WEBVTT

00:00:06.828 --> 00:00:08.654
คุณคงจะเข้าใจความรู้สึก

00:00:08.654 --> 00:00:12.509
เวลาโทรศัพท์ของคุณส่งเสียง
คร่ำครวญครั้งสุดท้าย "ปี๊ป"

00:00:12.509 --> 00:00:14.917
แล้วตัดสายคุณทิ้งไป
โดยที่คุณยังพูดไม่จบ

00:00:14.917 --> 00:00:18.802
ตอนนั้น คุณอาจจะอยาก
เขวี้ยงแบตเตอรี่ทิ้ง

00:00:18.802 --> 00:00:20.855
มากกว่าจะชื่นชมมัน

00:00:20.855 --> 00:00:24.683
แต่แบตเตอรี่เป็นชัยชนะ
ของวงการวิทยาศาสตร์

00:00:24.683 --> 00:00:28.027
มันทำให้สมาร์ทโฟนและเทคโนโลยีอื่นๆ
ทำงานต่อไปได้

00:00:28.027 --> 00:00:32.484
โดยเราที่ไม่ต้องไปวุ่นวาย
กับสายไฟยุ่งเหยิง

00:00:32.484 --> 00:00:35.769
แต่แบตเตอรี่ที่ดีที่สุด
ก็ยังเสื่อมสภาพลงทุกวัน

00:00:35.769 --> 00:00:39.717
มันค่อยๆ สูญเสียประสิทธิภาพ
และหมดอายุในที่สุด

00:00:39.717 --> 00:00:41.101
แล้วทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้น

00:00:41.101 --> 00:00:45.571
แบตเตอรี่สามารถเก็บประจุไฟฟ้า
มากมายได้อย่างไร

00:00:45.571 --> 00:00:50.249
ทุกอย่างเริ่มขึ้นในช่วงทศวรรษ 1780 
โดยนักวิทยาศาสตร์ชาวอิตาลีสองคน

00:00:50.249 --> 00:00:53.655
ลุยจิ กัลวานี และ อเลสซานโดร โวลตา

00:00:53.655 --> 00:00:55.356
และกบตัวหนึ่ง

00:00:55.356 --> 00:00:58.596
เล่ากันว่าขณะที่กัลวานีกำลังศึกษาขาของกบ

00:00:58.596 --> 00:01:02.233
เขาเอาเครื่องมือโลหะ
เขี่ยไปที่เส้นประสาทเส้นหนึ่ง

00:01:02.233 --> 00:01:04.674
ทำให้กล้ามเนื้อที่ขากบกระตุก

00:01:04.674 --> 00:01:07.403
กัลวานีเรียกมันว่า ไฟฟ้าจากสัตว์

00:01:07.403 --> 00:01:12.225
โดยเชื่อว่าไฟฟ้าประเภทนั้น
ถูกเก็บไว้ในสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง

00:01:12.225 --> 00:01:13.854
แต่โวลตาไม่เห็นด้วย

00:01:13.854 --> 00:01:17.834
แย้งว่าโลหะต่างหากที่ทำให้ขากระตุก

00:01:17.834 --> 00:01:22.463
ในที่สุดการโต้เถียงก็ตกลงกันได้
ด้วยการทดลองสุดล้ำของโวลตา

00:01:22.463 --> 00:01:27.858
เขาทดสอบความคิดของเขา
ด้วยแท่งสังกะสีสลับกับทองแดง

00:01:27.858 --> 00:01:32.486
คั่นด้วยกระดาษหรือผ้า
ชุบด้วยน้ำเกลือ

00:01:32.486 --> 00:01:38.947
สิ่งที่เกิดขึ้นในแท่งของโวลตาคือสิ่งที่
นักเคมีเรียกว่า ออกซิเดชั่นและรีดัคชั่น

00:01:38.947 --> 00:01:42.796
สังกะสีทำปฏิกริยาออกซิไดซ์
ซึ่งก็คือ มันเสียอิเลคตรอน

00:01:42.796 --> 00:01:48.587
ประจุในน้ำรับอิเลคตรอนมา 
ผ่านทางปฏิกริยารีดัคชั่น

00:01:48.587 --> 00:01:50.966
แล้วกลายเป็นแกสไฮโดรเจนออกมา

00:01:50.966 --> 00:01:53.736
โวลตาอาจจะช็อค
ถ้าได้รู้เรื่องสุดท้ายนี่

00:01:53.736 --> 00:01:56.369
เขาคิดว่าปฏิกริยาเกิดขึ้นในสังกะสี

00:01:56.369 --> 00:01:58.359
ไม่ใช่ในสารละลาย

00:01:58.359 --> 00:02:01.206
อย่างไรก็ตาม ทุกวันนี้
เราให้เกียรติการค้นพบของโวลตา

00:02:01.206 --> 00:02:05.967
ด้วยการตั้งชื่อหน่วยมาตรฐาน 
ของไฟฟ้าว่า "โวลต์"

00:02:05.967 --> 00:02:11.680
วงจรออกซิเดชั่น-รีดัคชั่น สร้างกระแสการไหล
ของอิเลคตรอนระหว่างสารสองชนิด

00:02:11.680 --> 00:02:15.301
และถ้าคุณต่อหลอดไฟหรือเครื่องดูดฝุ่น
ระหว่างสองสารนี้

00:02:15.301 --> 00:02:17.066
คุณจะให้พลังงานกับมัน

00:02:17.066 --> 00:02:21.369
ตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 นักวิทยาศาสตร์
ได้พัฒนารูปแบบของโวลตา

00:02:21.369 --> 00:02:26.621
พวกเขาแทนที่สารละลายด้วยเซลล์แห้ง
ที่บรรจุด้วยสารเคมีแบบเปียก

00:02:26.621 --> 00:02:28.389
แต่หลักการยังคงเหมือนเดิม

00:02:28.389 --> 00:02:32.006
โลหะทำปฏิกริยาออกซิไดซ์
ปล่อยอิเลคตรอนออกทำงาน

00:02:32.006 --> 00:02:35.969
และรับอิเลคตรอนกลับมา
โดยการเกิดปฏิกริยารีดัคชั่น

00:02:35.969 --> 00:02:38.500
แต่แบตเตอรี่มีปริมาณโลหะจำกัด

00:02:38.500 --> 00:02:42.355
และเมื่อส่วนใหญ่ถูกออกซิไดซ์
แบตเตอรี่ก็หมด

00:02:42.355 --> 00:02:46.559
แบตเตอรี่ชาร์จได้จึงเป็น
การแก้ปัญหาชั่วคราวสำหรับปัญหานี้

00:02:46.559 --> 00:02:50.823
ด้วยการทำให้ปฏิกริยา
ออกซิเดชั่น-รีดัคชั่นย้อนกลับได้

00:02:50.823 --> 00:02:53.683
อิเลคตรอนสามารถไหลย้อน
ในทิศทางตรงข้าม

00:02:53.683 --> 00:02:56.181
ด้วยการชาร์จไฟ

00:02:56.181 --> 00:02:59.614
การเสียบปลั๊กเพื่อดึงกระแสไฟฟ้า
มาจากเต้าไฟที่ผนัง

00:02:59.614 --> 00:03:02.799
ทำให้เกิดปฏิกริยา
สร้างโลหะขึ้นใหม่

00:03:02.799 --> 00:03:07.577
ทำให้มีอิเลคตรอนมากพอสำหรับออกซิเดชั่น
เมื่อคุณต้องการมันในครั้งต่อไป

00:03:07.577 --> 00:03:10.377
ทว่า แม้แต่แบตเตอรี่ชาร์จได้
ก็ไม่คงทนตลอดกาล

00:03:10.377 --> 00:03:14.228
เมื่อเวลาผ่านไป การเกิดซ้ำๆของปฏิกริยา
ทำให้เกิดความไม่สมบูรณ์

00:03:14.228 --> 00:03:19.530
และความไม่สม่ำเสมอที่ผิวโลหะ
ทำให้มันไม่สามารถออกซิไดซ์ได้อย่างสมบูรณ์

00:03:19.530 --> 00:03:22.940
อิเลคตรอนจะไม่ไหลผ่านวงจรอีก

00:03:22.940 --> 00:03:24.836
แบตเตอรี่ก็จะเสีย

00:03:24.836 --> 00:03:27.021
แบตเตอรี่ชาร์จได้บางตัว

00:03:27.021 --> 00:03:31.348
จะเสียหลังจากการชาร์จซ้ำ
ไม่กี่ร้อยครั้ง

00:03:31.348 --> 00:03:36.687
ในขณะที่แบตเตอรี่รุ่นใหม่จะไม่เสีย
และใช้งานได้หลายพันครั้ง

00:03:36.687 --> 00:03:39.410
แบตเตอรี่ในอนาคต
อาจจะเป็นแผ่นบางๆ เบาๆ

00:03:39.410 --> 00:03:42.173
และทำงานด้วยหลักการควอนตัมฟิสิกส์

00:03:42.173 --> 00:03:45.908
ใช้ชาร์จซ้ำได้หลายแสนครั้ง

00:03:45.908 --> 00:03:49.276
แต่จนกว่านักวิทยาศาสตร์จะหาทาง
ใช้ประโยชน์จากการเคลื่อนที่

00:03:49.276 --> 00:03:51.968
เพื่อชาร์จแบตเตอรี่ของคุณ
เหมือนรถยนต์

00:03:51.968 --> 00:03:54.697
หรือการติดแผ่นโซลาร์เซลล์
บนอุปกรณ์ของคุณ

00:03:54.697 --> 00:03:56.815
การเสียบปลั๊กสายชาร์จเข้าที่ผนัง

00:03:56.815 --> 00:03:59.798
แทนที่จะใช้แบตเตอรี่จนหมด

00:04:19.336 --> 00:04:19.586
เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะป้องกันไม่ให้เกิด 
"เสียงปิ๊ป" แบตหมดอีก