1
00:00:00,824 --> 00:00:04,627
Είμαι διασώστης τα τελευταία επτά χρόνια
στην Κομητεία Σάφολκ της Νέας Υόρκης.

2
00:00:04,627 --> 00:00:07,107
Έχω ανταποκριθεί πρώτος
σε πολλά περιστατικά,

3
00:00:07,107 --> 00:00:09,697
από αυτοκινητιστικά ατυχήματα 
μέχρι τον τυφώνα Σάντι.

4
00:00:09,697 --> 00:00:12,271
Αν είστε σαν τους περισσότερους, 
ο θάνατος είναι ίσως

5
00:00:12,271 --> 00:00:13,929
από τους μεγαλύτερους φόβους σας.

6
00:00:13,929 --> 00:00:15,790
Μερικοί θα τον δούμε να έρχεται.

7
00:00:15,790 --> 00:00:16,809
Άλλοι, όχι.

8
00:00:16,809 --> 00:00:18,913
Υπάρχει ένας άγνωστος ιατρικός όρος

9
00:00:18,913 --> 00:00:20,859
που ονομάζεται επικείμενη καταστροφή.

10
00:00:20,859 --> 00:00:22,186
Είναι σχεδόν σύμπτωμα.

11
00:00:22,186 --> 00:00:25,949
Είμαι εκπαιδευμένος ν' ανταποκρίνομαι 
σ΄ αυτό το σύμπτωμα όπως και στα άλλα,

12
00:00:25,949 --> 00:00:29,532
έτσι όταν ένας ασθενής με κοιτάζει 
και λέει: «Θα πεθάνω σήμερα»,

13
00:00:29,532 --> 00:00:33,236
είμαστε εκπαιδευμένοι να επανεκτιμήσουμε 
την κατάσταση του ασθενή.

14
00:00:33,236 --> 00:00:36,718
Σ' όλη μου την καριέρα έχω ανταποκριθεί
σε μια σειρά περιστατικών

15
00:00:36,718 --> 00:00:38,965
που οι ασθενείς είχαν λίγα λεπτά ζωής

16
00:00:38,965 --> 00:00:42,090
και δεν μπορούσα
να κάνω τίποτα γι' αυτούς.

17
00:00:42,090 --> 00:00:44,876
Σ' αυτό ερχόμουν αντιμέτωπος 
με ένα δίλημμα:

18
00:00:44,876 --> 00:00:48,588
Τους λέω πως πρόκειται να πεθάνουν

19
00:00:48,588 --> 00:00:51,615
ή τους λέω ψέμματα 
για να τους παρηγορήσω;

20
00:00:51,615 --> 00:00:54,338
Στην αρχή της καριέρας μου 
αντιμετώπιζα αυτό το δίλημμα

21
00:00:54,338 --> 00:00:55,556
απλά λέγοντας ψέμματα.

22
00:00:55,556 --> 00:00:57,295
Φοβόμουν.

23
00:00:57,295 --> 00:00:59,635
Φοβόμουν πως αν τους έλεγα την αλήθεια

24
00:00:59,635 --> 00:01:02,976
θα πέθαιναν με τρόμο, με φόβο,

25
00:01:02,976 --> 00:01:06,182
προσπαθώντας ν' αρπάξουν 
τις τελευταίες στιγμές της ζωής.

26
00:01:06,182 --> 00:01:08,950
Όλα αυτά άλλαξαν με ένα περιστατικό.

27
00:01:08,950 --> 00:01:11,799
Πριν πέντε χρόνια, απάντησα
σ' ένα ατύχημα με μοτοσικλέτα.

28
00:01:11,799 --> 00:01:14,601
Ο οδηγός είχε υποστεί 
πολύ σοβαρούς τραυματισμούς.

29
00:01:14,601 --> 00:01:17,432
Καθώς τον αξιολογούσα, 
συνειδητοποίησα πως δεν υπήρχε κάτι

30
00:01:17,432 --> 00:01:19,399
που μπορούσε να γίνει γι' αυτόν

31
00:01:19,399 --> 00:01:21,754
και όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις,

32
00:01:21,754 --> 00:01:26,266
με κοίταξε στα μάτια 
και με ρώτησε: «Θα πεθάνω;»

33
00:01:27,076 --> 00:01:30,582
Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα 
να κάνω κάτι διαφορετικό.

34
00:01:30,582 --> 00:01:33,462
Αποφάσισα να του πω την αλήθεια.

35
00:01:33,462 --> 00:01:36,556
Αποφάσισα να του πω πως θα πεθάνει

36
00:01:36,556 --> 00:01:39,820
και πως δεν μπορούσα
να κάνω τίποτα γι' αυτόν.

37
00:01:39,820 --> 00:01:43,596
Η αντίδρασή του 
με συγκλονίζει μέχρι και σήμερα.

38
00:01:43,596 --> 00:01:45,071
Απλά ξάπλωσε πίσω

39
00:01:45,071 --> 00:01:47,927
και είχε ένα βλέμμα αποδοχής 
στο πρόσωπό του.

40
00:01:47,927 --> 00:01:51,760
Δεν είχε τρόμο ή φόβο, όπως νόμιζα.

41
00:01:51,760 --> 00:01:55,222
Απλά ξάπλωσε εκεί 
και καθώς τον κοιτούσα στα μάτια,

42
00:01:55,222 --> 00:01:57,950
είδα εσωτερική γαλήνη και αποδοχή.

43
00:01:57,950 --> 00:02:00,158
Από εκείνη τη στιγμή αποφάσισα

44
00:02:00,158 --> 00:02:04,062
πως δεν θα παρηγορούσα 
τους ετοιμοθάνατους με ψέμματα.

45
00:02:04,062 --> 00:02:07,147
Έχοντας απαντήσει 
σε πολλές κλήσεις από τότε

46
00:02:07,147 --> 00:02:09,855
όπου οι ασθενείς βρίσκονταν 
στις τελευταίες τους στιγμές

47
00:02:09,855 --> 00:02:11,881
και δεν μπορούσα να κάνω
τίποτα γι' αυτούς,

48
00:02:11,881 --> 00:02:13,480
σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις

49
00:02:13,480 --> 00:02:16,484
όλοι είχαν την ίδια αντίδραση 
στην αλήθεια,

50
00:02:16,484 --> 00:02:18,850
αυτή της εσωτερικής γαλήνης 
και της αποδοχής.

51
00:02:18,850 --> 00:02:21,362
Για την ακρίβεια, 
υπάρχουν τρεις περιπτώσεις

52
00:02:21,362 --> 00:02:25,247
που παρατήρησα σε όλα 
αυτά τα περιστατικά.

53
00:02:25,247 --> 00:02:28,903
Η πρώτη πάντα με σόκαρε κάπως.

54
00:02:28,903 --> 00:02:32,840
Ανεξάρτητα από την πίστη
ή την πολιτισμική καταγωγή,

55
00:02:32,840 --> 00:02:35,675
υπάρχει ανάγκη για συγχώρεση.

56
00:02:35,675 --> 00:02:37,611
Είτε το αποκαλούν αμαρτία,

57
00:02:37,611 --> 00:02:40,090
ή απλά λένε πως έχουν μετανιώσει για κάτι,

58
00:02:40,090 --> 00:02:42,503
η ενοχή είναι γενική.

59
00:02:42,503 --> 00:02:46,319
Κάποτε φρόντιζα έναν ηλικιωμένο κύριο 
που έπαθε σοβαρή καρδιακή προσβολή.

60
00:02:46,319 --> 00:02:49,003
Καθώς προετοίμαζα τον εαυτό μου 
και τον εξοπλισμό μου

61
00:02:49,003 --> 00:02:51,368
για την επικείμενη καρδιακή ανακοπή,

62
00:02:51,368 --> 00:02:55,721
άρχισα να μιλάω στον ασθενή 
για τον επικείμενο θάνατό του.

63
00:02:55,721 --> 00:02:56,779
Το είχε ήδη καταλάβει

64
00:02:56,779 --> 00:02:59,517
από τον τόνο της φωνής μου 
και τη γλώσσα του σώματός μου.

65
00:02:59,517 --> 00:03:01,375
Καθώς τοποθέτησα τον απινιδωτή

66
00:03:01,375 --> 00:03:03,469
κι ετοιμαζόμουν 
γι' αυτό που θα συνέβαινε,

67
00:03:03,469 --> 00:03:05,817
με κοίταξε στα μάτια και είπε:

68
00:03:05,817 --> 00:03:09,417
«Εύχομαι να είχα περάσει περισσότερο 
χρόνο με τα παιδιά και τα εγγόνια μου

69
00:03:09,417 --> 00:03:11,588
αντί να είμαι εγωιστής με το χρόνο μου».

70
00:03:11,588 --> 00:03:13,920
Αντιμέτωπος με τον επικείμενο θάνατο,

71
00:03:13,920 --> 00:03:16,854
το μόνο που ήθελε ήταν συγχώρεση.

72
00:03:16,854 --> 00:03:18,742
Το δεύτερο που παρατηρώ

73
00:03:18,742 --> 00:03:21,030
είναι την ανάγκη τους να τους θυμούνται.

74
00:03:21,030 --> 00:03:24,181
Είτε να τους θυμάμαι εγώ,
είτε οι αγαπημένοι τους,

75
00:03:24,181 --> 00:03:27,890
είχαν την ανάγκη να αισθάνονται 
πως θα συνεχίσουν να ζουν.

76
00:03:27,890 --> 00:03:29,934
Υπάρχει μια ανάγκη αθανασίας στην καρδιά

77
00:03:29,934 --> 00:03:32,408
και στις σκέψεις 
των αγαπημένων τους προσώπων,

78
00:03:32,408 --> 00:03:35,391
στις δικές μου, των διασωστών 
ή οποιουδήποτε εκεί γύρω.

79
00:03:35,391 --> 00:03:38,282
Αμέτρητες φορές με κοίταξε 
κάποιος ασθενής και μου είπε:

80
00:03:38,282 --> 00:03:42,220
«Θα με θυμάσαι;»

81
00:03:42,220 --> 00:03:44,672
Το τελευταίο μοτίβο που παρατηρώ,

82
00:03:44,672 --> 00:03:47,900
πάντα με άγγιζε βαθιά στην ψυχή μου.

83
00:03:47,900 --> 00:03:51,440
Οι ετοιμοθάνατοι έχουν την ανάγκη 
να ξέρουν πως η ζωή τους είχε νόημα.

84
00:03:51,440 --> 00:03:54,222
Έχουν την ανάγκη να ξέρουν 
πως δεν ξόδεψαν τη ζωή τους

85
00:03:54,222 --> 00:03:57,170
σε ανούσια πράγματα.

86
00:03:57,170 --> 00:04:00,319
Αυτό το διαπίστωσα 
πολύ νωρίς στην καριέρα μου.

87
00:04:00,319 --> 00:04:02,408
Έπρεπε ν' ανταποκριθώ σε μια κλήση.

88
00:04:02,408 --> 00:04:04,332
Ήταν μια γυναίκα σχεδόν εξήντα ετών,

89
00:04:04,332 --> 00:04:06,390
σοβαρά εγκλωβισμένη σ' ένα όχημα.

90
00:04:06,390 --> 00:04:10,068
Την είχαν χτυπήσει πλάγια 
με μεγάλη ταχύτητα

91
00:04:10,068 --> 00:04:12,500
και ήταν σε πολύ κρίσιμη κατάσταση.

92
00:04:12,500 --> 00:04:15,090
Καθώς η πυροσβεστική προσπαθούσε 
να την απεγκλωβίσει,

93
00:04:15,090 --> 00:04:17,707
σκαρφάλωσα μέσα 
για να της δώσω τις πρώτες βοήθειες.

94
00:04:17,707 --> 00:04:20,767
Καθώς μιλούσαμε μου είπε:

95
00:04:20,767 --> 00:04:23,980
«Ήθελα να κάνω πολλά περισσότερα 
στη ζωή μου».

96
00:04:23,980 --> 00:04:27,832
Αισθανόταν πως δεν είχε αφήσει 
το σημάδι της στη Γη.

97
00:04:27,832 --> 00:04:29,329
Καθώς συνεχίσαμε να μιλάμε,

98
00:04:29,329 --> 00:04:32,247
αποδείχτηκε πως ήταν μητέρα 
δύο υιοθετημένων παιδιών

99
00:04:32,247 --> 00:04:35,312
που προετοιμάζονταν 
για την ιατρική σχολή.

100
00:04:35,312 --> 00:04:37,712
Χάρη σ' αυτή, δύο παιδιά 
είχαν μια ευκαιρία

101
00:04:37,712 --> 00:04:40,100
που δεν θα είχαν αλλιώς

102
00:04:40,100 --> 00:04:44,731
και θα συνέχιζαν να σώζουν 
ζωές αργότερα ως γιατροί.

103
00:04:44,731 --> 00:04:46,472
Χρειάστηκαν 45 λεπτά

104
00:04:46,472 --> 00:04:48,339
για ν' απεγκλωβιστεί από το όχημα.

105
00:04:48,339 --> 00:04:52,569
Παρ΄ όλα αυτά, απεβίωσε 
πριν την απελευθερώσουμε.

106
00:04:52,569 --> 00:04:54,661
Πίστευα αυτό που βλέπεις στις ταινίες.

107
00:04:54,661 --> 00:04:56,095
Ότι οι τελευταίες σου στιγμές

108
00:04:56,095 --> 00:04:58,857
είναι με απόλυτο τρόμο, φόβο.

109
00:04:58,857 --> 00:05:01,535
Συνειδητοποίησα 
πως ανεξάρτητα από τις συνθήκες,

110
00:05:01,535 --> 00:05:04,818
συνήθως αυτές οι στιγμές 
αντιμετωπίζονται με γαλήνη και αποδοχή,

111
00:05:04,818 --> 00:05:08,140
πως είναι τα πιο μικρά πράγματα, 
οι πιο μικρές στιγμές,

112
00:05:08,140 --> 00:05:11,704
τα πιο μικρά πράγματα 
που έφερες στον κόσμο

113
00:05:11,704 --> 00:05:14,633
που σου δίνουν γαλήνη 
αυτές τις τελευταίες στιγμές.

114
00:05:14,633 --> 00:05:16,665
Σας ευχαριστώ.

115
00:05:16,665 --> 00:05:20,319
(Χειροκρότημα)