1
00:00:00,000 --> 00:00:01,000
Երբ ես փոքր էի,

2
00:00:01,000 --> 00:00:05,000
կարծում էի, որ իմ երկիրը ամենալավ երկիրն է աշխարհում:

3
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
Ես մեծացել եմ՝ երգելով «Նախանձելու բան չկա» երգը:

4
00:00:08,000 --> 00:00:11,000
Ես շատ հպարտ էի դրանով:

5
00:00:11,000 --> 00:00:12,000
Դպրոցում մենք բավականին ժամանակ էինք ծախսում

6
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
Կիմ Il Սունգի պատմությունը սերտելու վրա:,

7
00:00:14,000 --> 00:00:18,000
բայց երբրէ շատ բան չենք իմացել դրսի աշխարհի մասին,

8
00:00:18,000 --> 00:00:23,000
բացի նրանից, որ Ամերիկան, Հարավային Կորեան, Ճապոնիան թշնամիներ են:

9
00:00:23,000 --> 00:00:26,000
Չնայած՝ ինձ միշտ հետաքրքրել է դրսի աշխարհը,

10
00:00:26,000 --> 00:00:30,000
ես կարծում էի, որ ամբողջ կյանքս կանցկացնեմ Հյուսիսային Կորեայում,

11
00:00:30,000 --> 00:00:34,000
մինչև որ ամեն ինչ հանկարծակի փոխվեց:

12
00:00:34,000 --> 00:00:39,000
Յոթ տարեկանում առաջին անգամ տեսա հանրային կախաղան բարձրացնելը,

13
00:00:39,000 --> 00:00:42,000
բայց կարծում էի, որ իմ կյանքը Հյուսիսային Կորեայում նորմալ էր:

14
00:00:42,000 --> 00:00:44,000
Իմ ընտանիքն աղքատ չէր,

15
00:00:44,000 --> 00:00:48,000
և ես երբևէ սով չէի զգացել:

16
00:00:48,000 --> 00:00:52,000
Սակայն մի օր՝ 1995-ին, մայրս տուն բերեց մի նամակ

17
00:00:52,000 --> 00:00:54,000
իր համաաշխատակցուհու քրոջից:

18
00:00:54,000 --> 00:00:59,000
Նամակում գրված էր. «Երբ սա կարդաք, մեր ընտանիքի 5 անդամները

19
00:00:59,000 --> 00:01:02,000
այլևս ողջ չեն լինի,

20
00:01:02,000 --> 00:01:06,000
քանի որ մենք հաց չենք կերել վերջին 2 շաբաթների ընացքում:

21
00:01:06,000 --> 00:01:09,000
Մենք միասին պառկած ենք հատակին,

22
00:01:09,000 --> 00:01:18,000
և մեր օրգանիզմներն այնքան թույլ են, որ մենք պատրաստ ենք մահանալ»։

23
00:01:18,000 --> 00:01:21,000
Ես ապշած էի:

24
00:01:21,000 --> 00:01:23,000
Սա առաջին անգամն էր, որ լսում էի,

25
00:01:23,000 --> 00:01:27,000
թե իմ երկրում մարդիկ տառապում են:

26
00:01:27,000 --> 00:01:31,000
Շուտով, երբ անցնում էի գնացքի կայարանի մոտով,

27
00:01:31,000 --> 00:01:32,000
ես մի ահավոր տեսարանի ականատես եղա,

28
00:01:32,000 --> 00:01:36,000
որը չեմ կարողանում ջնջել հիշողությունիցս:

29
00:01:36,000 --> 00:01:39,000
Մի կին անկենդան պառկած էր գետնին՝

30
00:01:39,000 --> 00:01:42,000
մինչ իր գրկի հյուծված երեխան

31
00:01:42,000 --> 00:01:47,000
անօգնական հայածքով նայում էր իր մոր դեմքին:

32
00:01:47,000 --> 00:01:51,000
Բայց ոչ մեկը չէր օգնում նրանց, որովհետև զբաղված էին իրենց

