WEBVTT

00:00:00.725 --> 00:00:03.836
เช่นเดียวกับคุณหลายคน ฉันเป็นคนหนึ่งที่โชคดี

00:00:03.836 --> 00:00:07.236
ฉันเกิดในครอบครัวที่การศึกษา แทรกซึมอยู่ในชีวิต

00:00:07.236 --> 00:00:11.474
ฉันเป็นรุ่นที่สามของครอบครับที่ได้ PhD 
เป็นลูกสาวของนักวิชาการสองคน

00:00:11.474 --> 00:00:15.268
ในวัยเด็ก ฉันวิ่งเล่นในห้องแล็บที่มหาวิทยาลัยของพ่อ

00:00:15.268 --> 00:00:19.117
เลยเป็นเรื่องปกติ ที่ฉันได้เข้ามหาวิทยาลัยชั้นดีเลิศ

00:00:19.117 --> 00:00:22.918
ซึ่งก็ช่วยเปิดประตูสู่โอกาสอีกมากมาย

NOTE Paragraph

00:00:22.918 --> 00:00:27.038
แต่น่าเสียดาย คนส่วนใหญ่ในโลกไม่ได้โชคดีอย่างนี้

00:00:27.038 --> 00:00:30.173
ในบางมุมของโลก ตัวอย่างเช่น ประเทศแอฟริกาใต้

00:00:30.173 --> 00:00:32.878
การศึกษาไม่ได้แค่เข้าถึงยาก

00:00:32.878 --> 00:00:35.853
ในประเทศแอฟริกาใต้ การศึกษาถูกออกแบบในยุคที่

00:00:35.853 --> 00:00:38.726
การกีดกันทางสีผิวเอื้อประโยชน์
ให้คนผิวขาวส่วนน้อย

00:00:38.726 --> 00:00:41.426
และผลก็คือ ทุกวันนี้ ไม่มีที่ว่างมากพอ

00:00:41.426 --> 00:00:45.278
สำหรับคนจำนวนมากที่ต้องการ
และสมควรจะได้รับการศึกษาที่มีคุณภาพ

00:00:45.278 --> 00:00:49.158
ความขาดแคลนนั้นนำมาสู่จลาจลในเดือนมกราคมต้นปีนี้

00:00:49.158 --> 00:00:50.994
ที่มหาวิทยาลัยแห่งโจฮันเนสเบิร์ก

00:00:50.994 --> 00:00:53.125
ที่ว่างสำหรับเข้าเรียนเหลืออยู่แค่หยิบมือ

00:00:53.125 --> 00:00:56.094
จากการคัดเลือกรอบปกติ และคืนก่อนหน้านั้น

00:00:56.094 --> 00:00:58.654
มหาวิทยาลัยจะเปิดให้คนมาสมัคร

00:00:58.654 --> 00:01:02.706
คนหลายพันเข้าแถวนอกรั้วยาวเป็นไมล์

00:01:02.706 --> 00:01:06.586
หวังว่าจะเป็นคนแรกสุดที่จะได้ที่นั่งนั้นมา

00:01:06.586 --> 00:01:08.894
ตอนที่ประตูเปิด เกิดเหตุโกลาหล

00:01:08.894 --> 00:01:12.546
คน 20 คนได้รับบาดเจ็บ และผู้หญิงหนึ่งคนเสียชีวิต

00:01:12.546 --> 00:01:14.486
เธอเป็นแม่ที่สละชีวิตของเธอ

00:01:14.486 --> 00:01:18.549
ขณะพยายามที่จะคว้าโอกาสเพื่อชีวิตที่ดีกว่ามาให้ลูกชาย

NOTE Paragraph

00:01:18.549 --> 00:01:21.706
แม้แต่ในอีกมุมของโลกอย่างสหรัฐอเมริกา

00:01:21.706 --> 00:01:26.062
ที่การศึกษามีอยู่พร้อม แต่ก็ยังเกินเอื้อมสำหรับบางคน

00:01:26.062 --> 00:01:28.734
เป็นที่ถกเถียงอย่างมากใน 2-3 ปีที่ผ่านมานี้

00:01:28.734 --> 00:01:30.723
เกี่ยวกับค่าใช้จ่ายด้านสาธารณสุขที่สูงขึ้น

00:01:30.723 --> 00:01:33.365
แต่อีกอย่างที่อาจไม่เด่นชัดในสายตาของคน

00:01:33.365 --> 00:01:37.387
คือ ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น 
ค่าใช้จ่ายในการเรียนมหาวิทยาลัย

00:01:37.387 --> 00:01:39.867
เพิ่มสูงขึ้นเป็นสองเท่าของอัตรานั้นเสียอีก

00:01:39.867 --> 00:01:44.147
คิดเป็นร้อยละ 559 เมื่อเทียบกับปี 1985

00:01:44.147 --> 00:01:48.681
นี่ทำให้การศึกษาแพงเกินไปสำหรับคนจำนวนมาก

NOTE Paragraph

00:01:48.681 --> 00:01:52.482
สุดท้าย แม้แต่คนที่หาทางเรียนจบมหาวิทยาลัยมาได้

00:01:52.482 --> 00:01:55.107
ประตูสู่โอกาสก็ยังไม่เปิดให้พวกเขา

00:01:55.107 --> 00:01:58.314
นักศึกษาจบใหม่ในสหรัฐอเมริกา

00:01:58.314 --> 00:02:00.627
จำนวนเกินครึ่งมานิดเดียว

00:02:00.627 --> 00:02:04.090
ที่ได้งานที่ต้องการระดับการศึกษาอย่างพวกเขา

00:02:04.090 --> 00:02:05.930
แน่นอนว่ามันไม่จริงสำหรับนักเรียน

00:02:05.930 --> 00:02:07.882
ที่เรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ

00:02:07.882 --> 00:02:10.514
แต่มีคนอื่นจำนวนมาก ที่ไม่ได้รับผลตอบแทน

00:02:10.514 --> 00:02:14.050
สำหรับเวลาและความพยายามของพวกเขา

NOTE Paragraph

00:02:14.050 --> 00:02:17.080
ทอม ฟรีดแมน เขียนบทความใน นสพ.นิวยอร์กไทม์ เร็วๆนี้

00:02:17.080 --> 00:02:21.448
พูดถึงจิตวิญญาณเบื้องหลังความพยายามของเรา
ซึ่งไม่มีใครพูดได้ดีไปกว่าเขา

00:02:21.448 --> 00:02:24.568
เขาบอกว่าการค้นพบที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นเมื่อ

00:02:24.568 --> 00:02:28.467
สิ่งที่เพิ่งเป็นไปได้มาพบกับสิ่งที่จำเป็นอย่างสูงสุด

00:02:28.467 --> 00:02:31.088
ฉันได้พูดเกี่ยวกับสิ่งที่จำเป็นอย่างสูงสุดไปแล้ว

00:02:31.088 --> 00:02:33.600
เรามาพูดถึงสิ่งที่เพิ่งจะเป็นไปได้กันบ้าง

NOTE Paragraph

00:02:33.600 --> 00:02:36.719
สิ่งที่เพิ่งจะเป็นไปได้นั้นสาธิตโดย

00:02:36.719 --> 00:02:38.287
ชั้นเรียนขนาดใหญ่ 3 ห้องที่แสตนฟอร์ด

00:02:38.287 --> 00:02:42.167
แต่ละห้องมีนักเรียน 100,000 คน หรือมากกว่านั้น

00:02:42.167 --> 00:02:45.551
เพื่อจะเข้าใจสิ่งนี้ เรามาดูหนึ่งในชั้นเรียนเหล่านั้นกัน

