WEBVTT

00:01:16.670 --> 00:01:21.440
โอ้ที่รัก ฉันรักเธอเหลือเกิน

00:01:21.480 --> 00:01:24.530
ไม่ว่าเธอจะใจร้ายขนาดไหน

00:01:25.010 --> 00:01:30.780
ผู้ชายอย่างเธอ\nต้องการผู้หญิงอย่างฉัน

00:01:30.820 --> 00:01:34.890
ผู้หญิงอย่างฉัน...

00:01:34.930 --> 00:01:39.130
ผู้หญิงอย่างฉัน... ผู้หญิงอย่างฉัน...

00:06:45.780 --> 00:06:49.540
ริคเขาบอกว่าจ้างผมล่ะ!\Nตอนนี้เขาอยู่ที่สตูดิโอใหม่

00:06:51.280 --> 00:06:52.340
ที่ไหนเหรอคะ?

00:06:56.150 --> 00:06:57.250
อินเดีย!

00:06:58.320 --> 00:07:00.280
อินเดีย

00:07:00.280 --> 00:07:02.200
นานมาแล้ว

00:07:02.380 --> 00:07:03.570
เมื่อไหร่ล่ะ?

00:07:03.780 --> 00:07:05.190
ผมจำไม่ได้ว่าปีอะไรแน่...

00:07:05.190 --> 00:07:06.330
เป็นช่วงที่ยังไม่มีการนับปี...

00:07:06.370 --> 00:07:07.930
คุณจะรู้ได้ไงว่าเป็นปีอะไร?

00:07:08.170 --> 00:07:10.220
ชั้นคิดว่าเคยได้ยินว่าเป็นช่วงศตวรรษที่ 14 นะ

00:07:10.610 --> 00:07:12.550
ศตวรรษที่ 14 เพิ่งจะผ่านมาไม่นานเองนะ

00:07:12.650 --> 00:07:13.820
ไม่หรอก...ไม่รู้สิ...

00:07:13.860 --> 00:07:16.780
เป็นช่วงที่...ราชวงศ์โมกุลปกครอง\nคือพระเจ้าบาบูร์ ที่อินเดียน่ะ

00:07:16.800 --> 00:07:18.810
อ๋อ งั้นน่าะเป็นช่วงศตวรรษที่ 11\Nก่อนคริสตกาลต่างหากล่ะ

00:07:20.420 --> 00:07:21.890
ก่อนคริสตกาลแน่ๆ

00:07:22.340 --> 00:07:25.600
และผมคิดว่าเป็นที่อโยธยา เมืองที่รามเกิด

00:07:25.640 --> 00:07:28.640
ผมรู้เพราะพวกเขาทำลายวัดนั้นแล้ว

00:07:28.700 --> 00:07:31.240
พวกเขาบอกว่า รามเกิดที่นั่น\nแต่ผมไม่เชื่อหรอกนะ

00:07:31.380 --> 00:07:32.340
- แต่เขาก็ว่ากันว่างั้น

00:07:32.380 --> 00:07:36.150
และอโยธยาก็อยู่ในแคว้นอุตตรประเทศ

00:07:36.190 --> 00:07:38.230
ที่นั่นแหละ! งั้นเรื่องนี่ก็น่าจะเป็นเรื่องจริง

00:07:38.400 --> 00:07:40.440
มันอาจจะอิงเรื่องจริงบ้าง

00:07:40.460 --> 00:07:42.410
พอๆกับคัมภีร์ไบเบิลนั่นล่ะ

00:07:42.710 --> 00:07:44.160
คุณอยากรู้เรื่องทั้งหมดหรือเปล่า?

00:07:45.840 --> 00:07:49.560
โอ้ เนื่องจากพ่อของพระรามมีมเหสี 4 องค์

00:07:49.810 --> 00:07:51.060
3 องค์

00:07:51.300 --> 00:07:52.280
3 เหรอ?

00:07:52.300 --> 00:07:53.260
พระโอรส 4 องค์

00:07:53.280 --> 00:07:54.530
โอรส 4 มเหสี 3\nโอเค!

00:07:54.570 --> 00:07:55.840
อย่างน้อยผมก็รู้ชื่อพระโอรสนะ

00:07:55.880 --> 00:07:57.070
เกาสุริยา...

00:07:57.110 --> 00:07:59.130
ไม่ใช่ นั่นชื่อมเหสี\nชั้นหมายถึงชื่อมเหสีนั่นแหละ

00:08:00.180 --> 00:08:02.080
เกาสุริยา สมุทรเทวี และไกยเกษี

00:08:02.810 --> 00:08:06.150
และพระโอรสของเกาสุริยาคือพระราม

00:08:06.760 --> 00:08:08.230
พระโอรสของสมุทรเทวีคือพระลักษมณ์

00:08:08.750 --> 00:08:10.460
พระโอรสของไกยเกษีคือพระพรต

00:08:10.520 --> 00:08:11.920
เยี่ยมมาก!

00:08:12.060 --> 00:08:14.740
ใช่ และพระสตรุต\nรู้สึกจะเป็นน้องชายของพระลักษมณ์

00:08:14.760 --> 00:08:18.460
นั่นหมายความว่าเขาต้องเป็น\nเอ่อ.... โอรสของนางสมุทรเทวี

00:08:18.580 --> 00:08:20.050
นางสีดาคือมเหสีของพระราม

00:08:20.260 --> 00:08:25.500
ใช่ และผมก็รู้ด้วยว่า\nพระบิดาของนางสีดาคือท้าวชนก

00:08:25.530 --> 00:08:27.910
นางสีดามีหลายชื่อ\nชื่อสีดาชื่อนึงล่ะ

00:08:28.030 --> 00:08:28.950
ใช่

00:08:28.990 --> 00:08:30.180
ชานกี! ชานกี!

00:08:30.220 --> 00:08:31.470
ชานกีด้วย

00:08:31.770 --> 00:08:34.120
แล้วก็ ไวหิช ไวหิช เอ่อ...

00:08:34.840 --> 00:08:36.270
ผมเคยดูละคร-\nไวเทหิ\N-หา?

00:08:36.310 --> 00:08:41.170
ไวเทหิ ผมดูจากละครเรื่องไวเทหิ\nใช่แล้ว ถึงได้รู้อีกชื่อนึงของนางสีดา

00:08:42.200 --> 00:08:45.370
พระรามกำลังจะรับมงกุฎจากท้าวทศรถ\nให้ขึ้นครองราชย์

00:08:45.390 --> 00:08:47.700
นางไกยเกษีได้เข้าเฝ้าท้าวทศรถ

00:08:47.740 --> 00:08:51.360
และเนื่องจากนางได้เคยทำความดีไว้อย่างมาก

00:08:51.400 --> 00:08:53.570
รู้สึกว่าเพราะเคยดูแลท้าวทศรถ\nในช่วงที่ประชวรหนัก

00:08:53.820 --> 00:08:55.270
หรืออะไรทำนองนั้น ใช่แล้ว

00:08:55.310 --> 00:08:57.990
ท้าวทศรถจึงตรัสกับนางไว้ว่า...

00:08:58.380 --> 00:09:00.980
"เจ้าได้รับพรข้อหนึ่ง\nอะไรก็ตามที่เจ้าปรารถนาจากข้า ข้าจะให้"

00:09:01.470 --> 00:09:04.640
นางจึงขอให้ท้าวทศรถ\nขับไล่พระรามไปเป็นเวลา 14 ปี

00:09:04.820 --> 00:09:06.600
ลองนึกดูสิ มันเป็นเวลาที่นานทีเดียว

00:09:06.600 --> 00:09:08.460
ถ้าคุณจากไปเป็นเวลา 14 ปี

00:09:08.500 --> 00:09:10.380
คุณก็คงถูกลืมไปแล้ว

00:09:12.160 --> 00:09:14.150
อโยธยา

00:09:14.230 --> 00:09:16.440
นานมาแล้ว ก่อนคริสตกาล

00:09:28.360 --> 00:09:29.890
ราม ลูกรัก

00:09:30.610 --> 00:09:33.210
วันนี้ข้าควรจะสถาปนาเจ้าให้เป็นกษัตริย์แห่งอโยธยา

00:09:33.590 --> 00:09:35.680
แต่มเหสีชั่วของข้า ไกยเกษี-

00:09:37.600 --> 00:09:40.340
ได้เตือนข้าเกี่ยวกับสิ่งที่ข้าเคยให้สัญญาไว้

00:09:40.960 --> 00:09:42.290
เพื่อให้เป็นไปตามสัญญานั้น

00:09:42.570 --> 00:09:44.330
แทนที่ข้าจะสถาปนาเจ้าให้เป็นกษัตริย์

00:09:44.390 --> 00:09:47.620
ข้าต้องเนรเทศเจ้า\nให้ไปอยู่ที่ป่า เป็นเวลา 14 ปี!

00:09:49.440 --> 00:09:51.090
ลาก่อน ลูกรัก

00:09:51.670 --> 00:09:53.450
เจ้ามีจิตใจสูงส่ง และเป็นคนดี

00:09:53.780 --> 00:09:55.620
เป็นตัวแทนแห่งความเที่ยงธรรม

00:09:55.880 --> 00:09:57.560
เจ้าชายนักรบผู้กล้าหาญ

00:09:57.970 --> 00:09:59.870
ความยินดีแห่งสวรรค์และโลก

00:10:00.300 --> 00:10:01.980
มหาบุรุษ

00:10:02.590 --> 00:10:04.390
ขอให้พระเจ้าจงอยู่กับเจ้า

00:10:05.150 --> 00:10:08.150
อย่าให้ประตูกระแทกก้นตอนแกออกไปล่ะ

00:10:08.600 --> 00:10:11.120
นั่นเป็นสิ่งที่นางได้ขอไว้\nและทำให้ท้าวทศรถตรอมใจ

00:10:11.750 --> 00:10:12.710
แต่

00:10:13.310 --> 00:10:16.010
ชาวอินเดียทุกคน เป็นคนรักษาสัจจะ...

00:10:16.050 --> 00:10:19.030
เขาจึงต้อง...

00:10:19.440 --> 00:10:20.450
ทำอย่างนั้น

00:10:20.650 --> 00:10:22.370
แล้วเขาก็ตาย

00:10:22.390 --> 00:10:24.000
เขาไม่ได้ตายนี่?\N-เปล่า ผม...

00:10:24.020 --> 00:10:25.030
เขาตายในที่สุด...

00:10:25.070 --> 00:10:30.260
ไม่ แต่บทละครเรื่องราม\nทั้งหมดที่ผมเคยดูตอนยังเด็ก...

00:10:30.300 --> 00:10:31.390
เขาตายทันทีเหรอ?

00:10:31.430 --> 00:10:33.410
นี่เป็นฉากสำคัญเลยล่ะ\nสะเทือนใจมาก

00:10:33.450 --> 00:10:35.720
เขาหัวใจวายตอนที่โอรสจากไป

00:10:36.800 --> 00:10:39.300
ผมว่าเขาล้มป่วย...

00:10:39.950 --> 00:10:40.870
ใช่ ถูกต้อง

00:10:40.900 --> 00:10:42.800
แล้วเขาก็มีเรื่องทุกข์ใจ ใช่

00:10:42.820 --> 00:10:44.460
เขาทุกข์เพราะรู้สึกผิด

00:10:44.820 --> 00:10:46.290
เพราะพระรามเป็นลูกที่ดี

00:10:46.340 --> 00:10:48.340
และราม ตอนที่เขาถูกเนรเทศ

00:10:48.520 --> 00:10:51.300
เขาก็บอกว่าเขาจะไป\nเขาไม่ได้สร้างปัญหา ไม่ได้ถามเลยว่า

00:10:51.470 --> 00:10:52.330
"ทำไม?"

