WEBVTT

00:00:07.053 --> 00:00:09.173
สิ่งเหล่านี้มาจากไหนกันนะ

00:00:09.173 --> 00:00:10.267
หินก้อนนี้

00:00:10.267 --> 00:00:11.327
วัวตัวนี้

00:00:11.327 --> 00:00:12.482
หัวใจของเธอ

00:00:12.482 --> 00:00:15.602
ไม่ได้ถามถึงของที่ว่าเองหรอก
แต่สิ่งที่ประกอบเป็นของพวกนั้นน่ะ:

00:00:15.602 --> 00:00:18.555
อะตอมที่เป็นโครงสร้างของทุกสิ่ง

00:00:18.555 --> 00:00:22.893
เพื่อตอบปัญหานั้น 
เราต้องมาดูที่กฎทรงมวลของสสาร

00:00:22.893 --> 00:00:25.757
กฎนี้กล่าวว่าให้เอาระบบ
ที่ถูกแยกออกมาต่างหากระบบหนึ่ง

00:00:25.757 --> 00:00:29.969
ที่ถูกล้อมขอบเขตให้สสาร
และพลังงานไม่สามารถข้ามผ่านได้

00:00:29.969 --> 00:00:34.248
ภายในระบบนี้ มวล 
หรืออีกนัยหนึ่งคือ สสารและพลังงาน

00:00:34.248 --> 00:00:37.068
ไม่สามารถถูกสร้างขึ้นมาใหม่
หรือถูกทำลายลงได้

00:00:37.068 --> 00:00:39.775
จักรวาล เท่าที่เรารู้

00:00:39.775 --> 00:00:41.828
เป็นระบบที่ถูกแยกออกมาต่างหาก

00:00:41.828 --> 00:00:45.931
แต่ก่อนที่เราจะไปถึงตรงนั้น เรามาดู
ระบบที่เล็กกว่าและง่ายกว่านั้นกันเถอะ

00:00:45.931 --> 00:00:49.118
ที่นี่เรามีคาร์บอนอยู่หกอะตอม
ไฮโดรเจน 12 อะตอม

00:00:49.118 --> 00:00:51.912
และออกซิเจน 18 อะตอม


00:00:51.912 --> 00:00:55.605
ด้วยพลังงานเพียงน้อยนิด
โมเลกุลของเราก็เคลื่อนที่ได้จริงๆแล้ว

00:00:55.605 --> 00:00:58.692
อะตอมเหล่านี้สามารถยึดติดกันได้
ทำให้เกิดเป็นโมเลกุลที่เราคุ้นเคย

00:00:58.692 --> 00:00:59.946
นี่คือน้ำ

00:00:59.946 --> 00:01:01.743
และนี่คือคาร์บอนไดออกไซด์

00:01:01.743 --> 00:01:04.157
เราไม่สามารถสร้างมวลใหม่หรือทำลายมวลลงได้

00:01:04.157 --> 00:01:07.811
เรามีแค่ไหนเราก็ต้องใช้แค่นั้น
แล้วเราจะทำอย่างไรดี

00:01:07.811 --> 00:01:09.768
อา... พวกมันมีความคิดจิตใจของตัวเอง

00:01:09.768 --> 00:01:14.341
มาดูกัน มันประกอบเป็นคาร์บอนไดออกไซด์
และน้ำเพิ่มขึ้น เป็นอย่างละหก

00:01:14.341 --> 00:01:19.185
เติมพลังงานลงไปหน่อย เราก็สามารถทำให้มัน
สลับสับเปลี่ยนกันจนได้เป็นน้ำตาลธรรมดา ๆ

00:01:19.185 --> 00:01:21.183
กับก๊าซออกซิเจนอีกหน่อยได้

00:01:21.183 --> 00:01:26.997
อะตอมของเราทั้งหมดถูกนำมาใช้ทั้งหมด:
คาร์บอน 6 ไฮโดรเจน 12 และออกซิเจน 18