00:02:45.551 --> 00:02:47.471
วิชาการเรียนรู้ของเครื่องจักร (Machine Learning)

00:02:47.471 --> 00:02:49.200
สอนโดยเพื่อนร่วมงาน
และผู้ร่วมก่อตั้งของฉัน แอนดรูว์ อิ้ง

00:02:49.200 --> 00:02:51.519
แอนดรูสอนในห้องเรียนขนาดใหญ่ที่แสตนฟอร์ด

00:02:51.519 --> 00:02:52.728
นั่นก็คือ วิชาการเรียนรู้ของเครื่องจักร
(Machine Learning)

00:02:52.728 --> 00:02:56.246
ซึ่งมีนักเรียน 400 คน ในทุกๆครั้งที่เปิดสอน

00:02:56.246 --> 00:02:59.511
เวลาที่แอนดรูว์เปิดสอนวิชานี้ให้กับคนทั่วไป

00:02:59.511 --> 00:03:02.127
มีคน 100,000 คน ลงทะเบียนเรียน

00:03:02.127 --> 00:03:04.136
ถ้าจะทำให้เห็นภาพตัวเลขนั้นมากขึ้น

00:03:04.136 --> 00:03:06.495
ถ้าแอนดรูว์จะสอนให้ได้นักเรียนจำนวนเท่ากัน

00:03:06.495 --> 00:03:08.321
โดยการสอนชั้นเรียนที่แสตนฟอร์ด

00:03:08.321 --> 00:03:12.247
เขาต้องทำอย่างนั้นไป 250 ปี

00:03:12.247 --> 00:03:15.733
แน่นอน เขาคงจะเบื่อมาก

NOTE Paragraph

00:03:15.733 --> 00:03:18.470
ดังนั้น เราได้เห็นผลของสิ่งนี้แล้ว

00:03:18.470 --> 00:03:21.598
แอนดรูว์กับฉันตัดสินใจว่า
เราต้องพยายามขยายสิ่งนี้

00:03:21.598 --> 00:03:25.718
เพื่อนำการศึกษาคุณภาพสูงไปสู่คนจำนวนมาก
ให้ได้เท่าที่จะทำได้

00:03:25.718 --> 00:03:27.213
เราเลยก่อตั้ง คอร์เซอร์รา (Coursera)

00:03:27.213 --> 00:03:30.350
ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อนำวิชาเรียนที่ดีที่สุด

00:03:30.350 --> 00:03:33.667
จากผู้สอนที่มีคุณภาพที่สุด 
ในสถาบันที่มีคุณภาพที่สุด

00:03:33.667 --> 00:03:37.695
ไปให้ทุกคนรอบโลกได้เรียนฟรีๆ

00:03:37.695 --> 00:03:40.295
ตอนนี้เรามี 43 วิชาอยู่ในโครงการ

00:03:40.295 --> 00:03:43.494
จากมหาวิทยาลัย 4 แห่ง ในสาขาวิชาหลากหลาย

00:03:43.494 --> 00:03:45.327
และฉันขอเปิดให้ดูนิดนึง เป็นภาพคร่าวๆ

00:03:45.327 --> 00:03:48.605
ว่าหน้าตาสิ่งนี้เป็นอย่างไร

NOTE Paragraph

00:03:48.605 --> 00:03:49.818
(วิดีโอ) โรเบิร์ต กริสต์: ยินดีต้อนรับสู่แคลคูลัส

NOTE Paragraph

00:03:49.818 --> 00:03:51.698
เอสเซเกียล อีมานูเอล: คน 50 ล้านคนไม่มีประกันชีวิต

NOTE Paragraph

00:03:51.698 --> 00:03:54.969
สก๊อต เพจ: แบบจำลองช่วยให้เราออกแบบหน่วยงานและนโยบายที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น

00:03:54.969 --> 00:03:57.377
เราได้การแบ่งแยกเชื้อชาติที่ไม่น่าเชื่อ

NOTE Paragraph

00:03:57.377 --> 00:03:59.169
สก๊อต เคลมเมอร์: บุชจินตนาการว่าในอนาคต

00:03:59.169 --> 00:04:01.547
เราจะใส่กล้องถ่ายรูปไว้ที่กลางหัวของเรา

NOTE Paragraph

00:04:01.547 --> 00:04:05.801
มิทเชล ดันเนียน: มิลส์ต้องการนักเรียนสาขาสังคมวิทยาเพื่อพัฒนาคุณภาพความคิด

NOTE Paragraph

00:04:05.801 --> 00:04:09.466
โรเบิร์ต กริสต์: สายไฟห้อยเป็นรูปร่างเหมือน 
ไฮเปอร์โบลิคโคไซน์ (hyperbolic cosine)

NOTE Paragraph

00:04:09.466 --> 00:04:12.537
นิก พาเรียนเท: สำหรับแต่ละพิกเซลในภาพ ตั้งค่าสีแดงเป็นศูนย์

NOTE Paragraph

00:04:12.537 --> 00:04:15.514
พอล ออฟฟิต: วัคซีนทำให้เราสามารถกำจัดไวรัสปอลิโอ

NOTE Paragraph

00:04:15.514 --> 00:04:19.137
แดน จูราฟสกี้: ลูฟแทนซ่าบริการอาหารเช้า
และ แซน โจสด้วยเหรอ? อืม นั่นฟังดูตลกดี

NOTE Paragraph

00:04:19.137 --> 00:04:22.753
แดฟนี่ โคลเลอร์: แล้วเราจะเลือกเหรียญไหนดี 
และนี่เป็นการโยนสองครั้ง

NOTE Paragraph

00:04:22.753 --> 00:04:26.440
แอนดรู อิ้ง: ดังนั้น ในการเรียนรู้ของเครื่องระดับกว้าง 
เราต้องการหาวิธีคำนวณ...

NOTE Paragraph

00:04:26.440 --> 00:04:32.049
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:04:32.049 --> 00:04:34.323
แดฟนี่ โคลเลอร์: ปรากฏว่า อาจจะไม่น่าแปลกใจนัก

00:04:34.323 --> 00:04:36.561
ว่านักเรียนได้รับเนื้อหาที่ดีที่สุด

00:04:36.561 --> 00:04:39.448
จากมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดฟรีๆ

00:04:39.448 --> 00:04:41.970
ตั้งแต่เราเปิดเว็ปไซต์ในเดือนกุมภาพันธ์

00:04:41.970 --> 00:04:46.328
ตอนนี้ เรามีนักเรียน 640,000 คน จาก 190 ประเทศ

00:04:46.328 --> 00:04:48.480
มีการลงทะเบียนเรียน 1.5 ล้านครั้ง

00:04:48.480 --> 00:04:51.330
มีนักเรียนทำแบบทดสอบ 6 ล้านชุด
ใน 15 ชั้นเรียนที่เราเปิดสอน

00:04:51.330 --> 00:04:56.246
มีการดูวิดีโอถึง 14 ล้านครั้ง

NOTE Paragraph

00:04:56.246 --> 00:04:58.764
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของตัวเลข

00:04:58.764 --> 00:05:00.405
แต่เป็นเรื่องของผู้คนด้วยเช่นกัน

00:05:00.405 --> 00:05:03.381
ไม่ว่าจะเป็นอะคาชที่มาจากเมืองเล็กๆในอินเดีย

00:05:03.381 --> 00:05:05.556
ที่ไม่เคยมีโอกาสได้เข้าถึง

00:05:05.556 --> 00:05:07.045
ชั้นเรียนคุณภาพอย่างของแสตนฟอร์ด

00:05:07.045 --> 00:05:09.560
และไม่มีทางที่จะจ่ายค่าเรียนได้

00:05:09.560 --> 00:05:11.598
หรือเจนนี่ แม่ตัวคนเดียวที่เลี้ยงลูกสองคน

00:05:11.598 --> 00:05:13.565
ที่ต้องการเคาะสนิมทักษะต่างๆ

00:05:13.565 --> 00:05:16.700
เพื่อจะได้กลับไปเรียนปริญญาโทให้จบ

00:05:16.700 --> 00:05:19.836
หรือไรอัน ที่ไม่สามารถไปมหาวิทยาลัยได้

00:05:19.836 --> 00:05:21.701
เพราะลูกสาวที่ภูมิคุ้มกันบกพร่อง

00:05:21.701 --> 00:05:25.084
ไม่สามารถเสี่ยงที่จะอยู่กับเชื้อโรคในบ้านได้

00:05:25.084 --> 00:05:26.924
ทำให้เขาออกจากบ้านไม่ได้

00:05:26.924 --> 00:05:28.556
ฉันดีใจมากที่จะบอกว่า --

00:05:28.556 --> 00:05:30.808
ไม่นานมานี้ เราติดต่อกับไรอัน --

00:05:30.808 --> 00:05:32.740
และพบว่าเรื่องนี้จบลงด้วยดี

00:05:32.740 --> 00:05:34.643
ทารกแชนนอน ที่อยู้ซ้ายมือนี้

00:05:34.643 --> 00:05:35.994
อาการดีขึ้นมากแล้วตอนนี้

00:05:35.994 --> 00:05:40.192
และไรอันได้งานเพราะได้ลงเรียนบางวิชาของเราไป

NOTE Paragraph

00:05:40.192 --> 00:05:42.436
แล้วอะไรที่ทำให้วิชาเรียนเหล่านี้แตกต่าง?

00:05:42.436 --> 00:05:46.156
จะว่าไป การเรียนออนไลน์
ก็เป็นสื่อที่แพร่หลายมานาน

00:05:46.156 --> 00:05:49.868
แต่สิ่งที่ต่างคือประสบการณ์การเรียนที่เหมือนจริง

00:05:49.868 --> 00:05:51.594
เราเริ่มต้นในวันที่กำหนด

00:05:51.594 --> 00:05:55.228
แล้วนักเรียนจะดูวิดีโอทุกอาทิตย์

00:05:55.228 --> 00:05:57.083
และทำการบ้าน

00:05:57.083 --> 00:05:58.874
และนี่เป็นการบ้านจริงๆ

00:05:58.874 --> 00:06:02.178
เพื่อเกรดจริงๆ มีกำหนดส่งจริงๆ

00:06:02.178 --> 00:06:04.234
คุณลองดูกราฟวันกำหนดส่งกับปริมาณการใช้สิ

00:06:04.234 --> 00:06:06.322
ยอดแหลมๆนี้ชี้ว่า

00:06:06.322 --> 00:06:10.111
การผลัดวันประกันพรุ่ง
เป็นปรากฏการณ์เกิดขึ้นทั่วโลก

NOTE Paragraph

00:06:10.111 --> 00:06:12.687
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:06:12.687 --> 00:06:14.359
หลังจากจบวิชาเรียนแล้ว

00:06:14.359 --> 00:06:16.215
นักเรียนจะได้รับประกาศนียบัตร

00:06:16.215 --> 00:06:18.375
พวกเขาสามารถแสดงใบประกาศนี้

00:06:18.375 --> 00:06:20.528
ต่อนายจ้างในอนาคตและหางานที่ดีขึ้น

00:06:20.528 --> 00:06:22.588
และเรารู้ว่านักเรียนจำนวนมากทำอย่างนั้น

00:06:22.588 --> 00:06:24.507
นักเรียนบางคนเอาใบประกาศไป

00:06:24.507 --> 00:06:27.629
แสดงต่อสถาบันการศึกษาที่เข้าเรียน

00:06:27.629 --> 00:06:29.470
เพื่อหน่วยกิตในมหาวิทยาลัย

00:06:29.470 --> 00:06:31.684
นักเรียนเหล่านี้ได้รับอะไรที่มีความหมาย

00:06:31.684 --> 00:06:34.518
กับการลงทุนเวลาและความพยายามจริงๆ

NOTE Paragraph

00:06:34.518 --> 00:06:37.073
มาพูดถึงองค์ประกอบต่างๆ

00:06:37.073 --> 00:06:38.965
ที่เกี่ยวกับวิชาเหล่านี้กันสักหน่อย

00:06:38.965 --> 00:06:41.593
องค์ประกอบแรกคือ เมื่อเราหลบออกจาก

00:06:41.593 --> 00:06:43.890
ข้อจำกัดของห้องเรียนที่เป็นกายภาพ

00:06:43.890 --> 00:06:46.730
และออกแบบบทเรียนเพื่อนำเสนอในรูปแบบออนไลน์

00:06:46.730 --> 00:06:49.258
คุณสามารถแหวกออกจากตัวอย่างเช่น

00:06:49.258 --> 00:06:51.673
เลกเชอร์ความยาวหนึ่งชั่วโมงรวด

00:06:51.673 --> 00:06:53.458
เราสามารถแบ่งเนื้อหา

00:06:53.458 --> 00:06:56.834
ออกเป็นช่วงสั้นๆ เป็นหน่วยย่อยความยาว 8-12 นาที

00:06:56.834 --> 00:06:59.808
แต่ละอันนำเสนอชุดความคิดที่เชื่อมโยงกัน

00:06:59.808 --> 00:07:02.378
นักเรียนสามารถเดินทางผ่านเนื้อหาเหล่านี้ได้หลายทาง

00:07:02.378 --> 00:07:06.082
ขึ้นอยู่กับภูมิหลัง ทักษะ และความสนใจ

00:07:06.082 --> 00:07:08.602
ตัวอย่างเช่น นักเรียนบางคนอาจจะได้ประโยชน์

00:07:08.602 --> 00:07:11.362
จากเนื้อหาพื้นฐานเพื่อเตรียมพร้อม

00:07:11.362 --> 00:07:13.433
ที่นักเรียนคนอื่นอาจจะรู้อยู่แล้ว

00:07:13.433 --> 00:07:15.873
ส่วนคนอื่นอาจจะสนใจเนื้อหาเสริมเฉพาะเรื่อง

00:07:15.873 --> 00:07:18.959
ที่นักเรียนสามารถเลือกเรียนได้ตามใจชอบ

00:07:18.959 --> 00:07:22.194
ดังนั้น รูปแบบนี้จึงช่วยให้เราแหวกออกจาก

00:07:22.194 --> 00:07:25.018
รูปแบบการศึกษาแบบไซส์เดียวฟิตทุกคน

00:07:25.018 --> 00:07:29.010
และช่วยให้นักเรียนสามารถ
เลือกหลักสูตรที่เหมาะกับตัวเองได้

NOTE Paragraph

00:07:29.010 --> 00:07:31.353
แน่นอน ในฐานะนักการศึกษา เรารู้ว่า

00:07:31.353 --> 00:07:34.713
นักเรียนไม่ได้เรียนรู้จากการนั่งนิ่งๆดูวิดีโอ

00:07:34.713 --> 00:07:37.658
บางทีองค์ประกอบที่สำคัญที่สุด
ของความพยายามนี้

00:07:37.658 --> 00:07:40.250
คือเราต้องให้นักเรียน

00:07:40.250 --> 00:07:42.659
ฝึกฝนเนื้อหาบทเรียน

00:07:42.659 --> 00:07:45.815
เพื่อให้เข้าใจจริงๆ

00:07:45.815 --> 00:07:49.083
ที่ผ่านมามีงานวิจัยมากมาย
ที่ชี้ถึงความสำคัญของสิ่งนี้

