[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.00,0:00:07.00,Default,,0000,0000,0000,,สวัสดีครับ เป็นอย่างไรกันบ้าง? เยี่ยมไปเลยใช่มั้ยครับ?\N(มีสัมมนาก่อนหน้านี้ -- ผู้แปล)
Dialogue: 0,0:00:07.00,0:00:11.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมน่ะ ประทับใจมากเลย
Dialogue: 0,0:00:11.00,0:00:15.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็เลยจะกลับแล้วล่ะ (เสียงหัวเราะ)
Dialogue: 0,0:00:15.00,0:00:19.00,Default,,0000,0000,0000,,เห็นด้วยไหมครับว่ามีแนวคิดอยู่ 3 รูปแบบ
Dialogue: 0,0:00:19.00,0:00:23.00,Default,,0000,0000,0000,,ในการสัมนาครั้งนี้ ซึ่งเกี่ยวข้องกับ
Dialogue: 0,0:00:23.00,0:00:25.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ผมกำลังจะพูดถึงต่อไป
Dialogue: 0,0:00:25.00,0:00:29.00,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องแรกคือ หลักฐานที่มหัศจรรย์เกี่ยวกับความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์
Dialogue: 0,0:00:29.00,0:00:32.00,Default,,0000,0000,0000,,ในการนำเสนอทั้งหมดที่เราได้รับทราบมา
Dialogue: 0,0:00:32.00,0:00:35.00,Default,,0000,0000,0000,,และในตัวของทุกๆ ท่าน ที่อยู่ ณ ที่นี้ มันช่างหลากหลาย
Dialogue: 0,0:00:35.00,0:00:38.00,Default,,0000,0000,0000,,และกว้างไกลเหลือเกินครับ และเรื่องที่สองก็คือ
Dialogue: 0,0:00:38.00,0:00:41.00,Default,,0000,0000,0000,,ความคิดสร้างสรรค์ได้นำพวกเราไปสู่ที่แห่งหนึ่ง ที่เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น
Dialogue: 0,0:00:41.00,0:00:43.00,Default,,0000,0000,0000,,ในอนาคต ไม่รู้เลยจริงๆ
Dialogue: 0,0:00:43.00,0:00:45.00,Default,,0000,0000,0000,,ว่ามันจะเป็นอย่างไร
Dialogue: 0,0:00:45.00,0:00:48.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีความสนใจในเรื่องการศึกษา
Dialogue: 0,0:00:48.00,0:00:51.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่จริงแล้ว ผมพบว่า ทุกๆ คน มีความสนใจในเรื่องของการศึกษา
Dialogue: 0,0:00:51.00,0:00:53.00,Default,,0000,0000,0000,,จริงไหมครับ น่าสนใจนะครับ
Dialogue: 0,0:00:53.00,0:00:56.00,Default,,0000,0000,0000,,สมมติว่าคุณอยู่ในงานเลี้ยงอาหารค่ำ แล้วคุณพูดว่า
Dialogue: 0,0:00:56.00,0:00:59.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณทำงานด้านการศึกษา
Dialogue: 0,0:00:59.00,0:01:06.00,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งที่จริง ถ้าคุณทำงานในแวดวงการศึกษา คุณจะไม่ค่อยได้อยู่ในงานเลี้ยงอาหารค่ำบ่อยนักหรอก
Dialogue: 0,0:01:06.00,0:01:09.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) คือว่าคุณจะไม่ได้รับเชิญตั้งแต่แรกน่ะ
Dialogue: 0,0:01:09.00,0:01:14.00,Default,,0000,0000,0000,,ประหลาดนะครับ คุณไม่แย้งผมด้วย
Dialogue: 0,0:01:14.00,0:01:16.00,Default,,0000,0000,0000,,เอาเป็นว่าถ้าคุณได้รับเชิญไปงาน\Nแล้วคุยกับคนอื่นๆ ในงาน
Dialogue: 0,0:01:16.00,0:01:18.00,Default,,0000,0000,0000,,เกิดมีคนถามคุณว่า "คุณทำงานอะไร"
Dialogue: 0,0:01:18.00,0:01:20.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วคุณตอบว่า ผมทำงานด้านการศึกษา
Dialogue: 0,0:01:20.00,0:01:24.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะเห็นว่า หน้าพวกเขาจะซีดลงทันที พวกเค้าจะคิดในใจว่า
Dialogue: 0,0:01:24.00,0:01:30.00,Default,,0000,0000,0000,,โธ่ ซวยจริง ๆ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย\Nค่ำคืนแห่งอิสระภาพของฉันในอาทิตย์นี้ (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:01:30.00,0:01:32.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถ้าคุณถามเกี่ยวกับการศึกษาของพวกเขา
Dialogue: 0,0:01:32.00,0:01:34.00,Default,,0000,0000,0000,,เค้าจะตอบมาเป็นฉากๆ เลยครับ เพราะว่าการศึกษา
Dialogue: 0,0:01:34.00,0:01:37.00,Default,,0000,0000,0000,,เป็นเรื่องที่คนยึดถืออย่างลึกซึ้ง จริงไหมครับ?
Dialogue: 0,0:01:37.00,0:01:40.00,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับเรื่องของศาสนา ความร่ำรวย และอีกหลายๆ เรื่อง
Dialogue: 0,0:01:40.00,0:01:44.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีความสนใจอย่างมากในเรื่องของการศึกษา\Nและผมคิดว่าทุกคนก็คงเหมือนกัน
Dialogue: 0,0:01:44.00,0:01:46.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราสนใจมัน
Dialogue: 0,0:01:46.00,0:01:49.00,Default,,0000,0000,0000,,ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่า\Nการศึกษาคือสิ่งที่
Dialogue: 0,0:01:49.00,0:01:52.00,Default,,0000,0000,0000,,จะนำเราไปสู่อนาคตที่เราคาดไม่ถึง
Dialogue: 0,0:01:52.00,0:01:55.00,Default,,0000,0000,0000,,ลองคิดดูซิครับ เด็กที่เริ่มเข้าโรงเรียนในปีนี้ (2006)
Dialogue: 0,0:01:55.00,0:02:01.00,Default,,0000,0000,0000,,จะเกษียณอายุในปี 2065 ไม่มีใครรู้เลยครับ
Dialogue: 0,0:02:01.00,0:02:04.00,Default,,0000,0000,0000,,แม้แต่บรรดาผู้เชี่ยวชาญทั้งหลาย\Nที่มาร่วมในการสัมนาช่วง 4 วันที่ผ่านมา
Dialogue: 0,0:02:04.00,0:02:06.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่รู้เลยครับว่าโลกจะเป็นอย่างไร
Dialogue: 0,0:02:06.00,0:02:08.00,Default,,0000,0000,0000,,แม้แต่ในอีก 5 ปีข้างหน้า และพวกเรานั่นแหละที่จะต้อง
Dialogue: 0,0:02:08.00,0:02:11.00,Default,,0000,0000,0000,,สอนเด็กๆ ให้รับมือกับสิ่งที่จะมาถึง\Nดังนั้น ผมคิดว่าความยากที่จะคาดเดานั้น
Dialogue: 0,0:02:11.00,0:02:13.00,Default,,0000,0000,0000,,มันยิ่งใหญ่เหลือเกิน
Dialogue: 0,0:02:13.00,0:02:15.00,Default,,0000,0000,0000,,และแนวคิดสุดท้าย แนวคิดที่สามก็คือ
Dialogue: 0,0:02:15.00,0:02:20.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราทุกคนเห็นด้วย ใช่ไหมครับว่า
Dialogue: 0,0:02:20.00,0:02:23.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กๆ มีความสามารถที่วิเศษ
Dialogue: 0,0:02:23.00,0:02:25.00,Default,,0000,0000,0000,,ความสามารถของพวกเขาในเรื่องของนวัตกรรม\Nดูจากเด็กหญิงซิรีนาเมื่อคืนนี้ซิครับ เธอเป็นสาวน้อยมหัศจรรย์จริงๆ
