1
00:00:06,407 --> 00:00:10,201
หมาของคุณชอบนอนหวดบนเก้าอี้นวม
แต่คุณก็ชอบเหมือนกัน

2
00:00:10,201 --> 00:00:13,703
คุณก็เลยไล่มันตะเพิดไป
แล้วหย่อนตัวลงในบ่ายสบายๆ

3
00:00:13,703 --> 00:00:15,918
ไม่ว่าจะอย่างไร แถวนี้คนเป็นใหญ่นะ

4
00:00:15,918 --> 00:00:19,481
คุณเป็นสิ่งมีชีวิตที่เฉลียวฉลาด
ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตทั่วไปที่อาศัยสัญชาตญาณ

5
00:00:19,481 --> 00:00:22,591
คุณวางแผน มีความฝัน และโอ้-

6
00:00:22,591 --> 00:00:25,814
หมาของคุณเพิ่งจะเอาชนะความฉลาดของคุณ
และรู้สึกดีใจมากเลยหรือเปล่า

7
00:00:25,814 --> 00:00:28,190
หรือว่ามันก็แค่ทำตามสัญชาตญาณ

8
00:00:28,190 --> 00:00:29,858
มันมีความแตกต่างกันบ้างไหม

9
00:00:29,858 --> 00:00:31,687
มันคิดอะไรอยู่

10
00:00:31,687 --> 00:00:34,452
มันขึ้นกับว่า เราหมายความว่าอย่างไร
เมื่อพูดถึง "การคิด"

11
00:00:34,452 --> 00:00:37,603
และเกณฑ์ที่เราใช้ประเมินมัน

12
00:00:37,603 --> 00:00:42,165
อริสโตเติลและเดคาร์ด
ทั้งคู่ใช้เกณฑ์สัญชาตญาณและความฉลาด

13
00:00:42,165 --> 00:00:44,889
เพื่อแบ่งแยกสัตว์ออกจากมนุษย์

14
00:00:44,889 --> 00:00:47,714
อริสโตเติลเชื่อว่ามนุษย์ประมวลเหตุผล

15
00:00:47,714 --> 00:00:53,220
ในขณะที่สัตว์ทำได้แค่ทำตามสัญชาตญาณดิบ
สำหรับการอยู่รอดและสืบพันธ์ุ

16
00:00:53,220 --> 00:00:55,294
เกือบ 2,000 ต่อมา

17
00:00:55,294 --> 00:00:59,565
เดคาร์ดแนะถึงแบบของความคิดที่เข้มข้นกว่า

18
00:00:59,565 --> 00:01:03,714
โดยเถียงว่า สัตว์ที่ทำตามสัญชาติญาณ
ไม่สามารถจำแนกได้

19
00:01:03,714 --> 00:01:09,098
จากหุ่นยนต์ที่ตอบสนองตามกลไก
ต่อสิ่งกระตุ้นในสิ่งแวดล้อมของมัน

20
00:01:09,098 --> 00:01:13,058
แต่ความเห็นค้านความเฉลียวฉลาดของสัตว์
เริ่มที่จะถูกเปิดเผย

21
00:01:13,058 --> 00:01:15,852
ด้วยทฤษฎีวิวัฒนาการของดาร์วิน

22
00:01:15,852 --> 00:01:20,827
ดาร์วินสันนิษฐานว่าความเฉลียวฉลาด
อาจมีวิวัฒนาการจากสัญชาติญาณง่ายๆ

23
00:01:20,827 --> 00:01:25,875
เขาสังเกตเห็นไส้เดือนเลือกว่า
จะลากใบไม้รูปร่างแปลกๆ

24
00:01:25,875 --> 00:01:27,441
เข้าไปในเขตของมันอย่างไร

25
00:01:27,441 --> 00:01:32,580
และประหลาดใจที่มนุษย์ใช้วิธีการคล้ายๆ กัน
ในการจัดการกับปัญหาคล้ายๆ กัน

26
00:01:32,580 --> 00:01:37,139
เขาจึงคิดว่า 
ถ้ามนุษย์สืบเชื้อสายมาจากสิ่งมีชีวิตง่ายๆ

27
00:01:37,139 --> 00:01:41,869
ฉะนั้นความคิดของเราอยู่ที่สุดขอบไกล
ของความต่อเนื่องนี้

