0:00:00.703,0:00:03.515
นี่คือลักษณะการเกิดสงคราม

0:00:03.515,0:00:06.781
วันหนึ่ง คุณใช้ชีวิตตามปรกติ

0:00:06.781,0:00:09.297
วางแผนจะไปปาร์ตี้

0:00:09.297,0:00:11.681
ส่งลูกไปโรงเรียน

0:00:11.681,0:00:14.394
นัดหมอฟัน

0:00:14.394,0:00:18.020
รู้ตัวอีกที โทรศัพท์ก็ถูกตัด

0:00:18.020,0:00:21.957
ทีวีงดออกอากาศ มีคนถืออาวุธอยู่ตามถนน

0:00:21.957,0:00:24.273
มีเครื่องกีดขวางบนถนน

0:00:24.273,0:00:28.750
ชีวิตที่คุณรู้จัก เหมือนถูกกดปุ่มพอส

0:00:28.750,0:00:30.955
มันหยุด

0:00:30.955,0:00:33.513
ฉันจะยืมเรื่องจากเพื่อนคนหนึ่งมาเล่าให้ฟังค่ะ

0:00:33.513,0:00:36.491
เพื่อนชาวบอสเนียของฉัน และเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ

0:00:36.491,0:00:40.868
เพราะมันจะทำให้คุณรู้ชัดว่า ความรู้สึกนั้นเป็นอย่างไร

0:00:40.868,0:00:44.962
วันหนึ่งในเดือนเมษายน ปี 1992 เธอกำลังเดินไปทำงาน

0:00:44.962,0:00:48.110
ใส่กระโปรงสั้น รองเท่้าส้นสูง เธอเป็นพนักงานธนาคาร

0:00:48.110,0:00:51.634
เธอเป็นคุณแม่ยังสาว แล้วก็เป็นคนชอบเฮฮาปาร์ตี้

0:00:51.634,0:00:53.468
เธอเป็นคนน่ารัก

0:00:53.468,0:00:56.775
ทันใดนั้นเธอก็เห็นรถถัง

0:00:56.775,0:00:59.981
กำลังเคลื่อนมาบนถนนเส้นหลักของกรุงซาราเยโว

0:00:59.981,0:01:03.533
ชนทุกอย่างที่ขวางทางมัน

0:01:03.533,0:01:07.564
เธอคิดว่าเธอฝันไป แต่ไม่ใช่เลย

0:01:07.564,0:01:10.309
เธอวิ่ง แบบเดียวกับที่เราทุกคนคงจะทำ

0:01:10.309,0:01:14.326
เธอหลบหลังถังขยะ

0:01:14.326,0:01:16.925
ทั้งรองเท้าส้นสูงกับกระโปรงสั้น

0:01:16.925,0:01:21.144
ในขณะที่เธอหลบอยู่นั้น เธอรู้สึกว่ามันช่างไร้สาระ

0:01:21.144,0:01:23.840
แต่เธอก็มองเห็นรถถังวิ่งผ่านไปพร้อมทหาร

0:01:23.840,0:01:26.200
มีคนเต็มไปหมด แล้วทุกอย่างก็วุ่นวาย

0:01:26.200,0:01:30.827
เธอคิดว่า "เหมือนเป็นอลิซในแดนมหัศจรรย์เลยเรา"

0:01:30.827,0:01:33.162
ไถลลงไปในโพรงกระต่าย

0:01:33.162,0:01:36.230
ลงไป ลงไป พบกับความวุ่นวาย

0:01:36.230,0:01:41.631
แล้วชีวิตของฉันก็จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

0:01:41.631,0:01:45.418
อีกไม่กี่สัปดาห์ต่อมา เพื่อนของฉันคนนี้อยู่ในฝูงชนกลุ่มใหญ่

0:01:45.418,0:01:50.368
ที่กำลังผลักกัน [br]โดยมีลูกชายของเธอที่ยังเป็นทารกอยู่ในอ้อมแขน

0:01:50.368,0:01:52.904
เพื่อยี่นเขาให้กับคนแปลกหน้่าบนรถ

0:01:52.904,0:01:55.928
รถคันท้ายๆ ที่ออกจากซาราเยโว

0:01:55.928,0:01:59.093
เพื่อพาเด็กๆ ออกไป เพื่อที่พวกเขาจะได้ปลอดภัย

0:01:59.093,0:02:03.203
ในขณะที่เธอกำลังพยายาม โดยมีแม่ของเธออยู่ข้างหน้า

0:02:03.203,0:02:06.629
ท่ามกลางฝูงชน "เอาลูกฉันไป เอาลูกฉันไป"

0:02:06.629,0:02:12.682
แล้วเธอก็ส่งลูกชายของเธอให้กับใครคนนึงผ่านทางหน้าต่าง

0:02:12.682,0:02:15.550
แล้วก็ไม่ได้พบลูกชายของเธออีกหลายปี

0:02:15.550,0:02:19.269
การโจมตีเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาสามปีครึ่ง

0:02:19.269,0:02:21.558
เป็นสามปีครึ่งที่ไม่มีน้ำ

0:02:21.558,0:02:26.847
ไม่มีกระแสไฟฟ้า ไม่มีเครื่องทำความร้อน ไม่มีอาหาร

0:02:26.847,0:02:32.202
กลางทวีปยุโรป ในศตวรรษที่ 20

0:02:32.202,0:02:36.004
ฉันได้รับเกียรติให้เป็นหนึ่งในกลุ่มนักข่าว

0:02:36.004,0:02:38.423
ที่ใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่ถูกโจมตีนั้น

0:02:38.423,0:02:41.461
ฉันรู้สึกว่าเป็นเกียรติ และเป็นความโชคดีที่ได้อยู่ที่นั่น

0:02:41.461,0:02:43.651
เพราะมันสอนฉันทุกเรื่อง

0:02:43.651,0:02:47.780
ไม่ใช่แค่การเป็นนักข่าว แต่มันสอนการเป็นมนุษย์

0:02:47.780,0:02:50.135
ฉันได้รู้จัก การเห็นอกเห็นใจผู้อื่น

0:02:50.135,0:02:53.946
ได้เรียนรู้ว่า คนธรรมดาก็สามารถเป็นวีรบุรุษได้

0:02:53.946,0:02:58.317
ได้รู้จัก การแบ่งปัน ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

0:02:58.317,0:03:01.228
และที่สำคัญที่สุด ฉันได้เห็น ความรัก

0:03:01.228,0:03:06.507
ภายในท่ามกลางการทำลายล้าง ความตาย และความวุ่นวาย

0:03:06.507,0:03:09.643
ฉันได้เห็น คนธรรมดาก็สามารถช่วยเพื่อนบ้านของเขาได้

0:03:09.643,0:03:12.287
แบ่งอาหารกัน ช่วยกันเลี้ยงดูเด็กๆ

0:03:12.287,0:03:15.539
ช่วยลากคนที่ถูกยิงออกมาจากถนน

0:03:15.539,0:03:18.396
ถึงแม้ว่าจะต้องเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยงก็ตาม

0:03:18.396,0:03:21.647
ช่วยพาคนเจ็บขึ้นแท๊กซี่

0:03:21.647,0:03:24.268
ช่วยพาคนไปส่งโรงพยาบาล

0:03:24.268,0:03:27.487
ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวฉันเองมากมาย

0:03:27.487,0:03:30.512
มาร์ธา เกลฮอร์น ฮีโร่คนนึงของฉันเคยพูดว่า

0:03:30.512,0:03:35.710
"คุณรักสงครามได้แค่หนเดียวเท่านั้น [br]ครั้งต่อๆไปเป็นเพียงความรับผิดชอบ"

0:03:35.710,0:03:39.246
แล้วฉันก็ได้ทำข่าวสงครามอีกมากมายหลายๆแห่งหลังจากนั้น

0:03:39.246,0:03:41.875
มากจนกระทั่งฉันนับไม่ไหว

0:03:41.875,0:03:44.958
แต่ก็ไม่มีที่ไหนเหมือนที่ ซาราเยโว

0:03:44.958,0:03:48.913
เมื่อเดือนเมษายนปีที่แล้ว ฉันกลับไปร่วม

0:03:48.913,0:03:52.687
งานเลี้ยงรุ่นแบบประหลาดๆ ฉันเรียกมันว่างั้นนะ

0:03:52.687,0:03:57.030
มันเป็นวันครบรอบ 20 ปีของการโจมตี

0:03:57.030,0:03:59.502
วันที่เริ่มการโจมตี ซาราเยโว

0:03:59.502,0:04:03.942
ฉันไม่ค่อยชอบคำว่า "ครบรอบ" เท่าไหร่[br]เพราะมันให้ความรู้สึกของการเฉลิมฉลอง

0:04:03.942,0:04:05.345
งานนี้ไม่ใช่งานฉลอง

0:04:05.345,0:04:09.333
มันเป็นการรวมตัวกันของนักข่าวที่โศกเศร้า

0:04:09.333,0:04:12.724
รวมทั้งคนที่ทำงานที่นั่นในช่วงสงคราม ทั้งนักมนุษยชน

0:04:12.724,0:04:17.193
และแน่นอน รวมทั้งผู้คนที่กล้าหาญทั้งหลายที่ซาราเยโว

0:04:17.193,0:04:19.612
สิ่งที่ติดตาฉันมากที่สุด

0:04:19.612,0:04:21.353
และทำให้ฉันสะเทือนใจมาก

0:04:21.353,0:04:23.523
คือตอนที่ฉันกำลังเดินไปบนถนนสายหลักของเมือง ซาราเยโว

0:04:23.523,0:04:27.598
ที่เดียวกันกับที่ ไอด้า เพื่อนของฉัน[br]เห็นรถถังวิ่งมา เมื่อ 20 ปีที่แล้ว

0:04:27.598,0:04:34.295
บนถนนเส้นนั้น มีเก้าอี้สีแดง ตั้งอยู่มากกว่า 12,000 ตัว

0:04:34.295,0:04:35.921
เก้าอี้เหล่านั้นว่างเปล่า

0:04:35.921,0:04:38.190
เก้าอี้แต่ละตัว เป็นสัญลักษณ์

0:04:38.190,0:04:41.907
แทนผู้คนที่เสียชีวิตในระหว่างการโจมตี

0:04:41.907,0:04:46.194
เฉพาะคนในซาราเยโว ไม่นับรวมทั้งประเทศบอสเนีย

0:04:46.194,0:04:48.781
แถวเก้าอี้นั้นยาวจากฝากหนึ่งของเมือง

0:04:48.781,0:04:51.055
และยาวครอบครุมส่วนใหญ่ของเมือง

0:04:51.055,0:04:54.558
สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดสำหรับฉันก็คือ เก้าอี้ตัวเล็กๆ

0:04:54.558,0:04:57.414
ที่แทนเด็กๆ ที่เสียชีวิต

0:04:57.414,0:05:00.541
ตอนนี้ฉันกำลังทำข่าวซีเรีย

0:05:00.541,0:05:03.731
และฉันเริ่มรายงานข่าว เพราะฉันเชื่อว่า

0:05:03.731,0:05:05.987
มันจำเป็นต้องมีใครซักคนทำเรื่องนี้

0:05:05.987,0:05:08.992
ฉันเชื่อว่าเรื่องราวเหล่านี้ต้องถูกบอกต่อ

0:05:08.992,0:05:12.962
ฉันได้เห็น [br]ภาพลักษณะเดียวกันกับสงครามในบอสเนียอีกครั้ง

0:05:12.962,0:05:15.191
ในตอนแรกที่ฉันไปถึงดามัสกัส

0:05:15.191,0:05:17.593
ฉันเห็น ช่วงเวลาแปลกประหลาด

0:05:17.593,0:05:21.153
ที่ผู้คนไม่อยากเชื่อว่าสงครามจะเกิด

0:05:21.153,0:05:23.088
เหมือนกันกับในบอสเนีย

0:05:23.088,0:05:25.902
และในทุกๆประเทศที่ฉันได้เห็นสงคราม

0:05:25.902,0:05:28.445
ผู้คนไม่อยากจะเชื่อว่ามันกำลังจะเกิดขึ้น

0:05:28.445,0:05:31.912
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อพยพ ไม่อพยพออกมาในตอนที่ยังทำได้

0:05:31.912,0:05:33.582
พวกเขาไม่ได้ถอนเงินออกมา

0:05:33.582,0:05:37.477
พวกเขาอยู่ เพราะพวกเขาอยากอยู่บ้าน

0:05:37.477,0:05:41.516
แล้วสงคราม และความวุ่นวายก็เกิดขึ้น

0:05:41.516,0:05:45.319
รวันดา เป็นที่ ที่หลอกหลอนความรู้สึกฉันมากที่สุด

0:05:45.319,0:05:51.473
ในปี 1994 ฉันเดินทางออกจากซาราเยโวช่วงนึง [br]เพื่อรายงานข่าวการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา

0:05:51.473,0:05:56.322
ในระหว่างเดือนเมษายน ถึงสิงหาคม 1994

0:05:56.322,0:06:00.523
คนหนึ่งล้านคนถูกฆ่าสังหาร

0:06:00.523,0:06:05.750
ถ้าเก้าอี้ 12,000 ตัวเมื่อสักครู่ที่ให้ฉันตกใจ

0:06:05.750,0:06:07.822
แต่มันเทียบกันไม่ได้เลยกับตัวเลขมหาศาลอย่างนั้น

0:06:07.822,0:06:11.453
ฉันอยากให้คุณลองนึกถึง คนหนึ่งล้านคน

0:06:11.453,0:06:13.990
เพื่อเป็นตัวอย่างของภาพเหล่านั้น ฉันจำได้ว่า

0:06:13.990,0:06:19.071
ฉันกำลังยืนอยู่บนถนนแล้วมองไปตามถนนจนสุดสายตา

0:06:19.071,0:06:25.160
น่าจะเป็นระยะประมาณหนึ่งไมล์ ตลอดทางมีแต่กองศพ[br]สูงเป็นสองเท่าของตัวฉัน

0:06:25.160,0:06:26.884
ร่างของผู้เสียชีวิตที่ฉันเห็นนั้น

0:06:26.884,0:06:30.219
เป็นแค่จำนวนเล็กน้อยเมื่อเทียบกับจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมด

0:06:30.219,0:06:32.188
ในจำนวนนั้นยังมีแม่ที่ยังกอดลูกอยู่

0:06:32.188,0:06:35.529
แม่และลูกที่ถูกฆ่าตาย

0:06:35.529,0:06:38.859
สรุปได้ว่า เราได้เรียนรู้อะไรมากมายจากสงคราม

0:06:38.859,0:06:41.211
และที่ฉันพูดถึง รวันดา

0:06:41.211,0:06:45.329
เพราะมันเป็นสถานที่หนึ่ง เช่นเดียวกับประเทศอื่นๆในแอฟริกาใต้

0:06:45.329,0:06:49.311
ที่ภายในช่วงเวลา 20 ปีที่ผ่านมานี้ กำลังได้รับการเยียวยา

0:06:49.311,0:06:52.779
56% ของสมาชิกสภาผู้แทนในประเทศนี้ เป็นผู้หญิง

0:06:52.779,0:06:55.231
ซึ่งมันยอดเยี่ยมมาก

0:06:55.231,0:06:59.257
และยังมีสมาชิกผู้หญิง อยู่ในสภาร่างรัฐธรรมนูญอีกด้วย

0:06:59.257,0:07:02.430
ที่นั่นคุณห้ามพูดคำว่า ฮูตู หรือ ทุตซี่

0:07:02.430,0:07:06.299
คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เรียกใครตามเผ่าพันธุ์ของเขา

0:07:06.299,0:07:10.845
ซึ่ง การแบ่งเผ่านี่เอง ที่ทำให้เกิดการฆ่าล้างกันในครั้งนั้น

0:07:10.845,0:07:13.952
เพื่อนของฉันที่เป็นนักสิทธิมนุษยชน[br]เล่าเรื่องที่สวยงามที่สุดเรื่องหนึ่งให้ฉันฟัง

0:07:13.952,0:07:15.435
ฉันคิดว่ามันสวยงาม

0:07:15.435,0:07:20.352
มันเกี่ยวกับเด็กกลุ่มหนึ่ง ซึ่งมีทั้งเผ่าฮูตู และทุตซี่ผสมกัน

0:07:20.352,0:07:23.066
และผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ที่ต้องการรับเลี้ยงดูเด็กๆเหล่านั้น

0:07:23.066,0:07:27.000
พวกเขาเข้าแถวสองแถว [br]แล้วเด็กแต่ละคนก็ถูกส่งให้กับผู้หญิงแต่ละคน

0:07:27.000,0:07:30.166
โดยไม่มีการเลือกปฏิบัติใดๆ ว่าเธอเป็นเผ่าทุตซี่

0:07:30.166,0:07:33.081
หรือ ฮูตู เธออาจจะเคยฆ่าแม่ฉัน

0:07:33.081,0:07:34.927
หรืออาจจะฆ่าพ่อของฉันด้วย

0:07:34.927,0:07:40.233
พวกเขาเพียงแค่ถูกนำมาพบกัน ภายใต้ลักษณะการปรองดองดังกล่าว

0:07:40.233,0:07:43.817
ฉันคิดว่ามันยอดเยี่ยมมาก

0:07:43.817,0:07:46.659
เวลาที่คนถามฉันว่า ทำไมยังคงทำข่าวสงคราม

0:07:46.659,0:07:48.871
ทำไมยังเป็นผู้สื่อข่าวอยู่

0:07:48.871,0:07:50.340
นี่คือสาเหตุว่าทำไม

0:07:50.340,0:07:53.731
เวลาที่ฉันกลับไปที่ซีเรีย อาทิตย์หน้าก็จะไปอีก

0:07:53.731,0:07:57.692
ฉันได้เห็นผู้คนที่มีความเป็นวีรบุรุษ

0:07:57.692,0:07:59.965
หลายคนกำลังต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย

0:07:59.965,0:08:03.982
ต่อสู้เพื่อสิ่งที่เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องธรรมดา

0:08:03.982,0:08:07.220
นี่คือสาเหตุว่าทำไมฉันยังทำงานนี้อยู่

0:08:07.220,0:08:11.688
ในปี 2004 ฉันมีลูกชาย

0:08:11.688,0:08:14.883
ฉันเรียกเขาว่า เด็กชายปาฏิหารย์

0:08:14.883,0:08:17.929
เพราะหลังจากที่ฉันได้เห็นคนตายมากมาย

0:08:17.929,0:08:22.106
ได้เห็นการทำลายล้าง ได้เห็นความวุ่นวาย[br]และความมืดมนในชีวิต

0:08:22.106,0:08:25.965
แสงแห่งความหวังคนนี้ก็บังเกิด

0:08:25.965,0:08:30.162
ฉันเรียกเขาว่า "ลูก้า" [br]ซึ่งแปลว่า "ผู้นำแสงสว่าง"

0:08:30.162,0:08:35.085
เพราะเขานำแสงสว่างมาสู่ชีวิตฉันจริงๆ

0:08:35.085,0:08:38.536
ที่ฉันพูดถึงเขา ก็เพราะว่าตอนเขาอายุสี่เดือน

0:08:38.536,0:08:43.208
บรรณาธิการข่าวต่างประเทศ บอกให้ฉันกลับไปที่แบกแดด

0:08:43.208,0:08:46.540
ที่ซึ่งฉันเคยทำข่าวมาตลอดช่วงการปกครองของซัดดัม

0:08:46.540,0:08:49.419
และเคยทำข่าวในช่วงหลังจากแบกแดดแตก และช่วงหลังจากนั้น

0:08:49.419,0:08:52.513
ฉันจำได้ว่า ฉันเดินขึ้นเครื่องบินทั้งน้ำตา

0:08:52.513,0:08:55.499
ร้องไห้ เพราะว่าต้่องพรากจากลูกชาย

0:08:55.499,0:08:57.732
ในขณะที่ฉันอยู่ที่แบกแดด

0:08:57.732,0:09:00.467
นักการเมืองชาวอิรักที่มีชื่อเสียงท่านนึง ซึ่งเป็นเพื่อนของฉัน

0:09:00.467,0:09:02.941
พูดกับฉันว่า "คุณมาทำอะไรที่นี่"

0:09:02.941,0:09:04.782
"ทำไมคุณไม่อยู่บ้านกับ ลูก้า"

0:09:04.782,0:09:08.567
แล้วฉันก็ตอบว่า "ก็ ฉันต้่องมาเห็นสิ่งเหล่านี้" [br]ตอนนั้นเป็นปี 2004

0:09:08.567,0:09:12.954
ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้น ของช่วงเวลานองเลือดในอิรัก

0:09:12.954,0:09:16.194
"ฉันต้องมาเห็น ฉันต้องได้เห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นที่นี่

0:09:16.194,0:09:17.059
แล้วก็รายงานมัน"

0:09:17.059,0:09:20.623
เขาตอบว่า "กลับบ้านเถอะ

0:09:20.623,0:09:23.909
เพราะถ้าคุณพลาดฟันซี่แรกของเขา

0:09:23.909,0:09:26.907
การเดินก้าวแรกของเขา คุณจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเลย

0:09:26.907,0:09:30.770
แต่สงครามน่ะ จะยังคงเกิดขึ้นอีกเสมอ"

0:09:30.770,0:09:35.111
และเป็นเรื่องน่าเศร้ามากที่ สงครามจะยังคงเกิดขึ้นเสมอ

0:09:35.111,0:09:38.965
ฉันคงจะหลอกตัวเองมากไป ถ้าคิดว่า ในฐานะนักข่าว

0:09:38.965,0:09:40.731
ในการเป็นผู้ประกาศข่าว เป็นนักเขียน

0:09:40.731,0:09:45.569
สิ่งที่ฉันทำนั้นสามารถหยุดสงครามได้ ฉันไม่สามารถทำได้

0:09:45.569,0:09:48.116
ฉันไม่ใช่ โคฟี่ อันนัน และเขาเองก็ไม่สามารถหยุดสงครามได้

0:09:48.116,0:09:51.093
เขาพยายามเจรจาก่อนการเกิดสงครามในซีเรีย [br]แต่เขาทำไม่สำเร็จ

