WEBVTT

00:00:06.481 --> 00:00:11.020
จะคิดอย่างไรถ้าผมบอกว่า มีแบคทีเรียเล็กๆ
หลายล้านล้าน อยู่รอบตัวคุณ

00:00:11.044 --> 00:00:12.499
มันจริงนะ

00:00:12.523 --> 00:00:16.598
จุลชีพที่เรียกว่าแบคทีเรีย
เป็นสิ่งมีชีวิตแรกๆ

00:00:16.622 --> 00:00:17.764
ที่ปรากฏตัวขึ้นบนโลก

00:00:18.526 --> 00:00:20.833
แม้ว่าพวกมันจะมีแค่เซลล์เดียว

00:00:20.857 --> 00:00:25.426
ชีวมวลรวมของพวกมันมากกว่า
ของพืชและสัตว์รวมกัน

00:00:26.668 --> 00:00:28.618
และพวกมันก็อาศัยอยู่ทุกหนทุกแห่ง

00:00:28.642 --> 00:00:30.995
บนพื้นดิน ในน้ำ


00:00:31.019 --> 00:00:33.531
บนโต๊ะในครัวของคุณ บนผิวหนังของคุณ

00:00:33.555 --> 00:00:35.210
แม้แต่ในตัวคุณ

00:00:35.945 --> 00:00:38.252
อย่าเพิ่งกดปุ่มตกใจ

00:00:38.276 --> 00:00:42.072
แม้คุณจะมีแบคทีเรียในตัวมากเป็น 10 เท่า

00:00:42.096 --> 00:00:43.993
ของเซลล์ร่างกายของคุณ


00:00:44.018 --> 00:00:48.081
ส่วนมากแบคทีเรียพวกนี้ไม่มีพิษภัย
และยังเป็นประโยชน์

00:00:48.106 --> 00:00:50.246
ช่วยย่อยอาหารและให้ภูมิคุ้มกัน

00:00:51.086 --> 00:00:54.871
แต่ก็มีพวกแย่ๆ เหมือนกัน
สามารถทำให้เกิดการติดเชื้อที่เป็นอันตราย

00:00:54.895 --> 00:00:57.942
ตั้งแต่อาการไม่สบายเล็กๆ น้อยๆ
ไปจนถึงโรคระบาดที่น่าสะพรึงกลัว

00:00:58.717 --> 00:01:04.120
โชคดี มียาที่น่าทึ่งซึ่งถูกออกแบบมา
เพื่อสู้กับการติดเชื้อแบคทีเรีย

00:01:04.144 --> 00:01:08.020
สกัดจากสารเคมีหรือเกิดขึ้นตามธรรมชาติ
เช่นในเชื้อรา

00:01:08.044 --> 00:01:11.091
ยาปฏิชีวนะเหล่านี้ฆ่าหรือล้างพิษแบคทีเรีย

00:01:11.115 --> 00:01:13.951
โดยยับยั้งการสร้างผนังเซลล์

00:01:13.975 --> 00:01:18.031
หรือขัดขวางกระบวนการที่สำคัญ
อย่างการสังเคราะห์โปรตีน

00:01:18.055 --> 00:01:20.369
โดยไม่ทำอันตรายให้กับเซลล์มนุษย์

00:01:21.131 --> 00:01:24.430
การพัฒนาของยาปฏิชีวนะ ตลอดศตวรรษที่ 20

00:01:24.454 --> 00:01:27.950
ได้ทำให้โรคร้ายแรงมากมายก่อนหน้านี้
ถูกรักษาได้อย่างง่ายดาย

00:01:27.974 --> 00:01:30.847
แต่ปัจจุบัน ยาปฏิชีวนะของเรา
มีมากมายหลายชนิด

00:01:30.871 --> 00:01:32.963
กำลังลดประสิทธิภาพลง

00:01:32.987 --> 00:01:35.564
มีอะไรผิดปกติที่ทำให้มันหยุดทำงานงั้นหรือ

00:01:35.588 --> 00:01:40.423
ปัญหาไม่ได้เกี่ยวกับยาปฏิชีวนะ
แต่เป็นแบคทีเรียที่พวกมันต่อสู้ด้วย

