WEBVTT

00:00:00.840 --> 00:00:02.040
วิทยาศาสตร์

00:00:02.760 --> 00:00:06.176
คำที่ทำให้พวกคุณหลายคน
นึกถึงความทรงจำอันน่าเบื่อ

00:00:06.200 --> 00:00:09.096
ในวิชาชีววิทยาหรือฟิสิกส์ตอนมัธยม

00:00:09.120 --> 00:00:12.216
แต่ผมขอยืนยันนะครับ
ว่าสิ่งที่คุณได้เรียนมาในตอนนั้น

00:00:12.240 --> 00:00:14.416
แทบจะไม่ได้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์เลย

00:00:14.440 --> 00:00:16.736
สิ่งเหล่านั้นบอกคุณว่า 
วิทยาศาสตร์มี "อะไร"

00:00:16.760 --> 00:00:19.480
มันเป็นประวัติศาสตร์
ของสิ่งที่คนอื่น ๆ ได้ค้นพบ

00:00:20.720 --> 00:00:23.056
สิ่งที่ผมสนใจที่สุดในฐานะนักวิทยาศาสตร์

00:00:23.080 --> 00:00:25.216
ก็คือว่าวิทยาศาสตร์นั้นเป็น "อย่างไร"

00:00:25.240 --> 00:00:29.056
เพราะว่าวิทยาศาสตร์
คือความรู้ที่ยังอยู่ในกระบวนการ

00:00:29.080 --> 00:00:32.536
เราทำการสังเกต คาดเดาคำอธิบาย
ต่อสิ่งที่เราได้สังเกตนั้น

00:00:32.560 --> 00:00:34.616
และจากนั้นก็ทำการคาดคะเน
ที่เราตรวจสอบได้

00:00:34.640 --> 00:00:36.560
ด้วยการทดลองหรือการสังเกตอื่น ๆ

NOTE Paragraph

00:00:37.080 --> 00:00:38.416
ยกตัวอย่างนะครับ

00:00:38.440 --> 00:00:42.016
อย่างแรก คนเราเคยมองว่า
โลกอยู่ด้านล่าง และท้องฟ้าอยู่ด้านบน

00:00:42.040 --> 00:00:45.920
และทั้งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์
ก็ดูเหมือนจะโคจรไปรอบ ๆ พวกเขา

00:00:46.720 --> 00:00:48.256
คำอธิบายจากการเดาของพวกเขา

00:00:48.280 --> 00:00:51.360
ก็คือ โลกจะต้องเป็นศูนย์กลางของจักรวาลแน่ ๆ

00:00:52.240 --> 00:00:55.440
การคาดคะเนก็คือ
ทุก ๆ อย่างควรที่จะโคจรรอบโลก

00:00:56.120 --> 00:00:57.776
มันได้รับการพิสูจน์จริง ๆ เป็นครั้งแรก

00:00:57.800 --> 00:01:00.616
เมื่อกาลิเลโอได้ใช้กล้องโทรทัศน์
หนึ่งในตัวแรก ๆ

00:01:00.640 --> 00:01:03.016
และในขณะที่เขามองดู
ท้องฟ้าในยามค่ำคืนอยู่นั้น

00:01:03.040 --> 00:01:06.736
สิ่งที่เขาพบก็คือดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง
นามว่าดาวพฤหัส

00:01:06.760 --> 00:01:10.760
ที่มีดวงจันทร์สี่ดวงโคจรอยู่รอบมัน

00:01:11.760 --> 00:01:16.136
จากนั้นเขาก็ใช้ดวงจันทร์เหล่านั้น
เพื่อติดตามเส้นทางการโคจรของดาวพฤหัส

00:01:16.160 --> 00:01:19.896
และพบว่าดาวพฤหัสเองก็ไม่ได้โคจรรอบโลก

00:01:19.920 --> 00:01:21.880
แต่โคจรรอบดวงอาทิตย์

00:01:23.160 --> 00:01:25.440
ฉะนั้น การคาดคะเนนั้นก็ผิด

00:01:26.400 --> 00:01:28.496
และสิ่งนี้ก็นำไปสู่การล้มล้างทฤษฎี

00:01:28.520 --> 00:01:30.696
ที่ว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล

NOTE Paragraph

00:01:30.720 --> 00:01:34.816
อีกตัวอย่างหนึ่ง เซอร์ ไอแซค นิวตัน
สังเกตเห็นว่าสิ่งต่าง ๆ หล่นลงสู่พื้นโลก

00:01:34.840 --> 00:01:37.760
คำอธิบายจากการคาดเดานี้คือแรงโน้มถ่วง

00:01:38.520 --> 00:01:41.656
ซึ่งเป็นการคาดคะเนว่า
ทุกอย่างควรจะตกลงสู่พื้นโลก

00:01:41.680 --> 00:01:45.240
แต่แน่ล่ะ ไม่ใช่ทุกอย่างจะตกลงสู่พื้นโลก

00:01:46.200 --> 00:01:47.760
แล้วเราทิ้งทฤษฎีแรงโน้มถ่วงไปอย่างนั้นหรือ

00:01:48.920 --> 00:01:53.336
ไม่ครับ เราแก้ไขทฤษฎีนั้น และบอกว่า 
แรงโน้มถ่วงดึงสิ่งต่าง ๆ ลงสู่โลก

00:01:53.360 --> 00:01:57.560
เว้นเสียแต่ว่า 
มีแรงในทิศทางตรงข้ามที่เท่ากัน

00:01:58.160 --> 00:02:00.320
นั่นนำเราไปสู่การเรียนรู้สิ่งใหม่

00:02:00.920 --> 00:02:04.176
เราเริ่มที่จะให้ความสนใจมากขึ้น
กับนกและปีกของนก

00:02:04.200 --> 00:02:06.576
และคุณลองนึกถึงการค้นพบทั้งหลาย

00:02:06.600 --> 00:02:08.639
ที่พรั่งพรูออกมา
จากแนวความคิดนั้นดูสิครับ

00:02:09.639 --> 00:02:14.776
ฉะนั้นการทดสอบที่ผิดพลาด ข้อยกเว้น 
และค่าที่แปลกแยกต่าง ๆ

