1
00:00:00,984 --> 00:00:04,507
ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ကျွန်မနိုင်ငံက
ကမ္ဘာပေါ်မှာအကောင်းဆုံးနိုင်ငံလို့ထင်ခဲ့တာ

2
00:00:05,150 --> 00:00:08,111
"မနာလိုစရာဘာမှမရှိဘူး"ဆိုတဲ့ 
သီချင်းကို ဆိုပြီး ကြီးလာခဲ့တာ။

3
00:00:08,984 --> 00:00:10,682
အရမ်းလည်း ဂုဏ်ယူခဲ့တယ်။

4
00:00:11,080 --> 00:00:14,605
Kim ll-Sung ရဲ့ သမိုင်းကို သင်ရင်း 
အချိန်တွေ အများကြီး ကုန်ခဲ့တယ်

5
00:00:14,629 --> 00:00:17,704
ဒါပေမဲ့ အပြင်ကမ္ဘာအကြောင်းကို 
တစ်ခါမှ မသင်ခဲ့ဖူးဘူး။

6
00:00:18,981 --> 00:00:22,925
အမေရိကား၊ တောင်ကိုရီးယားနဲ့ 
ဂျပန်ဟာ ရန်သူတွေ ဆိုတာကလွဲလို့ပေါ့

7
00:00:23,806 --> 00:00:27,195
အပြင်ကမ္ဘာအကြောင်း ခဏခဏတွေးဖူးပေမဲ့

8
00:00:27,219 --> 00:00:30,859
တစ်ဘဝလုံး မြောက်ကိုရီးယားမှာပဲ 
ကုန်ဆုံးရမယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်

9
00:00:30,883 --> 00:00:33,267
အရာအားလုံး ရုတ်တရက် 
မပြောင်းလဲသွားခင်အထိပေါ့

10
00:00:34,587 --> 00:00:39,108
အသက် ခုနှစ်နှစ်မှာ သေဒဏ်
စီရင်တာကို မြင်ခဲ့တယ်။

11
00:00:39,584 --> 00:00:42,200
ဒါပေမဲ့ မြောက်ကိုရီးယားက 
ဘဝကို ပုံမှန်ပဲလို့ ထင်နေခဲ့တာ

12
00:00:42,779 --> 00:00:44,693
မိသားစုက ဆင်းရဲတဲ့သူတွေ မဟုတ်ဘူး

13
00:00:44,717 --> 00:00:47,946
ကျွန်မကိုယ်တိုင်လည်း တစ်ခါမှ မငတ်ခဲ့ဖူးဘူး

14
00:00:48,414 --> 00:00:52,955
ဒါပေမဲ့ ၁၉၉၅ က တစ်နေ့မှာတော့ 
အမေက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ရဲ့ ညီမဆီက

15
00:00:52,979 --> 00:00:54,979
စာတစ်စောင်ယူလာခဲ့တယ်

16
00:00:55,003 --> 00:00:58,014
ဖတ်လိုက်တော့ "ဒီစာကို ဖတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ

17
00:00:58,038 --> 00:01:02,870
ငါ့မိသားစု ငါးယောက်ဟာ 
ကမ္ဘာပေါ်မှာ မရှိကြတော့ဘူး

18
00:01:03,304 --> 00:01:06,242
ဘာလို့ဆိုတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးပတ်လောက်
လုံးလုံး ဘာမှမစားရလို့

19
00:01:06,973 --> 00:01:09,409
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အတူတူ လဲလျောင်းနေကြတယ်

20
00:01:11,713 --> 00:01:17,382
ငါတို့တွေ အရမ်းအားနည်းနေပြီ။ 
သေဖို့ပဲရှိတော့တယ်။"

21
00:01:18,616 --> 00:01:20,131
ကျွန်မ အရမ်းလန့်သွားတယ်

22
00:01:21,608 --> 00:01:26,084
နိုင်ငံထဲကလူတွေ ဒုက္ခရောက်နေတယ်လို့ 
ပထမဆုံးကြားဖူးတာပဲ

23
00:01:28,171 --> 00:01:30,924
သိပ်မကြာခင်မှာ ဘူတာမှာ လမ်းလျှောက်နေတုန်း

24
00:01:30,944 --> 00:01:34,534
ဒီနေ့အထိ မေ့မရတဲ့ ကြောက်စရာ 
မြင်ကွင်းတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရတယ်

25
00:01:36,318 --> 00:01:39,440
မြေကြီးပေါ်မှာ မိန်းမတစ်ယောက် သေနေတာ

26
00:01:39,440 --> 00:01:42,556
ပိန်ချုံးနေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ကို 
ပိုက်ထားသေးတယ်

27
00:01:42,636 --> 00:01:45,921
ကလေးက သူ့အမေမျက်နှာကို 
အားကိုးတကြီး ကြည့်နေရှာတယ်

28
00:01:47,591 --> 00:01:49,286
ဘယ်သူမှ သူတို့ကို မကူညီကြဘူး

29
00:01:49,286 --> 00:01:54,648
ဘာလို့ဆိုသူတို့ဟာ သူတို့ကိုယ်သူတို့နဲ့
မိသားစုကိုပဲ ဂရုစိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေရတာ

30
00:01:56,000 --> 00:01:59,041
၁၉၉၀ အလယ်လောက်မှာ 
မြောက်ကိုရီးယားမှာ အငတ်ဘေးဆိုက်တယ်

31
00:01:59,541 --> 00:02:04,406
အငတ်ဘေးကြောင့် မြောက်ကိုရီးယားက 
လူတစ်သန်းကျော် သေကုန်တယ်

32
00:02:04,406 --> 00:02:09,806
အသက်ရှင်ကျန်ခဲ့တဲ့လူတွေက မြက်တွေ၊ 
သစ်ခေါက်တွေ အကောင်ပလောင်တွေကို စားရတယ်။

33
00:02:11,676 --> 00:02:14,156
မီးလည်း ခဏခဏပျက်တော့တာပဲ

34
00:02:15,226 --> 00:02:18,713
ညဆိုရင် မှောင်မဲနေတာပဲ

35
00:02:18,713 --> 00:02:21,222
တရုတ်ဘက် ပင်လယ်က အလင်းကလွဲလို့ 
ဘာမှမရှိဘူး

36
00:02:21,222 --> 00:02:24,622
အိမ်ဘေးက မြစ်ဆီကနေ လှမ်းမြင်ရတယ်

37
00:02:24,622 --> 00:02:27,972
သူတို့ကျတော့ မီးရပြီး ငါတို့ကျတော့ 
ဘာလို့ မီးမရလဲ တွေးမိတယ်

38
00:02:30,132 --> 00:02:33,908
ဒါက ဂြိုတ်တုကနေ ရိုက်ထားတဲ့ 
မြောက်ကိုရီးယားရဲ့ညပုံ

39
00:02:34,288 --> 00:02:36,140
အိမ်နီးချင်းတွေနဲ့ ယှဉ်ကြည့်ပါဦး

40
00:02:37,711 --> 00:02:39,221
ဒါက Amnok မြစ်

41
00:02:39,248 --> 00:02:43,905
မြောက်ကိုရီးယားနဲ့ တရုတ်ကို 
ခွဲခြားပေးထားတဲ့ မြစ်

42
00:02:44,330 --> 00:02:48,454
တွေ့တဲ့အတိုင်းပဲ တချို့နေရာတွေမှာ
မြစ်က တော်တော်ကျဉ်းတယ်

43
00:02:48,951 --> 00:02:51,546
ဒီကနေ မြောက်ကိုရီယားတွေက 
တိတ်တိတ်လေး ထွက်ပြေးလို့ရတယ်

44
00:02:53,266 --> 00:02:54,477
ဒါပေမဲ့ အများအပြားသေကြတယ်

45
00:02:54,907 --> 00:02:59,102
တစ်ခါတစ်လေ အလောင်းတွေ
မြစ်ပေါ်မှာ ပေါ်နေတာ တွေ့ဖူးတယ်

46
00:03:02,795 --> 00:03:06,525
မြောက်ကိုရီးယားက ဘယ်လိုထွက်လာခဲ့လဲ
ဆိုတာတော့ အတိအကျ မပြောပြနိုင်ဘူး

47
00:03:07,089 --> 00:03:10,597
ပြောနိုင်တာက အဲဒီ အငတ်
ဘေးကျနေချိန်မှာ

48
00:03:10,597 --> 00:03:16,215
တရုတ်ပြည်က အမျိုးတွေဆီ 
သွားနေဖို့ ပို့ခံရတယ်

49
00:03:16,735 --> 00:03:22,383
ထင်တာက မိသားစုနဲ့ ခဏပဲခွဲနေရမယ်ပေါ့

50
00:03:23,625 --> 00:03:26,095
စုစုပေါင်း ဆယ်လေးနှစ်လောက် 
ခွဲရလိမ့်မယ်လို့

51
00:03:26,439 --> 00:03:27,984
တစ်ခါမှ မတွေးမိဖူးဘူး

52
00:03:29,038 --> 00:03:32,562
တရုတ်ပြည်မှာ မိသားစုမရှိပဲ မိန်းကလေးငယ်
တယောက်တည်း နေဖို့က အတော် မလွယ်ဘူး

53
00:03:33,086 --> 00:03:36,405
အဲဒီမှာ မြောက်ကိုရီးယား 
ဒုက္ခသည်အနေနဲ့ ဘယ်လို

54
00:03:36,429 --> 00:03:37,912
နေရထိုင်ရမလဲဆိုတာ လုံးဝ မသိဘူး

55
00:03:38,356 --> 00:03:42,069
ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ အဲဒီမှာ 
နေရတာ ခက်ခဲရုံတင်မကဘူး

56
00:03:42,093 --> 00:03:44,491
အန္တရာယ်လည်း များတယ်ဆိုတာ သိလာရတယ်

57
00:03:44,515 --> 00:03:51,228
မြောက်ကိုရီးယား ဒုက္ခသည်ဆိုတာ တရုတ်ပြည်မှာ
တရားမဝင်နေထိုင်သူလို့ သတ်မှတ်ခံထားရတာလေ

58
00:03:52,162 --> 00:03:56,733
ကျွန်မဘယ်သူဆိုတာ ထုတ်ဖော်ခံရတော့မလားဆိုတဲ့
စိုးိမ်စိတ်နဲ့ တလျှောက်လုံး နေလာခဲ့ရတယ်။

59
00:03:56,757 --> 00:04:00,108
သိသွားခဲ့ရင် ကျွန်မကို 
မြောက်ကိုရီးယားကို ပြန်ပို့ကြမှာ

60
00:04:00,132 --> 00:04:01,826
တစ်ရက် ဒီအိပ်မက်ဆိုး
တကယ်ဖြစ်လာတယ်

61
00:04:02,969 --> 00:04:05,667
တရုတ်ရဲတွေ ဖမ်းတာ ခံခဲ့ရတယ်။

62
00:04:05,691 --> 00:04:08,414
စစ်ဆေးဖို့ ကျွန်မကို 
ရဲစခန်းကို ခေါ်သွားခဲ့တယ်။

63
00:04:12,529 --> 00:04:16,187
တစ်ယောက်ယောက်က ကျွန်မကို 
မြောက်ကိုရီယားပါလို့ တိုင်လိုက်တာ

64
00:04:16,211 --> 00:04:19,592
မေးခွန်းတွေ အများကြီး မေးခံရတယ်။

65
00:04:19,616 --> 00:04:22,162
ကျွန်မ အရမ်းကို ကြောက်ခဲ့တာ

66
00:04:25,352 --> 00:04:27,487
နှလုံးတွေ ပေါက်ထွက်သွားပြီတောင် 
ထင်မိတယ်။

67
00:04:28,164 --> 00:04:33,021
တခုခုများ လွဲခဲ့ရင် ကျွန်မကို 
ဖမ်းချုပ်ပြီး ဟိုကို ပြန်ပို့လိုက်ကြမှာ

68
00:04:33,997 --> 00:04:35,735
ငါ့ဘဝတော့ ဆုံးပါပြီလို့ တွေးမိတယ်။

69
00:04:36,632 --> 00:04:39,508
ဒါပေမဲ့ စိတ်မှာ ဖြစ်နေတာကို 
ကျွန်မ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့တယ်။

70
00:04:39,532 --> 00:04:41,277
မေးတာတွေကို ဖြေတယ်။

71
00:04:41,880 --> 00:04:43,638
အကုန်လုံး မေးလို့ ပြီးသွားတော့

72
00:04:43,662 --> 00:04:46,087
အရာရှိတစ်ယောက်က နောက်တယောက်ကို

73
00:04:46,111 --> 00:04:49,277
"လိမ်ပြီး တိုင်တာပဲကွ။ သူက 
မြောက်ကိုရီးယား မဟုတ်ပါဘူး"

74
00:04:50,013 --> 00:04:52,823
နောက်ပြီး သူတို့ ကျွန်မကို လွတ်
ပေးလိုက်တယ်။ တကယ်ဘုရားမတာပဲ။

75
00:04:54,243 --> 00:04:58,426
တချို့မြောက်ကိုရီယားတွေဟာ တရုတ်က နိုင်ငံ 
ခြားသံရုံးတွေမှာ ခိုလှုံခွင့်တောင်းကြတယ်။

76
00:04:59,213 --> 00:05:02,681
ဒါပေမယ့် တော်တော်များများက 
တရုတ်ရဲတွေ ဖမ်းတာ ခံရတာပဲ

77
00:05:02,705 --> 00:05:03,965
နောက်တော့ ပြန်ပို့ခံရတာပါ။

78
00:05:04,451 --> 00:05:06,167
ဒီကောင်မလေးတွေကတော့ 
အရမ်းကံကောင်းတယ်

79
00:05:06,191 --> 00:05:07,856
အဖမ်းခံရပေမယ့်

80
00:05:07,880 --> 00:05:11,587
နိုင်ငံတကာ ဖိအားတွေကြောင့် 
ပြန်လွတ်ပေးခဲ့တယ်။

81
00:05:12,799 --> 00:05:15,926
ဒီမြောက်ကိုရီးယားတွေကတော့ အဲလို 
ကံမကောင်းကြဘူး။

82
00:05:15,950 --> 00:05:19,948
နှစ်တိုင်း မရေမတွက်နိုင်တဲ့ မြောက်ကိုရီး
ယားတွေဟာ တရုတ်မှာ အဖမ်းခံရတယ်။

83
00:05:19,972 --> 00:05:22,543
နောက်ပြီး မြောက်ကိုရီးယားကို 
ပြန်ပို့ခံရတယ်။

84
00:05:22,567 --> 00:05:27,746
အဲဒီမှာ သူတို့ နှိပ်စက်ခံရနိုင်၊ထောင်ချ
ခံရနိုင်၊လူကြးထဲမှာတောင် သတ်ပစ်ခံရနိုင်တယ်

85
00:05:28,777 --> 00:05:31,857
ကံကောင်းလွန်းလို့ ကျွန်မလွတ်ခဲ့ပေမယ့်

86
00:05:31,881 --> 00:05:34,713
တခြား မြောက်ကိုရီးယားတွေတော့ အဲဒီလောက် 
ကံမကောင်းနိုင်ဘူး။

87
00:05:35,150 --> 00:05:38,716
မြောက်ကိုရီးယားလူမျိုးတွေဟာ သူတို့ရဲ့ 
ဖြစ်တည်မှုကို ဖုံးကွယ်ထားရတယ်။

88
00:05:38,740 --> 00:05:41,981
အသက်ရှင်ဖို့လည်း အရမ်း ရုန်းကန်ရတယ်။

89
00:05:42,934 --> 00:05:45,948
ဘာသာစကား အသစ်ကို သင်ပြီး
အလုပ်ရနေရင်တောင်မှပဲ

90
00:05:45,972 --> 00:05:49,591
သူ့ဘဝဟာ လုံးဝပျက်ချင်ပျက်သွားနိုင်တဲ့ 
အခြေအနေမှာ အမြဲရှိတယ်။

91
00:05:50,107 --> 00:05:53,759
ဒါကြောင့်မလို့ ဆယ်နှစ်လောက် 
ကျွန်မ ကိုယ်ယောက်ဖျောက်ပြီး နေခဲ့ပေမဲ့

92
00:05:53,783 --> 00:05:57,115
တောင်ကိုရီးယားကို စွန့်စားပြီး 
သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာ

93
00:05:57,964 --> 00:06:00,922
နောက်ပြီး ဘဝအသစ်တခုကို 
တည်ထောင်ခဲ့တယ်။

94
00:06:00,946 --> 00:06:02,534
တောင်ကိုရီယားမှာ အခြေချရတာဟာ

95
00:06:02,558 --> 00:06:05,569
ထင်ထားတာထက် အများကြီး ပိုခက်ခဲ့တယ်။


96
00:06:06,331 --> 00:06:09,664
တောင်ကိုရီးယားမှာ အင်္ဂလိပ်စကားတတ်ဖို့ 
အရမ်းအရေးကြီးတယ်။

97
00:06:09,688 --> 00:06:12,251
အဲဒါနဲ့ ကျွန်မရဲ့ တတိယ ဘာသာစကားကို 
လေ့လာရပြန်တယ်။

98
00:06:13,434 --> 00:06:17,997
တောင်နဲ့ မြောက်မှာ ကွာခြားချက်တွေ 
အများကြီးရှိတာလည်း သတိပြုမိခဲ့တယ်။

99
00:06:18,021 --> 00:06:20,174
ကျွန်မတို့အားလုံး ကိုရီးယားတွေဆိုပေမဲ့

100
00:06:20,198 --> 00:06:24,923
အတွင်းမှာတော့ အရမ်းကို ကွာခြားတယ်။ 
၆၇နှစ်လောက် ခွဲခြားခံထားရတာကိုး။

101
00:06:25,931 --> 00:06:28,911
ပထမဆုံး ဖြစ်တည်မှုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး 
ဝေခွဲမရဖြစ်တယ်။

102
00:06:29,669 --> 00:06:32,308
ကျွန်မဟာ တောင်ကိုရီးယားလား 
မြောက်ကိုရီးယားလား..

103
00:06:32,959 --> 00:06:35,430
ကျွန်မက ဘယ်ကလဲ။ 
ကျွန်မ ဘယ်သူလဲ။

104
00:06:36,229 --> 00:06:40,955
ရုတ်တရက် ကျွန်မမှာ ကိုယ့်နိုင်ငံပါလို့ 
ဂုဏ်ယူစရာ နိုင်ငံမရှိဘူး။

105
00:06:43,717 --> 00:06:47,454
တောင်ကိုရီးယားမှာ 
နေထိုင်နိုင်ဖို့ သိပ်မလွယ်ဘူး။

106
00:06:47,478 --> 00:06:51,779
ကျွန်မ အစီအစဉ်တွေဆွဲတယ်။ တက္ကသိုလ် 
ဝင်ခွင့်ဖြေဖို့ စာတွေ လေ့လာတယ်။

107
00:06:52,323 --> 00:06:56,061
ဘဝသစ်ကို စဖို့ ကျွန်မ စလုပ်ခဲ့တယ်။

108
00:06:56,085 --> 00:06:58,521
ထိတ်လန့်စရာ ဖုန်းတခု ဝင်လာခဲ့တယ်

109
00:06:58,545 --> 00:07:01,251
မြောက်ကိုရီးယား အာဏာပိုင်တွေက 
မိသားစုဆီ ပို့လိုက်တဲ့

110
00:07:01,275 --> 00:07:02,910
ငေွကို ကြားဖြတ် ဖမ်းမိသွားတယ်

111
00:07:02,934 --> 00:07:07,956
အပြစ်ပေးတဲ့ အနေနဲ့ ကျွန်မမိသားစုကို 
နယ်နင်ဒါဏ်ပေးပြီး

112
00:07:07,980 --> 00:07:10,773
ခေါင်တဲ့ နယ်ဆီကို အပို့ခံရတယ်။

113
00:07:11,503 --> 00:07:13,154
သူတို့ ချက်ချင်းကို ပြေ ာင်းရတာ

114
00:07:13,883 --> 00:07:16,726
ဒါနဲ့ သူတို့ကို ကယ်ထုတ်ဖို့ ကျွန်မ 
အစီအစဉ် ဆွဲရတော့တယ်

115
00:07:17,599 --> 00:07:21,105
မြောက်ကိုရီးယားကနေ လွတ်မြောက်ဖို့ သွားရတဲ့

116
00:07:21,129 --> 00:07:22,883
ခရီးက မယုံနိုင်စရာ ရှည်လျားတယ်

117
00:07:23,669 --> 00:07:26,358
တောင်ကိုရီးယားနဲ့ မြောက်ကိုရီးယားကြားက

118
00:07:26,382 --> 00:07:29,315
နယ်စပ်ကို ဖြတ်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်သလောက်ပဲ

119
00:07:29,339 --> 00:07:32,682
ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်တော့ဆိုပြီး တရုတ်ပြည်ကို 
လေယာဉ်နဲ့ သွားလိုက်တယ်

120
00:07:32,706 --> 00:07:35,728
နောက်ပြီး မြောက်ကိုရီးယားနယ်စပ်ကို
ဖြတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်

121
00:07:36,823 --> 00:07:39,521
ကျွန်မ မိသားစုက တရုတ်စကား မပြောတတ်တော့

122
00:07:39,545 --> 00:07:44,394
ကျွန်မ သူတို့ကို မိုင်ပေါင်း ၂၀၀၀ ကျော် 
လမ်းပြလုပ်ခဲ့ရတယ်

123
00:07:44,418 --> 00:07:47,965
တရုတ်ထဲမှာရော အဲဒီကနေ အရှေ့တောင် 
အာရှထဲကို ဝင်တယ်

124
00:07:48,743 --> 00:07:50,837
ဘက်စ်ကားနဲ့ သွားရတဲ့ ခရီးက တစ်ပတ်ကြာတယ်

125
00:07:50,861 --> 00:07:53,582
အဖမ်းခံရမလို ဖြစ်တာ အခါခါပဲ

126
00:07:54,201 --> 00:08:00,336
တစ်ခါမှာတော့ ကားကို တားပြီး 
တရုတ်ရဲတွေက စစ်တယ်

127
00:08:01,355 --> 00:08:03,102
လူတိုင်းရဲ့ မှတ်ပုံတင်တွေ တောင်းကြည့်တယ်

128
00:08:03,126 --> 00:08:05,843
သူတို့ကို မေးခွန်းတွေ မေးတယ်

129
00:08:05,867 --> 00:08:10,645
ကျွန်မ မိသားစုက တရုတ်လို နားမလည်ကြတော့

130
00:08:10,669 --> 00:08:13,205
သူတို့တော့ အဖမ်းခံရပြီပဲ ထင်ခဲ့တာ

131
00:08:13,832 --> 00:08:16,553
ကျွန်မ မိသားစုနားကို အဲဒီအရာရှိ 
ကပ်လာချိန်မှာတော့

132
00:08:16,577 --> 00:08:19,231
ကျွန်မ ရုတ်တရပ်ထရပ်ပြီး

133
00:08:19,255 --> 00:08:23,318
သူတို့တွေဟာ ဆွံ့အ နားမကြားတွေပါ။ ကျွန်မ 
စောင့်ရှောက်နေတာပါလို့ ပြေ ာလိုက်တယ်

134
00:08:24,017 --> 00:08:26,108
ကျွန်မကို သူ သင်္ကာမကင်း ကြည့်တယ်

135
00:08:26,132 --> 00:08:29,104
နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်မ ပြောတာ သူယုံသွားတယ်

136
00:08:30,015 --> 00:08:32,897
ကျွန်မတို့ လာအိုနယ်စပ်ကို 
ဖြတ်လာနိုင်ခဲ့တယ်

137
00:08:33,621 --> 00:08:37,968
လာအို နယ်စပ် အစောင့်ကို ကျွန်မမှာ

138
00:08:37,992 --> 00:08:40,206
ပါသမျှ ပိုက်ဆံ အကုန်နီးပါ 
လာဘ်ထိုးလိုက်ရတယ်

139
00:08:41,040 --> 00:08:43,327
ဒါတောင် ကျွန်မတို့ နယ်စပ်ကို ဖြတ်ပြီးတာနဲ့

140
00:08:43,351 --> 00:08:48,278
ကျွန်မ မိသားစု အဖမ်းခံရပြီး တရားမဝင် 
နယ်စပ်ဖြတ်ကူးမှုနဲ့ ထောင်ချခံလိုက်ရတယ်

141
00:08:48,809 --> 00:08:50,957
ဒါဏ်ငွေတွေဆောင်၊ လာဘ်တွေ ထိုးပြီးတော့

142
00:08:50,981 --> 00:08:53,950
တစ်လလောက်နေတော့ မိသားစုကို
ပြန်လွတ်ပေးတယ်

143
00:08:54,570 --> 00:08:58,552
ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ 
လာအိုရဲ့ မြို့တော်မှာ

144
00:08:58,576 --> 00:09:00,410
နောက်တစ်ခါ အဖမ်းခံရပြီး ထောင်ချခံရတယ်

145
00:09:01,568 --> 00:09:04,689
အဲဒါဟာ ကျွန်မဘဝရဲ့ အဆိုးဆုံး အချိန်ပဲ

146
00:09:05,571 --> 00:09:10,758
သူတို့ လွတ်အောင် ကျွန်မ လုပ်နိုင်သမျှ 
အကုန်လုပ်ခဲ့တယ်

147
00:09:10,782 --> 00:09:13,132
နောက်ပြီး ဖြစ်လာခာနီးမှ

148
00:09:13,156 --> 00:09:15,429
သူတို့ကို ထောင်ချခံလိုက်ရပြန်တယ်

149
00:09:15,453 --> 00:09:18,424
တောင်ကိုရီးယား သံရုံးနဲ့ နီးနီးလေးမှာပဲ

150
00:09:19,297 --> 00:09:22,053
လူဝင်မှုကြီးကြပ်ရေးရုံးနဲ့ ရဲစခန်းကြားမှာ


151
00:09:22,077 --> 00:09:23,955
ကျွန်မ ခေါက်တုံခေါက်ပြန် သွားနေရတယ်

152
00:09:23,979 --> 00:09:26,892
မိသားစုကို ဘယ်လိုများ ကယ်နိုင်မလဲ 
ကြိုးစားရင်းပေါ့

153
00:09:26,916 --> 00:09:30,599
ဒါပေမဲ့ လာဘ်ထိုးဖို့ 
ပိုက်ဆံ ကျွန်မမှာ မရှိဘူး။

154
00:09:31,099 --> 00:09:32,488
မျှော်လင့်ချက် မရှိတော့ဘူးလေ

155
00:09:32,924 --> 00:09:36,686
အဲဒီအချိန်မှာ လူတယောက်ရဲ့ အသံကို 
ကျွန်မကြားခဲ့တယ်

156
00:09:36,710 --> 00:09:37,823
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ"

157
00:09:37,847 --> 00:09:42,795
လုံးဝ သူစိမ်းတယောက်က ဒီလိုမေးလာတော့ 
ကျွန်မ အရမ်း အံ့သြသွားခဲ့တယ်

158
00:09:43,502 --> 00:09:45,907
မီးကျိုးမောင်းပျက် 
အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ အဘိဓါန်သုံးကာ

159
00:09:45,931 --> 00:09:49,861
ဖြစ်နေတာတွေကို သူ့ကို ရှင်းပြလိုက်တယ်။

160
00:09:49,885 --> 00:09:52,132
အဲဒီလူက ATM စက်ဆီကို သွားလိုက်ပြီး

161
00:09:52,156 --> 00:09:54,909
ကျွန်မ မိသားစုကို ကယ်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ 
ပိုက်ဆံကို ပေးခဲ့တယ်

162
00:09:54,933 --> 00:09:58,002
အဲဒီနောက်တော့ မြောက်ကိုရီးယား နှစ်ယောက် 
ထောင်က လွတ်လာတော့တယ်

163
00:09:59,192 --> 00:10:02,525
ကျွန်မ နှလုံးသားထဲကနေ သူ့ကို 
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

164
00:10:02,549 --> 00:10:04,225
"ကျွန်မကို ဘာလို့ ကူညီတာလဲ"မေးတော့

165
00:10:05,011 --> 00:10:06,686
"ငါက မင်းကို ကူတာမဟုတ်ပါဘူး"တဲ့။

166
00:10:07,384 --> 00:10:09,479
"မြောက်ကိုရီးယားတွေကို ကူညီတာ"တဲ့

167
00:10:10,321 --> 00:10:14,157
အဲဒီအခိုက်အတံ့လေးဟာ ကျွန်မဘဝအတွက် 
အမှတ်ရဖွယ် အချိန်လေးပါ

168
00:10:15,014 --> 00:10:20,039
ဒီလူစိမ်းဟာ ကျွန်မနဲ့ မြောက်ကိုရီးယား 
လူမျိုးတွေကို အရေးထားတယ်

169
00:10:20,063 --> 00:10:21,531
သူ့လိုလူမျိုးကို အလိုအပ်ဆုံးပဲ

170
00:10:22,014 --> 00:10:24,864
သူက လူစိမ်းတွေရဲ့ ကြင်နာတရားနဲ့

171
00:10:24,888 --> 00:10:27,868
နိုင်ငံတကာ လူထုရဲ့ အကူအညီတွေကို
ကျွန်မကို ပြသွားခဲ့တယ်

172
00:10:27,892 --> 00:10:31,751
မြောက်ကိုရီးယားက လူတွေအတွက် 
မျှော်လင့်ချက် ရောင်ခြည်ပါပဲ

173
00:10:33,077 --> 00:10:35,284
နောက်ဆုံး ကျွန်မတို့ရဲ့ ခရီးစဉ်အပြီးမှာ

174
00:10:35,308 --> 00:10:38,482
တောင်ကိုရီးယားမှာ မိသားစုနဲ့ ကျွန်မ 
ပြန်ဆုံကြတယ်

175
00:10:39,045 --> 00:10:41,990
လွတ်မြောက်လာတာက တိုက်ပွဲရဲ့ 
တစ်ဝက်ပဲ ရှိသေးတယ်

176
00:10:42,577 --> 00:10:46,053
မြောက်ကိုရီးယားတွေ အများကြီး 
မိသားစုနဲ့ ကွဲနေကြတယ်

177
00:10:46,077 --> 00:10:48,637
နိုင်ငံအသစ်ကို ရောက်တဲ့အခါ သူတို့မှာ

178
00:10:48,661 --> 00:10:51,172
ပိုက်ဆံ နည်းနည်းပဲ ရှိတယ်

179
00:10:52,450 --> 00:10:55,482
ဒီတော့ နိုင်ငံတကာ လူ့အဖွဲအစည်းတွေက 
အကူအညီတွေ ရနိုင်တယ်

180
00:10:55,506 --> 00:11:00,298
ပညာရေးအတွက်၊ အင်္ဂလိပ်စာ သင်ဖို့အတွက်၊ 
အလုပ်သင်တန်းအတွက် စတာတွေပေါ့။

181
00:11:01,068 --> 00:11:02,885
မြောက်ကိုရီးယားက လူတွေနဲ့ 


182
00:11:02,909 --> 00:11:06,552
အပြင်ကမ္ဘာနဲ့ ကြားမှာတံတားတွေအဖြစ် 
ကျွန်မတို့ နေကြတယ်

183
00:11:07,234 --> 00:11:12,505
ဘာလို့ဆိုတော့ ကျွန်မတို့အတော်များများရဲ့ 
မိသားစုတွေဟာ အထဲမှာပဲ ရှိသေးပြီး သူတို့နဲ့

184
00:11:12,529 --> 00:11:14,673
ကျွန်မတို့ ဆက်သွယ်ကာ
သတင်းနဲ့ ငွေတွေပို့တာကိုး

185
00:11:14,697 --> 00:11:17,903
ဒါတွေဟာ မြောက်ကိုရီးယားရဲ့ 
အတွင်းကို ပြောင်းလဲဖို့ ကူညီတာပဲ

186
00:11:19,332 --> 00:11:24,485
ဒီလို အကူအညီတွေရပြီး ဘဝခွန်အားတွေ ရခဲ့တာ 
ကျွန်မ သိပ်ကံကောင်းတာပဲ

187
00:11:24,509 --> 00:11:27,730
ကျွန်မလည်း မြောက်ကိုရီးယားကို 
ကူညီချင်တယ်

188
00:11:27,754 --> 00:11:32,411
နိုင်ငံတကာ အထောက်အပံ့နဲ့ ပေါ့။

189
00:11:33,561 --> 00:11:36,866
ရှင်တို့တွေ ကမ္ဘာပေါ်မှာ 
အောင်မြင်နေတဲ့ မြောက်ကိုရီယားတွေ

190
00:11:36,890 --> 00:11:39,017
ပိုပိုပြီး တွေ့လာနေပြီလို့ ကျွန်မ ယုံပါတယ်

191
00:11:39,041 --> 00:11:40,739
ဒီ TED စင်မြင့်ပေါ်မှာရောပေါ့

192
00:11:41,223 --> 00:11:42,375
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်

193
00:11:42,399 --> 00:11:49,309
(လက်ခုပ်သံများ)