28
00:01:41,869 --> 00:01:46,647
ก็ต่างจากพวกมันในระดับความมากน้อย
แต่ไม่ได้ต่างในรูปแบบ

29
00:01:46,647 --> 00:01:50,632
การทดลองเร็วๆ นี้แสดงว่า
หลายสปีชีส์สามารถแก้ปัญหาซับซ้อนได้

30
00:01:50,632 --> 00:01:53,907
ซึ่งเป็นการยืนยันสมมติฐานแรกเริ่ม
ของดาร์วิน

31
00:01:53,907 --> 00:01:57,371
ช้างใช้สิ่งของเพื่อให้เอื้อมถึง
ที่ซึ่งเข้าไม่ถึง

32
00:01:57,371 --> 00:01:59,497
นกกาทำอุปกรณ์ของพวกมัน

33
00:01:59,497 --> 00:02:02,835
และใช้การแทนที่น้ำเพื่อให้ได้รางวัล

34
00:02:02,835 --> 00:02:06,713
ปลาหมึกสามารถเปิดขวดโหล
หลังจากเห็นตัวอื่นทำแบบนั้น

35
00:02:06,713 --> 00:02:10,022
และยังจดจำกระบวนการนั้นได้
เป็นอีกหลายเดือนให้หลัง

36
00:02:10,022 --> 00:02:13,438
กิจกรรมแบบนั้นเกี่ยวข้องกับ
การคิดถึงแง่มุมของปัญหา

37
00:02:13,438 --> 00:02:18,822
แยกกันจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทันที
และยังคงแนวทางสำหรับการใช้ครั้งต่อไป

38
00:02:18,822 --> 00:02:22,390
ถึงกระนั้น ในขณะที่สัตว์สามารถแก้ปัญหา
ที่ซับซ้อนได้

39
00:02:22,390 --> 00:02:25,922
เรารู้ได้อย่างไร พวกมันคิดอะไร 
หรือแม้กระทั่งว่าพวกมันกำลังคิด

40
00:02:25,922 --> 00:02:29,649
นักพฤติกรรม อย่างเช่น พาลอฟ (Pavlov)
และ ทอร์นไดค์ (Thorndike) ค้าน

41
00:02:29,649 --> 00:02:31,828
ว่าสัตว์ที่เหมือนว่าจะคิด

42
00:02:31,828 --> 00:02:35,528
ปกติแล้วจะตอบสนอง
เพื่อรางวัล หรือต่อการทำโทษเท่านั้น

43
00:02:35,528 --> 00:02:38,254
นั่นเป็นกรณีของ คลีเวอร์ ฮานส์
(Clever Hans)

44
00:02:38,254 --> 00:02:43,324
ม้าที่มีความสามารถอันน่าทึ่ง
ในการเคาะคำตอบต่อโจทย์คณิตศาสตร์

45
00:02:43,324 --> 00:02:46,953
แต่กลายเป็นว่า ฮานส์
ไม่ได้มีความสามารถพิเศษทางคณิตศาสตร์

46
00:02:46,953 --> 00:02:51,991
แต่มีความสามารถในการอ่านสัญญาณ
ที่บอกเป็นนัยๆ จากครูฝึกผู้ไม่ค่อยจะฉลาด

47
00:02:51,991 --> 00:02:54,567
ว่าจะให้หยุดเคาะเมื่อไร

48
00:02:54,567 --> 00:02:58,838
ฉะนั้น ฮานส์ ไม่สามารถคิดเลข
แต่นั่นหมายความว่ามันไม่ได้คิดด้วยงั้นหรือ

49
00:02:58,838 --> 00:03:02,109
อย่างไรก็ดี มันสามารถตีความ
ข้อความเชิงสังคมที่ต่างกันเพียงเล็กน้อย

50
00:03:02,109 --> 00:03:06,389
คุณสมบัติที่มันมีร่วมกับ
สัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์อื่นๆ

51
00:03:06,389 --> 00:03:09,690
ช้างจดจำกันและกันได้ 
หลังพรากจากกันหลายปี

52
00:03:09,690 --> 00:03:12,674
และเหมือนว่าจะโศกเศร้าเมื่อพวกมันตายซะด้วย

53
00:03:12,674 --> 00:03:15,759
ผึ้งสื่อสารโดยการเต้นแบบส่าย

54
00:03:15,759 --> 00:03:20,575
เพื่อบ่งบอกตำแหน่งและคุณภาพ
ของแหล่งอาหารกับผึ้งตัวอื่นๆ

