1
00:00:00,703 --> 00:00:03,515
Έτσι ξεκινάει ο πόλεμος.

2
00:00:03,515 --> 00:00:06,781
Μια μέρα και ενώ ζεις μια απλή καθημερινή ζωή,

3
00:00:06,781 --> 00:00:09,297
σχεδιάζεις να πας σε ένα πάρτι,

4
00:00:09,297 --> 00:00:11,681
πηγαίνεις τα παιδιά στο σχολείο και

5
00:00:11,681 --> 00:00:14,394
κλείνεις ραντεβού με τον οδοντίατρο.

6
00:00:14,394 --> 00:00:18,020
Και έπειτα, δεν έχεις τηλέφωνο,

7
00:00:18,020 --> 00:00:21,957
δεν έχεις τηλεόραση, υπάρχουν ένστολοι άνδρες και

8
00:00:21,957 --> 00:00:24,273
μπλόκα στους δρόμους.

9
00:00:24,273 --> 00:00:28,750
Η ζωή σου όπως την ήξερες είναι σαν να μπαίνει σε καταστολή.

10
00:00:28,750 --> 00:00:30,955
Σταματάει.

11
00:00:30,955 --> 00:00:33,513
Θα δανειστώ μια ιστορία από μια φίλη μου,

12
00:00:33,513 --> 00:00:36,491
μια φίλη μου από τη Βοσνία, σχετικά με το τι της συνέβη,

13
00:00:36,491 --> 00:00:40,868
επειδή πιστεύω ότι έτσι θα δείτε ακριβώς πώς είναι.

14
00:00:40,868 --> 00:00:44,962
Μια μέρα, τον Απρίλιο του 1992 πήγαινε στη δουλειά της

15
00:00:44,962 --> 00:00:48,110
φορώντας μίνι φούστα και τακούνια. Εργαζόταν σε τράπεζα.

16
00:00:48,110 --> 00:00:51,634
Ήταν μια νέα μητέρα. Της άρεσε να διασκεδάζει.

17
00:00:51,634 --> 00:00:53,468
Υπέροχο πλάσμα.

18
00:00:53,468 --> 00:00:56,775
Ξαφνικά, βλέπει μπροστά της ένα τανκ

19
00:00:56,775 --> 00:00:59,981
να περιφέρεται στον κεντρικό δρόμο του Σαράγεβο

20
00:00:59,981 --> 00:01:03,533
κατεδαφίζοντας τα πάντα στο πέρασμά του.

21
00:01:03,533 --> 00:01:07,564
Νομίζει ότι ονειρεύεται, αλλά δεν ονειρεύεται.

22
00:01:07,564 --> 00:01:10,309
Τρέχει, όπως ακριβώς θα έκανε ο καθένας μας,

23
00:01:10,309 --> 00:01:14,326
για να προστατευτεί και κρύβεται πίσω από έναν κάδο απορριμμάτων,

24
00:01:14,326 --> 00:01:16,925
φορώντας τα τακούνια και τη μίνι φούστα της.

25
00:01:16,925 --> 00:01:21,144
Καθώς κρύβεται εκεί, νιώθει γελοία,

26
00:01:21,144 --> 00:01:23,840
αλλά βλέπει το τανκ να περνάει με στρατιώτες, καθώς

27
00:01:23,840 --> 00:01:26,200
και ανθρώπους παντού και τριγύρω χάος

28
00:01:26,200 --> 00:01:30,827
και σκέφτεται: «Νιώθω σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων

29
00:01:30,827 --> 00:01:33,162
που πέφτει στην τρύπα του λαγού

30
00:01:33,162 --> 00:01:36,230
και κατεβαίνει, κατεβαίνει, κατεβαίνει προς το χάος

31
00:01:36,230 --> 00:01:41,631
και η ζωή μου ποτέ δεν θα ξαναείναι η ίδια».

32
00:01:41,631 --> 00:01:45,418
Μερικές εβδομάδες αργότερα, η φίλη μου βρισκόταν ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων

33
00:01:45,418 --> 00:01:50,368
που την έσπρωχναν, καθώς κρατούσε τον γιο της βρέφος,

34
00:01:50,368 --> 00:01:52,904
για να τον δώσει σε έναν άγνωστο σε κάποιο λεωφορείο,

35
00:01:52,904 --> 00:01:55,928
το οποίο ήταν το τελευταίο λεωφορείο που θα έφευγε από το Σαράγεβο

36
00:01:55,928 --> 00:01:59,093
μεταφέροντας παιδιά εκτός πόλης έτσι ώστε να είναι ασφαλή.

