WEBVTT

00:00:06.999 --> 00:00:09.034
อะไรคือสติสัมปชัญญะ

00:00:09.034 --> 00:00:11.828
เครื่องจักรกลสามารที่จะคิดได้หรือเปล่า

00:00:11.828 --> 00:00:15.114
ความคิดของเราเป็นแค่การรวมกัน
ของเส้นประสาทในสมองหรือเปล่า

00:00:15.114 --> 00:00:18.757
หรือมันมีอะไรบางอย่างที่ยากต่อการอธิบาย
ซ่อนอยู่ในหัวใจสำคัญของมัน

00:00:18.757 --> 00:00:21.325
สำหรับใครหลาย ๆ คน 
นี่เป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องพิจารณา

00:00:21.325 --> 00:00:24.352
เพื่ออนาคตของจักรกลอัฉริยะ

00:00:24.352 --> 00:00:29.539
แต่นักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ชาวอังกฤษ 
อลัน ทัวริง ตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อคำถามเหล่านี้

00:00:29.539 --> 00:00:31.850
เพื่อคำถามที่ง่ายกว่าคือ

00:00:31.850 --> 00:00:35.269
คอมพิวเตอร์สามารถพูดได้อย่างมนุษย์หรือเปล่า

00:00:35.269 --> 00:00:39.265
คำถามนั้นนำไปสู่แนวคิดเพื่อการวัด
จักรกลอัฉริยะ

00:00:39.265 --> 00:00:43.316
ที่ต่อมาเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย
ว่า การทดสอบแบบทัวริง

00:00:43.316 --> 00:00:47.341
ในเอกสารทางวิทยาศาสตร์ปี ค.ศ. 1950
"เครื่องกลคอมพิวเตอร์และอัฉริยภาพ"

00:00:47.341 --> 00:00:49.814
ทัวริงเสนอเกมส์ดังต่อไปนี้

00:00:49.814 --> 00:00:53.906
กรรมการมนุษย์มีการสื่อสารทางข้อความ
กับผู้เล่นที่มองไม่เห็น

00:00:53.906 --> 00:00:56.382
และประเมินการตอบสนองของผู้เล่นนั้น

00:00:56.382 --> 00:01:00.409
เพื่อที่จะผ่านการทดสอบ คอมพิวเตอร์
จะต้องสามารถแทนที่ผู้เล่นสักคนหนึ่ง

00:01:00.409 --> 00:01:03.857
โดยไม่ทำให้เกิดผลลัพท์
ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมีนัยสำคัญ

00:01:03.857 --> 00:01:06.816
หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ
คอมพิวเตอร์จะถูกพิจารณาว่ามีอัฉริยภาพ

00:01:06.816 --> 00:01:12.513
ถ้าหากการสนทนาของมัน
ไม่สามารถถูกบ่งบอกได้โดยง่ายโดยมนุษย์

00:01:12.513 --> 00:01:14.667
ทัวริงคาดว่าพอถึงปี ค.ศ. 2000

00:01:14.667 --> 00:01:20.622
เครื่องจักรที่มีหน่วยความจำ 100 เมกะไบต์
จะสามารถผ่านการทดสอบนี้ได้โดยง่าย

00:01:20.622 --> 00:01:22.786
แต่เขาอาจจะคิดล่วงหน้าไกลไปสักหน่อย

00:01:22.786 --> 00:01:25.840
แม้ว่าคอมพิวเตอร์ทุกวันนี้
จะมีความจำมากกว่านั้นมาก

00:01:25.840 --> 00:01:27.643
ก็มีเป็นส่วนน้อยเท่านั้นที่ผ่านการทดสอบ

00:01:27.643 --> 00:01:29.438
และพวกที่ทำได้ดี

00:01:29.438 --> 00:01:33.208
ก็มุ่งความสนใจไปยังวิธีการที่ชาญฉลาด
ในการหลอกกรรมการ