55
00:03:20,575 --> 00:03:24,707
ลิงชิมแพนซีมีส่วนร่วมในการหลอกลวงที่ซับซ้อน

56
00:03:24,707 --> 00:03:29,689
ซึ่งบ่งบอกว่า มันไม่เพียงแต่คิด
แต่พวกมันยังเข้าใจว่าตัวอื่นทำเช่นนั้นด้วย

57
00:03:29,689 --> 00:03:32,398
และจากนั้น ก็มีอเล็กซ์ นกแก้วสีเทา


58
00:03:32,398 --> 00:03:33,902
ผู้ที่สามารถใช้ภาษามนุษย์

59
00:03:33,902 --> 00:03:37,491
ในการจำแนกสีและรูปทรง
ของสิ่งของที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น

60
00:03:37,491 --> 00:03:42,672
และกระทั่งเข้าใจแนวคิดนามธรรม
เช่นใหญ่กว่าและเล็กกว่า

61
00:03:42,672 --> 00:03:44,660
นั่นมันฟังดูเหมือนความเฉลียวฉลาดเอามากๆ

62
00:03:44,660 --> 00:03:47,649
และไม่ใช่แค่การทำงานของจักรกลที่ไร้สมอง

63
00:03:47,649 --> 00:03:52,338
แต่ขณะที่สัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์สามารถแก้ปัญหา
และแม้กระทั่งสื่อสารได้

64
00:03:52,338 --> 00:03:56,252
สำหรับมนุษย์แล้ว การคิด 
ยังเกี่ยวข้องกับสติสัมปชัญญะด้วย

65
00:03:56,252 --> 00:04:01,105
ซึ่งเป็นความสามารถที่จะสะท้อนการกระทำของเรา
ซึ่งไม่ง่ายเลยที่จะทำมัน

66
00:04:01,105 --> 00:04:06,370
ถึงตอนนี้ ไม่มีการศึกษาใดที่บอกเรา
ว่าถ้าการมีความฉลาดที่มากกว่าพวกเรา

67
00:04:06,370 --> 00:04:10,959
หมายถึงว่าหมาของเรา
รู้สึกดีเมื่อได้ทำอย่างนั้นหรือเปล่า

68
00:04:10,959 --> 00:04:14,596
ที่เราต้องการรู้จริงๆ คือ
เป็นหมาแล้วจะรู้สึกอย่างไร

69
00:04:14,596 --> 00:04:16,006
หรือเป็นปลาหมึก

70
00:04:16,006 --> 00:04:17,519
หรือเป็นนกกา

71
00:04:17,519 --> 00:04:20,602
นักปรัชญาทางความคิดเรียกมันว่า
ปัญหาใหญ่ (The Hard Problem)

72
00:04:20,602 --> 00:04:24,351
เพราะในขณะที่คุณและผมสามารถบอกได้
ว่าเป็นคนรู้สึกอย่างไร

73
00:04:24,351 --> 00:04:26,316
ไม่มีใครเลยที่พูดภาษาม้าได้

74
00:04:26,316 --> 00:04:28,496
แม้แต่นกแก้วพูดได้ เหมือนอล็กซ์

75
00:04:28,496 --> 00:04:32,989
ก็บอกเราไม่ได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร 
เกี่ยวกับสีที่เขาเรียกชื่อได้

76
00:04:32,989 --> 00:04:35,493
และถ้าหากสติสัมปชัญญะ
มาในรูปแบบที่ต่างออกไปล่ะ

77
00:04:35,493 --> 00:04:38,769
เราจะได้รู้จักกับสติสัมปชัญญะของผึ้งไหม

78
00:04:38,769 --> 00:04:43,530
ด้วยเหตุนั้น เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่า
คนอื่นๆ มีสติสัมปชัญญะ

79
00:04:43,530 --> 00:04:46,580
บางที พวกเขาก็อาจเป็นแค่ผีดิบ
ที่ทำหน้าที่ได้ดี

80
00:04:46,580 --> 00:04:51,231
ไม่ว่าอย่างไร ความคิดของสัตว์ยังคงทดสอบ
ข้อจำกัดของความเข้าใจของเรา

81
00:04:51,231 --> 00:04:56,524
และวิธีการที่เราให้กรอบกับมันอาจเปิดเผย
เกี่ยวกับความคิดของพวกเรามากกว่าของพวกมัน