00:10:52.350 --> 00:10:53.210
เขาพูดแค่ว่า

00:10:53.250 --> 00:10:54.520
หากนั่นเป็นพระประสงค์ของพระบิดา

00:10:55.130 --> 00:10:55.990
ลูกก็จะไป

00:10:56.010 --> 00:10:57.130
แล้วเขาก็ไป

00:10:57.190 --> 00:10:59.420
นางสีดาจึงพูดว่า\N"ถ้าท่านไป ข้าก็จะไปด้วย"

00:10:59.980 --> 00:11:01.490
อย่าเลย สีดา

00:11:01.770 --> 00:11:05.560
ในป่าเต็มไปด้วยปิศาจรากษส

00:11:05.860 --> 00:11:10.120
พวกมันตามรังควาญพราหมณ์\nและหมิ่นไฟศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา

00:11:10.630 --> 00:11:12.570
ข้าจะต้องต่อสู้กับพวกมัน...

00:11:13.160 --> 00:11:14.370
ตามลำพัง

00:11:14.840 --> 00:11:18.870
แต่ว่า ท่านราม\nที่ของสตรีคือการได้อยู่เคียงข้างสามี!

00:11:19.040 --> 00:11:21.280
ข้าจะยอมรับความยากลำบากทุกอย่าง

00:11:21.450 --> 00:11:23.290
ข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีท่าน

00:11:23.490 --> 00:11:27.400
ข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีท่าน...\Nข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีท่าน...

00:11:44.250 --> 00:11:50.590
ฉันไม่อยากคิดเลย\nว่าถ้าฉันไม่ได้พบเธอ ฉันจะเป็นอย่างไร

00:11:50.630 --> 00:11:56.460
ทำไมฉันต้องสมมุติเรื่องแบบนี้ด้วย?

00:11:56.740 --> 00:12:03.370
วันอันแสนเหนื่อย\nค่ำคืนอันอ้างว้าง ช่างลืมได้ง่ายดาย

00:12:03.390 --> 00:12:09.220
ตั้งแต่ฉันอยู่ที่นี่ และมีเธออยู่เคียงข้าง

00:12:09.260 --> 00:12:16.130
มีเพียงสองเรา เธอและฉัน

00:12:16.540 --> 00:12:22.920
ปล่อยให้โลกนี้หมุนไป

00:12:23.290 --> 00:12:29.670
ก่อนนี้ที่ฉันได้เฝ้ารอ ฉันรู้สึกได้ ที่รัก

00:12:29.980 --> 00:12:36.640
ว่าเธอจะได้พบฉัน และฉันจะได้พบกับเธอ

00:12:37.200 --> 00:12:43.490
อยู่ด้วยกัน ลำพังเพียงเราสอง

00:12:43.580 --> 00:12:50.510
เราจะยังต้องการสิ่งใดอีก?

00:12:50.590 --> 00:12:55.070
และแม้ว่าเราจะไม่ได้มั่งมีเงินทอง

00:12:55.290 --> 00:12:58.360
เราก็ยังมีความสุขได้

00:12:58.480 --> 00:13:04.190
เมื่อเราอยู่ด้วยกัน ตรงนี้!

00:13:32.960 --> 00:13:38.690
มีเพียงสองเรา เธอและฉัน

00:13:39.750 --> 00:13:45.620
ปล่อยให้โลกนี้หมุนไป

00:13:46.990 --> 00:13:52.720
ก่อนนี้ที่ฉันได้เฝ้ารอ ฉันรู้สึกได้ ที่รัก

00:13:53.840 --> 00:13:59.980
ว่าเธอจะได้พบฉัน\nและฉันจะได้พบกับเธอ

00:14:01.000 --> 00:14:07.260
อยู่ด้วยกัน ลำพังเพียงเราสอง

00:14:07.460 --> 00:14:14.680
เราจะยังต้องการสิ่งใดอีก?

00:14:14.760 --> 00:14:19.300
และแม้ว่าเราจะไม่ได้มั่งมีเงินทอง

00:14:19.340 --> 00:14:22.540
เราก็ยังมีความสุขได้

00:14:22.600 --> 00:14:28.610
เมื่อเราอยู่ด้วยกัน ตรงนี้!

00:14:30.740 --> 00:14:32.130
เอวัง!

00:14:40.860 --> 00:14:42.250
ฉันคงคิดถึงคุณมาก

00:14:42.450 --> 00:14:44.660
สัญญาน่ะแค่ 6 เดือนเท่านั้นเอง

00:14:44.680 --> 00:14:46.460
ผมจะกลับมาก่อนคุณจะรู้ตัวซะอีก!

00:15:00.880 --> 00:15:05.540
ราพณาสูร\nเป็นกษัตริย์ที่ชั่วร้ายผู้ปกครองกรุงลงกา

00:15:06.380 --> 00:15:10.820
และเขาได้ลักพานางสีดา

00:15:11.230 --> 00:15:13.800
เขาเป็นผู้ปราดเปรื่องเลยล่ะ

00:15:14.540 --> 00:15:16.850
อันที่จริง เรื่องไม่ดีเรื่องเดียวที่เขาทำ...

00:15:17.100 --> 00:15:19.190
...ก็คือการลักพาตัวนางสีดานี่แหละ

00:15:19.190 --> 00:15:19.220
ซึ่งค่อนข้างน่าสนใจนะ\N...การจับนางสีดา ลักพาตัวนางสีดา

00:15:19.220 --> 00:15:21.330
ซึ่งค่อนข้างน่าสนใจนะ\N...การจับนางสีดา ลักพาตัวนางสีดา

00:15:21.490 --> 00:15:24.660
เพราะเรื่องอื่นๆเกี่ยวกับเขาเป็นการยืนยัน\nว่าเขาเป็นผู้ปราดเปรื่องจริงๆ

00:15:24.810 --> 00:15:26.010
ทั้งเชี่ยวชาญศาสตราวุธ

00:15:26.050 --> 00:15:28.200
บูชาเทพที่ควรบูชา คิดว่างั้นนะ...

00:15:28.220 --> 00:15:30.800
ทั้งหมดนี้! เขาน่าจะเป็นกษัตริย์ที่ดี

00:15:31.210 --> 00:15:35.130
นอกซะจากว่า เราได้ถูกชักจูงให้เชื่อ\nว่าเขาเป็นผู้ดีพร้อมขนาดนั้น...

00:15:35.210 --> 00:15:36.710
เหมือนในหนังเรื่อง Mogambo

00:15:37.890 --> 00:15:40.700
ใช่เลย เขาอาศัยอยู่ที่เกาะด้วย!

00:15:41.210 --> 00:15:44.750
เขาจงรักภักดีต่อพระศิวะ

00:15:44.790 --> 00:15:46.670
และเขาก็เล่น -\N- เครื่องดนตรีพวกนี้ทั้งหมด...

00:15:46.710 --> 00:15:49.960
บรรเลงพิณโดยใช้ลำไส้

00:15:50.250 --> 00:15:51.290
ลำไส้เนี่ยนะ?

00:15:51.310 --> 00:15:53.050
ใช่ บรรเลงถวายพระศิวะ

00:15:53.840 --> 00:15:57.360
ทั้งนี้ก็เพื่อแสดงความจงรักภักดีนั่นแหละ

00:15:57.460 --> 00:16:02.430
แล้วเขาก็ได้ขอพรจากพระศิวะ

00:16:02.470 --> 00:16:07.340
และ รู้มั้ย\nเนื่องจากเขาใช้ลำไส้บรรเลงพิณ

00:16:08.140 --> 00:16:10.570
เวลารบ คงจะเอาชนะ\nคนแบบนั้นได้ยากแน่ๆ เพราะว่า

00:16:11.020 --> 00:16:13.780
จะมีอะไรทำร้ายคนที่เล่นพิณด้วยลำไส้ได้ล่ะ?

00:16:13.820 --> 00:16:14.770
ไม่สำคัญหรอก

00:16:15.130 --> 00:16:18.220
สิ่งที่ผมประทับใจมากคือ\nเขาเป็นกษัตริย์ของศรีลังกา

00:16:18.730 --> 00:16:20.410
ไม่ใช่ เขาเป็นกษัตริย์ของกรุงลงกา

00:16:20.680 --> 00:16:24.280
ลงกานั่นแหละ ที่เรียกว่าสิงหล\nผมว่าเป็นประเทศเดียวกันนะ

00:16:24.320 --> 00:16:26.010
ซึ่งพวกเราแค่เชื่ออย่างนั้น

00:16:26.050 --> 00:16:27.100
พวกเขาได้สร้างสะพานไว้ด้วย

00:16:27.140 --> 00:16:30.780
สะพานนั้นก็ยังอยู่ จากภาพถ่ายของนาซ่า

00:16:30.800 --> 00:16:35.030
จริงเหรอ? นาซ่าเหรอ? งั้นนี่ต้องเป็นเรื่องจริงล่ะสิ!

00:16:36.080 --> 00:16:38.410
พวกเขาอาจจะเห็นสะพานนั่นบนดวงจันทร์ก็ได้!

00:16:39.370 --> 00:16:41.920
นั่นไม่ใช่เรื่องของนางสรรพนักขาเหรอ?\Nสรรพนักขาใช่มั้ย?

00:16:42.660 --> 00:16:44.260
สัมนักขา

00:16:45.030 --> 00:16:47.000
ผมแอบเปลี่ยนชื่อนางซะแล้ว\nพวกเขาจะตามมาเล่นงานผมแน่ๆ

00:16:47.040 --> 00:16:49.450
นางสัมนักขา มีจมูกที่น่าเกลียดมาก

00:16:49.450 --> 00:16:51.390
สัมนักขา แต่นางเป็นน้องสาวของราพณาสูร

00:16:51.640 --> 00:16:52.820
ท่านราพณาสูร!

00:16:52.860 --> 00:16:55.420
พระรามได้ฆ่าปิศาจรากษสของท่านในป่า

00:16:55.440 --> 00:16:56.810
ท่านจะต้องแก้แค้น!

00:16:57.260 --> 00:16:59.470
อย่าเลย นายท่าน

00:16:59.550 --> 00:17:02.310
พระรามมีฤทธิ์มาก

00:17:02.390 --> 00:17:04.010
น้องรัก

00:17:04.050 --> 00:17:06.550
เจ้าไม่ควรรบกวนข้า\nด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเช่นนี้

00:17:08.690 --> 00:17:10.430
ท่านราพณาสูร พี่ข้า

00:17:10.700 --> 00:17:13.640
ท่านได้เห็นนางสีดา\nมเหสีของพระรามแล้วหรือ?

00:17:14.130 --> 00:17:17.430
นางเป็นสาวงามที่สุดในปฐพี

00:17:17.850 --> 00:17:21.350
ผิวของนางนวลผ่องดุจดอกบัวบาน

00:17:21.490 --> 00:17:24.360
ตาของนางเหมือนบึงบัว

00:17:24.500 --> 00:17:28.310
มือของนางเหมือน เอ่อ ดอกบัว

00:17:28.370 --> 00:17:34.750
หน้าอกของนางเหมือนดอกบัว\nที่ใหญ่ กลม กระชับ และฉ่ำ!

00:17:38.430 --> 00:17:40.660
จงทำให้นางเป็นมเหสีของท่านเถิด ท่านราพณาสูร

00:17:40.800 --> 00:17:42.580
ชิงนางมาจากพระรามเสีย!

00:17:42.850 --> 00:17:45.670
อย่าเลย นายท่าน!

00:17:45.970 --> 00:17:49.410
อย่าได้ขัดขวางข้า เจ้ามารีศ

00:17:49.630 --> 00:17:51.760
เจ้าจะต้องช่วยข้า

00:17:52.030 --> 00:17:57.320
จงแปลงการเป็น\Nกวางทองไปล่อไอ้ราม

00:17:57.770 --> 00:18:00.290
เมื่อนางสีดาอยู่ตามลำพัง

00:18:00.510 --> 00:18:02.520
ข้าจะจับนางมา!

00:18:02.820 --> 00:18:05.670
นางสีดาจะต้องเป็นของข้า!

00:18:05.710 --> 00:18:10.130
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!

00:18:20.170 --> 00:18:23.500
ช่างเป็นกวางทองที่สวยอะไรอย่างนี้!

00:18:24.030 --> 00:18:26.910
โอ้ ท่านราม ท่านจะจับมันให้ข้าได้มั้ย?

00:18:27.240 --> 00:18:29.880
ไม่รู้สิสีดา มันอาจจะเป็นแผนลวงก็ได้!

