WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:07.000
Բարի օր: Ինչպե՞ս եք: Հիանալի ներկայացումներ էին, այնպես չէ՞:

00:00:07.000 --> 00:00:11.000
Այս ամենից մտքերս հեռուն գնացին...

00:00:11.000 --> 00:00:15.000
Իսկապես, ես հեռանում եմ /ծիծաղ/

00:00:15.000 --> 00:00:19.000
Երեք թեմա կար, այնպես չէ՞,

00:00:19.000 --> 00:00:23.000
որ ամբողջ կոնֆերանսի ընթացքում հնչեցվեցին եւ անմիջականորեն կապ ունեն

00:00:23.000 --> 00:00:25.000
այն թեմայի հետ, որի մասին ուզում եմ խոսել:

00:00:25.000 --> 00:00:29.000
Մեկը այն է, որ մենք՝ մարդիկ, տարօրինակ ստեղծագործական միտք ունենք:

00:00:29.000 --> 00:00:32.000
սա նկատելի էր մեր դիտած բոլոր ներկայացումների մեջ

00:00:32.000 --> 00:00:35.000
եւ բոլոր այստեղ գտնվող մարդկան մեջ: Եվ մեր բազմազանության

00:00:35.000 --> 00:00:38.000
եւ մեր ուղղվածությունների առումով: Երկրորդն այն էր, որ

00:00:38.000 --> 00:00:41.000
որ այս ամենի արդյունքում մենք հասկացանք, որ գաղափար անգամ չունենք,

00:00:41.000 --> 00:00:43.000
թե ինչ է մեզ սպասվում ապագայում. Ոչ մի գաղափար

00:00:43.000 --> 00:00:45.000
չունենք, թե ինչ է լինելու այս ամենի վերջը:

NOTE Paragraph

00:00:45.000 --> 00:00:48.000
Ես շատ հետաքրքրված եմ կրթությամբ

00:00:48.000 --> 00:00:51.000
իրականում, ես հասկացա, որ բոլորն են հետաքրքրված կրթությամբ:

00:00:51.000 --> 00:00:53.000
համակարծիք չե՞ք: Դա շատ հետաքրքիր է:

00:00:53.000 --> 00:00:56.000
Եթե երեկույթի եք հրավիրված եւ ասում եք,

00:00:56.000 --> 00:00:59.000
որ աշխատում եք կրթության համակարգում

00:00:59.000 --> 00:01:06.000
չնայած որ, այնքան էլ երեկույթների չես մասնակցում, ազնվորեն ասած, եթե աշխատում ես կրթության բնագավառում:

00:01:06.000 --> 00:01:09.000
/Ծիծաղ/ Ձեզ չեն հրավրում :

00:01:09.000 --> 00:01:14.000
Եվ հետաքրքիրն այն է, որ երբեք չեն հրավիրում: Դա փոքր ինչ տարоրինակ է ինձ թվում:

00:01:14.000 --> 00:01:16.000
Բայց, եթե ձեզ հանկարծ հրավիրում են եւ դուք ինչ որ մեկին ասում եք,

00:01:16.000 --> 00:01:18.000
կամ ձեզ հարցնում են <<Ինչով ես զբաղվու՞մ>>

00:01:18.000 --> 00:01:20.000
եւ դուք ասում ես, որ աշխատում ես կրթության համակարգում,

00:01:20.000 --> 00:01:24.000
անմիջապես նկատում ես, որ արյունը խփում է խոսակցիդ երեսին:Անմիջապես մտածում են

00:01:24.000 --> 00:01:30.000
<<Աստված իմ, ինչու հենց ես, ամբողջ շաբաթվա ընթացքում միակ ազատ օրս է, ու հենց սրան պիտի հանդիպեի՞ >>,

00:01:30.000 --> 00:01:32.000
Բայց եթե հանկարծ դուք հարցնեք նրանց ինչ կրթություն ունեն,

00:01:32.000 --> 00:01:34.000
ձեզ կմեխեն պատին: Որովհետեւ սա այն բաներից է, որ

00:01:34.000 --> 00:01:37.000
լուրջ արժեք է հանդիսանում մարդկանց համար, այնպես չէ՞

00:01:37.000 --> 00:01:40.000
Հավատի նման մի բան է, կամ փողի կամ նմանատիպ մի բան:

00:01:40.000 --> 00:01:44.000
Ես ինքս շատ անհանգստացած եմ կրթական համակարգով, եւ կարծում եմ, որ բոլորն էլ անհանգստացած են:

00:01:44.000 --> 00:01:46.000
Մենք բոլորս էլ շատ անհանգստացած ենք կրթական համակարգով,

00:01:46.000 --> 00:01:49.000
մասամբ այն պատճառով, որ դա կրթությունն է, որ մեզ օգնելու է հասնել

00:01:49.000 --> 00:01:52.000
այն ապագային, որը այնքան էլ հայտնի չէ

00:01:52.000 --> 00:01:55.000
Եթե այդ մասին մի փոքր մտածենք, այս տարի դպրոց ընդունված երեխաները

00:01:55.000 --> 00:02:01.000
թոշակի են անցնելու 2065թ.- ին: Ոչ մեկ գաղափար չունի

00:02:01.000 --> 00:02:04.000
չնայած, վերջին չորս օրվա ընթացքում ցուցադրված էքսպերտայնությանը,

00:02:04.000 --> 00:02:06.000
աշխարհն ինչպիսին է լինելու

00:02:06.000 --> 00:02:08.000
մի հինգ տարի հետո: Եվ չնայած այս ամենին, մենք

00:02:08.000 --> 00:02:11.000
պետք է կրթենք նրանց, որ պատրաստ լինեն ապագային:Այսպիսով կարծում եմ անհայտությունը

00:02:11.000 --> 00:02:13.000
իսկապես բացառիկ բան է:

NOTE Paragraph

00:02:13.000 --> 00:02:15.000
Եվ այս ամենի երրորդ կողմն այն է, որ

00:02:15.000 --> 00:02:20.000
մենք բոլորս էլ, այնուամենայնիվ համոզվեցինք, որ

00:02:20.000 --> 00:02:23.000
երեխաները, իսկապես, բացառիկ կարողություններ ունեն

00:02:23.000 --> 00:02:25.000
ի նկատի ունեմ իրենց նորարարական հմտությունները: Օրինակ, երեկ երեկոյան Սիրենայի ներկայացումը

00:02:25.000 --> 00:02:28.000
հիանալի էր այնպես չէ՞

00:02:28.000 --> 00:02:33.000
Եվ նա առանձնահատուկ է, բայց չեմ կարծում, որ նա, այսպես ասած, այդպիսի

00:02:33.000 --> 00:02:36.000
առանձնահատուկ էր մանկության շրջանում:

