1
00:00:00,000 --> 00:00:04,000
خیلی مطمئن نیستم که آیا واقعا می خواهم

2
00:00:04,000 --> 00:00:08,000
ساعت 9 صبح یک طبل snare ببینم یا نه.

3
00:00:08,000 --> 00:00:12,000
اما به هر حال، عالیه که یک همچین تالار پری می بینم،

4
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
و واقعاً باید تشکر کنم از Herbie Hancock

5
00:00:14,000 --> 00:00:18,000
و همکاراش به خاطر چنین ارائه فوق العاده ای.

6
00:00:18,000 --> 00:00:22,000
یکی از چیزای جالب،

7
00:00:22,000 --> 00:00:28,000
مسلماً، این ترکیب ایده های نو

8
00:00:28,000 --> 00:00:35,000
و تکنولوژی است، و مسلماً چیزی که او در مورد گوش دادن به جوان هایمان گفت.

9
00:00:35,000 --> 00:00:40,000
مشخصاً، شغل من همه اش در مورد گوش دادن است،

10
00:00:40,000 --> 00:00:46,000
و هدف من، واقعاً، این است که گوش دادن را به دنیا یاد بدهم.

11
00:00:46,000 --> 00:00:50,000
این تنها هدف واقعی زندگی منه.

12
00:00:50,000 --> 00:00:56,000
و به نظر نسبتاً ساده می آد، اما در واقغ کار خیلی، خیلی بزرگی است.

13
00:00:56,000 --> 00:01:02,000
چون که، می دونید، وقتی به یک قطعه موسیقی نگان می کنید - مثلاً،

14
00:01:02,000 --> 00:01:10,000
اگه من این کیف کوچکم را باز کنم - خوشبختانه اینجا...

15
00:01:10,000 --> 00:01:16,000
قطعه ای موسیقی داریم که روی صفحه پر از نقطه های کوچک سیاه است.

16
00:01:16,000 --> 00:01:24,000
و، می دونید، بازس می کنیم و من موسیقی را می خونم.

17
00:01:24,000 --> 00:01:29,000
خب من می تونم این را بخونم.

18
00:01:29,000 --> 00:01:33,000
دستورالعمل ها را انجام می دم، علامت های گام ها، شدت صداها

19
00:01:33,000 --> 00:01:38,000
دقیقاً همان کاری را که به من گفته انجام می دم.

20
00:01:38,000 --> 00:01:41,000
بنابراین، چون زمان کم داریم،

21
00:01:41,000 --> 00:01:50,000
اگر من برای شما یک یا دو خط اول را بنوازم. خیلی مشخص است.

22
00:01:50,000 --> 00:01:51,000
خیلی چیز سختی در مورد این قطعه وجود ندارد.

23
00:01:51,000 --> 00:01:55,000
اما اینجا به من می گه که قطعه موسیقی خیلی سریع هست.

24
00:01:55,000 --> 00:01:59,000
به من می گه که کی باید طبل بزنم.

25
00:01:59,000 --> 00:02:04,000
به من می گه که از کدام قسمت چوب طبل استفاده کنم

26
00:02:04,000 --> 00:02:06,000
به من می گه شدت صداها چه جوری است

27
00:02:06,000 --> 00:02:11,000
و اینم به من می گه که طبل بدون snare هست

28
00:02:11,000 --> 00:02:14,000
snare ها روشن اند، خاموش اند.

29
00:02:14,000 --> 00:02:23,000
بنابراین، اگر این قطعه موسیقی را ترجمه کنم، این ایده را داریم.

30
00:02:53,000 --> 00:02:59,000
بنابراین. شغل من احتمالاً حدود 5 سال طول خواهد کشید.

31
00:02:59,000 --> 00:03:07,000
اگرچه، به عنوان موسیقی دان باید کارهایی را که در مورد خود موسیقی نیست انجام دهم.

32
00:03:07,000 --> 00:03:13,000
هر چیزی که وقت نیست از معلم یاد بگیریم،

33
00:03:13,000 --> 00:03:16,000
یا حتی یک معلم در موردش حرف بزند.

34
00:03:16,000 --> 00:03:21,000
اما چیزهایی است که وقتی با سازتان نیستید متوجه می شوید

35
00:03:21,000 --> 00:03:26,000
که آن قدر جالب می شوند، و می خواهید کشف کنید

36
00:03:26,000 --> 00:03:30,000
از طریق این سطح خیلی کوچک طبل.

37
00:03:30,000 --> 00:03:36,000
اینطوری - ترجمه را تجربه می کنیم. حالا تفسیرش را تجربه می کنیم.

38
00:04:25,000 --> 00:04:33,000
حالا شغل من ممکن است بیشتر طول بکشد!

39
00:04:33,000 --> 00:04:38,000
اما یک جورایی، می دانید، مثل این است که من به شما نگاه می کنم و می ببینم

40
00:04:38,000 --> 00:04:41,000
که یک خانم جوان و شادابی هستید که یک تاپ صورتی پوشیده.

41
00:04:41,000 --> 00:04:45,000
می بینم که یک عروسک خرس را محکم گرفته اید، و غیره و غیره.

