[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.70,0:00:03.52,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือลักษณะการเกิดสงคราม
Dialogue: 0,0:00:03.52,0:00:06.78,Default,,0000,0000,0000,,วันหนึ่ง คุณใช้ชีวิตตามปรกติ
Dialogue: 0,0:00:06.78,0:00:09.30,Default,,0000,0000,0000,,วางแผนจะไปปาร์ตี้
Dialogue: 0,0:00:09.30,0:00:11.68,Default,,0000,0000,0000,,ส่งลูกไปโรงเรียน
Dialogue: 0,0:00:11.68,0:00:14.39,Default,,0000,0000,0000,,นัดหมอฟัน
Dialogue: 0,0:00:14.39,0:00:18.02,Default,,0000,0000,0000,,รู้ตัวอีกที โทรศัพท์ก็ถูกตัด
Dialogue: 0,0:00:18.02,0:00:21.96,Default,,0000,0000,0000,,ทีวีงดออกอากาศ มีคนถืออาวุธอยู่ตามถนน
Dialogue: 0,0:00:21.96,0:00:24.27,Default,,0000,0000,0000,,มีเครื่องกีดขวางบนถนน
Dialogue: 0,0:00:24.27,0:00:28.75,Default,,0000,0000,0000,,ชีวิตที่คุณรู้จัก เหมือนถูกกดปุ่มพอส
Dialogue: 0,0:00:28.75,0:00:30.96,Default,,0000,0000,0000,,มันหยุด
Dialogue: 0,0:00:30.96,0:00:33.51,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะยืมเรื่องจากเพื่อนคนหนึ่งมาเล่าให้ฟังค่ะ
Dialogue: 0,0:00:33.51,0:00:36.49,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อนชาวบอสเนียของฉัน และเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ
Dialogue: 0,0:00:36.49,0:00:40.87,Default,,0000,0000,0000,,เพราะมันจะทำให้คุณรู้ชัดว่า ความรู้สึกนั้นเป็นอย่างไร
Dialogue: 0,0:00:40.87,0:00:44.96,Default,,0000,0000,0000,,วันหนึ่งในเดือนเมษายน ปี 1992 เธอกำลังเดินไปทำงาน
Dialogue: 0,0:00:44.96,0:00:48.11,Default,,0000,0000,0000,,ใส่กระโปรงสั้น รองเท่้าส้นสูง เธอเป็นพนักงานธนาคาร
Dialogue: 0,0:00:48.11,0:00:51.63,Default,,0000,0000,0000,,เธอเป็นคุณแม่ยังสาว แล้วก็เป็นคนชอบเฮฮาปาร์ตี้
Dialogue: 0,0:00:51.63,0:00:53.47,Default,,0000,0000,0000,,เธอเป็นคนน่ารัก
Dialogue: 0,0:00:53.47,0:00:56.78,Default,,0000,0000,0000,,ทันใดนั้นเธอก็เห็นรถถัง
Dialogue: 0,0:00:56.78,0:00:59.98,Default,,0000,0000,0000,,กำลังเคลื่อนมาบนถนนเส้นหลักของกรุงซาราเยโว
Dialogue: 0,0:00:59.98,0:01:03.53,Default,,0000,0000,0000,,ชนทุกอย่างที่ขวางทางมัน
Dialogue: 0,0:01:03.53,0:01:07.56,Default,,0000,0000,0000,,เธอคิดว่าเธอฝันไป แต่ไม่ใช่เลย
Dialogue: 0,0:01:07.56,0:01:10.31,Default,,0000,0000,0000,,เธอวิ่ง แบบเดียวกับที่เราทุกคนคงจะทำ
Dialogue: 0,0:01:10.31,0:01:14.33,Default,,0000,0000,0000,,เธอหลบหลังถังขยะ
Dialogue: 0,0:01:14.33,0:01:16.92,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งรองเท้าส้นสูงกับกระโปรงสั้น
Dialogue: 0,0:01:16.92,0:01:21.14,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่เธอหลบอยู่นั้น เธอรู้สึกว่ามันช่างไร้สาระ
Dialogue: 0,0:01:21.14,0:01:23.84,Default,,0000,0000,0000,,แต่เธอก็มองเห็นรถถังวิ่งผ่านไปพร้อมทหาร
Dialogue: 0,0:01:23.84,0:01:26.20,Default,,0000,0000,0000,,มีคนเต็มไปหมด แล้วทุกอย่างก็วุ่นวาย
Dialogue: 0,0:01:26.20,0:01:30.83,Default,,0000,0000,0000,,เธอคิดว่า "เหมือนเป็นอลิซในแดนมหัศจรรย์เลยเรา"
Dialogue: 0,0:01:30.83,0:01:33.16,Default,,0000,0000,0000,,ไถลลงไปในโพรงกระต่าย
Dialogue: 0,0:01:33.16,0:01:36.23,Default,,0000,0000,0000,,ลงไป ลงไป พบกับความวุ่นวาย
Dialogue: 0,0:01:36.23,0:01:41.63,Default,,0000,0000,0000,,แล้วชีวิตของฉันก็จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
Dialogue: 0,0:01:41.63,0:01:45.42,Default,,0000,0000,0000,,อีกไม่กี่สัปดาห์ต่อมา เพื่อนของฉันคนนี้อยู่ในฝูงชนกลุ่มใหญ่
Dialogue: 0,0:01:45.42,0:01:50.37,Default,,0000,0000,0000,,ที่กำลังผลักกัน \Nโดยมีลูกชายของเธอที่ยังเป็นทารกอยู่ในอ้อมแขน
Dialogue: 0,0:01:50.37,0:01:52.90,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อยี่นเขาให้กับคนแปลกหน้่าบนรถ
Dialogue: 0,0:01:52.90,0:01:55.93,Default,,0000,0000,0000,,รถคันท้ายๆ ที่ออกจากซาราเยโว
Dialogue: 0,0:01:55.93,0:01:59.09,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อพาเด็กๆ ออกไป เพื่อที่พวกเขาจะได้ปลอดภัย
Dialogue: 0,0:01:59.09,0:02:03.20,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่เธอกำลังพยายาม โดยมีแม่ของเธออยู่ข้างหน้า
Dialogue: 0,0:02:03.20,0:02:06.63,Default,,0000,0000,0000,,ท่ามกลางฝูงชน "เอาลูกฉันไป เอาลูกฉันไป"
Dialogue: 0,0:02:06.63,0:02:12.68,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเธอก็ส่งลูกชายของเธอให้กับใครคนนึงผ่านทางหน้าต่าง
Dialogue: 0,0:02:12.68,0:02:15.55,Default,,0000,0000,0000,,แล้วก็ไม่ได้พบลูกชายของเธออีกหลายปี
Dialogue: 0,0:02:15.55,0:02:19.27,Default,,0000,0000,0000,,การโจมตีเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาสามปีครึ่ง
Dialogue: 0,0:02:19.27,0:02:21.56,Default,,0000,0000,0000,,เป็นสามปีครึ่งที่ไม่มีน้ำ
Dialogue: 0,0:02:21.56,0:02:26.85,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีกระแสไฟฟ้า ไม่มีเครื่องทำความร้อน ไม่มีอาหาร
Dialogue: 0,0:02:26.85,0:02:32.20,Default,,0000,0000,0000,,กลางทวีปยุโรป ในศตวรรษที่ 20
Dialogue: 0,0:02:32.20,0:02:36.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้รับเกียรติให้เป็นหนึ่งในกลุ่มนักข่าว
Dialogue: 0,0:02:36.00,0:02:38.42,Default,,0000,0000,0000,,ที่ใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่ถูกโจมตีนั้น
Dialogue: 0,0:02:38.42,0:02:41.46,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้สึกว่าเป็นเกียรติ และเป็นความโชคดีที่ได้อยู่ที่นั่น
Dialogue: 0,0:02:41.46,0:02:43.65,Default,,0000,0000,0000,,เพราะมันสอนฉันทุกเรื่อง
Dialogue: 0,0:02:43.65,0:02:47.78,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ใช่แค่การเป็นนักข่าว แต่มันสอนการเป็นมนุษย์
Dialogue: 0,0:02:47.78,0:02:50.14,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้รู้จัก การเห็นอกเห็นใจผู้อื่น
Dialogue: 0,0:02:50.14,0:02:53.95,Default,,0000,0000,0000,,ได้เรียนรู้ว่า คนธรรมดาก็สามารถเป็นวีรบุรุษได้
Dialogue: 0,0:02:53.95,0:02:58.32,Default,,0000,0000,0000,,ได้รู้จัก การแบ่งปัน ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
Dialogue: 0,0:02:58.32,0:03:01.23,Default,,0000,0000,0000,,และที่สำคัญที่สุด ฉันได้เห็น ความรัก
Dialogue: 0,0:03:01.23,0:03:06.51,Default,,0000,0000,0000,,ภายในท่ามกลางการทำลายล้าง ความตาย และความวุ่นวาย
Dialogue: 0,0:03:06.51,0:03:09.64,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้เห็น คนธรรมดาก็สามารถช่วยเพื่อนบ้านของเขาได้
Dialogue: 0,0:03:09.64,0:03:12.29,Default,,0000,0000,0000,,แบ่งอาหารกัน ช่วยกันเลี้ยงดูเด็กๆ
Dialogue: 0,0:03:12.29,0:03:15.54,Default,,0000,0000,0000,,ช่วยลากคนที่ถูกยิงออกมาจากถนน
Dialogue: 0,0:03:15.54,0:03:18.40,Default,,0000,0000,0000,,ถึงแม้ว่าจะต้องเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยงก็ตาม
Dialogue: 0,0:03:18.40,0:03:21.65,Default,,0000,0000,0000,,ช่วยพาคนเจ็บขึ้นแท๊กซี่
Dialogue: 0,0:03:21.65,0:03:24.27,Default,,0000,0000,0000,,ช่วยพาคนไปส่งโรงพยาบาล
Dialogue: 0,0:03:24.27,0:03:27.49,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวฉันเองมากมาย
Dialogue: 0,0:03:27.49,0:03:30.51,Default,,0000,0000,0000,,มาร์ธา เกลฮอร์น ฮีโร่คนนึงของฉันเคยพูดว่า
Dialogue: 0,0:03:30.51,0:03:35.71,Default,,0000,0000,0000,,"คุณรักสงครามได้แค่หนเดียวเท่านั้น \Nครั้งต่อๆไปเป็นเพียงความรับผิดชอบ"
Dialogue: 0,0:03:35.71,0:03:39.25,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็ได้ทำข่าวสงครามอีกมากมายหลายๆแห่งหลังจากนั้น
Dialogue: 0,0:03:39.25,0:03:41.88,Default,,0000,0000,0000,,มากจนกระทั่งฉันนับไม่ไหว
Dialogue: 0,0:03:41.88,0:03:44.96,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก็ไม่มีที่ไหนเหมือนที่ ซาราเยโว
Dialogue: 0,0:03:44.96,0:03:48.91,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเดือนเมษายนปีที่แล้ว ฉันกลับไปร่วม
Dialogue: 0,0:03:48.91,0:03:52.69,Default,,0000,0000,0000,,งานเลี้ยงรุ่นแบบประหลาดๆ ฉันเรียกมันว่างั้นนะ
Dialogue: 0,0:03:52.69,0:03:57.03,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นวันครบรอบ 20 ปีของการโจมตี
Dialogue: 0,0:03:57.03,0:03:59.50,Default,,0000,0000,0000,,วันที่เริ่มการโจมตี ซาราเยโว
Dialogue: 0,0:03:59.50,0:04:03.94,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่ค่อยชอบคำว่า "ครบรอบ" เท่าไหร่\Nเพราะมันให้ความรู้สึกของการเฉลิมฉลอง
Dialogue: 0,0:04:03.94,0:04:05.34,Default,,0000,0000,0000,,งานนี้ไม่ใช่งานฉลอง
Dialogue: 0,0:04:05.34,0:04:09.33,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นการรวมตัวกันของนักข่าวที่โศกเศร้า
Dialogue: 0,0:04:09.33,0:04:12.72,Default,,0000,0000,0000,,รวมทั้งคนที่ทำงานที่นั่นในช่วงสงคราม ทั้งนักมนุษยชน
Dialogue: 0,0:04:12.72,0:04:17.19,Default,,0000,0000,0000,,และแน่นอน รวมทั้งผู้คนที่กล้าหาญทั้งหลายที่ซาราเยโว
Dialogue: 0,0:04:17.19,0:04:19.61,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ติดตาฉันมากที่สุด
Dialogue: 0,0:04:19.61,0:04:21.35,Default,,0000,0000,0000,,และทำให้ฉันสะเทือนใจมาก
Dialogue: 0,0:04:21.35,0:04:23.52,Default,,0000,0000,0000,,คือตอนที่ฉันกำลังเดินไปบนถนนสายหลักของเมือง ซาราเยโว
Dialogue: 0,0:04:23.52,0:04:27.60,Default,,0000,0000,0000,,ที่เดียวกันกับที่ ไอด้า เพื่อนของฉัน\Nเห็นรถถังวิ่งมา เมื่อ 20 ปีที่แล้ว
Dialogue: 0,0:04:27.60,0:04:34.30,Default,,0000,0000,0000,,บนถนนเส้นนั้น มีเก้าอี้สีแดง ตั้งอยู่มากกว่า 12,000 ตัว
Dialogue: 0,0:04:34.30,0:04:35.92,Default,,0000,0000,0000,,เก้าอี้เหล่านั้นว่างเปล่า
Dialogue: 0,0:04:35.92,0:04:38.19,Default,,0000,0000,0000,,เก้าอี้แต่ละตัว เป็นสัญลักษณ์
Dialogue: 0,0:04:38.19,0:04:41.91,Default,,0000,0000,0000,,แทนผู้คนที่เสียชีวิตในระหว่างการโจมตี
Dialogue: 0,0:04:41.91,0:04:46.19,Default,,0000,0000,0000,,เฉพาะคนในซาราเยโว ไม่นับรวมทั้งประเทศบอสเนีย
Dialogue: 0,0:04:46.19,0:04:48.78,Default,,0000,0000,0000,,แถวเก้าอี้นั้นยาวจากฝากหนึ่งของเมือง
Dialogue: 0,0:04:48.78,0:04:51.06,Default,,0000,0000,0000,,และยาวครอบครุมส่วนใหญ่ของเมือง
Dialogue: 0,0:04:51.06,0:04:54.56,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดสำหรับฉันก็คือ เก้าอี้ตัวเล็กๆ
Dialogue: 0,0:04:54.56,0:04:57.41,Default,,0000,0000,0000,,ที่แทนเด็กๆ ที่เสียชีวิต
Dialogue: 0,0:04:57.41,0:05:00.54,Default,,0000,0000,0000,,ตอนนี้ฉันกำลังทำข่าวซีเรีย
Dialogue: 0,0:05:00.54,0:05:03.73,Default,,0000,0000,0000,,และฉันเริ่มรายงานข่าว เพราะฉันเชื่อว่า
Dialogue: 0,0:05:03.73,0:05:05.99,Default,,0000,0000,0000,,มันจำเป็นต้องมีใครซักคนทำเรื่องนี้
Dialogue: 0,0:05:05.99,0:05:08.99,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเชื่อว่าเรื่องราวเหล่านี้ต้องถูกบอกต่อ
Dialogue: 0,0:05:08.99,0:05:12.96,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้เห็น \Nภาพลักษณะเดียวกันกับสงครามในบอสเนียอีกครั้ง
Dialogue: 0,0:05:12.96,0:05:15.19,Default,,0000,0000,0000,,ในตอนแรกที่ฉันไปถึงดามัสกัส
Dialogue: 0,0:05:15.19,0:05:17.59,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเห็น ช่วงเวลาแปลกประหลาด
Dialogue: 0,0:05:17.59,0:05:21.15,Default,,0000,0000,0000,,ที่ผู้คนไม่อยากเชื่อว่าสงครามจะเกิด
Dialogue: 0,0:05:21.15,0:05:23.09,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนกันกับในบอสเนีย
Dialogue: 0,0:05:23.09,0:05:25.90,Default,,0000,0000,0000,,และในทุกๆประเทศที่ฉันได้เห็นสงคราม
Dialogue: 0,0:05:25.90,0:05:28.44,Default,,0000,0000,0000,,ผู้คนไม่อยากจะเชื่อว่ามันกำลังจะเกิดขึ้น
Dialogue: 0,0:05:28.44,0:05:31.91,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อพยพ ไม่อพยพออกมาในตอนที่ยังทำได้
Dialogue: 0,0:05:31.91,0:05:33.58,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาไม่ได้ถอนเงินออกมา
Dialogue: 0,0:05:33.58,0:05:37.48,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาอยู่ เพราะพวกเขาอยากอยู่บ้าน
Dialogue: 0,0:05:37.48,0:05:41.52,Default,,0000,0000,0000,,แล้วสงคราม และความวุ่นวายก็เกิดขึ้น
Dialogue: 0,0:05:41.52,0:05:45.32,Default,,0000,0000,0000,,รวันดา เป็นที่ ที่หลอกหลอนความรู้สึกฉันมากที่สุด
Dialogue: 0,0:05:45.32,0:05:51.47,Default,,0000,0000,0000,,ในปี 1994 ฉันเดินทางออกจากซาราเยโวช่วงนึง \Nเพื่อรายงานข่าวการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา
Dialogue: 0,0:05:51.47,0:05:56.32,Default,,0000,0000,0000,,ในระหว่างเดือนเมษายน ถึงสิงหาคม 1994
Dialogue: 0,0:05:56.32,0:06:00.52,Default,,0000,0000,0000,,คนหนึ่งล้านคนถูกฆ่าสังหาร
Dialogue: 0,0:06:00.52,0:06:05.75,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าเก้าอี้ 12,000 ตัวเมื่อสักครู่ที่ให้ฉันตกใจ
Dialogue: 0,0:06:05.75,0:06:07.82,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันเทียบกันไม่ได้เลยกับตัวเลขมหาศาลอย่างนั้น
Dialogue: 0,0:06:07.82,0:06:11.45,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยากให้คุณลองนึกถึง คนหนึ่งล้านคน
Dialogue: 0,0:06:11.45,0:06:13.99,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อเป็นตัวอย่างของภาพเหล่านั้น ฉันจำได้ว่า
Dialogue: 0,0:06:13.99,0:06:19.07,Default,,0000,0000,0000,,ฉันกำลังยืนอยู่บนถนนแล้วมองไปตามถนนจนสุดสายตา
Dialogue: 0,0:06:19.07,0:06:25.16,Default,,0000,0000,0000,,น่าจะเป็นระยะประมาณหนึ่งไมล์ ตลอดทางมีแต่กองศพ\Nสูงเป็นสองเท่าของตัวฉัน
Dialogue: 0,0:06:25.16,0:06:26.88,Default,,0000,0000,0000,,ร่างของผู้เสียชีวิตที่ฉันเห็นนั้น
Dialogue: 0,0:06:26.88,0:06:30.22,Default,,0000,0000,0000,,เป็นแค่จำนวนเล็กน้อยเมื่อเทียบกับจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมด
Dialogue: 0,0:06:30.22,0:06:32.19,Default,,0000,0000,0000,,ในจำนวนนั้นยังมีแม่ที่ยังกอดลูกอยู่
Dialogue: 0,0:06:32.19,0:06:35.53,Default,,0000,0000,0000,,แม่และลูกที่ถูกฆ่าตาย
Dialogue: 0,0:06:35.53,0:06:38.86,Default,,0000,0000,0000,,สรุปได้ว่า เราได้เรียนรู้อะไรมากมายจากสงคราม
Dialogue: 0,0:06:38.86,0:06:41.21,Default,,0000,0000,0000,,และที่ฉันพูดถึง รวันดา
Dialogue: 0,0:06:41.21,0:06:45.33,Default,,0000,0000,0000,,เพราะมันเป็นสถานที่หนึ่ง เช่นเดียวกับประเทศอื่นๆในแอฟริกาใต้
Dialogue: 0,0:06:45.33,0:06:49.31,Default,,0000,0000,0000,,ที่ภายในช่วงเวลา 20 ปีที่ผ่านมานี้ กำลังได้รับการเยียวยา
Dialogue: 0,0:06:49.31,0:06:52.78,Default,,0000,0000,0000,,56% ของสมาชิกสภาผู้แทนในประเทศนี้ เป็นผู้หญิง
Dialogue: 0,0:06:52.78,0:06:55.23,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งมันยอดเยี่ยมมาก
Dialogue: 0,0:06:55.23,0:06:59.26,Default,,0000,0000,0000,,และยังมีสมาชิกผู้หญิง อยู่ในสภาร่างรัฐธรรมนูญอีกด้วย
Dialogue: 0,0:06:59.26,0:07:02.43,Default,,0000,0000,0000,,ที่นั่นคุณห้ามพูดคำว่า ฮูตู หรือ ทุตซี่
Dialogue: 0,0:07:02.43,0:07:06.30,Default,,0000,0000,0000,,คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เรียกใครตามเผ่าพันธุ์ของเขา
Dialogue: 0,0:07:06.30,0:07:10.84,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่ง การแบ่งเผ่านี่เอง ที่ทำให้เกิดการฆ่าล้างกันในครั้งนั้น
Dialogue: 0,0:07:10.84,0:07:13.95,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อนของฉันที่เป็นนักสิทธิมนุษยชน\Nเล่าเรื่องที่สวยงามที่สุดเรื่องหนึ่งให้ฉันฟัง
Dialogue: 0,0:07:13.95,0:07:15.44,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคิดว่ามันสวยงาม
Dialogue: 0,0:07:15.44,0:07:20.35,Default,,0000,0000,0000,,มันเกี่ยวกับเด็กกลุ่มหนึ่ง ซึ่งมีทั้งเผ่าฮูตู และทุตซี่ผสมกัน
Dialogue: 0,0:07:20.35,0:07:23.07,Default,,0000,0000,0000,,และผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ที่ต้องการรับเลี้ยงดูเด็กๆเหล่านั้น
Dialogue: 0,0:07:23.07,0:07:27.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาเข้าแถวสองแถว \Nแล้วเด็กแต่ละคนก็ถูกส่งให้กับผู้หญิงแต่ละคน
Dialogue: 0,0:07:27.00,0:07:30.17,Default,,0000,0000,0000,,โดยไม่มีการเลือกปฏิบัติใดๆ ว่าเธอเป็นเผ่าทุตซี่
Dialogue: 0,0:07:30.17,0:07:33.08,Default,,0000,0000,0000,,หรือ ฮูตู เธออาจจะเคยฆ่าแม่ฉัน
Dialogue: 0,0:07:33.08,0:07:34.93,Default,,0000,0000,0000,,หรืออาจจะฆ่าพ่อของฉันด้วย
Dialogue: 0,0:07:34.93,0:07:40.23,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาเพียงแค่ถูกนำมาพบกัน ภายใต้ลักษณะการปรองดองดังกล่าว
Dialogue: 0,0:07:40.23,0:07:43.82,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคิดว่ามันยอดเยี่ยมมาก
Dialogue: 0,0:07:43.82,0:07:46.66,Default,,0000,0000,0000,,เวลาที่คนถามฉันว่า ทำไมยังคงทำข่าวสงคราม
Dialogue: 0,0:07:46.66,0:07:48.87,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมยังเป็นผู้สื่อข่าวอยู่
Dialogue: 0,0:07:48.87,0:07:50.34,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือสาเหตุว่าทำไม
Dialogue: 0,0:07:50.34,0:07:53.73,Default,,0000,0000,0000,,เวลาที่ฉันกลับไปที่ซีเรีย อาทิตย์หน้าก็จะไปอีก
Dialogue: 0,0:07:53.73,0:07:57.69,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้เห็นผู้คนที่มีความเป็นวีรบุรุษ
Dialogue: 0,0:07:57.69,0:07:59.96,Default,,0000,0000,0000,,หลายคนกำลังต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย
Dialogue: 0,0:07:59.96,0:08:03.98,Default,,0000,0000,0000,,ต่อสู้เพื่อสิ่งที่เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องธรรมดา
Dialogue: 0,0:08:03.98,0:08:07.22,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือสาเหตุว่าทำไมฉันยังทำงานนี้อยู่
Dialogue: 0,0:08:07.22,0:08:11.69,Default,,0000,0000,0000,,ในปี 2004 ฉันมีลูกชาย
Dialogue: 0,0:08:11.69,0:08:14.88,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเรียกเขาว่า เด็กชายปาฏิหารย์
Dialogue: 0,0:08:14.88,0:08:17.93,Default,,0000,0000,0000,,เพราะหลังจากที่ฉันได้เห็นคนตายมากมาย
Dialogue: 0,0:08:17.93,0:08:22.11,Default,,0000,0000,0000,,ได้เห็นการทำลายล้าง ได้เห็นความวุ่นวาย\Nและความมืดมนในชีวิต
Dialogue: 0,0:08:22.11,0:08:25.96,Default,,0000,0000,0000,,แสงแห่งความหวังคนนี้ก็บังเกิด
Dialogue: 0,0:08:25.96,0:08:30.16,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเรียกเขาว่า "ลูก้า" \Nซึ่งแปลว่า "ผู้นำแสงสว่าง"
Dialogue: 0,0:08:30.16,0:08:35.08,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเขานำแสงสว่างมาสู่ชีวิตฉันจริงๆ
Dialogue: 0,0:08:35.08,0:08:38.54,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันพูดถึงเขา ก็เพราะว่าตอนเขาอายุสี่เดือน
Dialogue: 0,0:08:38.54,0:08:43.21,Default,,0000,0000,0000,,บรรณาธิการข่าวต่างประเทศ บอกให้ฉันกลับไปที่แบกแดด
Dialogue: 0,0:08:43.21,0:08:46.54,Default,,0000,0000,0000,,ที่ซึ่งฉันเคยทำข่าวมาตลอดช่วงการปกครองของซัดดัม
Dialogue: 0,0:08:46.54,0:08:49.42,Default,,0000,0000,0000,,และเคยทำข่าวในช่วงหลังจากแบกแดดแตก และช่วงหลังจากนั้น
Dialogue: 0,0:08:49.42,0:08:52.51,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจำได้ว่า ฉันเดินขึ้นเครื่องบินทั้งน้ำตา
Dialogue: 0,0:08:52.51,0:08:55.50,Default,,0000,0000,0000,,ร้องไห้ เพราะว่าต้่องพรากจากลูกชาย
Dialogue: 0,0:08:55.50,0:08:57.73,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่ฉันอยู่ที่แบกแดด
Dialogue: 0,0:08:57.73,0:09:00.47,Default,,0000,0000,0000,,นักการเมืองชาวอิรักที่มีชื่อเสียงท่านนึง ซึ่งเป็นเพื่อนของฉัน
Dialogue: 0,0:09:00.47,0:09:02.94,Default,,0000,0000,0000,,พูดกับฉันว่า "คุณมาทำอะไรที่นี่"
Dialogue: 0,0:09:02.94,0:09:04.78,Default,,0000,0000,0000,,"ทำไมคุณไม่อยู่บ้านกับ ลูก้า"
Dialogue: 0,0:09:04.78,0:09:08.57,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็ตอบว่า "ก็ ฉันต้่องมาเห็นสิ่งเหล่านี้" \Nตอนนั้นเป็นปี 2004
Dialogue: 0,0:09:08.57,0:09:12.95,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้น ของช่วงเวลานองเลือดในอิรัก
Dialogue: 0,0:09:12.95,0:09:16.19,Default,,0000,0000,0000,,"ฉันต้องมาเห็น ฉันต้องได้เห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นที่นี่
Dialogue: 0,0:09:16.19,0:09:17.06,Default,,0000,0000,0000,,แล้วก็รายงานมัน"
Dialogue: 0,0:09:17.06,0:09:20.62,Default,,0000,0000,0000,,เขาตอบว่า "กลับบ้านเถอะ
Dialogue: 0,0:09:20.62,0:09:23.91,Default,,0000,0000,0000,,เพราะถ้าคุณพลาดฟันซี่แรกของเขา
Dialogue: 0,0:09:23.91,0:09:26.91,Default,,0000,0000,0000,,การเดินก้าวแรกของเขา คุณจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเลย
Dialogue: 0,0:09:26.91,0:09:30.77,Default,,0000,0000,0000,,แต่สงครามน่ะ จะยังคงเกิดขึ้นอีกเสมอ"
Dialogue: 0,0:09:30.77,0:09:35.11,Default,,0000,0000,0000,,และเป็นเรื่องน่าเศร้ามากที่ สงครามจะยังคงเกิดขึ้นเสมอ
Dialogue: 0,0:09:35.11,0:09:38.96,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคงจะหลอกตัวเองมากไป ถ้าคิดว่า ในฐานะนักข่าว
Dialogue: 0,0:09:38.96,0:09:40.73,Default,,0000,0000,0000,,ในการเป็นผู้ประกาศข่าว เป็นนักเขียน
Dialogue: 0,0:09:40.73,0:09:45.57,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ฉันทำนั้นสามารถหยุดสงครามได้ ฉันไม่สามารถทำได้
Dialogue: 0,0:09:45.57,0:09:48.12,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่ใช่ โคฟี่ อันนัน และเขาเองก็ไม่สามารถหยุดสงครามได้
Dialogue: 0,0:09:48.12,0:09:51.09,Default,,0000,0000,0000,,เขาพยายามเจรจาก่อนการเกิดสงครามในซีเรีย \Nแต่เขาทำไม่สำเร็จ
Dialogue: 0,0:09:51.09,0:09:55.09,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่ใช่นักประนีประนอมความขัดแย้ง\Nขององค์การสหประชาชาติ
Dialogue: 0,0:09:55.09,0:09:57.37,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่ได้เป็นแม้แต่หมออาสาสมัตร
Dialogue: 0,0:09:57.37,0:10:00.20,Default,,0000,0000,0000,,และฉันบอกไม่ถูกเลยว่า ฉันรู้สึกสิ้นหวังแค่ไหน
Dialogue: 0,0:10:00.20,0:10:03.47,Default,,0000,0000,0000,,เวลาที่มีคนตายต่อหน้าฉัน ฉันช่วยพวกเขาไม่ได้
Dialogue: 0,0:10:03.47,0:10:07.30,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเป็นได้แค่ พยาน
Dialogue: 0,0:10:07.30,0:10:12.36,Default,,0000,0000,0000,,บทบาทของฉันคือการเป็นสื่อกลาง\Nให้กับผู้คนที่ไม่มีสิทธิไม่มีเสียง
Dialogue: 0,0:10:12.36,0:10:15.59,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อนร่วมงานของฉันเคยอธิบายว่า \Nมันคือการส่องแสงสว่าง
Dialogue: 0,0:10:15.59,0:10:18.35,Default,,0000,0000,0000,,ไปยังมุมที่มืดมิดที่สุดบนโลกใบนี้
Dialogue: 0,0:10:18.35,0:10:21.00,Default,,0000,0000,0000,,และนั่นคือสิ่งที่ฉันพยายามจะทำ
Dialogue: 0,0:10:21.00,0:10:24.04,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่ได้ประสบความสำเร็จตลอดเวลา
Dialogue: 0,0:10:24.04,0:10:26.58,Default,,0000,0000,0000,,และบางครั้งมันก็น่าหงุดหงิดใจ
Dialogue: 0,0:10:26.58,0:10:28.78,Default,,0000,0000,0000,,เพราะคุณรู้สึกว่ากำลังเขียนอยู่ในความว่างเปล่า
Dialogue: 0,0:10:28.78,0:10:31.11,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนไม่มีใครสนใจ
Dialogue: 0,0:10:31.11,0:10:33.36,Default,,0000,0000,0000,,ใครจะสนใจเรื่องซีเรีย ใครจะต้องสนใจเรื่องบอสเนีย
Dialogue: 0,0:10:33.36,0:10:35.37,Default,,0000,0000,0000,,ใครสนเรื่อง คองโก
Dialogue: 0,0:10:35.37,0:10:37.65,Default,,0000,0000,0000,,ไอวอรี่ โคส ไลบีเรีย เซียร่าลีโอน
Dialogue: 0,0:10:37.65,0:10:39.76,Default,,0000,0000,0000,,แต่ละส่วนของพื้นที่เล็กๆ เหล่านั้น
Dialogue: 0,0:10:39.76,0:10:43.74,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันจะจดจำมันไปตลอดชีวิตทีเดียว
Dialogue: 0,0:10:43.74,0:10:46.99,Default,,0000,0000,0000,,แต่ การอุทิศตนของฉันก็คือ การเป็นพยาน
Dialogue: 0,0:10:46.99,0:10:50.17,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นหัวใจ เป็นสาระสำคัญ
Dialogue: 0,0:10:50.17,0:10:52.71,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับนักข่าวอย่างเรา ที่ทำเรื่องราวเหล่านี้
Dialogue: 0,0:10:52.71,0:10:56.30,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ฉันทำได้ก็แค่หวัง
Dialogue: 0,0:10:56.30,0:10:58.91,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ใช่หวังที่มีต่อ นักวางนโยบาย หรือ นักการเมือง
Dialogue: 0,0:10:58.91,0:11:01.31,Default,,0000,0000,0000,,เพราะทั้งๆที่ฉันอยากจะเชื่อ
Dialogue: 0,0:11:01.31,0:11:03.77,Default,,0000,0000,0000,,ว่าพวกเขาคงจะได้อ่านงานของฉันแล้วทำอะไรซักอย่าง
Dialogue: 0,0:11:03.77,0:11:06.93,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็ไม่หลอกตัวเองอย่างนั้น
Dialogue: 0,0:11:06.93,0:11:11.15,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่ฉันหวังก็คือ แค่พวกคุณจำเรื่องที่ฉันพูดได้
Dialogue: 0,0:11:11.15,0:11:14.70,Default,,0000,0000,0000,,จำส่วนไหนก็ตามของเรื่องที่ฉันเล่า \Nแล้วพรุ่งนี้ ตอนทานข้าวเช้า
Dialogue: 0,0:11:14.70,0:11:17.38,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณจำเรื่องราวของ ซาราเยโว
Dialogue: 0,0:11:17.38,0:11:20.88,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องราวที่รวันดาได้
Dialogue: 0,0:11:20.88,0:11:23.45,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าเป็นเช่นนั้น งานของฉันก็สำเร็จแล้ว
Dialogue: 0,0:11:23.45,0:11:25.49,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณมากค่ะ
Dialogue: 0,0:11:25.49,0:11:32.72,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)