Dialogue: 0,0:02:25.00,0:02:28.00,Default,,0000,0000,0000,,ใช่มั้ยครับ ในสิ่งที่เธอสามารถทำได้
Dialogue: 0,0:02:28.00,0:02:33.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอทำได้เยี่ยมไปเลยครับ แต่ผมก็ยังคิดว่าเธอคงไม่ได้
Dialogue: 0,0:02:33.00,0:02:36.00,Default,,0000,0000,0000,,เก่งไปทั้งหมดในเรื่องของวัยเด็ก
Dialogue: 0,0:02:36.00,0:02:39.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่พวกเราได้เห็นคือ คนที่มีความมุ่งมั่นเป็นเลิศ
Dialogue: 0,0:02:39.00,0:02:41.00,Default,,0000,0000,0000,,คือคนที่หาความสามารถเฉพาะตัวของตนเองเจอ\Nข้อโต้แย้งของผมก็คือ
Dialogue: 0,0:02:41.00,0:02:43.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่า เด็กทุกคน มีความสามารถเฉพาะตัว
Dialogue: 0,0:02:43.00,0:02:45.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่พวกเรากลับทำลายมันอย่างน่าเสียดาย
Dialogue: 0,0:02:45.00,0:02:48.00,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น วันนี้ ผมอยากจะพูดถึง การศึกษา และ
Dialogue: 0,0:02:48.00,0:02:51.00,Default,,0000,0000,0000,,ความคิดสร้างสรรค์\Nความคิดที่ผมต้องการนำเสนอคือ
Dialogue: 0,0:02:51.00,0:02:54.00,Default,,0000,0000,0000,,ความคิดสร้างสรรค์นั้นมีความสำคัญ\Nในด้านการศึกษาพอๆ กับการรู้หนังสือ
Dialogue: 0,0:02:54.00,0:02:58.00,Default,,0000,0000,0000,,และเราควรที่จะให้ความสำคัญ\Nกับมันอย่างเท่าเทียมกัน
Dialogue: 0,0:02:58.00,0:03:06.00,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ) ขอบคุณครับ\Nอันที่จริงก็เท่านั้นล่ะครับ
Dialogue: 0,0:03:06.00,0:03:10.00,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณมากครับ (หัวเราะ)\Nเอาล่ะ เหลืออีก 15 นาที
Dialogue: 0,0:03:10.00,0:03:17.00,Default,,0000,0000,0000,,อืม ตอนที่ผมเกิด....ไ่ม่ล่ะ (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:03:17.00,0:03:21.00,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อไม่นานมานี้ผมได้ยินเรื่องๆ หนึ่ง\Nที่ผมชอบที่จะเล่าต่อให้กับคนอื่นๆ ฟัง
Dialogue: 0,0:03:21.00,0:03:25.00,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็ก\Nผู้หญิงอายุ 6 ขวบคนหนึ่งในชั่วโมงศิลปะ
Dialogue: 0,0:03:25.00,0:03:27.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอนั่งวาดรูปอยู่หลังห้อง
Dialogue: 0,0:03:27.00,0:03:29.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณครูของเธอบอกว่า
Dialogue: 0,0:03:29.00,0:03:33.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่เคยให้ความสนใจในสิ่งใดๆ เลย\Nนอกจากในชั่วโมงศิลปะของวันนี้
Dialogue: 0,0:03:33.00,0:03:35.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณครูรู้สึกประหลาดใจมาก\Nจึงเดินเข้าไปหาเด็กน้อย
Dialogue: 0,0:03:35.00,0:03:38.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วถามเธอว่า "หนูกำลังวาดอะไรอยู่จ๊ะ"
Dialogue: 0,0:03:38.00,0:03:41.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กน้อยตอบว่า "หนูกำลังวาดรูปพระเจ้าค่ะ"
Dialogue: 0,0:03:41.00,0:03:44.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วคุณครูก็ถามต่อว่า\N"แต่ว่าไม่มีใครรู้นะจ๊ะว่าพระเจ้าหน้าตาเป็นยังไง"
Dialogue: 0,0:03:44.00,0:03:51.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ตอบว่า\N"อีกแป๊บนึงพวกเค้าก็จะรู้แล้วล่ะค่ะ"
Dialogue: 0,0:03:51.00,0:03:52.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:03:52.00,0:03:57.00,Default,,0000,0000,0000,,ตอนที่ลูกชายของผมอายุ 4 ขวบ ในอังกฤษ
Dialogue: 0,0:03:57.00,0:04:00.00,Default,,0000,0000,0000,,อืม อันที่จริงแล้วเขาก็อายุ 4 ขวบ\Nไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนแหละครับ (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:04:00.00,0:04:06.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าจะพูดให้ถูกต้องแล้ว\Nไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนในปีนั้นเขาก็อายุ 4 ขวบ
Dialogue: 0,0:04:06.00,0:04:08.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาได้ร่วมแสดงในการแสดง\Nเกี่ยวกับวันประสูติของพระเยซู
Dialogue: 0,0:04:08.00,0:04:11.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณจำเรื่องราวได้ไหมครับ\Nมันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากนะครับ
Dialogue: 0,0:04:11.00,0:04:14.00,Default,,0000,0000,0000,,เมล กิ๊บสัน ถึงขั้นทำภาคต่อเลยทีเดียว
Dialogue: 0,0:04:14.00,0:04:19.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณคงเคยได้ชมแล้ว "กำเนิดพระเยซู ภาค 2"\Nเจมส์ ลูกชายของผม ได้เล่นเป็น โจเซฟ
Dialogue: 0,0:04:19.00,0:04:22.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งพวกเราตื่นเต้นกันมาก
Dialogue: 0,0:04:22.00,0:04:24.00,Default,,0000,0000,0000,,เราถือว่านี่เขาเป็นหนึ่งในนักแสดงนำเลยทีเดียว
Dialogue: 0,0:04:24.00,0:04:26.00,Default,,0000,0000,0000,,ตอนไปดูเรายกทีมกันใส่เสื้อยืดที่สกรีนว่า
Dialogue: 0,0:04:26.00,0:04:29.00,Default,,0000,0000,0000,,"เจมส์ โรบินสัน เป็น โจเซฟ" (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:04:29.00,0:04:31.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาไม่มีบทพูดเลยครับ\Nแต่คุณก็คงรู้ว่าเค้าบทเป็นอย่างไร
Dialogue: 0,0:04:31.00,0:04:34.00,Default,,0000,0000,0000,,ตอนที่กษัตริย์ 3 พระองค์เดินทางมาถึง\Nพวกเขานำของขวัญมาด้วย
Dialogue: 0,0:04:34.00,0:04:36.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งได้แก่ ทอง ยางสนที่มีกลิ่นหอม\Nและ น้ำมันหอม
Dialogue: 0,0:04:36.00,0:04:38.00,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงครับ\Nพวกเรานั่งดูอยู่ที่นั่น
Dialogue: 0,0:04:38.00,0:04:40.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่าเกิดการผิดคิวกันเกิดขึ้น
Dialogue: 0,0:04:40.00,0:04:42.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าเราคุยกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง\Nหลังจากที่ตัวละครเดินเข้ามาบนเวที เราถามเขาว่า
Dialogue: 0,0:04:42.00,0:04:44.00,Default,,0000,0000,0000,,"หนูว่านี่โอเคมั๊ย" เด็กน้อยตอบว่า\N"ครับ ทำไมเหรอครับ?" "มีอะไรผิดปกติเหรอครับ"
Dialogue: 0,0:04:44.00,0:04:46.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาแค่ยืนสลับที่กัน
Dialogue: 0,0:04:46.00,0:04:47.00,Default,,0000,0000,0000,,อย่างไรก็ตาม เด็กชายสามคนเดินเข้ามาบนเวที
Dialogue: 0,0:04:47.00,0:04:49.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กอายุ 4 ขวบ ที่มีผ้าเช็ดจานวางอยู่บนศีรษะ
Dialogue: 0,0:04:49.00,0:04:52.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วพวกเขาก็วางกล่องของขวัญลง
Dialogue: 0,0:04:52.00,0:04:54.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กชายคนแรกพูดว่า "ข้านำทองมาให้เจ้า"
Dialogue: 0,0:04:54.00,0:04:57.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กชายคนที่สองพูดว่า "ข้านำน้ำมันหอม มาให้เจ้า"
Dialogue: 0,0:04:57.00,0:05:11.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเด็กชายคนสุดท้ายก็พูดว่า "อันนี้แฟรงค์ส่งมา"\N(หัวเราะ เพราะศัพท์ที่ควรพูดคือ Frankincense)
Dialogue: 0,0:05:11.00,0:05:13.00,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งสองเรื่องที่ผมเล่ามา\Nมีสิ่งที่เหมือนกันคือ เด็กทุกคนกล้าที่จะลอง
Dialogue: 0,0:05:13.00,0:05:16.00,Default,,0000,0000,0000,,ถึงพวกเขาจะไม่รู้ พวกเขาก็จะลองดู
Dialogue: 0,0:05:16.00,0:05:19.00,Default,,0000,0000,0000,,จริงไหมครับ? เด็กไม่กลัวที่จะทำผิดพลาด
Dialogue: 0,0:05:19.00,0:05:24.00,Default,,0000,0000,0000,,เอาล่ะ แต่นี่ผมไม่ได้หมายความว่าการทำผิดพลาด\Nเป็นสิ่งเดียวกันกับการมีความคิดสร้างสรรค์นะครับ
Dialogue: 0,0:05:24.00,0:05:25.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่เราทุกคนทราบว่า
Dialogue: 0,0:05:25.00,0:05:28.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าหากเราไม่พร้อมยอมรับกับการกระทำที่ผิดพลาด
Dialogue: 0,0:05:28.00,0:05:31.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจะไม่มีวันสร้างสรรค์สิ่งที่แปลกใหม่ขึ้นมาได้
Dialogue: 0,0:05:31.00,0:05:34.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าเราไม่พร้อมยอมรับกับการทำผิดพลาด\Nและรู้ไหมครับว่าเมื่อเวลาที่เด็กๆ โตเป็นผู้ใหญ่
Dialogue: 0,0:05:34.00,0:05:36.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กส่วนใหญ่สูญเสียความสามารถ\Nในการยอมรับความผิดพลาด
Dialogue: 0,0:05:36.00,0:05:39.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาจะกลายเป็นคน\Nที่กลัวต่อการทำผิดพลาด
Dialogue: 0,0:05:39.00,0:05:41.00,Default,,0000,0000,0000,,คิดดูซิ พวกเราบริหารบริษัทแบบนี้
Dialogue: 0,0:05:41.00,0:05:44.00,Default,,0000,0000,0000,,แบบที่เราทำให้การทำผิดพลาด\Nเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย และตอนนี้
Dialogue: 0,0:05:44.00,0:05:47.00,Default,,0000,0000,0000,,เราก็บริหารระบบการศึกษา\Nแบบที่ยอมรับความผิดพลาดไม่ได้ด้วย
Dialogue: 0,0:05:47.00,0:05:50.00,Default,,0000,0000,0000,,การทำผิด กลายเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุด\Nที่คุณจะสามารถทำได้
Dialogue: 0,0:05:50.00,0:05:53.00,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ผลของมันก็คือ\Nเรากำลังให้การศึกษาแก่คน เพื่อให้ละทิ้ง
Dialogue: 0,0:05:53.00,0:05:56.00,Default,,0000,0000,0000,,ความสามารถในด้านความคิดสร้างสรรค์
Dialogue: 0,0:05:56.00,0:05:59.00,Default,,0000,0000,0000,,ครั้งหนึ่ง ปิกัสโซ่ (ศิลปินด้านการวาดภาพ)\Nเคยกล่าวไว้ว่า เด็กทุกคนเกิดมาเป็นศิลปิน
Dialogue: 0,0:05:59.00,0:06:03.00,Default,,0000,0000,0000,,ปัญหาก็คือ จะทำอย่างไรให้ความเป็นศิลปินนั้น\Nยังคงอยู่เมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่
Dialogue: 0,0:06:03.00,0:06:05.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่า พวกเราไม่ได้มีความคิดสร้างสรรค์\Nมากขึ้นตามการเจริญเติบโต
Dialogue: 0,0:06:05.00,0:06:08.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่พวกเรากลับมีลดน้อยลง ตามอายุที่มากขึ้น\Nหรืออาจจะพูดได้ว่า พวกเราได้รับการศึกษาให้มีความถดถอยด้านความคิดสร้างสรรค์
Dialogue: 0,0:06:08.00,0:06:10.00,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไรล่ะ?
Dialogue: 0,0:06:10.00,0:06:14.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมอาศัยอยู่ที่เมือง Stratford-on-Avon เมื่อ 5 ปีก่อน
Dialogue: 0,0:06:14.00,0:06:16.00,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากนั้น ครอบครัวเราก็ได้ย้ายย้ายจาก\NStratford มาที่ Los Angeles
Dialogue: 0,0:06:16.00,0:06:20.00,Default,,0000,0000,0000,,ลองจินตนาการดูซิครับว่า มันเป็นการเปลี่ยนแปลง\Nจากหน้ามือเป็นหลังมือขนาดไหน
Dialogue: 0,0:06:20.00,0:06:22.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) จริงๆ แล้ว
Dialogue: 0,0:06:22.00,0:06:24.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราอยู่ในเมืองที่เรียกว่า Snitterfield
Dialogue: 0,0:06:24.00,0:06:26.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งอยู่ในรอบนอกของ Stratford\Nมันเป็นสถานที่ที่
Dialogue: 0,0:06:26.00,0:06:31.00,Default,,0000,0000,0000,,เป็นบ้านเกิดของคุณพ่อของ Shakespeare \Nคุณได้ยินอย่างนี้เกิดความคิดอย่างหนึ่งขึ้นรึเปล่า? ผมเป็นนะ
Dialogue: 0,0:06:31.00,0:06:33.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณไม่เคยคิดว่า Shakespeare มีพ่อใช่ไหมครับ
Dialogue: 0,0:06:33.00,0:06:35.00,Default,,0000,0000,0000,,จริงไหม คุณคงไม่เคยคิดถึง
Dialogue: 0,0:06:35.00,0:06:37.00,Default,,0000,0000,0000,,Shakespeare ตอนเป็นเด็กใช่ไหมครับ?
Dialogue: 0,0:06:37.00,0:06:40.00,Default,,0000,0000,0000,,Shakespeare อายุ 7 ขวบเหรอ? \Nผมไม่เคยคิดถึงหรอก แต่จริงๆ แล้ว
Dialogue: 0,0:06:40.00,0:06:42.00,Default,,0000,0000,0000,,ณ ช่วงเวลาหนึ่ง เขาเคยอายุ 7 ขวบ
Dialogue: 0,0:06:42.00,0:06:51.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาเคยเรียนอยู่ในวิชาภาษาอังกฤษของครูสักคนหนึ่ง ใชไหมครับ?\Nมันจะน่ารำคาญสักแค่ไหนนะ?
Dialogue: 0,0:06:51.00,0:07:05.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) ครูของเขาคงจะเขียนรายงานผลการเรียนว่า\N"ต้องพยายามมากกว่านี้" หรืออย่างตอนที่พ่อของ Shakespeare ส่งเขาเข้านอน
Dialogue: 0,0:07:05.00,0:07:08.00,Default,,0000,0000,0000,,"ไปนอนได้แล้ว"
Dialogue: 0,0:07:08.00,0:07:10.00,Default,,0000,0000,0000,,"วางดินสอลง
Dialogue: 0,0:07:10.00,0:07:18.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วก็หยุดพูดแบบนี้ซะที มันทำให้คนอื่นเค้าสับสนกันไปหมด"
Dialogue: 0,0:07:18.00,0:07:23.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:07:23.00,0:07:26.00,Default,,0000,0000,0000,,เอาล่ะครับ กลับมาเข้าเรื่อง ก็คือครอบครัวของผม\Nย้ายจากเมือง Stratford มาที่ Los Angeles
Dialogue: 0,0:07:26.00,0:07:30.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผมอยากจะเล่าเกี่ยวกับความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้คือ
Dialogue: 0,0:07:30.00,0:07:33.00,Default,,0000,0000,0000,,ลูกชายของผมไม่อยากย้ายมาเลย
Dialogue: 0,0:07:33.00,0:07:36.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมมีลูกสองคนครับ\Nลูกชายตอนนี้อายุ 21 ส่วนลูกสาวอายุ 16
Dialogue: 0,0:07:36.00,0:07:38.00,Default,,0000,0000,0000,,เจ้าลูกชายผมเค้าไม่อยากย้ายไป Los Angeles\Nจริงๆ เขาชอบเมืองนี้นะครับ
Dialogue: 0,0:07:38.00,0:07:43.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ว่า ณ ตอนนั้น เขามีแฟนอยู่ในอังกฤษ\Nชื่อ ซาร่าห์ รักเดียวของเขาเลยล่ะครับ
Dialogue: 0,0:07:43.00,0:07:45.00,Default,,0000,0000,0000,,เขารู้จักเธอมาได้ประมาณเดือนนึง
Dialogue: 0,0:07:45.00,0:07:48.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่จะว่าไป อาจจะเรียกได้ว่า\Nพวกเขาเหมือนแต่งงานกันมาแล้วครบ 4 ปี
Dialogue: 0,0:07:48.00,0:07:52.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าการคบกับใครได้ 1 เดือนสำหรับเด็กอายุ 16 แล้ว\Nมันเหมือนเป็นระยะเวลายาวนาน
Dialogue: 0,0:07:52.00,0:07:54.00,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น ลูกชายผมจึงเสียใจมาก\Nตอนที่อยู่บนเครื่อง
Dialogue: 0,0:07:54.00,0:07:56.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาบอกว่า "ผมคงไ่ม่มีทางเจอผู้หญิงอย่างซาร่าห์อีกแล้ว"
Dialogue: 0,0:07:56.00,0:07:58.00,Default,,0000,0000,0000,,จริงๆ แล้ว ผมกับภรรยา ดีใจครับที่เป็นแบบนั้น
Dialogue: 0,0:07:58.00,0:08:10.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่า ซาร่าห์ คือเหตุผลหลัก\Nที่เราตัดสินใจย้ายออกจากอังกฤษ
Dialogue: 0,0:08:10.00,0:08:13.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:08:13.00,0:08:16.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่การย้ายมาอเมริกาทำให้เราฉุกคิดครับ
Dialogue: 0,0:08:16.00,0:08:18.00,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อคุณได้ท่องเที่ยวมาแล้วทั่วโลก
Dialogue: 0,0:08:18.00,0:08:22.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณจะพบว่า ระบบการศึกษา ทุกที่บนโลกนี้\Nมีการจัดระดับของวิชาต่าง ๆ แบบเดียวกัน
Dialogue: 0,0:08:22.00,0:08:24.00,Default,,0000,0000,0000,,ทุกที่เลยครับ ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน
Dialogue: 0,0:08:24.00,0:08:26.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณอาจคิดว่ามันน่าจะต่างกัน\Nแต่มันไม่ใช่แบบนั้นเลยครับ
Dialogue: 0,0:08:26.00,0:08:29.00,Default,,0000,0000,0000,,ระดับบนสุดก็คือ คณิตศาสตร์ และ ภาษา
Dialogue: 0,0:08:29.00,0:08:31.00,Default,,0000,0000,0000,,จากนั้นก็มนุษยศาสตร์ และล่างสุดคือศิลปะ
Dialogue: 0,0:08:31.00,0:08:33.00,Default,,0000,0000,0000,,เป็นแบบนี้ทั้งโลกเลยครับ
Dialogue: 0,0:08:33.00,0:08:36.00,Default,,0000,0000,0000,,และเป็นแบบนี้ในทุกระบบด้วยครับ
Dialogue: 0,0:08:36.00,0:08:38.00,Default,,0000,0000,0000,,นอกจากนี้ข้างในสาขาศิลปะเอง\Nก็ยังแบ่งออกเป็นระดับต่างๆ
Dialogue: 0,0:08:38.00,0:08:40.00,Default,,0000,0000,0000,,ในสถานศึกษา จิตรกรรม และ ดนตรี\Nจะมีสถานะที่สูงกว่า
Dialogue: 0,0:08:40.00,0:08:43.00,Default,,0000,0000,0000,,การแสดง และการเต้นรำ\Nไม่มีระบบการศึกษาใดเลยในโลกนี้
Dialogue: 0,0:08:43.00,0:08:45.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่เราสอนให้เด็กๆ เต้นรำ ทุกวัน
Dialogue: 0,0:08:45.00,0:08:48.00,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกับที่เราสอนคณิตศาสตร์ ทำไมล่ะครับ
Dialogue: 0,0:08:48.00,0:08:50.00,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมเราถึงไม่ทำอย่างนั้น\Nผมว่าเรื่องนี้สำคัญมากทีเดียว
Dialogue: 0,0:08:50.00,0:08:53.00,Default,,0000,0000,0000,,ใช่ครับ ผมยอมรับว่าความรู้ด้านคณิตศาสตร์นั้นสำคัญ\Nแต่ผมว่าการเต้นก็สำคัญเหมือนกัน
Dialogue: 0,0:08:53.00,0:08:56.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กๆ เต้นตลอดเวลา ถ้าพวกเขาได้รับอนุญาต
Dialogue: 0,0:08:56.00,0:08:59.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราก็มีร่างกายด้วยกันทั้งนั้นใช่ไหมครับ\Nผมไม่ได้พลาดอะไรไปใช่ไหม
Dialogue: 0,0:08:59.00,0:09:03.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) จริงๆ นะครับ สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ
Dialogue: 0,0:09:03.00,0:09:05.00,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเด็กๆ โตขึ้น \Nพวกเราก็ค่อยๆ สอนเด็กเหล่านั้น
Dialogue: 0,0:09:05.00,0:09:08.00,Default,,0000,0000,0000,,ให้ใช้ความสามารถตั้งแต่เอวขึ้นไป\Nแล้วเราก็เน้นเฉพาะการใช้สมอง
Dialogue: 0,0:09:08.00,0:09:10.00,Default,,0000,0000,0000,,และค่อนข้างจะไปทางซีกหนึ่งของสมองด้วย
Dialogue: 0,0:09:10.00,0:09:14.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าหากคุณเป็นมนุษย์ต่างดาว\Nแล้วได้เข้าไปเยี่ยมชมงานด้านการศึกษา
Dialogue: 0,0:09:14.00,0:09:17.00,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อตอบคำถามว่า "การศึกษา มีไว้เพื่ออะไร?"
Dialogue: 0,0:09:17.00,0:09:19.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณคงจะได้ข้อสรุป\Nจากการพิจารณาจากผลผลิตที่ออกมา
Dialogue: 0,0:09:19.00,0:09:21.00,Default,,0000,0000,0000,,จากคนที่ได้รับผลประโยชน์จากมัน
Dialogue: 0,0:09:21.00,0:09:23.00,Default,,0000,0000,0000,,คนที่ทำในสิ่งที่คิดว่าสมควรทำ
Dialogue: 0,0:09:23.00,0:09:26.00,Default,,0000,0000,0000,,คนที่ประสบความสำเร็จ
Dialogue: 0,0:09:26.00,0:09:29.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณน่าจะได้ข้อสรุปว่า\Nวัตถุประสงค์ของการศึกษา
Dialogue: 0,0:09:29.00,0:09:30.00,Default,,0000,0000,0000,,ของทั้งโลกใบนี้ คือ
Dialogue: 0,0:09:30.00,0:09:34.00,Default,,0000,0000,0000,,การผลิตอาจารย์มหาวิทยาลัย ว่ามั้ยครับ
Dialogue: 0,0:09:34.00,0:09:36.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาเหล่านั้นคือ\Nคนที่อยู่อันดับต้นๆ ของการจัดอันดับครับ
Dialogue: 0,0:09:37.00,0:09:40.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมก็เคยอยู่ในคนกลุ่มนั้นครับ เป็นยังไงล่ะ (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:09:40.00,0:09:44.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมชอบอาจารย์มหาวิทยาลัยนะครับ แต่ผมว่า
Dialogue: 0,0:09:44.00,0:09:48.00,Default,,0000,0000,0000,,เราไม่ควรยกย่องพวกเขา\Nว่าเป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมที่สุด
Dialogue: 0,0:09:48.00,0:09:50.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาก็แค่สิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่งเท่านั้นครับ
Dialogue: 0,0:09:50.00,0:09:52.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ค่อนข้างจะมีความช่างคิด ช่างสงสัย
Dialogue: 0,0:09:52.00,0:09:54.00,Default,,0000,0000,0000,,และผมพูดอย่างนี้โดยไม่คิดถึงความชื่นชม\Nที่มีต่อพวกเขานะครับ
Dialogue: 0,0:09:54.00,0:09:57.00,Default,,0000,0000,0000,,จากประสบการณ์ที่ผมมี\Nมีบางอย่างน่าสนใจเกี่ยวกับบรรดาศาสตราจารย์เหล่านี้ครับ
Dialogue: 0,0:09:57.00,0:10:00.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ใ่ช่ทุกคนนะครับ แค่บางคน\Nที่มีชีวิตอยู่แต่กับความคิดในหัวของตัวเอง
Dialogue: 0,0:10:00.00,0:10:02.00,Default,,0000,0000,0000,,อยู่อย่างนั้นเลยครับ\Nแล้วค่อนข้างไปทางสมองซีกหนึ่ง
Dialogue: 0,0:10:02.00,0:10:06.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาไม่สนใจร่างกายของพวกเขาหรอกครับ
Dialogue: 0,0:10:06.00,0:10:08.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขามองว่าร่างกายนั้น
Dialogue: 0,0:10:08.00,0:10:17.00,Default,,0000,0000,0000,,ก็เป็นเพียงแค่สิ่งที่ทำให้ศีรษะของพวกเขา\Nเคลื่อนที่ไปยังสถานที่ต่างๆ ได้
Dialogue: 0,0:10:17.00,0:10:24.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) ร่างกายก็เป็นแค่สิ่งที่\Nพาศีรษะของเขาไปประชุม
Dialogue: 0,0:10:24.00,0:10:27.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณอยากเห็นหลักฐาน\Nเกี่ยวกับประสบการณ์การละทิ้งร่างกาย
Dialogue: 0,0:10:27.00,0:10:30.00,Default,,0000,0000,0000,,ลองไปเข้าร่วมงานสัมนา\Nของอาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยซิครับ
Dialogue: 0,0:10:30.00,0:10:32.00,Default,,0000,0000,0000,,บรรดาผู้มีคุณวุฒิทางการศึกษา
Dialogue: 0,0:10:32.00,0:10:35.00,Default,,0000,0000,0000,,ไปงานเต้นรำในคืนสุดท้ายของการสัมนานะครับ
Dialogue: 0,0:10:35.00,0:10:39.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) ณ ที่นั่น คุณจะได้เห็น\Nชาย หญิง ที่โตแล้ว
Dialogue: 0,0:10:39.00,0:10:43.00,Default,,0000,0000,0000,,ขยับแข้ง ขยับขา\Nแบบไม่เข้าจังหวะเอาเสียเลยครับ
Dialogue: 0,0:10:43.00,0:10:47.00,Default,,0000,0000,0000,,อยู่จนงานเลิก\Nแล้วไปเขียนบนความเกี่ยวกับเรื่องนั้นนะครับ
Dialogue: 0,0:10:47.00,0:10:53.00,Default,,0000,0000,0000,,ทีนี้ ระบบการศึกษาของเรา\Nเกิดจากความคิดเกี่ยวกับความสามารถทางวิชาการ
Dialogue: 0,0:10:53.00,0:10:56.00,Default,,0000,0000,0000,,แ่ต่มันก็มีเหตุผลจากว่า
Dialogue: 0,0:10:56.00,0:10:58.00,Default,,0000,0000,0000,,ระบบนี้ในทั่วโลก ถูกสร้างขึ้นในช่วง
Dialogue: 0,0:10:58.00,0:11:00.00,Default,,0000,0000,0000,,ก่อนศตวรรษที่ 19 ซึ่งตอนนั้น\Nยังไม่มีระบบการศึกษาสาธารณะเกิดขึ้นเลยครับ
Dialogue: 0,0:11:00.00,0:11:03.00,Default,,0000,0000,0000,,มันถูกคิดค้นขึ้นมาเพื่อ
Dialogue: 0,0:11:03.00,0:11:04.00,Default,,0000,0000,0000,,ตอบสนองความต้องการในยุค\Nปฏิวัติอุตสาหกรรม
Dialogue: 0,0:11:04.00,0:11:07.00,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น อันดับความสำคัญของวิชาต่างๆ\Nถูกจัดโดยพิจารณาจาก 2 ปัจจัย ได้แก่
Dialogue: 0,0:11:07.00,0:11:11.00,Default,,0000,0000,0000,,ปัจจัยแรก วิชาที่มีประโยชน์\Nกับลักษณะงานที่มีอยู่ในยุคนั้นมากที่สุด
Dialogue: 0,0:11:11.00,0:11:13.00,Default,,0000,0000,0000,,จะถูกจัดไว้สูงสุด\Nดังนั้นคุณจะได้รับการชี้นำให้ออกห่าง
Dialogue: 0,0:11:13.00,0:11:15.00,Default,,0000,0000,0000,,จากสิ่งที่คุณชอบ ณ ตอนที่คุณเป็นเด็ก
Dialogue: 0,0:11:15.00,0:11:17.00,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยเหตุผลที่ว่า
Dialogue: 0,0:11:17.00,0:11:20.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณไม่มีทางทำมาหากินได้\Nจากวิชาความรู้ที่คุณชอบ จริงรึเปล่าครับ
Dialogue: 0,0:11:20.00,0:11:22.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ต้องเรียนดนตรีหรอก\Nโตขึ้นจะเป็นนักดนตรีไม่ได้นะ
Dialogue: 0,0:11:22.00,0:11:24.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ต้องเีรียนศิลปะหรอก\Nโตขึ้นไม่ได้จะเป็นศิลปินเสียหน่อย
Dialogue: 0,0:11:25.00,0:11:29.00,Default,,0000,0000,0000,,คำแนะนำเหล่านี้ ณ ตอนนี้เราพบแล้วว่า\Nเป็นความคิดที่ผิด
Dialogue: 0,0:11:29.00,0:11:30.00,Default,,0000,0000,0000,,โลกเราตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงการปฏิวัติ
Dialogue: 0,0:11:30.00,0:11:33.00,Default,,0000,0000,0000,,ถัดมาคือความสามารถในด้านวิชาการ\Nที่มีผลเป็นอย่างมาก
Dialogue: 0,0:11:33.00,0:11:34.00,Default,,0000,0000,0000,,กับมุมมองของพวกเราในเรื่องของสติปัญญา
Dialogue: 0,0:11:34.00,0:11:37.00,Default,,0000,0000,0000,,นั่นเป็นเพราะว่ามหาวิทยาลัยได้ออกแบบ\Nระบบการศึกษาจากภาพลักษณ์ของตัวมันเอง
Dialogue: 0,0:11:37.00,0:11:39.00,Default,,0000,0000,0000,,ลองนึกดูซิครับว่า
Dialogue: 0,0:11:39.00,0:11:41.00,Default,,0000,0000,0000,,ระบบการศึกษาสาธารณะทุกที่ในโลกนี้\Nถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการ
Dialogue: 0,0:11:41.00,0:11:43.00,Default,,0000,0000,0000,,ในการเข้าสู่มหาวิทยาลัย
Dialogue: 0,0:11:43.00,0:11:46.00,Default,,0000,0000,0000,,และผลก็คือ มีหลายคนที่มีพรสวรรค์\Nมีความสามารถเฉพาะตัว
Dialogue: 0,0:11:46.00,0:11:48.00,Default,,0000,0000,0000,,เก่ง และมีความสร้างสรรค์\Nกลับคิดว่าพวกเขาไม่มีความสามารถอะไรเลย
Dialogue: 0,0:11:48.00,0:11:50.00,Default,,0000,0000,0000,,เพียงเพราะว่า พวกเขาเรียนไม่เก่ง
Dialogue: 0,0:11:50.00,0:11:54.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีใครมองเห็นคุณค่า\Nแล้วกลับถูกมองว่าผิดปกติ
Dialogue: 0,0:11:54.00,0:11:56.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมว่า เราไม่ควรปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปนะครับ
Dialogue: 0,0:11:56.00,0:11:58.00,Default,,0000,0000,0000,,ด้วยข้อมูลจากองค์กรยูเนสโก\Nภายใน 30 ปี จากนี้
Dialogue: 0,0:11:58.00,0:12:01.00,Default,,0000,0000,0000,,ทั่วโลกจะมีคนจบการศึกษา
Dialogue: 0,0:12:01.00,0:12:03.00,Default,,0000,0000,0000,,มากกว่าจำนวนคนทั้งหมด\Nณ จุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์
Dialogue: 0,0:12:03.00,0:12:05.00,Default,,0000,0000,0000,,จะมีคนจำนวนมากขึ้น
Dialogue: 0,0:12:05.00,0:12:07.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วก็มีสิ่งต่างๆ ที่เราได้พูดถึงก่อนหน้านี้
Dialogue: 0,0:12:07.00,0:12:10.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยี และการเปลี่ยนรูปร่างของมัน\Nที่มีผลต่องาน และลักษณะโครงสร้างของประชากร
Dialogue: 0,0:12:10.00,0:12:12.00,Default,,0000,0000,0000,,และจำนวนของประชากรที่จะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
Dialogue: 0,0:12:12.00,0:12:15.00,Default,,0000,0000,0000,,ถึงตอนนั้น การมีปริญญาจะไ่ม่มีความหมายอีกต่อไป\Nจริงไหมครับ
Dialogue: 0,0:12:15.00,0:12:19.00,Default,,0000,0000,0000,,ตอนที่ผมเป็นนักศึกษา\Nตอนนั้นถ้าคุณมีปริญญา คุณก็จะมีงานทำ
Dialogue: 0,0:12:19.00,0:12:22.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วถ้าหากคุณไม่มีงานทำ\Nนั่นเป็นเพราะว่าคุณไม่ต้องการมัน
Dialogue: 0,0:12:22.00,0:12:25.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วจริงๆ แล้วผมก็ไม่อยากได้มันหรอกครับ (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:12:25.00,0:12:30.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่คนรุ่นใหม่ที่มีปริญญาตอนนี้
Dialogue: 0,0:12:30.00,0:12:31.00,Default,,0000,0000,0000,,หลายคนกลับไปอยู่บ้าน\Nแล้วยังคงเล่นวีดีโอเกมส์
Dialogue: 0,0:12:31.00,0:12:34.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะคุณต้องมีปริญญาโท\Nเพื่อขยับจากงานเก่าที่ต้องการคนจบปริญญาตรี
Dialogue: 0,0:12:34.00,0:12:37.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วตอนนี้คุณก็ต้องมีปริญญาเอก\Nเพื่อให้ได้อีกงานหนึ่ง
Dialogue: 0,0:12:37.00,0:12:39.00,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นกระบวนการเฟ้อของการศึกษา
Dialogue: 0,0:12:39.00,0:12:41.00,Default,,0000,0000,0000,,และมันชี้ให้เป็นว่าโครงสร้างของการศึกษา
Dialogue: 0,0:12:41.00,0:12:43.00,Default,,0000,0000,0000,,ได้มีการเปลี่ยนแปลงแล้วในช่วงชีวิตของพวกเรา\Nเราจึงจำเป็นต้องคิดใหม่
Dialogue: 0,0:12:43.00,0:12:44.00,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับมุมมองของเรา\Nในเรื่องของสติปัญญา
Dialogue: 0,0:12:44.00,0:12:46.00,Default,,0000,0000,0000,,เรารู้อยู่ 3 อย่างเกี่ยวกับสติปัญญา
Dialogue: 0,0:12:46.00,0:12:49.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งแรกคือมันหลากหลาย\Nเรามองโลกในมุมมองที่หลากหลาย
Dialogue: 0,0:12:49.00,0:12:51.00,Default,,0000,0000,0000,,จากสิ่งที่เราได้ประสบ เราคิดจากสิ่งที่เห็น
Dialogue: 0,0:12:51.00,0:12:54.00,Default,,0000,0000,0000,,จากสิ่งที่ได้ยิน จากการลงมือทำ
Dialogue: 0,0:12:54.00,0:12:57.00,Default,,0000,0000,0000,,เราคิดในแบบที่เป็นนามธรรม\Nเราคิดในการเคลื่อนไหว
Dialogue: 0,0:12:57.00,0:12:59.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่สองคือ สติปัญญานั้น\Nมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
Dialogue: 0,0:12:59.00,0:13:02.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณมองการปฏิสัมพันธ์\Nในเซลล์ต่างๆ ของสมอง
Dialogue: 0,0:13:02.00,0:13:05.00,Default,,0000,0000,0000,,จากที่เราได้ฟังจากหลายการนำเสนอเมื่อวานนี้
Dialogue: 0,0:13:05.00,0:13:07.00,Default,,0000,0000,0000,,สติปัญญาเป็นการปฏิสัมพันธ์ที่มหัศจรรย์
Dialogue: 0,0:13:07.00,0:13:10.00,Default,,0000,0000,0000,,สมองของเราไม่ได้ถูกแบ่งออก\Nเป็นชิ้นส่วนต่างๆ
Dialogue: 0,0:13:10.00,0:13:13.00,Default,,0000,0000,0000,,ความคิดริเริ่มสร้างสรรค์\Nที่ผมนิยามไว้ว่าเป็นกระบวนการ
Dialogue: 0,0:13:13.00,0:13:15.00,Default,,0000,0000,0000,,ในการสร้างให้เกิดแนวความคิด\Nที่เป็นต้นฉบับ ที่มีคุณค่า
Dialogue: 0,0:13:15.00,0:13:18.00,Default,,0000,0000,0000,,หลายครั้งมันไม่ได้มาจากการปฏิสัมพันธ์
Dialogue: 0,0:13:18.00,0:13:21.00,Default,,0000,0000,0000,,ของการมองสิ่งต่างๆ ในรูปแบบที่ต่างกันไป
Dialogue: 0,0:13:21.00,0:13:23.00,Default,,0000,0000,0000,,สมองนั้นถูกออกแบบ
Dialogue: 0,0:13:23.00,0:13:26.00,Default,,0000,0000,0000,,ให้มีการประสานกันของเส้นประสาท\Nที่ได้หลอมรวมสมองทั้งสองส่วน
Dialogue: 0,0:13:26.00,0:13:28.00,Default,,0000,0000,0000,,เรียกว่า Corpus Collosum\Nซึ่งในผู้หญิงนั้นพบว่าจะมีความหนากว่าผู้ชาย
Dialogue: 0,0:13:28.00,0:13:30.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งก็เป็นไปตามที่ เฮเลน ได้พูดไว้เมื่อวานนี้
Dialogue: 0,0:13:30.00,0:13:34.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่า มันคือเหตุผลว่าทำไมผู้หญิง\Nจึงสามารถทำงานหลายอย่างพร้อมๆ กันได้ดีกว่าผู้ชาย
Dialogue: 0,0:13:34.00,0:13:36.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าพวกคุณเก่งกว่าจริงๆ ใช่มั้ย
Dialogue: 0,0:13:36.00,0:13:39.00,Default,,0000,0000,0000,,มีงานวิจัยสนับสนุนความคิดนี้มากมายเลยครับ\Nแต่ผมรู้ได้จากชีวิตของผมเอง
Dialogue: 0,0:13:39.00,0:13:41.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าหากภรรยาของผมทำอาหารที่บ้าน
Dialogue: 0,0:13:41.00,0:13:45.00,Default,,0000,0000,0000,,โชคดีครับที่เธอไม่ได้ทำมันบ่อยนัก (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:13:45.00,0:13:48.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอทำอาหารบางจานอร่อยนะครับ
Dialogue: 0,0:13:48.00,0:13:50.00,Default,,0000,0000,0000,,เอาเป็นว่า ถ้าภรรยาผมทำอาหาร
Dialogue: 0,0:13:50.00,0:13:52.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอสามารถคุยโทรศัพท์
Dialogue: 0,0:13:52.00,0:13:55.00,Default,,0000,0000,0000,,คุยกับลูกๆ พร้อมกับทาสีผนังไปด้วย
Dialogue: 0,0:13:55.00,0:13:58.00,Default,,0000,0000,0000,,ให้ผ่าตัดหัวใจไปด้วยก็ยังได้
Dialogue: 0,0:13:58.00,0:14:01.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ถ้าตอนผมทำอาหาร\Nประตูครัวจะถูกปิด เด็กๆ จะต้องออกไปข้างนอก
Dialogue: 0,0:14:01.00,0:14:04.00,Default,,0000,0000,0000,,หูโทรศัพท์ต้องยกออก\Nถ้าภรรยาผมเข้ามาในครัว ผมจะรำคาญมาก
Dialogue: 0,0:14:04.00,0:14:17.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมจะบอกว่า เทอรี่ ได้โปรดเถอะ\Nขอเวลาส่วนตัวหน่อยได้ไหม ผมกำลังทอดไข่ดาวอยู่นะ
Dialogue: 0,0:14:17.00,0:14:19.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณเคยได้ยินคำพูดนี้รึเปล่า
Dialogue: 0,0:14:19.00,0:14:22.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าต้นไม้ต้นหนึ่งในป่าล้มลง แล้วไม่มีใครได้ยิน
Dialogue: 0,0:14:22.00,0:14:25.00,Default,,0000,0000,0000,,เรายังคิดว่ามันเกิดขึ้นจริงรึเปล่า\Nจำเรื่องต้น Chestnut ต้นนั้นได้ไหมครับ
Dialogue: 0,0:14:25.00,0:14:28.00,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเร็วๆ นี้ ผมเห็นเสื้อยืดตัวหนึ่งสกรีนคำว่า\N"ถ้าชายคนหนึ่งบอกความในใจของเขาในป่า
Dialogue: 0,0:14:28.00,0:14:31.00,Default,,0000,0000,0000,,และไม่มีผู้หญิงคนไหนได้ยิน
Dialogue: 0,0:14:31.00,0:14:40.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาจะยังผิดรึเปล่า?" (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:14:40.00,0:14:42.00,Default,,0000,0000,0000,,เอาล่ะครับ มาถึงลักษณะที่ 3 ของความฉลาด ซึ่งก็คือ
Dialogue: 0,0:14:43.00,0:14:45.00,Default,,0000,0000,0000,,มันมีความเป็นแตกต่างเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ\Nตอนนี้ผมกำลังเขียนหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง
Dialogue: 0,0:14:45.00,0:14:47.00,Default,,0000,0000,0000,,ชื่อว่า Epiphany ซึ่งเนื้อหานำมาจาก
Dialogue: 0,0:14:47.00,0:14:49.00,Default,,0000,0000,0000,,บทสัมภาษณ์บุคคลหลายๆ ท่าน เกี่ยวกับการค้นพบ
Dialogue: 0,0:14:49.00,0:14:51.00,Default,,0000,0000,0000,,ความสามารถพิเศษของพวกเขา\Nผมหลงไหลกับวิธีการที่คนเหล่านั้นก้าวมาถึงจุดที่พวกเขายืนอยู่
Dialogue: 0,0:14:51.00,0:14:54.00,Default,,0000,0000,0000,,แนวคิดของหนังสือนี้ มาจากการที่ผมได้พูดคุย
Dialogue: 0,0:14:54.00,0:14:56.00,Default,,0000,0000,0000,,กับผู้หญิงที่วิเศษคนหนึ่ง ซึ่งคนส่วนใหญ่
Dialogue: 0,0:14:56.00,0:14:58.00,Default,,0000,0000,0000,,อาจจะไม่รู้จัก เธอคนนั้นชื่อ จิลเลี่ยน ลินน์ ครับ
Dialogue: 0,0:14:58.00,0:15:00.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณเคยได้ยินชื่อเธอมาบ้างรึเปล่า?\Nบางคน ณ ที่นี้รู้จักนะครับ เธอเป็นนักออกแบบท่าเต้นครับ
Dialogue: 0,0:15:00.00,0:15:02.00,Default,,0000,0000,0000,,ทุกคนจะต้องรู้จักผลงานของเธอ
Dialogue: 0,0:15:02.00,0:15:04.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอทำละครเวทีเรื่อง Cats\Nและ Phantom of the Opera ครับ
Dialogue: 0,0:15:04.00,0:15:08.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอเยี่ยมมากเลย ผมเคยเป็นกรรมการบริหาร\Nของ Royal Ballet ในประเทศอังกฤษ
Dialogue: 0,0:15:08.00,0:15:10.00,Default,,0000,0000,0000,,พอจะเดาออกไหมครับ
Dialogue: 0,0:15:10.00,0:15:12.00,Default,,0000,0000,0000,,เอาล่ะ วันหนึ่งผมกับจิลเลี่ยน\Nทานอาหารกลางวันด้วยกัน
Dialogue: 0,0:15:12.00,0:15:14.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมถามเธอว่า\N"จิลเลี่ยน คุณมาเป็นนักเต้นได้อย่างไร"
Dialogue: 0,0:15:14.00,0:15:16.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอตอบว่า ตอนที่เธอเป็นนักเรียน
Dialogue: 0,0:15:16.00,0:15:19.00,Default,,0000,0000,0000,,การเรียนของเธอย่ำแย่มาก\Nตอนนั้นก็ยุค 30s ครับ โรงเรียนของเธอ
Dialogue: 0,0:15:19.00,0:15:21.00,Default,,0000,0000,0000,,ส่งจดหมายถึงพ่อแม่ของเธอ\Nในนั้นเขียนว่า
Dialogue: 0,0:15:21.00,0:15:23.00,Default,,0000,0000,0000,,"เราคิดว่าจิลเลี่ยนมีปัญหาในการเรียนรู้"\Nเธอไม่สามารถมีสมาธิจดจ่อกับสิ่งใดได้
Dialogue: 0,0:15:23.00,0:15:25.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมคิดว่าถ้าเป็นสมัยนี้ เราเรียกอาการนี้ว่า
Dialogue: 0,0:15:25.00,0:15:29.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอเป็นโรคสมาธิสั้น ว่าไหมครับ แต่ในยุค 1930s
Dialogue: 0,0:15:29.00,0:15:32.00,Default,,0000,0000,0000,,โรคสมาธิสั้นยังไม่ถูกค้นพบ
Dialogue: 0,0:15:32.00,0:15:35.00,Default,,0000,0000,0000,,มันก็เลยไม่ได้เป็นอาการ\Nที่คนจะเลือกเป็นกันได้ (หัวเราะ)
Dialogue: 0,0:15:35.00,0:15:39.00,Default,,0000,0000,0000,,คนก็เลยไม่ทราบว่า\Nพวกเขาอาจจะมีปัญหาเรื่องนี้
Dialogue: 0,0:15:39.00,0:15:43.00,Default,,0000,0000,0000,,จิลเลี่ยนก็ได้ไปพบผู้เชี่ยวชาญ
Dialogue: 0,0:15:43.00,0:15:46.00,Default,,0000,0000,0000,,กับคุณแม่ของเธอ
Dialogue: 0,0:15:46.00,0:15:49.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ที่อยู่ด้านหนึ่ง
Dialogue: 0,0:15:49.00,0:15:51.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอนั่งทับมือเธอไว้ 20 นาที
Dialogue: 0,0:15:51.00,0:15:53.00,Default,,0000,0000,0000,,ในระหว่างที่ผู้เชี่ยวชาญคนนี้คุยกับคุณแม่ของเธอ
Dialogue: 0,0:15:53.00,0:15:57.00,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับปัญหาของจิลเลี่ยนที่โรงเรียนว่า
Dialogue: 0,0:15:57.00,0:15:59.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอรบกวนเด็กคนอื่นๆ
Dialogue: 0,0:15:59.00,0:16:01.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอส่งการบ้านสายเสมอ
Dialogue: 0,0:16:01.00,0:16:04.00,Default,,0000,0000,0000,,เด็กอายุ 8 ขวบ เท่านั้นครับ\Nในตอนสุดท้าย คุณหมอท่านนี้ก็เดินมานั่งข้างๆ จิลเลี่ยน
Dialogue: 0,0:16:04.00,0:16:06.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเขาก็บอกกับจิลเลี่ยนว่า
Dialogue: 0,0:16:06.00,0:16:08.00,Default,,0000,0000,0000,,หมอได้ฟังเรื่องต่างๆ ของหนู\Nจากคุณแม่แล้วนะจ๊ะ
Dialogue: 0,0:16:08.00,0:16:10.00,Default,,0000,0000,0000,,หมอต้องขอคุยกับคุณแม่\Nเป็นการส่วนตัวเสียหน่อย
Dialogue: 0,0:16:10.00,0:16:13.00,Default,,0000,0000,0000,,รอพวกเราอยู่ในห้องนี้สักพักนะจ๊ะ\Nเราจะไปไม่นานหรอก
Dialogue: 0,0:16:13.00,0:16:15.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วคุณหมอกับคุณแม่ของเธอ\Nก็เดินออกไปจากห้อง
Dialogue: 0,0:16:15.00,0:16:17.00,Default,,0000,0000,0000,,ก่อนที่คุณหมอจะออกไปจากห้อง เขาก็เปิดวิทยุ
Dialogue: 0,0:16:17.00,0:16:19.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่อยู่บนโต๊ะทำงานของเขา
Dialogue: 0,0:16:19.00,0:16:21.00,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อพวกเขาอยู่ข้างนอก คุณหมอก็พูดกับคุณแม่ของจิลเลี่ยนว่า
Dialogue: 0,0:16:21.00,0:16:24.00,Default,,0000,0000,0000,,คอยยืนดูจิลเลี่ยนอยู่ตรงนี้นะครับ\Nและตั้งแต่เมื่อคุณหมอและคุณแม่ของเธอออกจากห้องไป
Dialogue: 0,0:16:24.00,0:16:28.00,Default,,0000,0000,0000,,จิลเลี่ยนบอกว่าเธอก็ลุกขึ้นยืน\Nแล้วก็เต้นไปตามเสียงเพลง
Dialogue: 0,0:16:28.00,0:16:30.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณหมอกับคุณแม่\Nมองเธออยู่จากด้านนอกประมาณ 2-3 นาที
Dialogue: 0,0:16:30.00,0:16:33.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณหมอก็หันไปบอกกับคุณแม่ของเธอว่า
Dialogue: 0,0:16:33.00,0:16:37.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณนายลินน์ครับ จิลเลี่ยนไม่ได้ป่วยหรอกครับ\Nเธอเป็นนักเต้นต่างหาก
Dialogue: 0,0:16:37.00,0:16:39.00,Default,,0000,0000,0000,,ส่งเธอไป โรงเรียนสอนเต้นรำเถอะ
Dialogue: 0,0:16:39.00,0:16:41.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมถามจิลเลี่ยนว่า แล้วจากนั้นเกิดอะไรขึ้น
Dialogue: 0,0:16:41.00,0:16:44.00,Default,,0000,0000,0000,,จิลเลี่ยนบอกว่า แม่ส่งฉันไปค่ะ\Nฉันบรรยายไม่ถูกเลยว่ามันมหัศจรรย์ขนาดไหน
Dialogue: 0,0:16:44.00,0:16:46.00,Default,,0000,0000,0000,,เราเดินเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วย
Dialogue: 0,0:16:46.00,0:16:49.00,Default,,0000,0000,0000,,คนที่เหมือนๆ กับฉัน\Nคนที่อยู่เฉยๆ ไม่ได้
Dialogue: 0,0:16:49.00,0:16:52.00,Default,,0000,0000,0000,,คนที่ต้องขยับตัวตลอดเวลาเพื่อคิด
Dialogue: 0,0:16:52.00,0:16:54.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่นั่นสอนเต้นบัลเล่ต์ แท๊บ แจ๊ส
Dialogue: 0,0:16:54.00,0:16:56.00,Default,,0000,0000,0000,,การเต้นสมัยใหม่ และแบบร่วมสมัย
Dialogue: 0,0:16:56.00,0:16:59.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอได้ไปคัดเลือกตัวที่ Royal Ballet School
Dialogue: 0,0:16:59.00,0:17:01.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเธอก็ได้เป็นนักเต้นเดี่ยว มีอาชีพวิเศษ
Dialogue: 0,0:17:01.00,0:17:03.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่คณะ Royal Ballet แล้วเธอก็เรียนจบ
Dialogue: 0,0:17:03.00,0:17:05.00,Default,,0000,0000,0000,,จาก The Royal Ballet School จากนั้น
Dialogue: 0,0:17:05.00,0:17:08.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอก็เปิดบริษัทสอนเต้นรำของตัวเอง\Nชื่อ The Gillian Lynne Dance Company
Dialogue: 0,0:17:08.00,0:17:11.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอได้เจอกับ แอนดรู ลอยด์ เว๊บเบอร์ (ผู้สร้าง Phantom of the Opera)\Nเธอได้ร่วมงานกับเขา และมีส่วนร่วม
Dialogue: 0,0:17:11.00,0:17:13.00,Default,,0000,0000,0000,,กับละครเพลงที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด
Dialogue: 0,0:17:13.00,0:17:18.00,Default,,0000,0000,0000,,ในประประวัติศาสตร์\Nเธอได้ให้ความสุขกับคนนับล้าน
Dialogue: 0,0:17:18.00,0:17:21.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอกลายเป็นมหาเศรษฐี
Dialogue: 0,0:17:21.00,0:17:25.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าเธอไม่ได้เจอคุณหมอคนนั้น\Nเธออาจได้รับยา
Dialogue: 0,0:17:25.00,0:17:27.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วก็บอกให้เธออยู่นิ่งๆ\Nสงบสติอารมณ์
Dialogue: 0,0:17:27.00,0:17:30.00,Default,,0000,0000,0000,,เอาล่ะ ทีนี้ผมคิดว่า (เสียงปรบมือ)\Nมาถึงเรื่องที่
Dialogue: 0,0:17:30.00,0:17:32.00,Default,,0000,0000,0000,,อัล กอร์ พูดเมื่อคืนก่อน
Dialogue: 0,0:17:32.00,0:17:35.00,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม และที่ Rachel Carson\Nกล่าวถึงเรื่องของวิวัฒนาการ
Dialogue: 0,0:17:35.00,0:17:39.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมเชื่อว่า สิ่งเดียวที่เราสามารถฝากอนาคตของเราไว้ได้คือ
Dialogue: 0,0:17:39.00,0:17:42.00,Default,,0000,0000,0000,,แนวความคิดเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมของมนุษย์
Dialogue: 0,0:17:42.00,0:17:46.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจะต้องเริ่มต้นในการปรับเปลี่ยนวิธีการคิด
Dialogue: 0,0:17:46.00,0:17:48.00,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับสามารถอันมหาศาล\Nของความสามารถของมนุษย์
Dialogue: 0,0:17:48.00,0:17:52.00,Default,,0000,0000,0000,,ระบบการศึกษาของเรา\Nได้ปลูกฝังความคิดของเราในรูปแบบที่
Dialogue: 0,0:17:52.00,0:17:54.00,Default,,0000,0000,0000,,เราใช้ทรัพยากรของเรา\Nเพื่อให้ได้มาเพียงผลผลิตบางอย่าง
Dialogue: 0,0:17:54.00,0:17:57.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ในอนาคตจะไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเราได้
Dialogue: 0,0:17:57.00,0:18:00.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจะต้องคิดใหม่ เกี่ยวกับโครงสร้างพื้นฐานหลัก
Dialogue: 0,0:18:00.00,0:18:02.00,Default,,0000,0000,0000,,ในการให้การศึกษาแก่ลูกหลานของเรา
Dialogue: 0,0:18:02.00,0:18:06.00,Default,,0000,0000,0000,,ผมขอยกคำพูดหนึ่งของ Jonas Salk ที่ว่า
Dialogue: 0,0:18:06.00,0:18:09.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าพวกแมลงทั้งหมดหายไปจากโลกนี้
Dialogue: 0,0:18:09.00,0:18:12.00,Default,,0000,0000,0000,,ภายใน 50 ปี ทุกชีวิตบนโลกก็จะสิ้นไป
Dialogue: 0,0:18:12.00,0:18:15.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่หากมนุษย์หายไปจากโลกนี้
Dialogue: 0,0:18:15.00,0:18:19.00,Default,,0000,0000,0000,,ภายใน 50 ปี สิ่งมีชีวิตทุกชนิดก็จะขยายเผ่าพันธุ์ได้สมบูรณ์
Dialogue: 0,0:18:19.00,0:18:21.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาพูดถูกนะครับ
Dialogue: 0,0:18:21.00,0:18:24.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ TED ส่งเสริม คือของขวัญจากจินตนาการของมนุษย์
Dialogue: 0,0:18:24.00,0:18:28.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจะต้องระวังว่า เราได้ใช้ของขวัญนี้
Dialogue: 0,0:18:28.00,0:18:31.00,Default,,0000,0000,0000,,อย่างรู้ค่า และเราได้ป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องราวอย่างที่
Dialogue: 0,0:18:31.00,0:18:34.00,Default,,0000,0000,0000,,เราได้พูดถึงกันในวันนี้ และมีเพียงวิธีการเดียว
Dialogue: 0,0:18:35.00,0:18:38.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่เราจะทำอย่างนั้นได้\Nคือการที่เรามองความสามารถในการคิดริเริ่มสร้างสรรค์
Dialogue: 0,0:18:38.00,0:18:40.00,Default,,0000,0000,0000,,ว่ามันมีมากมายมหาศาล
Dialogue: 0,0:18:40.00,0:18:43.00,Default,,0000,0000,0000,,และมองลูกหลานของเราว่าพวกเขามีสิ่งเหล่านั้น
Dialogue: 0,0:18:43.00,0:18:46.00,Default,,0000,0000,0000,,และหน้าที่ของเราก็คือสอนพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ\Nเพื่อที่พวกเขาจะสามารถเผชิญกับอนาคตได้
Dialogue: 0,0:18:46.00,0:18:49.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเราอาจจะไม่มีโอกาสได้เห็นอนาคตนั้น
Dialogue: 0,0:18:49.00,0:18:52.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ลูกหลานของเราจะได้เห็น\Nดังนั้น มันเป็นหน้าที่ของพวกเรา
Dialogue: 0,0:18:52.00,0:18:54.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะช่วยให้ลูกหลานของเรา\Nอยู่กับอนาคตนั้นได้ ขอบคุณมากครับ