Labingtatlong taong gulang ako noong nagkaroon ako ng access sa unang pagkakataon sa isang computer. Ibinili ako ng mga magulang ko ng Macintosh noong 1984 noong ako ay 8 taong gulang. Nasa ikaanim na baitang ako Natuto akong mag-code sa kolehiyo Unang taon, unang semestre ng intro sa computer science Sumulat ako ng program upang laruin ang tic-tac-toe Sa palagay ko medyo hamak ang mga pasimula. Sa isip ko ang unang program na sinulat ko ay tinatanong ka kung ano ang paborito mong kulay, o ilang taong gulang ka na. Natuto ako muna kung paano gumawa ng berdeng bilog saka pulang parisukat na lumitaw sa screen. Ang unang pagkakataon na totoong nagkaroon ako may isang bagay na lumitaw at nagsasabi "Kumusta Mundo". At ginawa ko ang computer na gawin iyan, kagila-gilalas ito. Ang pagkatuto na mag-program ay hindi nagsimula bilang kagustuhang alamin ang lahat ng computer science o sinusubukang i-master ang disiplinang ito o anumang tulad niyan. Nagsimula lang ito dahil gusto kong gawin ang simpleng bagay na ito. Gusto kong gawin ang isang bagay na katuwaan sa aking sarili at aking mga kapatid na babae, Sinulat ko ang maliit na program na ito saka pangunahing nagdagdag ng maliit na bagay dito. At saka kapag kailangan kong matuto ng isang bagong bagay hinahanap ko ito. Sa isang libro o sa internet. Ito'y talagang katulad ng pagpapatugtog ng isang instrumento o isang bagay o paglalaro ng isang isport. Nagsisimula ito na nakakatakot pero masasanay ka rin sa pagdaan ng panahon. Ang pag-code ay isang bagay na matututunan at alam ko na maaari itong maging nakakatakot at maraming bagay ang nakakatakot pero alam mo, ano ang hindi? Marami sa code na ginagawa ng mga tao ay totoong medyo simple. Ito ay mas tungkol sa proseso ng paghahati ng mga problema saka paggawa ng mga masalimuot na algoritmo tulad ng tradisyonal na naiisip ng mga tao tungkol dito. Hindi mo kailangang maging henyo upang matuto kung paano mag-code, kailangan mong maging determinado. Addition, subtraction. Ang mga iyan lang. Baka dapat mong alamin ang mga multiplication table mo. Hindi mo kailangang maging henyo upang mag-code. Kailangan mo bang maging henyo upang bumasa? Kahit na gusto mong maging race car driver, o gusto mong maglaro ng baseball o alam mo, gumawa ng bahay ang lahat ng mga bagay na ito ay binago nang husto ng software. Ano ito, alam mo ang mga computer ay makikita saan man. Gusto mong magtrabaho sa agrikultura? Gusto mong magtrabaho sa entertainment? Gusto mong magtrabaho sa manufacturing? Makikita ito sa lahat. Narito tayo 2013. Nakadepende tayo lahat sa teknolohiya upang makipag-usap, upang magbangko. Impormasyon. At wala sa sinuman sa amin ang alam kung paano bumasa at sumulat ng code. Noong nasa paaralan ako nasa after school group ako na tinatawag na "The Wiz Kids". At noong malaman ng mga tao pinagtawanan nila ako, alam mo, ang mga bagay na ito. At ako ay tulad ng: Pre, wala akong pakialam. Sa tingin ko maganda ito at natututo ako ng marami at ilan sa mga kaibigan ko ay may mga trabaho. Ang aming polisiya ay literal na mag-arkila ng maraming talentadong engineer na mahahanap namin. Ang kabuuang limitasyon sa sistema ay hindi sapat ang mga tao na sinanay at may mga kasanayan sa ngayon. Upang kumuha ng mga napakagaling na tao sinubukan naming gawin ang opisina na nakakasindak hangga't maaari. May kamangha-mangha kaming chef Libreng pagkain Agahan, tanghalian, at hapunan. Libreng labada Mga meryenda Kahit mga lugar na paglalaruan at mga video game at scooter. May mga interesanteng bagay sa opisina, mga lugar kung saan maaaring maglaro o magrelaks o mag-isip o magpatugtog ng musika o maging malikhain ang mga tao. Kung sinusubukan mong kumita ng maraming pera o baguhin lang ang mundo, ang computer programming ay isang hindi kapani-paniwalang kasanayan na nagbibigay kapangyarihan upang matuto Sa isip ko kung may isa na nagsabi sa akin na ang software ay talagang tungkol sa sangkatauhan, na ito'y talagang tungkol sa pagtulong sa mga tao sa pamamagitan ng paggamit ng computer technology malamang na binago nito ang pananaw ko nang maaga. Upang totoong magkaroon ng isang ideya at saka makita ito sa mga kamay mo at magagawang pindutin ang buton at mapapasakamay ng milyong tao. Ang ibig kong sabihin, sa tingin ko kami ang unang henerasyon sa mundo na nagkaroon ng ganyang uri ng karanasan. Iyan lang. Isipin mo na makapagsisimula ka ng isang bagay sa iyong silid sa college dorm at maaaring magkaroon ka ng isang grupo ng mga tao na hindi pa nakapagtayo ng malaking kompanya noon, nagsama-sama at gumawa ng isang bagay na ginagamit ng isang bilyong tao bilang bahagi ng kanilang pang-araw-araw na buhay ito ay sadyang kabaliwan kung iisipin mo ito. Nagpapababa ng loob at kamang-mangha ito. Ang mga programmer ng hinaharap ang mga pantas ng hinaharap, alam mo, magmumukha kang may mga kapangyarihan ka sa mahika kumpara sa lahat. Kamangha-mangha ito sa isip ko ito ang pinakamalapit na bagay sa isang superpower. Ang mga magaling na coder ay mga rock star ngayon. Ayan 'yon.