Ik weet niet waarom, maar ik ben nog steeds verwonderd dat een 2,5 miljard mensen rond ons met elkaar verbonden zijn via het internet en dat op eender welk moment meer dan 30 procent van de wereldbevolking online kan gaan om te leren, creëren en delen. De hoeveelheid tijd die ieder van ons eraan besteedt, wordt steeds groter. Een recente studie toonde dat alleen al de jonge generatie meer dan acht uur per dag online is. Als ouder van een negenjarig meisje vind ik dat aantal heel erg laag. (Gelach) Het internet heeft de wereld voor elk van ons geopend, en het heeft ook elk van ons voor de wereld opengesteld. Steeds meer is de prijs die we betalen voor al deze verbondenheid, onze privacy. Velen van ons zouden vandaag graag geloven dat het internet een privé-plek is: dat is het niet. Met elke klik van de muis en elke aanraking van het scherm zijn we als Hans en Grietje: we laten broodkruimels van onze persoonlijke informatie achter overal waar we door het digitale bos reizen. We delen onze verjaardagen, onze verblijfplaatsen, onze belangen en voorkeuren, onze relaties, onze financiële geschiedenis en nog veel meer. Begrijp me niet verkeerd: ik suggereer absoluut niet dat het delen van gegevens een slechte zaak is. Als ik weet dat de gegevens worden gedeeld, en er expliciet gevraagd wordt naar mijn toestemming, dan wil ik dat sommige sites mijn gewoonten begrijpen. Het helpt hen boeken aan mij voor te stellen of films om samen met mijn familie te bekijken of vrienden om mee te verbinden. Maar wanneer ik het niet weet en het niet gevraagd wordt, dan is het een probleem. Het is een fenomeen op het internet vandaag. Het heet gedrag-tracking en er is zeer veel geld mee gemoeid. Eigenlijk is er een hele industrie gevormd rond ons pad door het digitale bos en het opstellen van een profiel voor elk van ons. Wanneer al deze gegevens bijgehouden worden, kunnen ze er bijna alles mee doen wat ze willen. Dit is vandaag een gebied met zeer weinig regelgeving en nog minder regels. Behalve enkele recente aankondigingen hier in de VS en in Europa is het een nagenoeg onontgonnen gebied van consumentenbescherming. Laat me deze loerende industrie een beetje verder blootleggen. De visualisatie die zich achter jullie vormt, heet Collusie. Het is een experimentele browser add-on die je in je Firefox-browser kunt installeren. Het helpt je te zien waar je webgegevens heengaan en wie je volgt. De rode stippen die je daar ziet, zijn sites die aan gedrag-tracking doen. Ik surfte er niet naartoe, toch volgen ze mij. De blauwe stippen zijn de sites waar ik rechtstreeks naar navigeerde. De grijze stippen zijn sites die mij ook volgen, maar ik heb geen idee wie ze zijn. Zoals je kunt zien, zijn ze allemaal verbonden om zich een beeld te vormen van mij op het web. Dit is mijn profiel. Laat me gaan van een voorbeeld naar iets zeer specifieks en persoonlijks. Ik installeerde Collusie twee weken geleden op mijn eigen laptop en ik liet het mij volgen op wat een vrij typische dag was. Zoals de meesten van jullie start ik mijn dag met online gaan en mijn e-mail te controleren. Ik ga naar een nieuwssite, kijk naar enkele koppen. In dit geval heb ik op 'I like' geklikt bij de verdiensten van muziekkennis in scholen. Ik deelde dat over een sociaal netwerk. Onze dochter voegde zich bij ons aan het ontbijt en ik vroeg haar: "Is kennis van muziek belangrijk op jouw school?" Zij, natuurlijk, als 9-jarige, keek me aan en vroeg: "Wat is kennis?" Natuurlijk stuurde ik haar online om het op te zoeken. Ik stop hier even. Wij hebben dus nog geen twee happen van ons ontbijt genomen en er zijn al bijna 25 sites die mij volgen. In totaal surfte ik naar vier sites. Ik spoel even vooruit naar de rest van mijn dag. Ik ga aan het werk, ik check mijn e-mail, ik log in op nog een paar sociale sites, ik blog, ik check meer nieuwsberichten, ik deel een aantal van deze nieuwsverslagen, Ik kijk naar enkele video's, vrij typisch dag -- in dit geval eigenlijk vrij saai. Als mijn dag dan stilaan ten einde loopt, kijk naar mijn profiel: de rode stippen zijn ontploft en de grijze stippen zijn exponentieel gegroeid. Al bij al zijn er meer dan 150 sites die nu mijn persoonlijke informatie bijhouden, bijna allemaal zonder mijn toestemming. Ik kijk naar deze foto en ze bezorgt mij koude rillingen. Dit is nog maar klein bier: ik word gestalkt overal op het web. Waarom gebeurt dit? Het is heel simpel: het is een enorme business. De inkomsten van het bovenste handvol bedrijven in deze ruimte bedragen vandaag meer dan 39 miljard dollar. Als volwassenen zijn we zeker niet alleen. Tegelijkertijd met mijn Collusieprofiel, installeerde ik er ook één voor mijn dochter. Op een zaterdagochtend, na meer dan twee uur op het internet, is dit hier haar Collusieprofiel. Dit is een meisje van negen jaar dat voornamelijk naar kindersites navigeert. Ik ga van koude rillingen naar woede. Ik spreek niet langer als tech-pionier of privacy-bepleiter. Ik spreek als ouder. Stel dat in de fysieke wereld iemand onze kinderen met een camera en een laptop volgde en elke beweging van hen filmde. Ik kan je zeggen: niet één persoon in deze kamer zou er passief bij blijven. We zouden actie ondernemen, misschien niet de goede, maar we zouden iets doen. (Gelach) We kunnen hier ook niet passief bij blijven. Dit gebeurt vandaag. Privacy is geen optie, en het mag niet de prijs zijn die wij accepteren enkel om op het internet te kunnen. Onze stemmen zijn belangrijk en onze acties nog belangrijker. We hebben vandaag Collusie gelanceerd. Je kunt het downloaden, installeren in Firefox, om te zien wie je volgt op het web en door het digitale bos. Onze stemmen moeten gehoord worden. Wat we niet weten, kan ons nadeel berokkenen. Het Internetgeheugen is voor eeuwig. We worden gadegeslagen. Het is nu aan ons om te volgen wie ons volgt. Bedankt. (Applaus)