Wanneer we aan kunstwerken denken, lijkt het vanzelfsprekend om ze voor te stellen in een museum. Maar vaak wordt vergeten dat veel van deze kunst niet bedacht is om in een museum te zetten. Wat gebeurt er met een kunstwerk wanneer het uit de oorspronkelijk bedoelde context wordt gehaald? Neem bijvoorbeeld het beeld van David door Michelangelo, een weergave van de heldenjongen die de Filistijnse reus Goliath doodde, enkel bewapend met zijn moed en slinger. Toen Michelangelo startte met een kraakhelder wit blok marmer om dit Bijbelverhaal te vertellen, wilde de stad Florence het boven op de grote kathedraal plaatsen. Niet alleen zou het bijna zes meter hoge beeld goed zichtbaar zijn, maar de plaatsing tussen 11 andere beelden van helden uit het Oude Testament, hoog boven de toeschouwers, zou een krachtig religieus belang hebben en de kijker dwingen vol achting naar de hemel te staren. Maar toen tegen 1504 het beeld voltooid was, waren de plannen voor de andere beelden geschrapt en besefte de stad dat zo'n groot sculptuur op het dak hijsen moeilijker zou zijn dan gedacht. Daarbij was het standbeeld zo gedetailleerd en levensecht, tot aan de opzwellende aderen in Davids arm en de vastberaden blik op zijn gezicht, dat het zonde leek om het zo ver van het publiek weg te stoppen. Een raad van politici en kunstenaars kwam samen om over een nieuwe locatie te beslissen. Uiteindelijk werd een plek gekozen voor het Palazzo della Signoria, het stadhuis en thuis voor het nieuwe republikeinse bestuur. Deze nieuwe plek veranderde de betekenis van het standbeeld. De familie Medici, die de stad generaties lang had bestuurd door hun controle over het bankwezen, was onlangs verbannen en Florence zag zichzelf nu als een vrije stad, die van alle kanten werd bedreigd door rijke en machtige rivalen. David, nu als symbool van het heldhaftig verzet tegen overweldigende kansen, werd met zijn intense blik, als een strenge waarschuwing, richting Rome geplaatst, de thuisstad van kardinaal Giovanni de Medici. Hoewel het beeld hetzelfde bleef, veranderde de plaatsing bijna elk aspect ervan; van een religieus naar een politiek belang. Bij het Palazzo staat nog steeds een replica van David. Het origineel werd in 1873 verplaatst naar zijn huidige locatie in de Galleria dell'Accademia. In de geordende, stille omgeving van het museum, tezamen met talloze van Michelangelo's onvoltooide beelden, vallen duidelijke religieuze en politieke interpretaties weg en maken plaats voor vrije bezinning van Michelangelo's artistieke en technische meesterschap. Maar zelfs hier zal de oplettende kijker opvallen dat Davids hoofd en hand buiten verhouding groot lijken, omdat het bedoeld was om van onder te bekijken. De context verandert dus niet alleen de betekenis en interpretatie van een kunstwerk door de jaren heen, soms zorgt het dat geschiedenis naar boven komt op onverwachte wijze.