WEBVTT

00:00:00.750 --> 00:00:02.686
เพื่อจะเห็นโลกผ่านเม็ดทราย

00:00:02.686 --> 00:00:05.006
เห็นสรวงสวรรค์ผ่านมวลดอกไม้

00:00:05.006 --> 00:00:07.470
เก็บความนิรันดร์ไว้ในอุ้งมือ

00:00:07.470 --> 00:00:10.557
และเวลาชั่วกัลป์ไว้ในหนึ่งช่วงเข็มนาฬิกา

00:00:10.557 --> 00:00:13.557
วิลเลียม เบลค

00:00:18.857 --> 00:00:21.863
เริ่มแรกนั้นเป็นเพียงถ้อยวาจา

00:00:21.863 --> 00:00:26.057
บิ๊กแบงและเสียงโอมอันเป็นต้นกำเนิด

00:00:26.057 --> 00:00:29.267
ทฤษฎีบิ๊กแบงกล่าวว่าจักรวาลแห่งกายภาพนี้

00:00:29.267 --> 00:00:30.437
เริ่มจากเกลียวความร้อนและความหนาแน่น

00:00:30.437 --> 00:00:31.733
จำนวนมหาศาล

00:00:31.733 --> 00:00:34.843
ของจุดเล็กๆ ที่เรียกว่าภาวะเอกฐาน

00:00:34.843 --> 00:00:39.133
ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าหัวเข็มหมุดพันล้านเท่า

00:00:39.133 --> 00:00:42.159
มันไม่ได้บอกว่าทำไม หรืออย่างไร

00:00:43.239 --> 00:00:46.239
แต่กับเรื่องที่มันลึกลับยากจะเข้าใจ

00:00:46.239 --> 00:00:49.459
เรากลับยิ่งคิดว่าเราเข้าใจมันแจ่มแจ้งแล้ว

00:01:00.429 --> 00:01:03.089
เราเคย มีความเข้าใจเกี่ยวกับแรงดึงดูดว่า

00:01:03.089 --> 00:01:07.329
แรงนั้นอาจจะลดลง หรือเอกภพจะหดตัวไปในที่สุด

00:01:09.439 --> 00:01:12.509
แต่หลักฐานจากกล้องโทรทรรศน์ของฮับเบิ้ล

00:01:12.509 --> 00:01:14.609
แสดงให้เห็นว่าการขยายตัวของเอกภพนั้น

00:01:14.611 --> 00:01:18.301
เป็นไปในอัตราเร่ง

00:01:18.301 --> 00:01:23.331
ขยายตัวออกจากจุดเริ่มต้นนั้นเร็วขึ้นทุกทีๆ

00:01:25.268 --> 00:01:27.418
อย่างไรก็ตาม ในเอกภพมีมวลอนุภาค

00:01:27.418 --> 00:01:31.418
มากกว่าที่นักฟิสิกส์คาดการณ์ไว้

00:01:31.453 --> 00:01:37.293
ตอนนี้พวกเขาพบว่ามีอนุภาคอะตอมในเอกภพอยู่ 4%

00:01:38.208 --> 00:01:40.608
ซึ่งนับได้ว่าเป็นอนุภาคทั่วๆ ไป

00:01:44.559 --> 00:01:47.539
23% เป็นส่วนของสสารมืด

00:01:48.059 --> 00:01:50.239
ส่วนอีก 73% นั้น เป็นพลังงานมืด

00:01:50.984 --> 00:01:53.074
ที่เคยเข้าใจกันว่าเป็นเพียงพื้นที่ว่าง

00:01:55.654 --> 00:01:57.744
คล้ายๆ กับระบบประสาทของสิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็น

00:01:57.744 --> 00:02:01.744
ที่โยงใยทั่วทั้งเอกภพเข้าด้วยกัน เชื่อมโยงทุกสิ่งทุกอย่าง

00:02:07.597 --> 00:02:10.887
ในคัมภีร์พระเวทได้กล่าวไว้ถึงนาทพรหม (นาท คือ เสียง)

00:02:11.365 --> 00:02:12.885
เอกภพคือการสั่นสะเทือน

00:02:13.900 --> 00:02:16.150
สนามพลังแห่งการสั่นสะเทือนนี้คือบ่อเกิดของ

00:02:16.150 --> 00:02:18.420
ประสบการณ์ทางจิตวิญญาณทั้งหมดทั้งมวล

00:02:18.420 --> 00:02:20.400
และการสืบค้นทางวิทยาศาสตร์

00:02:22.824 --> 00:02:26.054
สนามพลังเดียวกันนี้เองที่เหล่านักบุญ, พระพุทธเจ้า

00:02:26.054 --> 00:02:31.320
โยคี, ผู้วิเศษ, พระ, คนทรง และโหร

00:02:31.320 --> 00:02:34.240
ได้ศึกษาโดยการมองย้อนเข้าไปในตัวเอง

00:02:37.323 --> 00:02:41.323
สนามพลังนี้ถูกเรียกในชื่อต่างๆ Akasha, โอม

00:02:42.603 --> 00:02:46.603
ร่างแหแห่งพระอินทร์, บทเพลงแห่งสกลจักรวาล

00:02:47.507 --> 00:02:51.507
และอีกนับพันชื่อเรียก ต่างกันไปตลอดช่วงประวัติศาสตร์

00:03:00.681 --> 00:03:03.141
สนามนี้เป็นแหล่งกำเนิดของศาสนาทุกศาสนา

00:03:07.719 --> 00:03:11.719
และเป็นสะพานเชื่อมโยง

00:03:11.719 --> 00:03:14.719
ระหว่างโลกภายนอกและโลกภายใน

00:03:14.719 --> 00:03:17.719
โลกภายใน โลกภายนอก

00:03:27.453 --> 00:03:30.853
ตอนที่หนึ่ง - Akasha (ที่ว่าง)

00:03:34.037 --> 00:03:36.337
คติมหายาน ในศตวรรษที่สาม

00:03:36.734 --> 00:03:40.734
อธิบายจักรวาลไว้ไม่แตกต่างจากหลักฟิสิกส์สมัยใหม่

00:03:42.590 --> 00:03:45.080
ร่างแหแห่งพระอินทร์นั้นคือคำเปรียบเปรยที่ใช้อธิบาย

00:03:45.088 --> 00:03:47.628
คำสอนในคัมภีร์พระเวทอันเก่าแก่

00:03:48.106 --> 00:03:49.826
ซึ่งทำให้เห็นภาพของจักรวาล

00:03:49.868 --> 00:03:51.748
ที่ถักทอเข้าด้วยกันเหมือนผ้าผืนเดียว

00:03:52.592 --> 00:03:54.702
พระอินทร์ ผู้เป็นกษัตริย์แห่งเหล่าเทพ

00:03:54.765 --> 00:03:56.475
ได้ให้กำนิดแก่พระอาทิตย์

00:03:59.031 --> 00:04:01.301
และเป็นผู้ขับเคลื่อนลมและน้ำ

00:04:03.996 --> 00:04:05.523
ลองนึกภาพใยแมงมุม

00:04:06.393 --> 00:04:08.223
ที่แผ่ขยายออกไปทุกทิศทุกทาง

00:04:09.133 --> 00:04:11.553
โดยทุกๆ เส้นใยเหล่านั้นเกิดจากหยดน้ำค้าง

00:04:12.047 --> 00:04:14.577
และบนน้ำค้างแต่ละหยด มีภาพสะท้อน

00:04:14.873 --> 00:04:18.283
ของน้ำค้างหยดอื่นๆ อยู่ และบนแต่ละภาพสะท้อนนั้น

00:04:18.580 --> 00:04:23.040
ก็มีภาพสะท้อนบนน้ำค้างหยดอื่นๆ อยู่

00:04:23.238 --> 00:04:25.988
ภาพของทั้งใยแมงมุมนี้ และภาพสะท้อนของมันอีกที

00:04:26.256 --> 00:04:28.206
ไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด

00:04:29.337 --> 00:04:32.407
ร่างแหแห่งพระอินทร์นี้เป็นเหมือนภาพสามมิติของเอกภพ

00:04:32.968 --> 00:04:34.898
ซึ่งแม้กระทั่งลำแสงที่เล็กที่สุด

00:04:35.035 --> 00:04:38.105
ก็ยังสามารถบรรจุข้อมูลของเอกภพไว้ได้อย่างสมบูรณ์

00:04:42.994 --> 00:04:45.554
นักวิทยาศาสตร์อเมริกันเชื้อสายเซอร์เบีย นิโคลา เทสลา

00:04:45.625 --> 00:04:49.625
ผู้ได้รับการขนานนามว่าเป็นผู้สรรค์สร้างศตวรรษที่ 20

00:04:50.679 --> 00:04:53.869
เทสลาเป็นผู้ค้นพบไฟฟ้ากระแสสลับ

00:04:54.745 --> 00:04:57.275
และเป็นผู้คิดค้นสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ อีกมากมาย

00:04:57.275 --> 00:04:58.525
ที่เราใช้กันทุกวันนี้

00:04:59.257 --> 00:05:01.877
ด้วยความที่เทสลาสนใจในคัมภีร์พระเวท

00:05:02.310 --> 00:05:05.130
เขาจึงเข้าหาหลักวิทยาศาสตร์ อย่างไม่เหมือนใคร

00:05:05.360 --> 00:05:07.650
เข้าหาด้วยวิถีแห่งตะวันออกและตะวันตก

00:05:10.355 --> 00:05:12.695
เช่นเดียวกับนักวิทยาศาสตร์ทียิ่งใหญ่อื่นๆ

00:05:12.772 --> 00:05:15.402
เทสลามองลึกเข้าไปในความลึกลับแห่งโลกภายนอก

00:05:15.779 --> 00:05:18.025
และยังสืบค้นลึกเข้าไปในตัวเองด้วย

00:05:19.785 --> 00:05:22.115
เช่นเดียวกับเหล่าโยคีในอดีต

00:05:22.115 --> 00:05:24.056
เทสลาใช้คำว่า Akasha เพื่ออธิบาย

00:05:24.056 --> 00:05:27.406
ความว่างเปล่าที่แผ่เข้าไปแทรกซึมอยู่ในทุกสรรพสิ่ง

00:05:31.865 --> 00:05:35.115
เทสลารำ่เรียนมาจากสวามีวิเวกะนันทะ

00:05:35.115 --> 00:05:38.215
โยคีผู้นำหลักคำสอนอันเก่าแก่จากอินเดียไปสู่ตะวันตก

00:05:38.525 --> 00:05:41.925
ในคัมภีร์พระเวท Akasha คือ ที่ว่าง

00:05:42.622 --> 00:05:44.632
ที่ว่างสำหรับให้สิ่งต่างๆ เติมเต็มเข้ามา

00:05:44.814 --> 00:05:47.464
ซึ่งดำรงควบคู่ไปกับพลังของการสั่นสะเทือน

00:05:49.257 --> 00:05:51.707
ทั้งสองสิ่งนี้ไม่อาจแยกออกจากกันได้

00:05:52.148 --> 00:05:55.398
ที่ว่างคือหยิน พลังนั้นคือหยาง

00:06:05.026 --> 00:06:09.026
แนวคิดยุคใหม่ที่ช่วยให้เราเข้าใจ Akasha

00:06:09.031 --> 00:06:13.031
หรือสสารเริ่มแรกนั้น คือแนวคิดเรื่อง แฟรกทัล

00:06:16.048 --> 00:06:20.048
ในทศวรรษ 80 คอมพิวเตอร์พัฒนาอย่างมาก

00:06:20.048 --> 00:06:24.048
ช่วยให้เราเริ่มเข้าใจแบบแผนแห่งธรรมชาติ

00:06:24.048 --> 00:06:25.618
ผ่านหลักคณิตศาสตร์

00:06:26.761 --> 00:06:29.181
คำว่าแฟรกทัลนั้น ถูกกำหนดขึ้นในปี 1980

00:06:29.181 --> 00:06:31.231
โดยนักคณิตศาสตร์ เบนัว เมนเดลโบร

00:06:31.231 --> 00:06:33.921
ซึ่งได้ศึกษาสมการคณิตศาสตร์ง่ายๆ

00:06:34.384 --> 00:06:35.787
ซึ่งเมื่อมีการทำซ้ำ

00:06:35.787 --> 00:06:37.957
จะสร้างชุดผลลัพธ์ทางคณิตศาสตร์

00:06:37.957 --> 00:06:39.977
หรือเรขาคณิตที่แปรเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

00:06:39.977 --> 00:06:41.597
หากอยู่ในขอบเขตที่จำกัด

00:06:42.681 --> 00:06:45.591
มันถูกจำกัด แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่มีที่สิ้นสุด

00:06:49.679 --> 00:06:51.839
แฟรกทัลคือรูปทรงเรขาคณิตคร่าวๆ

00:06:51.839 --> 00:06:53.339
ที่สามารถแบ่งออกเป็นส่วนๆ

00:06:54.065 --> 00:06:58.065
โดยแต่ละส่วนนั้นจะทำซ้ำรูปทรงเดิมในขนาดที่เล็กลง

00:06:59.476 --> 00:07:02.786
ซึ่งคุณสมบัตินี้เรียกว่า ความคล้ายตนเอง

00:07:05.339 --> 00:07:07.273
แฟรกทัลตามแนวคิดของเมนเดลโบรนี้

00:07:07.273 --> 00:07:09.333
ถูกเรียกว่า พิมพ์นิ้วมือของพระเจ้า

00:07:22.837 --> 00:07:24.447
สิ่งที่ปรากฏอยู่นี้คืองานศิลปะ

00:07:24.447 --> 00:07:26.107
ที่ถูกสร้างสรรค์โดยธรรมชาติ

00:07:26.790 --> 00:07:30.020
ถ้าวางรูปทรงของเมนเดลโบรนี้ให้อยู่ในมุมที่เหมาะสม

00:07:30.020 --> 00:07:33.560
ก็จะเห็นว่าคล้ายคลึงกับเทพเจ้าฮินดู หรือพระพุทธเจ้า

00:07:33.927 --> 00:07:37.197
และภาพนี้มีชื่อเรียกว่าพุทธพรต (Buddhabrot)