00:07:49.083 --> 00:07:51.615
อันหนึ่งที่ลงในนิตยสาร Science ปีที่แล้ว เป็นตัวอย่าง

00:07:51.615 --> 00:07:54.447
ชี้ให้เห็นว่าแม้แต่แบบฝึกหัด
ทบทวนความจำแบบพื้นฐาน

00:07:54.447 --> 00:07:57.239
ที่นักเรียนแค่ต้องพูดซ้ำ

00:07:57.239 --> 00:07:58.639
สิ่งที่เพิ่งเรียนไป

00:07:58.639 --> 00:08:00.559
ทำให้นักเรียนทำคะแนนได้ดีกว่ามาก

00:08:00.559 --> 00:08:02.828
ในการทดสอบมาตรฐานหลายๆอย่างหลังจากนั้น

00:08:02.828 --> 00:08:07.132
ให้ผลมากกว่าการแทรกแซงอื่นๆ

NOTE Paragraph

00:08:07.132 --> 00:08:10.094
เราได้ลองสร้างแบบฝึกหัดทบทวนความจำเข้าไปในนี้

00:08:10.094 --> 00:08:12.348
รวมไปถึงแบบทดสอบรูปแบบอื่นๆด้วย

00:08:12.348 --> 00:08:16.492
ตัวอย่างเช่น แม้แต่วิดีโอของเราไม่ได้เป็นแค่วิดีโอ

00:08:16.492 --> 00:08:18.535
ทุก 2-3 นาที วิดีโอจะหยุด

00:08:18.535 --> 00:08:20.686
และนักเรียนจะต้องตอบคำถาม

NOTE Paragraph

00:08:20.686 --> 00:08:22.907
(วิดีโอ) สก๊อต เพจ: ... สี่สิ่งนี้ Prospect Theory, hyperbolic discounting,

00:08:22.907 --> 00:08:25.999
status quo bias, base rate bias มีการศึกษาสนับสนุนมาก

00:08:25.999 --> 00:08:28.766
ทั้งสี่อย่างเป็นพฤติกรรมเบี่ยงเบนจากความเป็นเหตุเป็นผล
ที่ได้รับการสนับสนุน

NOTE Paragraph

00:08:28.766 --> 00:08:30.390
แดฟนี่ โคลเลอร์: แล้วตอนนี้วิดีโอก็จะหยุด

00:08:30.390 --> 00:08:32.646
และนักเรียนพิมพ์คำตอบเข้าไปในกล่อง

00:08:32.646 --> 00:08:35.869
และกดส่ง อย่างที่เห็น พวกเขาไม่ได้ตั้งใจฟังอยู่

NOTE Paragraph

00:08:35.884 --> 00:08:36.753
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:36.753 --> 00:08:38.763
พวกเขาเลยต้องลองอีกครั้ง

00:08:38.763 --> 00:08:41.299
และครั้งนี้พวกเขาตอบถูก

00:08:41.299 --> 00:08:43.492
มีตัวเลือกให้เปิดดูคำอธิบาย ถ้านักเรียนต้องการ

00:08:43.492 --> 00:08:47.749
และทีนี้วิดีโอเลื่อนไปเลกเชอร์ในส่วนต่อไป

00:08:47.749 --> 00:08:49.627
นี่เป็นคำถามประเภทพื้นฐาน

00:08:49.627 --> 00:08:51.708
ประเภทที่ฉันถามเวลาฉันสอนในชั้นเรียนจริง

00:08:51.708 --> 00:08:54.208
แต่เวลาที่ฉันถามคำถามอย่างนั้นในชั้นเรียน

00:08:54.208 --> 00:08:55.508
ร้อยละ 80 ของนักเรียน

00:08:55.508 --> 00:08:57.374
ยังจดสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดจบไป ยิกๆ

00:08:57.374 --> 00:09:00.695
ร้อยละ 15 ใจลอยไปกับ Facebook

00:09:00.695 --> 00:09:03.151
และก็ มีเด็กแถวหน้าที่รู้ทุกอย่าง

00:09:03.151 --> 00:09:04.510
ที่ตะโกนคำตอบออกมา

00:09:04.510 --> 00:09:06.717
ก่อนที่คนอื่นๆในห้อง้รียนมีโอกาสที่จะคิดสักหน่อย

00:09:06.717 --> 00:09:09.589
และฉันในฐานะคนสอนก็ดีใจล้นเหลือ

00:09:09.589 --> 00:09:11.237
ที่บางคนรู้คำตอบ

00:09:11.237 --> 00:09:14.029
และการบรรยายดำเนินต่อไป ก่อนที่ ในความเป็นจริง

00:09:14.029 --> 00:09:17.558
นักเรียนสาวนใหญ่จะรู้ตัวว่ามีการถามคำถามเกิดขึ้น

00:09:17.558 --> 00:09:20.165
ที่นี่ นักเรียนทุกคน

00:09:20.165 --> 00:09:22.949
ต้องมีส่วนร่วมไปกับเนื้อหา

NOTE Paragraph

00:09:22.949 --> 00:09:24.885
และแน่นอนว่าคำถามทบทวนความจำพื้นฐานเหล่านี้

00:09:24.885 --> 00:09:26.547
ไม่ได้เป็นตอนจบของเรื่อง

00:09:26.547 --> 00:09:29.517
เราต้องเติมคำถามที่มีความหมายลึกซึ้งกว่านั้นเข้าไปด้วย

00:09:29.517 --> 00:09:31.870
และเราก็ต้องให้ผลตอบกลับกับนักเรียน

00:09:31.870 --> 00:09:33.533
ในคำถามเหล่านั้น

00:09:33.533 --> 00:09:36.421
ทีนี้ ทำอย่างไรเราจะตรวจการบ้านของนักเรียน 100,000 คนได้

00:09:36.421 --> 00:09:39.503
โดยที่ไม่ต้องมีผู้ช่วยสอน 10,000 คน?

00:09:39.503 --> 00:09:41.857
คำตอบคือ เราต้องใช้เทคโนโลยี

00:09:41.857 --> 00:09:43.352
ให้ทำงานให้เรา

00:09:43.352 --> 00:09:46.000
ทีนี้ โชคดีหน่อย ที่เทคโนโลยีพัฒนามาไกลแล้ว

00:09:46.000 --> 00:09:49.268
และตอนนี้เราสามารถตรวจการบ้านในรูปแบบที่น่าสนใจหลากหลายได้

00:09:49.268 --> 00:09:50.795
นอกเหนือไปจากแบบฝึกหัดแบบปรนัย

00:09:50.795 --> 00:09:53.948
และประเภทคำตอบสั้นๆ แบบที่คุณเห็นไปแล้วในวิดีโอ

00:09:53.948 --> 00:09:57.208
เราสามารถตรวจวิชาคณิตศาสตร์ สมการทางคณิตศาสตร์

00:09:57.208 --> 00:09:59.160
และการพิสูจน์ทางคณิตศาสตร์ด้วย

00:09:59.160 --> 00:10:02.034
เราสามารถตรวจแบบจำลอง ไม่ว่าจะเป็น

00:10:02.034 --> 00:10:04.210
แบบจำลองทางการเงินในวิชาธุรกิจ

00:10:04.210 --> 00:10:07.194
หรือแบบจำลองทางกายภาพในวิชาวิทยาศาสตร์หรือวิศวกรรม

00:10:07.194 --> 00:10:10.938
และเราสามารถตรวจงานเขียนโปรแกรมที่ซับซ้อนได้

NOTE Paragraph

00:10:10.938 --> 00:10:12.857
ฉันจะให้คุณดูตัวอย่างหนึ่งที่เรียบง่ายมาก

00:10:12.857 --> 00:10:14.337
และเห็นภาพง่าย

00:10:14.337 --> 00:10:16.814
ตัวอย่างนี้มาจากชั้นเรียนวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ 101 
ของแสตนฟอร์ด

