1
00:00:07,223 --> 00:00:12,010
ภาษาเป็นส่วนสำคัญของชีวิตเรา
ที่เรามักมองข้ามความสำคัญของมันไป

2
00:00:12,010 --> 00:00:15,389
ด้วยการใช้ภาษา พวกเราสามารถที่จะสื่อสาร
ความคิดและความรู้สึกของเรา

3
00:00:15,389 --> 00:00:17,370
หลงเข้าไปในนิยาย

4
00:00:17,370 --> 00:00:18,938
ส่งข้อความ

5
00:00:18,938 --> 00:00:21,124
และทักทายเพื่อน ๆ

6
00:00:21,124 --> 00:00:25,468
มันยากที่จะจินตนาการ ถึงการที่เรา
ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดให้กลายเป็นคำได้

7
00:00:25,468 --> 00:00:29,304
แต่ถ้าหากเครือข่ายภาษา
อันละเอียดอ่อนในสมองของคุณ

8
00:00:29,304 --> 00:00:33,556
ถูกรบกวนด้วยโรคหลอดเลือดในสมอง,
ความเจ็บป่วย หรือการบาดเจ็บที่สมอง

9
00:00:33,556 --> 00:00:37,484
คุณจะพบว่าตนเองนั้นจะอยู่ใน
ภาวะพูดไม่ออกอย่างแท้จริง

10
00:00:37,484 --> 00:00:43,505
โรคนี้ถูกเรียกว่า อะเฟเชีย ซึ่งสามารถทำให้เกิด
การเสื่อมสภาพในทุกแง่มุมของการสื่อสาร

11
00:00:43,505 --> 00:00:47,035
คนที่เป็นโรคอะเฟเชียนั้น
ยังคงมีเชาวน์ปัญญาเหมือนเดิม

12
00:00:47,035 --> 00:00:48,985
พวกเขารู้ว่า พวกเขาต้องการจะพูดอะไร

13
00:00:48,985 --> 00:00:52,246
แต่ก็ไม่สามารถเลือกหาคำเหล่านั้น
และพูดออกมาได้อย่างถูกต้องเสมอไป

14
00:00:52,246 --> 00:00:56,559
พวกเขาอาจจะใช้วิธีการแทนที่คำ
อย่างไม่ตั้งใจ ซึ่งเรียกว่า การใช้คำไม่ถูก

15
00:00:56,559 --> 00:00:59,684
ซึ่งก็คือ การสับเปลี่ยนคำที่เกี่ยวข้องกัน 
อย่างเช่น พูดว่า "หมา" แทนที่จะพูดว่า "แมว"

16
00:00:59,684 --> 00:01:06,055
หรือคำที่เสียงใกล้เคียงกัน เช่น
"เฮาส์" (บ้าน) แทนที่ "ฮอสส์" (ม้า)

17
00:01:06,055 --> 00:01:09,254
บางครั้ง คำพูดของพวกเขา
อาจจะไม่สามารถเข้าใจได้

18
00:01:09,254 --> 00:01:13,995
โรคอะเฟเชียมีอยู่หลายขนิด
ที่ถูกจัดกลุ่มได้เป็นสองประเภท

19
00:01:13,995 --> 00:01:16,325
อะเฟเชียแบบพูดได้อย่างคล่องแคล่ว
หรือที่เกี่ยวกับการรับรู้ผิดปกติ 


20
00:01:16,325 --> 00:01:19,966
และ อะเฟเชียแบบพูดไม่คล่องแคล่ว
หรือมีการแสดงออกผิดปกติ


21
00:01:19,966 --> 00:01:23,776
คนที่เป็นอะเฟเชียแบบพูดอย่างคล่องแคล่ว
อาจใช้น้ำเสียงปกติ

22
00:01:23,776 --> 00:01:26,457
หากแต่กลับใช้คำที่ไม่มีความหมาย

23
00:01:26,457 --> 00:01:29,526
พวกเขามีปัญหา
ในการทำความเข้าใจคำพูดของผู้อื่น

24
00:01:29,526 --> 00:01:33,535
และบ่อยครั้ง พวกเขาไม่สามารถ
รู้ถึงข้อผิดพลาดในการพูดของตนเอง

25
00:01:33,535 --> 00:01:36,305
ในทางตรงกันข้าม
คนที่เป็นอะเฟเชียแบบพูดไม่คล่องแคล่ว

26
00:01:36,305 --> 00:01:38,206
จะมีการเข้าใจความหมายที่ดี

27
00:01:38,206 --> 00:01:43,367
แต่จะลังเลอยู่นานกว่าจะพูดแต่ละคำ
และมักใช้ไวยากรณ์ผิด