00:01:26.997 --> 00:01:31.170
พลังงานที่เราใส่เข้าไปนั้น 
ตอนนี้ถูกกักอยู่ในพันธะระหว่างอะตอม

00:01:31.170 --> 00:01:33.321
เราสามารถปลดปล่อย
พลังงานนั้นออกมาได้อีกครั้ง

00:01:33.321 --> 00:01:36.887
โดยการแยกน้ำตาลนั้นออกให้เป็น
น้ำและคาร์บอนไดออกไซด์

00:01:36.887 --> 00:01:39.556
และยังคง เป็นอะตอมเดิม


00:01:39.556 --> 00:01:44.149
มาแยกเอาอะตอมบางตัวออกไว้ด้านข้างก่อน
และมาลองอะไรที่มันตูมตามหน่อยดีกว่า

00:01:44.149 --> 00:01:48.588
นี่ อันนี้คือมีเธน หรือที่รู้จักกันดีว่า
เกี่ยวกับตดของวัว

00:01:48.588 --> 00:01:51.132
แต่ยังถูกนำมาใช้เป็นเชื้อเพลิงจรวดอีกด้วย

00:01:51.132 --> 00:01:53.786
ถ้าเราเพิ่มออกซิเจนเข้าไปบ้าง
และพลังงานอีกนิดหน่อย

00:01:53.786 --> 00:01:55.616
เหมือนที่คุณอาจจะได้จากการจุดไม้ขีด

00:01:55.616 --> 00:02:00.661
มันจะเผาไหม้กลายเป็นคาร์บอนไดออกไซด์
น้ำและพลังงานที่มากขึ้นอีก

00:02:00.661 --> 00:02:03.775
สังเกตว่ามีเธนของเราเริ่มมาจาก
ไฮโดรเจนสี่อะตอม

00:02:03.775 --> 00:02:08.666
และสุดท้ายเราก็ยังคงมีไฮโดรเจน
สี่โมเลกุลที่ถูกกักไว้ในโมเลกุลของน้ำ

00:02:08.666 --> 00:02:13.573
ส่วนตอนท้ายสุด ๆ นี้ นี่คือโพรเพน
ก๊าซที่ติดไฟได้อีกตัวหนึ่ง

00:02:13.573 --> 00:02:16.731
เราเติมออกซิเจน แล้วจุดไฟ และตู้ม

00:02:16.731 --> 00:02:18.885
ได้น้ำและคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่ม

00:02:18.885 --> 00:02:20.784
คราวนี้เราได้ CO2 สามโมเลกุล

00:02:20.784 --> 00:02:24.443
เพราะโมเลกุลของโพรเพนเริ่มต้นจาก
คาร์บอนสามอะตอม

00:02:24.443 --> 00:02:26.590
และไม่มีที่ไปที่อื่น

00:02:26.590 --> 00:02:30.451
มันยังมีอีกหลายปฏิกิริยาที่เราสามารถ
จำลองได้ด้วยชุดอะตอมเล็ก ๆ ชุดนี้

00:02:30.451 --> 00:02:33.764
และกฎทรงมวลยังคงเป็นจริงเสมอ

00:02:33.764 --> 00:02:36.748
ไม่ว่าสสารหรือพลังงานใด ๆ
เข้าสู่การกระทำปฏิกิริยาทางเคมี

00:02:36.748 --> 00:02:40.216
ก็จะยังคงปรากฏและมีจำนวนเท่าเดิม
เมื่อปฏิกิริยาเสร็จสิ้นแล้ว

00:02:40.216 --> 00:02:42.673
ดังนั้นถ้ามวลไม่สามารถถูกสร้างขึ้น
หรือถูกทำลายลงได้

00:02:42.673 --> 00:02:45.957
แล้วอะตอมเหล่านี้แรกเริ่มเดิมที
มาจากไหนล่ะ

00:02:45.957 --> 00:02:49.397
หมุนนาฬิกาย้อนกลับและมาดูกันเถอะ

00:02:49.397 --> 00:02:53.573
ไกลขึ้น ไกลขึ้น ไกลขึ้น ไกลเกินไปแล้ว

00:02:53.573 --> 00:02:54.892
โอเค นั่นแหละ ตรงนั้น

00:02:54.892 --> 00:02:56.378
บิ๊กแบง

00:02:56.378 --> 00:02:59.908
ไฮโดรเจนของเราเกิดมาจากซุปอนุภาคพลังงานสูง

00:02:59.908 --> 00:03:03.979
ในสามนาทีต่อจากกำเนิดแห่งจักรวาลของเรา

00:03:03.979 --> 00:03:07.846
ในที่สุด กลุ่มก้อนอะตอมก็มาเกาะรวมกัน
เกิดกลายเป็นดวงดาว

00:03:07.846 --> 00:03:12.085
ในดวงดาวเหล่านี้ 
ปฏิกิริยานิวเคลียร์หลอมธาตุเบา

00:03:12.085 --> 00:03:13.980
อย่างเช่น ไฮโดรเจนและฮีเลียม

00:03:13.980 --> 00:03:17.706
ให้กลายเป็นธาตุที่หนักขึ้น
อย่างเช่น คาร์บอนและออกซิเจน

00:03:17.706 --> 00:03:21.310
ในแวบแรกที่เห็น อาจจะดูเหมือนว่า
ปฏิกิริยาเหล่านี้กำลังแหกกฏ

00:03:21.310 --> 00:03:23.847
เพราะพวกมันปลดปล่อยพลังงานออกมาอย่างมหาศาล

00:03:23.847 --> 00:03:25.747
ราวกับหาที่มาไม่เจอ

00:03:25.747 --> 00:03:28.952
อย่างไรก็ดี ก็ต้องขอขอบคุณ
สมการอันโด่งดังของไอน์สไตน์

00:03:28.952 --> 00:03:32.108
เรารู้ว่า พลังงานนั้นเท่ากับมวล

00:03:32.108 --> 00:03:34.871
มันกลายเป็นว่ามวลทั้งหมดของอะตอมตั้งต้น

00:03:34.871 --> 00:03:38.982
นั้นมากกว่ามวลของผลผลิต
เพียงนิดเดียว

00:03:38.982 --> 00:03:43.937
และมวลที่สูญหายไปนั้นก็สอดคล้องกับ
พลังงานที่ได้เพิ่มมาพอดี

00:03:43.937 --> 00:03:49.587
ซึ่งแผ่รังสีออกจากดวงดาวนั้นในรูปของแสง 
ความร้อน และอนุภาคพลังงานสูง

00:03:49.587 --> 00:03:52.103
ในที่สุด ดาวดวงนี้ก็เข้าสู่ภาวะมหานวดารา

00:03:52.103 --> 00:03:54.586
ระเบิดกระจายองค์ประกอบของมันไปทั่วอวกาศ

00:03:54.586 --> 00:03:58.380
ย่อให้สั้นเลยก็คือ อะตอมทั้งหลายและ
จากมหานวดาราอื่นหากันเองจนพบ

00:03:58.380 --> 00:03:59.889
และเกิดเป็นโลกขึ้นมา

00:03:59.889 --> 00:04:04.003
และ 4.6 พันล้านปีต่อมา
มันก็ถูกตักขึ้นมาเป็นส่วนหนึ่ง

00:04:04.003 --> 00:04:06.892
ในระบบปิดเล็ก ๆ ที่ถูกแยกออกมาของเราอันนี้

00:04:06.892 --> 00:04:11.619
แต่นั่นมันก็ยังไม่น่าสนใจเท่ากับอะตอม
ที่ประกอบขึ้นมาเป็นตัวคุณ

00:04:11.619 --> 00:04:12.941
หรือวัวตัวนั้น

00:04:12.941 --> 00:04:14.190
หรือหินก้อนนี้สักนิด

00:04:14.190 --> 00:04:17.211
และนั่นจึงเป็นเหตุผล 
อย่างที่คาร์ล เซเกนบอกเราไว้ว่า

00:04:17.211 --> 00:04:19.970
เรานั้นล้วนมาจากธุลีดาว