37
00:01:59,093 --> 00:02:03,203
Θυμάται να παλεύει με μια μητέρα μπροστά,

38
00:02:03,203 --> 00:02:06,629
με πολύ, πολύ κόσμο, λέγοντας: «Πάρε το παιδί μου! Πάρε το παιδί μου!»

39
00:02:06,629 --> 00:02:12,682
και να δίνει τον γιο της σε κάποιον μέσα από ένα παράθυρο.

40
00:02:12,682 --> 00:02:15,550
Δεν τον είδε για χρόνια.

41
00:02:15,550 --> 00:02:19,269
Η πολιορκία συνεχίστηκε για τριάμισι χρόνια,

42
00:02:19,269 --> 00:02:21,558
μια πολιορκία χωρίς νερό,

43
00:02:21,558 --> 00:02:26,847
χωρίς ρεύμα, χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς θέρμανση, χωρίς φαγητό,

44
00:02:26,847 --> 00:02:32,202
στη μέση της Ευρώπης, στα μέσα του 20ου αιώνα.

45
00:02:32,202 --> 00:02:36,004
Είχα την τιμή να είμαι ανάμεσα σε εκείνους τους ρεπόρτερ

46
00:02:36,004 --> 00:02:38,423
που έζησαν την πολιορκία

47
00:02:38,423 --> 00:02:41,461
και λέω ότι είχα την τιμή και το προνόμιο να βρίσκομαι εκεί

48
00:02:41,461 --> 00:02:43,651
γιατί μου έμαθε τα πάντα,

49
00:02:43,651 --> 00:02:47,780
όχι μόνο να είμαι ρεπόρτερ, αλλά και να είμαι άνθρωπος.

50
00:02:47,780 --> 00:02:50,135
Έμαθα τη συμπόνια.

51
00:02:50,135 --> 00:02:53,946
Έμαθα για καθημερινούς ανθρώπους που μπορούσαν να γίνουν ήρωες.

52
00:02:53,946 --> 00:02:58,317
Έμαθα να μοιράζομαι. Έμαθα τη συντροφικότητα.

53
00:02:58,317 --> 00:03:01,228
Πιο πολύ απ' όλα, έμαθα να αγαπώ.

54
00:03:01,228 --> 00:03:06,507
Ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας απίστευτης καταστροφής, θανάτου και χάους,

55
00:03:06,507 --> 00:03:09,643
έμαθα πώς καθημερινοί άνθρωποι μπορούσαν να βοηθήσουν τους γείτονές τους,

56
00:03:09,643 --> 00:03:12,287
να μοιραστούν το φαγητό, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους,

57
00:03:12,287 --> 00:03:15,539
να απομακρύνουν κάποιον που είχε πυροβοληθεί από τη μέση του δρόμου,

58
00:03:15,539 --> 00:03:18,396
ακόμη κι αν κινδύνευε η ίδια τους η ζωή,

59
00:03:18,396 --> 00:03:21,647
να βοηθούν τραυματισμένους ανθρώπους να μπουν σε ταξί,

60
00:03:21,647 --> 00:03:24,268
προσπαθώντας να τους πάνε στο νοσοκομείο.

61
00:03:24,268 --> 00:03:27,487
Έμαθα πολλά για τον εαυτό μου.

62
00:03:27,487 --> 00:03:30,512
Η Μάρθα Γκέλχορν, μία από τις ηρωίδες μου, είπε κάποτε:

63
00:03:30,512 --> 00:03:35,710
«Μπορείς να αγαπήσεις μόνο έναν πόλεμο. Τα υπόλοιπα είναι ευθύνη».

64
00:03:35,710 --> 00:03:39,246
Πήγα για να καλύψω πάμπολλους πολέμους μετά από αυτόν,

65
00:03:39,246 --> 00:03:41,875
τόσο πολλούς που έχασα το μέτρημα,

66
00:03:41,875 --> 00:03:44,958
αλλά κανείς δεν ήταν όπως του Σαράγεβο.

67
00:03:44,958 --> 00:03:48,913
Τον περασμένο Απρίλιο, πήγα σε μια πολύ παράξενη συγκέντρωση

68
00:03:48,913 --> 00:03:52,687
-- κάτι σαν μια παράλογη σχολική συγκέντρωση αποφοίτων.