00:18:30.190 --> 00:18:32.480
โอ้ท่านราม ได้โปรด

00:18:33.520 --> 00:18:38.140
ก็ได้ สีดา เจ้าขอในสิ่งเล็กน้อย\nแต่ได้ทำอะไรให้ข้ามากมาย

00:18:38.160 --> 00:18:40.990
แต่จงสัญญาว่าจะไม่ไปจากกระท่อม\nในขณะที่ข้าไม่อยู่

00:18:41.560 --> 00:18:42.990
ในป่านั้นอันตราย

00:18:43.090 --> 00:18:44.260
ข้าสัญญา!

00:18:44.630 --> 00:18:46.940
โอ้ท่านราม ข้ารักท่าน!

00:18:47.240 --> 00:18:49.350
ข้ารักเจ้า สีดา

00:19:21.700 --> 00:19:26.020
ความรักเคยทำให้ฉันตาบอด\nแต่ตอนนี้ความรักก็เมตตาฉัน

00:19:26.100 --> 00:19:29.680
และทำให้ตาของฉันมองเห็นทุกสิ่ง

00:19:29.720 --> 00:19:34.090
ตั้งแต่มีความรัก ชีวิตเป็นดั่งเกม

00:19:34.140 --> 00:19:37.900
ที่ฉันได้พบแต่สิ่งดีๆ ที่ไม่คาดคิด

00:19:38.180 --> 00:19:42.030
ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย\nว่ามันจะดีถึงเพียงนี้

00:19:42.150 --> 00:19:47.760
เป็นทาสของผู้ที่เป็นโลกทั้งโลกของฉัน

00:19:47.980 --> 00:19:53.220
ฉันรักเขาตั้งแต่แรกพบ\nและลึกซึ้งจนถึงหัวใจของเขา

00:19:53.340 --> 00:19:57.860
ฉันรู้ว่าเขารักฉัน มันไม่มีเหตุผล

00:19:58.180 --> 00:20:03.580
และเมื่อเขาบอกว่าเขาอยู่ไม่ได้หากไม่มีฉัน

00:20:03.640 --> 00:20:08.060
จะมีอะไรที่ฉันทำเพื่อเขาไม่ได้?

00:20:08.290 --> 00:20:13.340
เขาไม่ได้เป็นเทวดาหรือนักบุญ\nแต่ก็ไม่เห็นต่างกันตรงไหนที่เขาไม่ได้เป็น

00:20:13.400 --> 00:20:17.980
ทุกความผิดพลาดของเขา\nฉันรู้ว่าเขาจะผ่านมันไปได้

00:20:18.180 --> 00:20:23.560
ฉันจะจริงใจกับเขา\nจะไม่ทำให้เขาระแวงฉันเลย

00:20:23.600 --> 00:20:28.160
จะมีอะไรที่ฉันทำเพื่อเขาไม่ได้?

00:20:28.190 --> 00:20:37.430
โอ้ เมื่อฉันได้พักพิงกายที่อ่อนล้า\nลงบนหัวไหล่ของเขา

00:20:37.960 --> 00:20:47.390
ฉันหลับตาลง\nและอยากจะหยุดวัยของฉันไว้

00:20:47.690 --> 00:20:52.700
ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาโดดเดี่ยว\nฉันจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขา

00:20:52.870 --> 00:20:57.570
ฉันรักเขามากกว่าใครจะรักได้

00:20:57.590 --> 00:21:02.710
ฉันเป็นเพียงเด็กน้อยเมื่อเขาโอบกอดฉันไว้

00:21:02.970 --> 00:21:06.710
จะมีอะไรที่ฉันทำเพื่อเขาไม่ได้?

00:21:07.880 --> 00:21:12.690
จะมีอะไรที่ฉันทำเพื่อเขาไม่ได้?

00:21:32.380 --> 00:21:37.370
ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาโดดเดี่ยว\nฉันจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขา

00:21:37.390 --> 00:21:41.990
ฉันรักเขามากกว่ารักตัวเอง

00:21:42.110 --> 00:21:47.530
ฉันเป็นเพียงเด็กน้อยเมื่อเขาโอบกอดฉันไว้

00:21:47.570 --> 00:21:51.420
จะมีอะไรที่ฉันทำเพื่อเขาไม่ได้?

00:21:51.480 --> 00:21:57.720
ไม่มีอะไรที่ฉันทำเพื่อเขาไม่ได้

00:21:59.660 --> 00:22:01.990
เอวัง!

00:22:03.570 --> 00:22:05.120
คุณรู้สินะ ว่านางสีดาทำอะไรในตอนนั้น?

00:22:05.140 --> 00:22:09.150
ที่นางทำคือการทิ้งร่องรอยเอาไว้\nโดยการทิ้งเครื่องประดับลงมา

00:22:09.230 --> 00:22:10.870
ตลอดทาง

00:22:10.930 --> 00:22:12.990
ซึ่งจะทำให้พวกเขาตามหานางจนเจอได้

00:22:13.050 --> 00:22:15.530
ทิ้งเป็นทางจนถึงกรุงลงกาเลย

00:22:16.710 --> 00:22:19.170
นางต้องทิ้งเครื่องประดับกี่ครั้งกัน?

00:22:19.210 --> 00:22:21.500
นางต้องใส่เครื่องประดับมากมาย\nทั้งๆที่อยู่ในป่า

00:22:22.730 --> 00:22:26.470
ฉันหมายถึง ไม่ใช่หรอก จำได้มั้ย\nนางไม่ได้สวมเครื่องประดับเพราะนางละทิ้งสมบัติทุกอย่าง

00:22:26.530 --> 00:22:29.460
ก่อนออกจากอโยธยา และนางใส่ชุด -\N- โอ้ นางทิ้งทุกอย่างเลยเหรอ?

00:22:29.680 --> 00:22:32.380
ใช่ แต่งตัวแบบสันยาสี

00:22:32.440 --> 00:22:34.440
อย่าจับผิดเรื่องพวกนี้ดีกว่า

00:22:37.250 --> 00:22:38.620
นางจากไปแล้ว

00:22:38.990 --> 00:22:41.500
ข้าบอกนางแล้วว่าอย่าไปจากกระท่อม!

00:22:41.680 --> 00:22:44.100
โอ้ ข้าจะไปตามหาเธอได้ที่ไหน?

00:22:45.610 --> 00:22:49.600
สีดา! สีดา!

00:22:49.800 --> 00:22:53.180
โอ้ สีดา เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?

00:22:54.920 --> 00:22:56.720
อันที่จริง ต้นกำเนิดของหนุมาน...

00:22:57.570 --> 00:22:59.950
ปิศาจพวกนี้กำลังทำลายโลกมนุษย์

00:23:00.210 --> 00:23:03.480
แล้วก็ตามคาด\nเหล่าเทพและทุกๆคนไปเข้าเฝ้าพระวิศณุ

00:23:03.530 --> 00:23:05.820
แล้วก็ร้องว่า\N"ช่วยพวกเราด้วย ช่วยพวกเราด้วย!"

00:23:05.860 --> 00:23:09.290
พระวิศณุจึงตอบว่า\nท่านจะไปเกิดเป็นพระราม

00:23:09.350 --> 00:23:11.500
แต่ก็ได้ไปเกิดเป็นกฤษณะด้วย\nตรงนี้สับสนมาก

00:23:11.540 --> 00:23:13.810
เป็นการอวตาร\nทั้งหมด 10 ชาติด้วยกัน

00:23:13.970 --> 00:23:17.700
ดังนั้น...ชาติที่ 10 เป็นชาติสุดท้าย\nซึ่งยังมาไม่ถึง

00:23:19.170 --> 00:23:21.340
ยังไงก็ตาม นี่ล่ะที่เขาบอกว่าจะทำ

00:23:21.380 --> 00:23:23.810
พระศิวะจะไปเกิด

00:23:24.180 --> 00:23:26.120
เป็นผู้ช่วย ดังนั้นพระศิวะ...

00:23:26.330 --> 00:23:28.780
จริงๆแล้วหนุมานเป็นร่างอวตารชาตินึงของพระศิวะ

00:23:28.970 --> 00:23:31.090
โอ้ ผมไม่เคยมารู้มาก่อนเลยนะ\N- ฉันก็เพิ่งรู้นี่แหละ

00:23:31.130 --> 00:23:35.020
ดังนั้น หนุมานจึงไปเกิดด้วยวัตถุประสงค์เฉพาะ

00:23:35.220 --> 00:23:37.940
คือไปพบพระราม

00:23:38.000 --> 00:23:41.220
และช่วยเขา นั่นล่ะคือเหตุผลของการไปเกิดล่ะ

00:23:52.340 --> 00:23:53.890
ข้าจะช่วยท่าน

00:23:54.670 --> 00:23:55.670
เจ้าเป็นใคร?

00:23:56.120 --> 00:23:57.800
ข้าคือหนุมาน

00:23:57.820 --> 00:23:59.760
นักรบวานร!

00:23:59.800 --> 00:24:02.340
วายุบุตร!

00:24:02.610 --> 00:24:05.590
ข้าคือราม เจ้าชายแห่งอโยธยา

00:24:05.610 --> 00:24:07.150
เราจงร่วมมือกัน

00:24:07.490 --> 00:24:10.090
ข้าจะเป็นผู้รับใช้ท่านตลอดไป

00:24:10.790 --> 00:24:13.590
งั้นเจ้าจงออกตามหานางสีดา!

00:24:49.350 --> 00:24:49.930
ฮัลโหล?

00:24:49.950 --> 00:24:51.010
นี่ผมเองนะ

00:24:51.050 --> 00:24:52.810
เดฟ! คุณอยู่ที่ไหน?

00:24:53.000 --> 00:24:56.020
ตริวันดรัมน่ะ อยู่ที่บ้าน

00:24:56.230 --> 00:24:57.740
คุณมีโทรศัพท์บ้านด้วยเหรอ?

00:24:57.760 --> 00:24:58.990
แน่นอน

00:24:59.110 --> 00:25:02.240
คุณไปตั้งเดือนนึงแล้ว\nแต่ไม่เคยอีเมลมาบอกเบอร์โทรคุณเลย

00:25:02.440 --> 00:25:05.980
ผมไม่ได้ส่งเหรอ?\Nนี่ ผมมีข่าวดีล่ะ

00:25:06.190 --> 00:25:09.380
พวกเขาต่อสัญญาผมไปอีกปีนึงล่ะ!

00:25:09.420 --> 00:25:12.890
อะไรนะ อีกปีนึงเหรอ?\Nไหนคุณบอกว่าจะกลับมาใน 6 เดือนไง

00:25:13.340 --> 00:25:14.820
แต่ผมชอบที่นี่นะ

00:25:15.240 --> 00:25:18.820
แล้วชั้นล่ะ? แล้วเจ้าเลกซี่ล่ะ?

00:25:18.950 --> 00:25:20.320
แล้วอพาร์ทเมนต์ของเราล่ะ?

00:25:21.830 --> 00:25:24.690
แล้วเรื่องของเราล่ะ?

00:25:26.800 --> 00:25:28.560
อย่าร้องไห้สิ นีน่า

00:25:30.520 --> 00:25:32.790
ผมรักคุณนะ

00:25:33.650 --> 00:25:35.920
คุณมาที่นี่ก็ได้...

00:25:37.500 --> 00:25:39.400
นางนั่งอยู่ใต้ต้นไม้

00:25:39.460 --> 00:25:40.380
แล้วก็ร้องไห้

00:25:40.420 --> 00:25:43.240
แล้วก็คิดถึงพระราม

00:25:43.300 --> 00:25:44.710
สวดมนต์ถึงพระราม

00:25:44.750 --> 00:25:45.980
แล้วก็มีพวกปิศาจฝ่ายร้าย

00:25:45.980 --> 00:25:48.540
ก็เหมือนในหนังหรือละคร\nที่พวกเราเคยดูนั่นแหละ

00:25:48.580 --> 00:25:52.240
พวกฝ่ายร้ายก็มาทำให้นางกลัว\nนางจึงสวดวิงวอนพระราม

00:25:52.300 --> 00:25:56.330
แต่ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง

00:25:56.450 --> 00:26:00.360
เป็นผู้หญิงหรือปิศาจ อะไรก็ช่างเถอะ\nที่ควรจะมามาปกป้องนาง ก็เกิดประหลาดใจ

00:26:00.400 --> 00:26:02.960
ในความเทิดทูนพระรามของนาง

00:26:02.980 --> 00:26:05.290
ราพณาสูรจึงมาหา และบอกกับนางว่า

00:26:05.470 --> 00:26:07.860
"ไอ้รามมันทำอะไรให้เจ้าได้\nบลา บลา บลา ที่ข้าทำไม่ได้กัน?"

00:26:07.900 --> 00:26:12.060
แต่นางก็ยังคงพูดว่า "ท่านรามจะมาที่นี่\nและแกยังมีโอกาสครั้งสุดท้าย"

00:26:12.100 --> 00:26:14.530
"เพราะถ้าเขามาที่นี่แล้วล่ะก็ รู้มั้ย?

00:26:14.550 --> 00:26:17.030
แกเตรียมตัวเดือดร้อนได้"

00:26:18.480 --> 00:26:20.170
ข้ารักเจ้านะ สีดา

00:26:20.360 --> 00:26:22.590
เจ้าจะต้องเป็นมเหสีของข้า

00:26:22.890 --> 00:26:23.940
ไม่มีทาง

00:26:23.980 --> 00:26:26.060
ข้ารักเพียงท่านรามเท่านั้น

00:26:28.830 --> 00:26:32.020
ข้าคือภรรยาโดยจิตวิญญาณของชายคนหนึ่ง\nโดยถือความบริสุทธิ์และปฏิบัติพรหมจรรย์

00:26:34.180 --> 00:26:38.010
ข้าเป็นของท่านราม\nเหมือนแสงอาทิตย์เป็นของดวงอาทิตย์

00:26:40.340 --> 00:26:44.020
จงคืนข้าให้กับท่านราม\nไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องได้สดับเสียงศรพรหมมาศ

00:26:44.040 --> 00:26:46.470
ที่มีเสียงดุจสายฟ้าของพระอินทร์!

00:26:51.910 --> 00:26:55.160
บุรุษใดยิ่งพูดดีกับสตรีแล้ว

00:26:55.170 --> 00:26:58.010
ก็ย่อมถูกสตรีนั้นเชือดเฉือนด้วยวาจา!

00:26:58.560 --> 00:27:03.100
เจ้ามีเวลาตัดสินใจสองเดือน สาวน้อย

00:27:03.670 --> 00:27:07.050
แล้วเจ้าจะต้องเป็นเมียข้า!

00:27:07.760 --> 00:27:09.700
และถ้าเจ้าไม่ตกลง

00:27:09.710 --> 00:27:14.650
ปิศาจรากษสของข้าจะฆ่าเจ้า\nเพื่อเป็นอาหารเช้าของข้า

00:27:17.010 --> 00:27:22.140
ดวงตาสีเหลืองอันน่าเกลียดของเจ้า\nจะหลุดออกจากหัว หากเจ้ายังจ้องข้า\nด้วยสายตาอันเปี่ยมด้วยราคจิต เจ้าราพณาสูร

00:27:22.690 --> 00:27:27.290
สาเหตุเดียวที่ข้าไม่เผาเจ้า\nให้เป็นจุณด้วยอิทธิฤทธิ์ของข้าเอง

00:27:27.370 --> 00:27:30.400
ก็เพราะท่านรามไม่ได้สั่งข้าให้ทำ

00:27:50.970 --> 00:27:57.520
เมื่อคำคืนมาเยือน\nและฉันควรจะนอนอยู่ในเตียง

00:27:57.870 --> 00:28:03.260
ถ้าคุณหันมามอง จะพบว่าฉันกำลังร้องไห้

00:28:05.020 --> 00:28:12.020
ที่รักของฉันปล่อยให้ฉันต้องเดียวดาย\nเขาบอกว่าจะกลับมา แต่ไม่ได้บอกว่าเมื่อไหร่

00:28:12.040 --> 00:28:18.620
คืนแล้วคืนเล่าที่ฉันได้แต่ร้องไห้\nที่รัก เมื่อไหร่ที่เธอจะกลับมาบ้าน?

00:28:18.950 --> 00:28:25.600
กลับมาได้ไหมที่รัก\nฉันเหงาเหลือเกิน

00:28:25.940 --> 00:28:29.480
ไม่มีใครมาแทนที่ของเธอได้

00:28:29.520 --> 00:28:32.860
บ้านดูไร้ความหมายเมื่อขาดเธอไป

00:28:32.880 --> 00:28:37.440
ไม่จำเป็นต้องเคาะประตู\nประตูนั้นเปิดรอเธออยู่แล้ว

00:28:38.720 --> 00:28:40.010
ได้โปรด ที่รัก

00:28:40.050 --> 00:28:46.700
นาฬิกาก็ยังคงเดินต่อไป\nที่รัก เธอจะกลับมาได้ไหม

00:28:46.970 --> 00:28:52.770
เธอจะต้องเดินทางนานขนาดนั้นเชียวหรือ?

00:28:52.810 --> 00:28:57.700
มีคนอื่นอีกหลายคน\nที่วนเวียนเข้ามา

00:28:57.740 --> 00:29:01.380
ฉันไม่ใจอ่อนหรอก\nแต่ก็เริ่มรู้สึกว่าอาจจะเปลี่ยนใจ

00:29:01.650 --> 00:29:05.980
ที่รัก เธอจะกลับมาได้ไหม?

00:30:03.760 --> 00:30:04.980
ได้โปรด ที่รัก

00:30:05.020 --> 00:30:11.920
นาฬิกาก็ยังคงเดินต่อไป\nที่รัก เธอจะกลับมาได้ไหม

00:30:12.260 --> 00:30:18.050
เธอจะต้องเดินทางนานขนาดนั้นเชียวหรือ?

00:30:18.090 --> 00:30:22.980
มีคนอื่นอีกหลายคน\nที่วนเวียนเข้ามา

00:30:23.020 --> 00:30:26.990
ฉันไม่ใจอ่อนหรอก\nแต่ก็เริ่มรู้สึกว่าอาจจะเปลี่ยนใจ

00:30:27.030 --> 00:30:31.940
ที่รัก เธอจะกลับมาได้ไหม?

00:30:34.290 --> 00:30:36.740
เอวัง!

00:30:38.300 --> 00:30:39.520
แต่นางก็มีส่วนผิดอยู่เหมือนกันนะ

00:30:39.540 --> 00:30:41.260
อันที่จริงนางควรจะกลับไปพร้อมกับหนุมาน

00:30:41.590 --> 00:30:43.960
เพราะมัวคิดว่า "ยังไงพระรามก็ต้องมาช่วย"

00:30:43.980 --> 00:30:45.860
ทั้งที่ตัวก็ไม่ได้ใหญ่อะไรนี่

00:30:45.880 --> 00:30:47.280
แค่กระโดดขึ้นหลังลิง

00:30:47.300 --> 00:30:49.180
กลับบ้าน ชิวๆ

00:30:49.550 --> 00:30:50.960
จะได้ไม่ต้องมีใครตายไง จริงมั้ย?

00:30:50.980 --> 00:30:53.840
เป็นไปได้ว่านางอาจจะยังไม่ไว้ใจเจ้าลิงก็ได้นี่?

00:30:54.390 --> 00:30:56.210
เป็นไปได้นะ

00:30:56.230 --> 00:30:59.550
ไม่หรอก ชั้นว่านางน่ะไว้ใจเจ้าลิงแน่นอน

00:30:59.590 --> 00:31:01.690
แต่นางอยากให้พระรามมาหามากกว่า

00:31:01.730 --> 00:31:04.130
โอเค ก็ประมาณว่า\N"ท่านต้องพิสูจน์ให้ข้าเห็นสิ!"

00:31:04.170 --> 00:31:07.280
"แสดงฝีมือหน่อย!"\N-แต่ว่า-\N-นางก็รู้-

00:31:07.680 --> 00:31:10.530
โทษที เชิญต่อ-\nแต่นางก็อยากกำจัดปิศาจราพณาสูรด้วย

00:31:10.570 --> 00:31:12.450
ถึงอยากให้พระรามมาจัดการไงล่ะ -

00:31:13.470 --> 00:31:14.860
โอเค งั้นทำไมไม่กลับไปก่อน

00:31:15.270 --> 00:31:18.380
ราพณาสูรก็จะไม่มีตัวประกัน แล้วก็จัดการซะเลย

00:31:18.810 --> 00:31:22.550
อาจจะเป็นเพราะนางอยากสรรเสริญพระราม\nถึงต้องให้พระรามทำแบบนั้น

00:31:22.590 --> 00:31:26.640
ประมาณว่า "เขาจะต้องมา\nแล้วก็จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยได้"

00:31:26.680 --> 00:31:30.490
"เพราะเขาเป็นฝ่ายธรรมะ\nเขาจะกำจัดราพณาสูร แล้วก็..."

00:31:31.020 --> 00:31:33.010
ยังไงซะ-\nนางก็เป็นผู้หญิงกระหายเลือดสินะ

00:31:34.290 --> 00:31:38.690
ให้เช่าช่วง: ผู้เช่าต้องรักแมว อพาร์ทเมนต์ห้องนอนเดี่ยว\nที่ซานฟรานซิสโก ตั้งแต่ 1 มิย. จนถึงปีหน้า\nต้องรักและดูแลเจ้าแมวเลกซี่ของเราด้วย

00:32:03.170 --> 00:32:05.780
แต่ผมสงสัยอยู่อย่างนะ พวกนั้นเป็นลิงเหรอ?\Nเพราะว่าพวกเขา-

00:32:05.800 --> 00:32:06.380
พวกเขาบินได้-

00:32:06.420 --> 00:32:11.450
ไม่ใช่ลิงหรอก อืม เท่าที่ผมเข้าใจนะ\nพวกเขาจะต่างจากลิงทั่วไป

00:32:12.510 --> 00:32:16.340
ประมาณว่า ลิงเป็นสปีชีส์นึง

00:32:16.460 --> 00:32:18.420
แล้ววานรก็เป็นอีกสปีชีส์นึง

00:32:18.460 --> 00:32:20.240
เป็นพวกครึ่งคนครึ่งลิง

00:32:20.690 --> 00:32:22.430
โอเค เพราะพวกเขามีหางด้วย

00:32:22.570 --> 00:32:24.270
ถูกต้อง แต่พวกเขาไม่มี...

00:32:24.600 --> 00:32:27.670
ใช่ ผมว่าหางแล้วก็...

00:32:27.970 --> 00:32:31.040
พวกเขาเป็นพันธุ์ผสม...\Nพวกครึ่งลิงน่ะ ถ้าไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

00:32:31.410 --> 00:32:32.490
ใช่ แต่นั่นล่ะสิ่งที่กองทัพนั้นเป็น

00:32:32.510 --> 00:32:34.700
เพราะไม่งั้นแล้วก็จะมีแค่สองพี่น้อง\nไม่มีกองทัพลิง

00:32:34.760 --> 00:32:37.770
สองพี่น้อง\nแล้วก็กองทัพใหญ่ของสุครีพ เป็นพวก...

00:32:37.910 --> 00:32:41.610
เสนาวานร\nเสนาวานร ใช่

00:32:41.820 --> 00:32:44.720
หนุมาน! จงจัดเตรียมกองทัพลิง

00:32:44.880 --> 00:32:48.240
เราจะข้ามทะเลไปยังกรุงลงกา\nและช่วยสีดา

00:32:48.670 --> 00:32:52.680
ได้พะย่ะค่ะ เราจะเคลื่อนพล ณ บัดนี้!

00:33:19.980 --> 00:33:23.600
เสียงใครเคาะประตูนะ?\Nอย่ารอข้างนอกเลย เข้ามาเถอะ!

00:33:24.620 --> 00:33:28.870
เช้านี้รู้สึกแปลกจัง

00:33:28.930 --> 00:33:33.250
วันนี้คงมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นแน่เลย

00:33:33.290 --> 00:33:37.580
ได้ยินเสียงแว่วมา ฉันไม่ทันตั้งตัว

00:33:37.790 --> 00:33:41.860
รู้สึกว่าวันนี้จะโชคดีแน่ๆ!