28
00:01:43,367 --> 00:01:46,607
พวกเราล้วนแล้วแต่มีอาการติดอยู่ที่ริมผีปาก
บ้างเป็นบางครั้ง

29
00:01:46,607 --> 00:01:48,488
เมื่อพวกเรานึกคำไม่ออก

30
00:01:48,488 --> 00:01:52,818
แต่โรคอะเฟเชียทำให้การเรียกชื่อ
สิ่งของในชีวิตประจำวันกลายเป็นเรื่องยาก

31
00:01:52,818 --> 00:01:56,518
แม้แต่การอ่าน และการเขียนก็เป็น
เรื่องยาก และน่าหงุดหงิดใจ

32
00:01:56,518 --> 00:01:59,308
แล้วการสูญหายไปของภาษานี้
เกิดขึ้นได้อย่างไร

33
00:01:59,308 --> 00:02:01,807
สมองของมนุษย์มีสองซีก

34
00:02:01,807 --> 00:02:05,567
ในคนส่วนใหญ่ สมองซึกซ้าย
ควบคุมด้านภาษา

35
00:02:05,567 --> 00:02:07,978
พวกเรารู้เรื่องนี้เป็นเพราะ ในปี ค.ศ. 1861

36
00:02:07,978 --> 00:02:10,677
นายแพทย์ พอล โบรคาได้ทำการศึกษาคนไข้

37
00:02:10,677 --> 00:02:15,506
ที่สูญเสียความสามารถในการใช้ภาษาทั้งหมด
เว้นแต่ คำ ๆ เดียวคือ "แทน" (tan)

38
00:02:15,506 --> 00:02:17,998
ระหว่างการศึกษาโดยการชันสูตร
สมองของผู้ป่วย

39
00:02:17,998 --> 00:02:21,338
โบรคาได้ค้นพบบาดแผลขนาดใหญ่
ในซีกซ้ายของสมอง

40
00:02:21,338 --> 00:02:23,727
ซึ่งตอนนี้เป็นที่รู้จักในชื่อ บริเวณ โบรคา
(Broca's area)

41
00:02:23,727 --> 00:02:28,158
นักวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันเชื่อว่า บริเวณโบรคา
เป็นส่วนที่ทำหน้าที่ในการเรียกชื่อสิ่งของ

42
00:02:28,158 --> 00:02:31,078
และประสานงานกับกล้ามเนื้อ
ที่เกี่ยวข้องกับการพูด

43
00:02:31,078 --> 00:02:35,878
หลังบริเวณโบรคา คือ บริเวณเวอร์นิกี 
(Wernicke's area) ซึ่งอยู่ใกล้กับสมองส่วนการได้ยิน

44
00:02:35,878 --> 00:02:39,008
ซึ่งเป็นบริเวณที่สมอง
เชื่อมโยงความหมายกับเสียงพูดเข้าด้วยกัน

45
00:02:39,008 --> 00:02:43,338
บริเวณเวอร์นิกีที่ได้รับความเสียหาย จะบั่นทอน
ความสามารถของสมองในการเข้าใจภาษา

46
00:02:43,338 --> 00:02:48,489
อะเฟเชียเกิดจากความเสียหายในหนึ่ง
หรือทั้งสองบริเวณที่เกี่ยวกับภาษาโดยเฉพาะ

47
00:02:48,489 --> 00:02:50,829
โชคดีที่มีบริเวณอื่น ๆ ในสมอง

48
00:02:50,829 --> 00:02:52,779
ที่สนับสนุนศูนย์กลางด้านภาษาเหล่านี้

49
00:02:52,779 --> 00:02:55,218
และสามารถช่วยเหลือในการสื่อสารได้

50
00:02:55,218 --> 00:02:59,078
แม้แต่บริเวณของสมองที่ควบคุมการเคลื่อนไหว
ก็ถูกเชื่อมต่อกับภาษา

51
00:02:59,078 --> 00:03:04,478
จากการศึกษาโดยใช้ FMRI พบว่าเมื่อเราได้ยิน
คำที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหว เช่น "วิ่ง" หรือ "เต้น"

52
00:03:04,478 --> 00:03:07,600
ส่วนของสมองที่ทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับ
การเคลื่อนไหวจะมีการตอบสนอง

53
00:03:07,600 --> 00:03:10,969
ราวกับว่าร่างกายกำลังวิ่งหรือเต้นอยู่จริง ๆ

54
00:03:10,969 --> 00:03:13,929
สมองอีกซีกหนึ่งของเรา
ก็มีส่วนในเรื่องของภาษาด้วยเช่นกัน

55
00:03:13,929 --> 00:03:17,369
โดยทำหน้าที่เพิ่มจังหวะ
และการใช้เสียงสูงต่ำในการพูดของเรา

56
00:03:17,369 --> 00:03:21,099
ตำแหน่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับภาษาเหล่านี้
บางครั้งก็ช่วยเหลือคนที่เป็นโรคอะเฟเชีย

57
00:03:21,099 --> 00:03:23,469
เมื่อมีปัญหาในการสื่อสาร

58
00:03:23,469 --> 00:03:25,668
แล้วโรคอะเฟเชียพบได้มากแค่ไหน

59
00:03:25,668 --> 00:03:28,913
เพียงแค่ในสหรัฐอเมริกาแห่งเดียว
มีคนประมาณ 1 ล้านคนที่เป็นโรคนี้

60
00:03:28,913 --> 00:03:32,530
และมีผู้ป่วยใหม่ประมาณ 80,000 คน ต่อปี

61
00:03:32,530 --> 00:03:35,669
ประมาณหนึ่งในสามของผู้รอดชีวิตจาก
โรคหลอดเลือดสมองมีอาการอะเฟเชีย

62
00:03:35,669 --> 00:03:38,260
ทำให้โรคนี้ถูกพบได้มากกว่า
ผู้ป่วยโรคพาคินสัน

63
00:03:38,260 --> 00:03:40,180
หรือคิดเป็นสองเท่าของผู้ป่วยเส้นเลือดตีบ

64
00:03:40,180 --> 00:03:42,469
แต่ทว่ามันยังเป็นที่รู้จักในวงแคบกว่า

65
00:03:42,469 --> 00:03:47,880
มีรูปแบบหนึ่งที่หายากของอะเฟเชีย ที่เรียกว่า
ภาวะเสียการสื่อความแบบปฐมภูมิ หรือ PPA

66
00:03:47,880 --> 00:03:50,771
ซึ่งไม่ได้เกิดจากโรคหลอดเลือดสมอง
หรือการได้รับบาดเจ็บที่สมอง

67
00:03:50,771 --> 00:03:53,209
แต่เป็นรูปแบบหนึ่งของโรคสมองเสื่อม

68
00:03:53,209 --> 00:03:56,061
ซึ่งการสูญเสียภาษาเป็น
อาการอันดับแรกของโรคนี้

69
00:03:56,061 --> 00:04:01,232
เป้าหมายในการรักษา PPA คือการประคับประคอง
ด้านภาษาให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

70
00:04:01,232 --> 00:04:04,560
ก่อนที่อาการอื่น ๆ ของโรคสมองเสื่อม
จะเกิดขึ้นในท้ายที่สุด

71
00:04:04,560 --> 00:04:08,330
อย่างไรก็ดี เมื่อโรคอะเฟเชียพัฒนามาจาก
โรคหลอดเลือดสมอง หรือการบาดเจ็บที่สมอง

72
00:04:08,330 --> 00:04:12,041
การปรับปรุงด้านภาษาอาจทำได้
โดยการบำบัดเกี่ยวกับการพูด

73
00:04:12,041 --> 00:04:15,911
สมองของเรามีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเอง 
ที่เรียกกันว่า ความยืดหยุ่นของสมอง

74
00:04:15,911 --> 00:04:18,480
ที่ทำให้ส่วนที่อยู่รอบ ๆ บริเวณที่บาดเจ็บของสมอง

75
00:04:18,480 --> 00:04:21,994
เข้ามาควบคุมบางหน้าที่แทน 
ในระหว่างกระบวนการฟื้นฟู

76
00:04:21,994 --> 00:04:26,405
นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการทดลอง
โดยใช้เทคโนโลยีรูปแบบใหม่

77
00:04:26,405 --> 00:04:31,340
ที่พวกเขาเชื่อว่าอาจจะช่วยส่งเสริม
ความยืดหยุ่นของสมองในคนที่เป็นอะเฟเชีย

78
00:04:31,340 --> 00:04:35,254
ในระหว่างนั้น คนที่เป็นโรคอะเฟเชีย
จำนวนมากก็ยังคงรู้สึกแปลกแยก

79
00:04:35,254 --> 00:04:39,941
เกรงว่าคนอื่น ๆ จะไม่เข้าใจพวกเขา 
หรือจะไม่ยอมเสียเวลาให้พวกเขาได้พูด

80
00:04:39,941 --> 00:04:44,311
ด้วยการให้เวลาและความยืดหยุ่นในการสื่อสาร
ในรูปแบบใดก็ตามที่พวกเขาสามารถทำได้

81
00:04:44,311 --> 00:04:47,079
คุณสามารถช่วยเปิดประตูภาษา
ของพวกเขาได้อีกครั้ง

82
00:04:47,109 --> 00:04:50,019
ให้พวกเขาก้าวขึ้นไป
เหนือกว่าขีดจำกัดของโรคอะเฟเชีย