69
00:03:52,687 --> 00:03:57,030
Ήταν η 20η επέτειος από την πολιορκία,

70
00:03:57,030 --> 00:03:59,502
από το ξεκίνημα της πολιορκίας του Σαράγεβο

71
00:03:59,502 --> 00:04:03,942
και δεν μου αρέσει η λέξη «επέτειος» γιατί ακούγεται σαν γιορτή

72
00:04:03,942 --> 00:04:05,345
και αυτή δεν ήταν γιορτή.

73
00:04:05,345 --> 00:04:09,333
Ήταν μια μελαγχολική συγκέντρωση ρεπόρτερ

74
00:04:09,333 --> 00:04:12,724
που εργάστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, ατόμων που εργάστηκαν στην ανθρωπιστική βοήθεια

75
00:04:12,724 --> 00:04:17,193
και φυσικά των γενναίων και θαρραλέων ανθρώπων του Σαράγεβο.

76
00:04:17,193 --> 00:04:19,612
Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση,

77
00:04:19,612 --> 00:04:21,353
που μου ράγισε την καρδιά,

78
00:04:21,353 --> 00:04:23,523
ήταν που περπατούσα στον κεντρικό δρόμο του Σαράγεβο,

79
00:04:23,523 --> 00:04:27,598
εκεί όπου η φίλη μου, η Αΐντα, είδε το τανκ να έρχεται, πριν από 20 χρόνια

80
00:04:27,598 --> 00:04:34,295
και εκεί σ' αυτόν το δρόμο υπήρχαν περισσότερες από 12.000 κόκκινες καρέκλες,

81
00:04:34,295 --> 00:04:35,921
άδειες

82
00:04:35,921 --> 00:04:38,190
και καθεμιά από αυτές συμβόλιζε

83
00:04:38,190 --> 00:04:41,907
έναν άνθρωπο που πέθανε κατά τη διάρκεια της πολιορκίας,

84
00:04:41,907 --> 00:04:46,194
μόνο στο Σαράγεβο, όχι σε όλη τη Βοσνία

85
00:04:46,194 --> 00:04:48,781
και απλώνονταν σε όλη την πόλη

86
00:04:48,781 --> 00:04:51,055
σε μεγάλη έκταση

87
00:04:51,055 --> 00:04:54,558
και το πιο δυσάρεστο για μένα ήταν οι μικρές καρέκλες

88
00:04:54,558 --> 00:04:57,414
για τα παιδιά.

89
00:04:57,414 --> 00:05:00,541
Τώρα, καλύπτω τη Συρία

90
00:05:00,541 --> 00:05:03,731
και ξεκίνησα γιατί πίστευα ότι

91
00:05:03,731 --> 00:05:05,987
έπρεπε να το κάνω.

92
00:05:05,987 --> 00:05:08,992
Θεωρώ ότι έχει πολλά να μας πει.

93
00:05:08,992 --> 00:05:12,962
Για μια ακόμη φορά, βλέπω το σκηνικό του πολέμου στη Βοσνία.

94
00:05:12,962 --> 00:05:15,191
Όταν πρωτοέφτασα στη Δαμασκό,

95
00:05:15,191 --> 00:05:17,593
συνάντησα αυτή την περίεργη κατάσταση στην οποία ο κόσμος

96
00:05:17,593 --> 00:05:21,153
δεν φαινόταν να πιστεύει ότι ο πόλεμος θα ξεκινούσε

97
00:05:21,153 --> 00:05:23,088
και ήταν ακριβώς το ίδιο με τη Βοσνία

98
00:05:23,088 --> 00:05:25,902
καθώς και με οποιαδήποτε άλλη χώρα που έχω δει όταν πλησιάζει ο πόλεμος.

99
00:05:25,902 --> 00:05:28,445
Ο κόσμος δεν θέλει να πιστέψει ότι έρχεται,

100
00:05:28,445 --> 00:05:31,912
έτσι δεν απομακρύνονται, δεν φεύγουν όσο μπορούν.

101
00:05:31,912 --> 00:05:33,582
Δεν αποσύρουν τα χρήματά τους.

102
00:05:33,582 --> 00:05:37,477
Μένουν επειδή όλοι θέλουν να μείνουν στο σπίτι τους.

103
00:05:37,477 --> 00:05:41,516
Και τότε, καταφθάνει ο πόλεμος και το χάος.

104
00:05:41,516 --> 00:05:45,319
Η Ρουάντα είναι ένα μέρος που με κατατρέχει αρκετά.

105
00:05:45,319 --> 00:05:51,473
Το 1994, έφυγα για λίγο από το Σαράγεβο για να καλύψω τη γενοκτονία στη Ρουάντα.

106
00:05:51,473 --> 00:05:56,322
Ανάμεσα στον Απρίλιο και τον Αύγουστο του 1994,

107
00:05:56,322 --> 00:06:00,523
ένα εκατομμύριο άνθρωποι σφαγιάστηκαν.

108
00:06:00,523 --> 00:06:05,750
Εάν εκείνες οι 12.000 καρέκλες με είχαν φρικάρει

109
00:06:05,750 --> 00:06:07,822
εξαιτίας του αριθμού τους,

110
00:06:07,822 --> 00:06:11,453
θα ήθελα να σκεφτείτε για λίγο το ένα εκατομμύριο ανθρώπους.

111
00:06:11,453 --> 00:06:13,990
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, θυμάμαι

112
00:06:13,990 --> 00:06:19,071
να στέκομαι και να κοιτάζω πέρα σε έναν δρόμο για όσο έφτανε το μάτι,

113
00:06:19,071 --> 00:06:25,160
τουλάχιστον για 1,5 χλμ., όπου υπήρχαν σωριασμένες σοροί σε ύψος

114
00:06:25,160 --> 00:06:26,884
διπλάσιο του δικού μου.

115
00:06:26,884 --> 00:06:30,219
Κι αυτό ήταν μονάχα ένα μικρό ποσοστό των νεκρών.

116
00:06:30,219 --> 00:06:32,188
Υπήρχαν μητέρες που κρατούσαν τα παιδιά τους

117
00:06:32,188 --> 00:06:35,529
που άφηναν την τελευταία τους πνοή.

118
00:06:35,529 --> 00:06:38,859
Έτσι μαθαίνουμε πολλά από τον πόλεμο

119
00:06:38,859 --> 00:06:41,211
και αναφέρω τη Ρουάντα

120
00:06:41,211 --> 00:06:45,329
επειδή είναι ένα μέρος, όπως η Νότια Αφρική,

121
00:06:45,329 --> 00:06:49,311
όπου επί σχεδόν 20 χρόνια, οι πληγές κλείνουν.

122
00:06:49,311 --> 00:06:52,779
Το 56% των βουλευτών είναι γυναίκες,

123
00:06:52,779 --> 00:06:55,231
το οποίο είναι εκπληκτικό,

124
00:06:55,231 --> 00:06:59,257
ενώ προβλέπεται από το εθνικό σύνταγμα,

125
00:06:59,257 --> 00:07:02,430
να μην επιτρέπεται ο χαρακτηρισμός Χούτου ή Τούτσι.

126
00:07:02,430 --> 00:07:06,299
Δεν επιτρέπεται ο προσδιορισμός βάσει εθνότητας,

127
00:07:06,299 --> 00:07:10,845
ο οποίος φυσικά ήταν η αιτία που ξεκίνησε τη σφαγή.

128
00:07:10,845 --> 00:07:13,952
Κάποιος φίλος μου της ανθρωπιστικής βοήθειας, μου είπε την πιο όμορφη ιστορία.

129
00:07:13,952 --> 00:07:15,435
Ή τουλάχιστον εγώ τη βρήκα όμορφη.

130
00:07:15,435 --> 00:07:20,352
Ήταν μια ομάδα παιδιών, Χούτου και Τούτσι μαζί

131
00:07:20,352 --> 00:07:23,066
και μια ομάδα γυναικών που θα τα υιοθετούσε.

132
00:07:23,066 --> 00:07:27,000
Είχαν σταθεί σε σειρά και κάθε παιδί δινόταν σε μια γυναίκα.

133
00:07:27,000 --> 00:07:30,166
Δεν ήταν θέμα επανόρθωσης, κάποιοι ήταν Τούτσι,

134
00:07:30,166 --> 00:07:33,081
κάποιοι Χούτου, θα μπορούσες να έχεις σκοτώσει τη μητέρα μου,

135
00:07:33,081 --> 00:07:34,927
θα μπορούσες να έχεις σκοτώσει τον πατέρα μου.

136
00:07:34,927 --> 00:07:40,233
Βρίσκονταν μαζί, συμφιλιωμένοι κατά μια έννοια

137
00:07:40,233 --> 00:07:43,817
γεγονός που βρίσκω εκπληκτικό.

138
00:07:43,817 --> 00:07:46,659
Έτσι όποτε με ρωτούν πώς συνεχίζω να καλύπτω πολέμους

139
00:07:46,659 --> 00:07:48,871
και γιατί συνεχίζω να το κάνω,

140
00:07:48,871 --> 00:07:50,340
αυτή είναι η απάντηση.

141
00:07:50,340 --> 00:07:53,731
Όταν θα επιστρέψω στη Συρία, την επόμενη εβδομάδα

142
00:07:53,731 --> 00:07:57,692
αυτό που θα δω θα είναι ηρωικοί άνθρωποι,

143
00:07:57,692 --> 00:07:59,965
που αγωνίζονται για τη δημοκρατία,

144
00:07:59,965 --> 00:08:03,982
για πράγματα που θεωρούμε δεδομένα κάθε μέρα.

145
00:08:03,982 --> 00:08:07,220
Αυτός είναι ο λόγος που το κάνω.

146
00:08:07,220 --> 00:08:11,688
Το 2004 είχα ένα μικρό αγοράκι,

147
00:08:11,688 --> 00:08:14,883
που το ονομάζω παιδί-θαύμα

148
00:08:14,883 --> 00:08:17,929
επειδή αφότου είχα δει τόσο πολύ θάνατο,

149
00:08:17,929 --> 00:08:22,106
καταστροφή, χάος και σκοτάδι στη ζωή μου,

150
00:08:22,106 --> 00:08:25,965
γεννήθηκε μια ελπίδα.

151
00:08:25,965 --> 00:08:30,162
Τον ονόμασα Λούκα, που σημαίνει «Ο φέρων φως»

152
00:08:30,162 --> 00:08:35,085
γιατί στ' αλήθεια φέρνει φως στη ζωή μου.

153
00:08:35,085 --> 00:08:38,536
Μιλάω γι' αυτόν επειδή όταν ήταν τεσσάρων μηνών

154
00:08:38,536 --> 00:08:43,208
ο αρχισυντάκτης μου με ανάγκασε να επιστρέψω στη Βαγδάτη

155
00:08:43,208 --> 00:08:46,540
όπου έκανα ρεπορτάζ καθ' όλη την περίοδο του καθεστώτος του Σαντάμ

156
00:08:46,540 --> 00:08:49,419
και κατά τη διάρκεια της πτώσης της Βαγδάτης και μετέπειτα

157
00:08:49,419 --> 00:08:52,513
και θυμάμαι ότι ανέβηκα στο αεροπλάνο με δάκρυα,

158
00:08:52,513 --> 00:08:55,499
έκλαιγα που αποχωριζόμουν το γιό μου,

159
00:08:55,499 --> 00:08:57,732
και ενώ ήμουν εκεί,

160
00:08:57,732 --> 00:09:00,467
ένας αρκετά διάσημος ιρακινός πολιτικός, φίλος μου,

161
00:09:00,467 --> 00:09:02,941
μου είπε: «Τι κάνεις εδώ;

162
00:09:02,941 --> 00:09:04,782
Γιατί δεν είσαι σπίτι σου με τον Λούκα»;

163
00:09:04,782 --> 00:09:08,567
Απάντησα ότι: «Μα πρέπει να δω τι γίνεται». Ήταν το 2004,

164
00:09:08,567 --> 00:09:12,954
τότε που ξεκίνησε αυτή η απίστευτα αιματηρή περίοδος στο Ιράκ,

165
00:09:12,954 --> 00:09:16,194
«Πρέπει να δω, πρέπει να δω τι γίνεται εδώ.

166
00:09:16,194 --> 00:09:17,059
Πρέπει να το καλύψω».

167
00:09:17,059 --> 00:09:20,623
Και εκείνος είπε:«Πήγαινε σπίτι σου,

168
00:09:20,623 --> 00:09:23,909
επειδή αν χάσεις το πρώτο δοντάκι,

169
00:09:23,909 --> 00:09:26,907
αν χάσεις τα πρώτα του βήματα, δεν θα συγχωρήσεις ποτέ τον εαυτό σου.

170
00:09:26,907 --> 00:09:30,770
Πόλεμοι θα υπάρξουν κι άλλοι».

171
00:09:30,770 --> 00:09:35,111
Δυστυχώς, πάντοτε θα υπάρχουν πόλεμοι.

172
00:09:35,111 --> 00:09:38,965
Εξαπατώ τον εαυτό μου εάν πιστεύω ως δημοσιογράφος,

173
00:09:38,965 --> 00:09:40,731
ως ρεπόρτερ, ως συγγραφέας,

174
00:09:40,731 --> 00:09:45,569
ότι θα μπορέσω να τους σταματήσω. Δεν μπορώ.

175
00:09:45,569 --> 00:09:48,116
Δεν είμαι ο Κόφι Ανάν. Ούτε αυτός δεν μπορεί να σταματήσει έναν πόλεμο.

176
00:09:48,116 --> 00:09:51,093
Προσπάθησε να διαπραγματευτεί στη Συρία και δεν τα κατάφερε.

177
00:09:51,093 --> 00:09:55,089
Δεν είμαι υπεύθυνη επίλυσης συγκρούσεων του ΟΗΕ.

178
00:09:55,089 --> 00:09:57,372
Δεν είμαι καν γιατρός που προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια

179
00:09:57,372 --> 00:10:00,198
και δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές ένιωσα άχρηστη

180
00:10:00,198 --> 00:10:03,469
βλέποντας ανθρώπους να πεθαίνουν μπροστά μου χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι για να τους σώσω.

181
00:10:03,469 --> 00:10:07,304
Απλά, είμαι μάρτυρας.

182
00:10:07,304 --> 00:10:12,358
Ο ρόλος μου είναι να δίνω φωνή σε ανθρώπους που δεν έχουν φωνή.

183
00:10:12,358 --> 00:10:15,591
Ένας συνάδελφός μου περιέγραψε τη δουλειά μας σαν μια ακτίνα

184
00:10:15,591 --> 00:10:18,353
που ρίχνει φως στις πιο σκοτεινές γωνιές του κόσμου.

185
00:10:18,353 --> 00:10:21,000
Και αυτό προσπαθώ να κάνω.

186
00:10:21,000 --> 00:10:24,036
Δεν πετυχαίνω πάντα

187
00:10:24,036 --> 00:10:26,577
και μερικές φορές είναι απίστευτα αγχωτικό

188
00:10:26,577 --> 00:10:28,783
γιατί νιώθεις ότι μιλάς στο κενό

189
00:10:28,783 --> 00:10:31,112
ή νιώθεις ότι δεν νοιάζεται κανείς.

190
00:10:31,112 --> 00:10:33,361
Ποιος νοιάζεται για τη Συρία; Ποιος νοιάζεται για τη Βοσνία;

191
00:10:33,361 --> 00:10:35,374
Ποιος νοιάζεται για το Κονγκό,

192
00:10:35,374 --> 00:10:37,648
την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Λιβερία, τη Σιέρα Λεόνε

193
00:10:37,648 --> 00:10:39,763
και όλα αυτά τα μέρη τα οποία

194
00:10:39,763 --> 00:10:43,736
θα θυμάμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου;

195
00:10:43,736 --> 00:10:46,989
Αλλά η δουλειά μου είναι να είμαι μάρτυρας

196
00:10:46,989 --> 00:10:50,171
και αυτή είναι η καρδιά και η ουσία

197
00:10:50,171 --> 00:10:52,712
για όσους ρεπόρτερ ασχολούνται με το θέμα.

198
00:10:52,712 --> 00:10:56,303
Το μόνο που μπορώ κάνω είναι να ελπίζω

199
00:10:56,303 --> 00:10:58,911
όχι στους υπεύθυνους ή στους πολιτικούς

200
00:10:58,911 --> 00:11:01,308
γιατί ακόμη κι αν ήθελα να πιστέψω

201
00:11:01,308 --> 00:11:03,773
ότι διαβάζουν τα άρθρα μου και θα κάνουν κάτι,

202
00:11:03,773 --> 00:11:06,933
δεν έχω αυταπάτες.

203
00:11:06,933 --> 00:11:11,150
Αλλά ελπίζω ότι εάν θυμηθείτε κάτι που είπα

204
00:11:11,150 --> 00:11:14,703
ή κάτι που έγραψα αύριο το πρωί την ώρα που παίρνετε το πρωινό σας,

205
00:11:14,703 --> 00:11:17,385
εάν μπορέσετε να θυμηθείτε την ιστορία του Σαράγεβο

206
00:11:17,385 --> 00:11:20,876
ή την ιστορία της Ρουάντα,

207
00:11:20,876 --> 00:11:23,449
τότε θα έχω κάνει τη δουλειά μου.

208
00:11:23,449 --> 00:11:25,487
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

209
00:11:25,487 --> 00:11:32,717
(Χειροκρότημα)