WEBVTT

00:00:02.415 --> 00:00:05.417
[απόσπασμα από το ηχητικό βιβλίο
'Αννα Καρένινα] «Κεφάλαιο 10».

00:00:05.419 --> 00:00:08.537
«Ο ζωγράφος Μιχαήλοβ, όπως 
κι όλες τις ώρες της ημέρας,

00:00:08.537 --> 00:00:12.514
δούλευε όταν του φέρανε τα επισκεπτήρια 
του Κόμη Βρόνσκι και του Γκολενίσεφ.

00:00:12.514 --> 00:00:16.138
Το πρωί είχε δουλέψει στο εργαστήριο,
συμπληρώνοντας έναν μεγάλο πίνακα».

00:00:16.138 --> 00:00:20.089
Πάντα δούλευε με θέρμη και επιτυχία 
όταν ήταν κακοδιάθετος.

00:00:20.089 --> 00:00:22.678
[Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ, Καλλιτέχνις]

00:00:22.678 --> 00:00:26.453
«Ζωγράφιζε έναν άνθρωπο 
που βρισκότανε σε κρίση οργής.»

00:00:26.453 --> 00:00:30.892
«Το σχέδιο το είχε κάνει πριν από μέρες,
δεν τον ικανοποιούσε όμως».

00:00:31.732 --> 00:00:33.942
Νομίζω ότι θα ξεκινήσω από εδώ.

00:00:33.942 --> 00:00:35.595
[Η Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ 
παίζει τα Κλασσικά]

00:00:35.595 --> 00:00:41.166
«Ήταν όμως λερωμένο και 
είχε στάξει απάνω του στεατίνη»

00:00:41.929 --> 00:00:45.059
«Πήρε παρ' όλα αυτά το σχέδιο, 
το έβαλε στο τραπέζι του»

00:00:45.059 --> 00:00:49.820
«και γέρνοντας προς τα πίσω μισοκλείνοντας
τα μάτια του, άρχισε να το κοιτάζει.»

00:00:49.820 --> 00:00:54.343
«Ξάφνου χαμογέλασε και
ανασήκωσε χαρούμενος τα χέρια του.»

00:00:54.811 --> 00:00:58.563
Λατρεύω την αφήγηση ιστοριών,
λατρεύω τις ιστορίες,

00:00:58.563 --> 00:01:01.452
τα μυθιστορήματα, τους χαρακτήρες.

00:01:01.452 --> 00:01:05.251
Αλλά αντιστέκομαι στο να προσδιορίζω
τα πράγματα.

00:01:05.251 --> 00:01:08.166
Προτιμώ να είμαι πιο αινιγματική.

00:01:09.033 --> 00:01:12.161
Όλη η δουλειά μου έχει να κάνει 
με το πώς σχεδιάζω.

00:01:12.161 --> 00:01:15.722
Χτίζω πράγματα που αποτελούνται 
από πολλά μικρά κομμάτια.

00:01:15.733 --> 00:01:19.415
Είναι σαν μια κατασκευή, αφαιρώ 
και κόβω και προσθέτω και κολλάω

00:01:19.452 --> 00:01:21.983
και λυγίζω και δίνω μορφή σε κάτι.

00:01:27.320 --> 00:01:30.349
Βάζω πολλή σωματική εργασία 
στη δουλειά μου.

00:01:30.732 --> 00:01:33.813
Έχει να κάνει με το ταμπεραμέντο μου.

00:01:34.223 --> 00:01:38.657
Η δουλειά μου δεν απορρέει 
μόνο από μία σταθερή απόφαση

00:01:38.658 --> 00:01:42.755
αλλά από πολλές αλληλένδετες 
και μεταβλητές αποφάσεις.

00:01:42.755 --> 00:01:46.470
Γι'αυτό μου επιτρέπει μια διαφορετικού 
είδους εγκεφαλική δραστηριότητα.

00:01:46.483 --> 00:01:50.882
Μπορώ, λόγου χάρη, να ακούσω 
την Άννα Καρένινα αναπόσπαστη.

00:01:51.577 --> 00:01:54.045
[συνέχεια από το ηχητικό βιβλίο]
«Κεφάλαιο 12»

00:01:54.066 --> 00:01:58.996
«Τον είχε πια ξεχάσει αυτόν τον πίνακα
που είχε ζωγραφίσει εδώ και τρία χρόνια»

00:01:58.996 --> 00:02:03.654
«Είχε ξεχάσει τα βάσανα που του κόστισε
και τους ενθουσιασμούς που είχε ζήσει»

00:02:03.654 --> 00:02:08.764
«τότε που τον απασχολούσε αυτός ο πίνακας
μέρα νύχτα, μήνες συνέχεια»

00:02:08.854 --> 00:02:13.410
«τον είχε ξεχάσει, όπως ξέχναγε πάντοτε
τους τελειωμένους πίνακες».

00:02:28.492 --> 00:02:32.782
Μεγάλο μέρος του οπτικού λεξιλογίου
των γλυπτών

00:02:32.782 --> 00:02:36.313
προήλθε από την επιθυμία
να αποδομήσω το έργο τέχνης

00:02:36.313 --> 00:02:40.608
να διαλύσω όσο πιο πολλή μάζα μπορούσα
μέσα από το αντικείμενο.

00:02:41.835 --> 00:02:46.258
Αυτές οι σταγόνες που είναι σαν 
να αιωρούνται από μόνες τους

00:02:46.258 --> 00:02:51.055
Όταν συνειδητοποίησα ότι μπορούσα
να κάνω την επιφάνεια υγρή

00:02:51.055 --> 00:02:55.177
ή να της δώσω κάποια κίνηση

00:02:55.177 --> 00:03:00.756
τότε σκέφτηκα «Είναι ευκαιρία να χτίσω
εικόνες με αυτό το υλικό».

00:03:02.091 --> 00:03:06.163
[ηχητικό βιβλίο] «Η φιγούρα του, από νεκρή
και επινοημένη, έγινε ξάφνου ζωντανή,

00:03:06.163 --> 00:03:09.618
έγινε μια φιγούρα που του φαινόταν 
αδύνατο πια να αλλάξει.»

00:03:09.618 --> 00:03:14.726
«Η φιγούρα φαινόταν να ζει
και είχε πάρει την τελειωτική της μορφή.»

00:03:20.166 --> 00:03:23.003
Σε κάθε έργο αναρωτιέμαι

00:03:23.003 --> 00:03:29.126
πώς θα επαναπροσδιορίσω τη μέθοδό μου
που μου έχει γίνει πια τόσο οικεία;

00:03:29.126 --> 00:03:32.259
Όταν λοιπόν οι εικόνες κολλάνε μεταξύ τους

00:03:32.259 --> 00:03:35.506
όταν είναι όλα έτοιμα, όταν το έργο έχει 
στεγνώσει και μπορούμε να το αποκαλύψουμε

00:03:35.506 --> 00:03:38.607
το αφαιρούμε από τον τοίχο
και πετάγεται προς τα έξω.

00:03:38.607 --> 00:03:42.136
Γίνεται πολυδιάστατο.

00:03:42.136 --> 00:03:45.352
Το έργο αποκτά 
διαφορετικές υφές.

00:03:45.352 --> 00:03:49.732
Δεν ξέρω πώς το αντιλαμβάνεται ο κόσμος.
Παύει να'ναι εικόνα, γίνεται αντικείμενο.

00:04:00.314 --> 00:04:03.227
[ηχητικό βιβλίο] «Δεν πίστευε πως το έργο
του ήταν καλύτερο

00:04:03.227 --> 00:04:07.959
απ'όλα τα έργα του Ραφαήλ, ήξερε όμως 
πως αυτό που θέλησε να αποδώσει

00:04:07.959 --> 00:04:11.517
κανείς δεν το είχε αποδώσει 
ως τα τότε.»

00:04:11.517 --> 00:04:18.637
«Οι κρίσεις όμως των άλλων, 
είχαν γι'αυτόν τεράστια σημασία.»

00:04:21.437 --> 00:04:24.137
Συχνά όταν κάποιοι γνωρίζουν
την πηγή της έμπνευσης

00:04:24.137 --> 00:04:26.495
λένε «ώστε αυτό σημαίνει!»

00:04:26.495 --> 00:04:30.476
«Αυτό πρέπει να έχει την τάδε ερμηνεία»

00:04:30.476 --> 00:04:35.320
Θέλω να παρέμβω σε οποιαδήποτε
βιαστική ερμηνεία.

00:04:35.386 --> 00:04:38.543
Δεν μεγάλωσα σε χριστιανικό σπίτι.

00:04:38.543 --> 00:04:42.761
Δεν γνωρίζω τις ιστορίες από τη Βίβλο
που ενέπνευσαν τους πίνακες.

00:04:42.765 --> 00:04:47.973
Μοιάζουν πολύ γενναιόδωροι, έχουν
να δώσουν κάτι στον καθένα από εμάς.

00:04:48.099 --> 00:04:50.119
Είναι κομμάτι της ιστορίας μου.

00:04:50.119 --> 00:04:53.152
Είναι κομμάτι της ιστορίας
του καθενός από εμάς.

00:04:53.242 --> 00:04:55.597
[OHWOW Gallery, Λος Άντζελες]

00:04:55.597 --> 00:04:58.315
[Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ: «Χώμα και Φιγούρες»]

00:04:58.315 --> 00:05:00.894
Κατά κάποιο τρόπο κλέβω
τις συνθέσεις

00:05:00.894 --> 00:05:03.459
παίρνω μόνο τον σκελετό

00:05:03.459 --> 00:05:05.629
αλλά εξαφανίζω οτιδήποτε άλλο.

00:05:05.629 --> 00:05:07.379
Οι λεπτομέρειες χάνονται.

00:05:07.379 --> 00:05:08.780
Τίποτα δεν είναι σταθερό.

00:05:08.780 --> 00:05:11.310
Όλα έχουν κίνηση, στάζουν
και λερώνουν.