00:07:57.324 --> 00:08:00.848
หากพิจารณารูปแบบศิลปะหรือสถาปัตยกรรมโบราณ

00:08:00.848 --> 00:08:04.030
ก็จะเห็นว่ามนุษยชาติได้เข้าถึงความงาม

00:08:04.030 --> 00:08:08.340
และความศักดิ์สิทธิ์แห่งรูปแบบแฟรกทัลนี้มานานแล้ว

00:08:17.663 --> 00:08:19.623
รูปแบบนี้ซับซ้อนที่ไม่มีที่สิ้นสุด

00:08:19.623 --> 00:08:21.633
แต่กระนั้นในทุกๆ ส่วนก็คือเมล็ดพันธุ์

00:08:21.633 --> 00:08:23.863
ที่สามารถให้กำเนิดสิ่งทั้งหมดขึ้นใหม่ได้

00:08:24.268 --> 00:08:27.038
แนวคิดแฟรกทัลได้เปลี่ยนแนวคิดของนักคณิตศาสตร์

00:08:27.038 --> 00:08:29.548
ที่มีต่อจักรวาล และการขับเคลื่อนไปของจักรวาล

00:08:29.864 --> 00:08:31.874
ในการแผ่ขยายออกในทุกๆ ระดับ

00:08:32.265 --> 00:08:34.605
มีความแตกต่างไปจากต้นกำเนิดเดิม

00:08:35.540 --> 00:08:37.560
การเปลี่ยนแปลง แปรสภาพเกิดขึ้นให้เห็นอยู่ตลอด

00:08:37.572 --> 00:08:42.282
เมื่อพิจารณาข้ามจากแฟรกทัลระดับหนึ่งไปอีกระดับหนึ่ง

00:08:42.282 --> 00:08:46.023
การแปรสภาพนี้คือเกลียวหมุนแห่งจักรวาล

00:08:46.023 --> 00:08:49.994
เป็นความชาญฉลาดที่ฝังลึกอยู่ในช่องว่างแห่งเวลา

00:09:14.117 --> 00:09:17.113
ธรรมชาติของแฟรกทัลนั้นมีสภาวะยุ่งเหยิง

00:09:17.113 --> 00:09:20.013
เต็มไปด้วยสรรพเสียงและแบบแผนมากมาย

00:09:20.013 --> 00:09:22.466
เมื่อจิตของเราเข้าใจแบบแผนใดแบบแผนหนึ่ง

00:09:22.466 --> 00:09:24.219
เราก็จะจดจ่อกับแบบแผนนั้น

00:09:24.219 --> 00:09:26.260
ราวกับว่ามันเป็นสิ่งของสักชิ้น

00:09:27.092 --> 00:09:29.992
เราพยายามค้นหาแบบแผนที่เราเห็นว่าสวยงาม

00:09:29.992 --> 00:09:32.542
แต่ความพยายามที่จะรักษาแบบแผนนั้นไว้ให้ได้นั้น

00:09:32.542 --> 00:09:35.242
เราต้องขจัดแฟรกทัลอื่นๆ ออกไปจนหมดสิ้น

00:09:53.179 --> 00:09:56.259
การทำความเข้าใจแฟรกทัลหนึ่งใดด้วยผัสสะ

00:09:56.259 --> 00:09:58.949
กลับเป็นการจำกัดการเคลื่อนไหวของมัน

00:10:00.994 --> 00:10:03.304
พลังงานทุกสิ่งอย่างในเอกภาพล้วนเป็นกลาง

00:10:03.304 --> 00:10:05.714
ไร้เวลา ไร้ทิศทาง

00:10:10.211 --> 00:10:11.211
ความคิดสร้างสรรค์

00:10:11.211 --> 00:10:13.261
และความสามารถในการเข้าถึงแบบแผน

00:10:13.261 --> 00:10:17.261
คือ สะพานเชื่อมระหว่างโลกภายในและโลกภายนอก

00:10:17.504 --> 00:10:21.504
โลกไร้กาลเวลาแห่งคลื่น กับโลกที่จับต้องได้แห่งสรรพสิ่ง

00:10:26.386 --> 00:10:29.296
การสังเกตคือการสร้างสรรค์ผ่านข้อจำกัดต่างๆ

00:10:29.296 --> 00:10:30.816
อันเป็นธรรมชาติของความคิด

00:10:31.572 --> 00:10:34.802
เราสร้างมายาภาพแห่งโลกที่จับต้องได้ขึ้นมา

00:10:34.802 --> 00:10:37.142
ด้วยการสร้างชื่อเรียกให้สิ่งต่างๆ

00:10:37.921 --> 00:10:39.921
นักปรัชญานาม เคียร์เคการ์ด กล่าวไว้ว่า

00:10:39.921 --> 00:10:43.046
หากเธอสร้างชื่อเรียกให้ฉัน เท่ากับเธอปฏิเสธตัวฉัน

00:10:43.046 --> 00:10:45.246
การสร้างชื่อเรียกฉัน การติดฉลากให้ฉัน

00:10:45.246 --> 00:10:49.532
เท่ากับเธอได้ปฏิเสธศักยภาพอื่นๆ ที่ฉันอาจมีอยู่ไปแล้ว

00:10:49.952 --> 00:10:52.435
เธอกักขังอนุภาคนี้ให้เป็นเพียงสิ่งหนึ่งๆ

00:10:52.435 --> 00:10:54.695
ด้วยการปักหมุดลงไป สร้างชื่อเรียก

00:10:55.441 --> 00:10:58.251
หากในขณะเดียวกัน คุณก็มีส่วนสร้างมันขึ้นมาด้วย

00:10:58.251 --> 00:11:00.091
และกำหนดการดำรงอยู่ให้มัน

00:11:02.999 --> 00:11:05.549
การสรรค์สร้าง คือ คุณสมบัติสูงสุดของมนุษย์

00:11:06.311 --> 00:11:10.311
เมื่อสิ่งต่างๆ ถูกสร้างขึ้น เวลาก็ถูกสร้างขึ้นตามมา

00:11:10.311 --> 00:11:13.861
และเวลาก็สร้างมายาคติของโลกที่จับต้องได้ขึ้นมาอีกที

00:11:20.554 --> 00:11:23.054
ไอน์สไตน์เป็นนักวิทยาศาสตร์คนแรกที่มองเห็นทะลุ

00:11:23.054 --> 00:11:25.604
ว่าพื้นที่ว่างที่เรามองว่าไม่มีอะไรนั้น แท้จริงแล้ว

00:11:25.604 --> 00:11:27.814
มันไม่ได้ว่างเปล่า มันมีคุณสมบัติของมันอยู่

00:11:28.519 --> 00:11:30.369
และในธรรมชาติของพื้นที่ว่างนั้น

00:11:30.369 --> 00:11:32.809
คือพลังปริมาณมหาศาลจนยากจะหยั่งถึง

00:11:35.089 --> 00:11:38.179
นักฟิสิกส์ผู้มีชื่อเสียง ริชาร์ด ไฟน์แมน เคยกล่าวไว้ว่า

00:11:38.922 --> 00:11:41.742
พลังงานในพื้นที่ว่างปริมาตรเพียง 1 ลูกบาศก์เมตร

00:11:41.742 --> 00:11:45.322
ก็เพียงพอแล้วที่จะต้มน้ำในมหาสมุทรทั่วทั้งโลกให้เดือด

00:11:48.264 --> 00:11:50.604
ผู้ที่ฝึกสมาธิจนเชี่ยวชาญจะรู้ว่า

00:11:50.604 --> 00:11:52.804
ในความนิ่งนั้นมีพลังมหาศาลอยู่

00:11:56.138 --> 00:11:59.398
พระพุทธเจ้าเรียกสสารตั้งต้นนี้ในอีกชื่อหนึ่ง

00:11:59.398 --> 00:12:01.428
คือ กัลป์

00:12:02.051 --> 00:12:05.272
ซึ่งเป็นเหมือนกับอนุภาคชิ้นเล็กๆ หรือคลื่น

00:12:05.362 --> 00:12:09.252
ที่เกิดแล้วจางหายไป นับหลายล้านล้านครั้งต่อวินาที

00:12:15.702 --> 00:12:18.642
เมื่อพิจารณาในแง่นี้ ความเป็นจริงนั้น ก็เป็นเหมือน

00:12:18.642 --> 00:12:21.842
ชุดภาพถ่ายสามมิติหลายๆ ภาพ

00:12:21.842 --> 00:12:23.702
ที่เคลื่อนไหวต่อเนื่องกันอย่างรวดเร็ว

00:12:23.702 --> 00:12:26.842
และสร้างมายาคติว่าสิ่งต่างๆ นั้น เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

00:12:27.350 --> 00:12:31.720
เมื่อจิตนั้นนิ่งสงบ ก็จะเห็นว่ามันคือมายาภาพ

00:12:32.382 --> 00:12:36.182
เพราะว่าก็คือจิตนั่นเองที่สร้างมายาภาพขึ้น

00:13:18.156 --> 00:13:20.456
ในทัศนะของโลกตะวันออกแต่โบราณ

00:13:20.456 --> 00:13:22.516
ความเข้าใจมีมานานนับพันปีแล้ว

00:13:22.516 --> 00:13:25.106
ว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องของการสั่นสะเทือน

00:13:27.182 --> 00:13:28.692
นาทพรหม

00:13:28.692 --> 00:13:31.286
จักรวาลคือสรรพเสียง

00:13:31.960 --> 00:13:34.720
นาท หมายถึงเสียง หรือการสั่นสะเทือน

00:13:35.229 --> 00:13:38.379
และพรหม คือนามของเทพเจ้า

00:13:38.604 --> 00:13:43.164
พรหม เป็นทั้งจักรวาล และเป็นทั้งผู้สร้างในเวลาเดียวกัน

00:13:43.879 --> 00:13:47.129
ศิลปินและงานศิลปะ ไม่อาจแยกออกจากกันได้

00:13:48.545 --> 00:13:50.295
ในคัมภีร์อุปนิษัท

00:13:50.415 --> 00:13:53.722
หนึ่งในที่บันทึกเก่าแก่ที่สุดของมนุษย์จากอินเดียโบราณ

00:13:54.028 --> 00:13:58.158
กล่าวไว้ว่า "พรหมผู้เป็นผู้สร้าง ประทับนั่งบนดอกบัว

00:13:58.810 --> 00:14:02.810
เมื่อพระพรหมเบิกพระเนตรขึ้น โลกก็พลันมีชีวิต

00:14:05.703 --> 00:14:09.703
เมื่อพระพรหมหลับพระเนตรลง โลกก็กลับไร้ชีวิตอีกครา

00:14:13.622 --> 00:14:15.842
บรรดาผู้วิเศษ โยคีและหมอดูในยุคโบราณ

00:14:15.842 --> 00:14:17.972
ต่างยืนยันว่ามีสนามพลังงานอยู่จริง

00:14:17.972 --> 00:14:19.872
ในระดับรากฐานของจิตสำนึก

00:14:20.595 --> 00:14:24.035
สนามแห่งที่ว่าง หรือบันทึกแห่งที่ว่างนี้

00:14:24.035 --> 00:14:25.955
เต็มไปด้วยข้อมูลของทุกสิ่งทุกอย่าง

00:14:25.955 --> 00:14:29.005
ประสบการณ์ทั้งหมดทั้งมวลทั้งอดีต ปัจจุบัน อนาคต

00:14:29.005 --> 00:14:31.135
ดำรงอยู่ ณ สนามแห่งนี้ ในทุกขณะ

00:14:32.213 --> 00:14:34.523
สนามพลัง หรือแหล่งกำเนิด (matrix) นี้เอง

00:14:34.523 --> 00:14:36.663
ที่เป็นแหล่งกำเนิดของทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่าง

00:14:36.663 --> 00:14:39.553
จากอนุภาคที่เล็กกว่าอะตอม ไปจนถึงแกแล็กซี่

00:14:39.553 --> 00:14:43.283
ดวงดาว ดาวเคราะห์ และชีวิตทั้งหมดทั้งมวล

00:14:51.204 --> 00:14:54.404
คุณไม่อาจมองเห็นภาพรวมทั้งหมดของสิ่งต่างๆ ได้

00:14:54.404 --> 00:14:56.484
เพราะมันคือระดับชั้นของการสั่นสะเทือน

00:14:56.484 --> 00:14:58.434
ที่สะสม ต่อยอดขึ้นมาชั้นแล้วชั้นเล่า

00:14:58.434 --> 00:15:00.394
อีกทั้งยังเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

00:15:00.394 --> 00:15:03.094
แลกเปลี่ยนข้อมูลกับ Akasha นี้อยู่ตลอด

00:15:05.214 --> 00:15:08.194
ต้นไม้ดื่มกินแสงอาทิตย์

00:15:09.516 --> 00:15:12.366
อากาศ สายฝน และผืนดิน

00:15:16.834 --> 00:15:18.204
โลกแห่งพลังงานเคลื่อนที่

00:15:18.204 --> 00:15:21.814
ผ่านเข้าและผ่านออกจากสิ่งที่เราเรียกมันว่าต้นไม้นี้

00:15:22.204 --> 00:15:24.474
เมื่อจิตซึ่งครุ่นคิดหยุดนิ่งลง

00:15:24.474 --> 00:15:27.084
คุณก็จะเห็นความจริงที่แท้

00:15:27.084 --> 00:15:29.495
จากทุกๆ แง่มุม

00:15:30.535 --> 00:15:33.335
ต้นไม้ ท้องฟ้า ผืนดิน

00:15:33.335 --> 00:15:35.785
สายฝน และดวงดาว ไม่อาจแยกออกจากกัน

00:15:36.294 --> 00:15:39.314
ชีวิตและความตาย ตัวเราและคนอื่นๆ

00:15:39.314 --> 00:15:41.284
ก็ไม่อาจแยกออกจากกันได้

00:15:41.560 --> 00:15:45.560
เช่นเดียวกับภูเขาและหุบเขาที่ไม่อาจแยกออกจากกัน

00:15:46.055 --> 00:15:49.315
ชนพื้นเมืองอเมริกัน และชนเผ่าดั้งเดิมต่างๆ

00:15:49.315 --> 00:15:52.065
มีคติความเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีจิตวิญญาณ

00:15:52.274 --> 00:15:55.074
ซึ่งก็หมายความเช่นเดียวกับการกล่าวว่า

00:15:55.074 --> 00:15:58.884
ทุกสิ่งนั้นเชื่อมโยงกับต้นกำเนิดของการสั่นสะเทือนนี้