00:02:36.000 --> 00:02:39.000
Նա իսկապես չափազանց նվիրված անձնավորություն է

00:02:39.000 --> 00:02:41.000
ով կարողացավ բացահայտել իր տաղանդը: Ես հաստատապես համոզված եմ

00:02:41.000 --> 00:02:43.000
որ բոլոր երեխաներն էլ օժտված են մեծ տաղանդով

00:02:43.000 --> 00:02:45.000
Եվ մենք անխնայորեն վատնում ենք նրանց տաղանդը

00:02:45.000 --> 00:02:48.000
իսկ մենք անխնայողաբար վատնում ենք նրանց տաղանդը

00:02:48.000 --> 00:02:51.000
Ես ուղում եմ խոսել ստեղծագործական մտքի մասին: Իմ համոզմունքը նրանում է,

00:02:51.000 --> 00:02:54.000
որ ստեղծագործելու կարողությունը այսօր այնքան կարեւոր է կրթության մեջ, որքան որ գրագիտությունը,

00:02:54.000 --> 00:02:58.000
եւ մենք նման կերպ պետք է վերաբերվենք դրանց

00:02:58.000 --> 00:03:06.000
/Ծափահարություններ/, Շնորհակալություն: Իմիջիայլոց, ասածս հենց դա է:

00:03:06.000 --> 00:03:10.000
Շատ շնորհակալություն: /Ծիծաղ/, Այսպիսով ես ընդամենը 15 րոպե ունեմ:

00:03:10.000 --> 00:03:17.000
Այսպիսով, ես ծնվել եմ ... չէ /ծիծաղ/

NOTE Paragraph

00:03:17.000 --> 00:03:21.000
Վերջերս մի հիանալի պատմություն լսեցի...Շատ եմ սիրում այն պատմել ուրիշներին...

00:03:21.000 --> 00:03:25.000
դա մի աղջնակի մասին է, ով նկարչության դասերի էր հաճախում: Նա վեց տարեկան էր

00:03:25.000 --> 00:03:27.000
եվ նկարելիս միշտ նստում էր վերջի սեղանին,

00:03:27.000 --> 00:03:29.000
ուսուցիչն ասում էր, որ այդ փոքրիկ աղջիկը երբեք

00:03:29.000 --> 00:03:33.000
ուշադիր չէր, բայց մի անգամ նա շատ ուշադիր էր դասի ընթացքում եւ

00:03:33.000 --> 00:03:35.000
Դա ուսուցչին շատ զարմացրել էր եւ նա մոտեցել էր աղջկան:

00:03:35.000 --> 00:03:38.000
ու հարցրել. <<Ի՞նչ ես անում>>:

00:03:38.000 --> 00:03:41.000
Աղջիկը պատասխանել է- << Ես նկարում եմ Աստծուն>>

00:03:41.000 --> 00:03:44.000
Զարմացած ուսուցիչն ասել է. <<Բայց չէ որ ոչ մեկ չգիտի, թե Աստված ինչ տեսք ունի>>

00:03:44.000 --> 00:03:51.000
աղջիկը պատասխանել է. <<մի րոպեից կտեսնեն, թե ինչ տեսք ունի>>

00:03:51.000 --> 00:03:52.000
/ծիծաղ/

NOTE Paragraph

00:03:52.000 --> 00:03:57.000
Երբ մենք դեռ Անգլիայում էինք եւ տղաս չորս տարեկան էր

00:03:57.000 --> 00:04:00.000
չնայած ամեն տեղ էլ նա չորս տարեկան էր լինելու, ճիշտն ասած. /ծիծաղ/

00:04:00.000 --> 00:04:06.000
Եթե հստակ ասեմ, ուր էլ նա գնար, այդ տարի նա չորս տարեկան էր լինելու:

00:04:06.000 --> 00:04:08.000
Նա այդ ժամանակ խաղում էր Սուրբ Ծննդի ներկայացման մեջ:

00:04:08.000 --> 00:04:11.000
Դուք հիշում ե՞ք այդ պատմությունը: Ո՞չ,

00:04:11.000 --> 00:04:14.000
Դա մի հիանալի պատմություն էր: Մել Գիբսոնը ֆիլմ է թողարկել այս պատմության շարունակության վերաբերյալ

00:04:14.000 --> 00:04:19.000
Դուք երեւի տեսել եք այդ ֆիլմը: <<Սուրբ Ծնունդ 2-րդ>> է անվանումը: Ջեյմսը՝ որդիս, Հովսեփի դերն էր կատարում:

00:04:19.000 --> 00:04:22.000
որի կապակցությամբ մենք շատ ոգեւորվել էինք :

00:04:22.000 --> 00:04:24.000
Մեր կարծիքով դա ամենակարեւորագույն մասերից մեկն էր:

00:04:24.000 --> 00:04:26.000
Մեք ֆանատների մի ամբողջ բանակ ունեինք, որոնք հատուկ վերնաշապիկներ էին կրում:

00:04:26.000 --> 00:04:29.000
Վերնաշապիկներր վրա գրված էր. <<Ջոսեֆը Ջեյմս Ռոբինզոնն >> է:

00:04:29.000 --> 00:04:31.000
Նա դերի մեջ շատ չէր խոսում , բայց երեւի գիտեք այն մասը,

00:04:31.000 --> 00:04:34.000
երբ երեք թագավորները ներս են գալիս՝ բերելով ընծաները,

00:04:34.000 --> 00:04:36.000
ոսկի, զանազան անուշեղեն եւ այլ նվերներ

00:04:36.000 --> 00:04:38.000
Սա իսկապես մեր աչքի առաջ էր կատարվում

00:04:38.000 --> 00:04:40.000
եւ ես կարծում եմ նրանք մի պահ խառնեցին հաջորդականությունը

00:04:40.000 --> 00:04:42.000
որովհետեւ մենք հետո խոսեցինք փոքրիկ տղայի հետ եւ հարցրեցինք

00:04:42.000 --> 00:04:44.000
<<Ամեն ինչ կարգին է՞ր>>, նա պատասխանեց. <<Այո, ինչու՞ եք հարցնում: Ինչ որ բան սխալ արեցի՞նք>>

00:04:44.000 --> 00:04:46.000
Նրանք պարզապես փոխել էին հերթականությունը:

00:04:46.000 --> 00:04:47.000
Այնուամենայնիվ, երեք տղաները ներս եկան

00:04:47.000 --> 00:04:49.000
նրանք չորս տարեկան էին եւ գլխներին փաթաթած սրբիչներով ներս մտան

00:04:49.000 --> 00:04:52.000
դրեցին հատակին նվերներով արկղերը:

00:04:52.000 --> 00:04:54.000
Եվ առաջին տղան ասաց. <<Ես ձեզ ոսկի եմ բերել>>

00:04:54.000 --> 00:04:57.000
Երկրորդ տղան ասաց. <<Ես ձեզ անուշեղեն եմ բերել>>

00:04:57.000 --> 00:05:11.000
Եվ երրորդ տղան ասաց. <<Ֆրենկն է սրանք ուղարկել >>: /Ծիծաղ/

NOTE Paragraph

00:05:11.000 --> 00:05:13.000
Ինչ կապ ունի այս պատմությունը մեզ հետ, ասածս այն է, երեխաները իրենց չեն կորցնում

00:05:13.000 --> 00:05:16.000
եթե նույնիսկ չգիտեն ինչ ասեն, միեւնույն է առանց խառնվելու առաջ կգնան

00:05:16.000 --> 00:05:19.000
Ճիշտ է՞: Նրանք չեն վախենում սխալվելուց:

00:05:19.000 --> 00:05:24.000
Այս պատմությունը պատմելով, ես չեմ ուզում ասել, որ սխալվելը, նույնն է ինչ որ ստեղծագործելը:

00:05:24.000 --> 00:05:25.000
Այն ինչ բոլորս էլ գիտենք, այն է, որ

00:05:25.000 --> 00:05:28.000
եթե պատրաստ չես սխալվել

00:05:28.000 --> 00:05:31.000
դժվար թե երբեւէ որեւէ օրիգինալ բան ստեղծես

00:05:31.000 --> 00:05:34.000
Եվ, ցավոք, մենք պատրաստ չենք սխալվելու: Եվ մինչեւ մեր երեխաները չափահաս են դառնում,

00:05:34.000 --> 00:05:36.000
նրանցից շատերը կորցնում են իրենց այս կարողությունը

00:05:36.000 --> 00:05:39.000
Նրանք սարսափում են սխալվելուց:

00:05:39.000 --> 00:05:41.000
Իմիջիայլոց, մենք հենց այսպես էլ կառավարում ենք մեր ընկերությունները

00:05:41.000 --> 00:05:44.000
Մենք պախարակում ենք սխալները եւ սխալներ գործողներին: Եվ այսօր մի

00:05:44.000 --> 00:05:47.000
ազգային կրթական համակարգ ունենք, որտեղ

00:05:47.000 --> 00:05:50.000
սխալները ամենասարսափելի բաներն են, որ կարող են պատահել:

00:05:50.000 --> 00:05:53.000
Եվ հետեւանքն էլ այն է, որ մենք կրթում ենք մեր մարդկանց

00:05:53.000 --> 00:05:56.000
նրանց ստեղծագործելու հատկությունից դուրս: Պիկասսոն մի անգամ ասել է

00:05:56.000 --> 00:05:59.000
Նա ասել է, որ բոլոր երեխաները նկարիչներ են ծնվում

00:05:59.000 --> 00:06:03.000
խնդիրը նրանում է, որ նրանք պահպանեն իրենց նկարելու կարողությունը մինչ մեծանում են: Եվ ես համոզված եմ

00:06:03.000 --> 00:06:05.000
որ մենք մեծանում ենք ստեղծագործելու կարողության սահմաններից դուրս:

00:06:05.000 --> 00:06:08.000
Մենք մեծանում ենք դրանից դուրս: Կամ ավելի շուտ, կրթվում ենք դրանից դուրս:

00:06:08.000 --> 00:06:10.000
Ի՞նչ եք կարծում, ինչու է այսպես ստացվում:

NOTE Paragraph

00:06:10.000 --> 00:06:14.000
Ես ապրում էի Սթրեյդֆորդ-օն-Ավոնում մի հինգ տարի առաջ:

00:06:14.000 --> 00:06:16.000
Ներկայումս մենք Սթրեյդֆորդից տեղաթոխվել ենք Լոս Անջելոս:

00:06:16.000 --> 00:06:20.000
Երեւի կարող եք պատկերացնել, թե ինչ կտրուկ փոփոխություն էր դա:

00:06:20.000 --> 00:06:22.000
/Ծիծաղ/ իրականում

00:06:22.000 --> 00:06:24.000
ես ապրում էի Սնիտերֆորդում

00:06:24.000 --> 00:06:26.000
որը գտնվում է Ստրեյդֆորդից դուրս, այնտեղ է

00:06:26.000 --> 00:06:31.000
ծնվել Շեքսպիրի հայրը: Ինչ է զարմացա՞ք,

00:06:31.000 --> 00:06:33.000
Ինչ է մտածում էիք Շեքսպիրը հայր չի՞ ունեցել

00:06:33.000 --> 00:06:35.000
Երեւի հենց այդպես Էլ մտածում էիք: Որովհետեւ մտքներովդ էլ չի անցնում, որ

00:06:35.000 --> 00:06:37.000
Շեքսպիրը ժամանակին երեխա է եղել: Այնպես չէ՞:

00:06:37.000 --> 00:06:40.000
Շեքսպիրը յոթ տարեկան է եղե՞լ: Մտքովս չէր էլ անցնում,

00:06:40.000 --> 00:06:42.000
որ նա մի ժամանակ յոթ տարեկան է եղել:

00:06:42.000 --> 00:06:51.000
Նա ինչ որ մեկի անգլերենի դասերին է հաճախել, այնպես չէ՞: Պատկերացնում եմ ինչ նյարդայնացնող նա կարող էր լինել:

00:06:51.000 --> 00:07:05.000
/Ծիծաղ/ Շատ պետք է փորցես, որ պատկերացնես, ոնց է Շեքսպիրի հայրը նրան քնելու ուղարկել,

00:07:05.000 --> 00:07:08.000
երեւի ասել է Շեքսպիրին. <<Արագ գնա քնելու>>

00:07:08.000 --> 00:07:10.000
Պատկերացնում ե՞ք, Վիլյամ Շեքսպիրին ասել է. << շուտ արա, գրիչը ցած դիր>>:

00:07:10.000 --> 00:07:18.000
Եվ մյուս անգամ այդպես չխոսես: Դու շփոթեցնում ես բոլորին>>

00:07:18.000 --> 00:07:23.000
/ծիծաղ/

NOTE Paragraph

00:07:23.000 --> 00:07:26.000
Այնուամենայնիվ, մենք Սթրեյդֆորդից տեղափոխվեցինք Լոս Անջելոս

00:07:26.000 --> 00:07:30.000
Եվ ես մի քիչ ուզում եմ պատմել տեղափոխման մասին:

00:07:30.000 --> 00:07:33.000
Իմ որդին չէր ցանկանում տեղափոխվել ;

00:07:33.000 --> 00:07:36.000
Ես երկու երեխա ունեմ: Նա հիմա 21 տարեկան է, իսկ աղջիկս 16 է:

00:07:36.000 --> 00:07:38.000
Նա չէր ցանկանում գալ Լոս Անջելոս: Նա շատ հավանում էր Լոս Անջելոսը,

00:07:38.000 --> 00:07:43.000
բայց սիրած աղջիկ ուներ Անգլիայում: Դա նրա կյանքի սերն էր. Սառան:

00:07:43.000 --> 00:07:45.000
Նա նրան ընդամենը մի ամիս էր ճանաչում:

00:07:45.000 --> 00:07:48.000
Ի նկատի ունեցեք, որ նրանք արդեն նշել էին իրենց 4 ամյակը

00:07:48.000 --> 00:07:52.000
Երեւի շատ երկար կյանք ես ապրում մինչեւ 16 տարեկանը:

00:07:52.000 --> 00:07:54.000
Այնուամանյնիվ, նա շատ զայրացած էր մեր որոշմամաբ եւ

00:07:54.000 --> 00:07:56.000
ասաց. <<Ես էլ երբեք Սառայի նման աղջիկ չեմ գտնի>>

00:07:56.000 --> 00:07:58.000
Ճիշտն ասած, մենք շատ ուրախ էինք դրա համար,

00:07:58.000 --> 00:08:10.000
որովհետեւ մենք այս աղջկա պատճառով էինք հեռանում երկրից:

00:08:10.000 --> 00:08:13.000
/Ծիծաղ/

NOTE Paragraph

00:08:13.000 --> 00:08:16.000
Բայց մի բան կա, որ աչքիդ է զարնում, երբ տեղափոխվում ես Ամերիկա կամ

00:08:16.000 --> 00:08:18.000
ճանապարհորդում ես աշխարհով:

00:08:18.000 --> 00:08:22.000
Աշխարհի բոլոր ծայրերում կրթական համակարգը առարկաների նույն հիերարխիան ունի:

00:08:22.000 --> 00:08:24.000
Ամեն տեղ նույն է: Անկախ այն ամենից, թե աշխարհի որ ծայրում ես գտնվում:

00:08:24.000 --> 00:08:26.000
Մտածում ես, որ ուրիշ երկրներում այլ կերպ կլինի, բայց այդպես չի:

00:08:26.000 --> 00:08:29.000
Առարկաների հիերարխիայի վերեւում մաթեմատիկան ու լեզուներն են,

00:08:29.000 --> 00:08:31.000
հետո հումանիտար առարկաները, եւ ամենավերջում արվեստի ուղղությունները:

00:08:31.000 --> 00:08:33.000
Աշխարհում ամեն տեղ նույն է:

00:08:33.000 --> 00:08:36.000
Նմանապես ամեն համակարգում նույն մոտեցումն է գործում:

00:08:36.000 --> 00:08:38.000
արվեստների մեջ էլ նույն հիերարխիան է գործում:

00:08:38.000 --> 00:08:40.000
Արվեստները եւ երաժշտությունը սովորաբար ավելի բարձր ստատուս ունեն դպրոցներում,

00:08:40.000 --> 00:08:43.000
հետո գալիս է դրաման եւ պարը: Աշխարհում ոչ մի կրթական համակարգ չկա, որտեղ

00:08:43.000 --> 00:08:45.000
ամեն օր երեխաներին պարել սովորեցնեն

00:08:45.000 --> 00:08:48.000
ինչպես մաթեմատիկան, օրինակի համար: Ինչ եք կարծում ինչու՞

00:08:48.000 --> 00:08:50.000
Իսկ ինչու՞ ոչ: Կարծում եմ սա շատ կարեւոր է:

00:08:50.000 --> 00:08:53.000
Կարծում եմ մաթեմատիկան շատ կարեւոր է, ինչպես նաեւ պարը:

00:08:53.000 --> 00:08:56.000
Երեխաներին եթե թույլ տաս ամբողջ օրը կպարեն, նույնիսկ մենք ինքներս կպարենք, եթե մեզ թույլ տան:

00:08:56.000 --> 00:08:59.000
Մենք բոլորս էլ մարմիներ ունենք, այնպես չէ՞: Ես ինչ որ բան բաց թողեցի՞:

00:08:59.000 --> 00:09:03.000
/Ծիծաղ / իրականում, հետեւյալն է տեղի ունենում,

00:09:03.000 --> 00:09:05.000
մինչ մեր երեխաները մեծանում են, մենք սկսում ենք կրթել նրանց

00:09:05.000 --> 00:09:08.000
պրոգրեսիվորեն, ..... Հետո մենք կենտրոնանում ենք նրանց ուղեղի վրա

00:09:08.000 --> 00:09:10.000
եվ հատկապես մի կողմի վրա

NOTE Paragraph

00:09:10.000 --> 00:09:14.000
Ու եթե հանկարծ մի օր, որպես անտեղյակ մեկը, փորձես հարցնել

00:09:14.000 --> 00:09:17.000
<<Ինչի՞ համար է հանրային կրթությունը >>

00:09:17.000 --> 00:09:19.000
Նման դեպքերում պետք է ենթադրել, եթե իհարկե մենք նայում ենք արդյունքներին,

00:09:19.000 --> 00:09:21.000
ով է, որ կրթության շնորհիվ հաջողության է հասել,

00:09:21.000 --> 00:09:23.000
ովքեր են այն դեմքերը, որոնք անում են այն ինչ պետք է անեն

00:09:23.000 --> 00:09:26.000
ովքե՞ր են տաս բալ ստացողները, հաղթողները,

00:09:26.000 --> 00:09:29.000
այս ամենից միակ բանը, որ միտքդ է գալիս, այն է, որ հանրային կրթության ամբողջ նպատակը

00:09:29.000 --> 00:09:30.000
ամբողջ աշխարհում

00:09:30.000 --> 00:09:34.000
համալսարանական դասախոսներ արտադրելն է : Այնպես չէ՞

00:09:34.000 --> 00:09:36.000
Դրանք այն մարդիկ են, որ ամեն ինչում առաջատարներ են

00:09:37.000 --> 00:09:40.000
Ես էլ ժամանակին դրանցից մեկն էի: /Ծիծաղ/

00:09:40.000 --> 00:09:44.000
Եվ ինձ շատ դուր են գալիս համալսարանական դասախոսները

00:09:44.000 --> 00:09:48.000
մենք նրանց մարդկային բոլոր ձեռքբերումների չափանիշ ենք դարձնում:

00:09:48.000 --> 00:09:50.000
Նրանք մի ամբողջ ուրիշ աշխարհ են իրականում

00:09:50.000 --> 00:09:52.000
այլ ապրելակերպով: Բայց նրանք շատ հետաքրքիր են

00:09:52.000 --> 00:09:54.000
եւ ես սա ասում եմ նրանց նկատմամբ համակրանք տածելուց

00:09:54.000 --> 00:09:57.000
Դասախոսների վերաբերյալ ես շատ հետաքրքիր փորձառություն ունեմ,

00:09:57.000 --> 00:10:00.000
իհարկե բացառություններ կան, բայց այն ինչ ասելու եմ շատ տիպիկ է նրանց, նրանք ապրում են իրենց ուղեղների մեջ:

00:10:00.000 --> 00:10:02.000
Նրանք այնտեղ են ապրում, ու հատկապես մի կիսագնդում:

00:10:02.000 --> 00:10:06.000
Նրանք մի տեսակ իրենց մարմնից անկախ են ապրում

00:10:06.000 --> 00:10:08.000
նրանք իրենց մարմնին նայում են,

00:10:08.000 --> 00:10:17.000
որպես տրանսպորտի միջոց իրենց ուղեղների համար, այդպես չե՞ք կարծում

00:10:17.000 --> 00:10:24.000
/ծիծաղ/ Դա պարզապես միջոց է իրենց ուղեղը հանդիպումների տանելու համար:

00:10:24.000 --> 00:10:27.000
Եթե ասածիս մասին ձեզ ապացույցներ են պետք

00:10:27.000 --> 00:10:30.000
պարզապես այցելեք տեղական որեւէ կոնֆերանսի

00:10:30.000 --> 00:10:32.000
ավագ գիտաշխատողների

00:10:32.000 --> 00:10:35.000
եւ հետո, վերջին երեկոյից հետո, նրանց հետ գնացեք դիսկոտեկ

00:10:35.000 --> 00:10:39.000
/ծիծաղ/ Այնտեղ կտեսնեք ասածներիս ակնհայտ օրինակները. հասուն կանայք եւ տղամարդիկ

00:10:39.000 --> 00:10:43.000
անկառավարելի տեմպերով, հապճեպորեն գրառումներ են կատարում

00:10:43.000 --> 00:10:47.000
եւ անհամբեր սպասում են, թե երբ են տուն հասնելու, որ տեսածների մասին գիտական աշխատություն գրեն;

NOTE Paragraph

00:10:47.000 --> 00:10:53.000
Ներկայումս մեր ողջ կրթական համակարգը հիմնված է ակադեմիական կարողությունների վրա

00:10:53.000 --> 00:10:56.000
Եվ դա իր պատճառներն ունի

00:10:56.000 --> 00:10:58.000
Ամբողջ աշխարհում կրթական համակարգը ներդրվել է այն ժամանակ

00:10:58.000 --> 00:11:00.000
երբ հանրային կրթության համակարգը գոյություն չուներ, դա մինչեւ 19-րդ դարն էր:

00:11:00.000 --> 00:11:03.000
Առաջին հանրային կրթական համակարգերը հիմնադրվեցին

00:11:03.000 --> 00:11:04.000
արդյունաբերության պահանջները բավարարելու համար:

00:11:04.000 --> 00:11:07.000
Այս ամբողջ հիերարխիան հիմնված է երկու գաղափարախոսության վրա:

00:11:07.000 --> 00:11:11.000
Առաջինը՝ աշխատանքի համար անհրաժեշտ առարկաները

00:11:11.000 --> 00:11:13.000
պետք է դասվեն ամենավերեւում: Այսպիսով, դուք, երեւի թե, մանուկ հասակում միամտաբար մտածել եք,

00:11:13.000 --> 00:11:15.000
որ, դպրոցում բոլոր առարկաներց ձեր սիրած առարկաներով

00:11:15.000 --> 00:11:17.000
որոնք այդքան էլ առաջնային չէին

00:11:17.000 --> 00:11:20.000
ձեզ երբեք օգտակար չեն լինի գործ գտնելու համար: Այնպես չԷ՞

00:11:20.000 --> 00:11:22.000
Երաժշտությամբ ապարդյուն մի զբաղվիր, միեւնույն է երաժիշտ չես դառնալու,

00:11:22.000 --> 00:11:24.000
կամ, մի նկարիր, մեկ է նկարիչ չես դառնա:

00:11:25.000 --> 00:11:29.000
Անմեղ խորհուրդներ, չէ մի, ամբողջ աշխարհը սխալվում է

00:11:29.000 --> 00:11:30.000
եւ արդյունքում ներքաշվել է հեղափոխության մեջ

00:11:30.000 --> 00:11:33.000
Եվ երկրորդը. ակադեմիական կարողություններն են, որ հատկապես գերակշռում են

00:11:33.000 --> 00:11:34.000
մեր ինտելեկտի վերաբերյալ կարծիք կազմելիս

00:11:34.000 --> 00:11:37.000
որովհետեւ համալսարանները իրենք են հենց այսպիսի իմիջ ստեղծել:

00:11:37.000 --> 00:11:39.000
Եթե մի պահ մտածենք, հանրային կրթության

00:11:39.000 --> 00:11:41.000
ամբողջ համակարգը, ամբողջ աշխարհում համալսարան ընդունվելու

00:11:41.000 --> 00:11:43.000
սահմանափակումներով հագեցած գործընթաց է;

00:11:43.000 --> 00:11:46.000
Եվ դրա հետեւանքն այն է, որ շատ տաղանդավոր մարդիկ

00:11:46.000 --> 00:11:48.000
ովքեր իսկապես ստեղծագործական միտք ունեն, մտածում են, որ նրանք այդպիսին չեն,

00:11:48.000 --> 00:11:50.000
քանի որ այն ուժեղ կողմերը, որոնք նրանք ունեին դպրոցում

00:11:50.000 --> 00:11:54.000
իրականում գնահատված չէին եւ ավելին թերագնահատված էին

00:11:54.000 --> 00:11:56.000
Բայց իրականում, մենք չենք կարող մեզ ճոխություն թույլ տալ եւ նման կերպ շարունակել

NOTE Paragraph

00:11:56.000 --> 00:11:58.000
Ըստ UNESCO-ի հաջորդ 30 տարիների ընթացքում

00:11:58.000 --> 00:12:01.000
ամբողջ աշխարհում ավելի շատ մարդիկ կավարտեն

00:12:01.000 --> 00:12:03.000
իրենց կրթությունը, քան պատմության սկզբից սկսած

00:12:03.000 --> 00:12:05.000
Շատ ավելի մարդիկ, եւ նրանք մեր արդեն քննարկածի բոլոր առարկաների

00:12:05.000 --> 00:12:07.000
ամբողջությունն են հանդիսանալու

00:12:07.000 --> 00:12:10.000
տեխնոլոգիաների եվ նրանց վերափոխման ազդեցությունն աշխատանքի վրա, եւ դեմոգրաֆիկական փոփոխությունները

00:12:10.000 --> 00:12:12.000
եւ բնակչության կտրուկ աճը:

00:12:12.000 --> 00:12:15.000
Բայց հանկարծ, մեր կրթական կոչումները սկսեցին արժեք չունենալ, այնպես չէ՞

00:12:15.000 --> 00:12:19.000
Երբ ես ուսանող էի, երբ դու կրթական կոչում ունեիր, դու նաեւ աշխատանք ունեիր

00:12:19.000 --> 00:12:22.000
Եթե դու աշխատանք չունեիր, դա նշանակում էր, որ չէիր ուզում աշխատել:

00:12:22.000 --> 00:12:25.000
Ես էլ ժամանակին չէի ուզում աշխատել, ազնվորեն: /Ծիծաղ/

00:12:25.000 --> 00:12:30.000
Բայց ներկայումս, երեխաները, ովքեր կրթական կոչումներ ունեն, հաճախ

00:12:30.000 --> 00:12:31.000
վազում են տուն վիդեո խաղեր խաղալու համար,

00:12:31.000 --> 00:12:34.000
քեզ հիմա էլ մագիստրոսի կոչում է պետք, մինչ նախորդ գործը ընդամենը բակալավրի կոչում էր պահանջում

00:12:34.000 --> 00:12:37.000
Հիմա էլ PhD է անհրաժեշտ մեկ այլ գործի համար

00:12:37.000 --> 00:12:39.000
հենց սա է ակադեմիկ պրոցեսի ազդեցությունը

00:12:39.000 --> 00:12:41.000
Եվ սա ցույց է տալիս, որ կրթության ամբողջ կառուցվածքը

00:12:41.000 --> 00:12:43.000
տեղաշարժվում է մեր ոտքերի տակ: Մենք կտրուկ պետք է փոխենք մեր

00:12:43.000 --> 00:12:44.000
մոտեցումը ինտելեկտուալ լինելու չափանիշների վերաբերյալ:

NOTE Paragraph

00:12:44.000 --> 00:12:46.000
Մենք ինտելեկտի մասին երեք բան գիտենք

00:12:46.000 --> 00:12:49.000
Առաջին այն տարբեր է լինում: Մենք աշխարհի մասին կարծիք ենք կազմում

00:12:49.000 --> 00:12:51.000
մեր փորձից ելնելով: Մենք տեսնելով ենք մտածում

00:12:51.000 --> 00:12:54.000
մենք լսելով ենք մտածում, մենք մտածում ենք կինեստետիկորեն :

00:12:54.000 --> 00:12:57.000
մենք աբստրակտ եղանակով ենք մտածում, մենք շարժումով ենք մտածում:

00:12:57.000 --> 00:12:59.000
Երկրորդը՝ ինտելեկտը դինամիկ երեւույթ է:

00:12:59.000 --> 00:13:02.000
Եթե նայենք մարդկային մտքին, ինչպես լսեցիք

00:13:02.000 --> 00:13:05.000
երեկվա նախորդ մի շարք ներկայացումներից

00:13:05.000 --> 00:13:07.000
մարդկային միտքը/ ուղեղը շատ ինտերակտիվ է:

00:13:07.000 --> 00:13:10.000
Ուղեղը մասերի չի բաժանվում:

00:13:10.000 --> 00:13:13.000
Իրականում ստեղծագործելը, որը սահմանվում է որպես

00:13:13.000 --> 00:13:15.000
արժեք ունեցող յուրահատուկ գաղափարների ստեղծման գործընթաց եւ

00:13:15.000 --> 00:13:18.000
որը ավելի հաճախ հանդիպում է, երբ

00:13:18.000 --> 00:13:21.000
նույն բանը տարբեր ձեւերով տեսնելու մոտեցումները խաչաձեւում են:

NOTE Paragraph

00:13:21.000 --> 00:13:23.000
Ուղեղը հակված է ... իմիջիայլոց,

00:13:23.000 --> 00:13:26.000
նյարդերի մի հանգույց կա, որ միանոմ ուղեղի երկու կիսագնդերին

00:13:26.000 --> 00:13:28.000
Այն կանանց մոտ ավելի հաստ է:

00:13:28.000 --> 00:13:30.000
Երեկ Հելենի ասածներից ելնելով, մտածում եմ

00:13:30.000 --> 00:13:34.000
երեւի այդ պատճառով է, որ կանայք ավելի լավ են մի քանի բան միաժամանակ անելուց:

00:13:34.000 --> 00:13:36.000
Որովհետեւ դուք այդպիսին եք, այդպես չէ՞:

00:13:36.000 --> 00:13:39.000
Դա հաստատող շատ հետազոտություններ կան, բայց ես դա գիտեմ իմ սեփական փորձից:

00:13:39.000 --> 00:13:41.000
Երբ իմ կինը տանը ուտելիք է պատրաստում

00:13:41.000 --> 00:13:45.000
որը, փառք Աստծո, այնքան էլ հաճախ չի պատահում.../Ծիծաղ/

00:13:45.000 --> 00:13:48.000
Բայց դա երբեմն պատահում է, նա ճաշ է պատրաստում, չէ իրականում նա որոշ բաներ լավ է պատրաստում...

00:13:48.000 --> 00:13:50.000
ու երբ նա ճաշ է պատրաստում, նա գիտեք

00:13:50.000 --> 00:13:52.000
միաժամանակ հեռախոսով է խոսում

00:13:52.000 --> 00:13:55.000
երեխաների հետ է խոսում, ներկում է առաստաղը

00:13:55.000 --> 00:13:58.000
եւ մնում է որ սրտի վիրահատություն էլ կատարի:

00:13:58.000 --> 00:14:01.000
Երբ ես եմ ուտելիք պատրաստում, խոհանոցի դուռը փակում եմ, երեխաներին հանում եմ սենյակից,

00:14:01.000 --> 00:14:04.000
հեռախոսն անջատում եմ, ու երբ կինս ներս է գալիս ես զայրանում եմ:

00:14:04.000 --> 00:14:17.000
Ասում եմ <<Թերրի, խնդրում եմ, ինձ հանգիս թող, ես փորձում եմ ձու տապակել>> : /Ծիծաղ/

00:14:17.000 --> 00:14:19.000
Երեւի գիտեք այս հին ասացվածքը

00:14:19.000 --> 00:14:22.000
եթե ծառն ընկնում է անտառում ու ոչ մեկ չի լսում

00:14:22.000 --> 00:14:25.000
արդյոք այն ընկել է՞: Հիշեցի՞ք այն հին շագանակի ծառը:

00:14:25.000 --> 00:14:28.000
Վերջերս մի հիանալի վերնաշապիկ տեսա, որի վրա գրված է <<Եթե տղամարդը անտառում խոսում է իր մտքի մեջ

00:14:28.000 --> 00:14:31.000
եւ ոչ մի կին չի լսում նրան,

00:14:31.000 --> 00:14:40.000
միթե նա միեւնույն է սխալ է>>

NOTE Paragraph

00:14:40.000 --> 00:14:42.000
Եվ ինտելեկտի հետ կապված երրորդ դիտարկումը.

00:14:43.000 --> 00:14:45.000
այն առանձնահատուկ է ամեն մեկի մոտ: Ես ներկայումս նոր գիրք եմ գրում

00:14:45.000 --> 00:14:47.000
որի անվանումն է <<Էպիֆանիա>>, որը հիմնված է մի շարք

00:14:47.000 --> 00:14:49.000
հարցազրույցների վրա հայտնի մարդկանց հետ, այն մասին թե ինչպես են նրանք

00:14:49.000 --> 00:14:51.000
հայտնաբերել իրենց տաղանդը: Եվ շատ զարմացած եմ, թե մարդիկ ինչպես են հայտնաբերել այն:

00:14:51.000 --> 00:14:54.000
Դա բացահայտվեց մի հարցազրույցի ժամանակ,

00:14:54.000 --> 00:14:56.000
մի հիանալի կնոջ հետ, որի մասին երեւի շատերդ

00:14:56.000 --> 00:14:58.000
երբեք չեք էլ լսել, նրա անունը Գիլլիան Լյուննի է:

00:14:58.000 --> 00:15:00.000
Լսել ե՞ք նրա մասին: Ոմանք լսել են: Նա խորեոգրաֆ է

00:15:00.000 --> 00:15:02.000
եվ բոլորը գիտեն նրա գործերը;

00:15:02.000 --> 00:15:04.000
Նա է բեմադրել հայտնի <<Կատուները>> եւ <<Օպերայի Ուրվականը>>

00:15:04.000 --> 00:15:08.000
Նա իսկապես տաղանդավոր է: Ես ժամանակին Անգլիայի արքունական բալետի խորհրդի անդամ էի :

00:15:08.000 --> 00:15:10.000
ինչպես տեսնում եք:

00:15:10.000 --> 00:15:12.000
Այնուամենայնիվ, ես մի անգամ ճաշում էի Գլիլիաննայի հետ եւ ես հարցրեցի.

00:15:12.000 --> 00:15:14.000
<<Գիլլիանա, ինչպե՞ս պարուհի դարձաք>>: Եվ նա պատմեց,

00:15:14.000 --> 00:15:16.000
դա շատ հետաքրքիր է , երբ դպրոցում է եղել,

00:15:16.000 --> 00:15:19.000
նա միանգամայն անհույս երեխա է եղել: Եվ 30-ականներին հատուկ դպրոցից

00:15:19.000 --> 00:15:21.000
գրել են նրա ծնողների եւ ասել. <<Մենք կարծում ենք

00:15:21.000 --> 00:15:23.000
որ Գիլլիաննան սովորելու լուրջ դժվարություններ ունի >> Նա չէր կարողանում կենտրոնանալ

00:15:23.000 --> 00:15:25.000
նա շատ շարժուն էր: Կարծեմ հիմա ասում են

00:15:25.000 --> 00:15:29.000
որ ADHD ունես: Չէ մի չէ; Բայց դա 1930-ականներն էր

00:15:29.000 --> 00:15:32.000
ու այն ժամանակ ADHD-ի մասին չգիտեին:

00:15:32.000 --> 00:15:35.000
Եվ դա շատ լավ էր /Ծիծաղ/

00:15:35.000 --> 00:15:39.000
Մարդիկ չգիտեին, որ նման բան կարող են ունենալ

NOTE Paragraph

00:15:39.000 --> 00:15:43.000
Այնուամենայնիվ, նրա ծնողները նրան տանում են բժշկի: Եվ այդ կաղնե նստարաններով սենյակում

00:15:43.000 --> 00:15:46.000
որտեղ նա իր մայրիկի հետ էր

00:15:46.000 --> 00:15:49.000
նրան առաջնորդում են ներս ու նա նստում է մի աթոռի վրա վերջում,

00:15:49.000 --> 00:15:51.000
եւ նա այդպես նստում է իր ձեռքերի վրա 20 րոպե

00:15:51.000 --> 00:15:53.000
եւ այդ ընթացքում բժիշկը խոսում էր նրա մայրիկի հետ

00:15:53.000 --> 00:15:57.000
այն բոլոր խնդիրների մասին, որ Գիլլիան ուներ դպրոցում: Լսում է թե ինչպես էր

00:15:57.000 --> 00:15:59.000
նա անհանգստացնում բոլորին,

00:15:59.000 --> 00:16:01.000
նրա տնային հանձնարարականները միշտ ուշ էին կատարվում եւ այլն,

00:16:01.000 --> 00:16:04.000
այս խեղճ ութ տարեկան փոքրիկ աղջնակը, եւ վերջապես բժիշկն այս ամենը լսելուց հետո գնաց եւ նստեց

00:16:04.000 --> 00:16:06.000
Գիլլիանայի կողքին եւ ասաց. <<Գիլլիանա

00:16:06.000 --> 00:16:08.000
Ես լսեցի այն ամենը, ինչ քո մայրիկը պատմում էր

00:16:08.000 --> 00:16:10.000
եւ ես նրա հետ առանձին պիտի խոսեմ>>

00:16:10.000 --> 00:16:13.000
Նա ասաց. <<Նստիր այստեղ, մենք շուտով կգանք, չենք ուշանա>>

00:16:13.000 --> 00:16:15.000
Եվ նրանք գնացին աղջկան մենակ թողնելով:

00:16:15.000 --> 00:16:17.000
Երբ նրանք դուրս էին գալիս սենյակից, բժիշկը միացրեց ռադիոն

00:16:17.000 --> 00:16:19.000
որը դրված էր նրա սեղանին: Եվ երբ նրանք

00:16:19.000 --> 00:16:21.000
դուրս էին գալիս սենյակից, նա ասաց Գիլլիանայի մայրիկին,

00:16:21.000 --> 00:16:24.000
<<Մի պահ կանգնեք եւ նայեք նրան>>: Երբ նրանք դուրս եկան սենյակից

00:16:24.000 --> 00:16:28.000
պատմում էր աղջիկը, որ նա անմիջապես ոտքի ցատկեց ու սկսեց պտտվել երաժշտության հնչյունների տակ:

00:16:28.000 --> 00:16:30.000
Նրանք մի քանի րոպե նայեցին

00:16:30.000 --> 00:16:33.000
հետո բժիշկը շրջվեց դեպի Գիլլիանայի մայրը եւ ասաց.

00:16:33.000 --> 00:16:37.000
<<Տիկին Լյուննի, Գիլլիանան հիվանդ չէ, նա պարզապես պարուհի է:

00:16:37.000 --> 00:16:39.000
Տեղափոխեք նրան պարարվեստի դպրոց>>:

NOTE Paragraph

00:16:39.000 --> 00:16:41.000
Ես հարցրի. <<Ի՞նչ եղավ հետո>>:

00:16:41.000 --> 00:16:44.000
Նա ասաց, <<Մայրիկս տեղափոխեց ինձ, եւ չեմ կարող նկարագրել, թե ինչ հիանալի էր դա>>:

00:16:44.000 --> 00:16:46.000
Մենք մտանք այդ սենյակը եւ այն

00:16:46.000 --> 00:16:49.000
լիքն էր ինձ նման մարդկանցով: Մարդիկ, որ չէին կարող հանգիստ նստել:

00:16:49.000 --> 00:16:52.000
Մարդիկ, որ պետք է շարժվին, որ կարողանային մտածել>>: Իսկ ով է շարժվում որ մտածի:

00:16:52.000 --> 00:16:54.000
Նրանք ովքեր բալետ են պարում, թեյպ կամ ջազ

00:16:54.000 --> 00:16:56.000
ժամանակակից կամ ազգային պարեր

00:16:56.000 --> 00:16:59.000
Մի օր էլ, նա հանդես եկավ Թագավորական բալետի դպրոցում,

00:16:59.000 --> 00:17:01.000
նա մենապարուհի դարձավ, հիանալի կարիերա արեց

00:17:01.000 --> 00:17:03.000
Թագավորական բալետում: Նա վերջապես ավարտեց

00:17:03.000 --> 00:17:05.000
Թագավորական բալետի դպրոցը եւ

00:17:05.000 --> 00:17:08.000
հիմնադրեց իր իսկ պարարվեստի դպրոցը <<Գիլլիանա Լյուննիի Պարարվեստի Դպրոց>>

00:17:08.000 --> 00:17:11.000
Հանդիպեց Անդրյու Լոյդ Վեբերին: Նա է պատասխանատվություն կրել

00:17:11.000 --> 00:17:13.000
որոշ ամենհայտնի երաժշտական թատրոնների

00:17:13.000 --> 00:17:18.000
բեմադրությունների համար, նա միլիոնավոր մարդկանց հաճույք է պատճառել,

00:17:18.000 --> 00:17:21.000
եւ այսօր նա մուլտիմիլիոներ է: Ուրիշ ինչ որ մեկը երեւի

00:17:21.000 --> 00:17:25.000
նրան դեղերի վրա նստեցներ եւ երեւի ասեր նրան

00:17:25.000 --> 00:17:27.000
հանգստացի:

NOTE Paragraph

00:17:27.000 --> 00:17:30.000
Այսպիսով, ես կարծում եմ /ծափահարություններ / Ասածս այն է

00:17:30.000 --> 00:17:32.000
Ալ Գորը անցած օրը խոսեց

00:17:32.000 --> 00:17:35.000
էկոլոգիայի կապակցությամբ, եւ այն հեղափոխմամբ, որ սկսվել է Ռեյչլ Կարսոնի կողմից:

00:17:35.000 --> 00:17:39.000
Կարծում եմ ապագայի հանդեպ մեր միակ հույսը

00:17:39.000 --> 00:17:42.000
այն է, որ մարդկային էկոլոգիայի մասին նոր ընկալում ստեղծվի

00:17:42.000 --> 00:17:46.000
այնպիսին, որում մենք սկսենք վերանայել մեր ընկալումները

00:17:46.000 --> 00:17:48.000
մարդկային կարողությունների վերաբերյալ:

00:17:48.000 --> 00:17:52.000
Մեր կրթական համակարգը մեր թերություններն այնպես է թերագնահատում, որ

00:17:52.000 --> 00:17:54.000
մենք էլ մեր հերթին անտեսում ենք ամբողջ երկրագունդը. որոշակի շահագործման համար:

00:17:54.000 --> 00:17:57.000
Եվ սա ապագայում չի աշխատի

00:17:57.000 --> 00:18:00.000
մենք պետք է վերանայենք հիմնական սկզբունքները

00:18:00.000 --> 00:18:02.000
որով կրթում ենք մեր երեխաներին:

00:18:02.000 --> 00:18:06.000
Ջոնա Սալկն մի հիանալի ասույթ ունի. <<Եթե բոլոր միջատները

00:18:06.000 --> 00:18:09.000
վերանան աշխարհի երեսից, ապա

00:18:09.000 --> 00:18:12.000
մի հիսու տարոց աշխարհում կյանքը կվերանա>>:

00:18:12.000 --> 00:18:15.000
Եթե ողջ մարդկությունը վերանա աշխարհի երեսից, ապա

00:18:15.000 --> 00:18:19.000
հիսուն տարուց այլ տեսակի կյանքերը պարզապես կծաղկեն երկրագնդի վրա>>:

00:18:19.000 --> 00:18:21.000
Եվ նա միանգամայն ճիշտ է:

NOTE Paragraph

00:18:21.000 --> 00:18:24.000
TED-ի նշանավորում է մարդկային երևակայության շնորհքը:

00:18:24.000 --> 00:18:28.000
Մենք պետք է զգույշ լինենք հիմա և կիրառենք այս շնորհքը

00:18:28.000 --> 00:18:31.000
իմաստությամբ, որ կարողանանք իրականացնել առաջարկված սցենարները

00:18:31.000 --> 00:18:34.000
որոնք առաջ քաշվեցին այստեղ: Եվ այդ կատարելու միակ եղանակը մեր

00:18:35.000 --> 00:18:38.000
մեր ստեղծագործական կարողությունները գնահատելն է

00:18:38.000 --> 00:18:40.000
իրենց ողջ բազմազանությամբ, ինչպես նաև մեր

00:18:40.000 --> 00:18:43.000
երեխաներին գնահատել, քանի որ նրանք են մեր հույսը: Եվ մեր հիմնական պարտքն է

00:18:43.000 --> 00:18:46.000
նրանց ըստ իրենց կարողությունների կրթելը, որպեսզի դիմակայեն ապագային:

00:18:46.000 --> 00:18:49.000
Հնարավոր է, որ մենք այդ ապագան չտեսնենք

00:18:49.000 --> 00:18:52.000
բայց նրանք կտեսնեն: Եվ մեր պարտք է օգնել նրանց

00:18:52.000 --> 00:18:54.000
իրենց նպատակներին հասնել: Շնորհակալ եմ: