1
00:00:07,765 --> 00:00:25,568
(Μουσική)

2
00:02:22,825 --> 00:02:25,924
(Χειροκρότημα)

3
00:02:25,924 --> 00:02:31,284
Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)

4
00:02:31,284 --> 00:02:34,957
Ευχαριστώ. Είναι ξεχωριστό προνόμιο να είμαι εδώ.

5
00:02:34,957 --> 00:02:36,881
Μερικές εβδομάδες πριν, είδα ένα βίντεο στο YouTube

6
00:02:36,881 --> 00:02:39,161
για το μέλος του Κογκρέσσου Γκαμπριέλλε Γκίφορντς

7
00:02:39,161 --> 00:02:41,320
στα πρώτα στάδια της ανάρρωσής της

8
00:02:41,320 --> 00:02:43,505
από μια από αυτές τις απαίσιες σφαίρες.

9
00:02:43,505 --> 00:02:45,626
Αυτή η συγκεκριμένη εισχώρησε στο αριστερό της ημισφαίριο,

10
00:02:45,626 --> 00:02:49,142
και κατέστρεψε την περιοχή Μπροκά, το κέντρο ομιλίας του εγκεφάλου της.

11
00:02:49,142 --> 00:02:53,048
Σε αυτή την ενότητα, η Γκάμπυ συνεργάζεται με έναν λογοθεραπευτή

12
00:02:53,048 --> 00:02:54,837
και αγωνίζεται να προφέρει

13
00:02:54,837 --> 00:02:57,949
μερικές από τις βασικές λέξεις, και μπορείτε να τη δείτε

14
00:02:57,949 --> 00:03:01,128
να απογοητεύεται όλο και περισσότερο, μέχρι που τελικά

15
00:03:01,128 --> 00:03:04,004
καταρρέει με λυγμούς δακρύων, και ξεκινά ένα σιωπηλό λυγμό,

16
00:03:04,004 --> 00:03:07,980
στα χέρια του θεραπευτή.

17
00:03:07,980 --> 00:03:10,297
Μετά από λίγο, ο θεραπευτής δοκιμάζει μια νέα μέθοδο

18
00:03:10,297 --> 00:03:11,932
και ξεκινάνε να τραγουδάνε μαζί,

19
00:03:11,932 --> 00:03:14,073
και η Γκάμπυ αρχίζει να τραγουδά δακρυσμένη

20
00:03:14,073 --> 00:03:16,736
και μπορείτε να την ακούσετε καθαρά να προφέρει

21
00:03:16,736 --> 00:03:19,197
τις λέξεις σε ένα τραγούδι που περιγράφει τα αισθήματά της,

22
00:03:19,197 --> 00:03:22,117
και τραγουδά, όλο και πιο χαμηλόφωνα, τραγουδά:

23
00:03:22,117 --> 00:03:25,726
«Αφήστε το να λάμψει, αφήστε το να λάμψει, αφήστε το να λάμψει».

24
00:03:25,726 --> 00:03:28,707
Είναι μία πολύ ισχυρή και καυστική υπενθύμιση για το ότι

25
00:03:28,707 --> 00:03:32,271
η ομορφιά της μουσικής έχει τη δυνατότητα να μιλήσει

26
00:03:32,271 --> 00:03:37,047
όπου οι λέξεις αποτυγχάνουν, στην περίπτωση αυτή στην κυριολεξία.

27
00:03:37,047 --> 00:03:38,800
Βλέποντας αυτό το βίντεο της Γκάμπυ Γκίφορντς θυμήθηκα

28
00:03:38,800 --> 00:03:41,601
τη δουλειά του Δρ. Γκόντριντ Σλάουγκ,

29
00:03:41,601 --> 00:03:45,352
ενός από τους διαπρεπείς νευρολόγους που μελέτησε τη μουσική και τον εγκέφαλο στο Χάρβαρντ,

30
00:03:45,352 --> 00:03:47,771
και ο Σλάουγκ είναι υποστηρικτής μιας θεραπευτικής μεθόδου που λέγεται

31
00:03:47,771 --> 00:03:52,784
Θεραπεία Μελοδικού Τονισμού, που εχει γίνει τώρα πολύ δημοφιλής στη μουσική θεραπεία.

32
00:03:52,784 --> 00:03:57,107
Ο Σλάουγκ παρατήρησε ότι οι ασθενείς του με εγκεφαλικό που ήταν αφασικοί,

33
00:03:57,107 --> 00:04:01,757
δεν μπορούσαν να σχηματίσουν προτάσεις των τριών ή τεσσάρων λέξεων

34
00:04:01,757 --> 00:04:05,060
αλλά μπορούσαν να τραγουδήσουν τα λόγια ενός τραγουδιού

35
00:04:05,060 --> 00:04:07,009
είτε αυτό ήταν το «Χρόνια Πολλά σε Σένα»

36
00:04:07,009 --> 00:04:09,647
ή το αγαπημένο τους τραγούδι των 'Ιγκλς ή των Ρόλλινγκ Στόουνς.

37
00:04:09,647 --> 00:04:12,586
Μετά από 70 ώρες εντατικών μαθημάτων τραγουδιού,

38
00:04:12,586 --> 00:04:16,588
βρήκε ότι η μουσική είχε τη δυνατότητα να επανασυνδέσει

39
00:04:16,588 --> 00:04:19,040
τον εγκέφαλο των ασθενών και να δημιουργήσει ένα ομόλογο

40
00:04:19,040 --> 00:04:20,932
κέντρο ομιλίας στο δεξιό ημισφαίριο

41
00:04:20,932 --> 00:04:24,431
ως αντιστάθμισμα στη βλάβη του αριστερού ημισφαιρίου.

42
00:04:24,431 --> 00:04:27,816
Όταν ήμουν 17, επισκέφθηκα το εργαστήριο του Δρ.Σλάουγκ, και σε ένα απόγευμα

43
00:04:27,816 --> 00:04:30,332
με ξενάγησε σε μερικά από τα πρωτοπόρα ερευνητικά προγράμματα

44
00:04:30,332 --> 00:04:34,167
μουσικής και εγκεφάλου -- πώς οι μουσικοί είχαν

45
00:04:34,167 --> 00:04:37,231
ριζικά διαφορετική δομή εγκεφάλου από τους μη μουσικούς,

46
00:04:37,231 --> 00:04:38,741
πώς ή μουσική και η ακρόαση μουσικής,

47
00:04:38,741 --> 00:04:40,995
μπορεί να φωτίσει ολόκληρο τον εγκέφαλο,

48
00:04:40,995 --> 00:04:44,469
από το πρωμετωπιαίο πλαίσιο μέχρι την παρεγκεφαλίδα,

49
00:04:44,469 --> 00:04:47,296
πώς η μουσική έχει γίνει μια νευροψυχιατρική μέθοδος

50
00:04:47,296 --> 00:04:50,919
για τη βοήθεια παιδιών με αυτισμό, ανθρώπων

51
00:04:50,919 --> 00:04:53,704
με στρές, άγχος και κατάθλιψη,

52
00:04:53,704 --> 00:04:57,119
πώς βαριά ασθενείς του Πάρκινσον βρίσκουν ότι το τρέμουλο

53
00:04:57,119 --> 00:05:00,500
και το βάδισμα μπορούν να σταθεροποιηθούν όταν ακούν μουσική,

54
00:05:00,500 --> 00:05:03,909
και πώς ασθενείς τελικού σταδίου Αλτσχάιμερ, με τόσο

55
00:05:03,909 --> 00:05:06,805
προχωρημένη άνοια ώστε να μην αναγνωρίζουν τα μέλη της οικογένειάς τους,

56
00:05:06,805 --> 00:05:09,591
μπορούν να θυμηθούν ένα κομμάτι του Σοπέν στο πιάνο

57
00:05:09,591 --> 00:05:13,253
που έμαθαν όταν ήταν παιδιά.

58
00:05:13,253 --> 00:05:16,300
Αλλά είχα ένα υπέρτατο κίνητρο για να επισκεφθώ τον Γκόντφριντ Σλάουγκ

59
00:05:16,300 --> 00:05:19,518
και ήταν το εξής: βρισκόμουν σε ένα σταυροδρόμι της ζωής μου

60
00:05:19,518 --> 00:05:22,303
προσπαθώντας να διαλέξω ανάμεσα στη μουσική και την ιατρική.

61
00:05:22,303 --> 00:05:25,264
Είχα μόλις πάρει το πτυχίο μου και εργαζόμουν

62
00:05:25,264 --> 00:05:28,137
ως βοηθός ερευνητής στο εργαστήριο του Ντένις Σέλκο

63
00:05:28,137 --> 00:05:31,600
μελετώντας την ασθένεια του Πάρκινσον στο Χάρβαρντ, και ήμουν ερωτευμένος με

64
00:05:31,600 --> 00:05:34,467
τη νευρολογία. 'Ηθελα να γίνω χειρουργός.

65
00:05:34,467 --> 00:05:38,245
Ήθελα να γίνω γιατρός όπως ο Πωλ Φάρμερ ή ο Ρικ Χόντς

66
00:05:38,245 --> 00:05:42,362
το είδος των ατρόμητων ανθρώπων που πηγαίνουν σε μέρη όπως η Αϊτή ή η Αιθιοπία

67
00:05:42,362 --> 00:05:45,193
και ασχολούνται με ασθενείς του AIDS με φυματίωση

68
00:05:45,193 --> 00:05:48,982
ή με παιδιά που πασχουν από παραμορφωτικούς καρκίνους.

69
00:05:48,982 --> 00:05:51,906
Ήθελα να γίνω γιατρός του Ερυθρού Σταυρού,

70
00:05:51,906 --> 00:05:53,910
γιατρός χωρίς σύνορα.

71
00:05:53,910 --> 00:05:57,453
Από την άλλη μεριά, σε όλη μου τη ζωή έπαιζα βιολί.

72
00:05:57,453 --> 00:06:01,195
Η μουσική για μένα ήταν παραπάνω από πάθος. Ήταν παράνοια.

73
00:06:01,195 --> 00:06:04,358
Ήταν οξυγόνο. Ήμουν αρκετά τυχερός να έχω σπουδάσει στη

74
00:06:04,358 --> 00:06:07,437
σχολή Τζούλλιαρντ στο Μανχάταν, και να έχω παίξει

75
00:06:07,437 --> 00:06:11,792
με τον Ζούμπιν Μέτα και τη φιλαρμονική ορχήστρα στο Τελ Αβίβ

76
00:06:11,792 --> 00:06:13,830
και αποδείχθηκε ότι ο Γκόντφριντ Σλάουγκ

77
00:06:13,830 --> 00:06:17,054
είχε σπουδάσει ως οργανίστας στη Φιλαρμονική της Βιέννης,

78
00:06:17,054 --> 00:06:19,437
αλλά άφησε την αγάπη του για τη μουσική για να κάνει καριέρα

79
00:06:19,437 --> 00:06:23,118
στην ιατρική. Εκείνο το απόγευμα έπρεπε να τον ρωτήσω,

80
00:06:23,118 --> 00:06:25,654
«Πώς πήρες αυτή την απόφαση»;

81
00:06:25,654 --> 00:06:27,683
Είπε ότι υπάρχουν ακόμα φορές που ευχόταν

82
00:06:27,683 --> 00:06:30,455
να γυρνούσε πίσω και να παίξει το όργανο όπως το είχε μάθει

83
00:06:30,455 --> 00:06:33,672
και ότι για μένα, η ιατρική μπορεί να περιμένει,

84
00:06:33,672 --> 00:06:36,447
αλλά το βιολί όχι.

85
00:06:36,447 --> 00:06:39,007
Μετά από δυό ακόμα χρόνια μελέτης στη μουσική, αποφάσισα

86
00:06:39,007 --> 00:06:41,816
να στοχεύσω στο ακατόρθωτο πριν να πάρω το MCAT

87
00:06:41,816 --> 00:06:44,392
και γράφτηκα στην ιατρική όπως κάθε καλός Ινδός

88
00:06:44,392 --> 00:06:47,250
για να γίνω ο επόμενος Δρ. Γκούπτα. (Γέλια)

89
00:06:47,250 --> 00:06:49,882
Αποφάσισα να πετύχω το ακατόρθωτο και έκανα

90
00:06:49,882 --> 00:06:52,825
οντισιόν στην περίφημη φιλαρμονική του Λος Άντζελες

91
00:06:52,825 --> 00:06:55,827
Ήταν η πρώτη μου οντισιόν και μετά από τρεις μέρες μουσικής

92
00:06:55,827 --> 00:06:58,853
πίσω από μια οθόνη στη δοκιμαστική εβδομάδα, κέρδισα τη θέση.

93
00:06:58,853 --> 00:07:02,771
Ήταν ένα όνειρο. Ήταν ένα άπιαστο όνειρο να παίζω

94
00:07:02,771 --> 00:07:06,271
σε μια ορχήστρα, να παίζω στη φημισμένη αίθουσα συναυλιών του Γουόλτ Ντίσνεϋ

95
00:07:06,271 --> 00:07:09,855
σε μια ορχήστρα με μαέστρο το φημισμένο Γουστάβο Ντουνταμέλ

96
00:07:09,855 --> 00:07:12,841
αλλά περισσότερο σημαντικό για μένα να είμαι γύρω

97
00:07:12,841 --> 00:07:16,731
από μουσικούς και μέντορες που έγιναν η νέα μου οικογένεια,

98
00:07:16,731 --> 00:07:19,925
το νέο μουσικό μου σπίτι.

99
00:07:19,925 --> 00:07:23,635
Ένα χρόνο μετά, συνάντησα έναν άλλο μουσικό που είχε επίσης

100
00:07:23,635 --> 00:07:26,724
σπουδάσει στη Τζούλλιαρντ, κάποιον που με βοήθησε να

101
00:07:26,724 --> 00:07:31,082
βρώ το δρόμο μου και διαμόρφωσε τη μουσική μου ταυτότητα.

102
00:07:31,082 --> 00:07:34,363
Ο Ναθαναήλ Άγιερς ήταν ένας μπασίστας στη Τζούλλιαρντ, αλλά

103
00:07:34,363 --> 00:07:38,102
υπέφερε από πολλαπλά ψυχωτικά επεισόδια στα 20 του

104
00:07:38,102 --> 00:07:40,448
και πήρε θεραπεία με θοραζίνη στο Μπελβί

105
00:07:40,448 --> 00:07:43,924
και κατέληξε άστεγος στους δρόμους του Σκίντ Ρόου

106
00:07:43,924 --> 00:07:46,370
στο κέντρο του Λος Άντζελες, 30 χρόνια μετά.

107
00:07:46,370 --> 00:07:49,815
Η ιστορία του Ναθαναήλ, έγινε σύμβολο για τους άστεγους

108
00:07:49,815 --> 00:07:52,673
και την υπεράσπιση των πνευματικά ασθενών στις ΗΠΑ

109
00:07:52,673 --> 00:07:54,818
όπως γράφεται στο βιβλίο και την ταινία «Ο Σολίστας»

110
00:07:54,818 --> 00:07:57,964
αλλά έγινα φίλος του και δάσκαλός του στο βιολί

111
00:07:57,964 --> 00:08:00,474
και του είπα ότι όπου και αν είχε το βιολί του

112
00:08:00,474 --> 00:08:03,445
και όπου και αν είχα το δικό μου, θα του έκανα μάθημα.

113
00:08:03,445 --> 00:08:06,124
Όσες φορές είδα τον Ναθαναήλ στο Σκίντ Ρόου,

114
00:08:06,124 --> 00:08:08,933
ήμουν μάρτυρας του τρόπου με τον οποίο η μουσική μπορούσε

115
00:08:08,933 --> 00:08:11,900
να τον επαναφέρει από τις σκοτεινές του στιγμές, από αυτό

116
00:08:11,900 --> 00:08:13,860
που φαινόταν σε μένα

117
00:08:13,860 --> 00:08:17,660
το ξεκίνημα ενός σχιζοφρενικού επεισοδίου.

118
00:08:17,660 --> 00:08:20,914
Παίζοντας για τον Ναθαναήλ, η μουσική απέκτησε ένα βαθύτερο νοημα

119
00:08:20,914 --> 00:08:23,472
διότι τώρα αφορούσε την επικοινωνία,

120
00:08:23,472 --> 00:08:26,382
μια επικοινωνία όπου οι λέξεις δεν είχαν νόημα,

121
00:08:26,382 --> 00:08:29,540
όπου το μήνυμα έφτανε βαθύτερα από τις λέξεις,

122
00:08:29,540 --> 00:08:33,029
γραφόταν σε ένα πρωταρχικό επίπεδο στην ψυχή του Ναθαναήλ,

123
00:08:33,029 --> 00:08:37,576
και φαινόταν σε μένα σαν ένα αληθινό μουσικό δώρο.

124
00:08:37,576 --> 00:08:41,553
Εξοργιζόμουν στην ιδέα ότι κάποιος

125
00:08:41,553 --> 00:08:45,462
σαν τον Ναθαναήλ θα μπορούσε να είναι άστεγος στο Σκιντ Ρόου

126
00:08:45,462 --> 00:08:48,801
λόγω της ψυχικής του ασθένειας, τη στιγμή που δεκάδες χιλιάδες

127
00:08:48,801 --> 00:08:51,906
άλλοι που βρίσκονταν εκεί έξω στο Σκίντ Ρόου μόνοι

128
00:08:51,906 --> 00:08:56,662
με ανάλογες τραγικές ιστορίες, αλλά δεν επρόκειτο ποτέ να γίνει

129
00:08:56,662 --> 00:08:58,924
βιβλίο ή ταινία ο λόγος που βρέθηκαν στο δρόμο.

130
00:08:58,924 --> 00:09:02,937
Στον πυρήνα αυτής της προσωπικής μου κρίσης, αισθάνθηκα

131
00:09:02,937 --> 00:09:07,032
ότι η μουσική με επέλεξε, όταν κατά κάποιο τρόπο,

132
00:09:07,032 --> 00:09:10,001
πιθανόν απλοϊκά σκεπτόμενος, αισθάνθηκα ότι το Σκίντ Ρόου

133
00:09:10,001 --> 00:09:13,012
πραγματικά χρειαζόταν κάποιον σαν τον Πόλ Φάρμερ

134
00:09:13,012 --> 00:09:17,153
και όχι έναν ακόμα κλασικό μουσκό που παίζει στο Μπάνκερ Χίλ.

135
00:09:17,153 --> 00:09:19,203
Αλλά τελικά, ήταν ο Ναθαναήλ που μου έδειξε,

136
00:09:19,203 --> 00:09:21,930
ότι αν ήμουν τόσο παθιασμένος για την αλλαγή,

137
00:09:21,930 --> 00:09:26,253
αν ήθελα να κάνω τη διαφορά, είχα ήδη το καταλληλότερο εργαλείο,

138
00:09:26,253 --> 00:09:31,022
η μουσική ήταν η γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο του και τον δικό μου.

139
00:09:31,022 --> 00:09:32,694
Υπάρχει μια όμορφη φράση

140
00:09:32,694 --> 00:09:35,158
του Γερμανού ρομαντικού συνθέτη Ρόμπερτ Σούμαν

141
00:09:35,158 --> 00:09:40,367
που είπε: «Το καθήκον του καλλιτέχνη είναι να φωτίζει το

142
00:09:40,367 --> 00:09:42,792
σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής».

143
00:09:42,792 --> 00:09:45,228
Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα καυστικό σχόλιο

144
00:09:45,228 --> 00:09:47,967
διότι ο ίδιος ο Σούμαν έπασχε από σχιζοφρένεια

145
00:09:47,967 --> 00:09:50,075
και πέθανε σε άσυλο.

146
00:09:50,075 --> 00:09:52,537
Εμπνευσμένος από αυτό που έμαθα από τον Ναθάνιελ,

147
00:09:52,537 --> 00:09:54,901
έφτιαξα στο Σκίντ Ρόου έναν οργανισμό από μουσικούς,

148
00:09:54,901 --> 00:09:58,094
που λέγεται Συμφωνία του Δρόμου, φέρνοντας το φως της μουσικής

149
00:09:58,094 --> 00:10:00,738
στα περισσότερο σκοτεινά μέρη, παίζοντας για

150
00:10:00,738 --> 00:10:03,325
τους άστεγους και τους ψυχικά άρρωστους σε καταφύγια και κλινικές

151
00:10:03,325 --> 00:10:07,355
στο Σκίντ Ρόου, παίζοντας για βετεράνους του πολέμου

152
00:10:07,355 --> 00:10:10,765
με προβλήματα μετατραυματικού άγχους, για τους φυλακισμένους

153
00:10:10,765 --> 00:10:14,569
και αυτούς που έχουν χαρακτηρισθεί εγκληματικά παράφρονες.

154
00:10:14,569 --> 00:10:16,962
Ύστερα από μια εκδήλωση στο Νοσοκομείο Πάτον Στέιτ

155
00:10:16,962 --> 00:10:19,483
στο Σαν Μπερναρντίνο, μια γυναίκα μας πλησίασε

156
00:10:19,483 --> 00:10:21,800
με δάκρυα στο πρόσωπό της,

157
00:10:21,800 --> 00:10:24,266
είχε παραλυσία και έτρεμε,

158
00:10:24,266 --> 00:10:27,288
είχε ένα διάπλατο χαμόγελο και είπε

159
00:10:27,288 --> 00:10:29,270
ότι δεν είχε ακούσει ποτέ πριν κλασική μουσική,

160
00:10:29,270 --> 00:10:31,696
και δεν πίστευε ότι θα της αρέσει, δεν είχε ακούσει ποτέ πριν βιολί,

161
00:10:31,696 --> 00:10:35,798
αλλά ακούγοντας αυτή τη μουσική νόμισε ότι είδε το φως του ήλιου,

162
00:10:35,798 --> 00:10:39,167
και ότι κανείς ποτέ δεν τους επισκέφθηκε, και ότι για πρώτη φορά σε έξι χρόνια,

163
00:10:39,167 --> 00:10:43,970
που όταν μας άκουσε να παίζουμε, σταμάτησε να τρέμει χωρις να παίρνει φάρμακα.

164
00:10:43,970 --> 00:10:46,928
Ξαφνικά, αυτό που βρίσκουμε σε αυτές τις συναυλίες,

165
00:10:46,928 --> 00:10:49,970
μακριά από τη σκηνή και τα φώτα,

166
00:10:49,970 --> 00:10:53,591
πέρα από τις επίσημες ενδυμασίες γίνεται ο αγωγός

167
00:10:53,591 --> 00:10:56,713
για τη μεταφορά των καταπληκτικών θεραπευτικών πλεονεκτημάτων

168
00:10:56,713 --> 00:10:59,806
της μουσικής στον εγκέφαλο ενός ακροατηρίου που

169
00:10:59,806 --> 00:11:01,608
δεν θα είχε ποτέ πρόσβαση σε αυτό το χώρο,

170
00:11:01,608 --> 00:11:07,440
και σε αυτή τη μουσική που παίζουμε.

171
00:11:07,440 --> 00:11:10,871
Όπως η ιατρική θεραπεύει περισσότερο

172
00:11:10,871 --> 00:11:14,169
από τα δομικά στοιχεία του σώματος,

173
00:11:14,169 --> 00:11:17,936
η δύναμη και η ομορφιά της μουσικής υπερβαίνουν το «Ε»

174
00:11:17,936 --> 00:11:20,671
στο μέσο του αγαπημένου μας ακρώνυμου.

175
00:11:20,671 --> 00:11:24,309
Η μουσική υπερβαίνει την αιθητική ομορφιά.

176
00:11:24,309 --> 00:11:27,319
Ο συγχρονισμός των αισθημάτων που αισθανόμαστε όταν

177
00:11:27,319 --> 00:11:30,576
ακούμε μια όπερα του Βάγκνερ ή μια συμφωνία του Μπράμς

178
00:11:30,576 --> 00:11:34,222
ή μουσική δωματίου του Μπετόβεν, μας υποχρεώνει να θυμηθούμε

179
00:11:34,222 --> 00:11:38,130
την μοιρασμένη, κοινή ανθρωπιά, τη βαθιά διασυνδεδεμένη

180
00:11:38,130 --> 00:11:41,545
κοινωνική συνείδηση, την ενσυναίσθηση

181
00:11:41,545 --> 00:11:45,118
που ο νευροψυχίατρος ΜακΓκίλχριστ λέει ότι είναι γραμμένη

182
00:11:45,118 --> 00:11:48,194
ατο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου μας.

183
00:11:48,194 --> 00:11:51,590
Για αυτούς που ζουν στις πιο απάνθρωπες συνθήκες

184
00:11:51,590 --> 00:11:53,751
της ψυχικής ασθένειας και είναι άστεγοι

185
00:11:53,751 --> 00:11:56,534
και φυλακισμένοι, η μουσική και η ομορφιά της,

186
00:11:56,534 --> 00:12:01,166
τους προσφέρει τη δυνατότητα να υπερπηδήσουν τον κόσμο γύρω τους,

187
00:12:01,166 --> 00:12:04,548
και να θυμηθούν ότι έχουν ακόμα την ικανότητα να αισθανθούν

188
00:12:04,548 --> 00:12:08,500
κάτι όμορφο και ότι η ανθρωπότητα δεν τους έχει ξεχάσει.

189
00:12:08,500 --> 00:12:11,361
Η σπίθα αυτής της ομορφιάς, η σπίθα αυτής της ανθρωπιάς,

190
00:12:11,361 --> 00:12:14,161
μετασχηματίζεται σε ελπίδα,

191
00:12:14,161 --> 00:12:17,121
και γνωρίζουμε, είτε διαλέξουμε το δρόμο της μουσικής είτε της ιατρικής,

192
00:12:17,121 --> 00:12:20,330
αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να ενσταλλάξουμε

193
00:12:20,330 --> 00:12:22,269
μέσα στις κοινότητές μας, στα ακροατήριά μας,

194
00:12:22,269 --> 00:12:26,200
αν θέλουμε να εμπνεύσουμε τη θεραπεία από μέσα.

195
00:12:26,200 --> 00:12:28,876
Θα ήθελα να κλείσω με ένα στίχο του Τζον Κίατς,

196
00:12:28,876 --> 00:12:30,921
του ρομαντικού Άγγλου ποιητή,

197
00:12:30,921 --> 00:12:33,859
ένα πολύ διάσημο στίχο που είμαι σίγουρος ότι όλοι σας γνωρίζετε.

198
00:12:33,859 --> 00:12:36,878
Ο ίδιος ο Κίατς είχε επίσης εγκαταλείψει μια ιατρική καριέρα

199
00:12:36,878 --> 00:12:40,199
για να υπηρετήσει την ποίηση, αλλά πέθανε όταν ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος από μένα.

200
00:12:40,199 --> 00:12:45,272
Ο Κίατς είχε είπε: «Η ομορφιά είναι αλήθεια και η αλήθεια ομορφιά.

201
00:12:45,272 --> 00:12:51,770
Αυτό είναι ό,τι γνωρίζουμε στη γη και ό,τι χρειάζεται να γνωρίζουμε».

202
00:12:54,527 --> 00:15:38,650
(Μουσική)

203
00:15:38,650 --> 00:16:07,126
(Χειροκρότημα)