاً سخت است که باور کنند

00:18:46.948 --> 00:18:49.460
که اینها یگانه انگیزه‌های اوست.

00:18:49.460 --> 00:18:52.449
برایشان سخت است که باور کنند
که پای هیچ پولی در میان نبوده،

00:18:52.449 --> 00:18:56.189
که او برخی از این اسرار را نفروخته،
مثلاً به چین و روسیه،

00:18:56.189 --> 00:19:00.902
که خب، بدون شک الآن
بهترین دوستان ایالات متحده نیستند.

00:19:00.902 --> 00:19:04.878
و من مطمئنم که بسیاری از حضار نیز
همین سؤال را دارند.

00:19:04.878 --> 00:19:06.761
به نظرت ممکن است که

00:19:06.761 --> 00:19:09.373
شخصیت اسنودن روی دیگری هم
داشته باشد که هنوز ندیده‌ایم؟

NOTE Paragraph

00:19:09.373 --> 00:19:12.304
گرینوالد: نه، به نظرم این حرف
مزخرف و احمقانه است.

00:19:12.774 --> 00:19:14.968
(خندهٔ حضار)
اگر بخواهید که ...

00:19:14.968 --> 00:19:17.430
ــ متوجهم که صرفاً دارید
مخالف‌خوانی می‌کنید ــ

00:19:17.430 --> 00:19:22.547
ولی... اگر بخواهید اسراری را
به کشور دیگری بفروشید،

00:19:22.547 --> 00:19:25.760
کاری که او هم می‌توانست بکند 
و بی‌اندازه پولدار بشود،

00:19:25.760 --> 00:19:27.961
آخرین کارتان این است که
آن اسرار را بردارید

00:19:27.961 --> 00:19:30.635
و به روزنامه‌نگارها بدهید
و از آنها بخواهید منتشرش کنند،

00:19:30.635 --> 00:19:32.661
چون این کار، آن اسرار را بی‌ارزش می‌کند.

00:19:32.661 --> 00:19:34.468
آنها که می‌خواهند خود را ثروتمند کنند،

00:19:34.468 --> 00:19:36.279
اسرار را مخفیانه به دولت‌ها می‌فروشند.

00:19:36.279 --> 00:19:38.100
ولی گمانم نکتهٔ مهمی
که ارزش گفتن دارد،

00:19:38.100 --> 00:19:42.170
این است که این تهمت‌ها
از افرادی در دولت امریکا سرچشمه می‌گیرد،

00:19:42.170 --> 00:19:45.686
از افرادی در رسانه‌ها که
به این دولت‌های مختلف وفادارند،

00:19:45.686 --> 00:19:48.936
و به نظرم بسیاری از مواقع که افراد
چنین تهمت‌هایی به دیگران می‌زنند:

00:19:48.936 --> 00:19:52.206
«نه بابا! غیرممکن است این کار را
به دلایل اخلاقی کرده باشد،

00:19:52.206 --> 00:19:54.448
حتماً دلیل غیراخلاقی و شرورانه‌ای داشته»،

00:19:54.448 --> 00:19:56.555
در واقع دارند بیشتر خودشان را لو می‌دهند

00:19:56.555 --> 00:19:58.381
تا آنها که هدف تهمت‌هاشان هستند،

00:19:58.381 --> 00:20:02.766
چون
(تشویق حضار)

00:20:02.766 --> 00:20:05.286
این آدم‌ها،
آنهایی که این تهمت‌ها را می‌زنند،

00:20:05.286 --> 00:20:09.112
خودشان هرگز به هیچ دلیلی، مگر
به دلایل غیراخلاقی، دست به کاری نمی‌زنند.

00:20:09.112 --> 00:20:15.238
برای همین گمان می‌کنند که همه 
مثل خودشان بی‌شخصیت هستند.

00:20:15.248 --> 00:20:17.249
فرضشان این است.

00:20:17.249 --> 00:20:18.876
(تشویق حضار)

NOTE Paragraph

00:20:18.876 --> 00:20:21.360
جوسانی: خیلی ممنونم، گلن.
گرینوالد: من از شما ممنونم.

NOTE Paragraph

00:20:21.360 --> 00:20:23.692
جوسانی: گلن گرینوالد.

00:20:23.692 --> 00:20:24.806
(تشویق حضار)