00:01:40.447 --> 00:01:43.797
และเหตุผลก็ตั้งอยู่บนทฤษฎี
การคัดเลือกโดยธรรมชาติของดาร์วิน

00:01:44.587 --> 00:01:46.238
เหมือนกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ

00:01:46.262 --> 00:01:49.596
แบคทีเรียตัวหนึ่งสามารกลายพันธุ์ได้อย่างสุ่ม

00:01:49.937 --> 00:01:53.211
การกลายพันธุ์หลายอย่าง
เป็นอันตรายและไร้ประโยชน์

00:01:53.235 --> 00:01:56.584
แต่บางครั้งบางที
ก็มีแบบที่ทำให้สิ่งมีชีวิตนั้น

00:01:56.608 --> 00:01:58.211
มีโอกาสที่จะอยู่รอด

00:01:58.488 --> 00:01:59.870
และสำหรับแบคทีเรีย

00:01:59.895 --> 00:02:02.911
การกลายพันธุ์ที่ทำให้มันสามารถดื้อต่อ
ยาปฏิชีวนะบางอย่าง

00:02:02.936 --> 00:02:04.364
ค่อนข้างจะให้โอกาสพวกมัน

00:02:05.208 --> 00:02:07.976
ในขณะที่แบคทีเรียที่ไม่ดื้อยาถูกฆ่าไป

00:02:08.000 --> 00:02:11.350
ซึ่งเกิดขึ้นค่อนข้างเร็วในสภาพแวดล้อม
ที่มียาปฏิชีวนะอยู่มาก

00:02:11.374 --> 00:02:12.474
เช่นในโรงพยาบาล

00:02:12.520 --> 00:02:15.715
ทำให้มีพื้นที่และแหล่งอาหารมากกว่า
สำหรับแบคทีเรียดื้อยาที่จะเติบโต

00:02:15.740 --> 00:02:19.573
และส่งต่อแต่พันธุกรรมที่กลายพันธุ์นั้น
ที่ช่วยพวกมัน

00:02:19.597 --> 00:02:21.905
การสืบพันธุ์ไม่ใช่ทางเดียวที่จะทำสิ่งนี้

00:02:22.580 --> 00:02:26.572
บางชนิดสามารถปล่อยดีเอ็นเอเมื่อพวกมันตาย
ให้แบคทีเรียตัวอื่นเก็บไป

00:02:26.596 --> 00:02:29.158
ในขณะที่ชนิดอื่นอาจใช้วิธีที่เรียกว่า
คอนจูเกชั่น (conjugation)

00:02:29.182 --> 00:02:32.107
เชื่อมต่อผ่านพิไล (pili) เพื่อแลกยีนของพวกมัน

00:02:32.131 --> 00:02:34.833
เมื่อเวลาผ่านไป ยีนดื้อยาก็เพิ่มจำนวนขึ้น

00:02:34.857 --> 00:02:37.837
สร้างสายพันธ์ุที่มีความดื้อยายิ่งยวด

00:02:39.127 --> 00:02:42.561
แล้ว เรามีเวลาแค่ไหนก่อนที่แบคทีเรีย
เหล่านี้จะเข้าครอบครอง

00:02:43.466 --> 00:02:45.823
อืม มันเกิดขึ้นแล้วในแบคทีเรียบางชนิด

00:02:46.989 --> 00:02:50.352
ยกตัวอย่างเช่น สเตรฟิโลค๊อกคัส ออรูรัส
บางสายพันธุ์

00:02:50.376 --> 00:02:54.157
ที่ทำให้เกิดทุกอย่างตั้งแต่ผิวหนังติดเชื้อ
จนถึงปอดบวมและติดเชื้อในกระแสโลหิต

00:02:54.181 --> 00:02:56.209
ได้พัฒนาไปเป็น MRSA

00:02:56.233 --> 00:02:59.100
ที่สามารถดื้อยาปฏิชีวนะ บีต้า-แลคแทม 


00:02:59.124 --> 00:03:01.581
เช่นเพนนิซิลิน เมทิซิลิน และออกซาซิลิน

00:03:02.573 --> 00:03:07.377
ต้องขอบคุณยีนที่แทนที่โปรตีนบีต้า-แลคแทม
ที่ปกติคือเป้าหมาย และที่เข้าจับ

00:03:07.401 --> 00:03:10.836
MRSA ทำให้ผนังเซลล์ของมัน
ไม่สามารถถูกขัดขวางได้

00:03:10.860 --> 00:03:13.885
แบคทีเรียดื้อยาอื่นๆ อย่าง ซาโมเนลา

00:03:13.909 --> 00:03:17.055
บางทีก็ผลิตเอนไซม์อย่าง บีต้า-แลคแทม

00:03:17.079 --> 00:03:20.678
ที่สลายยาปฏิชีวนะที่บุกเข้ามา
ก่อนที่จะทำอะไรมันได้

00:03:20.702 --> 00:03:21.702
และ อีโคไล ซึ่งเป็นแบคทีเรีย
กลุ่มที่มีความหลากหลาย


00:03:23.439 --> 00:03:26.827
ที่มีสายพันธุ์ที่ทำให้เกิดโรคท้องเสียและไตวาย

00:03:26.851 --> 00:03:28.963
สามารถยับยั้งการทำงานของยาปฏิชีวนะ

00:03:28.987 --> 00:03:31.381
เช่น ควิโนโลนส์ โดยสะกัดกั้นผู้บุกรุกใดๆ

00:03:31.405 --> 00:03:33.214
ที่หมายจะเข้ามาในเซลล์

00:03:34.566 --> 00:03:36.368
แต่ยังมีข่าวดี

00:03:36.392 --> 00:03:39.587
นักวิทยาศาสตร์กำลังหาทาง
ที่จะก้าวล้ำแบคทีเรียพวกนี้ไปหนึ่งก้าว

00:03:39.611 --> 00:03:41.705
และแม้ว่าการพัฒนายาปฏิชีวนะตัวใหม่

00:03:41.729 --> 00:03:43.373
ค่อนข้างล่าช้าในหลายปีที่ผ่านมา

00:03:43.397 --> 00:03:47.626
องค์กรอนามัยโลกได้ให้ความสำคัญ
ในการพัฒนาการบำบัดรักษาแบบใหม่

00:03:48.487 --> 00:03:51.249
นักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ
กำลังทำการสำรวจทางเลือกอื่นๆ

00:03:51.273 --> 00:03:54.912
เช่นการบำบัดรักษาโดยฟาร์จ
หรือการใช้วัคซีนป้องกันการติดเชื้อ

00:03:55.784 --> 00:03:59.597
ที่สำคัญที่สุด การควบคุมการใช้ยาปฏิชีวนะ
ที่มากเกินไปหรือไม่จำเป็น

00:03:59.621 --> 00:04:02.660
สำหรับการติดเชื้อเล็กน้อย
ที่สามารถหายได้เอง

00:04:02.684 --> 00:04:06.320
หรือการเปลี่ยนวิธีการทางการแพทย์
เพื่อป้องกันการติดเชื้อในโรงพยาบาล

00:04:06.344 --> 00:04:07.717
อาจมีผลกระทบที่สำคัญ

00:04:07.741 --> 00:04:10.265
ในการทำให้แบคทีเรียที่ไม่ดื้อยามีชีวิตอยู่

00:04:10.289 --> 00:04:12.320
เป็นคู่แข่งของสายพันธุ์ที่ดื้อยา

00:04:13.082 --> 00:04:16.815
ในสงครามต้านแบคทีเรียดื้อยา
การลดจำนวนลงอาจได้ผลมากกว่า

00:04:16.839 --> 00:04:18.935
พัฒนาการแข่งขันด้านอาวุธ