WEBVTT

00:00:03.034 --> 00:00:06.541
ผมเติบโตมากับคู่แฝดเหมือนของผม

00:00:06.541 --> 00:00:09.708
ซึ่งเป็นพี่ชายที่ผมรักมาก

00:00:09.708 --> 00:00:14.115
การที่คุณมีคู่แฝด จะทำให้คุณเชี่ยวชาญ

00:00:14.115 --> 00:00:16.730
ว่า มีการลำเอียงเกิดขึ้นเมื่อไหร่

00:00:16.730 --> 00:00:22.500
เช่น ถ้าคู่แฝดผมได้คุ้กกี้ที่
ใหญ่กว่าผมนิดนึง ผมก็จะมีคำถาม

00:00:22.500 --> 00:00:26.920
ทั้งที่จริงๆ ผมก็ไม่ได้หิวอะไรนัก

00:00:26.929 --> 00:00:28.955
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:28.955 --> 00:00:34.403
เมื่อผมได้เป็นนักจิตวิทยา 
ผมได้เห็นความลำเอียงในรูปแบบต่างออกไป

00:00:34.403 --> 00:00:40.283
นั่นคือ เราให้ความสำคัญกับร่างกายเรา
มากกว่าจิตใจของเราเท่าไหร่

00:00:40.283 --> 00:00:46.340
ผมใช้เวลา 9 ปีในมหาวิทยาลัย
เพื่อที่จะได้ปริญญาเอกด้านจิตวิทยา

00:00:46.340 --> 00:00:50.760
ผมบอกคุณไม่ได้หรอกว่ามีกี่คน
ที่ดูนามบัตรของผมแล้วเอ่ยว่า

00:00:50.768 --> 00:00:55.304
"อ่อ นักจิตวิทยา....
ไม่ใช่หมอจริง ๆ นี่"

00:00:55.304 --> 00:00:58.781
เหมือนกับที่เขียนบนนามบัตรผมหละ
(นามบัตรเขียน : นักจิตวิทยา ไม่ใช่หมอ)

00:00:58.781 --> 00:01:03.372
(เสียงหัวเราะ)

00:01:03.372 --> 00:01:08.935
ผมเห็นความลำเอียงที่เราให้กับร่างกาย
มากกว่าจิตใจ ทุกที่เลยละ

NOTE Paragraph

00:01:09.535 --> 00:01:11.409
ผมเพิ่งไปแวะบ้านเพื่อนมา

00:01:11.409 --> 00:01:14.209
และ ลูกห้าขวบของเขา
กำลังจะไปนอน

00:01:14.209 --> 00:01:17.982
ลูกเขากำลังยืนบนม้านั่งหน้าอ่างล้างมือ
แปรงฟันอยู่

00:01:17.982 --> 00:01:21.661
ตอนที่เขาตก แล้วขาของเขาถลอก
กับม้านั่งที่เขาตกลงมา

00:01:21.661 --> 00:01:24.397
เขาร้องไห้ประมาณนาทีนึง
แต่ก็กลับมายืนใหม่

00:01:24.397 --> 00:01:31.543
บนม้านั่ง และยื่นมือไปหากล่องพยาบาลเพื่อ
เอาพลาสเตอร์มาปิดแผล

00:01:31.543 --> 00:01:35.392
เด็กคนนี้ผูกเชือกรองเท้าเองแทบจะยังไม่ได้

00:01:35.392 --> 00:01:39.590
แต่เขารู้ว่าต้องปิดแผล
เพื่อไม่ให้ติดเชื้อ

00:01:39.590 --> 00:01:43.425
และ รู้ด้วยว่าคุณต้องแปรงฟันวันละ 2 ครั้ง
เพื่อรักษาฟันของตัวเอง

00:01:43.425 --> 00:01:46.369
พวกเราทุกคนรู้ว่าควรดูแลร่างกายเราอย่างไร

00:01:46.369 --> 00:01:48.908
เช่น จะดูแลรักษาฟันตัวเองอย่างไร ใช่ไหม?

00:01:48.908 --> 00:01:52.998
เรารู้เรื่องนี้ตั้งแต่เราห้าขวบเลยด้วยซ้ำ

00:01:52.998 --> 00:01:57.646
แต่ เรารู้หรือปล่าวว่าเราจะดูแล
สุขภาพจิตของเราอย่างไร?

00:01:57.646 --> 00:01:59.778
เราไม่รู้เลย

00:01:59.778 --> 00:02:03.568
แล้วเราสอนอะไรเด็ก ๆ บ้าง
ให้ดูแลสุขอนามัยทางอารมณ์?

00:02:04.621 --> 00:02:06.257
ไม่มีเลย

00:02:06.767 --> 00:02:11.239
ทำไมเราใช้เวลาดูแลฟันของเรา

00:02:11.239 --> 00:02:14.385
มากกว่าเวลาดูแลจิตใจเราละ?

00:02:14.385 --> 00:02:18.682
ทำไมสุขภาพของร่างกายถึงสำคัญกว่า

00:02:18.682 --> 00:02:21.393
สุขภาพจิตของเราอย่างมากล่ะ?

NOTE Paragraph

00:02:21.393 --> 00:02:26.719
คุณรู้ไหม? ..เราปล่อยแผลทางจิตใจเรา
ทิ้งไว้บ่อยกว่าแผลของร่างกายเรา

00:02:26.719 --> 00:02:31.483
แผล เช่น ความผิดพลาด
การโดนปฏิเสธ หรือ ความเหงา

00:02:31.483 --> 00:02:34.055
และ แผลเหล่านี้ยิ่งร้ายแรง
ถ้าเราทิ้งไว้อย่างนั้น

00:02:34.055 --> 00:02:37.285
และ อาจมีผลกระทบอย่างมาก
กับชีวิตเรา

00:02:37.285 --> 00:02:41.371
ถึงแม้จะมีวิธีที่มีการยืนยันทาง
วิทยาศาสตร์มากมาย

00:02:41.371 --> 00:02:45.740
ที่ช่วยรักษาแผลทางจิตใจเหล่านี้ได้

00:02:45.740 --> 00:02:47.132
แต่เราก็ไม่ใช้มัน

00:02:47.132 --> 00:02:50.434
เราไม่เคยรักษาจิตใจตัวเอง
อย่างที่ควร

00:02:50.434 --> 00:02:54.947
"โอ้ คุณรู้สึกเศร้ามาใช่ไหม? 
เอามันออกไปสิ มันแค่อยู่ในหัวคุณนั่นแหละ"

00:02:54.947 --> 00:02:58.215
คุณลองจินตนาการสิครับ ถ้ามีคนขาหักเข้ามา

00:02:58.215 --> 00:03:01.479
"โอ้ แค่เดินให้มันออกไปสิ
มันแค่อยู่บนขาคุณนั่นแหละ"

00:03:01.479 --> 00:03:03.448
(เสียงหัวเราะ)

00:03:03.448 --> 00:03:09.101
ถึงเวลาแล้วที่เราความลำเอียงระหว่าง
ร่างกาย กับ จิตใจของเรา

00:03:09.101 --> 00:03:12.197
ถึงเวลาแล้วที่เราควรให้ความสำคัญเท่ากัน

00:03:12.197 --> 00:03:15.063
เหมือนคู่แฝด

NOTE Paragraph

00:03:15.063 --> 00:03:18.709
นอกจากนั้น
คู่แฝดของผมก็เป็นนักจิตวิทยาเหมือนกัน

00:03:18.709 --> 00:03:21.897
เขาก็ไม่ใช่หมอจริง ๆ เหมือนกัน

00:03:21.897 --> 00:03:23.649
(เสียงหัวเราะ)

00:03:23.649 --> 00:03:25.704
แต่เราไม่ได้เรียนด้วยกันนะครับ

00:03:25.704 --> 00:03:29.845
ที่จริงแล้วสิ่งที่ยากที่สุด
ที่ผมเคยทำมาในชีวิต

00:03:29.845 --> 00:03:32.831
คือการย้ายข้ามฝั่งแอตแลนติก
เพื่อมานิวยอร์ค

00:03:32.831 --> 00:03:35.817
เพื่อจะได้ปริญญาเอกด้านจิตวิทยา

00:03:35.817 --> 00:03:38.803
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เราถูกแยกออกจากกัน

00:03:38.803 --> 00:03:42.295
ตอนแยกจากกัน เราทั้งคู่รู้สึกแย่มาก

00:03:42.295 --> 00:03:45.464
แต่ในขณะที่เขาอยู่กับครอบครัวและเพื่อน

00:03:45.464 --> 00:03:48.680
ผมอยู่คนเดียวในประเทศใหม่

00:03:48.680 --> 00:03:50.146
เราคิดถึงกันมากๆ

00:03:50.146 --> 00:03:53.473
แต่ในตอนนั้นโทรศัพท์ข้ามประเทศ
แพงเหลือเกิน

00:03:53.473 --> 00:03:57.799
และเงินที่เรามี ก็ใช้คุยกันได้แค่
5 นาทีต่อสัปดาห์

00:03:57.799 --> 00:04:00.403
ช่วงที่วันเกิดของเราใกล้เข้ามา

00:04:00.403 --> 00:04:02.840
เป็นครั้งแรกที่เราไม่ได้ใช้เวลาร่วมกัน

00:04:02.840 --> 00:04:05.629
อาทิตย์นั้น เราวางแผนจะใช้เงินเยอะเกินตัว
เราจะคุยกัน 10 นาที

00:04:07.328 --> 00:04:10.839
ผมเดินวนไปมารอบห้อง รอเขาโทรมา

00:04:11.209 --> 00:04:17.692
รอแล้วรออีก แต่โทรศัพท์ก็ไม่ดังสักที

00:04:17.692 --> 00:04:20.167
คงเป็นเรื่องเวลาที่ต่างกัน ผมคิด

00:04:20.167 --> 00:04:22.808
"โอเค เขาอาจจะอยู่กับเพื่อน
เขาคงโทรมาทีหลังละ"

00:04:22.808 --> 00:04:24.853
แต่ก็ไม่มีโทรศัพท์มาเลย

00:04:24.853 --> 00:04:27.038
เขาไม่ได้โทรมา

00:04:27.038 --> 00:04:32.023
แล้วผมก็เริ่มคิดว่าหลังจากที่
เราห่างกันมา 10 เดือน

00:04:32.023 --> 00:04:35.833
เขาไม่ได้คิดถึงผมแล้วเหมือนที่ผมคิดถึงเขา

00:04:35.833 --> 00:04:37.709
ผมคิดว่าเขาจะโทรมาตอนเช้า

00:04:37.709 --> 00:04:44.585
แต่ คืนนั้นเป็นคืนที่เศร้า และ 
ยาวนานที่สุดในชีวิตของผม

00:04:44.585 --> 00:04:46.862
ผมตื่นขึ้นมาเช้าวันถัดมา

00:04:46.862 --> 00:04:51.137
ผมมองไปที่โทรศัพท์ แล้วเพิ่งรู้ว่าตัวว่าผม
เผลอไปเตะให้สายมันหลุด

00:04:51.137 --> 00:04:54.613
ตอนที่เดินไปเดินมาวันก่อน

00:04:54.613 --> 00:04:56.476
ผมรีบลุกจากเตียง

00:04:56.476 --> 00:04:59.633
วางหูโทรศัพท์กลับไปที่เครื่อง
แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังทันที

00:04:59.633 --> 00:05:03.606
เป็นคู่แฝดผมอยู่ในสาย
เขาโกรธมาก

00:05:03.606 --> 00:05:05.528
(เสียงหัวเราะ)

00:05:05.528 --> 00:05:08.968
มันก็เป็นคืนที่เศร้าและยาวนานที่สุด
ของเขาเช่นกัน

00:05:08.968 --> 00:05:11.560
ผมพยายามอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาพูดว่า

00:05:11.560 --> 00:05:14.588
"เราไม่เข้าใจว่า
ถ้านายเห็นว่าเราไม่โทรหา

00:05:14.588 --> 00:05:19.399
แล้วทำไมนายไม่โทรมาหาเราละ?"

00:05:19.399 --> 00:05:23.544
เขาพูดถูกนะ ทำไมผมไม่โทรหาเขา?

00:05:23.544 --> 00:05:26.587
วันนั้นผมไม่มีคำตอบ
แต่วันนี้ผมได้คำตอบแล้ว

00:05:26.587 --> 00:05:31.642
คำตอบสั้นๆคำเดียวคือ : ความเหงา

NOTE Paragraph

00:05:31.642 --> 00:05:35.926
ความเหงาทำให้เกิดบาดแผลลึกทางจิตใจ

00:05:35.926 --> 00:05:39.883
เปลี่ยนแปลงการรับรู้ของเรา
ปั่นความคิดของเราปนกันไปหมด

00:05:39.883 --> 00:05:45.522
ให้เราเชื่อว่าคนรอบตัวใส่ใจเรา
น้อยกว่าความเป็นจริง

00:05:45.522 --> 00:05:48.352
ทำให้เรากลัวที่จะเข้าหาพวกเขา

00:05:48.352 --> 00:05:51.802
เพราะฉะนั้นทำให้คุณเจอแต่
การปฏิเสธและเรื่องปวดใจ

00:05:51.802 --> 00:05:56.274
ในขณะที่ใจของคุณก็เจ็บปวดเกินทนอยู่แล้ว?

00:05:56.274 --> 00:05:59.538
ผมถูกความเหงาครอบงำไปในตอนนั้น

00:05:59.538 --> 00:06:04.039
แต่ถ้า ผมอยู่รายล้อมไปด้วยผู้คนทั้งวัน
มันก็คงไม่เกิดขึ้นกับผม

00:06:04.039 --> 00:06:08.694
แต่ความเหงาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วแต่บุคคล

00:06:08.694 --> 00:06:11.539
มันขึ้นอยู่กับความรู้สึกของคุณเองว่า

00:06:11.539 --> 00:06:15.114
คุณถูกตัดขาดทางอารมณ์และ
สังคมจากคนรอบข้างคุณหรือไม่?

00:06:15.114 --> 00:06:16.899
ซึ่งใช่สำหรับผมตอนนั้น

00:06:16.899 --> 00:06:23.363
มีงานวิจัยหลายชิ้นเกี่ยวกับความเหงา
และทุกชิ้นล้วนน่ากลัว

00:06:23.363 --> 00:06:27.515
ความเหงาไม่ได้ทำให้คุณเป็นทุกข์นะ
มันจะฆ่าคุณเลยละ

00:06:27.515 --> 00:06:28.933
ผมไม่ได้พูดเล่นนะ

00:06:28.933 --> 00:06:32.667
ภาวะเหงาเรื้อรังจะเพิ่ม
โอกาสของการตายก่อนวัยอันควร

00:06:32.667 --> 00:06:36.658
ถึง 14 เปอร์เซนต์

00:06:36.658 --> 00:06:40.681
ความเหงา ทำให้ความดันโลหิตสูง
คลอเรสเตอรอลสูง

00:06:40.681 --> 00:06:44.557
ซ้ำยังไปกดการทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน

00:06:44.557 --> 00:06:48.808
ทำให้คุณอ่อนแอต่อความเจ็บป่วยและโรคภัย

00:06:48.808 --> 00:06:52.369
นักวิทยาศาสตร์ได้ข้อสรุปว่า

00:06:52.369 --> 00:06:55.990
การเหงาต่อเนื่องเป็นภัยต่อสุขภาพระยะยาว

00:06:55.990 --> 00:07:00.381
ไม่ต่างกับการสูบบุหรี่

00:07:00.381 --> 00:07:05.033
ปัจจุบันข้างซองบุหรี่จะเขียนว่า
"บุหรี่อาจฆ่าคุณได้"

00:07:05.033 --> 00:07:07.405
แต่ ความเหงาไม่มีการเตือนทั้งสิ้น

00:07:07.405 --> 00:07:11.907
และนั่นเป็นสิ่งที่สำคัญว่า
ทำไมเราถึงให้ความสำคัญกับสุขภาพร่างกาย

00:07:11.907 --> 00:07:15.310
มากกว่าสุขภาพทางจิตใจของเรา

00:07:15.310 --> 00:07:18.282
เพราะคุณไม่สามารถจะรักษาแผลทางใจได้

00:07:18.282 --> 00:07:21.512
ถ้าคุณไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังมีแผลอยู่
(อย่าลืมสำรวจความเจ็บป่วยทางจิตใจ)

00:07:22.153 --> 00:07:24.944
ความเหงาไม่ใช่แผลทางจิตใจ
เพียงประเภทเดียว

00:07:24.944 --> 00:07:28.412
ที่เปลี่ยนการรับรู้และทำให้เราไขว้เขว

NOTE Paragraph

00:07:28.412 --> 00:07:31.818
ความล้มเหลวก็เช่นกัน

00:07:31.818 --> 00:07:34.000
ครั้งหนึ่ง ผมไปสถานเลี้ยงเด็กภาคกลางวัน

00:07:34.000 --> 00:07:39.204
ผมเห็นเด็กตัวเล็กๆสามคน
กำลังเล่นของเล่นที่เหมือนกัน 3 ชิ้น

00:07:39.204 --> 00:07:43.904
ถ้าคุณเลื่อนปุ่มสีแดง
จะมีหมาน่ารักโผล่ออกมา

00:07:43.905 --> 00:07:48.555
เด็กผู้หญิงคนนึงพยายามจะดึงปุ่มสีม่วง
และก็ดันมันเข้าไป

00:07:48.555 --> 00:07:52.917
และ เธอก็นั่งเอนหลัง มองที่กล่อง
ด้วยริมฝีปากสั่น

00:07:52.917 --> 00:07:56.104
เด็กชายข้างๆเธอเห็นเหตุการณ์

00:07:56.104 --> 00:08:01.364
แล้วกลับมาที่กล่องตัวเอง แล้วก็ร้องไห้ใหญ่
ทั้งๆที่ยังไม่ได้แตะอะไรเลย

00:08:01.364 --> 00:08:04.607
ขณะเดียวกัน เด็กหญิงอีกคนกำลังพยายามทุกทาง

00:08:04.607 --> 00:08:06.415
จนกระทั่งเธอเลื่อนปุ่มสีแดง

00:08:06.415 --> 00:08:10.532
หมาที่น่ารักก็ออกมา
และ เธอก็ร้องด้วยความยินดี!

00:08:10.532 --> 00:08:13.925
เพราะฉะนั้นถึงแม้เด็กทั้งสามจะเล่น
ของเล่นที่เหมือนกัน

00:08:13.925 --> 00:08:17.957
แต่กลับมีปฏิกิริยาต่างกันต่อความล้มเหลว

00:08:17.957 --> 00:08:22.278
สองคนแรกมีความสามารถจะเลื่อนปุ่มสีแดง
อยู่แล้วแหละครับ

00:08:22.278 --> 00:08:25.590
มีอย่างเดียวเท่านั้นละครับที่หยุดไม่ให้
เขาประสบความสำเร็จ

00:08:25.590 --> 00:08:29.920
นั่นก็คือว่าจิตใจของพวกเขาตกหลุมพราง
ว่าพวกเขาทำไม่ได้

00:08:29.920 --> 00:08:33.970
ผู้ใหญ่เองก็ตกหลุมนี้เหมือนกันตลอดเวลา

00:08:33.970 --> 00:08:40.185
ซึ่งแท้จริงแล้ว พวกเรามีความรู้สึกพื้นฐาน
และความเชื่อที่พร้อมจะผุดขึ้นมา

00:08:40.380 --> 00:08:43.585
เมื่อเราเผชิญความผิดหวังและย่อท้อ

NOTE Paragraph

00:08:43.585 --> 00:08:46.704
คุณรู้สึกตัวไหมว่าคุณตอบสนองกับ
ความล้มเหลวอย่างไร?

00:08:46.704 --> 00:08:48.033
คุณจำเป็นต้องรู้สึกนะครับ

00:08:48.033 --> 00:08:52.314
เพราะถ้าจิตใจของคุณพยายามกล่อมว่า
คุณไม่สามารถทำอะไรบางอย่างได้

00:08:52.314 --> 00:08:53.963
และ คุณเชื่อมัน

00:08:53.963 --> 00:08:57.261
คุณก็จะเหมือนเด็กสองคน
คุณจะรู้สึกทำอะไรไม่ได้เลย

00:08:57.261 --> 00:09:00.859
และ คุณก็จะหยุดพยายาม
หรือหนักกว่านั้นก็คือไม่พยายามแต่แรก

00:09:00.859 --> 00:09:03.967
จากนั้นคุณจะยิ่งเชื่อว่า
คุณประสบความสำเร็จไม่ได้

00:09:03.967 --> 00:09:08.585
คุณเห็นไหม ว่าทำไมหลายคนถึงทำงานได้
ต่ำกว่าความสามารถที่แท้จริงของเขา

00:09:08.585 --> 00:09:12.259
เพราะ เมื่อทุกอย่างผ่านไป
บางที แค่ความล้มเหลวอันใดอันหนึ่ง

00:09:12.259 --> 00:09:15.889
ก็สามารถทำให้เขาเชื่อว่าเขาไม่สามารถ
ประสบความสำเร็จและเชื่ออย่างนั้น

NOTE Paragraph

00:09:15.893 --> 00:09:21.966
เมื่อเราเชื่อไปแล้วว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งยาก
มันก็ยากที่จะเปลี่ยนความคิดคืน

00:09:21.966 --> 00:09:26.031
ผมเรียนรู้บทเรียนบนความยากลำบาก
ช่วงที่ผมเป็นวัยรุ่นกับคู่แฝดของผม

00:09:26.031 --> 00:09:29.390
เราขับรถกับเพื่อนบนถนนที่มืดตอนกลางคืน

00:09:29.390 --> 00:09:30.932
ตอนนั้นตำรวจหยุดรถของเรา

00:09:30.932 --> 00:09:34.344
เพิ่งมีการปล้นในย่านนั้น
และ เขากำลังตามหาผู้ต้องสงสัย

00:09:34.344 --> 00:09:38.287
เจ้าหน้าเข้ามาที่รถของเราและ
เขาก็เอาไฟฉายส่องมาที่คนขับ

00:09:38.287 --> 00:09:42.571
แล้วก็เลื่อนมาที่พี่ชายของผมด้านหน้า
แล้วก็มาที่ผม

00:09:42.571 --> 00:09:44.774
ทันใดนั้นตาเขาก็โต และพูดว่า

00:09:44.774 --> 00:09:46.977
"ผมเคยเห็นคุณที่ไหนมาก่อนนะ?"

00:09:46.977 --> 00:09:49.250
(เสียงหัวเราะ)

00:09:50.643 --> 00:09:53.796
ผมก็ตอบว่า "ก็พี่ชายที่นั่งเบาะหน้าไงครับ"

00:09:53.796 --> 00:09:56.307
(เสียงหัวเราะ)

00:09:56.307 --> 00:09:58.813
แต่ คำพูดนั้นเหมือนว่าไม่สมเหตุสมผลกับเขา

00:09:58.813 --> 00:10:01.137
เขาเลยคิดว่าผมกำลังเมายาอยู่

00:10:01.137 --> 00:10:02.271
(เสียงหัวเราะ)

00:10:02.271 --> 00:10:04.795
เขาลากผมออกมาจากรถ
แล้วก็ค้นตัวผม

00:10:04.795 --> 00:10:06.800
พาผมเดินไปยังรถตำรวจ

00:10:06.800 --> 00:10:09.765
แล้ว ตอนที่เขาตรวจเสร็จแล้ว
ว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด

00:10:09.765 --> 00:10:14.231
ผมถึงมีโอกาสบอกเขาว่าผมมี
คู่แฝดนั่งหน้ามาด้วย

00:10:14.231 --> 00:10:17.648
แต่ ถ้าแม้ตอนเรากำลังขับออกไป
คุณก็จะเห็นใบหน้าของเขาว่า

00:10:17.648 --> 00:10:22.654
เขายังคงเชื่อว่าผมซ่อนสิ่งของบางอย่างไว้

NOTE Paragraph

00:10:22.655 --> 00:10:26.669
ความคิดของเรายากที่จะเปลี่ยน
เมื่อเราเชื่อไปแล้ว

00:10:26.669 --> 00:10:31.431
ดังนั้นเป็นธรรมชาติที่คุณอาจรู้สึก
เสียขวัญ พ่ายแพ้ เมื่อคุณล้มเหลว

00:10:31.431 --> 00:10:36.242
แต่คุณต้องไม่ปล่อยให้ตัวเองยอมรับว่า
คุณไม่สามารถประสบความสำเร็จได้

00:10:36.242 --> 00:10:38.832
คุณจะต้องสู้กับความรู้สึกเหล่านั้น

00:10:38.832 --> 00:10:42.393
แล้วกลับมาควบคุมตัวเอง
ให้อยู่เหนือเหตุการณ์

00:10:42.393 --> 00:10:46.901
และ คุณจะต้องหยุดวงจรความรู้สึกลบ
เหล่านี้ก่อนที่มันจะเริ่มต้น

00:10:48.191 --> 00:10:50.536
ความคิดและจิตใจของเรา

00:10:50.536 --> 00:10:53.641
ไม่ใช่เพื่อนที่ไว้ใจได้อย่างที่เราคิด

00:10:53.641 --> 00:10:56.366
มันเหมือนเพื่อนที่อารมณ์แปรปรวน

00:10:56.366 --> 00:11:01.811
ซึ่งอาจจะช่วยเหลือเราในนาทีแรก
แล้วก็เปลี่ยนเป็นเลวร้ายในนาทีให้หลัง

00:11:01.811 --> 00:11:03.686
ผมเคยทำงานกับผู้หญิงคนนึง

00:11:03.686 --> 00:11:07.973
ที่แต่งงานกว่า 20 ปี 
แล้วเพิ่งหย่าด้วยสภาวะที่แย่มาก

00:11:07.973 --> 00:11:10.326
จนที่สุดก็พร้อมที่จะมีเดทครั้งแรก

00:11:10.326 --> 00:11:14.958
เธอเจอผู้ชายคนนึงผ่านออนไลน์ และ 
เขาก็ดูดี ประสบความสำเร็จ

00:11:14.958 --> 00:11:18.513
และที่สำคัญ เขาดูชอบเธอมาก

00:11:18.513 --> 00:11:21.584
เธอเลยตื่นเต้นมาก
เธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่

00:11:21.584 --> 00:11:25.667
พวกเขาก็นัดพบกันที่
บาร์หรูแห่งหนึ่งในนิวยอร์ค

00:11:25.667 --> 00:11:29.238
สิบนาทีหลังจากพบกัน
ผู้ชายกลับยืนขึ้นแล้วบอกว่า

00:11:29.238 --> 00:11:33.318
"ผมไม่สนใจ" แล้วก็เดินหนีไป

00:11:33.318 --> 00:11:37.572
การปฏิเสธนั้นเจ็บปวดมาก

00:11:37.572 --> 00:11:42.017
ผู้หญิงคนนั้นเจ็บปวดมาก เธอไปไหนไม่ได้
เธอทำได้แค่โทรหาเพื่อน

00:11:42.017 --> 00:11:46.749
นี่คือที่เพื่อนบอก:
"แล้ว เธอคาดหวังอะไรละ?

00:11:46.749 --> 00:11:50.222
เธอมีสะโพกที่ใหญ่
เธอไม่มีอะไรที่น่าสนใจให้พูดถึง

00:11:50.222 --> 00:11:52.846
แล้วทำไมผู้ชายหล่อ ประสบความสำเร็จ จะมา

00:11:52.846 --> 00:11:56.930
ออกเดทกับคนขี้แพ้แบบเธอละ?"

00:11:56.930 --> 00:12:00.025
น่าตกใจครับ
เพื่อนช่างโหดร้ายขนาดนี้เชียว?

00:12:00.025 --> 00:12:02.680
แต่คุณจะบอกว่ามันไม่ได้น่าตกใจเท่าไหร่

00:12:02.680 --> 00:12:05.557
ถ้าผมบอกคุณว่า คนที่พูดนั้นไม่ใช่เพื่อน

00:12:05.557 --> 00:12:08.512
แต่เป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดกับตัวเอง

00:12:08.512 --> 00:12:13.010
และ นั่นเป็นบางอย่างที่เราทำ
โดยเฉพาะหลังจากถูกปฏิเสธ

00:12:13.010 --> 00:12:16.557
เราจะเริ่มคิดถึง จุดที่เราทำผิด
ข้อเสียของเรา

00:12:16.557 --> 00:12:18.791
เราน่าจะเป็นแบบนี้
เราไม่น่าจะเป็นแบบนี้

00:12:18.791 --> 00:12:20.169
แล้วก็ต่อว่าตัวเอง

00:12:20.169 --> 00:12:23.529
มันอาจจะไม่ได้ร้ายแรง แต่พวกเราทำกันทุกคน

00:12:23.529 --> 00:12:28.380
ที่น่าสนใจคือเราทำแบบนี้ เพราะ
ความมั่นใจตัวเองของเรากำลังสั่นคลอน

00:12:28.380 --> 00:12:31.340
แต่ทำไมเราต้องทำให้เสียหายมากกว่าเดิม?

00:12:31.340 --> 00:12:33.981
เราไม่เคยตั้งใจทำให้บาดแผลทางร่างกายเรา
แย่ลง

00:12:33.981 --> 00:12:36.910
คุณไม่น่าจะมีรอยแผลบนแขน
แล้วตัดสินใจว่า

00:12:36.910 --> 00:12:40.519
"ผมรู้ละ! ผมจะไปเอามีดมากรีดต่อ
อยากรู้ว่าจะลึกได้แค่ไหน"

NOTE Paragraph

00:12:40.519 --> 00:12:43.973
แต่เราทำแบบนี้กับบาดแผลทางจิตใจตลอดเวลา

00:12:43.973 --> 00:12:47.665
ทำไม? เพราะสุขอนามัยด้านจิตใจเราแย่

00:12:47.665 --> 00:12:50.387
เพราะเราไม่ให้ความสำคัญกับสุขภาพจิตของเรา

00:12:50.387 --> 00:12:55.199
เรารู้จากงานวิจัยเป็นสิบๆชิ้นว่า
เมื่อความภูมิใจในตนเองลดลง

00:12:55.411 --> 00:12:57.923
คุณจะอ่อนแอต่อความเครียด
และความกังวลมากขึ้น

00:12:57.923 --> 00:13:03.146
ความล้มเหลว การโดนปฏิเสธ ยิ่งทำให้เจ็บขึ้น
และใช้เวลานานกว่าจะฟื้น

00:13:03.146 --> 00:13:06.325
เพราะฉะนั้น ถ้าคุณถูกปฏิเสธ
สิ่งแรกที่คุณทำ

00:13:06.325 --> 00:13:12.554
คือเอาความมั่นใจคุณกลับมา
ไม่ใช่ซ้ำเติมตัวเองให้จิตใจแหลกละเอียด

00:13:12.554 --> 00:13:15.459
ถ้าคุณมีความเจ็บปวดทางใจ

00:13:15.459 --> 00:13:21.572
ให้รางวัลตัวเองด้วยความเห็นใจ
แบบที่คุณจะได้จากเพื่อนแท้ของคุณ

00:13:23.122 --> 00:13:27.558
คุณต้องจับให้ได้ว่าอะไรเป็นพฤติกรรมทางจิต
ที่ไม่ดีของคุณ แล้วเปลี่ยนมัน

00:13:27.558 --> 00:13:32.228
สิ่งหนึ่งที่แย่ที่สุดและพบบ่อยที่สุดคือ 
การรำพึง

00:13:32.228 --> 00:13:34.989
การที่คุณรำพึง หมายถึง ครุ่นคิด

00:13:34.989 --> 00:13:39.360
เมื่อหัวหน้าคุณตะโกนใส่คุณ หรือ อาจารย์
ทำให้คุณรู้สึกโง่ในห้องเรียน

00:13:39.360 --> 00:13:41.551
หรือ เมื่อคุณโต้เถียงกับเพื่อน

00:13:41.551 --> 00:13:45.968
และ คุณไม่สามารถหยุดนึกถึงเรื่องเก่า
เป็นเวลาหลายวัน

00:13:45.968 --> 00:13:47.937
หรือบางทีหลายสัปดาห์

00:13:47.937 --> 00:13:53.645
การรำพึงเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เราผิดหวัง
จะกลายเป็นนิสัยได้ง่าย

00:13:53.645 --> 00:13:55.733
ซึ่งจะเสียหายมาก

00:13:55.733 --> 00:13:59.922
เพราะ ถ้าใช้เวลามากไปกับเรื่องเสียอารมณ์
และความคิดด้านลบ

00:13:59.922 --> 00:14:02.894
คุณจะพาตัวเองไปเสี่ยงอย่างมาก

00:14:02.894 --> 00:14:07.426
ต่อภาวะความเครียดสูง
ติดเหล้า กินอาหารไม่ปกติ

00:14:07.426 --> 00:14:10.149
หรือ อาจเป็นโรคหัวใจ ก็ได้

NOTE Paragraph

00:14:10.149 --> 00:14:16.019
ปัญหาคือสิ่งเร้าที่ให้เกิดการรำพึงมัก
เป็นสิ่งที่รุนแรงและสำคัญมาก

00:14:16.019 --> 00:14:18.429
ทำให้ยากที่จะหยุดพฤติกรรมนี้

00:14:18.429 --> 00:14:21.801
ผมรู้ความจริงข้อนี้เพราะเมื่อไม่นานนี้
ประมาณปีเศษๆ

00:14:21.801 --> 00:14:24.350
ผมมีพฤติกรรมเหล่านี้เช่นเดียวกัน

00:14:24.350 --> 00:14:30.829
คุณรู้ไหม? พี่คู่แฝดของผมได้รับการวินิจฉัย
ว่าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองขั้นที่ 3

00:14:30.829 --> 00:14:33.133
มะเร็งของเขาร้ายแรงมาก

00:14:33.133 --> 00:14:36.904
เขามีเนื้อร้ายที่มองเห็นได้เลยตามร่างกาย

00:14:36.904 --> 00:14:41.835
และเขาเริ่มเข้ารับการฉายรังสีบำบัด
อย่างเข้มข้น

00:14:41.835 --> 00:14:46.497
ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า
เขาต้องผ่านอะไรบ้าง

00:14:46.497 --> 00:14:49.732
อดคิดไม่ได้ว่า
เขาจะทรมานแค่ไหน

00:14:49.732 --> 00:14:54.332
กระนั้น เขาก็ไม่เคยบ่นเลยสักครั้ง

00:14:54.332 --> 00:14:56.750
เขาก็ยังมีทัศนคติที่ดีแบบนี้

00:14:56.750 --> 00:15:00.379
สุขภาพจิตของเขาน่าทึ่งมาก

00:15:00.379 --> 00:15:04.518
ผมมีสุขภาพกายที่ดี
แต่สุขภาพจิตผมยับเยิน

00:15:04.518 --> 00:15:06.748
แต่ผมรู้ว่าจะทำอะไร

00:15:06.748 --> 00:15:10.910
การศึกษามากมายบอกเราว่า
ขอแค่เพียงมีเรื่องดึงความสนใจเราแค่ 2 นาที

00:15:10.910 --> 00:15:13.968
ก็เพียงพอที่จะหลุดพ้นจากอารมณ์รำพึงได้

00:15:13.968 --> 00:15:17.465
ทุกครั้งที่ผมกังวล เสียใจ
หรือ มีความคิดแง่ลบ

00:15:17.465 --> 00:15:22.257
ผมจะบังคับตัวเองให้มีสมาธิอยู่
กับสิ่งอื่นๆ จนความรู้สึกแย่ๆผ่านไป

00:15:22.257 --> 00:15:26.603
และ ภายในหนึ่งสัปดาห์
มุมมองของผมทั้งหมดก็เปลี่ยนไป

00:15:26.603 --> 00:15:30.113
กลายเป็นมองในแง่ดีมากขึ้น
มีหวังมากขึ้น

00:15:31.569 --> 00:15:35.624
เก้าสัปดาห์หลังจากที่เขาเริ่มรับรังสีคีโม
พี่ชายของผมก็ไปตรวจเอกซ์เรย์คอมพิวเตอร์

00:15:35.624 --> 00:15:39.260
ผมอยู่ข้างๆเขาจนกระทั่ง
เขาได้รับผลตรวจ

00:15:39.260 --> 00:15:42.497
เนื้อร้ายทั้งหมดได้หายไป

00:15:42.497 --> 00:15:45.114
เขายังต้องผ่านการรับรังสีคีโมอีก 3 ครั้ง

00:15:45.114 --> 00:15:47.731
แต่พวกเรารู้ว่าเขาจะกลับมาดีเหมือนเดิม

00:15:47.731 --> 00:15:51.979
นี่เป็นรูปที่ถ่ายเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน

NOTE Paragraph

00:15:53.759 --> 00:15:56.847
ถ้าคุณทำอะไรสักอย่างเมื่อคุณเหงา

00:15:56.847 --> 00:16:00.225
ถ้าคุณเปลี่ยนการตอบสนองต่อความล้มเหลว

00:16:00.225 --> 00:16:03.157
ถ้าปกป้องความมั่นใจของตนเอง

00:16:03.157 --> 00:16:05.189
ถ้าคุณสู้กับความรู้สึกเชิงลบ

00:16:05.189 --> 00:16:07.887
คุณจะไม่ได้แค่รักษาแผลทางจิตใจ

00:16:07.887 --> 00:16:11.569
คุณจะสร้างความมั่นคงทางอารมณ์
คุณจะเติบโต

00:16:12.871 --> 00:16:16.794
หลายร้อยปีก่อน
ผู้คนเริ่มดูแลสุขนามัยของตนเอง

00:16:16.794 --> 00:16:21.119
ทำให้อายุขัยคนเพิ่มขึ้นกว่า 50 เปอร์เซนต์

00:16:21.119 --> 00:16:23.577
โดยใช้เวลาแค่ไม่กี่สิบปีเอง

00:16:23.577 --> 00:16:27.922
ผมเชื่อว่าคุณภาพชีวิตของเรา
จะดีขึ้นได้อย่างมาก

00:16:27.922 --> 00:16:31.569
ถ้าเราเริ่มดูแลสุขอนามัยทางอารมณ์

NOTE Paragraph

00:16:31.569 --> 00:16:33.762
คุณจินตนาการได้ไหมว่า
โลกเราจะเป็นอย่างไร

00:16:33.762 --> 00:16:37.088
ถ้าทุกคนมีสุขภาพจิตดีขึ้น?

00:16:37.088 --> 00:16:40.383
มีความเหงาน้อยลง
มีโรคซึมเศร้าน้อยลง?

00:16:40.383 --> 00:16:43.224
ถ้าผู้คนรู้วิธีเอาชนะความล้มเหลวได้?

00:16:43.224 --> 00:16:46.274
ถ้าพวกเขารู้สึกดีกับตัวเอง
เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น?

00:16:46.274 --> 00:16:49.520
ถ้าพวกเขามีความสุขและเติมเต็มมากขึ้น?

00:16:49.520 --> 00:16:53.833
ผมจินตนาการได้
เพราะเป็นโลกที่ผมอยากอาศัยอยู่

00:16:53.833 --> 00:16:58.419
และก็จะเป็นโลกที่พี่ชายผม
อยากอยู่ด้วยเช่นกัน

00:16:58.419 --> 00:17:02.500
และถ้าพวกคุณรับรู้สิ่งเหล่านี้
และเปลี่ยนนิสัยพื้นฐานบางอย่าง

00:17:02.500 --> 00:17:06.382
ก็จะเป็นโลกที่เราทุกคนอยากอาศัยอยู่

NOTE Paragraph

00:17:06.382 --> 00:17:08.294
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:17:08.294 --> 00:17:11.267
(เสียงปรบมือ)