1
00:00:06,687 --> 00:00:07,668
คุณอาจเคยได้ยินว่า

2
00:00:07,668 --> 00:00:10,452
คาร์บอนไดออกไซด์กำลังทำให้โลกอุ่นขึ้น

3
00:00:10,452 --> 00:00:11,823
แต่มันทำได้อย่างไรกัน

4
00:00:11,823 --> 00:00:13,832
มันเหมือนกับแก้วของเรือนกระจก

5
00:00:13,832 --> 00:00:15,733
หรือเหมือนผ้าห่มที่เป็นฉนวนหรือเปล่า

6
00:00:15,733 --> 00:00:17,852
ก็ไม่อย่างนั้นสักทีเดียว

7
00:00:17,852 --> 00:00:19,272
คำตอบนั้นเกี่ยวข้องกับ

8
00:00:19,272 --> 00:00:22,010
กลศาสตร์ควอนตัมนิดหน่อย แต่ไม่ต้องห่วง

9
00:00:22,010 --> 00:00:23,959
เราจะเริ่มจากรุ้ง

10
00:00:23,959 --> 00:00:25,818
ถ้าคุณพิจารณาดีๆ แสงอาทิตย์ที่ถูกแยก

11
00:00:25,818 --> 00:00:27,134
ผ่านแท่งปริซึม

12
00:00:27,134 --> 00:00:30,365
คุณจะเห็นช่องมืดที่แถบสีต่างๆ หายไป

13
00:00:30,365 --> 00:00:31,753
พวกมันหายไปไหน

14
00:00:31,753 --> 00:00:33,168
ก่อนที่จะมาถึงตาของเรา

15
00:00:33,168 --> 00:00:35,080
ก๊าซต่างๆ ดูดซับ

16
00:00:35,080 --> 00:00:37,688
บางส่วนของแถบสีเหล่านั้น

17
00:00:37,688 --> 00:00:39,847
ยกตัวอย่างเช่น ออกซิเจน ดูดซับ

18
00:00:39,847 --> 00:00:41,695
แสงสีแดงเข้มบางส่วน

19
00:00:41,695 --> 00:00:44,914
และโซเดียมจับสีเหลือง 2 เฉดสี

20
00:00:44,914 --> 00:00:46,308
แต่ทำไมก๊าซเหล่านี้ ถึงดูดซับ

21
00:00:46,308 --> 00:00:48,362
สีของแสงที่จำเพาะ

22
00:00:48,362 --> 00:00:51,279
นี่เป็นตอนที่เราจะเข้าสู่แดนควอนตัม

23
00:00:51,279 --> 00:00:53,637
ทุกอะตอมและโมเลกุลมีระดับพลังงานตายตัว

24
00:00:53,637 --> 00:00:56,968
ที่เป็นไปได้หลายระดับ
สำหรับอิเล็กตรอนของมัน

25
00:00:56,968 --> 00:00:58,979
เพื่อที่จะย้ายอิเล็กตรอนของมันจากสถานะพื้น

26
00:00:58,979 --> 00:01:00,297
ไปยังระดับที่สูงกว่า

27
00:01:00,297 --> 00:01:03,701
โมเลกุลต้องการเพิ่มพลังงานในปริมาณหนึ่ง

28
00:01:03,701 --> 00:01:06,119
ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น

29
00:01:06,119 --> 00:01:08,123
มันได้พลังงานจากแสง

30
00:01:08,123 --> 00:01:11,292
ซึ่งมาในหลากหลายระดับพลังงานมากกว่าที่คุณจะนับได้

31
00:01:11,292 --> 00:01:14,657
แสงประกอบไปด้วยอนุภาคเล็กๆ ที่เรียกว่า โฟตอน

32
00:01:14,657 --> 00:01:16,761
และปริมาณของพลังงานในแต่ละโฟตอน

33
00:01:16,761 --> 00:01:19,126
เชื่อมโยงกับสีของมัน

34
00:01:19,126 --> 00:01:22,149
แสงสีแดงมีพลังงานต่ำ และช่วงคลื่นที่ยาวกว่า

35
00:01:22,149 --> 00:01:25,823
แสดงสีม่วงมีพลังงานที่สูงและมีช่วงคลื่นที่สั้นกว่า

36
00:01:25,823 --> 00:01:28,642
แสงแดดให้โฟตอนสำหรับทุกย่านสีของรุ้ง

37
00:01:28,642 --> 00:01:30,663
ดังนั้น โมเลกุลของก๊าซสามารถเลือก

38
00:01:30,663 --> 00:01:33,270
โฟตอนที่มีระดับพลังงานในปริมาณที่ต้องการ

39
00:01:33,270 --> 00:01:35,024
เพื่อที่จะย้ายโมเลกุลไปยัง

40
00:01:35,024 --> 00:01:37,381
อีกระดับพลังงาน

41
00:01:37,381 --> 00:01:38,715
เมื่อการจับคู่นี้เกิดขึ้นแล้ว

42
00:01:38,715 --> 00:01:40,644
โฟตอนหายไปเมื่อโมเลกุล

43
00:01:40,644 --> 00:01:41,965
ได้พลังงาน

44
00:01:41,965 --> 00:01:44,765
และเราก็จะเห็นแถบสีที่หายไปในรุ้ง

45
00:01:44,765 --> 00:01:47,887
ถ้าโฟตอนมีพลังงานมากหรือน้อยเกินไป

46
00:01:47,887 --> 00:01:49,366
โมเลกุลก็ไม่มีทางเลือก เว้นแต่

47
00:01:49,366 --> 00:01:51,219
จะให้มันบินผ่านไป

48
00:01:51,219 --> 00:01:53,639
นั่นเป็นเหตุว่าทำไม แก้วจึงโปร่งใส

49
00:01:53,639 --> 00:01:55,711
อะตอมในแก้วไม่ได้เข้าคู่กันดีนัก

50
00:01:55,711 --> 00:01:58,384
กับพลังงานระดับใดๆ ในแสงสีที่เห็นได้

51
00:01:58,384 --> 00:02:00,647
ดังนั้นโฟตอนจึงผ่านทะลุไป

52
00:02:00,647 --> 00:02:03,760
แล้ว โฟตอนไหนล่ะ ที่คาร์บอนไดออกไซด์ชอบ

53
00:02:03,760 --> 00:02:05,585
ตรงไหนที่เป็นเส้นดำในรุ้งของเรา

54
00:02:05,585 --> 00:02:07,960
ที่อธิบายปรากฏการณ์โลกร้อน

55
00:02:07,960 --> 00:02:09,789
มันไม่ได้อยู่ตรงนั้น

56
00:02:09,789 --> 00:02:11,952
คาร์บอนไดออกไซด์ ไม่ได้ดูดซับแสงโดยตรง

57
00:02:11,952 --> 00:02:13,286
จากดวงอาทิตย์

58
00:02:13,286 --> 00:02:14,507
มันดูดซับแสงจาก

59
00:02:14,507 --> 00:02:16,232
สิ่งที่อยู่บนฟากฟ้าที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

60
00:02:16,232 --> 00:02:19,016
สิ่งนั้นไม่เปล่งแสงใดๆ เลย

61
00:02:19,016 --> 00:02:20,739
มันคือ โลก

62
00:02:20,739 --> 00:02:22,175
ถ้าคุณสงสัยว่าทำไมโลกของเรา

63
00:02:22,175 --> 00:02:23,876
ถึงไม่เห็นจะเรืองแสง

64
00:02:23,876 --> 00:02:27,138
มันเป็นเพราะว่าโลกไม่ได้เปล่งแสงที่มองเห็นได้

65
00:02:27,138 --> 00:02:29,306
มันเปล่งแสงอินฟราเรด (infared light)

66
00:02:29,306 --> 00:02:30,920
แสงที่ตาเราสามารถมองเห็นได้

67
00:02:30,920 --> 00:02:32,992
ที่รวมถึงทุกสีของรุ้ง

68
00:02:32,992 --> 00:02:35,422
เป็นแค่ส่วนน้อยของแถบสีส่วนใหญ่

69
00:02:35,422 --> 00:02:37,825
ของการปลดปล่อยแม่เหล็กไฟฟ้า

70
00:02:37,825 --> 00:02:40,198
ซึ่งรวมถึงคลื่อนวิทยุ คลื่นไมโครเวฟ

71
00:02:40,198 --> 00:02:43,286
แสงอินฟราเรด รังสีอัลตราไวโอเลต
รังสีเอ็กซ์

72
00:02:43,286 --> 00:02:45,103
และรังสีแกมม่า

73
00:02:45,103 --> 00:02:47,744
มันอาจจะประหลาดที่จะคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นแสง

74
00:02:47,744 --> 00:02:49,291
แต่มันไม่มีพื้นฐานใดที่ต่างกัน

75
00:02:49,291 --> 00:02:53,027
ระหว่างแสงที่เห็นได้และการแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้า

76
00:02:53,027 --> 00:02:54,127
มันเป็นพลังงานเดียวกัน

77
00:02:54,127 --> 00:02:56,394
แต่ที่ระดับที่สูงกว่าหรือต่ำกว่า

78
00:02:56,394 --> 00:02:58,374
ที่จริงแล้ว มันค่อนข้างจะอวดดีซักหน่อย
ที่จะกำหนด

79
00:02:58,374 --> 00:03:01,969
คำว่าแสงที่เห็นด้วยตาเปล่า โดยข้อจำกัดของเรา

80
00:03:01,969 --> 00:03:04,865
อย่างไรก็ตาม งูมองเห็นแสงใต้แดงได้

81
00:03:04,865 --> 00:03:07,827
และนกมองเห็นแสงเหนือม่วงได้

82
00:03:07,827 --> 00:03:09,907
ถ้าตาของคุณถูกพัฒนาขึ้นมาเพื่อมองแสง

83
00:03:09,907 --> 00:03:12,283
ความถี่ 1900 เมกะเฮิร์ซ โทรศัพท์มือถือ

84
00:03:12,283 --> 00:03:13,423
ก็คงจะเป็นเหมือนไฟฉาก

85
00:03:13,423 --> 00:03:14,425
และหอส่งสัญญาณโทรศัพท์

86
00:03:14,425 --> 00:03:17,157
ก็คงดูเหมือนโคมไฟขนาดใหญ่

87
00:03:17,157 --> 00:03:19,315
โลกเปล่งรังสีอินฟราเรด

88
00:03:19,315 --> 00:03:21,240
เพราะทุกๆ วัตถุที่มีอุณหภูมิ

89
00:03:21,240 --> 00:03:24,468
สูงกว่าศูนย์สัมบูรณ์ จะเปล่งแสง

90
00:03:24,468 --> 00:03:26,726
มันเรียกว่า การปล่อยรังสีอุณหภูมิ

91
00:03:26,726 --> 00:03:28,158
วัตถุที่ร้อนกว่า

92
00:03:28,158 --> 00:03:30,857
เปล่งแสงที่มีความถึ่มากกว่า

93
00:03:30,857 --> 00:03:32,561
เมื่อคุณทำให้เหล็กกล้าร้อน

94
00:03:32,561 --> 00:03:35,956
มันจะเปล่งแสงที่มีความถึ่ของแสงใต้แดงมากกว่า

95
00:03:35,956 --> 00:03:40,322
และจากนั้น ที่อุณหภูมิประมาณ 450 องศาเซลเซียส

96
00:03:40,322 --> 00:03:43,082
แสงของมันจะไปถึงช่วงแถบสีที่มองเห็นได้

97
00:03:43,082 --> 00:03:45,310
ตอนแรก มันจะดูเหมือนสีแดงร้อน

98
00:03:45,310 --> 00:03:46,606
และเมื่อได้รับความร้อนมากขึ้น

99
00:03:46,606 --> 00:03:48,112
มันจะเรืองแสงสีขาว

100
00:03:48,112 --> 00:03:51,166
ที่มีความถี่ทั้งหมดในช่วงที่มองเห็นได้

101
00:03:51,166 --> 00:03:52,857
นี่เป็นแบบที่หลอดไฟดั้งเดิม

102
00:03:52,857 --> 00:03:54,309
ถูกออกแบบให้ทำงาน

103
00:03:54,309 --> 00:03:56,187
และทำไมพวกมันจึงสิ้นเปลืองนัก

104
00:03:56,187 --> 00:04:00,265
95% ของแสงที่มันเปล่งออกมา 
มองเห็นไม่ได้ด้วยตาเปล่า

105
00:04:00,265 --> 00:04:02,174
มันสิ้นเปลืองไปในรูปความร้อน

106
00:04:02,174 --> 00:04:04,827
รังสีอินฟราเรดของโลกอาจหนีออกไปยังอวกาศ

107
00:04:04,827 --> 00:04:07,358
ถ้าไม่มีโมเลกุลก๊าซเรือนกระจก

108
00:04:07,358 --> 00:04:09,080
ในชั้นบรรยายกาศของเรา

109
00:04:09,080 --> 00:04:11,834
เช่นเดียวกับก๊าซออกซิเจนที่ชอบโฟตอนสีแดงเข้ม

110
00:04:11,834 --> 00:04:14,512
คาร์บอนไดออกไซด์ และก๊าซเรือนกระจกอื่นๆ

111
00:04:14,512 --> 00:04:17,153
เข้ากันได้กับโฟตอนใต้แดง

112
00:04:17,153 --> 00:04:18,914
พวกมันให้พลังงานในปริมาณที่กำลังดี

113
00:04:18,914 --> 00:04:22,085
เพื่อที่จะย้ายโมเลกุลของก๊าซไปยังระดับที่สูงขึ้น

114
00:04:22,085 --> 00:04:24,410
ไม่นานหลังจากโมเลกุลคาร์บอนไดออกไซด์

115
00:04:24,410 --> 00:04:26,727
ดูดซับโฟตอนใต้แดง

116
00:04:26,727 --> 00:04:29,182
มันจะตกกลับลงมายังระดับพลังงานก่อนหน้านั้น

117
00:04:29,182 --> 00:04:32,714
และปล่อยโฟตอนกลับออกมาในทิศทางอย่างสุ่ม

118
00:04:32,714 --> 00:04:34,619
พลังงานบางส่วนจะกลับไปสู่

119
00:04:34,619 --> 00:04:36,098
พื้นผิวของโลก

120
00:04:36,098 --> 00:04:37,639
ทำให้เกิดความร้อนมากขึ้น

121
00:04:37,639 --> 00:04:39,447
ยิ่งมีคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศมากเท่าไร

122
00:04:39,447 --> 00:04:41,380
ยิ่งเป็นไปได้มากที่โฟตอนอินฟราเรด

123
00:04:41,380 --> 00:04:43,558
จะตกลงมาบนโลก

124
00:04:43,558 --> 00:04:45,124
และเปลี่ยนสภาวะอากาศของเรา