0:09:51.093,0:09:55.089
ฉันไม่ใช่นักประนีประนอมความขัดแย้ง[br]ขององค์การสหประชาชาติ

0:09:55.089,0:09:57.372
ฉันไม่ได้เป็นแม้แต่หมออาสาสมัตร

0:09:57.372,0:10:00.198
และฉันบอกไม่ถูกเลยว่า ฉันรู้สึกสิ้นหวังแค่ไหน

0:10:00.198,0:10:03.469
เวลาที่มีคนตายต่อหน้าฉัน ฉันช่วยพวกเขาไม่ได้

0:10:03.469,0:10:07.304
ฉันเป็นได้แค่ พยาน

0:10:07.304,0:10:12.358
บทบาทของฉันคือการเป็นสื่อกลาง[br]ให้กับผู้คนที่ไม่มีสิทธิไม่มีเสียง

0:10:12.358,0:10:15.591
เพื่อนร่วมงานของฉันเคยอธิบายว่า [br]มันคือการส่องแสงสว่าง

0:10:15.591,0:10:18.353
ไปยังมุมที่มืดมิดที่สุดบนโลกใบนี้

0:10:18.353,0:10:21.000
และนั่นคือสิ่งที่ฉันพยายามจะทำ

0:10:21.000,0:10:24.036
ฉันไม่ได้ประสบความสำเร็จตลอดเวลา

0:10:24.036,0:10:26.577
และบางครั้งมันก็น่าหงุดหงิดใจ

0:10:26.577,0:10:28.783
เพราะคุณรู้สึกว่ากำลังเขียนอยู่ในความว่างเปล่า

0:10:28.783,0:10:31.112
เหมือนไม่มีใครสนใจ

0:10:31.112,0:10:33.361
ใครจะสนใจเรื่องซีเรีย ใครจะต้องสนใจเรื่องบอสเนีย

0:10:33.361,0:10:35.374
ใครสนเรื่อง คองโก

0:10:35.374,0:10:37.648
ไอวอรี่ โคส ไลบีเรีย เซียร่าลีโอน

0:10:37.648,0:10:39.763
แต่ละส่วนของพื้นที่เล็กๆ เหล่านั้น

0:10:39.763,0:10:43.736
ที่ฉันจะจดจำมันไปตลอดชีวิตทีเดียว

0:10:43.736,0:10:46.989
แต่ การอุทิศตนของฉันก็คือ การเป็นพยาน

0:10:46.989,0:10:50.171
มันเป็นหัวใจ เป็นสาระสำคัญ

0:10:50.171,0:10:52.712
สำหรับนักข่าวอย่างเรา ที่ทำเรื่องราวเหล่านี้

0:10:52.712,0:10:56.303
สิ่งที่ฉันทำได้ก็แค่หวัง

0:10:56.303,0:10:58.911
ไม่ใช่หวังที่มีต่อ นักวางนโยบาย หรือ นักการเมือง

0:10:58.911,0:11:01.308
เพราะทั้งๆที่ฉันอยากจะเชื่อ

0:11:01.308,0:11:03.773
ว่าพวกเขาคงจะได้อ่านงานของฉันแล้วทำอะไรซักอย่าง

0:11:03.773,0:11:06.933
ฉันก็ไม่หลอกตัวเองอย่างนั้น

0:11:06.933,0:11:11.150
แต่สิ่งที่ฉันหวังก็คือ แค่พวกคุณจำเรื่องที่ฉันพูดได้

0:11:11.150,0:11:14.703
จำส่วนไหนก็ตามของเรื่องที่ฉันเล่า [br]แล้วพรุ่งนี้ ตอนทานข้าวเช้า

0:11:14.703,0:11:17.385
ถ้าคุณจำเรื่องราวของ ซาราเยโว

0:11:17.385,0:11:20.876
เรื่องราวที่รวันดาได้

0:11:20.876,0:11:23.449
ถ้าเป็นเช่นนั้น งานของฉันก็สำเร็จแล้ว

0:11:23.449,0:11:25.487
ขอบคุณมากค่ะ

0:11:25.487,0:11:32.717
(เสียงปรบมือ)