33
00:01:51,000 --> 00:01:55,000
և իրենց ընտանիքի հոգսերը հոգալով:

34
00:01:55,000 --> 00:01:59,000
1990-ականներին Հյուսիսային Կորեայում սով սկսվեց:

35
00:01:59,000 --> 00:02:02,000
Վերջին հաշվով, մեկ միլիոնից ավելի Հյուսիսային կորեացիներ

36
00:02:02,000 --> 00:02:06,000
մահացան սովից, և շատերն էլ ողջ մնացին

37
00:02:06,000 --> 00:02:11,000
խոտ, միջատներ և ծառի արմատներ ուտելու շնորհիվ:

38
00:02:11,000 --> 00:02:14,000
Էլեկտրաէներգիայի անջատումներն ավելի ու ավելի հաճախակի դարձան,

39
00:02:14,000 --> 00:02:19,000
և գիշերները ամեն ինչ բացարձակ մթության մեջ էր,

40
00:02:19,000 --> 00:02:21,000
բացի Չինաստանի լույսերի ծովը,

41
00:02:21,000 --> 00:02:24,000
որ ձգվում էր գետի երկայնքով և երևում էր մեր տնից:

42
00:02:24,000 --> 00:02:29,000
Ինձ միշտ հետաքրքրել է, թե ինչու նրանք լույս ունեն, իսկ մենք՝ ոչ:

43
00:02:29,000 --> 00:02:34,000
Արբանյակից արված լուսանկարում պատկերված է գիշերային Հյուսիսային Կորեան՝

44
00:02:34,000 --> 00:02:37,000
իր հարևանների հետ համեմատությամբ:

45
00:02:37,000 --> 00:02:39,000
Սա Ամրոք գետն է,

46
00:02:39,000 --> 00:02:41,000
որը հանդիսանում է Չինաստանի և

47
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
Հյուսային Կորեայի սահմանի մի մասը:

48
00:02:44,000 --> 00:02:46,000
Ինչպես երևում է, գետը տեղ-տեղ շատ ծանծան է,

49
00:02:46,000 --> 00:02:52,000
ինչն էլ թույլ է տալիս Հյուսիսային կորեացիներին գաղտնի անցնել գետը:

50
00:02:52,000 --> 00:02:54,000
Բայց շատերն են մահանում:

51
00:02:54,000 --> 00:03:01,000
Երբեմն տեսնում էի, թե ինչպես է գետը դիակներ բերում:

52
00:03:01,000 --> 00:03:06,000
Չեմ կարող շատ մանրամասներ բացահայտել այն մասին, թե ես ինչպես եմ լքել Հյուսիսային Կորեան,

53
00:03:06,000 --> 00:03:11,000
սակայն կարող եմ ասել, որ սովի դժվարագույն տարիներին

54
00:03:11,000 --> 00:03:16,000
ինձ ուղարկել էին Չինաստան՝ իմ հեռավոր ազգականների տուն:

55
00:03:16,000 --> 00:03:18,000
Ես կարծում էի, որ

56
00:03:18,000 --> 00:03:22,000
ընդամենը քիչ ժամանակով եմ բաժանվում իմ ընտանիքից:

57
00:03:22,000 --> 00:03:24,000
Երբեք չէի կարող պատկերացնել, որ

58
00:03:24,000 --> 00:03:28,000
14 տարի կպահանջվի, որպեսզի մենք կրկին միասին ապրենք:

59
00:03:28,000 --> 00:03:33,000
Ինձ նման երիտասարդ աղջկա համար շատ դժվար էր ապրել Չինաստանում առանց ընտանիքի:

60
00:03:33,000 --> 00:03:36,000
Պատկերացում չունեի, թե ինչպիսին պետք է լինի

61
00:03:36,000 --> 00:03:38,000
կյանքը որպես Հյուսիսսային կորեացի փախստական,

62
00:03:38,000 --> 00:03:41,000
բայց շուտով ես հասկացա, որ դա ոչ միայն չափազանց դժվար է,

63
00:03:41,000 --> 00:03:44,000
այլև շատ վտանգավոր է,

64
00:03:44,000 --> 00:03:49,000
քանի որ Չինաստանում Հյուսիսային կորեացի փախստականները

65
00:03:49,000 --> 00:03:52,000
համարվում են էմիգրանտներ:

66
00:03:52,000 --> 00:03:54,000
Այսպես, ես ապրում էի անընդհատ վախի մթնոլորտում,

67
00:03:54,000 --> 00:03:56,000
որ իմ ինքնությունը կարող էր բացահայտվել,

68
00:03:56,000 --> 00:04:00,000
և ինձ կհայրենադարձնեին անտանելի ճակատագրին՝

69
00:04:00,000 --> 00:04:02,000
Հյուսիսային Կորեայում:

70
00:04:02,000 --> 00:04:05,000
ՄԻ օր իմ ամենավատ մղձավանջը կատարվեց,

71
00:04:05,000 --> 00:04:08,000
երբ ինձ բռնեց չինական ոստիկանությունը

72
00:04:08,000 --> 00:04:12,000
և տարավ ոստիկանատուն հարցաքննման:

73
00:04:12,000 --> 00:04:15,000
Ինչ-որ մեկը մեղադրել էր ինձ Հյուսիսային Կորեայից լինելու մեջ,

74
00:04:15,000 --> 00:04:19,000
և ոստիկանությունը ստուգեց չինարենի իմ գիտելիքներն

75
00:04:19,000 --> 00:04:22,000
ու ինձ անթիվ հարցեր տվեցին:

76
00:04:22,000 --> 00:04:25,000
Ես այնքան վախեցած էի,

77
00:04:25,000 --> 00:04:28,000
որ թվում էր՝ սիրտս հիմա կպայթի:

78
00:04:28,000 --> 00:04:31,000
Եթե որևէ բան անբնական թվար, ինձ կարող էին բանտարկել

79
00:04:31,000 --> 00:04:33,000
և հայրենադարձնեին:

80
00:04:33,000 --> 00:04:36,000
Կարծում էի, որ կյանքս ավարտված է,

81
00:04:36,000 --> 00:04:39,000
բայց կարողացա կառավարել էմոցիաներս

82
00:04:39,000 --> 00:04:41,000
և պատասխանեց հարցերին:

83
00:04:41,000 --> 00:04:43,000
Երբ նրանք վերջացրին հարցաքննել ինձ,

84
00:04:43,000 --> 00:04:45,000
մի ոստիկանն ասաց մյուսին, -

85
00:04:45,000 --> 00:04:47,000
«Սխալ զեկույց էր:

86
00:04:47,000 --> 00:04:49,000
Նա հյուսիսկորեացի չէ»:

87
00:04:49,000 --> 00:04:54,000
Եվ նրանք ինձ բաց թողեցին: Հրաշք էր:

88
00:04:54,000 --> 00:04:56,000
Որոշ հյուսիսկորեացիներ ապաստարան են փնտրում

89
00:04:56,000 --> 00:04:59,000
օտարերկրյա դեսպանատներում,

90
00:04:59,000 --> 00:05:02,000
բայց շատերին կարող է բռնել չինական ոստիկանությունը

91
00:05:02,000 --> 00:05:03,000
և հայրենադարձնել:

92
00:05:03,000 --> 00:05:06,000
Այս աղջիկների բախտը բերել է:

93
00:05:06,000 --> 00:05:07,000
Չնայաչ նրանց բռնել էին,

94
00:05:07,000 --> 00:05:09,000
նրանց ի վերջո ազատ էին արձակել

95
00:05:09,000 --> 00:05:12,000
միջազգային ճնշման տակ:

96
00:05:12,000 --> 00:05:15,000
Այս հյուսիսկորեացիների բախտը չի բերել:

97
00:05:15,000 --> 00:05:19,000
Ամեն տարի անթիվ հյուսիսկորեացիներ են բռնվում Չինաստանում

98
00:05:19,000 --> 00:05:22,000
և հայրենադարձվում են Հյուսիսային Կորեա,

99
00:05:22,000 --> 00:05:25,000
որտեղ նրանց կարող են տանջանքների ենթարկել, բանտարկել,

100
00:05:25,000 --> 00:05:28,000
կամ հանրության աչքի առջև կախաղան բարձրացնել:

101
00:05:28,000 --> 00:05:31,000
Չնայած նույնիսկ հաջողություն ունեցա դուրս գալ,

102
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
շատ այլ հյուսիսկորեացիների բախտն այդպես էլ չի բերել:

103
00:05:34,000 --> 00:05:38,000
Ցավալի է, որ հյուսիսկորեացիները ստիպված են թաքցնել իրենց ինքնությունը

104
00:05:38,000 --> 00:05:42,000
և այդքան դժվար պայքար մղել ողջ մնալու համար:

105
00:05:42,000 --> 00:05:45,000
Նույնիսկ նոր լեզու սովորելուց և աշխատանք ստանալուց հետո,

106
00:05:45,000 --> 00:05:49,000
իրենց ամբողջ աշխարհը կարող է մեկ վայրկյանում գլխիվայր շրջվել:

107
00:05:49,000 --> 00:05:53,000
Ահա թե ինչու 10 տարի շարունակ իմ ինքնությունը թաքցնելուց հետո,

108
00:05:53,000 --> 00:05:57,000
ես որոշեցի ռիսկի դիմել և գնալ Հյուսիսային Կորեա,

109
00:05:57,000 --> 00:06:00,000
և նոր կյանք սկսեցի նորից:

110
00:06:00,000 --> 00:06:04,000
Հարավային Կորեայում հիմնվելը ավելի

111
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
դժվար էր, քան ես պատկերացնում էի:

112
00:06:06,000 --> 00:06:09,000
Անգլերենը շատ կարևոր էր Հարավային Կորեայում,

113
00:06:09,000 --> 00:06:12,000
այսպիսով ես սկսեցի սովոր իմ երրորդ լեզուն:

114
00:06:12,000 --> 00:06:16,000
Ես նաև գիտակցում էի, որ մեծ

115
00:06:16,000 --> 00:06:18,000
տարբերություն կա Հյուսիսի ու Հարավի միջ:

116
00:06:18,000 --> 00:06:20,000
Մենք բոլորս կորեացիներ ենք, բայց ներքուստ

117
00:06:20,000 --> 00:06:22,000
մենք շատ տարբերվում ենք

118
00:06:22,000 --> 00:06:25,000
67 տարվա բաժանման հետևանքով:

119
00:06:25,000 --> 00:06:29,000
Ես նույնիսկ անցել եմ ինքնության բացահայտման ճգնաժամի միջով:

120
00:06:29,000 --> 00:06:32,000
Ես հարավկորեացի՞ եմ, թե՞ հյուսիսկորեացի:

121
00:06:32,000 --> 00:06:35,000
Ես որտեղի՞ց եմ սերում, ո՞վ եմ ես:

122
00:06:35,000 --> 00:06:37,000
Հանկարծ հասկացա, որ չկա մի երկիր, որ

123
00:06:37,000 --> 00:06:43,000
կարող եմ իմ սեփական երկիր կոչել:

124
00:06:43,000 --> 00:06:47,000
Չնայած նույնիսկ հեշտ չէր հարմարվել Հարավային Կորեայի կյանքին,

125
00:06:47,000 --> 00:06:48,000
ես պլան կազմեցի:

126
00:06:48,000 --> 00:06:51,000
Սկսեցի պարապել բուհի ընդունելության քննության համար:

127
00:06:51,000 --> 00:06:55,000
Երբ սկսել էի հարմարվել իմ նոր կյանքին,

128
00:06:55,000 --> 00:06:58,000
սարսափելի հեռախոսազանգ ստացա:

129
00:06:58,000 --> 00:06:59,000
Հյուսիսկորեական իշխանությունները

130
00:06:59,000 --> 00:07:02,000
բացահայտել էին, որ ես գումար եմ ուղարկում իմ ընտանիքին,

131
00:07:02,000 --> 00:07:05,000
և որպես պատիժ, իմ ընտանիքին

132
00:07:05,000 --> 00:07:07,000
բռնի տեղափոխելու էին

133
00:07:07,000 --> 00:07:11,000
գյուղական մի անմարդաբնակ վայր:

134
00:07:11,000 --> 00:07:13,000
Նրանք պետք է շուտափույթ դուրս գային երկրից,

135
00:07:13,000 --> 00:07:17,000
և ես սկսեցի պլանավորել, թե ինչպես օգնեմ նրանց փախչել:

136
00:07:17,000 --> 00:07:20,000
Հյուսիսկորեացիները ստիպված են անհավանական երկար ճանապարհ անցնել՝

137
00:07:20,000 --> 00:07:23,000
ազատություն ստանալու ճանապարհին:

138
00:07:23,000 --> 00:07:26,000
Գրեթե անհնար է Հյուսիսային և Հարավային Կորեաների միջև

139
00:07:26,000 --> 00:07:29,000
սահմանը հատել,

140
00:07:29,000 --> 00:07:32,000
և այսպես, ճակատագրի հեգնանքով, ես հետ թռա դեպի Չինաստան

141
00:07:32,000 --> 00:07:36,000
և ուղղվեցի դեպի Հյուսիսային Կորեայի սահման:

142
00:07:36,000 --> 00:07:39,000
Քանի որ ընտանիքիս անդամները չինարեն չէին խոսում,

143
00:07:39,000 --> 00:07:41,000
ստիպված էի առաջնորդել նրանց,

144
00:07:41,000 --> 00:07:45,000
որևէ կերպ Չինաստանով պետք է տանեի նրանց 2000 մղոնից ավելի

145
00:07:45,000 --> 00:07:48,000
և հետո դեպի Հարավարևելյան Ասիա:

146
00:07:48,000 --> 00:07:51,000
Ճանապարհորդությունն ավտոբուսով տևեց մեկ շաբաթ,

147
00:07:51,000 --> 00:07:54,000
և մեզ մի քանի անգամ գրեթե բռնեցին:

148
00:07:54,000 --> 00:07:56,000
Մի անգամ մեր ավտոբուսը կանգնեցրեց

149
00:07:56,000 --> 00:08:01,000
և ավտոբուս բարձրացավ չինացի ոստիկանը:

150
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
Նա վերցրեց բոլորի նույնականացման քարտերը

151
00:08:03,000 --> 00:08:05,000
և սկսեց նրանց հարցեր տալ:

152
00:08:05,000 --> 00:08:09,000
Քանի որ ընտանիքիս անդամները չինարեն չէին հասկանում,

153
00:08:09,000 --> 00:08:13,000
մտածեցի, որ կբռնեն իմ ընտանիքի անդմաներին:

154
00:08:13,000 --> 00:08:16,000
Երբ չինացի ոստիկանը մոտեցավ ընտանիքիս անդամներին,

155
00:08:16,000 --> 00:08:19,000
Ես միանգամից կանգնեցի և ասեցի նրան, որ

156
00:08:19,000 --> 00:08:21,000
այս մարդիկ խուլ ու համր են,

157
00:08:21,000 --> 00:08:23,000
որ ես ուղեկցում եմ նրանց:

158
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
Նա կասկածելի նայեց ինձ,

159
00:08:26,000 --> 00:08:30,000
բայց բարեբախտաբար հավատաց ինձ:

160
00:08:30,000 --> 00:08:33,000
Մենք այդեպս ձևացրինք մինչև Լաոսի սահման,

161
00:08:33,000 --> 00:08:37,000
բայց ես ստիպված էի ծախսել իմ ամբողջ գումարը

162
00:08:37,000 --> 00:08:40,000
Լաոսում սահմանապահներին կաշառելու համար:

163
00:08:40,000 --> 00:08:43,000
Բայց նույնիսկ կերբ մենք անցանք սահմանը,

164
00:08:43,000 --> 00:08:46,000
իմ ընտանիքի անդամներին բռնեցին և բանտարկեցին

165
00:08:46,000 --> 00:08:48,000
ապօրինի սահմանն անցնելու համար:

166
00:08:48,000 --> 00:08:50,000
Կաշառքն ու տուգանքները մուծելուց հետո

167
00:08:50,000 --> 00:08:54,000
իմ ընտանիքին բաց թողեցին մեկ շաբաթվա ընթացքում,

168
00:08:54,000 --> 00:08:58,000
բայց շուտով իմ ընտանիքի անդամներին կրկին բռնեցին և բանտարկեցին

169
00:08:58,000 --> 00:09:00,000
Լաոսի մայրաքաղաքում:

170
00:09:00,000 --> 00:09:05,000
Սա իմ կըանքի վատագույն պահերից մեկն էր:

171
00:09:05,000 --> 00:09:10,000
Ես ամեն ինչ արեցի իմ ընտանիքի ազատության համար,

172
00:09:10,000 --> 00:09:13,000
և մենք այնքան մոտ էինք դրան,

173
00:09:13,000 --> 00:09:15,000
սակայն իմ ընտանիքին բանտ նետեցին

174
00:09:15,000 --> 00:09:18,000
հարավկորեական դեսպանատնից փոքր ինչ հեռու:

175
00:09:18,000 --> 00:09:22,000
Ես մեկ գնում էի ներգաղթի գրասենյակ,

176
00:09:22,000 --> 00:09:23,000
հետո ոստիկանություն՝

177
00:09:23,000 --> 00:09:26,000
հուսահատված փորձելով դուրս բերել ընտանիքիս անդամներին,

178
00:09:26,000 --> 00:09:28,000
սակայն ես բավականին գումար չունեի,

179
00:09:28,000 --> 00:09:30,000
որպեսզի կրկին կաշառք տայի կամ տուգանքներ վճարեի:

180
00:09:30,000 --> 00:09:32,000
Ես հույսս ամբողջովին կորցրել էի:

181
00:09:32,000 --> 00:09:36,000
Այդ պահին լսեցի մի մարդու ձայն, ով հարցնում էր ինձ,-

182
00:09:36,000 --> 00:09:37,000
«Ի՞նչ է պատահել»:

183
00:09:37,000 --> 00:09:39,000
Ես զարմացել էի, որ միանգամայն անծանոթ

184
00:09:39,000 --> 00:09:43,000
իրեն նեղություն էր պատճառել հարցնել:

185
00:09:43,000 --> 00:09:45,000
Առանց բառարանի և իմ թերի անգլերենով

186
00:09:45,000 --> 00:09:49,000
ես բացատրեցի իրավիճակը, և առանց վարանելու,

187
00:09:49,000 --> 00:09:51,000
անծանոթը գնաց դեպի վճարման մեքենան

188
00:09:51,000 --> 00:09:54,000
և վճարեց գումարի մյուս մասը, որպեսզի իմ ընտանիքի անդամներին և

189
00:09:54,000 --> 00:09:58,000
երկու այլ հյուսիսկորեացիներին ազատեն բանտից:

190
00:09:58,000 --> 00:10:02,000
Ես ամբողջ սրտով շնորհակալություն հայտնեցի նրան և հարցրեցի,-

191
00:10:02,000 --> 00:10:04,000
«Ինչո՞ւ եք օգնում ինձ»:

192
00:10:04,000 --> 00:10:07,000
«Ես Ձեզ չեմ օգնում,-ասաց նա

193
00:10:07,000 --> 00:10:10,000
"Ես օգնում եմ հյուսիսկորեացի մարդկանց»:

194
00:10:10,000 --> 00:10:14,000
Ես հասկացա, որ դա իմ կյանքում խորհրդանշական պահ էր:

195
00:10:14,000 --> 00:10:18,000
Այդ անծանոթը խորհրդանշում էր նոր հույս ինձ և

196
00:10:18,000 --> 00:10:21,000
հյուսիսկորեացի մարդկանց համար, երբ մենք այդքան ունեինք դրա կարիքը,

197
00:10:21,000 --> 00:10:25,000
նա նաև ցուցաբերեց անծանոթներին և միջազգային հանրությանը

198
00:10:25,000 --> 00:10:27,000
բնորոշ բարությունն ու աջակցությունը,

199
00:10:27,000 --> 00:10:32,000
ինչպես նաև հույսի շողերը, որի կարիքը մենք՝ հյուսիսկորեացիներս ունենք:

200
00:10:32,000 --> 00:10:35,000
Ի վերջո, մեր երկարատև ճանապարհորդությունից հետո

201
00:10:35,000 --> 00:10:38,000
ես միացա ընտանիքիս անդամների հետ Հարավային Կորեայում,

202
00:10:38,000 --> 00:10:42,000
բայց ազատություն ստանալը ճակատամարտի ընդամենը մի մասն է:

203
00:10:42,000 --> 00:10:45,000
Շատ հյուսիսկորեացիներ բաժանված են իրենց ընտանիքներից և

204
00:10:45,000 --> 00:10:48,000
երբ նրանք ժամանում են նոր երկիր,

205
00:10:48,000 --> 00:10:52,000
նրանք նոր կյանք են սկսում շատ քիչ փողով, կամ ընդհանրապես փող չունենալով:

206
00:10:52,000 --> 00:10:55,000
Այսպիսով, միջազգային հանրությունից մենք կարող ենք օգուտ քաղել

207
00:10:55,000 --> 00:10:58,000
կրթության, անգլերենի ուսուցման,

208
00:10:58,000 --> 00:11:00,000
աշխատանքի ուսուցման և այլնի հարցերում:

209
00:11:00,000 --> 00:11:02,000
Մենք կարող ենք նաև կամուրջ լինել

210
00:11:02,000 --> 00:11:04,000
Հյուսիսային Կորեայում գտնվող մարդկանց

211
00:11:04,000 --> 00:11:06,000
և դրսի աշխարհի միջև,

212
00:11:06,000 --> 00:11:09,000
քանի որ մեզանից շատերը կապ են պաշտպանում

213
00:11:09,000 --> 00:11:12,000
իրենց ընտանիքի անդամների հետ, ովքեր դեռ ներոսում են,

214
00:11:12,000 --> 00:11:14,000
և մենք տեղեկատվություն և գումար ենք ուղարկում,

215
00:11:14,000 --> 00:11:19,000
որն էլ իր հերթին օգնում է, ոպեսզի Հյուսիսային Կորեան ներսից փոխվի:

216
00:11:19,000 --> 00:11:22,000
Իմ բախտը շատ է վերել, ինձ շատ են օգնել և

217
00:11:22,000 --> 00:11:24,000
ոգեշնչել են իմ կյանքում,

218
00:11:24,000 --> 00:11:27,000
դրա համար էլ ես ուզում եմ օգնել հյուսիսկորեացիներին ձգտելու

219
00:11:27,000 --> 00:11:30,000
ունենալ հնարավորություն բարգավաճել

220
00:11:30,000 --> 00:11:33,000
միջազգային հանրության հետ մեկտեղ:

221
00:11:33,000 --> 00:11:36,000
Վստահ եմ, որ դուք ավելի ու ավելի շատ

222
00:11:36,000 --> 00:11:38,000
հյուսիսկորեացիների կտեսնեք, ովքեր հաջողության են հասել աշխարհում՝

223
00:11:38,000 --> 00:11:41,000
ներառյալ TED-ի բեմը:

224
00:11:41,000 --> 00:11:43,000
Շնորհակալություն:

225
00:11:43,000 --> 00:11:53,000
Ծափահարություններ: