1
00:00:00,000 --> 00:00:07,000
Բարի օր: Ինչպե՞ս եք: Հիանալի ներկայացումներ էին, այնպես չէ՞:

2
00:00:07,000 --> 00:00:11,000
Այս ամենից մտքերս հեռուն գնացին...

3
00:00:11,000 --> 00:00:15,000
Իսկապես, ես հեռանում եմ /ծիծաղ/

4
00:00:15,000 --> 00:00:19,000
Երեք թեմա կար, այնպես չէ՞,

5
00:00:19,000 --> 00:00:23,000
որ ամբողջ կոնֆերանսի ընթացքում հնչեցվեցին եւ անմիջականորեն կապ ունեն

6
00:00:23,000 --> 00:00:25,000
այն թեմայի հետ, որի մասին ուզում եմ խոսել:

7
00:00:25,000 --> 00:00:29,000
Մեկը այն է, որ մենք՝ մարդիկ, տարօրինակ ստեղծագործական միտք ունենք:

8
00:00:29,000 --> 00:00:32,000
սա նկատելի էր մեր դիտած բոլոր ներկայացումների մեջ

9
00:00:32,000 --> 00:00:35,000
եւ բոլոր այստեղ գտնվող մարդկան մեջ: Եվ մեր բազմազանության

10
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
եւ մեր ուղղվածությունների առումով: Երկրորդն այն էր, որ

11
00:00:38,000 --> 00:00:41,000
որ այս ամենի արդյունքում մենք հասկացանք, որ գաղափար անգամ չունենք,

12
00:00:41,000 --> 00:00:43,000
թե ինչ է մեզ սպասվում ապագայում. Ոչ մի գաղափար

13
00:00:43,000 --> 00:00:45,000
չունենք, թե ինչ է լինելու այս ամենի վերջը:

14
00:00:45,000 --> 00:00:48,000
Ես շատ հետաքրքրված եմ կրթությամբ

15
00:00:48,000 --> 00:00:51,000
իրականում, ես հասկացա, որ բոլորն են հետաքրքրված կրթությամբ:

16
00:00:51,000 --> 00:00:53,000
համակարծիք չե՞ք: Դա շատ հետաքրքիր է:

17
00:00:53,000 --> 00:00:56,000
Եթե երեկույթի եք հրավիրված եւ ասում եք,

18
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
որ աշխատում եք կրթության համակարգում

19
00:00:59,000 --> 00:01:06,000
չնայած որ, այնքան էլ երեկույթների չես մասնակցում, ազնվորեն ասած, եթե աշխատում ես կրթության բնագավառում:

20
00:01:06,000 --> 00:01:09,000
/Ծիծաղ/ Ձեզ չեն հրավրում :

21
00:01:09,000 --> 00:01:14,000
Եվ հետաքրքիրն այն է, որ երբեք չեն հրավիրում: Դա փոքր ինչ տարоրինակ է ինձ թվում:

22
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
Բայց, եթե ձեզ հանկարծ հրավիրում են եւ դուք ինչ որ մեկին ասում եք,

23
00:01:16,000 --> 00:01:18,000
կամ ձեզ հարցնում են <<Ինչով ես զբաղվու՞մ>>

24
00:01:18,000 --> 00:01:20,000
եւ դուք ասում ես, որ աշխատում ես կրթության համակարգում,

25
00:01:20,000 --> 00:01:24,000
անմիջապես նկատում ես, որ արյունը խփում է խոսակցիդ երեսին:Անմիջապես մտածում են

26
00:01:24,000 --> 00:01:30,000
<<Աստված իմ, ինչու հենց ես, ամբողջ շաբաթվա ընթացքում միակ ազատ օրս է, ու հենց սրան պիտի հանդիպեի՞ >>,

27
00:01:30,000 --> 00:01:32,000
Բայց եթե հանկարծ դուք հարցնեք նրանց ինչ կրթություն ունեն,

28
00:01:32,000 --> 00:01:34,000
ձեզ կմեխեն պատին: Որովհետեւ սա այն բաներից է, որ

29
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
լուրջ արժեք է հանդիսանում մարդկանց համար, այնպես չէ՞

30
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
Հավատի նման մի բան է, կամ փողի կամ նմանատիպ մի բան:

31
00:01:40,000 --> 00:01:44,000
Ես ինքս շատ անհանգստացած եմ կրթական համակարգով, եւ կարծում եմ, որ բոլորն էլ անհանգստացած են:

32
00:01:44,000 --> 00:01:46,000
Մենք բոլորս էլ շատ անհանգստացած ենք կրթական համակարգով,

33
00:01:46,000 --> 00:01:49,000
մասամբ այն պատճառով, որ դա կրթությունն է, որ մեզ օգնելու է հասնել

34
00:01:49,000 --> 00:01:52,000
այն ապագային, որը այնքան էլ հայտնի չէ

35
00:01:52,000 --> 00:01:55,000
Եթե այդ մասին մի փոքր մտածենք, այս տարի դպրոց ընդունված երեխաները

36
00:01:55,000 --> 00:02:01,000
թոշակի են անցնելու 2065թ.- ին: Ոչ մեկ գաղափար չունի

37
00:02:01,000 --> 00:02:04,000
չնայած, վերջին չորս օրվա ընթացքում ցուցադրված էքսպերտայնությանը,

38
00:02:04,000 --> 00:02:06,000
աշխարհն ինչպիսին է լինելու

39
00:02:06,000 --> 00:02:08,000
մի հինգ տարի հետո: Եվ չնայած այս ամենին, մենք

40
00:02:08,000 --> 00:02:11,000
պետք է կրթենք նրանց, որ պատրաստ լինեն ապագային:Այսպիսով կարծում եմ անհայտությունը

41
00:02:11,000 --> 00:02:13,000
իսկապես բացառիկ բան է:

42
00:02:13,000 --> 00:02:15,000
Եվ այս ամենի երրորդ կողմն այն է, որ

43
00:02:15,000 --> 00:02:20,000
մենք բոլորս էլ, այնուամենայնիվ համոզվեցինք, որ

44
00:02:20,000 --> 00:02:23,000
երեխաները, իսկապես, բացառիկ կարողություններ ունեն

45
00:02:23,000 --> 00:02:25,000
ի նկատի ունեմ իրենց նորարարական հմտությունները: Օրինակ, երեկ երեկոյան Սիրենայի ներկայացումը

46
00:02:25,000 --> 00:02:28,000
հիանալի էր այնպես չէ՞

47
00:02:28,000 --> 00:02:33,000
Եվ նա առանձնահատուկ է, բայց չեմ կարծում, որ նա, այսպես ասած, այդպիսի

48
00:02:33,000 --> 00:02:36,000
առանձնահատուկ էր մանկության շրջանում:

49
00:02:36,000 --> 00:02:39,000
Նա իսկապես չափազանց նվիրված անձնավորություն է

50
00:02:39,000 --> 00:02:41,000
ով կարողացավ բացահայտել իր տաղանդը: Ես հաստատապես համոզված եմ

51
00:02:41,000 --> 00:02:43,000
որ բոլոր երեխաներն էլ օժտված են մեծ տաղանդով

52
00:02:43,000 --> 00:02:45,000
Եվ մենք անխնայորեն վատնում ենք նրանց տաղանդը

53
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
իսկ մենք անխնայողաբար վատնում ենք նրանց տաղանդը

54
00:02:48,000 --> 00:02:51,000
Ես ուղում եմ խոսել ստեղծագործական մտքի մասին: Իմ համոզմունքը նրանում է,

55
00:02:51,000 --> 00:02:54,000
որ ստեղծագործելու կարողությունը այսօր այնքան կարեւոր է կրթության մեջ, որքան որ գրագիտությունը,

56
00:02:54,000 --> 00:02:58,000
եւ մենք նման կերպ պետք է վերաբերվենք դրանց

57
00:02:58,000 --> 00:03:06,000
/Ծափահարություններ/, Շնորհակալություն: Իմիջիայլոց, ասածս հենց դա է:

58
00:03:06,000 --> 00:03:10,000
Շատ շնորհակալություն: /Ծիծաղ/, Այսպիսով ես ընդամենը 15 րոպե ունեմ:

59
00:03:10,000 --> 00:03:17,000
Այսպիսով, ես ծնվել եմ ... չէ /ծիծաղ/

60
00:03:17,000 --> 00:03:21,000
Վերջերս մի հիանալի պատմություն լսեցի...Շատ եմ սիրում այն պատմել ուրիշներին...

61
00:03:21,000 --> 00:03:25,000
դա մի աղջնակի մասին է, ով նկարչության դասերի էր հաճախում: Նա վեց տարեկան էր

62
00:03:25,000 --> 00:03:27,000
եվ նկարելիս միշտ նստում էր վերջի սեղանին,

63
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
ուսուցիչն ասում էր, որ այդ փոքրիկ աղջիկը երբեք

64
00:03:29,000 --> 00:03:33,000
ուշադիր չէր, բայց մի անգամ նա շատ ուշադիր էր դասի ընթացքում եւ

65
00:03:33,000 --> 00:03:35,000
Դա ուսուցչին շատ զարմացրել էր եւ նա մոտեցել էր աղջկան:

66
00:03:35,000 --> 00:03:38,000
ու հարցրել. <<Ի՞նչ ես անում>>:

67
00:03:38,000 --> 00:03:41,000
Աղջիկը պատասխանել է- << Ես նկարում եմ Աստծուն>>

68
00:03:41,000 --> 00:03:44,000
Զարմացած ուսուցիչն ասել է. <<Բայց չէ որ ոչ մեկ չգիտի, թե Աստված ինչ տեսք ունի>>

69
00:03:44,000 --> 00:03:51,000
աղջիկը պատասխանել է. <<մի րոպեից կտեսնեն, թե ինչ տեսք ունի>>

70
00:03:51,000 --> 00:03:52,000
/ծիծաղ/

71
00:03:52,000 --> 00:03:57,000
Երբ մենք դեռ Անգլիայում էինք եւ տղաս չորս տարեկան էր

72
00:03:57,000 --> 00:04:00,000
չնայած ամեն տեղ էլ նա չորս տարեկան էր լինելու, ճիշտն ասած. /ծիծաղ/

73
00:04:00,000 --> 00:04:06,000
Եթե հստակ ասեմ, ուր էլ նա գնար, այդ տարի նա չորս տարեկան էր լինելու:

74
00:04:06,000 --> 00:04:08,000
Նա այդ ժամանակ խաղում էր Սուրբ Ծննդի ներկայացման մեջ:

75
00:04:08,000 --> 00:04:11,000
Դուք հիշում ե՞ք այդ պատմությունը: Ո՞չ,

76
00:04:11,000 --> 00:04:14,000
Դա մի հիանալի պատմություն էր: Մել Գիբսոնը ֆիլմ է թողարկել այս պատմության շարունակության վերաբերյալ

77
00:04:14,000 --> 00:04:19,000
Դուք երեւի տեսել եք այդ ֆիլմը: <<Սուրբ Ծնունդ 2-րդ>> է անվանումը: Ջեյմսը՝ որդիս, Հովսեփի դերն էր կատարում:

78
00:04:19,000 --> 00:04:22,000
որի կապակցությամբ մենք շատ ոգեւորվել էինք :

79
00:04:22,000 --> 00:04:24,000
Մեր կարծիքով դա ամենակարեւորագույն մասերից մեկն էր:

80
00:04:24,000 --> 00:04:26,000
Մեք ֆանատների մի ամբողջ բանակ ունեինք, որոնք հատուկ վերնաշապիկներ էին կրում:

81
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
Վերնաշապիկներր վրա գրված էր. <<Ջոսեֆը Ջեյմս Ռոբինզոնն >> է:

82
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
Նա դերի մեջ շատ չէր խոսում , բայց երեւի գիտեք այն մասը,

83
00:04:31,000 --> 00:04:34,000
երբ երեք թագավորները ներս են գալիս՝ բերելով ընծաները,

84
00:04:34,000 --> 00:04:36,000
ոսկի, զանազան անուշեղեն եւ այլ նվերներ

85
00:04:36,000 --> 00:04:38,000
Սա իսկապես մեր աչքի առաջ էր կատարվում

86
00:04:38,000 --> 00:04:40,000
եւ ես կարծում եմ նրանք մի պահ խառնեցին հաջորդականությունը

87
00:04:40,000 --> 00:04:42,000
որովհետեւ մենք հետո խոսեցինք փոքրիկ տղայի հետ եւ հարցրեցինք

88
00:04:42,000 --> 00:04:44,000
<<Ամեն ինչ կարգին է՞ր>>, նա պատասխանեց. <<Այո, ինչու՞ եք հարցնում: Ինչ որ բան սխալ արեցի՞նք>>

89
00:04:44,000 --> 00:04:46,000
Նրանք պարզապես փոխել էին հերթականությունը:

90
00:04:46,000 --> 00:04:47,000
Այնուամենայնիվ, երեք տղաները ներս եկան

91
00:04:47,000 --> 00:04:49,000
նրանք չորս տարեկան էին եւ գլխներին փաթաթած սրբիչներով ներս մտան

92
00:04:49,000 --> 00:04:52,000
դրեցին հատակին նվերներով արկղերը:

93
00:04:52,000 --> 00:04:54,000
Եվ առաջին տղան ասաց. <<Ես ձեզ ոսկի եմ բերել>>

94
00:04:54,000 --> 00:04:57,000
Երկրորդ տղան ասաց. <<Ես ձեզ անուշեղեն եմ բերել>>

95
00:04:57,000 --> 00:05:11,000
Եվ երրորդ տղան ասաց. <<Ֆրենկն է սրանք ուղարկել >>: /Ծիծաղ/

96
00:05:11,000 --> 00:05:13,000
Ինչ կապ ունի այս պատմությունը մեզ հետ, ասածս այն է, երեխաները իրենց չեն կորցնում

97
00:05:13,000 --> 00:05:16,000
եթե նույնիսկ չգիտեն ինչ ասեն, միեւնույն է առանց խառնվելու առաջ կգնան

98
00:05:16,000 --> 00:05:19,000
Ճիշտ է՞: Նրանք չեն վախենում սխալվելուց:

99
00:05:19,000 --> 00:05:24,000
Այս պատմությունը պատմելով, ես չեմ ուզում ասել, որ սխալվելը, նույնն է ինչ որ ստեղծագործելը:

100
00:05:24,000 --> 00:05:25,000
Այն ինչ բոլորս էլ գիտենք, այն է, որ

101
00:05:25,000 --> 00:05:28,000
եթե պատրաստ չես սխալվել

102
00:05:28,000 --> 00:05:31,000
դժվար թե երբեւէ որեւէ օրիգինալ բան ստեղծես

103
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
Եվ, ցավոք, մենք պատրաստ չենք սխալվելու: Եվ մինչեւ մեր երեխաները չափահաս են դառնում,

104
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
նրանցից շատերը կորցնում են իրենց այս կարողությունը

105
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
Նրանք սարսափում են սխալվելուց:

106
00:05:39,000 --> 00:05:41,000
Իմիջիայլոց, մենք հենց այսպես էլ կառավարում ենք մեր ընկերությունները

107
00:05:41,000 --> 00:05:44,000
Մենք պախարակում ենք սխալները եւ սխալներ գործողներին: Եվ այսօր մի

108
00:05:44,000 --> 00:05:47,000
ազգային կրթական համակարգ ունենք, որտեղ

109
00:05:47,000 --> 00:05:50,000
սխալները ամենասարսափելի բաներն են, որ կարող են պատահել:

110
00:05:50,000 --> 00:05:53,000
Եվ հետեւանքն էլ այն է, որ մենք կրթում ենք մեր մարդկանց

111
00:05:53,000 --> 00:05:56,000
նրանց ստեղծագործելու հատկությունից դուրս: Պիկասսոն մի անգամ ասել է

112
00:05:56,000 --> 00:05:59,000
Նա ասել է, որ բոլոր երեխաները նկարիչներ են ծնվում

113
00:05:59,000 --> 00:06:03,000
խնդիրը նրանում է, որ նրանք պահպանեն իրենց նկարելու կարողությունը մինչ մեծանում են: Եվ ես համոզված եմ

114
00:06:03,000 --> 00:06:05,000
որ մենք մեծանում ենք ստեղծագործելու կարողության սահմաններից դուրս:

115
00:06:05,000 --> 00:06:08,000
Մենք մեծանում ենք դրանից դուրս: Կամ ավելի շուտ, կրթվում ենք դրանից դուրս:

116
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
Ի՞նչ եք կարծում, ինչու է այսպես ստացվում:

117
00:06:10,000 --> 00:06:14,000
Ես ապրում էի Սթրեյդֆորդ-օն-Ավոնում մի հինգ տարի առաջ:

118
00:06:14,000 --> 00:06:16,000
Ներկայումս մենք Սթրեյդֆորդից տեղաթոխվել ենք Լոս Անջելոս:

119
00:06:16,000 --> 00:06:20,000
Երեւի կարող եք պատկերացնել, թե ինչ կտրուկ փոփոխություն էր դա:

120
00:06:20,000 --> 00:06:22,000
/Ծիծաղ/ իրականում

121
00:06:22,000 --> 00:06:24,000
ես ապրում էի Սնիտերֆորդում

122
00:06:24,000 --> 00:06:26,000
որը գտնվում է Ստրեյդֆորդից դուրս, այնտեղ է

123
00:06:26,000 --> 00:06:31,000
ծնվել Շեքսպիրի հայրը: Ինչ է զարմացա՞ք,

124
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
Ինչ է մտածում էիք Շեքսպիրը հայր չի՞ ունեցել

125
00:06:33,000 --> 00:06:35,000
Երեւի հենց այդպես Էլ մտածում էիք: Որովհետեւ մտքներովդ էլ չի անցնում, որ

126
00:06:35,000 --> 00:06:37,000
Շեքսպիրը ժամանակին երեխա է եղել: Այնպես չէ՞:

127
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
Շեքսպիրը յոթ տարեկան է եղե՞լ: Մտքովս չէր էլ անցնում,

128
00:06:40,000 --> 00:06:42,000
որ նա մի ժամանակ յոթ տարեկան է եղել:

129
00:06:42,000 --> 00:06:51,000
Նա ինչ որ մեկի անգլերենի դասերին է հաճախել, այնպես չէ՞: Պատկերացնում եմ ինչ նյարդայնացնող նա կարող էր լինել:

130
00:06:51,000 --> 00:07:05,000
/Ծիծաղ/ Շատ պետք է փորցես, որ պատկերացնես, ոնց է Շեքսպիրի հայրը նրան քնելու ուղարկել,

131
00:07:05,000 --> 00:07:08,000
երեւի ասել է Շեքսպիրին. <<Արագ գնա քնելու>>

132
00:07:08,000 --> 00:07:10,000
Պատկերացնում ե՞ք, Վիլյամ Շեքսպիրին ասել է. << շուտ արա, գրիչը ցած դիր>>:

133
00:07:10,000 --> 00:07:18,000
Եվ մյուս անգամ այդպես չխոսես: Դու շփոթեցնում ես բոլորին>>

134
00:07:18,000 --> 00:07:23,000
/ծիծաղ/

135
00:07:23,000 --> 00:07:26,000
Այնուամենայնիվ, մենք Սթրեյդֆորդից տեղափոխվեցինք Լոս Անջելոս

136
00:07:26,000 --> 00:07:30,000
Եվ ես մի քիչ ուզում եմ պատմել տեղափոխման մասին:

137
00:07:30,000 --> 00:07:33,000
Իմ որդին չէր ցանկանում տեղափոխվել ;

138
00:07:33,000 --> 00:07:36,000
Ես երկու երեխա ունեմ: Նա հիմա 21 տարեկան է, իսկ աղջիկս 16 է:

139
00:07:36,000 --> 00:07:38,000
Նա չէր ցանկանում գալ Լոս Անջելոս: Նա շատ հավանում էր Լոս Անջելոսը,

140
00:07:38,000 --> 00:07:43,000
բայց սիրած աղջիկ ուներ Անգլիայում: Դա նրա կյանքի սերն էր. Սառան:

141
00:07:43,000 --> 00:07:45,000
Նա նրան ընդամենը մի ամիս էր ճանաչում:

142
00:07:45,000 --> 00:07:48,000
Ի նկատի ունեցեք, որ նրանք արդեն նշել էին իրենց 4 ամյակը

143
00:07:48,000 --> 00:07:52,000
Երեւի շատ երկար կյանք ես ապրում մինչեւ 16 տարեկանը:

144
00:07:52,000 --> 00:07:54,000
Այնուամանյնիվ, նա շատ զայրացած էր մեր որոշմամաբ եւ

145
00:07:54,000 --> 00:07:56,000
ասաց. <<Ես էլ երբեք Սառայի նման աղջիկ չեմ գտնի>>

146
00:07:56,000 --> 00:07:58,000
Ճիշտն ասած, մենք շատ ուրախ էինք դրա համար,

147
00:07:58,000 --> 00:08:10,000
որովհետեւ մենք այս աղջկա պատճառով էինք հեռանում երկրից:

148
00:08:10,000 --> 00:08:13,000
/Ծիծաղ/

149
00:08:13,000 --> 00:08:16,000
Բայց մի բան կա, որ աչքիդ է զարնում, երբ տեղափոխվում ես Ամերիկա կամ

150
00:08:16,000 --> 00:08:18,000
ճանապարհորդում ես աշխարհով:

151
00:08:18,000 --> 00:08:22,000
Աշխարհի բոլոր ծայրերում կրթական համակարգը առարկաների նույն հիերարխիան ունի:

152
00:08:22,000 --> 00:08:24,000
Ամեն տեղ նույն է: Անկախ այն ամենից, թե աշխարհի որ ծայրում ես գտնվում:

153
00:08:24,000 --> 00:08:26,000
Մտածում ես, որ ուրիշ երկրներում այլ կերպ կլինի, բայց այդպես չի:

154
00:08:26,000 --> 00:08:29,000
Առարկաների հիերարխիայի վերեւում մաթեմատիկան ու լեզուներն են,

155
00:08:29,000 --> 00:08:31,000
հետո հումանիտար առարկաները, եւ ամենավերջում արվեստի ուղղությունները:

156
00:08:31,000 --> 00:08:33,000
Աշխարհում ամեն տեղ նույն է:

157
00:08:33,000 --> 00:08:36,000
Նմանապես ամեն համակարգում նույն մոտեցումն է գործում:

158
00:08:36,000 --> 00:08:38,000
արվեստների մեջ էլ նույն հիերարխիան է գործում:

159
00:08:38,000 --> 00:08:40,000
Արվեստները եւ երաժշտությունը սովորաբար ավելի բարձր ստատուս ունեն դպրոցներում,

160
00:08:40,000 --> 00:08:43,000
հետո գալիս է դրաման եւ պարը: Աշխարհում ոչ մի կրթական համակարգ չկա, որտեղ

161
00:08:43,000 --> 00:08:45,000
ամեն օր երեխաներին պարել սովորեցնեն

162
00:08:45,000 --> 00:08:48,000
ինչպես մաթեմատիկան, օրինակի համար: Ինչ եք կարծում ինչու՞

163
00:08:48,000 --> 00:08:50,000
Իսկ ինչու՞ ոչ: Կարծում եմ սա շատ կարեւոր է:

164
00:08:50,000 --> 00:08:53,000
Կարծում եմ մաթեմատիկան շատ կարեւոր է, ինչպես նաեւ պարը:

165
00:08:53,000 --> 00:08:56,000
Երեխաներին եթե թույլ տաս ամբողջ օրը կպարեն, նույնիսկ մենք ինքներս կպարենք, եթե մեզ թույլ տան:

166
00:08:56,000 --> 00:08:59,000
Մենք բոլորս էլ մարմիներ ունենք, այնպես չէ՞: Ես ինչ որ բան բաց թողեցի՞:

167
00:08:59,000 --> 00:09:03,000
/Ծիծաղ / իրականում, հետեւյալն է տեղի ունենում,

168
00:09:03,000 --> 00:09:05,000
մինչ մեր երեխաները մեծանում են, մենք սկսում ենք կրթել նրանց

169
00:09:05,000 --> 00:09:08,000
պրոգրեսիվորեն, ..... Հետո մենք կենտրոնանում ենք նրանց ուղեղի վրա

170
00:09:08,000 --> 00:09:10,000
եվ հատկապես մի կողմի վրա

171
00:09:10,000 --> 00:09:14,000
Ու եթե հանկարծ մի օր, որպես անտեղյակ մեկը, փորձես հարցնել

172
00:09:14,000 --> 00:09:17,000
<<Ինչի՞ համար է հանրային կրթությունը >>

173
00:09:17,000 --> 00:09:19,000
Նման դեպքերում պետք է ենթադրել, եթե իհարկե մենք նայում ենք արդյունքներին,

174
00:09:19,000 --> 00:09:21,000
ով է, որ կրթության շնորհիվ հաջողության է հասել,

175
00:09:21,000 --> 00:09:23,000
ովքեր են այն դեմքերը, որոնք անում են այն ինչ պետք է անեն

176
00:09:23,000 --> 00:09:26,000
ովքե՞ր են տաս բալ ստացողները, հաղթողները,

177
00:09:26,000 --> 00:09:29,000
այս ամենից միակ բանը, որ միտքդ է գալիս, այն է, որ հանրային կրթության ամբողջ նպատակը

178
00:09:29,000 --> 00:09:30,000
ամբողջ աշխարհում

179
00:09:30,000 --> 00:09:34,000
համալսարանական դասախոսներ արտադրելն է : Այնպես չէ՞

180
00:09:34,000 --> 00:09:36,000
Դրանք այն մարդիկ են, որ ամեն ինչում առաջատարներ են

181
00:09:37,000 --> 00:09:40,000
Ես էլ ժամանակին դրանցից մեկն էի: /Ծիծաղ/

182
00:09:40,000 --> 00:09:44,000
Եվ ինձ շատ դուր են գալիս համալսարանական դասախոսները

183
00:09:44,000 --> 00:09:48,000
մենք նրանց մարդկային բոլոր ձեռքբերումների չափանիշ ենք դարձնում:

184
00:09:48,000 --> 00:09:50,000
Նրանք մի ամբողջ ուրիշ աշխարհ են իրականում

185
00:09:50,000 --> 00:09:52,000
այլ ապրելակերպով: Բայց նրանք շատ հետաքրքիր են

186
00:09:52,000 --> 00:09:54,000
եւ ես սա ասում եմ նրանց նկատմամբ համակրանք տածելուց

187
00:09:54,000 --> 00:09:57,000
Դասախոսների վերաբերյալ ես շատ հետաքրքիր փորձառություն ունեմ,

188
00:09:57,000 --> 00:10:00,000
իհարկե բացառություններ կան, բայց այն ինչ ասելու եմ շատ տիպիկ է նրանց, նրանք ապրում են իրենց ուղեղների մեջ:

189
00:10:00,000 --> 00:10:02,000
Նրանք այնտեղ են ապրում, ու հատկապես մի կիսագնդում:

190
00:10:02,000 --> 00:10:06,000
Նրանք մի տեսակ իրենց մարմնից անկախ են ապրում

191
00:10:06,000 --> 00:10:08,000
նրանք իրենց մարմնին նայում են,

192
00:10:08,000 --> 00:10:17,000
որպես տրանսպորտի միջոց իրենց ուղեղների համար, այդպես չե՞ք կարծում

193
00:10:17,000 --> 00:10:24,000
/ծիծաղ/ Դա պարզապես միջոց է իրենց ուղեղը հանդիպումների տանելու համար:

194
00:10:24,000 --> 00:10:27,000
Եթե ասածիս մասին ձեզ ապացույցներ են պետք

195
00:10:27,000 --> 00:10:30,000
պարզապես այցելեք տեղական որեւէ կոնֆերանսի

196
00:10:30,000 --> 00:10:32,000
ավագ գիտաշխատողների

197
00:10:32,000 --> 00:10:35,000
եւ հետո, վերջին երեկոյից հետո, նրանց հետ գնացեք դիսկոտեկ

198
00:10:35,000 --> 00:10:39,000
/ծիծաղ/ Այնտեղ կտեսնեք ասածներիս ակնհայտ օրինակները. հասուն կանայք եւ տղամարդիկ

199
00:10:39,000 --> 00:10:43,000
անկառավարելի տեմպերով, հապճեպորեն գրառումներ են կատարում

200
00:10:43,000 --> 00:10:47,000
եւ անհամբեր սպասում են, թե երբ են տուն հասնելու, որ տեսածների մասին գիտական աշխատություն գրեն;

201
00:10:47,000 --> 00:10:53,000
Ներկայումս մեր ողջ կրթական համակարգը հիմնված է ակադեմիական կարողությունների վրա

202
00:10:53,000 --> 00:10:56,000
Եվ դա իր պատճառներն ունի

203
00:10:56,000 --> 00:10:58,000
Ամբողջ աշխարհում կրթական համակարգը ներդրվել է այն ժամանակ

204
00:10:58,000 --> 00:11:00,000
երբ հանրային կրթության համակարգը գոյություն չուներ, դա մինչեւ 19-րդ դարն էր:

205
00:11:00,000 --> 00:11:03,000
Առաջին հանրային կրթական համակարգերը հիմնադրվեցին

206
00:11:03,000 --> 00:11:04,000
արդյունաբերության պահանջները բավարարելու համար:

207
00:11:04,000 --> 00:11:07,000
Այս ամբողջ հիերարխիան հիմնված է երկու գաղափարախոսության վրա:

208
00:11:07,000 --> 00:11:11,000
Առաջինը՝ աշխատանքի համար անհրաժեշտ առարկաները

209
00:11:11,000 --> 00:11:13,000
պետք է դասվեն ամենավերեւում: Այսպիսով, դուք, երեւի թե, մանուկ հասակում միամտաբար մտածել եք,

210
00:11:13,000 --> 00:11:15,000
որ, դպրոցում բոլոր առարկաներց ձեր սիրած առարկաներով

211
00:11:15,000 --> 00:11:17,000
որոնք այդքան էլ առաջնային չէին

212
00:11:17,000 --> 00:11:20,000
ձեզ երբեք օգտակար չեն լինի գործ գտնելու համար: Այնպես չԷ՞

213
00:11:20,000 --> 00:11:22,000
Երաժշտությամբ ապարդյուն մի զբաղվիր, միեւնույն է երաժիշտ չես դառնալու,

214
00:11:22,000 --> 00:11:24,000
կամ, մի նկարիր, մեկ է նկարիչ չես դառնա:

215
00:11:25,000 --> 00:11:29,000
Անմեղ խորհուրդներ, չէ մի, ամբողջ աշխարհը սխալվում է

216
00:11:29,000 --> 00:11:30,000
եւ արդյունքում ներքաշվել է հեղափոխության մեջ

217
00:11:30,000 --> 00:11:33,000
Եվ երկրորդը. ակադեմիական կարողություններն են, որ հատկապես գերակշռում են

218
00:11:33,000 --> 00:11:34,000
մեր ինտելեկտի վերաբերյալ կարծիք կազմելիս

219
00:11:34,000 --> 00:11:37,000
որովհետեւ համալսարանները իրենք են հենց այսպիսի իմիջ ստեղծել:

220
00:11:37,000 --> 00:11:39,000
Եթե մի պահ մտածենք, հանրային կրթության

221
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
ամբողջ համակարգը, ամբողջ աշխարհում համալսարան ընդունվելու

222
00:11:41,000 --> 00:11:43,000
սահմանափակումներով հագեցած գործընթաց է;

223
00:11:43,000 --> 00:11:46,000
Եվ դրա հետեւանքն այն է, որ շատ տաղանդավոր մարդիկ

224
00:11:46,000 --> 00:11:48,000
ովքեր իսկապես ստեղծագործական միտք ունեն, մտածում են, որ նրանք այդպիսին չեն,

225
00:11:48,000 --> 00:11:50,000
քանի որ այն ուժեղ կողմերը, որոնք նրանք ունեին դպրոցում

226
00:11:50,000 --> 00:11:54,000
իրականում գնահատված չէին եւ ավելին թերագնահատված էին

227
00:11:54,000 --> 00:11:56,000
Բայց իրականում, մենք չենք կարող մեզ ճոխություն թույլ տալ եւ նման կերպ շարունակել

228
00:11:56,000 --> 00:11:58,000
Ըստ UNESCO-ի հաջորդ 30 տարիների ընթացքում

229
00:11:58,000 --> 00:12:01,000
ամբողջ աշխարհում ավելի շատ մարդիկ կավարտեն

230
00:12:01,000 --> 00:12:03,000
իրենց կրթությունը, քան պատմության սկզբից սկսած

231
00:12:03,000 --> 00:12:05,000
Շատ ավելի մարդիկ, եւ նրանք մեր արդեն քննարկածի բոլոր առարկաների

232
00:12:05,000 --> 00:12:07,000
ամբողջությունն են հանդիսանալու

233
00:12:07,000 --> 00:12:10,000
տեխնոլոգիաների եվ նրանց վերափոխման ազդեցությունն աշխատանքի վրա, եւ դեմոգրաֆիկական փոփոխությունները

234
00:12:10,000 --> 00:12:12,000
եւ բնակչության կտրուկ աճը:

235
00:12:12,000 --> 00:12:15,000
Բայց հանկարծ, մեր կրթական կոչումները սկսեցին արժեք չունենալ, այնպես չէ՞

236
00:12:15,000 --> 00:12:19,000
Երբ ես ուսանող էի, երբ դու կրթական կոչում ունեիր, դու նաեւ աշխատանք ունեիր

237
00:12:19,000 --> 00:12:22,000
Եթե դու աշխատանք չունեիր, դա նշանակում էր, որ չէիր ուզում աշխատել:

238
00:12:22,000 --> 00:12:25,000
Ես էլ ժամանակին չէի ուզում աշխատել, ազնվորեն: /Ծիծաղ/

239
00:12:25,000 --> 00:12:30,000
Բայց ներկայումս, երեխաները, ովքեր կրթական կոչումներ ունեն, հաճախ

240
00:12:30,000 --> 00:12:31,000
վազում են տուն վիդեո խաղեր խաղալու համար,

241
00:12:31,000 --> 00:12:34,000
քեզ հիմա էլ մագիստրոսի կոչում է պետք, մինչ նախորդ գործը ընդամենը բակալավրի կոչում էր պահանջում

242
00:12:34,000 --> 00:12:37,000
Հիմա էլ PhD է անհրաժեշտ մեկ այլ գործի համար

243
00:12:37,000 --> 00:12:39,000
հենց սա է ակադեմիկ պրոցեսի ազդեցությունը

244
00:12:39,000 --> 00:12:41,000
Եվ սա ցույց է տալիս, որ կրթության ամբողջ կառուցվածքը

245
00:12:41,000 --> 00:12:43,000
տեղաշարժվում է մեր ոտքերի տակ: Մենք կտրուկ պետք է փոխենք մեր

246
00:12:43,000 --> 00:12:44,000
մոտեցումը ինտելեկտուալ լինելու չափանիշների վերաբերյալ:

247
00:12:44,000 --> 00:12:46,000
Մենք ինտելեկտի մասին երեք բան գիտենք

248
00:12:46,000 --> 00:12:49,000
Առաջին այն տարբեր է լինում: Մենք աշխարհի մասին կարծիք ենք կազմում

249
00:12:49,000 --> 00:12:51,000
մեր փորձից ելնելով: Մենք տեսնելով ենք մտածում

250
00:12:51,000 --> 00:12:54,000
մենք լսելով ենք մտածում, մենք մտածում ենք կինեստետիկորեն :

251
00:12:54,000 --> 00:12:57,000
մենք աբստրակտ եղանակով ենք մտածում, մենք շարժումով ենք մտածում:

252
00:12:57,000 --> 00:12:59,000
Երկրորդը՝ ինտելեկտը դինամիկ երեւույթ է:

253
00:12:59,000 --> 00:13:02,000
Եթե նայենք մարդկային մտքին, ինչպես լսեցիք

254
00:13:02,000 --> 00:13:05,000
երեկվա նախորդ մի շարք ներկայացումներից

255
00:13:05,000 --> 00:13:07,000
մարդկային միտքը/ ուղեղը շատ ինտերակտիվ է:

256
00:13:07,000 --> 00:13:10,000
Ուղեղը մասերի չի բաժանվում:

257
00:13:10,000 --> 00:13:13,000
Իրականում ստեղծագործելը, որը սահմանվում է որպես

258
00:13:13,000 --> 00:13:15,000
արժեք ունեցող յուրահատուկ գաղափարների ստեղծման գործընթաց եւ

259
00:13:15,000 --> 00:13:18,000
որը ավելի հաճախ հանդիպում է, երբ

260
00:13:18,000 --> 00:13:21,000
նույն բանը տարբեր ձեւերով տեսնելու մոտեցումները խաչաձեւում են:

261
00:13:21,000 --> 00:13:23,000
Ուղեղը հակված է ... իմիջիայլոց,

262
00:13:23,000 --> 00:13:26,000
նյարդերի մի հանգույց կա, որ միանոմ ուղեղի երկու կիսագնդերին

263
00:13:26,000 --> 00:13:28,000
Այն կանանց մոտ ավելի հաստ է:

264
00:13:28,000 --> 00:13:30,000
Երեկ Հելենի ասածներից ելնելով, մտածում եմ

265
00:13:30,000 --> 00:13:34,000
երեւի այդ պատճառով է, որ կանայք ավելի լավ են մի քանի բան միաժամանակ անելուց:

266
00:13:34,000 --> 00:13:36,000
Որովհետեւ դուք այդպիսին եք, այդպես չէ՞:

267
00:13:36,000 --> 00:13:39,000
Դա հաստատող շատ հետազոտություններ կան, բայց ես դա գիտեմ իմ սեփական փորձից:

268
00:13:39,000 --> 00:13:41,000
Երբ իմ կինը տանը ուտելիք է պատրաստում

269
00:13:41,000 --> 00:13:45,000
որը, փառք Աստծո, այնքան էլ հաճախ չի պատահում.../Ծիծաղ/

270
00:13:45,000 --> 00:13:48,000
Բայց դա երբեմն պատահում է, նա ճաշ է պատրաստում, չէ իրականում նա որոշ բաներ լավ է պատրաստում...

271
00:13:48,000 --> 00:13:50,000
ու երբ նա ճաշ է պատրաստում, նա գիտեք

272
00:13:50,000 --> 00:13:52,000
միաժամանակ հեռախոսով է խոսում

273
00:13:52,000 --> 00:13:55,000
երեխաների հետ է խոսում, ներկում է առաստաղը

274
00:13:55,000 --> 00:13:58,000
եւ մնում է որ սրտի վիրահատություն էլ կատարի:

275
00:13:58,000 --> 00:14:01,000
Երբ ես եմ ուտելիք պատրաստում, խոհանոցի դուռը փակում եմ, երեխաներին հանում եմ սենյակից,

276
00:14:01,000 --> 00:14:04,000
հեռախոսն անջատում եմ, ու երբ կինս ներս է գալիս ես զայրանում եմ:

277
00:14:04,000 --> 00:14:17,000
Ասում եմ <<Թերրի, խնդրում եմ, ինձ հանգիս թող, ես փորձում եմ ձու տապակել>> : /Ծիծաղ/

278
00:14:17,000 --> 00:14:19,000
Երեւի գիտեք այս հին ասացվածքը

279
00:14:19,000 --> 00:14:22,000
եթե ծառն ընկնում է անտառում ու ոչ մեկ չի լսում

280
00:14:22,000 --> 00:14:25,000
արդյոք այն ընկել է՞: Հիշեցի՞ք այն հին շագանակի ծառը:

281
00:14:25,000 --> 00:14:28,000
Վերջերս մի հիանալի վերնաշապիկ տեսա, որի վրա գրված է <<Եթե տղամարդը անտառում խոսում է իր մտքի մեջ

282
00:14:28,000 --> 00:14:31,000
եւ ոչ մի կին չի լսում նրան,

283
00:14:31,000 --> 00:14:40,000
միթե նա միեւնույն է սխալ է>>

284
00:14:40,000 --> 00:14:42,000
Եվ ինտելեկտի հետ կապված երրորդ դիտարկումը.

285
00:14:43,000 --> 00:14:45,000
այն առանձնահատուկ է ամեն մեկի մոտ: Ես ներկայումս նոր գիրք եմ գրում

286
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
որի անվանումն է <<Էպիֆանիա>>, որը հիմնված է մի շարք

287
00:14:47,000 --> 00:14:49,000
հարցազրույցների վրա հայտնի մարդկանց հետ, այն մասին թե ինչպես են նրանք

288
00:14:49,000 --> 00:14:51,000
հայտնաբերել իրենց տաղանդը: Եվ շատ զարմացած եմ, թե մարդիկ ինչպես են հայտնաբերել այն:

289
00:14:51,000 --> 00:14:54,000
Դա բացահայտվեց մի հարցազրույցի ժամանակ,

290
00:14:54,000 --> 00:14:56,000
մի հիանալի կնոջ հետ, որի մասին երեւի շատերդ

291
00:14:56,000 --> 00:14:58,000
երբեք չեք էլ լսել, նրա անունը Գիլլիան Լյուննի է:

292
00:14:58,000 --> 00:15:00,000
Լսել ե՞ք նրա մասին: Ոմանք լսել են: Նա խորեոգրաֆ է

293
00:15:00,000 --> 00:15:02,000
եվ բոլորը գիտեն նրա գործերը;

294
00:15:02,000 --> 00:15:04,000
Նա է բեմադրել հայտնի <<Կատուները>> եւ <<Օպերայի Ուրվականը>>

295
00:15:04,000 --> 00:15:08,000
Նա իսկապես տաղանդավոր է: Ես ժամանակին Անգլիայի արքունական բալետի խորհրդի անդամ էի :

296
00:15:08,000 --> 00:15:10,000
ինչպես տեսնում եք:

297
00:15:10,000 --> 00:15:12,000
Այնուամենայնիվ, ես մի անգամ ճաշում էի Գլիլիաննայի հետ եւ ես հարցրեցի.

298
00:15:12,000 --> 00:15:14,000
<<Գիլլիանա, ինչպե՞ս պարուհի դարձաք>>: Եվ նա պատմեց,

299
00:15:14,000 --> 00:15:16,000
դա շատ հետաքրքիր է , երբ դպրոցում է եղել,

300
00:15:16,000 --> 00:15:19,000
նա միանգամայն անհույս երեխա է եղել: Եվ 30-ականներին հատուկ դպրոցից

301
00:15:19,000 --> 00:15:21,000
գրել են նրա ծնողների եւ ասել. <<Մենք կարծում ենք

302
00:15:21,000 --> 00:15:23,000
որ Գիլլիաննան սովորելու լուրջ դժվարություններ ունի >> Նա չէր կարողանում կենտրոնանալ

303
00:15:23,000 --> 00:15:25,000
նա շատ շարժուն էր: Կարծեմ հիմա ասում են

304
00:15:25,000 --> 00:15:29,000
որ ADHD ունես: Չէ մի չէ; Բայց դա 1930-ականներն էր

305
00:15:29,000 --> 00:15:32,000
ու այն ժամանակ ADHD-ի մասին չգիտեին:

306
00:15:32,000 --> 00:15:35,000
Եվ դա շատ լավ էր /Ծիծաղ/

307
00:15:35,000 --> 00:15:39,000
Մարդիկ չգիտեին, որ նման բան կարող են ունենալ

308
00:15:39,000 --> 00:15:43,000
Այնուամենայնիվ, նրա ծնողները նրան տանում են բժշկի: Եվ այդ կաղնե նստարաններով սենյակում

309
00:15:43,000 --> 00:15:46,000
որտեղ նա իր մայրիկի հետ էր

310
00:15:46,000 --> 00:15:49,000
նրան առաջնորդում են ներս ու նա նստում է մի աթոռի վրա վերջում,

311
00:15:49,000 --> 00:15:51,000
եւ նա այդպես նստում է իր ձեռքերի վրա 20 րոպե

312
00:15:51,000 --> 00:15:53,000
եւ այդ ընթացքում բժիշկը խոսում էր նրա մայրիկի հետ

313
00:15:53,000 --> 00:15:57,000
այն բոլոր խնդիրների մասին, որ Գիլլիան ուներ դպրոցում: Լսում է թե ինչպես էր

314
00:15:57,000 --> 00:15:59,000
նա անհանգստացնում բոլորին,

315
00:15:59,000 --> 00:16:01,000
նրա տնային հանձնարարականները միշտ ուշ էին կատարվում եւ այլն,

316
00:16:01,000 --> 00:16:04,000
այս խեղճ ութ տարեկան փոքրիկ աղջնակը, եւ վերջապես բժիշկն այս ամենը լսելուց հետո գնաց եւ նստեց

317
00:16:04,000 --> 00:16:06,000
Գիլլիանայի կողքին եւ ասաց. <<Գիլլիանա

318
00:16:06,000 --> 00:16:08,000
Ես լսեցի այն ամենը, ինչ քո մայրիկը պատմում էր

319
00:16:08,000 --> 00:16:10,000
եւ ես նրա հետ առանձին պիտի խոսեմ>>

320
00:16:10,000 --> 00:16:13,000
Նա ասաց. <<Նստիր այստեղ, մենք շուտով կգանք, չենք ուշանա>>

321
00:16:13,000 --> 00:16:15,000
Եվ նրանք գնացին աղջկան մենակ թողնելով:

322
00:16:15,000 --> 00:16:17,000
Երբ նրանք դուրս էին գալիս սենյակից, բժիշկը միացրեց ռադիոն

323
00:16:17,000 --> 00:16:19,000
որը դրված էր նրա սեղանին: Եվ երբ նրանք

324
00:16:19,000 --> 00:16:21,000
դուրս էին գալիս սենյակից, նա ասաց Գիլլիանայի մայրիկին,

325
00:16:21,000 --> 00:16:24,000
<<Մի պահ կանգնեք եւ նայեք նրան>>: Երբ նրանք դուրս եկան սենյակից

326
00:16:24,000 --> 00:16:28,000
պատմում էր աղջիկը, որ նա անմիջապես ոտքի ցատկեց ու սկսեց պտտվել երաժշտության հնչյունների տակ:

327
00:16:28,000 --> 00:16:30,000
Նրանք մի քանի րոպե նայեցին

328
00:16:30,000 --> 00:16:33,000
հետո բժիշկը շրջվեց դեպի Գիլլիանայի մայրը եւ ասաց.

329
00:16:33,000 --> 00:16:37,000
<<Տիկին Լյուննի, Գիլլիանան հիվանդ չէ, նա պարզապես պարուհի է:

330
00:16:37,000 --> 00:16:39,000
Տեղափոխեք նրան պարարվեստի դպրոց>>:

331
00:16:39,000 --> 00:16:41,000
Ես հարցրի. <<Ի՞նչ եղավ հետո>>:

332
00:16:41,000 --> 00:16:44,000
Նա ասաց, <<Մայրիկս տեղափոխեց ինձ, եւ չեմ կարող նկարագրել, թե ինչ հիանալի էր դա>>:

333
00:16:44,000 --> 00:16:46,000
Մենք մտանք այդ սենյակը եւ այն

334
00:16:46,000 --> 00:16:49,000
լիքն էր ինձ նման մարդկանցով: Մարդիկ, որ չէին կարող հանգիստ նստել:

335
00:16:49,000 --> 00:16:52,000
Մարդիկ, որ պետք է շարժվին, որ կարողանային մտածել>>: Իսկ ով է շարժվում որ մտածի:

336
00:16:52,000 --> 00:16:54,000
Նրանք ովքեր բալետ են պարում, թեյպ կամ ջազ

337
00:16:54,000 --> 00:16:56,000
ժամանակակից կամ ազգային պարեր

338
00:16:56,000 --> 00:16:59,000
Մի օր էլ, նա հանդես եկավ Թագավորական բալետի դպրոցում,

339
00:16:59,000 --> 00:17:01,000
նա մենապարուհի դարձավ, հիանալի կարիերա արեց

340
00:17:01,000 --> 00:17:03,000
Թագավորական բալետում: Նա վերջապես ավարտեց

341
00:17:03,000 --> 00:17:05,000
Թագավորական բալետի դպրոցը եւ

342
00:17:05,000 --> 00:17:08,000
հիմնադրեց իր իսկ պարարվեստի դպրոցը <<Գիլլիանա Լյուննիի Պարարվեստի Դպրոց>>

343
00:17:08,000 --> 00:17:11,000
Հանդիպեց Անդրյու Լոյդ Վեբերին: Նա է պատասխանատվություն կրել

344
00:17:11,000 --> 00:17:13,000
որոշ ամենհայտնի երաժշտական թատրոնների

345
00:17:13,000 --> 00:17:18,000
բեմադրությունների համար, նա միլիոնավոր մարդկանց հաճույք է պատճառել,

346
00:17:18,000 --> 00:17:21,000
եւ այսօր նա մուլտիմիլիոներ է: Ուրիշ ինչ որ մեկը երեւի

347
00:17:21,000 --> 00:17:25,000
նրան դեղերի վրա նստեցներ եւ երեւի ասեր նրան

348
00:17:25,000 --> 00:17:27,000
հանգստացի:

349
00:17:27,000 --> 00:17:30,000
Այսպիսով, ես կարծում եմ /ծափահարություններ / Ասածս այն է

350
00:17:30,000 --> 00:17:32,000
Ալ Գորը անցած օրը խոսեց

351
00:17:32,000 --> 00:17:35,000
էկոլոգիայի կապակցությամբ, եւ այն հեղափոխմամբ, որ սկսվել է Ռեյչլ Կարսոնի կողմից:

352
00:17:35,000 --> 00:17:39,000
Կարծում եմ ապագայի հանդեպ մեր միակ հույսը

353
00:17:39,000 --> 00:17:42,000
այն է, որ մարդկային էկոլոգիայի մասին նոր ընկալում ստեղծվի

354
00:17:42,000 --> 00:17:46,000
այնպիսին, որում մենք սկսենք վերանայել մեր ընկալումները

355
00:17:46,000 --> 00:17:48,000
մարդկային կարողությունների վերաբերյալ:

356
00:17:48,000 --> 00:17:52,000
Մեր կրթական համակարգը մեր թերություններն այնպես է թերագնահատում, որ

357
00:17:52,000 --> 00:17:54,000
մենք էլ մեր հերթին անտեսում ենք ամբողջ երկրագունդը. որոշակի շահագործման համար:

358
00:17:54,000 --> 00:17:57,000
Եվ սա ապագայում չի աշխատի

359
00:17:57,000 --> 00:18:00,000
մենք պետք է վերանայենք հիմնական սկզբունքները

360
00:18:00,000 --> 00:18:02,000
որով կրթում ենք մեր երեխաներին:

361
00:18:02,000 --> 00:18:06,000
Ջոնա Սալկն մի հիանալի ասույթ ունի. <<Եթե բոլոր միջատները

362
00:18:06,000 --> 00:18:09,000
վերանան աշխարհի երեսից, ապա

363
00:18:09,000 --> 00:18:12,000
մի հիսու տարոց աշխարհում կյանքը կվերանա>>:

364
00:18:12,000 --> 00:18:15,000
Եթե ողջ մարդկությունը վերանա աշխարհի երեսից, ապա

365
00:18:15,000 --> 00:18:19,000
հիսուն տարուց այլ տեսակի կյանքերը պարզապես կծաղկեն երկրագնդի վրա>>:

366
00:18:19,000 --> 00:18:21,000
Եվ նա միանգամայն ճիշտ է:

367
00:18:21,000 --> 00:18:24,000
TED-ի նշանավորում է մարդկային երևակայության շնորհքը:

368
00:18:24,000 --> 00:18:28,000
Մենք պետք է զգույշ լինենք հիմա և կիրառենք այս շնորհքը

369
00:18:28,000 --> 00:18:31,000
իմաստությամբ, որ կարողանանք իրականացնել առաջարկված սցենարները

370
00:18:31,000 --> 00:18:34,000
որոնք առաջ քաշվեցին այստեղ: Եվ այդ կատարելու միակ եղանակը մեր

371
00:18:35,000 --> 00:18:38,000
մեր ստեղծագործական կարողությունները գնահատելն է

372
00:18:38,000 --> 00:18:40,000
իրենց ողջ բազմազանությամբ, ինչպես նաև մեր

373
00:18:40,000 --> 00:18:43,000
երեխաներին գնահատել, քանի որ նրանք են մեր հույսը: Եվ մեր հիմնական պարտքն է

374
00:18:43,000 --> 00:18:46,000
նրանց ըստ իրենց կարողությունների կրթելը, որպեսզի դիմակայեն ապագային:

375
00:18:46,000 --> 00:18:49,000
Հնարավոր է, որ մենք այդ ապագան չտեսնենք

376
00:18:49,000 --> 00:18:52,000
բայց նրանք կտեսնեն: Եվ մեր պարտք է օգնել նրանց

377
00:18:52,000 --> 00:18:54,000
իրենց նպատակներին հասնել: Շնորհակալ եմ: