Hallo.
Mijn naam is Matthew Williams
en ik ben een kampioen.
Ik heb medailles gewonnen
in drie verschillende sporten
en nationale kampioenschappen in Canada,
ik heb op internationaal niveau
basketbal gespeeld
en was heel fier Canada
te mogen vertegenwoordigen
in de hele wereld.
(Applaus)
Vijf dagen per week heb ik
basketbal- en snelschaatstraining.
Ik werk met toptrainers
en mentale coaches
om zo goed mogelijk
in mijn sport te presteren.
Tussen haakjes, dit is allemaal
via de Special Olympics.
Verandert dit nu wat je over mij
en over mijn prestaties denkt?
De wereld beschouwt mensen zoals ik
niet als kampioenen.
Nog niet zo lang geleden werden mensen
zoals ik vermeden en verborgen.
Er is veel veranderd
sinds de Special Olympics
in 1968 begonnen,
maar in te veel gevallen
zijn mensen met intellectuele beperkingen
onzichtbaar voor de bevolking.
De mensen gebruiken het a-woord waar ik
bij ben en ze denken daar niet over na.
Dat is het woord 'achterlijk',
gebruikt op denigrerende manier.
Ze beseffen niet hoezeer dit mij
en mijn vrienden kwetst.
Nu wil ik niet dat jullie denken dat ik
hier ben omdat ik een sociaal geval ben.
Ik ben hier, omdat er nog steeds
een enorm probleem is met de manier
waarop veel mensen verstandelijk
gehandicapte personen beschouwen
en, te dikwijls,
hoe ze die helemaal niet zien.
Wisten jullie dat er dit jaar
World Games plaatsvonden?
Ik was één van de ruim 6.500 atleten
met intellectuele beperkingen
uit 165 landen die aan de Games
deelnamen in Los Angeles.
Meer dan 62.000 toeschouwers
woonden de openingsceremonie bij
en er was live-verslaggeving
op TSN en ESPN.
Wist je daar zelfs van?
Waaraan denken jullie
wanneer jullie iemand zoals ik zien?
Ik sta hier vandaag
om jullie aan te sporen
om ons als jullie gelijken te beschouwen.
De Special Olympics transformeren
de zelfbeschouwing van de atleten
met intellectuele beperkingen
en de perceptie van de toeschouwers.
Voor degenen die niet op de hoogte zijn,
de Special Olympics zijn spelen
voor intellectueel gehandicapte atleten.
De Special Olympics staan los
van de Paralympische en Olympisch Spelen.
Wij bieden voor personen
met intellectuele beperkingen
het hele jaar door
sportprogramma's van hoge kwaliteit aan
die levens en percepties veranderen.
Deze beweging heeft mijn leven veranderd
en dat van zoveel anderen.
En het heeft ook de manier veranderd
waarop de wereld intellectueel
gehandicapte personen ziet.
Ik ben geboren met epilepsie
en met een intellectuele handicap.
Als kind speelde ik hockey
tot de leeftijd van 12 jaar.
Hoe ouder ik werd, des te meer voelde ik
hoe moeilijk het was
alle anderen bij te houden
en ik was kwaad en gefrustreerd.
Een tijdlang deed ik
helemaal geen sport meer,
had ik weinig vrienden
en voelde ik mij
buitengesloten en droevig.
Ooit werden intellectueel
gehandicapte personen
verborgen voor de wereld.
Niemand dacht dat ze een sport
zouden kunnen uitoefenen,
laat staan een volwaardig lid
van de samenleving te kunnen zijn.
In de jaren 60 bestudeerde
Dr. Frank Hayden,
een wetenschapper
van de Universiteit van Toronto,
de effecten van regelmatige
lichaamsbeweging
op de fysieke conditie van kinderen
met een intellectuele handicap.
Aan de hand van nauwgezet
wetenschappelijk onderzoek
zijn Dr. Hayden en andere wetenschappers
tot de conclusie gekomen
dat hun fysieke conditie
gewoon leed onder het feit
dat ze niet konden meedoen.
Veel mensen twijfelden eraan
of mensen met een intellectuele handicap
voordeel konden hebben
bij fitness-programma's
en deelname aan sportwedstrijden.
Maar pioniers zoals Dr. Hayden
en Eunice Kennedy Shriver,
de stichter van de Special Olympics,
zetten door
en de Special Olympics-atleten
hebben bewezen dat ze gelijk hadden,
vier en een half miljoen keer.
(Applaus)
Voor ik meedeed aan de Special Olympics
was ik zenuwachtig,
omdat ik jong was, verlegen,
zonder enig zelfvertrouwen,
en ik weinig vrienden had.
Maar toen ik eenmaal begon,
was iedereen heel aanmoedigend,
ze steunden mij en lieten me mezelf zijn
zonder beoordeeld te worden.
Nu ben ik een basketbalspeler
en een snelschaatser
die heeft deelgenomen
aan provinciale en nationale competities
en die dit jaar
tot in the World Summer Games
in Los Angeles is geraakt,
waar ik heb gespeeld
in de allereerste Canadese basketbalploeg
die ooit aan de World Games
heeft deelgenomen.
(Applaus)
Ik ben één van de ruim vier en een half
miljoen atleten van overal ter wereld
en ik heb zoveel gelijkaardige
verhalen gehoord.
Een Special Olympics-atleet zijn,
geeft je je trots en waardigheid terug.
De Special Olympics pakt ook
kritische gezondheidsproblemen aan.
Studies hebben aangetoond
dat mannen met een intellectuele handicap
gemiddeld 13 jaar jonger sterven
dan mannen zonder,
en dat vrouwen
met een intellectuele handicap
20 jaar jonger sterven dan vrouwen zonder.
De Specal Olympics houden ons gezond
door ons actief te houden
en ons te doen sporten.
Onze coaches leren ons ondertussen
ook veel over gezondheid en voeding.
De Special Olympics betaalt ook
voor gratis gezondheidsonderzoeken
voor atleten die het moeilijk hebben
om met hun dokter te communiceren
of moeilijk toegang hebben
tot medische zorg.
Gedurende de World Summer Games van 2015
speelde ik met mijn Team Canada
tegen Nigeria.
Daags voor de wedstrijd
onderging het Nigeriaanse basketbalteam
een World Games Healthy Athlete screening
met als resultaat
dat zeven van de tien spelers
een gratis hoorapparaat kregen
en voor het eerst in hun leven
goed konden horen.
(Applaus)
De verandering was ongelooflijk voor hen.
Ze waren enthousiaster,
gelukkiger en vol zelfvertrouwen,
omdat hun coach verbaal
met hen kon communiceren.
En zij waren ontroerd,
omdat ze het geluid
van de bal konden horen,
het geluid van de fluit
en de juichende supporters op de tribunes,
geluiden die voor ons zo normaal zijn.
De Special Olympics veranderen veel meer
dan alleen maar de atleet in zijn sport.
De Special Olympics veranderen ook
hun leven buiten het veld.
Dit jaar hebben de resultaten
van een onderzoek aangetoond
dat bijna de helft van de volwassenen
in de Verenigde Staten
niet één persoon kent
die een intellectuele handicap heeft
en dat die 44 percent van de Amerikanen
die geen persoonlijk contact hebben
met intellectueel gehandicapten,
veel minder tolerant en positief zijn.
En dan heb je het a-woord,
dat bewijst dat personen
met intellectuele beperkingen
nog altijd onzichtbaar zijn
voor veel te veel mensen.
De mensen gebruiken het
terloops of als belediging.
Vorig jaar werd het
ruim negen miljoen keer getweet
en dat is zeer kwetsend
voor mij en mijn vier en een half miljoen
collega-atleten overal ter wereld.
De mensen denken niet
dat het beledigend is,
maar dat is het dus wel.
Zoals mijn collega-atleet en ambassadeur
John Franklin Stephens schreef
in een open brief aan een politiek expert
die het a-woord
als belediging gebruikt had:
"Kom eens naar ons kijken
in de Special Olympics.
Een kijken of je het
daarna nog net zo voelt."
(Applaus)
Dit jaar, gedurende
de World Summer Games van 2015,
stonden de mensen uren aan te schuiven
om de finale powerlifting te zien.
De zaal was dus nokvol
toen mijn teamgenoot Jackie Barrett,
'de Eland van Newfoundland',
301 kilo heeft geheven in de deadlift
en 277 kilo in de squat
(Applaus)
en zo ongelofelijke nieuwe records
heeft gevestigd voor de Special Olympics.
Jackie is de recordhouder
voor powerlifting in Newfoundland,
niet alleen voor de Special Olympics,
voor powerlifting in het algemeen.
Jackie was een superster in Los Angeles
en de zender ESPN heeft
zijn recordprestaties live getweet
en ze waren verbluft door zijn prestatie.
50 jaar geleden dachten er maar weinigen
dat mensen met een intellectuele handicap
tot zoiets in staat waren.
Dit jaar zaten er 60.000 toeschouwers
in het bekende LA Memorial Coliseum
om de openingsceremonie
van de World Games te zien
en om atleten
van 165 landen in de wereld
aan te moedigen.
We waren niet meer verborgen,
we werden toegejuicht en gevierd.
De Special Olympics leren de atleten
om zelfverzekerd
en trots op zichzelf te zijn.
De Special Olympics leren de wereld
dat mensen met intellectuele beperkingen
erbij horen en respect verdienen.
(Applaus)
Ik heb nu dromen
en prestaties in mijn sport,
fantastische coaches,
respect en waardigheid,
een betere gezondheid,
en ik wil nu een carrière
als persoonlijk trainer opbouwen.
(Applaus)
Ik word niet meer verborgen en getreiterd,
en nu sta ik hier een TED Talk te doen.
(Applaus)
De wereld is anders
dankzij de Special Olympics,
maar er is nog werk aan de winkel.
De volgende keer dat je dus iemand ziet
met een intellectuele handicap,
hoop ik dat je zal zien wat ze kunnen.
De volgende keer dat iemand
in jouw nabijheid het a-woord gebruikt,
hoop ik dat je zal zeggen
hoe pijnlijk dat is.
Ik hoop dat je zal overwegen om je
in te zetten voor de Special Olympics.
(Applaus)
En nu nog een laatste gedachte.
Nelson Mandela heeft gezegd:
"Sport heeft de kracht
om de wereld te veranderen."
De Special Olympics
zijn de wereld aan het veranderen
door vier en een half miljoen
atleten te veranderen
en ons een plek te geven
waar we zelfverzekerd kunnen zijn,
vrienden kunnen maken,
niet beoordeeld worden
en ons kampioenen kunnen voelen
en dat ook kunnen worden.
Hartelijk bedankt.
(Applaus)