0:00:00.774,0:00:03.166
ผมกำลังจะอายุครบ 44 ปีในเดือนหน้า

0:00:03.190,0:00:07.670
และผมรู้สึกว่าอายุ 44 [br]จะต้องเป็นปีที่ดีมากแน่ ๆ

0:00:07.694,0:00:10.595
เป็นปีแห่งความสมประสงค์ ปีแห่งการตื่นรู้

0:00:11.532,0:00:12.895
ผมสัมผัสได้

0:00:12.919,0:00:15.966
ไม่ใช่เพราะว่าสิ่งต่าง ๆ [br]ได้ถูกจัดสรรไว้แล้วสำหรับผม

0:00:15.990,0:00:18.750
แต่เป็นเพราะผมอ่านมาว่ามันจะเป็นปีที่ดี

0:00:18.774,0:00:21.775
ในหนังสือ 1968 โดยนอร์แมน เมเลอร์

0:00:22.497,0:00:25.449
"เขารับรู้ได้ถึงอายุของเขา อายุ 44 ปี.."

0:00:25.473,0:00:28.391
เมเลอร์ เขียนเอาไว้ในหนังสือ [br]"ประท้วงสงคราม"

0:00:28.415,0:00:30.877
"... รู้สึกราวกับเขาเป็นดั่ง[br]การประกอบรูปที่เป็นปึกแผ่น

0:00:30.901,0:00:34.671
ของกระดูก กล้ามเนื้อ หัวใจ ความคิด[br]และอารมณ์ความรู้สึกที่จะเป็นคน

0:00:34.695,0:00:36.534
ราวกับเขาเพิ่งออกมาดูโลก

0:00:37.207,0:00:39.711
ครับ ผมทราบดีว่าเมเลอร์ไม่ได้เขียนถึงผม

0:00:40.295,0:00:42.083
แต่ผมก็รู้ว่าเขาเขียน

0:00:42.617,0:00:46.591
ถึงพวกเราทุกคน -- คุณ ผม[br]ตัวละครหลักในหนังสือของเขา

0:00:46.615,0:00:48.825
และอายุที่มีส่วนเกี่ยวข้องไม่มากก็น้อย

0:00:48.849,0:00:51.814
ที่ดำเนินไปตั้งแต่เกิด[br]ต่อไปตามลำดับอันยิ่งใหญ่เดียวกัน คือ

0:00:53.224,0:00:55.782
ผ่านช่วงมหัศจรรย์และการกักตัวของวัยเด็ก

0:00:56.425,0:00:59.761
การปลอปล่อยให้เป็นอิสระ[br]และความขุ่นข้องของวัยรุ่น

0:01:00.380,0:01:03.499
การได้เป็นตัวของตัวเอง[br]และหลักชัยสำคัญของวัยผู้ใหญ่

0:01:04.188,0:01:07.714
การเป็นที่ยอมรับ[br]และการรับสภาพของวัยชรา

0:01:08.391,0:01:10.293
เหล่านี้เป็นแบบแผนของชีวิต

0:01:10.317,0:01:11.651
และพวกมันก็ต่างมีอยู่ในตัวเรา

0:01:12.230,0:01:17.029
อย่างเช่นที่โธมัส แมนน์ เขียนไว้[br]"มันจะเกิดขึ้นกับผมเช่นเดียวกันกับพวกเขา"

0:01:17.772,0:01:19.989
เราไม่เพียงแค่ใช้ชีวิตตามแบบแผนนี้

0:01:20.013,0:01:21.742
เราบันทึกมัน เช่นเดียวกัน

0:01:21.766,0:01:24.973
เราเขียนมันลงไปในหนังสือ[br]ที่กลายเป็นเรื่องเล่า

0:01:24.997,0:01:27.191
ที่หลังจากนั้นเราสามารถอ่าน[br]และระลึกถึงได้

0:01:27.669,0:01:29.960
หนังสือบอกเราว่าเราได้เป็นใคร

0:01:29.984,0:01:32.826
เราเป็นใคร และเราจะเป็นใคร เช่นเดียวกัน

0:01:33.492,0:01:35.455
ดังนั้นมันจึงมีอยู่นับพัน ๆ ปี

0:01:36.162,0:01:37.805
อย่างที่เจมส์ ซอลเตอร์ เขียนเอาไว้

0:01:37.829,0:01:41.756
"ชีวิตค่อย ๆ เปลี่ยนผ่านไปสู่หน้ากระดาษ[br]ถ้ามันจะเปลี่ยนผ่านไปสู่สิ่งใดสักอย่าง"

0:01:42.979,0:01:46.348
และหกปีที่แล้ว[br]ความคิดหนึ่งกระโจนเข้ามาในหัวผม

0:01:46.372,0:01:50.303
ถ้าชีวิตค่อย ๆ เปลี่ยนผ่านไปสู่หน้ากระดาษ[br]ในที่ใดสักแห่ง

0:01:50.327,0:01:52.687
มันจะมีย่อหน้าที่เขียนเกี่ยวกับทุกช่วงวัย

0:01:52.711,0:01:56.291
ถ้าผมสามารถหาพวกมันพบ[br]ผมจะสามารถรวบรวมพวกมันเป็นเรื่องเล่า

0:01:56.315,0:01:58.353
ผมจะสามารถหลอมรวม[br]ปลุกชีวิตของพวกมันขึ้นมา

0:01:58.377,0:02:01.123
ชีวิตที่ยาวนาน ชีวิตร้อยปี

0:02:01.147,0:02:03.440
ทั้งหมดทั้งหมวลของลำดับอันยิ่งใหญ่เดียวกัน

0:02:03.464,0:02:06.028
ลำดับซึ่งผู้โชคดีที่สุดในหมู่พวกเราเดินผ่านพ้น

0:02:07.321,0:02:09.797
ในตอนนั้น ผมอายุ 37 ปี

0:02:10.613,0:02:13.469
"อายุแห่งดุลยพินิจ"[br]วิลเลียม เทรเวอร์เขียนเอาไว้

0:02:15.074,0:02:18.298
ผมมีแนวโน้มจะทำสมาธิในเวลาและอายุนั้น

0:02:18.322,0:02:21.165
ความเจ็บป่วยในครอบครัว[br]และต่อมาการบาดเจ็บของผม

0:02:21.189,0:02:24.474
ได้แสดงอย่างชัดแจ้งแล้วว่า [br]การแก่ชรานั้นไม่อาจถูกเสแสร้งได้อีกต่อไป

0:02:25.056,0:02:28.691
และนอกจากนั้น การแก่ชราเป็นเพียงแค่[br]การถ่วงเวลาสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

0:02:28.715,0:02:31.392
เวลาเข้าใจเนื้อแท้ของสิ่งที่เหตุการณ์[br]ไม่สามารถทำได้

0:02:31.947,0:02:33.755
ทั้งหมดออกจะทำให้ท้อใจ

0:02:34.413,0:02:36.834
อย่างไรก็ตาม รายการนี้จะอยู่ยืนยง

0:02:37.334,0:02:40.479
การบันทึกชีวิตปีแล้วปีเล่าที่เปราะบาง

0:02:40.503,0:02:43.740
อาจเป็นการเกาะยึด[br]และยึดติดกับสิ่งที่มีอยู่เพียงชั่วคราว

0:02:43.764,0:02:47.107
เหมือนเป็นการให้ผมและผู้อื่น[br]ได้ชำเลืองอนาคต

0:02:47.131,0:02:48.909
ไม่ว่าเราจะไปถึงที่นั่นหรือไม่

0:02:49.574,0:02:53.661
และเมื่อผมเริ่มที่จะรวบรวมรายการของผม[br]ผมก็เริ่มที่จะหมกมุ่นกับมันอย่างรวดเร็ว

0:02:53.685,0:02:56.878
ค้นหาหน้าแล้วหน้าเล่า[br]วัยแล้ววัยเล่า

0:02:57.702,0:03:01.937
ที่นี่เราต่างอยู่ในทุกย่างก้าวประจำปี[br]ของช่วงเวลาหนึ่งร้อยปีแรกของพวกเรา

0:03:02.624,0:03:05.636
"ยี่สิบเจ็ด... เวลา[br]ของการเผยตัวอย่างฉับพลัน"

0:03:07.048,0:03:10.616
"หกสิบสอง...ของการลดลงอย่างสุขุม"

0:03:11.989,0:03:15.889
แน่นอนครับ ผมตระหนักดี [br]ว่าการมองทะลุนี้เป็นสัมพัทธ์

0:03:16.405,0:03:20.460
สำหรับผู้เริ่มต้น ตอนนี้พวกเรามีชีวิต[br]ที่ยาวนานขึ้น ฉะนั้นเราจึงแก่ตัวช้ากว่าเดิม

0:03:21.151,0:03:24.311
คริสโตเฟรอ์ อิเชอร์วูด ใช้คำว่า[br]"ใบไม้เหลือง"

0:03:24.335,0:03:26.486
เพื่อบรรยายชายวัย 53

0:03:26.510,0:03:30.829
เพียงหนึ่งศตวรรษหลังจากที่[br]ลอร์ด ไบรอน ใช้บรรยายตัวเขาเองในวัย 36

0:03:30.853,0:03:33.130
(เสียงหัวเราะ)

0:03:33.154,0:03:36.773
ผมตระหนักดีเช่นกัน ว่าชีวิตนั้น[br]สามารถพลิกผันรุนแรงและไม่อาจคาดเดาได้

0:03:36.797,0:03:38.585
ในแต่ละปี

0:03:38.609,0:03:41.384
และผู้คนอาจผ่านวัยเดียวกัน[br]ในแบบที่แตกต่างกันออกไป

0:03:42.045,0:03:45.619
แต่ถึงกระนั้น ดังรายการที่ได้ถูกรวบรวมไว้

0:03:45.643,0:03:49.032
เช่นเดียวกันกับในหน้ากระดาษ [br]มันชัดแจ้งดุจดังภาพสะท้อนในกระจก

0:03:49.056,0:03:50.972
ชีวิตที่ผมได้ใช้ไปนั้น

0:03:51.710,0:03:55.129
ผมพบว่าในวัย 20 "...ผู้นั้นมั่นใจน้อยลง[br]และน้อยลงว่าผู้นั้นเป็นใคร"

0:03:56.002,0:04:00.517
ที่ปรากฎในวัย 30 "...ที่รกร้าง[br]แห่งการเตรียมพร้อมเข้าสู่ชีวิตที่มีพลัง"

0:04:01.057,0:04:05.173
การเรียนรู้ในวัย 40 "....เพื่อปิดประตู[br]อย่างเบามือ

0:04:05.197,0:04:07.326
[ของห้อง] ที่ผมจะไม่กลับไปอีก"

0:04:08.720,0:04:10.315
ผมอยู่ตรงนั้น

0:04:11.885,0:04:14.143
แน่นอนครับ พวกเราทั้งหมดต่างอยู่ตรงนั้น

0:04:14.762,0:04:17.200
มิลตัน กลาเซอร์ [br]นักออกแบบกราฟิกผู้ยิ่งใหญ่

0:04:17.224,0:04:20.035
เจ้าของการสร้างมโนภาพอันงดงาม[br]ที่คุณเห็นอยู่ตรงนี้

0:04:20.519,0:04:22.379
ผู้ซึ่งวันนี้มีอายุ 85 --

0:04:22.403,0:04:26.503
เวลาทั้งหมดที่ผ่านมานั้น "...การสุกงอม[br]และการยกย่อง" นาโบคอฟ เขียนเอาไว้ --

0:04:27.211,0:04:30.669
ทำให้ผมได้เห็นว่า[br]เช่นเดียวกับศิลปะ และสีสัน

0:04:31.455,0:04:34.307
วรรณกรรมช่วยให้พวกเราจดจำ[br]ว่าเราได้ประสบพบเจออะไรมา

0:04:35.095,0:04:38.833
และแน่นอนว่า เมื่อผมแบ่งปันรายการนี้[br]ให้กับปู่ของผม

0:04:38.857,0:04:40.593
เขาพยักหน้าตอบรับ

0:04:41.339,0:04:44.581
ตอนนั้นเขามีอายุ 95 ปี และใกล้จะตาย

0:04:45.234,0:04:47.355
ซึ่ง โรแบร์โต โบลันโญ่ เขียนเอาไว้ว่า

0:04:47.379,0:04:49.700
"...เป็นดังเดิมเสมือนไม่เคยตาย"

0:04:51.556,0:04:54.196
และเมื่อมองย้อนกลับไป[br]เขาพูดกับผมว่า ใช่

0:04:55.357,0:04:59.849
พรูสท์พูดถูกแล้วที่ว่าในวัย 22[br]เราต่างมั่นใจว่าเราจะไม่ตาย

0:05:01.873,0:05:04.654
เช่นเดียวกับที่นักมรณวิทยา[br]ชื่อ เอดวิน ชไนด์แมน ที่พูดถูกว่า

0:05:04.678,0:05:07.443
ในวัย 90 ปี เราต่างแน่ใจว่าเราจะตาย

0:05:09.229,0:05:10.621
นั่นได้เกิดขึ้นกับเขาแล้ว

0:05:11.234,0:05:12.439
เช่นเดียวกับพวกเขา

0:05:15.479,0:05:16.932
ตอนนี้รายการจบสมบูรณ์แล้ว

0:05:18.169,0:05:20.189
หนึ่งร้อยปี

0:05:21.443,0:05:23.067
และเมื่อมองมันย้อนกลับไป

0:05:24.298,0:05:26.204
ผมรู้ว่า ผมยังไม่จบสิ้นเพียงเท่านี้

0:05:26.800,0:05:28.895
ผมยังคงต้องใช้ชีวิตต่อไป

0:05:28.919,0:05:31.419
ยังคงมีอีกหลายต่อหลายหน้า[br]ที่รอการเปลี่ยนผ่าน

0:05:32.546,0:05:34.398
และด้วยความใจจดจ่อต่อเมเลอร์

0:05:34.422,0:05:36.032
ผมเฝ้าคอยการมาถึงของอายุปีที่ 44

0:05:36.746,0:05:37.924
ขอบคุณครับ

0:05:37.948,0:05:48.810
(เสียงปรบมือ)