42
00:04:45,000 --> 00:04:50,000
پس یک ایده اولیه می گیرم که شما ممکن است چی ویژگی هایی داشته باشید، چه شکلی باشید،

43
00:04:50,000 --> 00:04:55,000
ممکن است چه شغلی داشته باشید، و غیره و غیره.

44
00:04:55,000 --> 00:05:01,000
البته، اون فقط، ایده اولیه ای هست که ممکن است به ذهن همه خطور کند

45
00:05:01,000 --> 00:05:04,000
وقتی که به کسی نگاه می کنیم. و سعی می کنیم تفسیر کنیم،

46
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
اما در واقع به طرز باور نکردنی ای کم عمق است.

47
00:05:06,000 --> 00:05:09,000
به همین روش، به موسیقی فکر نگاه می کنم، یک ایده اولیه می گیرم،

48
00:05:09,000 --> 00:05:14,000
فکر می کنم به اینکه از نظر عملی چه چیزی ممکن است سخت باشد یا، چه کاری می خواهم بکنم.

49
00:05:14,000 --> 00:05:16,000
فقط حس اولیه اش.

50
00:05:16,000 --> 00:05:18,000
البته، اون کافی نیست.

51
00:05:18,000 --> 00:05:22,000
و فکر می کنم به چیزی که Herbie گفت - لطفاً گوش کنید، گوش کنید.

52
00:05:22,000 --> 00:05:26,000
اول از همه، باید به خودمان گوش دهیم.

53
00:05:26,000 --> 00:05:36,000
برای مثال، اگر من بنوازم، در حالی که چوب را در دست دارم - که در واقع هیچ وقت چوب را ول نمی کنم -

54
00:05:36,000 --> 00:05:40,000
شک نسبتاً زیادی را حس می کنید که از دستتان بالا می رود.

55
00:05:40,000 --> 00:05:42,000
و باورتان بشود یا نه - کاملأ احساس می کنید

56
00:05:42,000 --> 00:05:45,000
که از ساز و چوب جدا و غیروابسته هستید،

57
00:05:45,000 --> 00:05:51,000
با اینکه خیلی محکم چوب را در دست گرفتم.

58
00:05:51,000 --> 00:05:55,000
وقتی آن را محکم می گیرم، به طرز عجیبی بیشتر حس غیروابستگی می کنم.

59
00:05:55,000 --> 00:06:02,000
اگر فقط آن را در دستم شل تر بگیرم و اجازه بدم که دستم، کل دستم، بیشتر حالت یک سیستم حمایتی داشته باشد،

60
00:06:02,000 --> 00:06:11,000
ناگهان با تلاش کمتری، شدت صدا و پویایی بیشتری دارم. خیلی بیشتر.

61
00:06:11,000 --> 00:06:16,000
و بالاخره، حس می کنم با چوب و با طبل یکی هستم.

62
00:06:16,000 --> 00:06:18,000
و خیلی کار کمتری دارم انجام می دهم.

63
00:06:18,000 --> 00:06:21,000
پس همانطوری که با این ساز احتیاج به زمان دارم،

64
00:06:21,000 --> 00:06:27,000
با مردم هم احتیاج به زمان دارم تا بتوانم آن ها را تفسیر کنم.

65
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
نه که فقط آن ها را ترجمه کنم، اما تفسیرشان کنم.

66
00:06:29,000 --> 00:06:37,000
مثلا، اگر، فقط چند میزان از یک قطعه موسیقی را بنوازم

67
00:06:37,000 --> 00:06:42,000
در حالی که به خودم به شکل یک تکنیسین نگاه می کنم -

68
00:06:42,000 --> 00:06:47,000
یعنی کسی که در مرحله اول یک نوازنده پرکاشن هست...

69
00:06:59,000 --> 00:07:03,000
و به همین ترتیب. اگر من به خودم به شکل یک موسیقی دان نگاه کنم...

70
00:07:25,000 --> 00:07:32,000
و به همین ترتیب. فرق خیلی کمی توش هست که ارزش دارد -

71
00:07:32,000 --> 00:07:34,000
که ما به آن فکر کنیم.

72
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
و یادم است وقتی 12 سالم بود،

73
00:07:37,000 --> 00:07:43,000
شروع کردم به زدن تیمپانی و پرکاشن، و معلم من به من گفت،

74
00:07:43,000 --> 00:07:49,000
"خب، چطوری می خوایم این کار رو انجام بدیم؟ می دونی، موسیقی همش راجع به گوش دادنه."

75
00:07:49,000 --> 00:07:53,000
"آره، موافقم. خب حالا مشکل چیه؟"

76
00:07:53,000 --> 00:07:58,000
و اون گفت، "خب، چطوری می خوای این رو بشنوی؟ چطوری می خوای اون رو بشنوی؟"

77
00:07:58,000 --> 00:08:00,000
و من گفتم، "خب، تو چطوری گوش می دی؟"

78
00:08:00,000 --> 00:08:04,000
اون گفت، "خب، فکر می کنم از اینجا گوش می دم."

79
00:08:04,000 --> 00:08:09,000
و من گفتم، "خب، فکر کنم منم همین طورم - اما من از تو دستام هم می شنوم،

80
00:08:09,000 --> 00:08:16,000
از تو بازوهام، استخوان های گونه هام، جمجمه ام، شکمم، سینه ام، پاهایم و غیره."

81
00:08:16,000 --> 00:08:22,000
بنابراین درس هایمان را هر دفعه اینطوری شروع می کردیم که طبل ها را کوک می کردیم

82
00:08:22,000 --> 00:08:25,000
به خصوص، کتل درام [kettledrum]، یا تیمپانی -

83
00:08:25,000 --> 00:08:34,000
به یک صدای خیلی بم، پس یک چیزی...

84
00:08:34,000 --> 00:08:41,000
با همچین تفاوتی. بعد کم کم... کم کم...

85
00:08:41,000 --> 00:08:46,000
و شگفت انگیزه که وقتی بدنت رو رها می کنی،

86
00:08:46,000 --> 00:08:50,000
و دستت رو رها می کنی تا اجازه بدی اون نوسان وارد شه،

87
00:08:50,000 --> 00:08:54,000
در واقع، اون فرق خیلی خیلی کوچک...

88
00:08:54,000 --> 00:09:00,000
می تونه با کوچک ترین قسمت انگشتتان حس شود، اینطوری.

89
00:09:00,000 --> 00:09:04,000
و برای همین کاری که می کریم این بود که من دست هام رو روی دیوار...

90
00:09:04,000 --> 00:09:11,000
اتاق موسیقی می گذاشتم، و با هم به صدای سازها گوش می دادیم،

91
00:09:11,000 --> 00:09:14,000
و واقعاً سعی می کردیم با صداها ارتباط برقرار کنیم

92
00:09:14,000 --> 00:09:19,000
خیلی خیلی عمیق تر از اینکه فقط به گوش ها اتکا کنیم.

93
00:09:19,000 --> 00:09:23,000
چون خب معلومه، گوش در معرض همه جور چیست هست

94
00:09:23,000 --> 00:09:28,000
اتاقی که ما در آن بودیم، میزان تقویت صدا تو اتاق، کیفیت ساز،

95
00:09:28,000 --> 00:09:38,000
نوع چوب، غیره و غیره.

96
00:09:38,000 --> 00:09:46,000
همه فرق می کنند.

97
00:09:46,000 --> 00:09:51,000
یک وزن دارند، اما با صداهای رنگی.

98
00:09:51,000 --> 00:09:53,000
و اساسا این چیزیه که ما هستیم. ما فقط آدم هستیم،

99
00:09:53,000 --> 00:09:56,000
اما هر کدوم از ما رنگ صدای کوچک مخصوص خودمان را داریم که

100
00:09:56,000 --> 00:09:59,000
شخصیت های شگفت انگیز ما را

101
00:09:59,000 --> 00:10:02,000
و خصوصیاتمان و علاقه هایمان و همه چیزمان را می سازند.

102
00:10:02,000 --> 00:10:08,000
و همین طور که بزرگ تر شدم، امتحان ورودی آکادمی موسیقی رویال لندن،

103
00:10:08,000 --> 00:10:12,000
و اون ها گفتند، "خب، نه، ما تو رو قبول نمی کنیم، چون ما هیچ ایده ای نداریم،

104
00:10:12,000 --> 00:10:17,000
می دونی، از اینکه آینده یک موسیقی دان "ناشنوا" چیه."

105
00:10:17,000 --> 00:10:21,000
و من نمی توانستم این را قبول کنم.

106
00:10:21,000 --> 00:10:28,000
برای همین بهشون گفتم، "خب ببینید، اگه شما قبول نکنید -

107
00:10:28,000 --> 00:10:31,000
اگه من رو به این دلایل قبول نکنید،

108
00:10:31,000 --> 00:10:40,000
به جای توجه به توانایی نواختن، فهمیدن و عشق ورزیدن من

109
00:10:40,000 --> 00:10:43,000
هنر صدا ساختن -

110
00:10:43,000 --> 00:10:49,000
باید در مورد کسانی که قبولشان می کنید، واقعاً یک فکر جدی بکنیم."

111
00:10:49,000 --> 00:10:55,000
در نتیجه - بعد از اینکه یک بحث کوچکی داشتیم، و من دو بار برای امتحان ورودی نواختم -

112
00:10:55,000 --> 00:10:59,000
من را قبول کردند. و نه تنها من رو قبول کردند -

113
00:10:59,000 --> 00:11:03,000
بلکه اتفاقی که افتاد این بود که همه نقش...

114
00:11:03,000 --> 00:11:07,000
موسسه های موسیقی انگلستان عوض شد.

115
00:11:07,000 --> 00:11:16,000
تحت هیچ شرایطی اجازه نداشتند هیچ درخواستی را فقط به دلیل اینکه

116
00:11:16,000 --> 00:11:18,000
شخص دست یا پا ندارد قبول نکنند -

117
00:11:18,000 --> 00:11:22,000
ممکن است بالاخره هنوز بتوانند یک ساز بادی بزنند اگر توسط یک پایه نگهداشته شود.

118
00:11:22,000 --> 00:11:29,000
هیچ شرطی برای رد کردن یک متقاضی وجود نداشت.

119
00:11:29,000 --> 00:11:34,000
و به تمام متقاضیان باید گوش می دادند، آن ها را تجربه می کردند و بعد

120
00:11:34,000 --> 00:11:42,000
بر اساس توانایی نواختن موسیقی آن ها - آن شخص می تواند قبول یا رد شود.

121
00:11:42,000 --> 00:11:48,000
بنابراین، نتیجه این بود که یک تعداد جالبی

122
00:11:48,000 --> 00:11:52,000
از شاگردها وارد موسسات موسیقی مختلف شدند.

123
00:11:52,000 --> 00:11:55,000
و باید بگم خیلی از آن ها، الان

124
00:11:55,000 --> 00:11:59,000
در ارکسترهای حرفه ای سراسر جهان هستند.

125
00:11:59,000 --> 00:12:01,000
چیز جالب در رابطه با این موضوع این است که، با اینکه

126
00:12:01,000 --> 00:12:06,000
[تشویق حضار]

127
00:12:06,000 --> 00:12:12,000
با سادگی مردم نه تنها با صدا ارتباط برقرار کردند -

128
00:12:12,000 --> 00:12:19,000
که اساسا در مورد همه ما صدق می کند، و به خوبی می دانیم که موسیقی داروی روزانه ما است.

129
00:12:19,000 --> 00:12:22,000
من می گم موسیقی، اما در واقع منظورم صدا هست.

130
00:12:22,000 --> 00:12:25,000
چون می دانید، بعضی چیزهای خارق العاده ای که من تجربه کرده ام

131
00:12:25,000 --> 00:12:30,000
به عنوان یک موسیقی دان، وقتی یک پسر 15 ساله داشته باشید

132
00:12:30,000 --> 00:12:35,000
که باورنکردنی ترین محدودیت ها را دارد،

133
00:12:35,000 --> 00:12:38,000
که ممکن است نتواند حرکاتش را کنترل کند،

134
00:12:38,000 --> 00:12:41,000
که ممکن است ناشنوا، نابینا و غیره وغیره باشد.

135
00:12:41,000 --> 00:12:47,000
ناگهان، اگر آن پسر نزدیک این ساز بشیند،

136
00:12:47,000 --> 00:12:50,000
و شاید حتی زیر این ماریمبا [marimba] دراز بکشد،

137
00:12:50,000 --> 00:12:56,000
و شما قطعه ای بنوازید که به طرز فوق العاده ای ارگانیک است، تقریباً

138
00:12:56,000 --> 00:12:59,000
خیلی چوب های مناسبی ندارم، شاید -

139
00:12:59,000 --> 00:13:03,000
یک چیزی شبیه این. بگذارید عوض کنم.

140
00:13:53,000 --> 00:13:54,000
یک چیزی که به طرز باور نکردنی ای ساده است -

141
00:13:54,000 --> 00:14:00,000
اما او چیزی را تجربه خواهد کرد که من نمی کنم،

142
00:14:00,000 --> 00:14:02,000
چون من بالای صدا هستم.

143
00:14:02,000 --> 00:14:05,000
صدا از این جهت وارد من می شود.

144
00:14:05,000 --> 00:14:08,000
اما برای اون صدا از طریق تقویت کننده های صدا وارد می شود.

145
00:14:08,000 --> 00:14:18,000
اگر هیچ تقویت کننده صدایی روی این نبود، اون-

146
00:14:18,000 --> 00:14:22,000
صدای پر و کاملی را تجربه می کرد که شمایی که در ردیق های اول هستید

147
00:14:22,000 --> 00:14:26,000
تجربه نمی کردید؛ شمایی که در ردیف های آخر هستید هم تجربه نمی کردید.

148
00:14:26,000 --> 00:14:29,000
هر کدام از ما، بسته به جایی که نشسته ایم،

149
00:14:29,000 --> 00:14:33,000
این صدا را کاملا متفاوت تجربه خواهیم کرد،

150
00:14:33,000 --> 00:14:36,000
و مسلما، به عنوان کسی که در تولید صدا نقش دارم،

151
00:14:36,000 --> 00:14:42,000
یعنی حتی شروعش با این است که چه نوع صدایی می خواهم تولید کنم -

152
00:14:42,000 --> 00:14:45,000
مثلاً این صدا

153
00:14:51,000 --> 00:14:54,000
چیزی می شنوید؟

154
00:14:54,000 --> 00:14:57,000
دقیقاً چون من اصلا بهش دست هم نزدم.

155
00:14:57,000 --> 00:15:03,000
اما باز با این وجود حس می کنیم یه چیزی اتفاق می افته.

156
00:15:03,000 --> 00:15:05,000
همان جوری که وقتی می بینم درخت ها تکان می خورند،

157
00:15:05,000 --> 00:15:09,000
و تصور می کنم که درخت صدای خش خی می دهد.

158
00:15:09,000 --> 00:15:11,000
می بینید منظورم چیه؟

159
00:15:11,000 --> 00:15:15,000
هر زمان که چشم ها چیزی رو می بینند، یک صدا هم در حال اتفاق افتادن است.