00:01:33.208 --> 00:01:36.174
มากไปกว่าจะใช้ความสามารถอันทรงพลัง
ของคอมพิวเตอร์

00:01:36.174 --> 00:01:39.096
แม้ว่ามันจะไม่เคยถูกทดสอบจริง ๆ

00:01:39.096 --> 00:01:43.865
โปรแกรมแรกที่มีการกล่าวอ้างว่า
ประสบความสำเร็จ มีชื่อว่า อิไลซา (ELIZA)


00:01:43.865 --> 00:01:46.412
ด้วยข้อความที่ค่อนข้างสั้นและง่าย

00:01:46.412 --> 00:01:50.434
มันสามารถที่จะทำให้คนหลายคนเข้าใจผิด
โดยเลียนแบบนักจิตวิทยา

00:01:50.434 --> 00:01:52.395
คือทำให้พวกเขาพูดมากขึ้น

00:01:52.395 --> 00:01:55.905
และสะท้อนคำถามของพวกเขา
ให้ย้อนกับไปหาตัวพวกเขา

00:01:55.905 --> 00:01:59.412
อีกหนึ่งข้อความ PARRY
ใช้วิธีการที่ตรงข้ามกัน

00:01:59.412 --> 00:02:02.213
โดยเลียนแบบผู้ป่วยจิตเภทที่หวาดระแวง

00:02:02.213 --> 00:02:07.939
ผู้ที่คอยกำกับการสนทนา
ให้กลับมายังหัวข้อที่เขาหมกมุ่น

00:02:07.939 --> 00:02:12.803
ความสำเร็จของพวกมันในการหลอกคน
บ่งบอกถึงจุดอ่อนหนึ่งที่สำคัญของการทดสอบนี้

00:02:12.803 --> 00:02:17.433
โดยทั่วไปคนมักจะให้คุณสมบัติของอัฉริยภาพ
กับสิ่งต่าง ๆ มากมาย

00:02:17.433 --> 00:02:21.076
ที่อันที่จริงแล้วไม่ได้มีอัฉริยภาพ

00:02:21.076 --> 00:02:24.289
ไม่ว่าอย่างไรก็ดี การแข่งขันประจำปี
อย่าง ลอบเนอร์ ไพรซ์ (Loebner Prize)

00:02:24.289 --> 00:02:26.009
ได้ทำให้การทดสอบเป็นทางการมากขึ้น

00:02:26.009 --> 00:02:28.155
โดยทำให้กรรมการรู้ตัวก่อนการทดสอบ

00:02:28.155 --> 00:02:32.019
ว่าคู่สนทนาบางคนของพวกเขา
เป็นจักรกล

00:02:32.019 --> 00:02:33.920
แต่ในขณะที่คุณภาพได้รับการปรับปรุงพัฒนา

00:02:33.920 --> 00:02:39.096
โปรแกรมหุ่นยนต์สนทนาบางโปรแกรม
ได้ใช้แนวทางเดียวกับ ELIZA และ PARRY

00:02:39.096 --> 00:02:41.132
แคทรีน ผู้ชนะประจำปี ค.ศ. 1997

00:02:41.132 --> 00:02:45.213
สามารถมีสมาธิจดจ่อได้อย่างน่าทึ่ง
และมีการสนทนาที่มีอัฉริยภาพ

00:02:45.213 --> 00:02:49.175
แต่ส่วนใหญ่จะเป็นตอนที่
กรรมการพูดเรื่องบิล คลินตัน

00:02:49.175 --> 00:02:51.813
และผู้ชนะล่าสุด ยูจีน กอสแมน

00:02:51.813 --> 00:02:55.549
ได้ให้บุคลิกของเด็กชายชาวยูเครน
อายุ 13 ปี

00:02:55.549 --> 00:02:59.570
กรรมการก็เลยตีความคำพูดที่ไม่มีเหตุผล 
และไวยากรณ์ที่ตะกุกตะกัก

00:02:59.570 --> 00:03:02.916
ว่าเป็นอุปสรรคทางภาษาและวัฒนธรรม

00:03:02.916 --> 00:03:07.135
ในขณะเดียวกัน โปรแกรมอื่น ๆ อย่าง เคลเวอร์บอท
ได้ใช้วิธีการอื่น

00:03:07.135 --> 00:03:11.740
โดยวิเคราะห์ฐานข้อมูลขนาดใหญ่ในเชิงสถิติ
ของการสนทนาจริง ๆ

00:03:11.740 --> 00:03:14.281
เพื่อกำหนดการตอบสนองที่ดีที่สุด

00:03:14.281 --> 00:03:17.530
บางโปรแกรมยังเก็บความทรงจำ
ของการสนทนาครั้งก่อน ๆ เอาไว้

00:03:17.530 --> 00:03:20.915
เพื่อที่จะพัฒนาปรับปรุงมันในครั้งต่อไป

00:03:20.915 --> 00:03:25.066
แต่ในขณะที่แต่ละตัวคำตอบของเคลเวอร์บอท
ฟังดูคล้ายมนุษย์มาก

00:03:25.066 --> 00:03:27.092
มันขาดบุคลิกที่มีความสม่ำเสมอ

00:03:27.092 --> 00:03:30.245
และการที่มันไม่สามารถ
จะประมวลผลเรื่องใหม่ ๆ ได้

00:03:30.245 --> 00:03:32.858
เป็นการเผยไต๋หมดเปลือก

00:03:32.858 --> 00:03:36.112
ใครก็ตามที่อยู่ในช่วงเวลาของทัวริง
จะไปคาดว่าคอมพิวเตอร์ในทุกวันนี้

00:03:36.112 --> 00:03:38.201
จะสามารถควบคุมยานอวกาศ

00:03:38.201 --> 00:03:40.518
ทำการผ่าตัดที่ซับซ้อน

00:03:40.518 --> 00:03:42.807
และแก้ไขสมการได้มากมาย

00:03:42.807 --> 00:03:46.310
แต่แค่คุยเรื่องง่าย ๆ ก็ยังตะกุกตะกัก

00:03:46.310 --> 00:03:49.819
กลายเป็นว่าภาษาของมนุษย์
เป็นปรากฏการณ์ซับซ้อนที่น่าทึ่ง

00:03:49.819 --> 00:03:53.524
ที่ไม่สามารถจัดเก็บได้
โดยพจนานุกรมที่ใหญ่ที่สุด

00:03:53.524 --> 00:03:57.993
โปรแกรมหุ่นยนต์สนทนาอาจจนด้วยเกล้า
ด้วยคำใช้เอื้อนเอ่ยอย่าง "อืม"

00:03:57.993 --> 00:04:00.415
หรือคำถามที่ไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง

00:04:00.415 --> 00:04:02.315
และประโยคสนทนาธรรมดา ๆ

00:04:02.315 --> 00:04:05.595
อย่าง "ฉันเอาน้ำผลไม้ออกมาจากตู้เย็น
แล้วให้กับเขาไป

00:04:05.595 --> 00:04:07.406
แต่ลืมตรวจสอบวันที่"

00:04:07.406 --> 00:04:12.872
ต้องการความรู้พื้นฐานค่อนข้างมาก
และไหวพริบในการตีความ

00:04:12.872 --> 00:04:15.503
กลายเป็นว่าการจำลองการสนทนาของมนุษย์

00:04:15.503 --> 00:04:19.112
ต้องใช้มากกว่าการเพิ่มความจำ
และประสิทธิภาพในการประมวลผล

00:04:19.112 --> 00:04:21.623
และเมื่อเรายิ่งเข้าใกล้กับเป้าหมายของทัวริง

00:04:21.623 --> 00:04:26.483
เราอาจจะต้องเผชิญหน้ากับคำถามสำคัญ
เกี่ยวกับสติสัมปชัญญะในท้ายที่สุด