00:02:14.800 --> 00:02:19.360
สอนเราในสิ่งที่เราไม่รู้
และนำเราไปสู่สิ่งใหม่

00:02:20.000 --> 00:02:23.200
นี่คือวิธีที่วิทยาศาสตร์รุดไปข้างหน้า
นี่คือวิธีที่วิทยาศาสตร์เรียนรู้

NOTE Paragraph

00:02:23.840 --> 00:02:26.096
บางครั้งตามสื่อ
หรือที่อาจเกิดได้ยากยิ่งกว่า

00:02:26.120 --> 00:02:28.536
ก็คือในบางครั้ง
แม้แต่นักวิทยาศาสตร์เองก็ยังพูด

00:02:28.560 --> 00:02:31.320
ว่าบางสิ่งบางอย่าง
ได้ถูกพิสูจน์แล้วในทางวิทยาศาสตร์

00:02:31.880 --> 00:02:36.456
แต่ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ
ว่าวิทยาศาสตร์ไม่เคยพิสูจน์อะไร

00:02:36.480 --> 00:02:38.360
ที่เป็นจริงไปตลอดกาล

00:02:39.520 --> 00:02:43.336
หวังว่า วิทยาศาสตร์จะยังคงสงสัยใคร่รู้มากพอ

00:02:43.360 --> 00:02:44.776
ที่จะมองหาสิ่งใหม่ ๆ

00:02:44.800 --> 00:02:46.776
และถ่อมตนพอที่จะยอมรับ

00:02:46.800 --> 00:02:48.296
เมื่อเราพบกับ

00:02:48.320 --> 00:02:50.016
ค่าแปลกแยกใหม่

00:02:50.040 --> 00:02:51.536
ข้อยกเว้นใหม่

00:02:51.560 --> 00:02:53.856
ซึ่ง เช่นเดียวกับดวงจันทร์ของดาวพฤหัส

00:02:53.880 --> 00:02:56.480
สอนเราในสิ่งที่เราไม่รู้จริง

NOTE Paragraph

00:02:57.160 --> 00:02:59.696
ทีนี้เราจะมาเปลี่ยนเกียร์กันสักหน่อย

00:02:59.720 --> 00:03:01.656
คทางูไขว้ หรือสัญลักษณ์ทางการแพทย์

00:03:01.680 --> 00:03:04.136
มีความหมายที่แตกต่างกันไปมากมาย
ตามแต่ละบุคคล

00:03:04.160 --> 00:03:06.416
แต่ในความหมายสาธารณะส่วนใหญ่
ในทางการแพทย์นั้น

00:03:06.440 --> 00:03:09.216
ได้ทำให้มันกลายเป็นปัญหาทางวิศวกรรม

00:03:09.240 --> 00:03:10.976
เรามีการประชุมมากมายในสภาคองเกรส

00:03:11.000 --> 00:03:15.000
และคณะกรรมการบริษัทประกันต่าง ๆ 
ที่ประชุมเพื่อหาทางว่าจะจ่ายเงินค่ารักษาอย่างไร

00:03:15.680 --> 00:03:17.296
ทั้งนักศีลธรรมและนักระบาดวิทยา

00:03:17.320 --> 00:03:20.016
ต่างพยายามหาทางว่า
จะกระจายการแพทย์ออกไปให้ดีที่สุดได้อย่างไร

00:03:20.040 --> 00:03:22.696
และทั้งโรงพยาบาล
และบุคลากรทางการแพทย์นั้น

00:03:22.720 --> 00:03:24.656
ต่างก็จดจ่ออยู่กับระเบียบการ
และสิ่งที่ต้องทำกันแบบโงหัวไม่ขึ้น

00:03:24.680 --> 00:03:28.216
เพื่อพยายามหาทางว่า
จะใช้การรักษาแบบไหนจึงจะปลอดภัยที่สุด

00:03:28.240 --> 00:03:30.360
ทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นสิ่งที่ดีครับ

00:03:30.960 --> 00:03:33.696
อย่างไรก็ดี พวกเขาเองต่างก็เหมาเอาว่า

00:03:33.720 --> 00:03:35.696
ตำราทางการแพทย์นั้น

00:03:35.720 --> 00:03:38.240
สมบูรณ์แล้วในระดับหนึ่ง

00:03:39.160 --> 00:03:41.656
เราเริ่มที่จะวัดคุณภาพ
ของระบบสาธารณสุขของเรา

00:03:41.680 --> 00:03:44.216
จากความสะดวกรวดเร็วในการเข้าถึง

00:03:44.240 --> 00:03:46.336
ผมจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ในสภาวะเช่นนี้

00:03:46.360 --> 00:03:49.176
สถาบันต่าง ๆ ของเรา
ที่ออกข้อกำหนดด้านการสาธารณสุข

00:03:49.200 --> 00:03:51.696
ถึงเริ่มมีหน้าตาเหมือน
ร้านบริการล้างรถเข้าไปทุกที

NOTE Paragraph

00:03:51.720 --> 00:03:54.296
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:03:54.320 --> 00:03:58.256
ปัญหาเพียงอย่างเดียวก็คือ
เมื่อผมจบการศึกษาจากวิทยาลัยแพทย์

00:03:58.280 --> 00:04:00.336
ผมไม่ได้รับอุปกรณ์เล็ก ๆ นั่น


00:04:00.360 --> 00:04:02.736
ที่ช่างใช้ต่อเข้าไปในรถของคุณ

00:04:02.760 --> 00:04:05.136
แล้วก็รู้เลยว่ารถคุณมีปัญหาบกพร่องอะไร

00:04:05.160 --> 00:04:07.256
เพราะว่าจริง ๆ แล้วตำราทางการแพทย์

00:04:07.280 --> 00:04:08.800
ไม่ได้เบ็ดเสร็จสมบูรณ์เช่นนั้น

00:04:09.320 --> 00:04:11.160
การแพทย์คือวิทยาศาสตร์

00:04:11.560 --> 00:04:14.240
การแพทย์คือความรู้ที่ยังอยู่ในกระบวนการ

00:04:15.280 --> 00:04:16.656
เราทำการสังเกต

00:04:16.680 --> 00:04:18.815
เราคาดเดาถึงคำอธิบายต่อผลการสังเกตนั้น

00:04:18.839 --> 00:04:21.456
และจากนั้นเราก็ทำการคาดคะเน
ที่เราสามารถทดสอบได้

00:04:21.480 --> 00:04:25.056
ที่นี้ พื้นที่ในการทดสอบการคาดคะเน
ทางการแพทย์ส่วนใหญ่

00:04:25.080 --> 00:04:26.616
คือกลุ่มประชากร

00:04:26.640 --> 00:04:30.216
และคุณอาจจำได้จาก
ตอนเรียนวิชาชีววิทยาที่แสนน่าเบื่อ

00:04:30.240 --> 00:04:32.416
ว่ากลุ่มประชากรมักจะมีการแจกแจง

00:04:32.440 --> 00:04:33.656
ไปรอบ ๆ ค่าเฉลี่ย

00:04:33.680 --> 00:04:35.536
แบบเกาส์เซียน หรือโค้งปกติ

00:04:35.560 --> 00:04:37.216
ดังนั้น ในทางการแพทย์

00:04:37.240 --> 00:04:40.456
หลังจากที่เราทำการคาดคะเน
จากคำอธิบายที่ได้มาจากการคาดเดาแล้ว

00:04:40.480 --> 00:04:42.360
เราก็จะทดสอบมันในกลุ่มประชากร

00:04:43.320 --> 00:04:46.256
นั่นหมายความว่าสิ่งที่เรารู้ในทางการแพทย์

00:04:46.280 --> 00:04:48.536
ความรู้ของเรา และทักษะวิธีการต่าง ๆ ของเรา

00:04:48.560 --> 00:04:50.816
มาจากกลุ่มประชากร

00:04:50.840 --> 00:04:53.616
แต่เราสามารถนำมันไปใช้ได้

00:04:53.640 --> 00:04:55.376
ถึงแค่ของเขต ค่าแปลกแยกใหม่

00:04:55.400 --> 00:04:56.616
ข้อจำกัดใหม่

00:04:56.640 --> 00:04:58.376
ซึ่ง เช่นเดียวกับดวงจันทร์ของดาวพฤหัส

00:04:58.400 --> 00:05:00.800
ที่สอนให้เรารู้ในสิ่งที่เรายังไม่รู้จริง

NOTE Paragraph

00:05:02.080 --> 00:05:03.416
ทีนี้ ผมเป็นหมอผ่าตัด

00:05:03.440 --> 00:05:05.856
ที่ดูแลผู้ป่วยมะเร็งซาร์โคมา

00:05:05.880 --> 00:05:08.080
มะเร็งซาร์โคมาเป็น
มะเร็งที่พบได้ยากมาก

00:05:08.720 --> 00:05:10.760
มันเป็นมะเร็งที่พบได้ในเนื้อและกระดูก

00:05:11.240 --> 00:05:15.576
และผมขอบอกคุณเลยว่า
ผู้ป่วยของผมทุกคนนั้นคือค่าที่แปลกแยก

00:05:15.600 --> 00:05:16.800
คือข้อยกเว้น

00:05:18.000 --> 00:05:21.216
ไม่มีการผ่าตัดผู้ป่วย
มะเร็งซาร์โคมาครั้งไหน

00:05:21.240 --> 00:05:25.496
ที่ผมได้รับการชี้แนะโดย
การทดลองทางคลินิกที่ถูกควบคุมเชิงสุ่ม

00:05:25.520 --> 00:05:29.240
ซึ่งเรามองว่าเป็นหลักฐานจากกลุ่มประชากร
ที่ดีที่สุดในทางการแพทย์

00:05:30.400 --> 00:05:32.696
ผู้คนต่างพูดถึงการคิดนอกกรอบ

00:05:32.720 --> 00:05:35.456
แต่ว่าเราไม่มีกรอบ
ในเรื่องมะเร็งซาร์โคมาด้วยซ้ำ

00:05:35.480 --> 00:05:38.816
สิ่งที่เรามีในขณะที่เราแหวกว่าย
ไปในบ่อเลนแห่งความไม่แน่นอน

00:05:38.840 --> 00:05:42.976
ความไม่รู้ ข้อยกเว้น และค่าแปลกแยกต่าง ๆ
ที่รายล้อมเราอยู่ในเรื่องมะเร็งซาร์โคมานั้น

00:05:43.000 --> 00:05:47.536
คือทางลัดไปสู่คุณค่าสองอย่าง
ที่ผมคิดว่ามีความสำคัญมากที่สุด

00:05:47.560 --> 00:05:49.096
ในทุก ๆ ศาสตร์ซึ่งก็คือ

00:05:49.120 --> 00:05:51.320
ความถ่อมตนและความสงสัยใคร่รู้

00:05:52.000 --> 00:05:54.296
เพราะว่า หากผมถ่อมตนและสงสัยใคร่รู้แล้ว

00:05:54.320 --> 00:05:56.616
เมื่อผู้ป่วยสักคนถามคำถามกับผม

00:05:56.640 --> 00:05:58.080
และผมไม่รู้คำตอบ

00:05:58.920 --> 00:06:00.136
ผมจะถามเพื่อนร่วมงาน

00:06:00.160 --> 00:06:03.176
ที่อาจกำลังดูแลผู้ป่วยมะเร็งซาร์โคมา
อีกคนหนึ่งที่มีอาการคล้าย ๆ กัน

00:06:03.200 --> 00:06:05.896
เราอาจจะทำให้เกิดความร่วมมือ
ในระดับนานาชาติด้วยซ้ำ

00:06:05.920 --> 00:06:09.056
ผู้ป่วยเหล่านั้นจะเริ่มพูดคุยกัน
ผ่านช่องทางการสนทนาต่าง ๆ

00:06:09.080 --> 00:06:10.280
และกลุ่มสนับสนุน (support groups)

00:06:10.800 --> 00:06:14.376
เพราะการสื่อสารอย่างใคร่รู้
และถ่อมตนแบบนี้นี่เอง

00:06:14.400 --> 00:06:17.960
ที่ทำให้เราได้เริ่มใช้ความพยายาม
และเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ

NOTE Paragraph

00:06:19.240 --> 00:06:21.296
อย่างเช่น คน ๆ นี้
คือคนไข้รายหนึ่งของผม

00:06:21.320 --> 00:06:23.000
ที่เป็นมะเร็งใกล้กับบริเวณเข่า

00:06:23.480 --> 00:06:25.856
เพราะการสื่อสารอย่างใคร่รู้และถ่อมตน

00:06:25.880 --> 00:06:27.976
ในความร่วมมือระดับนานาชาตินี่เอง

00:06:28.000 --> 00:06:32.536
เราจึงได้เรียนรู้ว่า
เราสามารถนำข้อเท้ามาปรับเป็นเข่าได้

00:06:32.560 --> 00:06:34.816
เมื่อเราต้องผ่าตัดเอาเข่าที่เป็นมะเร็งออกไป

00:06:34.840 --> 00:06:37.680
จากนั้นเขาก็สามารถใส่ขาเทียม
แล้ววิ่ง กระโดด และเล่นได้

00:06:38.360 --> 00:06:41.376
เขามีโอกาสนี้ได้

00:06:41.400 --> 00:06:44.176
ก็เพราะความร่วมมือระดับนานาชาติ

00:06:44.200 --> 00:06:45.896
เขาพึงพอใจกับมันมาก

00:06:45.920 --> 00:06:48.880
เพราะก่อนหน้านั้นเขาได้ติดต่อ
ผู้ป่วยคนอื่น ๆ ที่เผชิญกับสิ่งเดียวกัน

00:06:49.920 --> 00:06:53.976
ฉะนั้น ข้อยกเว้นและค่าแปลกแยก
ในทางการแพทย์นั้น

00:06:54.000 --> 00:06:57.960
ไม่เพียงแต่สอนให้เรารู้ในสิ่งที่เราไม่รู้
แต่ยังนำเราไปสู่แนวคิดใหม่ ๆ ด้วย

NOTE Paragraph

00:06:59.080 --> 00:07:00.936
ทีนี้ ตรงนี้สำคัญมากนะครับ

00:07:00.960 --> 00:07:04.816
แนวคิดใหม่ ๆ ทั้งหลาย ที่เกิดขึ้นมา
จากค่าแปลกแยกและข้อยกเว้นทางการแพทย์

00:07:04.840 --> 00:07:08.200
ไม่ได้ใช้ได้แค่กับ
ค่าแปลกแยกและข้อยกเว้นเท่านั้น

00:07:08.920 --> 00:07:12.096
เราไม่ได้เรียนรู้แค่วิธีการดูแล
ผู้ป่วยมะเร็งซาร์โคมา

00:07:12.120 --> 00:07:14.080
จากผู้ป่วยมะเร็งซาร์โคมาเท่านั้น

00:07:14.920 --> 00:07:16.976
บางครั้ง ค่าแปลกแยก

00:07:17.000 --> 00:07:18.696
และข้อยกเว้น

00:07:18.720 --> 00:07:21.960
ก็สอนเราถึงสิ่งที่ค่อนข้างเป็นประโยชน์มาก
ต่อกลุ่มประชากรทั่วไป

00:07:23.360 --> 00:07:25.216
เช่นเดียวกับต้นไม้ที่อยู่นอกป่า

00:07:25.240 --> 00:07:29.256
ค่าแปลกแยกและข้อยกเว้น
ต่างดึงความสนใจของเรา

00:07:29.280 --> 00:07:33.616
และอาจนำเราไปสู่ความเข้าใจ
ที่มากกว่าเดิมว่าต้นไม้คืออะไร

00:07:33.640 --> 00:07:36.136
เรามักมองแต่เรื่องใหญ่ ๆ 
อย่างป่าไม้ที่หายไป

00:07:36.160 --> 00:07:37.976
แต่กลับลืมมองเรื่องเล็ก ๆ

00:07:38.000 --> 00:07:39.520
อย่างต้นไม้สักต้นที่หายไปจากป่า

00:07:41.000 --> 00:07:42.856
แต่ต้นไม้ที่อยู่อย่างโดด ๆ นั้น

00:07:42.880 --> 00:07:45.776
ทำให้ความสัมพันธ์ต่าง ๆ 
ที่กำหนดนิยามว่าต้นไม้คืออะไร

00:07:45.800 --> 00:07:49.616
รวมถึงความสัมพันธ์ต่าง ๆ 
ระหว่างลำต้น รากและกิ่ง

00:07:49.640 --> 00:07:50.880
ชัดเจนมากยิ่งขึ้น

00:07:51.360 --> 00:07:53.056
ถึงแม้ว่าต้นไม้นั้น
อาจจะแปลกประหลาดไปบ้าง

00:07:53.080 --> 00:07:56.056
หรือแม้ว่ามันจะมีความสัมพันธ์
ระหว่างลำต้น ราก และกิ่ง

00:07:56.080 --> 00:07:58.376
ในแบบที่ไม่ปกติ

00:07:58.400 --> 00:08:01.096
อย่างไรเสีย มันก็ดึงความสนใจของเรา

00:08:01.120 --> 00:08:03.016
และสามารถทำให้เราทำการสังเกต

00:08:03.040 --> 00:08:05.280
ที่เราจะสามารถทดสอบต่อไปได้
กับกลุ่มประชากรทั่วไป

NOTE Paragraph

00:08:06.000 --> 00:08:07.976
ผมบอกคุณว่ามะเร็งซาร์โคมานั้น
เป็นมะเร็งที่พบได้ยาก

00:08:08.000 --> 00:08:10.640
พวกมันคิดเป็นเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์
ของมะเร็งทั้งหมด

00:08:11.280 --> 00:08:15.240
คุณอาจยังรู้อีกว่ามะเร็งนั้น
จัดเป็นโรคทางพันธุกรรมอย่างหนึ่ง

00:08:15.840 --> 00:08:19.176
ตามนิยามของโรคทางพันธุกรรม 
มะเร็งเกิดจากออนโคยีน (oncogenes)

00:08:19.200 --> 00:08:20.576
ที่ถูกกระตุ้นให้ทำงานในมะเร็ง

00:08:20.600 --> 00:08:23.640
และยีนกดการเจริญของเนื้องอก
ที่ถูกปิดการทำงานซึ่งทำให้เกิดมะเร็ง

00:08:24.160 --> 00:08:26.576
คุณอาจคิดว่า
เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับออนโคยีน

00:08:26.600 --> 00:08:28.816
และยีนกดการเจริญของเนื้องอก
จากมะเร็งทั่ว ๆ ไป

00:08:28.840 --> 00:08:30.816
อย่างมะเร็งเต้านม มะเร็งต่อมลูกหมาก

00:08:30.840 --> 00:08:32.336
และมะเร็งปอด

00:08:32.360 --> 00:08:33.559
แต่คุณอาจคิดผิด

00:08:34.000 --> 00:08:36.895
เรารู้จักออนโคยีน
และยีนกดการเจริญของเนื้องอก

00:08:36.919 --> 00:08:38.135
เป็นครั้งแรก

00:08:38.159 --> 00:08:41.600
จากมะเร็งที่มีโอกาสเกิดขึ้นน้อยนิด
เพียงแค่หนึ่งเปอร์เซ็น ที่เรียกว่าซาร์โคมา

00:08:42.760 --> 00:08:45.336
ในปี ค.ศ. 1966 เพย์ตัน รูว์ 
ได้รับรางวัลโนเบล

00:08:45.360 --> 00:08:47.376
จากการค้นพบว่าไก่

00:08:47.400 --> 00:08:50.520
มีมะเร็งซาร์โคมาในรูปแบบที่ติดต่อได้

00:08:51.260 --> 00:08:54.096
สามสิบปีต่อมา แฮโรลด์ เวอร์มุส
และไมค์ บิชอป ได้ค้นพบ

00:08:54.120 --> 00:08:56.656
ว่าส่วนที่สามารถแพร่ต่อไปได้นั้นคืออะไร

00:08:56.680 --> 00:08:58.256
มันคือไวรัสชนิดหนึ่ง

00:08:58.280 --> 00:08:59.696
ที่มียีน

00:08:59.720 --> 00:09:01.160
ที่เรียกว่า ซาร์โคมา ออนโคยีน
(src oncogene)

00:09:01.880 --> 00:09:05.536
ทีนี้ ผมไม่ได้บอกคุณว่า src เป็น
ออนโคยีนที่สำคัญที่สุด

00:09:05.560 --> 00:09:06.776
ผมไม่ได้บอกคุณว่า

00:09:06.800 --> 00:09:10.296
ว่า src เป็นยีนที่ถูกเปิดการทำงาน
บ่อยที่สุดในมะเร็งทุกชนิด

00:09:10.320 --> 00:09:12.760
แต่ว่ามันเป็นออนโคยีนตัวแรก

00:09:13.960 --> 00:09:16.296
ข้อยกเว้นและค่าแปลกแยก

00:09:16.320 --> 00:09:18.840
ดึงความสนใจของเราและนำเราไปสู่บางสิ่ง

00:09:19.520 --> 00:09:23.560
ที่สอนเราถึงสิ่งสำคัญอื่น ๆ มากมาย
เกี่ยวกับชีววิทยาเรื่องอื่น ๆ

NOTE Paragraph

00:09:24.880 --> 00:09:28.976
ทีนี้ TP53 
คือยีนกดการเจริญเนื้องอกที่สำคัญที่สุด

00:09:29.000 --> 00:09:31.736
มันเป็นยีนกดการเจริญเนื้องอก
ที่ถูกปิดการทำงานบ่อยที่สุด

00:09:31.760 --> 00:09:33.560
ในมะเร็งเกือบทุกชนิด

00:09:34.360 --> 00:09:36.656
แต่เราไม่ได้รู้จักมันจากมะเร็งทั่ว ๆ ไป

00:09:36.680 --> 00:09:39.096
เรารู้จักมันตอนที่ นายแพทย์ลี และฟราเมนี

00:09:39.120 --> 00:09:40.696
มองไปที่ครอบครัวต่าง ๆ

00:09:40.720 --> 00:09:42.736
แล้วสะกิดใจว่าครอบครัวเหล่านี้

00:09:42.760 --> 00:09:45.280
มีคนที่เป็นมะเร็งซาร์โคมามากเกินไป

00:09:45.920 --> 00:09:47.696
ผมบอกคุณไปว่า
มะเร็งซาร์โคมานั้นพบได้ยาก

00:09:47.720 --> 00:09:50.896
จำได้ไหมครับว่าโอกาสมีแค่หนึ่งในล้าน

00:09:50.920 --> 00:09:53.056
ถ้ามันเกิดขึ้นถึงสองครั้ง
ในครอบครัวใดครอบครัวหนึ่ง

00:09:53.080 --> 00:09:55.480
มันก็เหมือนจะเกิดขึ้นง่ายเกินไปแล้ว
ในครอบครัวนั้น ๆ

00:09:56.640 --> 00:09:59.336
เหตุผลที่ว่ามันพบได้ยากนั้น

00:09:59.360 --> 00:10:00.800
ทำให้เราหันมาสนใจ

00:10:01.760 --> 00:10:04.000
และนำเราไปสู่แนวคิดใหม่

NOTE Paragraph

00:10:05.480 --> 00:10:06.936
ทีนี้ พวกคุณหลายคนอาจบอกว่า

00:10:06.960 --> 00:10:08.496
และอาจพูดถูกว่า

00:10:08.520 --> 00:10:10.416
อืม นั่นมันก็เจ๋งอยู่นะ เคลวิน

00:10:10.440 --> 00:10:12.496
แต่คุณไม่ได้กำลังพูดถึงปีกของนกนะ

00:10:12.520 --> 00:10:16.000
คุณไม่ได้กำลังพูดถึงดวงจันทร์
ที่ลอยอยู่รอบ ๆ ดาวเคราะห์ที่ชื่อว่าพฤหัส

00:10:16.520 --> 00:10:18.056
นี่คือมนุษย์คนหนึ่งเลยนะ

00:10:18.080 --> 00:10:21.336
ค่าแปลกแยกและข้อยกเว้นนี้ อาจนำเรา
ไปสู่ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ก็จริงอยู่

00:10:21.360 --> 00:10:22.560
แต่นี่มันคนนะ

00:10:24.280 --> 00:10:25.896
และผมก็พูดได้แต่เพียงว่า

00:10:25.920 --> 00:10:28.280
ผมรู้เรื่องนั้นดีอยู่แก่ใจ

00:10:29.760 --> 00:10:33.160
ผมได้สนทนากับผู้ป่วยที่เป็นโรคที่พบได้ยาก
และเป็นอันตรายถึงชีวิตเหล่านี้

00:10:33.800 --> 00:10:35.736
ผมเขียนเกี่ยวกับการสนทนาเหล่านี้

00:10:35.760 --> 00:10:38.056
การสนทนาเหล่านี้เต็มไปด้วยเรื่องเลวร้าย

00:10:38.080 --> 00:10:39.896
พวกมันเต็มไปด้วยคำที่น่ากลัวมากมาย

00:10:39.920 --> 00:10:43.160
อย่างเช่น "ผมมีข่าวร้าย"
หรือ "เราทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว"

00:10:43.760 --> 00:10:46.960
ในบางครั้ง การสนทนาเหล่านี้
ก็ทำให้คำคำหนึ่งหลุดออกมา

00:10:47.760 --> 00:10:48.960
"ระยะสุดท้าย"

NOTE Paragraph

00:10:52.920 --> 00:10:55.840
ความเงียบอาจทำให้เรารู้สึกอึดอัดนิดหน่อย

00:10:57.360 --> 00:10:59.936
ในขณะที่การเว้นวรรคในวงการแพทย์นั้น

00:10:59.960 --> 00:11:01.816
อาจมีความสำคัญ

00:11:01.840 --> 00:11:04.080
เท่า ๆ กับคำที่เราใช้ในการสนทนาเหล่านี้

00:11:05.080 --> 00:11:06.616
สิ่งที่เราไม่รู้คืออะไร

00:11:06.640 --> 00:11:08.840
การทดลองที่กำลังเกิดขึ้นอยู่มีอะไรบ้าง

NOTE Paragraph

00:11:09.680 --> 00:11:11.376
มาลองทำอะไรง่าย ๆ ด้วยกันหน่อยครับ

00:11:11.400 --> 00:11:14.616
บนจอภาพนี้ เราเห็นคำว่า "ไม่มีทาง"

00:11:14.640 --> 00:11:15.920
สังเกตการเว้นวรรคให้ดี ๆ นะครับ

00:11:16.680 --> 00:11:19.880
ถ้าเราลองเลื่อนการเว้นวรรคนั้นไปเล็กน้อย

00:11:20.640 --> 00:11:22.216
"ไม่มีทาง"

00:11:22.240 --> 00:11:24.936
จะกลายเป็น "ไม่ [มัน]มีทาง"

00:11:24.960 --> 00:11:26.856
ซึ่งมีความหมายตรงข้ามโดยสิ้นเชิง

00:11:26.880 --> 00:11:29.080
แค่เพียงการเว้นวรรคใหม่แค่วรรคเดียว

NOTE Paragraph

00:11:31.680 --> 00:11:33.256
ผมจะไม่มีวันลืมคืนนั้นเลย

00:11:33.280 --> 00:11:35.520
ที่ผมเดินเข้าไปในห้องของผู้ป่วยคนหนึ่ง

00:11:36.280 --> 00:11:37.936
ผมได้ทำการผ่าตัดอย่างยาวนานในวันนั้น

00:11:37.960 --> 00:11:39.976
แต่ผมก็ยังอยากที่จะไปพบเขา

00:11:40.000 --> 00:11:43.200
เขาเป็นเด็กชายที่ได้รับการวินิจฉัยว่า
เป็นมะเร็งกระดูกเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านั้น

00:11:43.840 --> 00:11:46.896
ผมและแม่ของเขาได้เข้าพบ
แพทย์ด้านเคมีบำบัดหลายคน

00:11:46.920 --> 00:11:48.136
ก่อนหน้านั้นในวันนั้น

00:11:48.160 --> 00:11:51.136
และเขาได้ถูกส่งไปยังโรงพยาบาล
เพื่อเริ่มรักษามะเร็งด้วยเคมีบำบัด

00:11:51.160 --> 00:11:53.336
ตอนที่ผมไปถึงห้องของเขา
ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว

00:11:53.360 --> 00:11:55.536
เขาหลับอยู่ แต่ผมเห็นแม่ของเขา

00:11:55.560 --> 00:11:57.136
กำลังอ่านหนังสือใต้แสงไฟฉาย

00:11:57.160 --> 00:11:58.616
ข้าง ๆ เตียงของเขา

00:11:58.640 --> 00:12:01.440
เธอออกมาที่ทางเดินข้างนอก
เพื่อคุยกับผมเป็นเวลาสองสามนาที

00:12:02.280 --> 00:12:04.376
ปรากฏว่าสิ่งที่เธอกำลังอ่านอยู่นั้น

00:12:04.400 --> 00:12:06.576
คือวิธีการรักษาที่แพทย์เคมีบำบัดเหล่านั้น

00:12:06.600 --> 00:12:07.840
ได้ให้กับเธอในวันนั้น

00:12:08.200 --> 00:12:09.440
เธอจดจำมันเรียบร้อยแล้ว

00:12:11.200 --> 00:12:14.736
เธอบอกว่า "คุณหมอโจนส์คะ
คุณบอกฉัน

00:12:14.760 --> 00:12:16.936
ว่าเราไม่ได้เอาชนะ

00:12:16.960 --> 00:12:18.240
มะเร็งประเภทนี้ได้เสมอไป

00:12:19.680 --> 00:12:23.160
แต่ฉันได้ศึกษาวิธีการรักษานี้แล้ว
และฉันคิดว่าฉันทำได้

00:12:23.960 --> 00:12:27.536
ฉันคิดว่าฉันรับได้
กับการบำบัดที่ยากลำบากมาก ๆ เหล่านี้

00:12:27.560 --> 00:12:30.536
ฉันจะลาออกจากงาน
ฉันจะย้ายไปอยู่กับพ่อแม่

00:12:30.560 --> 00:12:32.520
ฉันจะทำให้ลูกของฉันปลอดภัย"

00:12:35.320 --> 00:12:36.520
ผมไม่ได้บอกเธอ

00:12:37.840 --> 00:12:40.760
ผมไม่ได้หยุดเธอเพื่อเปลี่ยนความคิดของเธอ

00:12:41.680 --> 00:12:43.936
เธอกำลังปักใจเชื่อในวิธีการนี้

00:12:43.960 --> 00:12:47.176
ที่ถึงแม้ว่าจะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดแล้วก็ตาม

00:12:47.200 --> 00:12:49.600
ก็อาจช่วยชีวิตลูกชายของเธอไว้ไม่ได้

00:12:51.960 --> 00:12:53.160
ผมไม่ได้บอกเธอ

00:12:54.360 --> 00:12:55.760
ผมไม่ได้เติมคำลงไปในช่วงที่เว้นวรรคนั้น

00:12:57.080 --> 00:12:59.056
แต่หนึ่งปีครึ่งหลังจากนั้น

00:12:59.080 --> 00:13:01.800
ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตาม
ลูกชายของเธอก็เสียชีวิตด้วยมะเร็ง

00:13:03.400 --> 00:13:04.720
ผมควรที่จะบอกเธอไหมในตอนนั้น

NOTE Paragraph

00:13:05.360 --> 00:13:07.616
ทีนี้ พวกคุณหลาย ๆ คนอาจบอกว่า
"แล้วไงล่ะ"

00:13:07.640 --> 00:13:08.896
ฉันไม่ได้เป็นมะเร็งซาร์โคมาซะหน่อย

00:13:08.920 --> 00:13:10.816
ครอบครัวฉันก็ไม่มีใครเป็นมะเร็งซาร์โคมา

00:13:10.840 --> 00:13:12.296
และทั้งหมดนี้มันก็ดีอยู่หรอกนะ

00:13:12.320 --> 00:13:15.016
แต่มันอาจไม่เกี่ยวข้องกับชีวิตของฉันสักเท่าไร"

00:13:15.040 --> 00:13:16.296
และคุณอาจพูดถูก

00:13:16.320 --> 00:13:19.000
มะเร็งซาร์โคมา
อาจไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตคุณมากนัก

00:13:21.040 --> 00:13:23.376
แต่การเว้นวรรคการพูดในทางการแพทย์นั้น

00:13:23.400 --> 00:13:24.720
สำคัญต่อชีวิตของคุณ

NOTE Paragraph

00:13:26.520 --> 00:13:28.816
ผมไม่ได้บอกคุณถึงความลับแย่ ๆ อย่างหนึ่ง

00:13:28.840 --> 00:13:33.216
ผมบอกคุณว่าในทางการแพทย์
เราทดสอบการคาดคาดคะเนในกลุ่มประชากร

00:13:33.240 --> 00:13:34.496
แต่ผมไม่ได้บอกคุณ

00:13:34.520 --> 00:13:36.736
และบ่อยครั้งคนในวงการแพทย์จะไม่บอกคุณ

00:13:36.760 --> 00:13:39.616
ว่าทุกครั้งที่แต่ละคน

00:13:39.640 --> 00:13:41.736
เข้ารับการบริการทางการแพทย์

00:13:41.760 --> 00:13:45.800
แม้ว่าคนคนนั้นจะอยู่
ในกลุ่มประชากรทั่วไปอย่างแท้จริงก็ตาม

00:13:47.360 --> 00:13:49.736
ทั้งเจ้าตัวและแพทย์จะไม่รู้เลย

00:13:49.760 --> 00:13:52.440
ว่าคนคนนั้นจะตกไปอยู่ในประชากรกลุ่มไหน

00:13:53.040 --> 00:13:55.736
ฉะนั้น การเข้ารับบริการทางการแพทย์ทุกครั้ง

00:13:55.760 --> 00:13:57.200
ก็คือการทดลองอย่างหนึ่ง

00:13:57.920 --> 00:13:59.936
คุณจะกลายเป็นตัวทดลอง

00:13:59.960 --> 00:14:01.640
ในการทดลองสักอย่างหนึ่ง

00:14:02.560 --> 00:14:07.400
และผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นผลที่ดีกว่า
หรือไม่ก็แย่กว่าสำหรับคุณ

00:14:08.320 --> 00:14:10.336
ตราบใดที่การรักษานั้นยังใช้ได้ดี

00:14:10.360 --> 00:14:13.376
เราก็จะยังคงพึงพอใจกับบริการอันรวดเร็ว

00:14:13.400 --> 00:14:16.840
และคุยฟุ้งอวดเก่งได้อย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม

00:14:17.720 --> 00:14:19.376
แต่เมื่อสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ผล

00:14:19.400 --> 00:14:21.240
บางครั้ง เราก็อยากได้ทางเลือกใหม่

NOTE Paragraph

00:14:22.520 --> 00:14:25.800
เพื่อนร่วมงานของผมผ่าเนื้องอก
ออกจากแขนขาของผู้ป่วยรายหนึ่ง

00:14:26.920 --> 00:14:28.736
เขาเป็นกังวลกับเนื้องอกนี้

00:14:28.760 --> 00:14:31.776
ในงานสัมมนาทางการแพทย์ของเรา
เขาพูดถึงความกังวลของเขา

00:14:31.800 --> 00:14:33.216
ว่าเนื้องอกนี้เป็นเนื้องอก

00:14:33.240 --> 00:14:35.800
ประเภทที่มีโอกาสสูง
ที่จะเกิดขึ้นซ้ำในแขนขาข้างเดิม

00:14:36.680 --> 00:14:38.656
แต่สิ่งที่เขาคุยกับผู้ป่วยคนนั้น

00:14:38.680 --> 00:14:40.776
คือสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการ นั่นก็คือ

00:14:40.800 --> 00:14:42.056
ความมั่นใจที่เต็มเปี่ยม

00:14:42.080 --> 00:14:45.096
เขาบอกว่า "ผมรับมือกับมันได้แล้ว
และคุณก็หายขาดแล้วด้วย"

00:14:45.120 --> 00:14:46.856
เธอและสามีของเธอตื่นเต้นมาก

00:14:46.880 --> 00:14:50.960
พวกเขาออกไปฉลองงานเลี้ยงอาหารค่ำ
สุดเลิศหรู เปิดขวดแชมเปญ

00:14:52.040 --> 00:14:54.336
ปัญหาเดียวก็คือไม่กี่สัปดาห์ต่อมา

00:14:54.360 --> 00:14:57.456
เธอเริ่มสังเกตเห็นปุ่มเล็ก ๆ
ปุ่มใหม่ที่บริเวณเดิม

00:14:57.480 --> 00:15:01.616
กลายเป็นว่าเขาไม่ได้รับมือกับมันได้จริง
และเธอก็ไม่ได้หายขาดจริง ๆ

00:15:01.640 --> 00:15:04.480
แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ณ จุด ๆ นี้เอง
ที่ทำให้ผมสนใจมาก

00:15:05.200 --> 00:15:06.816
เพื่อนร่วมงานของผม
เข้ามาหาผมแล้วก็บอกว่า

00:15:06.840 --> 00:15:09.560
"เคลวิน จะเป็นอะไรไหมถ้าผม
อยากให้คุณดูแลผู้ป่วยคนนี้แทนผม"

00:15:10.240 --> 00:15:13.456
ผมบอกว่า "ทำไมล่ะ 
คุณก็รู้ดีพอ ๆ กับผมนี่นา

00:15:13.480 --> 00:15:15.096
คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ"

00:15:15.120 --> 00:15:19.600
เขาบอกว่า "ขอร้องล่ะ
ดูแลผู้ป่วยคนนี้ให้ผมเถอะนะ"

00:15:21.200 --> 00:15:22.736
เขารู้สึกอับอาย

00:15:22.760 --> 00:15:24.160
ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เขาได้ทำลงไป

00:15:25.154 --> 00:15:27.080
แต่เพราะสิ่งที่เขาได้พูดไว้

00:15:27.760 --> 00:15:29.200
เพราะความมั่นใจที่มากเกินไป

NOTE Paragraph

00:15:30.600 --> 00:15:33.216
ดังนั้น ผมก็เลยลงมือผ่าตัดในแบบที่
ผู้ป่วยอาจได้รับผลกระทบมากกว่า

00:15:33.240 --> 00:15:36.376
และพูดคุยกับผู้ป่วยคนนั้น
ในแบบที่แตกต่างออกไปมากหลังจากนั้น

00:15:36.400 --> 00:15:38.736
ผมบอกว่า "เป็นไปได้สูงว่า
ผมจัดการกับมันได้เรียบร้อยแล้ว

00:15:38.760 --> 00:15:41.176
และก็เป็นไปได้สูงว่าคุณหายขาดแล้ว

00:15:41.200 --> 00:15:44.360
แต่ว่านี่คือการทดลองที่เรากำลังทำอยู่

00:15:45.040 --> 00:15:47.056
นี่คือสิ่งที่คุณจะต้องจับตามอง

00:15:47.080 --> 00:15:48.976
นี่คือสิ่งที่ผมจะต้องจับตามอง

00:15:49.000 --> 00:15:52.936
และเราก็จะต้องร่วมมือกัน
เพื่อหาคำตอบว่าการผ่าตัดครั้งนี้

00:15:52.960 --> 00:15:54.280
จะกำจัดมะเร็งของคุณได้หรือไม่"

00:15:54.920 --> 00:15:56.856
ผมบอกคุณได้เลยว่า ทั้งเธอและสามีของเธอ

00:15:56.880 --> 00:15:59.800
ไม่ได้วิ่งไปเปิดแชมเปญฉลอง
เป็นครั้งที่สองหลังจากที่พูดคุยกับผม

00:16:01.600 --> 00:16:04.456
แต่ในตอนนี้ เธอได้กลายเป็น
นักวิทยาศาสตร์ไปแล้ว

00:16:04.480 --> 00:16:07.840
ไม่ใช่เพียงแค่ตัวทดลองในการทดลองของเธอ

NOTE Paragraph

00:16:09.960 --> 00:16:11.576
และดังนั้น ผมขอสนับสนุนให้คุณ

00:16:11.600 --> 00:16:15.056
มองหาความถ่อมตนและความสงสัยใคร่รู้

00:16:15.080 --> 00:16:16.280
ในตัวแพทย์ของคุณ

00:16:16.760 --> 00:16:19.736
เกือบ 2 หมื่นล้านครั้งในแต่ละปี

00:16:19.760 --> 00:16:23.696
ที่จะมีสักคนเดินเข้าไปยังห้องทำงานของหมอ

00:16:23.720 --> 00:16:26.000
แล้วคนคนนั้นก็กลายเป็นผู้ป่วย

00:16:27.320 --> 00:16:30.840
คุณหรือใครสักคนที่คุณรัก
จะกลายเป็นผู้ป่วยคนนั้นในไม่ช้า

00:16:31.840 --> 00:16:33.480
คุณจะพูดกับหมอของคุณอย่างไร

00:16:34.640 --> 00:16:35.840
คุณจะบอกอะไรกับพวกเขา

00:16:36.760 --> 00:16:38.280
พวกเขาจะบอกอะไรกับคุณ

00:16:40.600 --> 00:16:42.816
พวกเขาไม่สามารถบอกสิ่งที่พวกเขาไม่รู้

00:16:42.840 --> 00:16:44.360
ให้คุณทราบได้

00:16:45.560 --> 00:16:49.120
แต่พวกเขาบอกคุณได้ว่าพวกเขาไม่รู้เมื่อใด

00:16:50.280 --> 00:16:51.640
เพียงแค่คุณเอ่ยปากถาม

00:16:52.160 --> 00:16:55.000
ฉะนั้น ได้โปรดเถอะครับ มาร่วมพูดคุยกัน

NOTE Paragraph

00:16:56.200 --> 00:16:57.416
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:16:57.440 --> 00:17:00.308
(เสียงปรบมือ)