00:15:58.884 --> 00:16:01.564
มีจิตสำนึกเพียงหนึ่งเดียว เพียงหนึ่งสนาม

00:16:01.564 --> 00:16:04.814
หนึ่งพลังงานที่เคลื่อนผ่านทุกสิ่งทุกอย่าง

00:16:05.354 --> 00:16:07.784
สนามพลังงานนี้ไม่ได้เกิดขึ้นรอบๆ ตัวคุณ

00:16:07.784 --> 00:16:10.094
แต่เกิด "ผ่าน" ตัวคุณ

00:16:10.094 --> 00:16:12.864
และเกิดขึ้น "ในฐานะ" ที่เป็นตัวคุณ

00:16:15.335 --> 00:16:18.825
คุณ คือตัวอักษร U ของ คำว่า "จักรวาล" (Universe)

00:16:18.825 --> 00:16:22.795
คุณคือดวงตาที่มองดูการสรรค์สร้างเหล่านี้เอง

00:16:24.548 --> 00:16:26.958
เมื่อคุณตื่นขึ้นจากความฝันคุณก็จะพบว่า

00:16:26.958 --> 00:16:29.888
ทุกสิ่งในฝันนั้นคือตัวคุณเอง

00:16:29.888 --> 00:16:32.128
คุณสร้างมันขึ้นมา

00:16:32.711 --> 00:16:35.391
สิ่งที่เราเรียกกันว่าชีวิตจริงนั้น ก็ไม่ต่างกัน

00:16:35.391 --> 00:16:38.508
ทุกๆ คน ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็คือตัวคุณนั่นเอง

00:16:39.010 --> 00:16:43.010
จิตสำนึกหนึ่งเดียวนั้น มองผ่านออกมาจากดวงตาทุกๆ คู่

00:16:45.843 --> 00:16:48.813
ภายใต้หินทุกก้อน

00:16:53.825 --> 00:16:56.375
ภายในอนุภาคแต่ละชิ้น

00:17:06.718 --> 00:17:08.728
นักวิจัยระดับนานาชาติที่ CERN

00:17:09.633 --> 00:17:12.372
ห้องปฏิบัติการด้านฟิสิกส์อนุภาคในยุโรป

00:17:12.372 --> 00:17:14.402
กำลังสืบค้นหาสนามพลังดังกล่าว

00:17:14.402 --> 00:17:16.415
ที่แผ่ขยายอยู่ในทุกสรรพสิ่ง

00:17:16.415 --> 00:17:18.815
แต่แทนที่พวกเขาจะมองเข้าไปยังโลกภายใน

00:17:18.815 --> 00:17:22.015
พวกเขากลับมองออกมาในโลกกายภาพภายนอก

00:17:23.259 --> 00:17:25.579
นักวิทยาศาสตร์ในห้องปฏิบัติการของ CERN

00:17:25.579 --> 00:17:27.799
ในกรุงเจนีวา สวิตเซอร์แลนด์ ได้ประกาศว่า

00:17:27.799 --> 00:17:31.799
พวกเขาได้พบอนุภาคฮิกส์ หรืออนุภาคพระเจ้า

00:17:31.799 --> 00:17:33.719
การทดลองเกี่ยวกับอนุภาคฮิกส์นี้

00:17:33.719 --> 00:17:36.029
เป็นการทดลองทางวิทยาศาสตร์ที่ยืนยันว่า

00:17:36.029 --> 00:17:40.029
มีพลังงานที่มองไม่เห็นอยู่ในสนามแห่งสุญญากาศนั้นจริง

00:17:41.346 --> 00:17:44.166
เครื่องชนอนุภาคขนาดใหญ่ที่ CERN ประกอบไปด้วย

00:17:44.166 --> 00:17:46.806
วงแหวนที่มีเส้นรอบวงยาว 17 ไมล์

00:17:46.806 --> 00:17:50.576
มีลำของอนุภาคที่วิ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามกัน

00:17:50.576 --> 00:17:54.336
บรรจบและปะทะกันด้วยความเร็วใกล้ความเร็วแสง

00:17:54.810 --> 00:17:56.910
นักวิทยาศาสตร์ได้สังเกตการณ์ผลที่ได้

00:17:56.910 --> 00:17:58.890
จากการปะทะอย่างรุนแรงนี้

00:18:02.223 --> 00:18:04.543
แบบจำลองมาตรฐานไม่สามารถอธิบายได้ว่า

00:18:04.543 --> 00:18:06.923
อนุภาคเหล่านั้นมีมวลเกิดขึ้นได้อย่างไร

00:18:06.923 --> 00:18:09.663
ทุกๆ สิ่งดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นจากการสั่นสะเทือน

00:18:09.663 --> 00:18:12.983
แต่ก็กลับไม่มี "สิ่ง" ซึ่งสั่นสะเทือนนั้น

00:18:16.165 --> 00:18:19.235
ดูราวกับว่ามันมีนักเต้นล่องหนอยู่

00:18:19.235 --> 00:18:20.435
เป็นร่างเงา

00:18:20.435 --> 00:18:23.125
ร่ายรำอย่างหลบซ่อนอยู่ ในระบำของจักรวาล

00:18:23.911 --> 00:18:26.321
นักเต้นคนอื่นๆ ร่ายรำอย่างไม่หยุดหย่อน

00:18:26.321 --> 00:18:28.291
อยู่รอบๆ นักเต้นที่ซ่อนตัวอยู่นี้

00:18:29.087 --> 00:18:32.467
เราเฝ้าดูระบำนี้ แต่กระนั้น

00:18:32.467 --> 00:18:35.687
จนบัดนี้เราก็ยังหานักเต้นผู้นี้ไม่พบ

00:18:41.297 --> 00:18:43.747
สิ่งที่ถูกขนานนามว่า อนุภาคพระเจ้า นี้

00:18:44.294 --> 00:18:47.764
เป็นคุณสมบัติของสสารอันเป็นรากฐานแห่งจักรวาล

00:18:47.764 --> 00:18:49.424
เป็นหัวใจสำคัญที่จะเป็นตัวไขปริศนา

00:18:49.424 --> 00:18:51.222
มวลและพลังงานที่อธิบายไม่ได้

00:18:51.222 --> 00:18:54.642
ที่ขับเคลื่อนการแผ่ขยายของจักรวาล

00:18:56.247 --> 00:18:59.437
กระนั้น ก็ยังไม่สามารถอธิบายธรรมชาติแห่งจักรวาลได้

00:18:59.437 --> 00:19:02.457
การค้นพบอนุภาคฮิกส์นั้น ทำได้เพียงแสดงให้เห็นถึง

00:19:02.457 --> 00:19:04.667
ปริศนาที่ยิ่งใหญ่ไปกว่าเดิม เผยให้เห็นว่า

00:19:04.667 --> 00:19:08.667
จักรวาลยังมีสิ่งลึกลับมากไปกว่าที่เราจินตนาการไว้

00:19:10.541 --> 00:19:12.901
วิทยาศาสตร์ได้พุ่งเป้าไปที่เส้นแบ่ง

00:19:12.901 --> 00:19:15.445
ระหว่างจิตสำนึก และสรรพสิ่ง

00:19:15.445 --> 00:19:18.405
ดวงตาที่เราใช้มองไปยังสนามพลังต้นกำเนิดนั้น

00:19:18.405 --> 00:19:21.265
กับดวงตาที่สนามพลังนั้นมองกลับมายังเรา

00:19:21.265 --> 00:19:23.525
คือดวงตาหนึ่งเดียวกัน

00:19:34.963 --> 00:19:38.313
นักเขียนชาวเยอรมัน วูล์ฟกัง วอน เกอเธ่ กล่าวไว้ว่า

00:19:38.581 --> 00:19:41.271
"คลื่นนั้นคือปรากฏการณ์เริ่มแรก

00:19:41.271 --> 00:19:43.901
ซึ่งให้กำเนิดโลกใบนี้"

00:19:46.976 --> 00:19:48.486
การถอดรหัสของเสียง (Cymatics)

00:19:48.486 --> 00:19:51.456
คือการศึกษารูปแบบของเสียงที่มองเห็นได้

00:19:53.756 --> 00:19:56.566
คำว่า cymatic นี้มีรากศัพท์มาจากภาษากรีก

00:19:56.566 --> 00:20:00.036
คือ cyma ซึ่งแปลว่า คลื่น หรือการสั่นสะเทือน

00:20:08.621 --> 00:20:11.761
หนึ่งในนักวิทยาศาสตร์ชาวตะวันตกผู้ศึกษา

00:20:11.761 --> 00:20:14.281
ปรากฏการณ์คลื่นอย่างจริงจัง คือ เอิร์นส์ แคลดนี

00:20:14.281 --> 00:20:16.181
นักดนตรีและนักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน

00:20:16.181 --> 00:20:18.091
มีชีวิตอยู่ในช่วงศตวรรษที่ 18

00:20:18.589 --> 00:20:21.189
แคลดนีค้นพบว่าเมื่อเขาโปรยทรายลงบนจานโลหะ

00:20:22.375 --> 00:20:26.073
และใช้คันชักของไวโอลินทำให้จานนั้นสั่นสะเทือน

00:20:26.073 --> 00:20:29.053
ทรายนั้นจะเรียงตัวเป็นลวดลายต่างๆ

00:20:29.053 --> 00:20:31.733
ปรากฏให้เห็นเป็นรูปทรงเรขาคณิตต่างๆ กันไป

00:20:31.733 --> 00:20:34.423
ตามแรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้น

00:20:38.019 --> 00:20:41.559
แคลดนีบันทึกรูปเหล่านี้เอาไว้ทั้งหมด

00:20:41.559 --> 00:20:43.509
รูปชุดนี้เป็นที่รู้จักกันในชื่อว่า

00:20:43.509 --> 00:20:45.169
ภาพของแคลดนี

00:20:45.169 --> 00:20:47.084
ลวดลายเหล่านี้ หลายๆ ลวดลาย

00:20:47.084 --> 00:20:50.864
พบเห็นได้ตามธรรมชาติ เช่นลายบนเต่าบก

00:20:53.846 --> 00:20:57.266
หรือลายจุดบนเสือดาว

00:21:03.685 --> 00:21:06.995
ศาสตร์แห่งภาพของแคลดนี หรือ ภาพรหัสเสียงนี้

00:21:06.995 --> 00:21:10.405
เป็นวิธีการลับๆ ที่เหล่านักกีต้าร์และนักไวโอลินชั้นครู

00:21:10.405 --> 00:21:13.245
และเหล่าช่างทำเครื่องดนตรีทั้งหลายใช้บ่งชี้

00:21:13.245 --> 00:21:16.565
ระดับคุณภาพเสียงของเครื่องดนตรีที่เขาทำขึ้นมา

00:21:21.703 --> 00:21:25.703
ฮานส์ เจนนี ต่อยอดงานของแคลดนีในช่วงยุค 60

00:21:27.511 --> 00:21:30.141
เขาใช้ของเหลวชนิดต่างๆ

00:21:30.141 --> 00:21:33.201
และใช้กระแสไฟฟ้าในการสร้างความถี่เสียง

00:21:33.201 --> 00:21:36.551
และกำหนดคำว่า การถอดรหัสเสียง (cymatics) ขึ้นมาใช้

00:21:37.516 --> 00:21:40.606
หากคุณส่งรหัสคลื่นแบบไซน์ผ่านลงไปในจานที่มีน้ำอยู่

00:21:40.606 --> 00:21:43.046
คุณก็จะเห็นลวดลายของคลื่นนั้นในน้ำ

00:21:43.046 --> 00:21:45.646
ลักษณะของคลื่นจะต่างกันไป

00:21:45.646 --> 00:21:47.926
ขึ้นอยู่กับความถี่ของคลื่น

00:21:47.926 --> 00:21:52.126
ยิ่งความถี่สูง ลวดลายของคลื่นก็ยิ่งซับซ้อน

00:21:52.126 --> 00:21:55.586
ลวดลายเหล่านี้เกิดขึ้นซ้ำ ไม่ใช่ลักษณะสุ่ม

00:21:55.586 --> 00:21:58.906
ยิ่งคุณเฝ้าดู คุณก็จะเริ่มเข้าใจมากยิ่งขึ้นว่า

00:21:58.906 --> 00:22:01.916
การสั่นสะเทือนนั้น สร้างสิ่งซึ่งซับซ้อนขึ้นมาจาก

00:22:01.916 --> 00:22:04.626
การเกิดขึ้นซ้ำๆ ของคลื่นธรรมดาๆ ได้อย่างไร

00:22:04.866 --> 00:22:08.866
คลื่นในน้ำที่เห็นนี้ คล้ายคลึงกับรูปดอกทานตะวัน

00:22:29.544 --> 00:22:32.444
แค่เพียงเปลี่ยนความถี่คลื่นเสียงเท่านั้น

00:22:32.444 --> 00:22:35.054
เราก็จะได้ลวดลายที่ต่างไป

00:22:52.156 --> 00:22:55.276
น้ำเป็นสสารที่น่าพิศวงมาก

00:22:55.276 --> 00:22:57.516
มันไวต่อสิ่งกระตุ้นเป็นอย่างมาก

00:22:57.516 --> 00:22:58.466
นั่นหมายความว่า

00:22:58.466 --> 00:23:01.176
มันสามารถรับรหัส และรักษาการสั่นสะเทือนไว้ได้

00:23:01.176 --> 00:23:04.216
เพราะน้ำสามารถสั่นพ้องได้ดี และมีความอ่อนไหวมาก

00:23:04.216 --> 00:23:06.626
และมีความพร้อมโดยธรรมชาติที่จะรับการสั่นพ้อง

00:23:06.946 --> 00:23:08.506
น้ำจึงสามารถที่จะมีปฏิกิริยา

00:23:08.506 --> 00:23:11.306
ต่อคลื่นเสียงทุกรูปแบบได้อย่างทันทีทันใด

00:23:12.209 --> 00:23:14.009
น้ำและดินซึ่งสั่นสะเทือนนั้น

00:23:14.009 --> 00:23:17.449
คือส่วนประกอบสำคัญในมวลของพืชและสัตว์

00:23:18.943 --> 00:23:21.883
การเฝ้ามองว่าการสั่นสะเทือน

00:23:21.883 --> 00:23:24.753
ทำให้น้ำเกิดลวดลายขึ้นได้อย่างไร ทำได้ง่าย

00:23:25.626 --> 00:23:29.696
แต่ถ้าเราเติมของแข็งลงไป พร้อมกับเพิ่มกระแสไฟฟ้า

00:23:29.696 --> 00:23:32.926
ผลที่ได้ก็ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นไปอีก

00:23:35.080 --> 00:23:37.030
เมื่อลองใส่แป้งข้าวโพดลงไปในน้ำ

00:23:37.030 --> 00:23:40.020
เราก็ได้เห็นปรากฎการณ์ที่ซับซ้อนยิ่งกว่าเดิม

00:23:58.674 --> 00:24:01.154
บางที เราก็อาจจะเข้าใจหลักการของชีวิตได้

00:24:01.154 --> 00:24:05.154
จากเฝ้ามองการสั่นสะเทือนที่ทำให้ก้อนของแป้งข้าวโพด

00:24:05.154 --> 00:24:08.134
แปรสภาพไปเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่อยู่นิ่ง

00:24:12.757 --> 00:24:15.717
แนวคิดของจักรวาลที่ว่าด้วยชีวิตนี้

00:24:15.717 --> 00:24:18.477
ถูกอธิบายไว้ในศาสนาทุกศาสนา

00:24:18.477 --> 00:24:19.867
โดยใช้คำพูดต่างๆ กันไป

00:24:19.867 --> 00:24:22.527
ตามแต่บริบทของสังคมในยุคนั้น

00:24:26.071 --> 00:24:28.081
ในภาษาของชาวอินคา

00:24:28.081 --> 00:24:30.031
อาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอเมริกา

00:24:30.031 --> 00:24:31.801
ในยุคก่อนการค้นพบของโคลัมบัส

00:24:31.801 --> 00:24:34.751
คำว่า "ร่างกายของมนุษย์" คือ อัลพา คามัสคา

00:24:34.751 --> 00:24:37.911
ซึ่งแปลได้ตรงตัวว่า โลกที่มีชีวิต

00:24:41.276 --> 00:24:43.856
ในคติคับบาล่าห์ หรือศาสตร์ลึกลับแห่งยิว

00:24:43.856 --> 00:24:46.656
ได้กล่าวถึงพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า

00:24:46.656 --> 00:24:49.146
พระนามอันไม่สามารถเอื้อนเอ่ยได้

00:24:49.146 --> 00:24:51.416
เนื่องจากพระนามนี้คือเสียงของการสั่นสะเทือน

00:24:51.416 --> 00:24:52.886
ที่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง

00:24:52.886 --> 00:24:56.586
คือทุกถ้อยคำ ทุกสรรพสิ่ง

00:24:56.586 --> 00:24:59.466
ทุกสิ่งทุกอย่างคือถ้อยคำอันศักดิ์สิทธิ์

00:25:00.246 --> 00:25:01.636
เตตระเฮดรอน (รูปทรงสี่หน้า)

00:25:01.636 --> 00:25:05.116
คือรูปทรงที่เรียบง่ายที่สุด ที่เหมือนกันทุกด้าน

00:25:05.116 --> 00:25:07.576
สิ่งหนึ่งๆ จะมีตัวตนในทางกายภาพได้นั้น

00:25:07.576 --> 00:25:09.706
จะต้องมีจุดเชื่อมอย่างน้อย 4 จุด

00:25:09.706 --> 00:25:12.296
โครงสร้างสามเหลี่ยมนั้นเป็นรูปร่างเดียวในธรรมชาติ

00:25:12.296 --> 00:25:13.806
ที่มีความเสถียรด้วยตัวเอง

00:25:13.806 --> 00:25:17.246
ในคัมภีร์พันธสัญญาเดิม คำว่า "เตตระกรัมมาตอน"

00:25:17.246 --> 00:25:19.726
มักใช้เพื่อแสดงถึงการปรากฏขึ้นของพระเจ้า

00:25:19.726 --> 00:25:21.146
ในลักษณาการเฉพาะ

00:25:21.146 --> 00:25:23.846
มันมักจะถูกใช้เมื่อพูดถึงพระวาจาของพระเจ้า

00:25:23.846 --> 00:25:25.836
หรือพระนามเฉพาะของพระเจ้า

00:25:25.836 --> 00:25:29.636
พระวจนะ (LOGOS) หรือถ้อยกำเนิดจักรวาล

00:25:33.347 --> 00:25:35.357
อารยธรรมโบราณล่วงรู้ว่า

00:25:35.357 --> 00:25:37.717
ที่ฐานรากของโครงสร้างจักรวาลนั้น

00:25:37.717 --> 00:25:39.497
เป็นรูปทรงสี่หน้า

00:25:40.595 --> 00:25:43.905
จากรูปทรงนี้ ธรรมชาติน้อมนำตนเองตามแรงขับ

00:25:43.905 --> 00:25:46.595
ไปสู่สภาวะสมดุล คือ ศิวะ

00:25:47.423 --> 00:25:49.833
ในขณะเดียวกันก็ยังมีแรงขับอีกแรง

00:25:49.833 --> 00:25:53.213
ที่โน้มเข้าสู่การเปลี่ยนแปลง คือ ศักติ

00:25:56.828 --> 00:25:59.918
ในคัมภีร์ไบเบิ้ล พระกิตติแห่งยอห์น มักถูกเขียนไว้ว่า

00:25:59.918 --> 00:26:02.088
"ในตอนแรกเริ่มนั้นคือถ้อยคำ"

00:26:02.088 --> 00:26:04.558
หากในต้นฉบับเดิมนั้น ใช้คำว่า

00:26:04.558 --> 00:26:06.358
LOGOS

00:26:07.772 --> 00:26:10.302
เฮราไคลตุส นักปรัชญาชาวกรีก

00:26:10.302 --> 00:26:13.272
ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วง 500 ปีก่อนคริสตกาล

00:26:13.272 --> 00:26:16.492
กล่าวถึง LOGOS ว่ามันคือสิ่งซึ่งไม่อาจเข้าถึง

00:26:16.492 --> 00:26:20.492
เป็นพื้นฐานแห่งการทำซ้ำ ลวดลาย และรูปแบบ

00:26:22.372 --> 00:26:26.002
นักปรัชญาสโตอิกที่ยึดถือตามคำสอนของเฮราไคลตุส

00:26:26.002 --> 00:26:27.672
อธิบายคำว่า LOGOS นี้ไว้ว่า

00:26:27.672 --> 00:26:29.652
คือหลักศักดิ์สิทธิ์แห่งความมีชีวิต

00:26:29.652 --> 00:26:32.022
ที่แทรกซึมอยู่ทั่วทั้งจักรวาล

00:26:36.315 --> 00:26:39.695
ในลัทธิซูฟี LOGOS นี้มีอยู่ทุกที่

00:26:39.695 --> 00:26:41.594
ในทุกสิ่งทุกอย่าง

00:26:42.354 --> 00:26:46.474
มันทำให้ สิ่งที่ไม่เคยสำแดงตน ได้สำแดงตนออกมา

00:26:52.799 --> 00:26:56.799
ในคติฮินดู ศิวนาฏราช มีความหมายตรงตัวว่า

00:26:56.799 --> 00:26:59.269
"ราชาแห่งการร่ายรำ"

00:27:00.121 --> 00:27:03.611
ทั้งจักรวาลนี้ร่ายรำตามเสียงกลองแห่งศิวะ

00:27:03.611 --> 00:27:07.611
สิ่งต่างๆ อาบอิ่มและมีชีวิตขึ้นด้วยจังหวะนั้น

00:27:07.611 --> 00:27:10.411
แค่ตราบเท่าที่ศิวะยังคงร่ายรำ

00:27:10.411 --> 00:27:13.761
โลกนี้ก็จะยังคงวิวัฒน์และเปลี่ยนแปลง

00:27:13.761 --> 00:27:17.251
มิเช่นนั้นแล้ว โลกนี้ก็จะล่มสลายลงสู่ความว่างเปล่า

00:27:19.026 --> 00:27:23.246
ในขณะที่ศิวะคือตัวแทนจิตสำนึกของเรา อันเป็นตัวรู้

00:27:23.246 --> 00:27:27.016
ศักติก็คือตัวแทนของสิ่งต่างๆ บนโลกใบนี้

00:27:27.016 --> 00:27:29.856
ในขณะที่ศิวะดำรงอยู่ในภาวะแห่งสมาธิ

00:27:29.856 --> 00:27:32.526
ศักติก็พยายามจะโน้มนำศิวะ

00:27:32.526 --> 00:27:34.470
ให้กลับไปสู่การร่ายรำ

00:27:34.470 --> 00:27:36.130
ดังเช่นหยินและหยาง

00:27:36.130 --> 00:27:40.130
ผู้ร่ายรำและการร่ายรำนั้น ดำรงอยู่เป็นหนึ่งเดียวกัน

00:27:42.837 --> 00:27:45.007
LOGOS ยังหมายความรวมถึง

00:27:45.007 --> 00:27:47.077
ความจริงที่เปิดเผยออก

00:27:47.077 --> 00:27:50.537
ใครที่ล่วงรู้ LOGOS ก็จะล่วงรู้ความเป็นจริงด้วย

00:27:51.267 --> 00:27:54.717
โลกของมนุษย์นั้น มีการปกปิดอยู่หลายชั้น

00:27:54.717 --> 00:27:58.717
และที่ว่างนี้ก็ได้ถูกหมุนไปเป็นโครงสร้างอันซับซ้อน

00:27:58.717 --> 00:28:01.867
และห่อหุ้มแหล่งกำเนิดของมันไว้

00:28:01.867 --> 00:28:04.437
เฉกเช่นเกมซ่อนหาอันศักดิ์สิทธิ์

00:28:04.437 --> 00:28:07.407
เราได้เล่นเกมนี้มานับพันๆ ปีแล้ว

00:28:07.407 --> 00:28:10.777
ในที่สุด ก็ลืมไปแล้วว่าเรากำลังเล่นเกมกันอยู่

00:28:10.777 --> 00:28:15.157
เราลืมไปว่ามีสิ่งที่เรากำลังค้นหาอยู่

00:28:17.549 --> 00:28:18.679
ในศาสนาพุทธ

00:28:18.679 --> 00:28:21.789
ผู้ปฏิบัติจะถูกฝึกให้รับรู้ถึง LOGOS โดยตรง

00:28:21.789 --> 00:28:24.949
ให้รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงและความไม่แน่นอน

00:28:24.949 --> 00:28:28.059
ภายในตนเอง ผ่านการฝึกสมาธิ

00:28:28.059 --> 00:28:30.439
เมื่อคุณเฝ้าสังเกตโลกภายใน

00:28:30.439 --> 00:28:34.259
คุณจะเห็นพลังงานและความรู้สึกที่ละเอียดมากขึ้น

00:28:34.259 --> 00:28:38.539
เหตุเพราะจิตนั้นนิ่งและจดจ่อมากยิ่งขึ้น

00:28:38.539 --> 00:28:41.149
เมื่อจิตตื่นรู้ถึง "อนิจจัง"

00:28:41.149 --> 00:28:44.529
หรือความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของอารมณ์ความรู้สึก

00:28:44.529 --> 00:28:46.899
บุคคลนั้นก็จะเป็นอิสระจากความยึดมั่นถือมั่น

00:28:46.899 --> 00:28:50.932
ในความไม่เที่ยงแท้ของโลกภายนอก

00:28:50.932 --> 00:28:53.462
เมื่อเราเห็นแล้วว่า สนามพลังของการสั่นสะเทือนนี้

00:28:53.462 --> 00:28:56.432
มีอยู่เพียงหนึ่งเดียว และเป็นฐานรากของศาสนาทั้งปวง

00:28:56.432 --> 00:28:59.302
เราจะกล่าวได้อย่างไรว่า "ศาสนาของฉัน" หรือ

00:28:59.302 --> 00:29:03.822
"นี่คือต้นกำเนิดของฉัน" หรือ "สนามควอนตัมของฉัน"

00:29:25.506 --> 00:29:28.606
วิกฤตที่แท้ของโลกนี้ไม่ใช่เรื่องของสังคม

00:29:28.606 --> 00:29:30.666
การเมือง หรือเศรษฐกิจ

00:29:32.109 --> 00:29:35.409
วิกฤตที่เราเผชิญนี้คือวิกฤตแห่งความตระหนักรู้

00:29:35.409 --> 00:29:37.129
คือความไม่สามารถที่จะสัมผัส

00:29:37.129 --> 00:29:39.819
กับธรรมชาติเดิมแท้ของเราได้

00:29:41.708 --> 00:29:44.198
ความไม่สามารถที่จะมองเห็นธรรมชาติเดียวกันนี้

00:29:44.198 --> 00:29:46.708
ในทุกๆ คน และทุกๆ สรรพสิ่งได้

00:29:53.669 --> 00:29:58.999
ในศาสนาพุทธ "พระโพธิสัตว์" คือผู้ที่ตื่นรู้แล้ว

00:30:00.251 --> 00:30:04.251
และให้คำสัตย์ว่าจะช่วยเหลือสรรพชีวิตทั่วทั้งจักรวาลนี้

00:30:05.643 --> 00:30:09.003
ให้ตื่นรู้ และมองเห็นสำนึกหนึ่งเดียวกันนี้ด้วย

00:30:09.003 --> 00:30:11.773
การที่จิตสำนึกหนึ่งใดจะตื่นรู้ขึ้นได้นั้น

00:30:11.773 --> 00:30:15.773
จิตนั้นก็จำเป็นจะต้องปลุกให้ชีวิตทุกชีวิตตื่นรู้ขึ้นด้วย

00:30:20.149 --> 00:30:24.149
"มีสรรพชีวิตเหลือคณานับในจักรวาลนี้

00:30:24.149 --> 00:30:26.029
ข้าพเจ้าตั้งสัตย์ปฏิญาณว่า

00:30:26.029 --> 00:30:28.729
จะช่วยเหลือพวกเขาให้ตื่นรู้ทั้งหมดให้จงได้

00:30:28.729 --> 00:30:31.769
ความไม่สมบูรณ์แบบของข้าพเจ้านั้นไม่มีที่สิ้นสุด

00:30:31.769 --> 00:30:35.619
ข้าพเจ้าตั้งสัตย์ปฏิญาณว่าจะก้าวข้ามให้จงได้

00:30:35.619 --> 00:30:37.949
หลักธรรมนั้นไม่อาจจะเป็นที่รู้แจ้ง

00:30:37.949 --> 00:30:41.079
ข้าพเจ้าตั้งสัตย์ปฏิญาณว่าจะล่วงรู้ให้จงได้

00:30:41.079 --> 00:30:44.739
หนทางแห่งการตื่นรู้นั้นไม่อาจเดินล่วงไปได้สำเร็จ

00:30:46.769 --> 00:30:50.009
ข้าพเจ้าตั้งสัตย์ว่าจะเดินล่วงไปให้จงได้"