00:10:16.814 --> 00:10:18.418
และนักเรียนต้องปรับสี

00:10:18.418 --> 00:10:20.010
ภาพสีแดงเบลอๆนั้น

00:10:20.010 --> 00:10:22.028
พวกเขาพิมพ์โปรแกรมเข้ามาในหน้าเว็บ

00:10:22.028 --> 00:10:26.086
และคุณจะเห็นว่าเขายังทำไม่ถูกนัก เทพีเสรีภาพยังเมาเรืออยู่

00:10:26.086 --> 00:10:29.842
นักเรียนเลยต้องลองอีกครั้ง และครั้งนี้พวกเขาทำได้ถูกต้อง
และเขารู้ว่าเขาทำถูก

00:10:29.842 --> 00:10:32.201
และพวกเขาได้เลื่อนไปทำคำถามต่อไป

00:10:32.201 --> 00:10:35.349
ความสามารถที่จะได้มีปฏิสัมพันธ์กับเนื้อหา

00:10:35.349 --> 00:10:37.033
และได้รับรู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่ถูกหรือผิด

00:10:37.033 --> 00:10:40.159
เป็นหัวใจสำคัญของการเรียนรู้ของนักเรียน

NOTE Paragraph

00:10:40.159 --> 00:10:42.434
ที่นี้ แน่นอน ว่าเรายังไม่สามารถตรวจ

00:10:42.434 --> 00:10:45.268
งานทุกรูปแบบหลากหลายที่เราต้องการสำหรับทุกวิชา

00:10:45.268 --> 00:10:48.569
โดยเฉพาะ สิ่งที่ขาดไปคืองานประเภททักษะการคิดวิเคราะห์

00:10:48.569 --> 00:10:50.491
ที่เป็นหัวใจสำคัญของแขนงวิชา

00:10:50.491 --> 00:10:54.088
อย่างมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ ธุรกิจ และอื่นๆ

00:10:54.088 --> 00:10:56.337
ดังนั้น เราเลยลองโน้มน้าว

00:10:56.337 --> 00:10:57.953
อาจารย์สายมนุษยศาสตร์บางคน

00:10:57.953 --> 00:11:00.649
ว่าแบบฝึกหัดปรนัยไม่ใช่กลยุทธ์ที่แย่ขนาดนั้น

00:11:00.649 --> 00:11:02.840
แต่มันไม่ได้ผ่านไปด้วยดีเท่าไหร่

NOTE Paragraph

00:11:02.840 --> 00:11:05.273
เราเลยต้องคิดค้นทางแก้ที่แตกต่างออกไป

00:11:05.273 --> 00:11:08.347
และทางแก้ที่เราลงเอย ก็คือการให้นักเรียนตรวจงานกันเอง

00:11:08.347 --> 00:11:10.769
ปรากฏว่า งานวิจัยที่ผ่านมาชี้ว่า

00:11:10.769 --> 00:11:12.441
เช่นชิ้นนี้ โดยแซดเลอร์และกู้ด

00:11:12.441 --> 00:11:14.929
การให้นักเรียนตรวจงานกันเองเป็นกลยุทธ์ที่ได้ผลดี
อย่างน่าประหลาดใจ

00:11:14.929 --> 00:11:18.143
สำหรับการให้คะแนนที่สอดคล้องกัน

00:11:18.143 --> 00:11:19.913
วิธีนี้ถูกทดลองในชั้นเรียนขนาดเล็ก

00:11:19.913 --> 00:11:21.400
และมันชี้ให้เห็นว่า ตัวอย่างเช่น

00:11:21.400 --> 00:11:23.882
เกรดที่นักเรียนให้ ในแกน y

00:11:23.882 --> 00:11:25.193
ที่จริงแล้วสอดคล้องอย่างมาก

00:11:25.193 --> 00:11:27.489
กับเกรดที่อาจารย์ให้ ในแกน x

00:11:27.489 --> 00:11:30.649
สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งไปกว่านั้นคือ เกรดที่นักเรียนให้ตัวเอง

00:11:30.649 --> 00:11:32.960
ในเวลาที่นักเรียนตรวจงานของตัวเองอย่างมีวิจารญาณ --

00:11:32.960 --> 00:11:34.697
แต่คือเราต้องให้แรงจูงใจอย่างเหมาะสม

00:11:34.697 --> 00:11:36.635
เพื่อนักเรียนจะได้ไม่ให้ตัวเองได้คะแนนเต็ม --

00:11:36.635 --> 00:11:39.826
นั้นสอดคล้องกับคะแนนที่อาจารย์ให้มากกว่าเสียอีก

00:11:39.826 --> 00:11:41.433
และนี่เป็นกลยุทธ์ที่ได้ผลดีมาก

00:11:41.433 --> 00:11:43.537
ที่สามารถใช้ในการให้คะแนน

00:11:43.537 --> 00:11:46.273
และยังเป็นกลยุทธ์การเรียนรู้ที่เป็นประโยชน์มากอีกด้วย

00:11:46.273 --> 00:11:48.528
เพราะนักเรียนสามารถเรียนรู้จากประสบการณ์ตรวจงาน

00:11:48.528 --> 00:11:53.177
ตอนนี้เรามีระบบการตรวจงานกันเองของนักเรียน
ที่ใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา

00:11:53.177 --> 00:11:55.681
ที่มีนักเรียนเป็นหมื่นคน

00:11:55.681 --> 00:11:56.879
ตรวจงานกันเอง

00:11:56.879 --> 00:11:59.948
และฉันต้องบอกว่า ไปได้สวยมากด้วย

NOTE Paragraph

00:11:59.948 --> 00:12:02.208
แต่นี่ไม่ได้เป็นแค่นักเรียน

00:12:02.208 --> 00:12:05.249
นั่งอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่น แก้โจทย์ปัญหาไปเรื่อยๆ

