0:00:00.825,0:00:02.723
สองสามปีก่อน

0:00:02.747,0:00:06.293
คุณแม่ของผมป่วยเป็นโรคไขข้ออักเสบ

0:00:06.989,0:00:13.088
ข้อมือ เข่า และนิ้วเท้าของเธอเริ่มบวม [br]สร้างความพิการและอาการเจ็บปวดเรื้อรัง

0:00:14.391,0:00:16.081
เธอต้องยื่นเรื่องขึ้นทะเบียนคนพิการ

0:00:16.734,0:00:18.734
เธอหยุดไปมัสยิดชุมชนของเรา

0:00:19.516,0:00:22.913
เช้าบางวัน มันเจ็บปวดมาก[br]เกินกว่าที่เธอจะแปรงฟันเองได้

0:00:24.339,0:00:25.516
ผมอยากจะช่วยเธอ

0:00:26.500,0:00:28.266
แต่ผมไม่รู้จะทำอย่างไร

0:00:28.716,0:00:29.941
ผมไม่ใช่แพทย์

0:00:31.005,0:00:35.011
ผมเป็นเพียงนักประวัติศาสตร์การแพทย์

0:00:35.930,0:00:39.392
ดังนั้น ผมจึงเริ่มค้นคว้า[br]ประวัติศาสตร์ของอาการเจ็บปวดเรื้อรัง

0:00:39.957,0:00:43.978
ปรากฎว่า ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสเอนเจลิส[br]มีหมวดประวัติศาสตร์ความเจ็บปวดโดยเฉพาะ

0:00:44.002,0:00:45.166
ในหอจดหมายเหตุของพวกเขา

0:00:46.593,0:00:50.045
และผมพบเรื่องราวหนึ่ง[br]เป็นเรื่องราวที่น่าอัศจรรย์มาก

0:00:50.069,0:00:55.865
เกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งที่ช่วยชีวิต [br]ผู้คนนับล้านจากความเจ็บปวด

0:00:55.889,0:00:57.277
ผู้คนที่คล้ายกับแม่ของผม

0:00:58.772,0:01:00.232
แต่ผมกลับไม่เคยได้ยินเรื่องของเขา

0:01:00.256,0:01:03.888
ไม่มีชีวประวัติของเขา[br]ไม่มีภาพยนตร์ฮอลีวู๊ดเกี่ยวกับเขาเลย

0:01:04.483,0:01:08.272
เขาชื่อว่า จอห์น เจ. โบนิก้า

0:01:09.070,0:01:10.618
แต่ตอนที่เรื่องของเราเริ่มต้น

0:01:10.642,0:01:14.755
เขาเป็นที่รู้จักในชื่อ[br]จอห์นนี่ "บูล" วอคเกอร์ มากกว่า

0:01:16.611,0:01:18.951
มันเป็นวันหนึ่งในฤดูร้อนปีค.ศ. 1941

0:01:19.857,0:01:25.017
คณะละครสัตว์เพิ่งจะมาถึงในเมืองเล็ก ๆ[br]ที่ชื่อบรู๊คฟิล์ด มลรัฐนิวยอร์ค

0:01:25.486,0:01:29.407
ผู้คนแห่กันไปดู คนไต่เชือก คณะตัวตลกเร่[br]

0:01:29.431,0:01:32.166
และถ้าพวกเขาโชคดี[br]ก็จะได้ดูมนุษย์กระสุนปืนใหญ่

0:01:32.190,0:01:36.074
พวกเขายังมาเพื่อรอชมชายผู้แข็งแรง[br]จอห์นนี่ "บูล" วอคเกอร์

0:01:36.098,0:01:39.431
คนพาลผู้แข็งแกร่ง ที่จะตรึงคุณไว้[br]ด้วยเงินเพียงหนึ่งเหรียญ

0:01:40.467,0:01:43.408
แล้ววันหนึ่ง ก็มีเสียงดังออกมา

0:01:43.432,0:01:45.417
จากระบบเครื่องกระจายเสียงของคณะละครสัตว์

0:01:45.441,0:01:49.278
พวกเขาต้องการหมอด่วนที่เต้นท์สัตว์มีชีวิต

0:01:49.302,0:01:51.686
เกิดเหตุบางอย่างกับครูฝึกสิงโต

0:01:51.710,0:01:54.839
การแสดงช่วงสำคัญของเขาเกิดผิดพลาด

0:01:54.863,0:01:59.059
และหัวของเขาติดอยู่ภายในปากของสิงโต

0:01:59.629,0:02:01.288
เขากำลังขาดอากาศหายใจ

0:02:01.312,0:02:03.479
ฝูงชนมองดูด้วยความหวาดกลัว

0:02:03.503,0:02:06.407
ขณะที่เขาดิ้นรนและหมดสติไป

0:02:06.788,0:02:10.049
เมื่อสิงโตเริ่มคลายกรามของมันในที่สุด

0:02:10.073,0:02:14.527
ผู้ฝึกสิงโตร่วงลงพื้นไม่ไหวติง

0:02:15.813,0:02:18.182
หลังจากนั้นสองสามนาทีเมื่อคืนสติ

0:02:18.206,0:02:20.346
เขาเห็นรูปร่างที่คุ้นตาคร่อมร่างเขาอยู่

0:02:21.169,0:02:23.169
ซึ่งก็คือ บูล วอคเกอร์

0:02:23.816,0:02:29.049
ชายผู้แข็งแกร่งกำลังช่วยชีวิตผู้ฝึกสิงโต[br]แบบปากต่อปาก และรักษาชีวิตเขาเอาไว้

0:02:30.864,0:02:32.692
ตอนนั้น ชายผู้แข็งแกร่งยังไม่ได้บอกใคร

0:02:32.716,0:02:36.175
ว่าที่จริงแล้ว เขาเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสาม

0:02:36.788,0:02:40.450
เขาออกตระเวนไปกับคณะละครสัตว์[br]ในช่วงฤดูร้อนเพื่อหาเงินจ่ายค่าเทอม

0:02:40.474,0:02:43.184
แต่เก็บมันไว้เป็นความลับ [br]เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของเขา

0:02:43.787,0:02:47.191
เขาควรจะเป็นจอมพาล จอมวายร้าย

0:02:47.215,0:02:49.437
ไม่ใช่เด็กคงแก่เรียน

0:02:50.535,0:02:53.132
เพื่อน ๆ นักศึกษาแพทย์ของเขา[br]ไม่มีใครรู้ความลับนี้เช่นกัน

0:02:53.156,0:02:57.235
เพราะเขาคิดว่า "ถ้าคุณเป็นนักกีฬา[br]คุณก็เป็นแค่คนทึ่มคนนึง"

0:02:57.849,0:03:00.320
ดังนั้น เขาเลยไม่ได้บอกเพื่อน ๆ[br]เกี่ยวกับคณะละครสัตว์

0:03:00.344,0:03:05.661
หรือเรื่องที่เขาเป็นนักมวยปล้ำอาชีพ[br]ในช่วงเย็นและวันหยุดสุดสัปดาห์

0:03:06.353,0:03:08.973
เขาใช้นามแฝงว่า บูล วอล์คเกอร์

0:03:08.997,0:03:10.926
หรือภายหลัง มาร์ค มาเวล (หน้ากากมหัศจรรย์)

0:03:11.627,0:03:15.135
เขาเก็บทุกอย่างเป็นความลับ แม้แต่ในปีนั้น

0:03:15.159,0:03:18.518
ที่เขาได้ครองตำแหน่งแชมป์รุ่นไลท์เฮฟวี่เวท

0:03:18.542,0:03:19.771
ของโลก

0:03:21.313,0:03:25.919
เป็นเวลาหลายปี ที่จอห์น เจ. โบนิก้า[br]ใช้ชีวิตแบบคู่ขนาน

0:03:26.515,0:03:28.209
เขาเป็นนักมวยปล้ำ

0:03:28.233,0:03:29.390
เขาเป็นแพทย์

0:03:29.788,0:03:31.310
เขาเป็นคนเลว

0:03:31.334,0:03:32.491
เขาเป็นฮีโร่

0:03:33.038,0:03:34.834
เขาได้รับความเจ็บปวด

0:03:34.858,0:03:36.016
และเขารักษามัน

0:03:37.242,0:03:40.744
และเขาไม่รู้เลย ณ ตอนนั้น[br]ว่าอีกห้าสิบปีให้หลัง

0:03:40.768,0:03:43.586
เขาจะได้เก็บเกี่ยวจาก[br]อัตลักษณ์ที่ขัดแย้งกันเหล่านี้

0:03:43.610,0:03:46.923
เพื่อบุกเบิกวิธีการใหม่[br]ในการคิดต่อความเจ็บปวด

0:03:47.620,0:03:51.750
มันเปลี่ยนแปลงการแพทย์สมัยใหม่[br]ไปอย่างมากในช่วงหลายสิบปีให้หลัง

0:03:51.774,0:03:56.276
นิตยสารไทม์จะเรียกเขาว่า[br]บิดาผู้บุกเบิกการบรรเทาความเจ็บปวด

0:03:57.351,0:03:58.844
แต่ทั้งหมดเกิดขึ้นภายหลัง

0:04:00.179,0:04:05.791
ในปี 1942 โบนิก้า จบการศึกษา[br]จากโรงเรียนแพทย์ และแต่งงานกับเอมม่า

0:04:05.815,0:04:09.491
คนรักของเขา ซึ่งพบกันในนัดชกครั้งหนึ่งของเขา[br]หลายปีก่อนหน้านั้น

0:04:10.505,0:04:13.321
เขายังคงเก็บเรื่องมวยปล้ำไว้เป็นความลับ [br]เขาจำต้องทำ

0:04:13.781,0:04:18.428
การฝึกงานของเขาที่โรงพยาบาลเซนต์ วินเซนต์ [br]ในนิวยอร์ก ไม่ได้จ่ายอะไรให้เลย

0:04:19.101,0:04:22.853
ด้วยเข็มขัดแชมป์ เขาขึ้นปล้ำในเวทีใหญ่

0:04:22.877,0:04:24.814
เช่นที่สวนเมดิสัน สแควร์

0:04:24.838,0:04:26.514
กับคู่ต่อสู้ชื่อดังหลายคน

0:04:26.538,0:04:29.387
เช่น เอเวอเรต มาร์แชล "เดอะ บลอนด์ แบร์"

0:04:29.411,0:04:33.053
หรือ แชมป์โลกสามสมัย แองเจโล ซาโวลดี

0:04:34.192,0:04:36.969
การแข่งขันทำร้ายร่างกายของเขา

0:04:36.993,0:04:40.271
ข้อต่อสะโพกของเขาหลุด[br]ซี่โครงหักหลายซี่

0:04:40.295,0:04:45.193
คืนหนึ่ง หัวแม่เท้าของ เดอะ เทอริเบิล เติร์ก[br]สร้างรอยแผลเป็นเหมือนของกาโปเน

0:04:45.217,0:04:46.519
บนของใบหน้าเขา

0:04:47.302,0:04:51.341
เช้าวันต่อมาในที่ทำงาน[br]เขาต้องสวมหน้ากากผ่าตัดเพื่อปกปิดมัน

0:04:52.450,0:04:57.064
มีสองครั้งที่โบนิก้าถูกส่งเข้าห้องผ่าตัด [br]ด้วยตาข้างหนึ่งที่ฟกช้ำอย่างหนัก

0:04:57.088,0:04:58.334
จนเขาไม่สามารถใช้การมันได้

0:04:59.138,0:05:03.641
แต่ที่แย่ที่สุดของทั้งหมดคือ[br]หูของเขาที่บวมเหมือนดอกกะหล่ำ

0:05:04.094,0:05:07.502
เขาบอกว่ามันรู้สึกเหมือนมีลูกเบสบอลสองลูก[br]ติดอยู่ที่ข้างหัว

0:05:09.153,0:05:12.415
ความเจ็บปวดถูกสะสมไว้ในชีวิตของเขา

0:05:13.177,0:05:16.733
ต่อมา เขาเฝ้าดูภรรยาของเขา[br]คลอดลูกที่โรงพยาบาลของเขา

0:05:17.509,0:05:20.633
เธอทั้งเบ่งทั้งเค้นอย่างทุกข์ทรมานจนเห็นได้ชัด

0:05:21.657,0:05:24.101
สูตินารีแพทย์ของเธอ[br]เรียกแพทย์ฝึกหัดที่อยู่ประจำการ

0:05:24.125,0:05:26.633
ให้จ่ายอีเธอร์เธอสองสามหยด[br]เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด

0:05:27.519,0:05:30.880
แต่แพทย์ฝึกหัดเป็นเพียงเด็กหนุ่ม[br]ที่เพิ่งมาทำงานได้สามอาทิตย์

0:05:30.904,0:05:33.840
ในขณะที่จ่ายอีเธอร์ เขากระวนกระวาย

0:05:33.864,0:05:35.692
และทำให้คอของเอมม่าระคายเคือง

0:05:36.145,0:05:40.093
เธออาเจียนและหายใจขัด[br]และเริ่มหน้าเขียว

0:05:40.895,0:05:46.235
โบนิก้า ที่มองเห็นเหตุการณ์โดยตลอด[br]ผลักนักศึกษาฝึกงานให้พ้นทาง

0:05:46.259,0:05:47.840
เปิดทางเดินหายใจของเธอ

0:05:47.864,0:05:50.682
และช่วยชีวิตภรรยา[br]และลูกสาวในท้องเอาไว้

0:05:52.172,0:05:57.017
จุดนั้นเอง ที่เขาตัดสินใจที่จะ[br]อุทิศชีวิตของเขาแก่วิสัญญีวิทยา

0:05:57.414,0:06:02.826
ต่อมา เขายังจะเป็นผู้ร่วมพัฒนา[br]เทคนิคการบล็อกหลังสำหรับคุณแม่ที่กำลังจะคลอด

0:06:02.850,0:06:04.985
แต่ก่อนที่เขาจะสามารถมุ่งเน้นไปที่สูติศาสตร์

0:06:05.009,0:06:07.765
โบนิกาต้องเข้ารับการฝึกหัดขั้นพื้นฐานก่อน

0:06:10.373,0:06:11.967
ช่วงเดียวกับเหตุการณ์ดีเดย์

0:06:11.991,0:06:15.213
โบนิกาปรากฎตัวที่ศูนย์การแพทย์กองทัพมิชิแกน

0:06:15.237,0:06:16.387
ใกล้เมืองทาโคม่า

0:06:16.783,0:06:21.476
มันเป็นหนึ่งในโรงพยาบาลทหารที่มีขนาดใหญ่ที่สุด[br]ในอเมริกา ด้วยขนาด 7,700 เตียง

0:06:22.242,0:06:24.936
โบนิก้ารับผิดชอบเรื่องการควบคุม[br]ความเจ็บปวดทั้งหมดที่นี่

0:06:25.618,0:06:27.618
เขาอายุเพียง 27 ปี

0:06:28.470,0:06:31.764
การรักษาคนไข้จำนวนมาก[br]โบนิก้าเริ่มสังเกตเห็นกรณี

0:06:31.788,0:06:34.283
ที่ขัดแย้งต่อทุกสิ่งที่เขาได้ร่ำเรียนมา

0:06:34.976,0:06:39.822
ความเจ็บปวดควรจะเป็นสัญญาณเตือน[br]ในทางที่ดี

0:06:39.846,0:06:43.446
วิธีการที่ร่างกายส่งสัญญาณถึงการบาดเจ็บ[br]อย่างเช่นแขนหัก

0:06:44.538,0:06:46.150
แต่ในบางกรณี

0:06:46.174,0:06:49.649
เช่น หลังจากที่ผู้ป่วยถูกตัดขา

0:06:49.673,0:06:53.694
ผู้ป่วยคนนั้นยังคงบ่นถึงอาการเจ็บปวด[br]ที่ข้างซึ่งไม่มีอยู่แล้ว

0:06:54.231,0:06:58.223
แต่ถ้าการบาดเจ็บได้รับการรักษาแล้ว[br]เหตุใดสัญญาณเตือนยังคงร้องอยู่ล่ะ

0:06:58.861,0:07:02.990
ยังมีกรณีอื่น ๆ อีกไม่มีหลักฐานของ[br]การบาดเจ็บใด ๆ เลย

0:07:03.014,0:07:05.496
แต่กระนั้น ผู้ป่วยยังคงเจ็บอยู่

0:07:06.678,0:07:10.646
โบนิก้าปรึกษาผู้เชี่ยวชาญทุกคน[br]ในโรงพยาบาลของเขา ศัลยแพทย์

0:07:10.670,0:07:13.008
นักประสาทวิทยา จิตแพทย์ และคนอื่น ๆ

0:07:13.782,0:07:16.858
และเขาพยายามรวบรวมความเห็น[br]จากผู้ป่วยของเขา

0:07:17.643,0:07:22.617
มันใช้เวลานานมาก ดังนั้น[br]เขาจึงเริ่มที่จะจัดกลุ่มพูดคุยช่วงพักเที่ยง

0:07:23.123,0:07:27.589
มันเหมือนกับการร่วมแรงร่วมใจของเหล่า[br]ผู้เชี่ยวชาญเพื่อต่อสู้กับความเจ็บปวดของคนไข้

0:07:27.613,0:07:31.553
ไม่เคยมีใครให้ความสนใจ[br]ต่อความเจ็บปวดเช่นนี้มาก่อน

0:07:32.928,0:07:34.928
หลังจากนั้น เขาค้นหนังสือหลายเล่ม

0:07:35.845,0:07:38.708
เขาอ่านตำราแพทย์ทั้งหมด[br]ที่เขาสามารถคว้าได้

0:07:38.732,0:07:41.283
ไม่พบที่ใด ที่เอ่ยถึงคำว่า[br]"ความเจ็บปวด" อย่างละเอียดเลย

0:07:42.282,0:07:46.163
จากจำนวนทั้งหมดกว่า 14,000 หน้าที่เขาอ่าน

0:07:46.187,0:07:50.363
มีคำว่า "ความเจ็บปวด" ปรากฎเพียง[br]เพียง 17 หน้าครึ่งเท่านั้น

0:07:50.908,0:07:52.910
17 หน้าครึ่งครับ

0:07:52.934,0:07:58.206
สำหรับสิ่งที่เป็นพื้นฐานที่สุด ธรรมดาที่สุด[br]ส่วนที่น่ารำคาญที่สุดของการเป็นผู้ป่วย

0:07:58.875,0:08:00.982
โบนิก้าตกตะลึง ผมใช้คำพูดของเขานะครับ

0:08:01.006,0:08:05.460
เขากล่าวว่า "เรามาถึงบทสรุปแบบไหน[br]กันวะเนี่ย

0:08:05.484,0:08:08.666
สิ่งที่สำคัญที่สุดจากมุมมองของผู้ป่วย

0:08:08.690,0:08:10.055
พวกเขากลับไม่พูดถึง"

0:08:11.295,0:08:15.185
ดังนั้น เป็นเวลากว่าแปดปีต่อมา[br]โบนิก้าได้พูดถึงมัน

0:08:15.209,0:08:17.654
เขาเขียนเกี่ยวกับมัน [br]เขาเขียนหน้าที่ขาดหายไปเหล่านั้น

0:08:18.057,0:08:21.771
เขาเขียน สิ่งที่ต่อมารู้จักกันว่า[br]เป็นคัมภีร์ของความเจ็บปวด

0:08:22.575,0:08:25.992
ในนั้น เขาได้เสนอยุทธศาสตร์ใหม่

0:08:26.016,0:08:29.590
การรักษาแบบใหม่ ๆ ที่ใช้[br]การฉีดสกัดเส้นประสาท

0:08:29.614,0:08:32.357
เขาเสนอตั้งสถาบันใหม่ คือ[br]คลินิกความเจ็บปวด

0:08:32.381,0:08:34.379
ที่มาจากการประชุมในช่วงพักกลางวันเหล่านั้น

0:08:35.248,0:08:37.659
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับหนังสือของเขา

0:08:37.683,0:08:41.765
คือสัญญาณเตือนทางอารมณ์[br]ที่มีต่อการแพทย์

0:08:42.486,0:08:48.467
การเรียกร้องอย่างสิ้นหวังให้[br]แพทย์จริงจังต่อความเจ็บปวด

0:08:48.491,0:08:49.887
ในชีวิตผู้ป่วย

0:08:51.321,0:08:54.590
เขาสร้างวัตถุประสงค์หลักของการแพทย์ขึ้นมาใหม่

0:08:55.373,0:08:59.558
เป้าหมายที่ไม่ใช่การทำให้[br]อาการของผู้ป่วยดีขึ้น

0:08:59.582,0:09:02.934
แต่คือการทำให้ผู้ป่วยรู้สึกดีขึ้น

0:09:04.955,0:09:07.042
เขาผลักดันวาระแห่งความเจ็บปวดอยู่หลายสิบปี

0:09:07.066,0:09:10.084
จนในที่สุดก็ได้รับการตอบรับ[br]ช่วงกลางทศวรรษที่ 70

0:09:10.831,0:09:14.285
คลินิครักษาความเจ็บปวดผุดขึ้น[br]เป็นร้อย ๆ แห่งทั่วโลก

0:09:15.711,0:09:18.941
แต่ทันทีที่พวกเขาลงมือ จุดพลิกผันอันน่าเศร้า

0:09:19.754,0:09:22.915
หลายปีที่โบนิกาเล่นมวยปล้ำ[br]ได้ไล่เขาทันในที่สุด

0:09:24.597,0:09:26.749
เขาร้างจากเวทีกว่า 20 ปี

0:09:26.773,0:09:31.078
แต่การขึ้นชกอาชีพกว่า 1,500 ครั้งของเขานั้น[br]ทิ้งบาดแผลเขาไว้บนร่างกาย

0:09:31.769,0:09:35.838
เพียงช่วงกลางวัยห้าสิบ[br]เขาป่วยเป็นโรคข้อกระดูกอักเสบอย่างรุนแรง

0:09:36.360,0:09:40.379
ตลอดระยะเวลากว่า 20 ปีต่อมา[br]เขาเข้ารับการผ่าตัดถึง 22 ครั้ง

0:09:40.403,0:09:42.930
รวมถึงการผ่าตัดกระดูกสันหลัง 4 ครั้ง

0:09:42.954,0:09:45.521
และเปลี่ยนสะโพกอันแล้วอันเล่า

0:09:46.110,0:09:49.367
เขาแทบจะยกแขน หรือหมุนคอไม่ได้เลย

0:09:50.144,0:09:52.797
เขาต้องใช้ไม้ยันรักแร้อะลูมเนียมเวลาเดิน

0:09:53.879,0:09:57.899
เพื่อน ๆ และนักเรียนของเขา กลายมาเป็นแพทย์ของเขา

0:09:57.923,0:10:02.125
มีคนหนึ่งเล่าว่าเขาอาจจะ[br]ถูกฉีดสกัดเส้นประสาท

0:10:02.149,0:10:04.727
มากกว่าคนไหน ๆ ในโลกนี้

0:10:06.043,0:10:09.481
จากที่เป็นคนบ้างานอยู่แล้ว[br]เขายิ่งทำงานมากกว่า

0:10:09.505,0:10:11.451
15-18 ชั่วโมงต่อวัน

0:10:11.922,0:10:14.431
การรักษาผู้อื่นเป็นมากกว่างานของเขา

0:10:14.455,0:10:17.177
มันได้กลายมาเป็นรูปแบบการเยียวยา[br]ที่ทรงประสิทธิภาพที่สุดสำหรับเขา[br]

0:10:18.510,0:10:22.321
"ถ้าผมไม่มัวแต่ยุ่งแบบนี้"[br]เขาบอกกับนักข่าวในตอนนั้น

0:10:22.345,0:10:25.530
"ผมคงกลายเป็นคนพิการโดยสิ้นเชิง"

0:10:27.423,0:10:30.962
ในการเดินทางไปธุระที่ฟลอริด้าในช่วงต้นปี 80

0:10:30.986,0:10:36.318
โบนิก้าให้อดีตนักเรียนของเขาขับรถ[br]ไปส่งที่เขตไฮด์ปาร์ก ในเมืองเทมปา

0:10:37.338,0:10:41.482
พวกเขาขับผ่านเหล่าต้นปาล์ม[br]ไปยังคฤหาสน์หลังเก่า[br]

0:10:41.506,0:10:46.116
ที่มีปืนครกสีเงินขนาดยักษ์[br]ซ่อนไว้ในโรงจอดรถ

0:10:46.895,0:10:49.834
บ้านหลังนั้นเป็นของครอบครัวซักกินี

0:10:49.858,0:10:52.830
ผู้ที่เคยเป็น ประมาณว่า[br]เจ้าพ่อละครสัตว์อเมริกัน

0:10:54.229,0:10:56.802
หลายสิบปีก่อนหน้านี้[br]โบนิก้าได้ชมการแสดงของพวกเขา

0:10:56.826,0:10:59.713
ในชุดสีเงินและแว่นกันลม

0:10:59.737,0:11:03.505
ทำในสิ่งที่พวกเขาบุกเบิก[br]ซึ่งก็คือ มนุษย์กระสุนปืนใหญ่

0:11:04.772,0:11:07.847
แต่ตอนนี้ ครอบครัวนี้ก็เป็นเหมือนเขา คือ เกษียณ

0:11:09.267,0:11:12.838
คนรุ่นนั้นต่างเสียชีวิตกันหมดแล้ว[br]รวมทั้งโบนิกาด้วย

0:11:12.862,0:11:15.805
ดังนั้นจีงไม่มีทางรู้แน่ชัดว่า[br]เขาพูดอะไรกันวันนั้น

0:11:16.475,0:11:18.475
แต่ก็เถอะ ผมรักที่จะจินตนาการถึงมัน

0:11:19.233,0:11:22.486
การกลับมารวมตัวของมนุษย์กระสุนปืนใหญ่[br]และชายผู้แข็งแกร่ง

0:11:22.510,0:11:24.963
อวดแผลเป็นทั้งเก่าและใหม่แก่กัน

0:11:25.802,0:11:28.058
บางทีโบนิก้าก็ให้คำปรึกษาทางการแพทย์แก่พวกเขา

0:11:28.082,0:11:33.408
บางทีเขาบอกคนเหล่านั้นถึงสิ่งที่ต่อมา[br]ได้กล่าวไว้ในเรื่องปากเปล่า

0:11:33.432,0:11:39.338
ว่าช่วงเวลาของเขาในคณะละครสัตว์และมวยปล้ำ[br]ได้หล่อหลอมชีวิตของเขาเป็นอย่างมาก

0:11:41.286,0:11:43.970
โบนิก้ามองเห็นความเจ็บปวดอย่างใกล้ชิด

0:11:45.236,0:11:47.236
เขารู้สึกถึงมัน เขาอยู่ด้วยกันกับมัน

0:11:48.453,0:11:52.470
และมันเป็นไปไม่ได้เลย[br]ที่เขาจะละเลยสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนอื่น

0:11:53.449,0:11:56.563
นอกเหนือจากความเห็นอกเห็นใจ[br]เขาได้เปิดสนามใหม่

0:11:56.587,0:11:59.699
เล่นบทหลักในการทำให้[br]วงการแพทย์ตระหนักต่อความเจ็บปวด

0:11:59.723,0:12:00.975
ในตัวมันและของตัวมันเอง

0:12:02.627,0:12:04.539
ในเรื่องปากเปล่าเดียวกัน

0:12:04.563,0:12:07.072
โบนิก้าอ้างว่าความเจ็บปวด

0:12:07.096,0:12:11.353
เป็นประสบการณ์ที่ซับซ้อนที่สุดของมนุษย์

0:12:12.215,0:12:16.029
เพราะมันเกี่ยวเนื่องกับชีวิตของคุณ[br]ทั้งในอดีต ปัจจุบัน

0:12:16.053,0:12:18.243
การปฏิสัมพันธ์ของคุณ ครอบครัวของคุณ

0:12:19.256,0:12:21.811
ซึ่งมันเป็นความจริงอย่างที่สุดสำหรับโบนิก้า

0:12:22.593,0:12:25.264
แต่มันก็เป็นเรื่องจริงสำหรับแม่ของผมด้วยเช่นกัน

0:12:28.043,0:12:31.342
มันเป็นเรื่องง่ายที่แพทย์จะมองคุณแม่ของผม

0:12:31.366,0:12:34.628
ในฐานะผู้ป่วยมืออาชีพประเภทหนึ่ง

0:12:34.652,0:12:38.470
ผู้หญิงคนหนึ่งที่ใช้เวลาหลายต่อหลายวัน[br]ในห้องนั่งรอ

0:12:39.714,0:12:42.605
บางครั้ง ผมก็ยังมองเธอในรูปแบบนั้น

0:12:45.076,0:12:47.043
แต่เมื่อผมเห็นความเจ็บปวดของโบนิก้า

0:12:47.067,0:12:51.599
ประจักษ์พยานถึงชีวิตที่เขาใช้อย่างเต็มที่

0:12:51.623,0:12:56.130
ผมเริ่มที่จะจดจำทุกสิ่ง[br]ที่ความเจ็บปวดของแม่ผมอัดอั้นเอาไว้

0:12:58.370,0:13:02.138
ก่อนที่มันจะบวมขึ้น และกลายเป็นข้ออักเสบ

0:13:02.162,0:13:05.477
นิ้วของคุณแม่ผมใช้การไม่ได้

0:13:05.501,0:13:08.399
ที่แผนกทรัพยากรบุคคลของโรงพยาบาล[br]ที่เธอทำงานอยู่

0:13:09.150,0:13:13.238
พวกเขาทำซาโมซ่าสำหรับพวกเราทุกคนทั้งมัสยิด

0:13:14.734,0:13:18.435
เมื่อตอนที่ผมเป็นเด็ก พวกเขาตัดผมของผม

0:13:18.459,0:13:20.911
เช็ดจมูกให้ผม

0:13:20.935,0:13:22.585
ผูกเชือกรองเท้าให้ผม

0:13:29.832,0:13:31.157
ขอบคุณครับ

0:13:31.181,0:13:38.000
(เสียงปรบมือ)