160
00:15:15,000 --> 00:15:19,000
پس همیشه، همیشه آن -

161
00:15:19,000 --> 00:15:24,000
منظورم این است که، همین تنوع چیزهایی که می توانیم انتخاب و رسم کنیم.

162
00:15:24,000 --> 00:15:30,000
بنابراین همه اجراهای من بر کاملاً بر اساس چیزهایی است که تجربه می کنیم،

163
00:15:30,000 --> 00:15:34,000
و نه با یاد گرفتن یک قطعه موسیقی، و قرار دادن تفسیر کس دیگری روی آن،

164
00:15:34,000 --> 00:15:39,000
یا با خرید تمام سی دی های آن قطعه خاص موسیقی، و غیره و غیره.

165
00:15:39,000 --> 00:15:45,000
چون اون به من چیزی نمی دهد که به اندازه کافی خام و پایه ای باشد،

166
00:15:45,000 --> 00:15:51,000
و چیزی که من بتوانم به طور کامل سفر آن را حس کنم.

167
00:15:51,000 --> 00:16:00,000
برای همین ممکنه که در بعضی سالن ها، این شدت صدا خوب کار کند

168
00:16:09,000 --> 00:16:13,000
اما ممکنه که در سالن های دیگر، به سادگی آن را اصلا تجربه نکنند

169
00:16:13,000 --> 00:16:16,000
و بنابراین، سطح نواختن ملایم،

170
00:16:16,000 --> 00:16:18,000
و آرام من ممکن است این باشد -

171
00:16:43,000 --> 00:16:50,000
می بینید منظورم چیست؟ بنابراین به خاطر این انفجار دسترسی به صدا،

172
00:16:50,000 --> 00:16:52,000
مخصوصاً توسط افراد ناشنوا،

173
00:16:52,000 --> 00:16:57,000
این طریقه برخورد موسسه های موسیقی،

174
00:16:57,000 --> 00:17:03,000
و مدارس مربوط به ناشنوایان با صدا را تغییر داده. و نه فقط به عنوان یک روش درمان -

175
00:17:03,000 --> 00:17:06,000
البته، به عنوان کسی که در تولید صدا نقش دارد، می گویم که،

176
00:17:06,000 --> 00:17:09,000
مسلماً جنبه درمانی اش هم مهم است.

177
00:17:09,000 --> 00:17:16,000
معنی اش این است که صداشناس ها مجبور شدند واقعا فکر کنند در مورد سالن هایی که

178
00:17:16,000 --> 00:17:21,000
ساخته اند. با جرأت می گویم که تعداد خیلی کمی در دنیا سالن داریم

179
00:17:21,000 --> 00:17:25,000
که واقعا صداشناس های خوبی دارند،

180
00:17:25,000 --> 00:17:31,000
اما اینی که می گوم منظورم جایی است که می توانید هر کاری که تصورش می کنید را انجام دهید.

181
00:17:31,000 --> 00:17:36,000
از کوچک ترین، ملایم ترین، آرام ترین صدا گرفته تا صدایی که خیلی وسیع،

182
00:17:36,000 --> 00:17:41,000
با عظمت و فوق العاده است!

183
00:17:41,000 --> 00:17:43,000
ممکن است در آن حالت صدای خوبی بدهد، اما نه در آن یکی حالت.

184
00:17:43,000 --> 00:17:45,000
ممکن است در آن حالت عالی باشد، اما در آنجا افتضاح باشد.

185
00:17:45,000 --> 00:17:49,000
شاید آنجا افتضاح باشد، اما آنجا خیلی هم بد نباشد، و غیره و غیره.

186
00:17:49,000 --> 00:17:54,000
بنابراین پیدا کردن یک سالن واقعی باورنکردنی است

187
00:17:54,000 --> 00:17:58,000
که در آن بتوانید دقیقا هر چیزی که تصور می کنید را برنید،

188
00:17:58,000 --> 00:18:01,000
بدون اینکه به صورت مصنوعی تقویت شود.

189
00:18:01,000 --> 00:18:08,000
برای همین صداشناس ها در واقع با کسانی در گفتگواند که

190
00:18:08,000 --> 00:18:14,000
مشکل شنوایی دارند، و کسانی اند که در تولید صدا نقش دارند.

191
00:18:14,000 --> 00:18:16,000
و این واقعأ جالب است.

192
00:18:16,000 --> 00:18:22,000
می دانید، من نمی توانم در باره اینکه واقعاً چه اتفاقی دارد می افتد جزئیات ارائه بدهم

193
00:18:22,000 --> 00:18:28,000
با یک همچین سالن هایی، اما مسئله اینجاست که آن ها دارند سراغ کسانی می روند که

194
00:18:28,000 --> 00:18:32,000
سال های سال در مورد آن ها گفته ایم که،

195
00:18:32,000 --> 00:18:35,000
"خب، چه جوری اون ها می تونند موسیقی رو تجربه کنند؟ می دونی، اون ها کرند."

196
00:18:35,000 --> 00:18:39,000
ما فقط - این کار را می کنیم، و تصور می کنیم که نا شنوا بودن اینجوری است.

197
00:18:39,000 --> 00:18:41,000
یا این کار را انجام می دهیم، و تصور می کنیم نابینا بودن اینطوریست.

198
00:18:41,000 --> 00:18:46,000
اگر کسی را در صندلی چرخ دار ببینیم، فکر می کنیم که لابد نمی تواند رای برود.

199
00:18:46,000 --> 00:18:53,000
ممکن است اینطوری باشد که آن ها می توانند 3، 4 یا 5 قدم راه بروند. همین، برای آن ها، یعنی می توانند راه بروند.

200
00:18:53,000 --> 00:18:57,000
در طی یک سال، ممکن است دو قدم اضافه شود.

201
00:18:57,000 --> 00:19:00,000
در طی یک سال بعدی هم، سه قدم دیگر اضافه شوند.

202
00:19:00,000 --> 00:19:05,000
این ها، جنبه های خیلی بزرگی اند که باید به آن ها فکر کرد.

203
00:19:05,000 --> 00:19:09,000
پس وقتی واقعاً به همدیگر گوش می دهیم،

204
00:19:09,000 --> 00:19:17,000
به طورز باور نکردنی ای مهم است که مهارت های گوش دادن خود را امتحان کنیم.

205
00:19:17,000 --> 00:19:22,000
اینکه واقعا از بدن هایمان به عنوان اتاق هایی برای پیچیدن صدا در آن ها استفاده کنیم و قضاوت نکنیم.

206
00:19:22,000 --> 00:19:26,000
برای من، به عنوان یک موسیقی دان که با موسیقی که 99 درصد جدید است سر و کار دارد،

207
00:19:26,000 --> 00:19:29,000
برای من خیلی ساده است که بگویم، "وای آره، اون قطعه رو دوست دارم.

208
00:19:29,000 --> 00:19:31,000
وان نه، اون قطعه رو دوست ندارم." و غیره.

209
00:19:31,000 --> 00:19:37,000
و می دانید چیست، فهمیده ام که فقط باید به آن قطعه های موسیقی زمان واقعی بدهم.

210
00:19:37,000 --> 00:19:42,000
ممکن است مشکل از این باشد که رابطه میان من و آن قطعه موسیقی دقیقاً درست نیست.

211
00:19:42,000 --> 00:19:47,000
اما این معنی را نمی دهد که من حق دارم بگویم قطعه بدی است.

212
00:19:47,000 --> 00:19:52,000
و می دانید، یکی از چیزهای خوبی که موسیقیدان بودن دارد،

213
00:19:52,000 --> 00:19:56,000
این است که به طرز باورنکردنی ای روان و متحرک است.

214
00:19:56,000 --> 00:20:00,000
برای همین، هیچ قوانینی وجود ندارد، درست و غلط وجود ندارد، این روش یا آن روش وجود ندارد.

215
00:20:00,000 --> 00:20:05,000
اگر از شما بخواهم دست بزنید - شاید بتوانم این کار را بکنم.

216
00:20:05,000 --> 00:20:11,000
اگر فقط بتوانم بگویم، "لطفاً دست بزنید." و صدای طوفان درست کنم.

217
00:20:11,000 --> 00:20:14,000
فرضم بر این است که همه ما طوفان را تجربه کرده ایم.

218
00:20:14,000 --> 00:20:16,000
حالا، منظورم فقط صداش نیست،

219
00:20:16,000 --> 00:20:21,000
منظورم این است که واقعاً با همه وجودتان به آن صدای طوفان گوش دهید.

220
00:20:21,000 --> 00:20:26,000
و لطفاً سعی کنید آن را از طریق دست زدن هایتان به وجود آورید. سعی کنید. - لطفاً سعی کنید.

221
00:20:26,000 --> 00:20:33,000
[صدای دست زدن]

222
00:20:33,000 --> 00:20:43,000
خیلی عالی بود! برف. برف. تا حالا برف شنیده اید؟

223
00:20:43,000 --> 00:20:44,000
حضار: نه

224
00:20:44,000 --> 00:20:50,000
اولین گلین: خب پس دیگه نمی خواد دست بزنید. [صدای خنده] دوباره سعی کنید.

225
00:20:50,000 --> 00:20:56,000
دوباره سعی کنید. برف

226
00:20:56,000 --> 00:20:58,000
ببینید، شما بیدارید.

227
00:20:58,000 --> 00:21:07,000
باران. بد نبود. بد نبود.

228
00:21:07,000 --> 00:21:11,000
می دانید، چیز جالب اینجا این است که، من از یک گروه از کودکان

229
00:21:11,000 --> 00:21:15,000
همین سوال را نه چندان وقت پیش پرسیدم.

230
00:21:15,000 --> 00:21:19,000
حالا - تخیل خیلی خوبی بود، واقعاً ممنونم.

231
00:21:19,000 --> 00:21:22,000
البته، هیچ کدام از شما از صندلی هایتان بلند نشدید که فکر کنید

232
00:21:22,000 --> 00:21:24,000
"خب، چطوری می توانم دست بزنم؟ خب شاید...

233
00:21:27,000 --> 00:21:30,000
- شاید بتوانم از زیورآلاتم استفاده کنم تا صدای اضافی تولید کنم.

234
00:21:30,000 --> 00:21:34,000
شاید بتوانم از دیگر اعضاي بدنم برای در آوردن صدای اضافی استفاده کنم."

235
00:21:34,000 --> 00:21:39,000
هیچ کدام از شما در مورد دست زدن به طرز دیگری فکر نکردید

236
00:21:39,000 --> 00:21:43,000
جز اینکه در صندلی خود بشینید و از دو دست هایتان استفاده کنید.

237
00:21:43,000 --> 00:21:45,000
درست همان جوری که به موسیقی گوش می دهیم،

238
00:21:45,000 --> 00:21:49,000
تصور می کنیم که همه اش از طریق اینجا وارد می شود.

239
00:21:49,000 --> 00:21:53,000
این جوری است که ما موسیقی را تجربه می کنیم. مسلماً اینطوری نیست.

240
00:21:53,000 --> 00:21:57,000
طوفان را تجربه می کنیم - طوفان، طوفان. فکر کنید، فکر کنید، فکر کنید.

241
00:21:57,000 --> 00:22:04,000
گوش کنید، گوش کنید، گوش کنید. حالا - با طوفان چه کاری می توانیم بکنیم؟

242
00:22:04,000 --> 00:22:09,000
معلمم را یادم می آید. وقتی اول شروع کردم، اولین جلسه ام،

243
00:22:09,000 --> 00:22:13,000
کاملاً آماده بودم، با چوب ها

244
00:22:13,000 --> 00:22:18,000
و به جای اینکه به من بگوبد، "خب، اولین، لطفاً. پاهایت را کمی باز نگه دار،

245
00:22:18,000 --> 00:22:24,000
دست ها هم تقریباً در حالت 90 درجه خم کن، چوب ها را تقریبا به حالت V شکل نگه دار،

246
00:22:24,000 --> 00:22:27,000
انقدر اینجا فضا بگذار، و غیره.

247
00:22:27,000 --> 00:22:29,000
لطفاً کمرت را صاف نگه دار، غیره و غیره و غیره.

248
00:22:29,000 --> 00:22:33,000
که اگر می گفت من احتمالاً کاملاً خشک و یخ زده می شدم،

249
00:22:33,000 --> 00:22:35,000
و نمی توانستم بر طبل ضربه وارد کنم،

250
00:22:35,000 --> 00:22:37,000
چون داشتم به خیلی چیزهای دیگر فکر می کردم. در عوض، او گفت،

251
00:22:37,000 --> 00:22:42,000
"اولین، این طبل را برای 7 روز با خودت ببر، و من هفته بعد می بینمت."

252
00:22:42,000 --> 00:22:47,000
در نتیجه، خدای من! چیکار باید می کردم؟ دیگر به چوب ها نیازی نداشتم،

253
00:22:47,000 --> 00:22:49,000
اجازه نداشتم این چوب ها را داشته باشم.

254
00:22:49,000 --> 00:22:53,000
باید فقط به این طبل بخصوص نگاه می کردم،

255
00:22:53,000 --> 00:22:58,000
می دیدم چطوری ساخته شده است، این دسته ها کارشان چیست، snare ها کارشان چیست.

256
00:22:58,000 --> 00:23:05,000
برعکسش می کردم، بالا و پایین اش را آزمایش می کردم.

257
00:23:05,000 --> 00:23:11,000
با بدنم آزمایش می کردم، با زیورآلات آزمایش می کردم،

258
00:23:11,000 --> 00:23:13,000
با همه جور چیز آزمایش می کردم.

259
00:23:23,000 --> 00:23:26,000
و مسلماً، با یک عالمه زخم و کبودی برگشتم -

260
00:23:26,000 --> 00:23:31,000
اما علارغم آن ها، واقعاً تجربه باورنکردنی ای بود،

261
00:23:31,000 --> 00:23:36,000
چون آن وقت، کجا امکان داشت من آن چیزها را در یک قطعه موسیقی تجربه کنم؟

262
00:23:36,000 --> 00:23:40,000
کجا امکان دارد شما آن چیزها را در یک کتاب درس تجربه کنید؟

263
00:23:40,000 --> 00:23:43,000
برای همین هیچ وفت و هیچ وقت با کتاب های درس واقعی کار نکردیم.

264
00:23:43,000 --> 00:23:46,000
بنابراین مثلاً، یکی از چیزهایی که یاد می گیریم

265
00:23:46,000 --> 00:23:52,000
وقتی داریم خود را یک نوازنده پرکاشن در نظر می گیریم در تضاد با یک موسیقی دان،

266
00:23:52,000 --> 00:23:56,000
تک ضرب ها است.

267
00:23:59,000 --> 00:24:06,000
مثل این. و بعد یکم تندتر و تندتر و تندتر می شود.

268
00:24:06,000 --> 00:24:09,000
و به همین ترتیب ادامه دارد. این قطعه به چه چیزی نیاز دارد؟

269
00:24:09,000 --> 00:24:17,000
تک ضرب. پس چرا نمی توانم وقتی یک قطعه موسیقی گوش می دهم این کار را بکنم؟

270
00:24:17,000 --> 00:24:20,000
و این دقیقاً کاری است که او کرد.

271
00:24:20,000 --> 00:24:25,000
و جالب است که هر چه بزرگ تر شدم، وقتی یک دانشجوی تمام وقت شدم

272
00:24:25,000 --> 00:24:31,000
در جای که به اصطلاح یک "موسسه موسیقی" بود، همه آن از پنجره دور انداخته شد.

273
00:24:31,000 --> 00:24:33,000
باید از کتاب های درسی درس می خواندیم.

274
00:24:33,000 --> 00:24:37,000
و دائما، این سوال، که خب، چرا؟ چرا؟ این به چی ربط داره؟

275
00:24:37,000 --> 00:24:41,000
من احتیاج دارم یک قطعه موسیقی بزنم. "خب به هرحال، این به تسلط تو کمک خواهد کرد!"

276
00:24:41,000 --> 00:24:46,000
خب، چطوری؟ چرا باید آن را یاد بگیرم؟ من احتیاج دارم آن را به یک قطعه موسیقی ربط دهم.

277
00:24:46,000 --> 00:24:49,000
می دانید. باید چیزی بگویم.

278
00:24:49,000 --> 00:24:51,000
چرا دارم الگوهای پارادیدل [Paradiddle] را تمرین می کنم؟

279
00:24:55,000 --> 00:25:00,000
آیا عملاً برای تسلط است، تسلط گرفتن چوب ها؟ چرا دارم اون کار را می کنم؟

280
00:25:00,000 --> 00:25:03,000
باید دلیل را داشته باشم،

281
00:25:03,000 --> 00:25:08,000
و دلیلش باید از طریق موسیقی باشد.

282
00:25:08,000 --> 00:25:13,000
و با گفتن چیزی از طریق موسیقی باشد، که در واقع یعنی صدا،

283
00:25:13,000 --> 00:25:18,000
آن وقت می توانیم همه جور چیز را به همه جور آدم برسانیم.

284
00:25:18,000 --> 00:25:21,000
ولی من نمی خواهم مسئولیت بار عاطفی شما را بر عهده بگیرم.

285
00:25:21,000 --> 00:25:23,000
آن دیگر به خود شما مربوط است، وقتی وارد یک سالن می شوید.

286
00:25:23,000 --> 00:25:29,000
برای اینکه آن وقت آن تعیین می کند که چطوری به بعضی چیزها گوش می دهیم.

287
00:25:29,000 --> 00:25:35,000
ممکن است غمگین، خوشحال، شاد، یا عصبانی باشم وقتی

288
00:25:35,000 --> 00:25:37,000
بعضی قطعه های مخصوص را می زنم، اما لزوماً

289
00:25:37,000 --> 00:25:41,000
نمی خواهم که شما هم دقیقاً حس من را احساس کنید.

290
00:25:41,000 --> 00:25:44,000
بنابراین لطفاً دفعه بعدی که به یک کنسرت می روید،

291
00:25:44,000 --> 00:25:51,000
اجازه دهید بدنتان خود را باز کند، اجازه دهید بدنتان این اتاق تقویت و تشدید کننده صدا باشد.

292
00:25:51,000 --> 00:25:56,000
بدانید که قرار نیست همان چیزی که نوازنده حس می کنید را حس کنید.

293
00:25:56,000 --> 00:26:00,000
نوازنده برای درک صدای واقعی در بدترین جایگاه قرار دارد.

294
00:26:00,000 --> 00:26:06,000
دارند صدای تماس چوب روی طبل را می شنوند،

295
00:26:06,000 --> 00:26:10,000
و یا مضراب روی ساز ,یا آرشه روی سیم و غیره

296
00:26:10,000 --> 00:26:14,000
یا نفسی که دارد صدا را در سازهای بادی برنجی می سازد.

297
00:26:14,000 --> 00:26:16,000
دارند آن خامی را آنجا حس می کنند.

298
00:26:16,000 --> 00:26:20,000
اما در عین حال دارند یک چیز خالص باورنکردنی را تجربه می کنند.

299
00:26:20,000 --> 00:26:24,000
که اصلاً قبل از وقتی است که صدا دارد شنیده می شود.

300
00:26:24,000 --> 00:26:30,000
لطفا دقت کنید، به زندگی صدا پس از اولین ضربه ی یا دمیدن واقعی،

301
00:26:30,000 --> 00:26:37,000
که دارد به بیرون کشیده می شود. فقط سیر کامل آن صدا را تجربه کنید

302
00:26:37,000 --> 00:26:41,000
همان طوری که من آرزو داشتم سیر کامل

303
00:26:41,000 --> 00:26:46,000
این کنفرانس مخصوص را تجربه می کردم به جای اینکه تازه دیشب برسم.

304
00:26:46,000 --> 00:26:50,000
امیدوارم که بتونیم در طی این روز، یک یا دو چیز را با هم در میان بگذاریم.

305
00:26:50,000 --> 00:26:53,000
اما خیلی ممنونم که من را به حضور خود پذیزفتید.

306
00:26:53,000 --> 00:27:03,000
[تشویق حضار]