00:12:05.249 --> 00:12:07.056
ในทุกๆวิชาเรียน

00:12:07.056 --> 00:12:09.216
ชุมชนของนักเรียนถูกสร้างขึ้น

00:12:09.216 --> 00:12:11.096
ชุมชนที่ครอบคลุมคนจากทั่วโลก

00:12:11.096 --> 00:12:13.628
ที่มีจุดมุ่งหมายด้านปัญญาร่วมกัน

00:12:13.628 --> 00:12:16.280
สิ่งที่คุณเห็นอยู่นี้คือแผนที่ที่สร้างขึ้นเอง

00:12:16.280 --> 00:12:19.241
โดยนักเรียนในชั้นเรียนสังคมวิทยา 101 ของปรินตัน

00:12:19.241 --> 00:12:22.000
ที่นักเรียนต้องปักหมุดตัวเองในแผนที่โลก

00:12:22.000 --> 00:12:24.960
และคุณจะเห็นได้ว่าความพยายามนี้ไปถึงทั่วทุกมุมโลก

NOTE Paragraph

00:12:24.960 --> 00:12:29.527
นักเรียนทำงานร่วมกันในวิชาเรียนในวิธีต่างๆหลากหลาย

00:12:29.527 --> 00:12:32.166
แรกที่สุด เรามีพื้นที่สำหรับคำถามและคำตอบ

00:12:32.166 --> 00:12:34.310
ที่นักเรียนไปถามคำถาม

00:12:34.310 --> 00:12:36.734
แล้วนักเรียนคนอื่นมาตอบคำถามเหล่านั้น

00:12:36.734 --> 00:12:38.447
และสิ่งที่น่าประทับใจมากๆก็คือ

00:12:38.447 --> 00:12:40.117
เพราะเรามีนักเรียนเยอะมาก

00:12:40.117 --> 00:12:42.482
มันหมายความว่าแม้ว่านักเรียนจะถามคำถาม

00:12:42.482 --> 00:12:44.114
ตอนตีสาม

00:12:44.114 --> 00:12:45.696
สักที่บนโลกนี้

00:12:45.696 --> 00:12:47.770
จะมีใครสักคนที่ยังตื่นอยู่

00:12:47.770 --> 00:12:50.083
และกำลังทำโจทย์ข้อเดียวกันนี้

00:12:50.083 --> 00:12:52.041
ดังนั้น ในหลายวิชาที่เราเปิดสอน

00:12:52.041 --> 00:12:54.370
ค่ามัธยฐานของเวลาที่ใช้ตอบคำถาม

00:12:54.370 --> 00:12:57.788
ในพื้นที่คำถามคำตอบนั้น คือ 22 นาที

00:12:57.788 --> 00:13:02.365
ซึ่งเป็นการบริการเหนือระดับชนิดที่เราไม่มีที่แสตนฟอร์ด

NOTE Paragraph

00:13:02.365 --> 00:13:03.706
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:13:03.706 --> 00:13:05.648
และคุณจะเห็นได้จากความในใจจากนักเรียน

00:13:05.648 --> 00:13:07.335
ว่านักเรียนพบว่า

00:13:07.335 --> 00:13:09.856
เพราะชุมชนออนไลน์ขนาดใหญ่นี้

00:13:09.856 --> 00:13:12.455
พวกเขามีโอกาสมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นอย่างหลากหลาย

00:13:12.455 --> 00:13:16.648
ในรูปแบบที่ลึกซึ้งกว่าในห้องเรียนปกติทั่วไป

00:13:16.648 --> 00:13:18.992
นักเรียนรวมกลุ่มกันเอง

00:13:18.992 --> 00:13:20.855
โดยที่ราไม่ต้องเข้าไปแทรกแซง

00:13:20.855 --> 00:13:22.758
เป็นกลุ่มช่วยกันเรียนย่อยๆ

00:13:22.758 --> 00:13:25.120
บางกลุ่มก็มาพบปะกันจริงๆ

00:13:25.120 --> 00:13:26.946
ตามข้อจำกันทางภูมิศาสตร์จะเอื้ออำนวย

00:13:26.946 --> 00:13:29.668
และพบกันทุกสัปดาห์ เพื่อทำการบ้านด้วยกัน

00:13:29.668 --> 00:13:31.568
นี่เป็นกลุ่มช่วยกันเรียนในซานฟรานซิสโก

00:13:31.568 --> 00:13:33.887
มีกลุ่มอย่างนี้กระจายทั่วโลก

00:13:33.887 --> 00:13:35.919
บางกลุ่มก็เป็นกลุ่มออนไลน์

00:13:35.919 --> 00:13:38.908
แบ่งตามภาษา หรือกลุ่มก้อนทางวัฒนธรรม

00:13:38.908 --> 00:13:40.352
และในมุมซ้ายล่างนี้

00:13:40.352 --> 00:13:44.148
คุณจะเห็นกลุ่มช่วยกันเรียนที่หลากหลายทางวัฒนธรรม

00:13:44.148 --> 00:13:45.911
ที่สมาชิกมีความต้องการเฉพาะที่จะติดต่อ

00:13:45.911 --> 00:13:48.917
กับผู้คนจากวัฒนธรรมอื่น

NOTE Paragraph

00:13:48.917 --> 00:13:51.028
มีโอกาสต่างๆมหาศาล

00:13:51.028 --> 00:13:54.353
ที่จะเกิดขึ้นในโครงสร้างประเภทนี้

00:13:54.353 --> 00:13:58.007
อย่างแรกคือ สิ่งนี้มีศักยภาพที่จะช่วยให้เรา

00:13:58.007 --> 00:14:00.441
เข้าใจอย่างที่ไม่เคยเข้าใจมาก่อน

00:14:00.441 --> 00:14:02.730
เกี่ยวกับการเรียนรู้ของมนุษย์

00:14:02.730 --> 00:14:06.193
เพราะข้อมูลที่เราเก็บได้ที่นี่เป็นเอกลักษณ์มาก

00:14:06.193 --> 00:14:10.202
เราสามารถเก็บข้อมูลทุกคลิ๊ก ทุกการบ้าน ทุกการส่งงาน

00:14:10.202 --> 00:14:14.565
ทุกคำถามที่โพสต์จากนักเรียนเป็นหมื่นๆคน

00:14:14.565 --> 00:14:16.908
ดังนั้น เราสามารถเปลี่ยนการเรียนรู้ของมนุษย์

00:14:16.908 --> 00:14:18.841
ที่อยู่บนฐานของสมมติฐาน

00:14:18.841 --> 00:14:21.699
ให้อยู่บนฐานของข้อมูล การเปลี่ยนแปลที่

00:14:21.699 --> 00:14:24.740
ปฏิวัติวิชาชีววิทยามาแล้ว เป็นต้น

00:14:24.740 --> 00:14:28.164
เราสามารถใช้ข้อมูลนี่เพื่อเข้าใจคำถามที่เป็นรากฐาน

00:14:28.164 --> 00:14:30.044
เช่น อะไรคือกลยุทธ์การเรียนรู้ที่ดี

00:14:30.044 --> 00:14:32.740
ที่มีประสิทธิผลดี และอันไหนที่ไม่ดี?

00:14:32.740 --> 00:14:34.980
และในบริบทของวิชาใดวิชาหนึ่ง

00:14:34.980 --> 00:14:36.517
เราสามารถถามคำถาม

00:14:36.517 --> 00:14:39.772
เช่น อะไรเป็นความเข้าใจผิดที่พบบ่อย

00:14:39.772 --> 00:14:41.949
และเราจะช่วยให้นักเรียนแก้มันได้อย่างไร?

NOTE Paragraph

00:14:41.949 --> 00:14:43.373
และนี่เป็นตัวอย่างของสิ่งนั้น

00:14:43.373 --> 00:14:45.389
มาจากวิชาการเรียนรู้ของเครื่องโดยแอนดรูเช่นกัน

00:14:45.389 --> 00:14:47.597
นี่เป็นการกระจายตัวของคำตอบที่ผิด

00:14:47.597 --> 00:14:49.207
ในการบ้านอันหนึ่งของแอนดรู

00:14:49.207 --> 00:14:51.100
และคำตอบบังเอิญเป็นตัวเลขที่เป็นคู่

00:14:51.100 --> 00:14:53.371
เราสามารถวาดผังสองมิติออกมา

00:14:53.371 --> 00:14:57.149
กากบาทเล็กๆแต่ละอันแทนคำตอบที่ผิดแต่ละอัน

00:14:57.149 --> 00:14:59.555
กากบาทอันใหญ่ๆที่มุมซ้ายบน

00:14:59.555 --> 00:15:01.703
เป็นคำตอบที่นักเรียน 2,000 คน

00:15:01.703 --> 00:15:04.748
ตอบผิดเหมือนกันเป๊ะ

00:15:04.748 --> 00:15:07.075
ทีนี้ ถ้าเรียนมีนักเรียนในชั้น 100 คน

00:15:07.075 --> 00:15:08.362
ตอบคำตอบผิดแบบเดียวกัน

00:15:08.362 --> 00:15:09.713
เราไม่จะไม่ทันได้สังเกต

00:15:09.713 --> 00:15:12.273
แต่เวลาที่นักเรียน 2,000 คนตอบผิดแบบเดียวกัน

00:15:12.273 --> 00:15:13.970
มันก็ยากที่จะพลาดไป

00:15:13.970 --> 00:15:16.162
แอนดรูและนักเรียนของเขาจึงเข้าไป

00:15:16.162 --> 00:15:17.682
ดูการบ้านบางส่วนนั้น

00:15:17.682 --> 00:15:21.770
เข้าใจต้นตอของปัญหาของความเข้าใจผิดนั้น

00:15:21.770 --> 00:15:24.290
แล้วจัดทำคำอธิบายอย่างเฉพาะเจาะจงขึ้นมา

00:15:24.290 --> 00:15:26.539
ที่จะแสดงให้นักเรียนทุกคน

00:15:26.539 --> 00:15:28.718
ที่ตอบคำถามด้วยคำตอบนั้นเห็น

00:15:28.718 --> 00:15:30.802
ซึ่งก็แปลว่า นักเรียนที่ทำผิดอย่างเดียวกันนั้น

00:15:30.802 --> 00:15:32.828
จะได้รับผลตอบรับที่เฉพาะเจาะจง

00:15:32.828 --> 00:15:37.227
บอกพวกเขาว่าจะแก้ความเข้าใจผิดนั้นได้อย่างไร อย่างตรงประเด็น

NOTE Paragraph

00:15:37.227 --> 00:15:41.038
การทำบทเรียนให้เหมาะเป็นรายบุคคลนี้ เราทำได้

00:15:41.038 --> 00:15:44.178
เพราะข้อดีจากการที่เรามีนักเรียนจำนวนมาก

00:15:44.178 --> 00:15:46.490
การทำบทเรียนให้เหมาะเป็นรายบุคคลนี้ บางที

00:15:46.490 --> 00:15:48.913
เป็นหนึ่งในโอกาสที่สำคัญที่สุดที่นี่ด้วยเหมือนกัน

00:15:48.913 --> 00:15:51.258
เพราะนี่แสดงถึงศักยภาพที่เราจะ

00:15:51.258 --> 00:15:53.948
แก้ปัญหาที่มีอายุกว่า 30 ปีได้

00:15:53.948 --> 00:15:57.297
นักวิจัยทางการศึกษา เบนจามิน บลูม ในปี 1984

00:15:57.297 --> 00:15:59.548
ตั้งคำถามที่เขาเรียกว่าปัญหาสองซิกม่า

00:15:59.548 --> 00:16:02.610
ที่เขาสังเกตได้จากการศึกษาประชากร 3 กลุ่ม

00:16:02.610 --> 00:16:06.218
กลุ่มแรกเป็นประชากรนักเรียนที่เรียนในห้องเรียนแบบเลกเชอร์

00:16:06.218 --> 00:16:08.995
กลุ่มที่สองเป็นประชากรนักเรียนที่เรียน

00:16:08.995 --> 00:16:10.714
โดยใช้ห้องเรียนเลกเชอร์แบบมาตรฐาน

00:16:10.714 --> 00:16:12.794
แต่มีจุดมุ่งหมายเพื่อความเชี่ยวชาญเป็นหลัก

00:16:12.794 --> 00:16:14.714
คือนักเรียนไม่สามารถผ่านไปเรียนหัวข้อต่อไปได้

00:16:14.714 --> 00:16:18.068
ถ้ายังไม่แสดงความเชี่ยวชาญในหัวข้อก่อนหน้า

00:16:18.068 --> 00:16:20.362
และสุดท้าย คือกลุ่มประชากรนักเรียนที่

00:16:20.362 --> 00:16:24.890
เรียนแบบตัวต่อตัวกับผู้สอนส่วนตัว

00:16:24.890 --> 00:16:28.162
กลุ่มประชากรที่เน้นความเชี่ยวชาญ ทำคะแนนสอบได้ดีกว่า

00:16:28.162 --> 00:16:30.450
หนึ่งส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน หรือ หนึ่งซิกม่า

00:16:30.450 --> 00:16:32.844
กว่านักเรียนในห้องเรียนแบบเลกเชอร์

00:16:32.844 --> 00:16:34.988
และนักเรียนแบบตัวต่อตัวทำได้ดีว่า 2 ซิกม่า

00:16:34.988 --> 00:16:36.818
ในคะแนนพัฒนาการ

NOTE Paragraph

00:16:36.818 --> 00:16:38.281
เพื่อจะเข้าใจว่ามันแปลว่าอะไร

00:16:38.281 --> 00:16:40.114
ลองมาดูห้องเรียนแบบเลกเชอร์

00:16:40.114 --> 00:16:43.033
และลองเลือกค่ามัธยฐานเป็นเกณฑ์ผ่าน

00:16:43.033 --> 00:16:44.371
ฉะนั้น ในห้องเรียนเลกเชอร์

00:16:44.371 --> 00:16:48.250
ครึ่งหนึ่งของนักเรียนสูงกว่าเกณฑ์นั้น และครึ่งหนึ่งต่ำกว่า

00:16:48.250 --> 00:16:50.348
ในการเรียนแบบตัวต่อตัว

00:16:50.348 --> 00:16:55.149
ร้อยละ 98 ของนักเรียนจะผ่านเกณฑ์นั้น

00:16:55.149 --> 00:16:59.069
ลองคิดดูว่าถ้าเราสามารถสอนในแบบที่นักเรียนร้อยละ 98

00:16:59.069 --> 00:17:01.267
จะได้สูงกว่าเกณฑ์ผ่านได้ไหม

00:17:01.267 --> 00:17:04.690
เราเจอปัญหาสองซิกม่า

NOTE Paragraph

00:17:04.690 --> 00:17:07.089
เพราะสังคมเราไม่มีปัญญาจ่าย

00:17:07.089 --> 00:17:10.161
ให้นักเรียนทุกคนมีผู้สอนส่วนตัวได้

00:17:10.161 --> 00:17:12.410
แต่บางทีเราอาจจะสามารถจัดให้นักเรียนทุกคน

00:17:12.410 --> 00:17:14.429
มีคอมพิวเตอร์หรือสมาร์ทโฟนได้

00:17:14.429 --> 00:17:16.618
ดังนั้น คำถามก็คือ ทำอย่างไรเราจะใช้เทคโนโลยี

00:17:16.618 --> 00:17:19.993
เพื่อดันฝั่งซ้ายของกราฟ จากเส้นสีน้ำเงิน

00:17:19.993 --> 00:17:22.731
ไปอยู่ฝั่งขวา แบบเส้นสีเขียวได้?

00:17:22.731 --> 00:17:25.068
ความเชี่ยวชาญทำได้ง่ายจากการใช้คอมพิวเตอร์

00:17:25.068 --> 00:17:26.473
เพราะคอมพิวเตอร์ไม่เคยจะเบื่อ

00:17:26.473 --> 00:17:29.546
ที่จะเปิดวิดีโอเดิมๆ 5 ครั้ง

00:17:29.546 --> 00:17:32.797
และมันก็ไม่เคยเบื่อที่จะตรวจการบ้านเดิมๆหลายๆครั้ง

00:17:32.802 --> 00:17:35.828
เราได้เห็นตัวอย่างหลายๆอันที่ฉันเสนอไปแล้ว

00:17:35.828 --> 00:17:37.682
แม้แต่การทำบทเรียนให้เหมาะเป็นรายบุคคล

00:17:37.682 --> 00:17:39.818
เป็นสิ่งที่เราเริ่มเห็นจุดเริ่มต้น

00:17:39.818 --> 00:17:43.010
ไม่ว่าจะเป็นผ่านการสร้างเส้นทางหลักสูตรที่เหมาะกับแต่ละคน

00:17:43.010 --> 00:17:46.274
หรือการเลือกผลตอบกลับที่เหมาะกับแต่ละคนที่ฉันให้ดูไปแล้ว

00:17:46.274 --> 00:17:48.762
ดังนั้น จุดมุ่งหมายคือการพยายามดัน

00:17:48.762 --> 00:17:52.259
แล้วมาดูกันว่าเราจะเข้าใกล้เส้นสีเขียวได้มากแค่ไหน

NOTE Paragraph

00:17:52.259 --> 00:17:57.618
ดังนั้น ถ้าสิ่งนี่ประเสริฐขนาดนี้ มหาวิทยาลัยจะตกยุคไปแล้วหรือ?

00:17:57.618 --> 00:18:00.610
อืม มาร์ก ทเวน คิดอย่างนั้นแน่ๆ

00:18:00.610 --> 00:18:03.155
เขาบอกว่า "มหาวิทยาลัยเป็นสถานที่ที่บทบรรยายของศาสตราจารย์

00:18:03.155 --> 00:18:04.858
ตรงเข้าสู่สมุดจดบรรยายของนักเรียน

00:18:04.858 --> 00:18:07.234
โดยไม่ผ่านสมองของทั้งคู่"

NOTE Paragraph

00:18:07.234 --> 00:18:11.281
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:18:11.281 --> 00:18:13.949
แต่ฉันขอคิดต่างจากมาร์ก ทเวน

00:18:13.949 --> 00:18:16.614
ฉันคิดว่าสิ่งที่เขาบ่นถึงนั้นไม่ใช่

00:18:16.614 --> 00:18:19.364
มหาวิทยาลัย แต่เป็นการเรียนแบบเลกเชอร์

00:18:19.364 --> 00:18:22.148
ที่มหาวิทยาลัยจำนวนมากใช้เวลาส่วนใหญ่ทำ

00:18:22.148 --> 00:18:25.307
ลองย้อนกลับไปไกลกว่านั้น ถึงพลูทาร์ช

00:18:25.307 --> 00:18:27.534
ที่พูดว่า "ปัญญาไม่ใช่กล่องที่รอให้ใครมาเติมให้เต็ม

00:18:27.534 --> 00:18:29.557
แต่เป็นไม้ที่ต้องการเชื้อเพลิง"

00:18:29.557 --> 00:18:31.747
ดังนั้น บางทีเราควรจะลดเวลาในมหาวิทยาลัย

00:18:31.747 --> 00:18:34.318
ที่ใช้เพื่อเติมปัญญาของนักเรียนด้วยเนื้อหา

00:18:34.318 --> 00:18:38.118
โดยการเลกเชอร์ใส่นักเรียน และเพิ่มการจุดประกาย
ความคิดสร้างสรรค์

00:18:38.118 --> 00:18:41.373
จินตนาการ และทักษะการแก้ปัญหา

00:18:41.373 --> 00:18:43.871
โดยคุยกับนักเรียนจริงๆ

NOTE Paragraph

00:18:43.871 --> 00:18:45.238
แล้วเราจะทำอย่างไร?

00:18:45.238 --> 00:18:48.669
เราทำอย่างนั้นโดยการเรียนการสอนแบบมีส่วนร่วมในชั้นเรียน

00:18:48.669 --> 00:18:51.118
และมีงานวิจัยมากมาย รวมถึงงานนี้

00:18:51.118 --> 00:18:53.198
ที่ชี้ว่าถ้าเราใช้การเรียนการสอนแบบมีส่วนร่วม

00:18:53.198 --> 00:18:55.614
มีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนในชั้นเรียน

00:18:55.614 --> 00:18:58.310
ผลการเรียนดีขึ้นในทุกเกณฑ์การวัด --

00:18:58.310 --> 00:19:00.759
การเข้าชั้นเรียน การมีส่วนร่วม และการเรียนรู้

00:19:00.759 --> 00:19:02.814
จากการวัดด้วยข้อสอบมาตรฐาน

00:19:02.814 --> 00:19:04.678
คุณสามารถเห็นได้ ตัวอย่างเช่น จากคะแนนสอบวัดผล

00:19:04.678 --> 00:19:07.548
เพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าในการทดลองนี้

00:19:07.548 --> 00:19:11.949
ดังนั้น บางทีนี่เป็นกิจกรรมที่เราควรทำในมหาวิทยาลัย

NOTE Paragraph

00:19:11.949 --> 00:19:16.526
สรุปก็คือ ถ้าเราสามารถเสนอการศึกษาคุณภาพแนวหน้า

00:19:16.526 --> 00:19:18.429
ให้กับทุกๆคนรอบโลก แบบฟรี

00:19:18.429 --> 00:19:21.250
จะเกิดอะไรขึ้น? สามอย่าง

00:19:21.250 --> 00:19:24.671
อย่างแรก การศึกษาจะกลายเป็นสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน

00:19:24.671 --> 00:19:26.037
ที่คนทุกคนรอบโลก

00:19:26.037 --> 00:19:27.958
ที่มีความสามารถและแรงขับ

00:19:27.958 --> 00:19:29.909
สามารถเรียนรู้ทักษะที่ต้องการ

00:19:29.909 --> 00:19:31.494
เพื่อชีวิตที่ดีขึ้นได้ สำหรับพวกเขา

00:19:31.494 --> 00:19:33.511
ครอบครัว และชุมชน

NOTE Paragraph

00:19:33.511 --> 00:19:36.142
อย่างที่สอง จะทำได้เกิดการเรียนรู้ตลอดชีวิต

00:19:36.142 --> 00:19:38.093
มันน่าละอายสำหรับใครหลายคน

00:19:38.093 --> 00:19:41.405
ที่การเรียนรู้หยุดลงเมื่อเรียนจบชั้นมัธยม หรือเรียนจบมหาวิทยาลัย

00:19:41.405 --> 00:19:43.886
ด้วยการมีบทเรียนเหล่านี้

00:19:43.886 --> 00:19:46.629
เราสามารถเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ

00:19:46.629 --> 00:19:47.765
ทุกครั้งที่เราต้องการ

00:19:47.765 --> 00:19:49.094
ไม่ว่าจะเพื่อขยายขอบเขตความรู้

00:19:49.094 --> 00:19:51.053
หรือเพื่อเปลี่ยนชีวิต

NOTE Paragraph

00:19:51.053 --> 00:19:54.198
และท้ายที่สุด นี่จะช่วยให้เกิดคลื่นลูกใหม่ของนวัตกรรม

00:19:54.198 --> 00:19:57.270
เพราะเราจะพบคนมีสามารถได้ทั่วไป

00:19:57.270 --> 00:20:00.278
บางทีอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์คนต่อไป หรือสตีฟ จอบส์คนต่อไป

00:20:00.278 --> 00:20:02.893
อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆในแอฟริกา

00:20:02.893 --> 00:20:05.549
และถ้าเราสามารถให้โอกาสการศึกษาแก่คนคนนั้น

00:20:05.549 --> 00:20:07.905
พวกเขาจะสามารถค้นพบความคิดที่ยิ่งใหญ่

00:20:07.905 --> 00:20:10.309
และทำให้โลกนี้เป็นโลกที่ดีขึ้นสำหรับเราทุกคน

NOTE Paragraph

00:20:10.309 --> 00:20:11.469
ขอบคุณมากค่ะ

NOTE Paragraph

00:20:11.469 --> 00:20:19.052
(เสียงปรบมือ)