00:33:42.250 --> 00:33:46.580
เอ๊ะ หรือว่าจะเป็น\nเสียงของใครบางคนที่กลับมาหาฉัน

00:33:46.660 --> 00:33:50.610
นั่นเสียงใครเคาะอยู่ที่ประตู?

00:33:51.100 --> 00:33:55.540
ฉันรอมานานเหลือเกิน\nถ้าไม่ใช่อย่างที่คิด ฉันคงผิดหวังมาก

00:33:55.580 --> 00:33:58.910
นั่นเสียงใครเคาะอยู่ที่ประตู?

00:33:58.930 --> 00:34:04.110
ฉันรู้ว่าคงไม่ใช่ไปรษณีย์ คนส่งถ่าน\nหรือคนส่งน้ำแข็ง เพราะวันนี้เขาได้มาแล้ว

00:34:04.390 --> 00:34:08.590
ไม่ใช่คนขายของชำ คนขายเนื้อ\nคนขายขนมปัง เพราะเขาไม่ได้เคาะแบบนี้

00:34:08.830 --> 00:34:13.250
ถ้านอกประตูนั่นเป็นที่รักของฉัน\nหัวใจฉันก็เตรียมต้อนรับเขาอยู่แล้ว

00:34:13.250 --> 00:34:16.500
นั่นเสียงใครเคาะอยู่ที่ประตู?

00:34:53.310 --> 00:34:57.630
โอ้ ดีจัง ดูเหมือนว่าจะมีใครมาเยี่ยม

00:34:57.810 --> 00:35:01.680
นั่นเสียงใครเคาะอยู่ที่ประตู?

00:35:02.270 --> 00:35:06.670
เห็นเวลามั้ย? นี่แปดโมงแล้ว\Nฟังดูคล้ายเสียงเคาะที่คุ้นหู

00:35:06.710 --> 00:35:10.120
นั่นเสียงใครเคาะอยู่ที่ประตู?

00:35:10.260 --> 00:35:15.400
หวังว่าจะไม่ใช่คนส่งนม คนส่งแก๊ส\nหรือคนส่งขนมปังจะมาเก็บเงิน

00:35:15.420 --> 00:35:20.000
หวังว่าคงไม่ใช่คนส่งนมหรือไข่\nจะมาวางบิลหรอกนะ

00:35:20.100 --> 00:35:24.310
ถ้านั่นเป็นที่รักของฉัน\nฉันจะล็อคประตูขังเขาไว้ แล้วทิ้งกุญแจไป

00:35:24.460 --> 00:35:28.180
นั่นเสียงใครเคาะอยู่ที่ประตู?

00:35:47.220 --> 00:35:51.390
ไม่ใช่ช่างประปา พ่อค้าเร่\nหรือช่างทำผม เพราะฉันจ่ายเงินเขาแล้ว

00:35:51.450 --> 00:35:55.560
หวังว่าคงไม่ใช่หมอหรือหมอฟัน\nพวกเขารักษาฉันไม่ได้หรอก

00:35:56.140 --> 00:36:00.330
ถ้านั่นเป็นคนที่ฉันรู้จัก\nฉันจะทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่บ้าน

00:36:00.370 --> 00:36:04.970
นั่นเสียงใครเคาะอยู่ที่ประตู?

00:36:05.440 --> 00:36:07.100
เอวัง!

00:36:24.090 --> 00:36:25.420
เดฟ!

00:36:29.180 --> 00:36:32.930
โอ้ เดฟ!

00:36:33.010 --> 00:36:36.240
เราอยู่ในอินเดียนะ\nเขาห้ามจูบในที่สาธารณะ

00:37:00.570 --> 00:37:03.440
เอ่อ เอาล่ะ

00:37:03.930 --> 00:37:05.790
ราตรีสวัสดิ์นะ

00:37:22.090 --> 00:37:23.400
อนิจจา

00:37:23.440 --> 00:37:27.060
ผมรู้ว่าจากนั้นเขาทำอะไร\nเขาทำอะไรหลังจากพบนางที่กรุงลงกา

00:37:28.790 --> 00:37:29.980
กอดและจูบนาง...

00:37:30.000 --> 00:37:33.440
ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ\nเขาเย็นชามาก

00:37:33.850 --> 00:37:35.770
ทำไมเขาถึงเย็นชากับสีดาล่ะ?

00:37:36.650 --> 00:37:39.240
ผมก็จำไม่ค่อยได้นะ\nอันที่จริงผมไม่ค่อยแน่ใจตรงส่วนนี้...

00:37:39.470 --> 00:37:41.290
คุณอาจคิดไปเองก็ได้...

00:38:24.110 --> 00:38:28.550
เจ้าได้มาอยู่ในบ้านของชายอื่น\nเจ้าไม่เหมาะจะเป็นมเหสีของข้าอีกต่อไป

00:38:28.820 --> 00:38:29.960
อะไรนะ?

00:38:29.980 --> 00:38:32.970
ข้าได้ทำตามหน้าที่\nคือช่วยเจ้าให้ปลอดภัยจากศัตรูแล้ว

00:38:32.990 --> 00:38:35.260
และได้ล้างแค้นสิ่งที่มันทำไว้กับข้า

00:38:35.630 --> 00:38:39.000
ข้าเคลือบแคลงในตัวเจ้า\nและพฤติกรรมของเจ้ายิ่งนัก

00:38:39.330 --> 00:38:41.470
เจ้าราพณาสูรรู้ถึง\nความงามของเจ้าเป็นอย่างดี

00:38:41.470 --> 00:38:45.360
ใยจะปล่อยให้เจ้าอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน\nโดยไม่แตะต้องตัวเจ้า

00:38:45.460 --> 00:38:48.290
ยิ่งเห็นเจ้าข้ายิ่งผิดหวัง

00:38:48.630 --> 00:38:50.860
เจ้าจะไปที่ใดก็ได้ตามใจต้องการ

00:38:50.920 --> 00:38:53.250
ข้าไม่มีประโยชน์สำหรับเจ้าอีกแล้ว สีดา

00:38:54.770 --> 00:38:56.490
ถ้าข้ารู้ว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้

00:38:56.590 --> 00:39:00.350
ข้าจะฆ่าตัวตายเสียก่อน\nท่านจะได้ไม่ต้องทำสงครามครั้งนี้

00:39:00.600 --> 00:39:02.600
เช่นนั้นโปรดตั้งเชิงตะกอนให้ข้า

00:39:02.640 --> 00:39:03.930
ข้าไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

00:39:04.200 --> 00:39:07.790
ทั้งที่ข้ายังรักษาพรหมจรรย์\nแต่กลับถูกสามีปฏิเสธ

00:39:08.020 --> 00:39:10.580
เห็นได้ชัดว่าเขาสงสัยในความ เอ่อ...

00:39:11.540 --> 00:39:12.580
บริสุทธิ์น่ะ

00:39:12.600 --> 00:39:15.120
ผมคิดว่าความเชื่อ\nเกี่ยวกับความบริสุทธิ์เนี่ย...แปลก

00:39:15.160 --> 00:39:19.510
มันน่าพิลึกนะ\nไม่มีใครยกย่องราพณาสูรที่ไม่ได้ขืนใจ...

00:39:19.610 --> 00:39:21.970
ผมหมายถึง ผมรู้ว่าเรา\nไม่ควรยกย่องใครเรื่องแบบนั้น แต่ว่า

00:39:21.990 --> 00:39:23.420
จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาข่มขืนนาง?

00:39:23.440 --> 00:39:24.810
ใช่ หมายถึงในแง่ฝ่ายเลว?\N-ใช่แล้ว-

00:39:24.810 --> 00:39:27.350
ผมหมายถึง เราคาดหวังว่าฝ่ายเลว\Nก็จะต้องทำเรื่องเลวๆ

00:39:27.630 --> 00:39:31.840
แต่สำหรับราพณาสูร ประมาณว่า\N"ถ้าเจ้าไม่มาหาข้าด้วยความเต็มใจ ข้าก็จะไม่แตะต้องเจ้า"\N-ถูกต้อง-

00:39:32.010 --> 00:39:33.730
"ข้าจะไม่บังคับเจ้าให้เข้ามาในบ้าน"\N-ใช่-

00:39:33.750 --> 00:39:35.280
"ข้าจะไม่ขืนใจเจ้า..."

00:39:35.460 --> 00:39:36.920
งั้นเขาก็ไม่ได้มีอะไรกับนางสีดาใช่มั้ย?

00:39:36.940 --> 00:39:38.940
เปล่า นางสีดาก็ได้พิสูจน์ตั้งหลายครั้ง

00:39:38.960 --> 00:39:40.740
ด้วยการลุยไฟ

00:39:53.620 --> 00:39:55.670
เธอใจร้ายกับฉัน

00:39:55.690 --> 00:39:58.740
ทำไมเธอต้องใจร้ายกับฉันด้วย?

00:39:59.350 --> 00:40:01.870
ได้โปรดที่รัก ดูเหมือนว่าเธอ

00:40:02.130 --> 00:40:06.920
จะชอบเห็นฉันร้องไห้\nฉันไม่รู้ว่าทำไม

00:40:07.020 --> 00:40:12.150
ฉันอยู่ที่บ้าน\nแต่ละคืนที่เธอบอกว่าจะโทรมาหา

00:40:12.190 --> 00:40:15.440
แต่เธอก็ไม่โทรมา\nปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว

00:40:15.460 --> 00:40:18.840
ร้องเพลงเศร้าและได้แต่ถอนใจ

00:40:18.980 --> 00:40:25.300
เธอเย็นชากับฉันทุกวัน

00:40:25.360 --> 00:40:28.630
เธอต่อว่าฉันประจำ

00:40:28.820 --> 00:40:33.400
เวลาที่ใครอยู่ใกล้ฉัน\nที่รัก

00:40:33.420 --> 00:40:39.800
เธอคงสนุกที่ได้ใจร้ายกับฉัน\nเธอไม่ควรเลย

00:40:39.840 --> 00:40:44.460
โอ้ เธอไม่เห็นหรือ\nว่าเธอสำคัญกับฉันเพียงใด

00:41:39.520 --> 00:41:42.930
ที่รัก ฉันรักเธอ\nเธอเป็นทุกสิ่งสำหรับฉัน

00:41:43.030 --> 00:41:46.020
แต่ฉันกลัวว่าเธอจะไม่ใส่ใจฉันเลย

00:41:46.350 --> 00:41:49.410
เธอไม่เคยแสดงออกให้ฉันรู้

00:41:49.430 --> 00:41:52.400
ทุกคนบอกว่าฉันโง่

00:41:52.680 --> 00:41:58.660
ที่เฝ้าร่ำหาแต่เธอตลอดเวลา\nทำไมเธอต้องทำแบบนั้นด้วย?

00:41:58.960 --> 00:42:04.010
เธอใจร้ายกับฉัน\nทำไมเธอต้องใจร้ายกับฉันด้วย

00:42:04.040 --> 00:42:10.660
โอที่รัก ดูเหมือนว่าเธอ\nจะชอบเห็นฉันร้องไห้

00:42:10.680 --> 00:42:12.400
โปรดบอกฉันได้ไหมว่าทำไม

00:42:12.440 --> 00:42:17.840
ฉันอยู่ที่บ้าน\nแต่ละคืนที่เธอบอกว่าจะโทรมาหา

00:42:18.080 --> 00:42:24.570
แต่เธอก็ไม่โทรมา\nปล่อยให้ฉันร้องเพลงเศร้าและได้แต่ถอนใจ

00:42:24.630 --> 00:42:31.130
เธอเย็นชากับฉันทุกวัน

00:42:31.190 --> 00:42:39.350
เธอต่อว่าฉันประจำ\nเวลาที่ใครอยู่ใกล้ฉัน ที่รัก

00:42:39.430 --> 00:42:45.670
เธอคงสนุกที่ได้ใจร้ายกับฉัน\nเธอไม่เห็นหรือว่าเธอทำกับฉันอย่างไร

00:42:45.690 --> 00:42:51.110
โปรดบอกฉันได้ไหม\nว่าทำไมเธอต้องใจร้ายกับฉันด้วย

00:42:52.950 --> 00:42:55.280
เอวัง!

00:42:55.470 --> 00:42:59.070
แต่เขาก็ยังไม่ค่อยมั่นใจ ดูเหมือนว่า

00:42:59.110 --> 00:43:01.520
หลังจากที่นางผ่านพิธีลุยไฟแล้ว

00:43:01.560 --> 00:43:02.620
ชั้นหมายถึงมันคล้ายกับ-

00:43:02.650 --> 00:43:05.550
ไม่นะ ผมว่าเขามั่นใจแล้วล่ะ แต่เป็นเพราะ\nความกดดันเพราะเป็นเจ้าชาย

00:43:05.670 --> 00:43:08.110
เรื่องเกิดหลังจากนั้น เรื่องของคนรับจ้างซักผ้า\N-ใช่ เพราะคนรับจ้างซักผ้า-

00:43:08.250 --> 00:43:10.030
เขามั่นใจน่ะแหละ\nเพราะดูไม่เหมือนว่าเขาสงสัยนางเลย

00:43:10.070 --> 00:43:11.280
ประมาณว่า "โอเค เจ้าบริสุทธิ์"

00:43:11.340 --> 00:43:15.410
และผมคิดว่าเขากอดนางด้วย\nแล้วมีบุปผาสวรรค์ร่วงลงมา หรืออะไรทำนองนั้น

00:43:16.260 --> 00:43:19.290
อุ๊บส์ ข้าคิดว่าผลคือเจ้าบริสุทธิ์นะ

00:43:19.310 --> 00:43:21.300
เจ้าจะให้อภัยข้าได้ไหม สีดา?

00:43:21.700 --> 00:43:25.900
แน่นอนท่านราม\nข้ามีชีวิตอยู่เพื่อท่านเท่านั้น

00:43:45.570 --> 00:43:49.740
เฮ้ พวกเขาอยากให้ฉันเข้าร่วมประชุมมากนะ\nถึงขนาดจะออกค่าตั๋วไปนิวยอร์กให้ด้วย

00:43:49.870 --> 00:43:52.070
5 วัน ทุกอย่างฟรีหมด!

00:43:52.520 --> 00:43:55.800
เยี่ยมเลย คุณต้องสนุกมากแน่ๆ

00:44:07.510 --> 00:44:09.540
เจอกันอาทิตย์หน้านะคะ

00:44:21.640 --> 00:44:25.200
ไม่ใช่ๆ มันเป็นเกวียน แบบที่บินได้\nพระเจ้าส่งเกวียนมาให้

00:44:25.260 --> 00:44:27.580
ผมไม่รู้นะ มันเป็นอะไรซักอย่าง\N-รถไฟของญี่ปุ่นมั้ง!-

00:44:27.600 --> 00:44:30.680
ผมเข้าใจว่ามันเป็นอะไรที่เจ๋งมากนะ

00:44:30.750 --> 00:44:32.220
ทำนองว่าเป็นเครื่องบินลำแรกของโลก\nหรืออะไรทำนองนั้นล่ะ

00:44:32.240 --> 00:44:34.340
มันเหมือนกับว่า - เหมือนกับอยู่บนหลังของนก

00:44:34.360 --> 00:44:36.040
ผมคิดว่าพวกเขาขี่นกกลับไป

00:44:36.040 --> 00:44:37.740
ขี่นกใช่มั้ย?

00:44:37.880 --> 00:44:40.360
ผมว่ามันเป็นอะไรบางอย่างที่บินได้น่ะ

00:44:40.460 --> 00:44:42.070
พวกเขานั่งพรมเหมือนอาละดินไง

00:44:42.070 --> 00:44:43.710
ไม่ๆ มันเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีรายละเอียดนะ

00:44:43.730 --> 00:44:44.840
ปุษปกน่ะ!

00:44:44.840 --> 00:44:47.960
นั่นล่ะที่พวกเค้าใช้เดินทางกลับ เกวียนบินได้\N-ปุษปกวิมานไง

00:44:48.330 --> 00:44:50.640
งั้นนั่นก็เป็นเครื่องบินจัมโบ้เจ็ต\nของอินเดียเลยสินะ

00:44:50.700 --> 00:44:52.670
แล้วก็มีหนังเรื่องนึงด้วย เป็นหนังเงียบ

00:44:52.730 --> 00:44:56.590
แต่นั่นล่ะคือสิ่งที่ผมจะบอก\nคือเจ้าพาหนะนี้ล่ะ

00:44:56.940 --> 00:44:59.950
มันไม่ใช่นก-\N-ปุษปกวิมาน\N-ใช่เลย -ใช่แล้ว

00:45:00.270 --> 00:45:02.260
ผมรู้สึกว่าในเนื้อเรื่องช่วงนี้\nเวลากำลังจะผ่านไปครบ 14 ปีแล้ว

00:45:02.280 --> 00:45:04.570
พวกเขาก็เลยหาทางกลับให้เร็วที่สุด

00:45:23.550 --> 00:45:28.520
จะเป็นอะไรไป\nถ้าเธอต้องเจอกับวันที่ฝนตก

00:45:28.580 --> 00:45:32.730
ได้ยินแต่เสียงฝนพรำ?

00:45:32.980 --> 00:45:37.760
เธอไม่ควรจะเศร้าเพราะฝนตกหรอกนะ

00:45:38.130 --> 00:45:43.790
เพราะมีสิ่งดีๆ รออยู่ในท้ายที่สุด

00:45:44.080 --> 00:45:51.110
จงเผชิญหน้ากับปัญหา\nเพราะเสียงพร่ำบ่นมิได้ช่วยอะไร

00:45:51.150 --> 00:45:57.760
หากเธออยากเห็นรุ้งงาม\Nก็ต้องทนผ่านสายฝนไปให้ได้

00:45:58.230 --> 00:46:05.060
ความสุขที่รออยู่จะมากเป็นสองเท่า\nหากแลกมาด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อย

00:46:05.470 --> 00:46:11.950
หากเธออยากเห็นสายรุ้ง\Nก็ต้องทนผ่านสายฝนไปให้ได้

00:46:11.990 --> 00:46:19.760
จะเป็นอย่างไรถ้าคู่รักของเธอหมางเมิน\nบางครั้งพวกเขาก็เป็นแบบนั้น

00:46:19.810 --> 00:46:26.250
และเมื่อเธอขอคืนดีด้วยการจูบ\nนั่นทำให้ฉันถึงกับใจสั่น

00:46:26.840 --> 00:46:33.940
ความเศร้าจบลงด้วยความสุข\nหยาดฝนมิได้ไร้ความหมาย

00:46:34.120 --> 00:46:41.070
หากเธออยากเห็นรุ้งงาม\Nก็ต้องทนผ่านสายฝนไปให้ได้

00:46:41.120 --> 00:46:47.970
เฝ้ารอวันที่ฟ้าเป็นใจ\nดวงอาทิตย์จะสดใสอีกครั้ง

00:46:48.050 --> 00:46:54.880
หากเธออยากเห็นรุ้งงาม\Nก็ต้องทนผ่านสายฝนไปให้ได้

00:46:54.920 --> 00:47:01.200
จงรวบรวมสติ ร้องเพลงด้วยความสุข

00:47:01.340 --> 00:47:07.460
หากเธออยากเห็นรุ้งงาม\Nก็ต้องทนผ่านสายฝนไปให้ได้

00:47:07.540 --> 00:47:14.690
หากดวงดาวแห่งโชคละทิ้งเธอไป\nหากมันเป็นคืนที่ไร้แสงใดนำทาง

00:47:14.740 --> 00:47:21.240
แม้เธอจะอ้างว้าง\nเธอจงหัวเราะให้กับมัน

00:47:21.570 --> 00:47:28.310
ยิ้มให้ความสูญเสีย\nเพื่อรับสิ่งดีๆ กลับคืนมา

00:47:28.480 --> 00:47:36.310
หากเธออยากเห็นรุ้งงาม\Nก็ต้องทนผ่านสายฝนไปให้ได้

00:47:52.220 --> 00:47:53.610
เอวัง!

00:51:14.390 --> 00:51:17.950
นีน่าที่รัก, ไม่ต้องกลับมาอีกแล้วนะ รัก, เดฟ

00:51:20.220 --> 00:51:23.060
นีน่าที่รัก, ไม่ต้องกลับมาอีกแล้วนะ รัก, เดฟ

00:54:53.740 --> 00:54:56.280
ท่านราม ข้าท้อง!

00:54:56.320 --> 00:54:58.400
นั่นวิเศษมาก ที่รักของข้า

00:54:58.650 --> 00:55:01.370
บางทีพวกเขาอาจจะเป็นพวกชอบ\nทำกิจกรรมบนที่สูงๆ บนปุษปกวิมาน

00:55:03.190 --> 00:55:06.220
เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้วนางท้องเมื่อไหร่แน่-\N-ภายหลังจากนั้นไม่นาน นั่นล่ะสาเหตุ

00:55:06.260 --> 00:55:10.960
ก็อาจเชื่อได้ว่า\nคงไม่ได้ท้องเพราะพระราม

00:55:11.160 --> 00:55:15.230
แต่ผมว่าน่าจะใช่ระรามนะ\N-โธ่เอ๊ย พระรามนั่นแหละ

00:55:22.470 --> 00:55:28.280
ข้าไม่เหมือนพระรามหรอกนะ ที่จะรับได้\nถ้าเมียไปนอนอยู่ที่บ้านชายอื่น!

00:55:28.360 --> 00:55:32.390
ไม่ใช่ แต่นั่นล่ะสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนรับจ้างซักผ้า\N-เป็นเรื่องของคนรับจ้างซักผ้า

00:55:32.490 --> 00:55:35.640
คุณรู้นี่ เรื่องคนรับจ้างซักผ้า-\nใช่ เขาว่ากันว่า-

00:55:35.680 --> 00:55:40.100
เมียของคนรับจ้างซักผ้าไปอยู่กับผู้ชายอีกคน\nแล้วเมื่อนางกลับมา

00:55:40.120 --> 00:55:43.390
เขาพูดว่า "เจ้าคิดว่าข้าจะเหมือนพระรามหรือ\nที่รับได้หลังจากที่นางสีดา..."

00:55:43.410 --> 00:55:47.630
คุณว่าคนรับจ้างซักผ้าพูดถูกมั้ย? เขาเป็นคนซักผ้า-\N-และเมื่อข่าวนั้นมาถึงพระราม-

00:55:47.710 --> 00:55:53.480
พระรามจึงพูดว่า "ข้าจะปกครงไม่ได้\nหากประชาชนไม่ศรัทธาข้า เจ้าจึงต้อง..."

00:55:53.740 --> 00:55:57.360
อันที่จริงนั่นเป็นตอนที่เขาขับไล่นางสีดา โทษที\nถูกต้อง

00:55:59.710 --> 00:56:01.880
เอ่อ นี่ สีดา

00:56:01.960 --> 00:56:03.560
เจ้าต้องการออกเดินทางบ้างไหม?

00:56:03.880 --> 00:56:05.420
แต่เราก็เพิ่งมาถึงนี่เอง

00:56:05.560 --> 00:56:07.220
ใช่ เหมาะแล้ว จงเตรียมตัวได้

00:56:09.670 --> 00:56:14.600
ลักษมณ์น้องข้า พฤติกรรมอันน่าสงสัย\nของนาง ทำให้ตัวข้าถูกผู้คนสงสัยไปด้วย

00:56:14.910 --> 00:56:17.810
จงพาสีดาไปยังป่า แล้วทิ้งนางไว้ที่นั่น

00:56:18.160 --> 00:56:20.450
ขาให้นางอยู่ในอาณาจักรไม่ได้อีกต่อไป

00:56:20.650 --> 00:56:24.290
ผมว่าเป็นเพราะเขาเป็นกษัตริย์\nจึงจำเป็นต้องทำ...

00:56:24.310 --> 00:56:26.540
ถ้าผู้ชายทั่วไปทำอย่างนั้นกับเมียล่ะก็

00:56:26.560 --> 00:56:29.630
กษัตริย์ก็ไม่น่าจะละเว้นเช่นกัน\nคงต้องทำเหมือนกัน

00:56:29.650 --> 00:56:32.450
ผมเชื่อว่าเขาไม่ได้ขับไล่นาง\nเพราะไม่เชื่อเรื่องความบริสุทธิ์หรอกนะ

00:56:32.660 --> 00:56:34.910
แต่เพราะเขาบอกว่า เมื่อเป็นกษัตริย์

00:56:34.950 --> 00:56:37.850
ประชาชนก็ต้องศรัทธาในตัวเขา\nซึ่งเขาจะได้รับการศรัทธาไม่ได้-

00:56:38.200 --> 00:56:42.860
ชั้นว่าอันที่จริงเขาก็ยังสงสัยนาง\nในเรื่องนั้นอยู่ ชั้นหมายถึง

00:56:43.010 --> 00:56:47.010
เหตุผลก็คือเพราะเขา\nรักษาพรหมจรรย์ อย่างที่เขาเล่ากันมา

00:56:47.040 --> 00:56:49.330
แล้วคุณก็รู้ว่าเขาต้อง\nรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับพระบิดา

00:56:49.370 --> 00:56:52.640
แล้วก็ประชาชนของเขา\nอาณาจักรของเขา

00:56:52.720 --> 00:56:57.080
แต่ชั้นคิดว่าเขาสงสัยเรื่องนี้ตลอดมา\nว่านางอาจจะไม่บริสุทธิ์

00:57:06.340 --> 00:57:14.950
วันนี้ฉันรู้สึกแย่จัง\nสงสัยจะไม่สบายหนัก

00:57:15.090 --> 00:57:23.440
รู้สึกแย่เหลือเกิน\nคงจะไม่สบายจริงๆ

00:57:23.480 --> 00:57:29.020
แถมยังกลัวว่าที่รักของฉันจะหมางเมิน

00:57:32.430 --> 00:57:40.610
ผ่านไปวันแล้ววันเล่า\nฉันยังจมอยู่ในความเศร้านี้

00:57:41.270 --> 00:57:49.260
วันแล้ววันเล่า\nฉันนึกหวั่นในข่าวลือที่ได้ยิน

00:57:49.290 --> 00:57:57.240
กลัวว่าต้องเสียที่รักของฉันไป

00:57:58.430 --> 00:58:06.520
พร่ำเพ้อถึงแต่เขา ฉันรักเขาเหลือเกิน\nถึงแม้เขาจะโหดร้ายกับฉันขนาดไหน

00:58:06.670 --> 00:58:12.930
เขาเป็นผู้ชายประเภทที่\nต้องการผู้หญิงอย่างฉัน

00:58:16.590 --> 00:58:23.560
ฉันคงตายหากที่รักของฉันต้องจากไป\nถ้าฉันตายไปแล้วเขาจะอยู่ที่ใด?

00:58:24.640 --> 00:58:30.720
ผู้ชายแบบเขา\nต้องการผู้หญิงอย่างฉัน

00:58:33.830 --> 00:58:42.250
ไม่รู้เหตุผล ว่าทำไมเขาถึง\nไม่ใยดีฉันอีกแล้ว ฉันทำอะไรผิดไป?

00:58:42.330 --> 00:58:50.720
เมื่อเขาไม่สบายใจ ฉันยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้น\nฉันไม่ควรต้องถูกมองอย่างนั้น

00:58:51.310 --> 00:58:59.530
พร่ำเพ้อถึงแต่เขา เขากำลังจะจากฉันไป\nฉันกลัวเหลือเกิน

00:58:59.570 --> 00:59:07.380
ผู้ชายแบบเขา\nต้องการผู้หญิงอย่างฉัน

00:59:44.810 --> 00:59:53.420
ไม่รู้เหตุผล ว่าทำไมเขาถึง\nไม่ใยดีฉันอีกแล้ว ฉันทำอะไรผิดไป?

00:59:53.480 --> 01:00:02.190
เมื่อเขาไม่สบายใจ ฉันยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้น\nฉันไม่ควรต้องถูกมองอย่างนั้น

01:00:02.480 --> 01:00:11.740
พร่ำเพ้อถึงแต่เขา เขากำลังจะจากฉันไป\nฉันกลัวเหลือเกิน

01:00:12.090 --> 01:00:19.980
ผู้ชายแบบเขา\nต้องการผู้หญิงอย่างฉัน

01:01:19.130 --> 01:01:24.320
ฉันคงทำบาปทำกรรมไว้หนักหนาในชาติก่อน\nชาตินี้จึงต้องทนทุกข์เพียงนี้

01:01:24.550 --> 01:01:30.250
ถ้าเด็กในท้องนี้ไม่ใช่ลูกของท่านรามแล้วล่ะก็\nข้ากระโดดน้ำตายไปแล้ว

01:01:31.640 --> 01:01:36.840
เป็นที่รู้กันว่านางท้อง-\N-ในภายหลัง

01:01:37.000 --> 01:01:40.070
ไม่ ตอนที่นางถูกเนรเทศ\nและนางกลับไปอยู่ในป่าอีกครั้ง

01:01:40.270 --> 01:01:45.120
ในป่า นางได้พบกับฤาษีตนนั้น\N-วาลมิกิ -วาลมิกิ โทษที

01:01:45.220 --> 01:01:48.470
จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฤาษีวาลมิกิเขียน\nรามายานะขึ้น เพราะได้ฟังเรื่องจากนางสีดา

01:02:05.650 --> 01:02:12.830
ฉันเป็นเพียงผู้หญิง ลำพังคนเดียว\nได้แต่เฝ้ามองสายน้ำไหล

01:02:12.870 --> 01:02:19.410
ฉันเป็นเพียงผู้หญิง แค่คนธรรมดาคนนึง\nคนที่เขาควรรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำไว้ให้

01:02:20.500 --> 01:02:24.140
ฉันตื่นมาในตอนเช้า ตั้งแต่เช้ามืด

01:02:24.180 --> 01:02:27.430
โดยไม่มีวี่แววใดๆ\nจู่ๆเขาก็จากไป

01:02:27.980 --> 01:02:33.990
ทำไมเขาต้องไป? เขาทิ้งฉันลงได้อย่างไร?\Nเขาไม่เคยทำแบบนี้

01:02:34.280 --> 01:02:40.950
ช่างเศร้านัก เศร้าเหลือเกิน

01:02:41.770 --> 01:02:47.490
เห็นน้ำตาของฉันแล้วเธอคงรู้

01:02:49.390 --> 01:02:56.530
เศร้าเหลือเกิน เธอก็คงเป็นเหมือนกัน

01:02:56.960 --> 01:03:03.990
ถ้าอนาคตที่เธอฝันไว้กับคนรัก\nพังทลายลง

01:03:04.490 --> 01:03:11.050
ครั้งหนึ่ง ฉันเป็นหนึ่งเดียวของเขา

01:03:12.110 --> 01:03:19.920
แต่ตอนนี้ฉันต้องเศร้าเพียงลำพัง

01:03:20.050 --> 01:03:25.060
วันแห่งความสุขได้ผ่านไป

01:03:27.430 --> 01:03:33.240
พร้อมกับเขาที่จากไป มันจบลงแล้ว\nฉันดูเศร้าใช่ไหม

01:03:36.670 --> 01:03:40.070
เศร้าเหมือนฟ้าที่หม่นหมอง

01:03:40.520 --> 01:03:50.130
เธออาจสงสัย\nน้ำตาในตาของฉันบอกอะไรกับเธอ?

01:03:52.010 --> 01:03:55.390
ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกนั้น

01:03:55.880 --> 01:03:58.800
ฮือ ฮือ ฮือ

01:03:58.840 --> 01:04:03.590
อนาคตที่ฉันฝันไว้กับคนรัก\nพังทลายลงแล้ว

01:04:06.000 --> 01:04:14.040
ครั้งหนึ่ง ฉันเป็นหนึ่งเดียวของเขา

01:04:14.080 --> 01:04:21.380
แต่ตอนนี้ฉันต้องเศร้าเพียงลำพัง

01:04:21.420 --> 01:04:24.900
วันแห่งความสุขได้ผ่านไป

01:04:25.470 --> 01:04:28.780
ผ่านไปพร้อมกับเขาที่จากฉันไป\nมันจบลงแล้ว

01:04:29.150 --> 01:04:34.920
เขาจากไปแล้ว มันจบลงแล้ว\nฉันดูเศร้าใช่ไหม

01:04:47.170 --> 01:04:50.130
ยังไงก็ตาม พระลพ และพระกุศ\nหรือพระลวะ และพระมงกุฎ

01:04:50.190 --> 01:04:52.480
ถือกำเนิดจากนางสีดาในป่านั้น

01:04:52.590 --> 01:04:55.730
ได้ศึกษาวิชาจากฤาษีวาลมิกิ

01:04:55.880 --> 01:04:59.370
ที่ได้สอนพวกเขา\nให้ร้องเพลงเพื่อบูชาพระราม

01:05:06.700 --> 01:05:12.110
เจ้าลพ เจ้ากุศ\nจงร้องเพลงบูชาพระรามเถิด

01:05:14.410 --> 01:05:19.620
พระรามเจ๋ง พระรามแจ๋ว\nพระรามทำแต่สิ่งที่ควร

01:05:19.740 --> 01:05:25.020
พระรามดี พระรามถูก\nพระรามคือแสงชี้ทางเรา

01:05:25.100 --> 01:05:30.270
เป็นคนดี เป็นลูกที่ดี\nใครๆเขาก็รักพระราม

01:05:30.420 --> 01:05:35.670
ถูกเสมอ ไม่เคยผิด\nเราจึงร้องเพลงยกย่องท่าน

01:05:35.730 --> 01:05:38.130
บูชาท่าน สดุดีท่าน

01:05:38.410 --> 01:05:40.950
ท่านทำให้มเหสีเดือดร้อน

01:05:41.070 --> 01:05:43.490
พานางไปที่บ้าน แล้วไล่นางออกมา

01:05:43.730 --> 01:05:46.190
เพื่อไม่ให้ชาวบ้านแคลงใจ

01:05:46.410 --> 01:05:48.800
พระรามฉลาด พระรามยุติธรรม

01:05:49.090 --> 01:05:51.480
พระรามทำในสิ่งจำเป็น

01:05:51.580 --> 01:05:54.200
หน้าที่มาก่อน สีดาไว้ทีหลัง

01:05:54.390 --> 01:05:56.660
พระอำนาจยิ่งใหญ่เหลือเกิน!

01:05:57.130 --> 01:06:02.400
พระรามเจ๋ง พระรามแจ๋ว\nพระรามทำแต่สิ่งที่ควร

01:06:02.420 --> 01:06:07.740
พระรามดี พระรามถูก\nพระรามคือแสงชี้ทางเรา

01:06:07.780 --> 01:06:13.040
เป็นคนดี เป็นลูกที่ดี\nใครๆเขาก็รักพระราม

01:06:13.120 --> 01:06:18.780
ถูกเสมอ ไม่เคยผิด\nเราจึงร้องเพลงยกย่องท่าน

01:06:57.820 --> 01:06:58.640
ฮัลโหล?

01:06:58.660 --> 01:07:02.040
ให้ฉันกลับไปเถอะ!\Nได้โปรด ได้โปรด!

01:07:02.060 --> 01:07:04.980
จะให้ฉันทำอะไรก็ได้! ได้โปรด!

01:07:05.490 --> 01:07:08.780
ถ้าผู้หญิงคนนึงถูกกระทำอย่างแย่มากๆ

01:07:09.210 --> 01:07:12.420
จากคนรักคนก่อน หรือคนปัจจุบันของเธอ

01:07:12.480 --> 01:07:16.080
แต่เธอก็ยังคงบอกว่า\N"ไม่ ทุกวันฉัน

01:07:16.350 --> 01:07:21.030
ต้องแน่ใจว่าได้ทำอาหาร\nเตรียมอาหารให้เขาทุกๆวัน"

01:07:21.320 --> 01:07:24.000
คุณจะไม่บอกเธอเหรอ ว่า\N"นี่ฟังนะ เขาไม่ได้ชอบคุณ ไม่พูดกับคุณ..."

01:07:24.160 --> 01:07:27.930
"ตาสว่างเสียทีสิ มีอะไรผิดปกติแล้ว" โอเคมั้ย?

01:07:28.070 --> 01:07:32.280
นางสีดาก็ยังบูชาพระรามทุกวัน...\Nผมหมายถึง ผมรู้สึกว่า...

01:07:32.490 --> 01:07:34.710
มันดูเหมือนเรื่องที่ "ดี" หรือ "ไม่ดี" กันแน่?

01:07:34.740 --> 01:07:36.700
ที่เราคาดหวังให้ใครๆ\nต้องเป็นคนดีทั้งหมด หรือเลวทั้งหมด?

01:07:36.740 --> 01:07:38.820
ผมว่าสีดาก็มีปัญหาเพราะตัวนางเองด้วย

01:07:38.850 --> 01:07:39.970
เช่น ทำไมถึงไม่กลับไปพร้อมหนุมาน

01:07:40.010 --> 01:07:42.570
ซึ่งจะทำให้\nคนหลายร้อยหลายพันไม่ต้องตาย

01:07:42.610 --> 01:07:45.330
โดยเฉพาะฝ่ายลิง\nใช่ ไม่คิดถึงสิทธิสัตว์บ้างเหรอ?

01:07:45.590 --> 01:07:50.400
แล้วนางก็บูชาหมอนี่ทุกวัน

01:07:50.970 --> 01:07:51.890
คิดดูสิ!

01:07:51.910 --> 01:07:55.170
แต่ในยุคนั้นน่ะ ที่เขาเรียกว่า\N"ความรักแบบปราศจากเงื่อนไข"

01:07:55.210 --> 01:07:57.330
รู้มั้ย สำหรับนางก็เหมือนกับว่า โอเค

01:07:57.520 --> 01:07:58.890
"ผู้ชายคนนี้ เขารักข้า"

01:07:58.910 --> 01:08:01.010
เป็นความรู้สึกของฝ่ายหญิง\nแต่แบบนั้นผมไม่เห็นด้วยหรอก

01:08:01.050 --> 01:08:05.020
เพราะมันเหมือนกับ คุณอาจจะพูดว่า\N"นางทำไปด้วยความรัก"

01:08:05.060 --> 01:08:06.800
รู้มั้ย มันเหมือนกับ\Nก็จริง แต่นางก็ไม่ควรรักคนที่ทำไม่ถูกต้อง

01:08:06.820 --> 01:08:07.720
-คนที่ทำไม่ดีกับคุณ

01:08:07.780 --> 01:08:09.520
โอเคมั้ย?\Nนั่นคือความผิดของนางล่ะ

01:08:10.280 --> 01:08:13.390
นั่นจึงเป็น\N"ความรักแบบปราศจากเงื่อนไข"

01:08:24.590 --> 01:08:28.270
เธอจากไป ฉันปล่อยให้เธอจากไป

01:08:28.360 --> 01:08:31.570
จบความสัมพันธ์ของสองเรา

01:08:31.980 --> 01:08:35.570
ฉันอยากลืมเธอเหลือเกิน

01:08:35.570 --> 01:08:39.460
อยากทิ้งอดีตไว้ตรงนี้

01:08:39.580 --> 01:08:42.880
แต่ภาพคืนที่ฉันพบเธอนั้น

01:08:43.840 --> 01:08:48.680
ยังคงวนเวียนในใจฉันเสมอ...

01:08:49.690 --> 01:08:53.820
ท้องฟ้ากว้างใหญ่สีคราม

01:08:53.980 --> 01:08:58.190
พระจันทร์สดใส เหมือนความรักของเรา

01:08:58.290 --> 01:09:02.140
หัวใจของฉันขับขานเสียงเพลงอย่างร่าเริง

01:09:02.220 --> 01:09:07.130
"ที่รัก เธออยู่ที่ไหนนะ?"

01:09:07.250 --> 01:09:11.420
ในที่สุดเธอก็มา\nความรักมีเวลาของมัน

01:09:11.670 --> 01:09:16.000
แล้วรักนั้นก็ผ่านไป\nจากไปพร้อมกับเธอ

01:09:16.230 --> 01:09:20.360
หัวใจของฉันขับขานเสียงเพลงอย่างปวดร้าว

01:09:20.400 --> 01:09:24.160
"ที่รัก โปรดกลับมาหาฉัน"

01:09:24.180 --> 01:09:30.180
ฉันยังจดจำทุกสิ่งเล็กน้อยที่เธอทำ

01:09:30.560 --> 01:09:34.470
ฉันเหงาเหลือเกิน

01:09:34.800 --> 01:09:39.950
ไปยังทุกที่ที่ฉันเคยไปกับเธอ

01:09:39.990 --> 01:09:45.170
แน่นอน ฉันเหงาเหลือเกิน

01:09:45.190 --> 01:09:49.690
ท้องฟ้าสีคราม ค่ำคืนเหน็บหนาว

01:09:49.710 --> 01:09:54.330
พระจันทร์สดใส แต่ความรักโรยรา

01:09:55.130 --> 01:10:02.390
ฉันยังคงเฝ้ารอ\nในใจดวงนี้ยังคงขับขานเสียงเพลง

01:10:02.510 --> 01:10:07.850
"ที่รัก โปรดกลับมาหาฉัน"

01:10:29.690 --> 01:10:38.750
ท้องฟ้าสีคราม ค่ำคืนเหน็บหนาว\nพระจันทร์สดใส แต่ความรักโรยรา

01:10:38.910 --> 01:10:45.940
ฉันยังคงเฝ้ารอ\nในใจดวงนี้ยังคงขับขานเสียงเพลง

01:10:46.420 --> 01:10:53.390
"ที่รัก โปรดกลับมาหาฉัน"

01:10:53.650 --> 01:10:55.150
เอวัง!

01:11:01.920 --> 01:11:04.350
ตอนที่พระรามอยู่ในป่า\Nก็บังเอิญได้ยินเสียงเด็กสองคนนี้ร้องเพลง

01:11:05.030 --> 01:11:06.990
เขาไม่รู้ว่าเด็กสองคนนี้เป็นใคร\nแต่เขาเดินมาหา แล้วก็พูดทำนองว่า

01:11:07.010 --> 01:11:07.950
"ใครกัน พวกเจ้าเป็นใคร?"

01:11:08.130 --> 01:11:10.650
นั่นเป็นวันที่เขาได้รู้ว่า

01:11:10.770 --> 01:11:13.020
นางสีดาอยู่ที่นั่น\nแล้วเด็กสองคนนี้คือลูกของนาง

01:11:13.120 --> 01:11:14.040
ลูกข้า!

01:11:14.720 --> 01:11:15.720
พระบิดา?

01:11:16.270 --> 01:11:20.160
จงกลับวังอโยธาเพื่อสืบราชบัลลังก์กับข้าสืบไปเถิด!

01:11:20.340 --> 01:11:22.650
ตอนนั้นเขาอยากพาเด็กทั้งสองกลับไปด้วย

01:11:24.550 --> 01:11:26.850
แต่ก็ลังเลว่าจะต้องพานางกลับไปด้วย

01:11:27.230 --> 01:11:30.850
สีดา! เอ้อ ใช่จริงๆ สีดา...

01:11:31.710 --> 01:11:35.430
สิ่งที่นางต้องทำคือพิสูจน์ความบริสุทธิ์อีกครั้ง

01:11:35.780 --> 01:11:38.620
บางทีอาจจะลุยไฟเพื่อพิสูจน์อีกครั้ง

01:11:38.730 --> 01:11:42.900
หรืออาจจะลุยน้ำ\nเพื่อดูว่านางจะจมหรือลอย

01:11:43.450 --> 01:11:47.030
ถ้านางจม นางบริสุทธิ์\nแต่ถ้านางลอย...

01:11:47.420 --> 01:11:50.260
ไม่ เดี๋ยวก่อน\nถ้านางลอย นางบริสุทธิ์ แต่ถ้านางจม...

01:11:50.300 --> 01:11:54.490
เขาได้ขอให้นางพิสูจน์ความบริสุทธิ์อีกครั้ง\N- ผมว่านะ

01:11:54.510 --> 01:11:57.480
ผมไม่แน่ใจนะ เขาขอให้นางพิสูจน์\nหรืออะไรทำนองนี้ - แต่นางบอกว่า

01:11:57.520 --> 01:12:00.160
ข้าจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้ท่านได้เห็น

01:12:00.920 --> 01:12:03.350
หากข้ามีเพียงท่านรามคนเดียว

01:12:03.390 --> 01:12:05.560
หากข้าไม่เคยคิดมีชายอื่น

01:12:05.620 --> 01:12:09.400
หากข้าบริสุทธิ์ทั้งร่างกายและวิญญาณ

01:12:09.480 --> 01:12:14.920
ขอให้พระแม่ธรณีจงรับข้ากลับสู่อุทรของนาง!

01:13:06.990 --> 01:13:11.900
เหมือนว่าฉันบินได้ แต่ฉันรู้สึกเหมือนกำลังร่วงลง

01:13:11.960 --> 01:13:15.970
ฉันกำลังร่วงลงเพราะเธอ

01:13:17.950 --> 01:13:22.700
ฉันจ้องมองเธอ และรู้สึกเหมือนกำลังร่วงลง

01:13:22.960 --> 01:13:27.360
ส่งแหวนให้ฉัน แล้วฉันจะตอบตกลง

01:13:27.560 --> 01:13:34.090
ฉันเดินทางเพียงลำพัง\nแต่ตอนนี้คงได้มีเพื่อนร่วมทาง

01:13:34.110 --> 01:13:37.380
ฉันตื่นเต้นเหลือเกิน

01:13:38.440 --> 01:13:44.860
เฮ้ เธอจงเตรียมตัว\nเพราะฉันรู้สึกเหมือนกำลังร่วงลง

01:13:44.900 --> 01:13:50.220
ฉันกำลังร่วงลงเพราะเธอ

01:14:35.480 --> 01:14:40.980
ที่รัก ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรอย่างนี้มาก่อน

01:14:41.160 --> 01:14:44.910
เหมือนล่องลอยในอากาศอย่างมีความสุข

01:14:46.830 --> 01:14:52.510
ช่างน่าตลก ทำไมฉันเป็นแบบนี้ไปได้

01:14:52.550 --> 01:14:57.460
ไม่รู้ว่าควรหรือเปล่า แต่ก็รู้สึกดีจัง!

01:14:57.950 --> 01:15:03.470
เหมือนว่าฉันบินได้\nแต่ช่างน่าขัน ฉันรู้สึกเหมือนกำลังร่วงลง

01:15:03.580 --> 01:15:07.160
ฉันกำลังร่วงลงเพราะเธอ

01:15:07.580 --> 01:15:09.040
และเธอก็รู้

01:15:09.180 --> 01:15:14.760
ฉันจ้องมองเธอ นั่นล่ะสาเหตุ\nแต่ช่างน่าขัน ฉันรู้สึกเหมือนกำลังร่วงลง

01:15:14.840 --> 01:15:20.330
ส่งแหวนให้ฉัน แล้วฉันจะรับมันไว้

01:15:20.590 --> 01:15:26.400
ฉันเดินทางเพียงลำพัง\nแต่ตอนนี้คงได้มีเพื่อนร่วมทาง โอ้

01:15:26.640 --> 01:15:30.730
ฉันตื่นเต้นเหลือเกิน

01:15:30.880 --> 01:15:34.460
โอ้ เธอจงเตรียมตัว\nอย่าเพิ่งหนีไปไหน

01:15:34.850 --> 01:15:37.440
ฉันรู้สึกเหมือนกำลังร่วงลง

01:15:37.480 --> 01:15:44.440
ฉันกำลังร่วงลงเพราะเธอ!

01:15:46.930 --> 01:15:48.750
เอวัง!

01:16:00.000 --> 01:16:04.000
บรรยายไทยโดย\NPJSOFT