İnsan kemiği insan vücudu 
dışında büyüyebilir mi?

Cevabı belki olumlu olabilir.

Fakat önce bunun 
nasıl olabileceğini anlayalım.

Öncelikle kemiğin vücutta 
nasıl büyüdüğüne bakmalıyız.

Çoğu kemik fetüs döneminde yumuşak 
ve esnek kıkırdak şeklindedir.

Kalsiyum ve fosfattan oluşan 
süngerimsi mineral içeren

kıkırdakların yerini kemik yapı alır.

Bu yapı sertleşir ve Osteoblast adında

daha çok mineral depolayan genç

kemik hücrelerini oluşturur. 
Bunlar kemiğe sertlik verir.

Bu yapı canlı hücrelerden 
oluşmamış olmasına rağmen

damarlar, sinirler ve diğer doku ağları

özel kanal ve pasajlar boyunca büyürler.

Gelişimleri boyunca Osteoblastlar kemikleri sağlamlaştırırlar.

Kemiklerimiz organlarımızı korur,

hareketi sağlar, daha kan hücresi

ve daha fazlasını üretir.

Fakat bu yapı tek başına

kemiği sert ve fonksiyonlu 
hale getirmede yetersiz kalır.

Eğer bir kemiği bu şekilde alsak,

kasları ona eklesek

ve ağırlık taşımada 
kullanmaya çalışsak

kemik büyük ihtimalle 
bu gerilmeye dayanamaz.

Bu bize genellikle olmaz.

Çünkü bizim hücrelerimiz 
nerede olursa olsun

sürekli kemikleri inşa edip 
sağlamlaştırıyor.

Açıkladığımız bu ilke Wolff kanunlarından.

Fakat kemik maddeleri
sınırlı kaynaklar

ve bu kemikleri sağlamlaştıran yeni yapı

sadece yeterli materyal varsa şekillenir.

Neyseki, Osteoblastlar (yapıcılar),

kendisine benzer Osteoclast adında 
onarıcı bir yapıya sahip.

Osteoclastlar asit ve enzim kullanarak 
gereksiz mineral yapıları bozar.

Böylece Osteoblastlar 
daha çok madde ekleyebilir.

Astronotların sürekli yörüngede 
olmalarının çoğu sebebinden biri,

serbest düşüşte iskeletin
gerilme eksikliği.

Wolff kanunları tasarısına göre,

bu durum Osteoclastları kemikte kütle 
ve kuvvet kaybına neden olan

Osteoblastlardan daha aktif hale sokar.

Kemiklerimiz kırıldığı zaman,
sanki hiç kırılmamış gibi

vücudumuz kırık kemikleri mucizevi 
bir şekilde yeniden oluşturur.

Kanseri iyileştirmek, travmatik kazalar

ve genetik bozukluklar

gibi bazı durumlar düzeltme için 
vücudun doğal sınırını aşar.

Tarihsel çözümler boşlukları metal,
hayvan kemiği veya

insan kemiği parçaları

ile doldurmayı içerir.

Fakat enfeksiyona neden oldukları veya
bağışıklık sistemi reddettiği

için bunların hiçbiri uygun görülmemiştir.

Ayrıca sağlıklı kemiğin yaptığı çoğu 
görevi yerine getirememişlerdir.

En ideal çözüm, hastanın 
boşluklara uygun doğru şekli

uyarlayabilen kendi hücrelerinden 
yapılan kemiklerdir.

Bu yöntem bilim adamlarının 
asıl yapmaya çalıştığı şey.

İşte şu şekilde çalışır:

Öncelikle, doktorlar hastanın yağ 
dokusundaki kök hücreleri alır.

Bilgisayarlı tomografi taramasıyla
kayıp kemiklerin tam boyutunu hesaplarlar.

Sonrasında boşluğun tam 
şeklini 3D yazıcıyla ya da

hücresiz inek kemiğinde

oyarak model çıkarırlar.

Bu kemikler tüm hücrelerden
sadece minerallerin bulunduğu

sünger kalacak şekilde söküp çıkarılır.

Daha sonrasında bu süngeri
hastanın kök hücreleriyle

birlikte biyoreaktöre yerleştirirler.

Biyoreaktör, vücutta olan durumları 
taklit edebilen bir makine.

Sıcaklık, nem, asitlik ve besin bileşimi;

kök hücrelerinin, Osteoblastlara ve 
diğer hücrelere farklılaşması,

mineral yapıyı genişletmesi ve

canlı dokularla yeniden düzenlenmesi

için ihtiyacı olan şartlardır.

Fakat gözden kaçan birşey var:

Wolff Kanunları'nı hatırlayın!

Yapay kemiğin gerçek basıncı 
tecrübe etmesine ihtiyacı var.

Aksi halde güçsüzlük ve hassaslık yayılır.

Böylece biyoreaktör durmaksızın 
kemiğin etrafına sıvı pompalar ve

Osteoblastları kemik yoğunluğunu 
arttırmak için uyarır.

Hepsini bir araya getirin ve 
üç hafta içinde yeni canlı

kemiklerimiz biyoreaktörden çıkmaya

ve insan vücuduna yerleşmeye hazır.

İnsanlar için işe yarayacak bir 
method olup olmadığı belli değil

fakat laboratuvarda büyüyen kemikler
başarılı bir şekilde domuzlara ve

diğer hayvanlara aktarıldı.

Ve en yakın 2016'da insan 
denemeleri başlayacak gibi gözüküyor.