Een van de meest onbegrepen onderwerpen onder de mensen die ik tegenkom is de toepassing
van de wetenschappelijke methode voor sociale zorg. Er is een oud geloof, dat werd gepropageerd
door de eeuwen heen, mogelijk als gevolg van een evolutionaire culturele bagage die onze
soort heeft, blijkbaar erg moeilijk om laten vallen, volgens welke je wetenschap
of de wetenschappelijke methode niet kunt gebruiken om erachter te komen hoe je een samenleving runt.
Als u niet bekend bent met de wetenschappelijke methode, en je hebt geen tijd om wetenschappelijke
literatuur te lezen, ga dan naar een laboratorium, praat met professionals uit de industrie en onderzoekers
aan universiteiten, je vindt een zeer goede 9-minuten inleiding “the scientific
method made easy” genoemd door YouTuber potholer54, link in de video omschrijving.
De onderwerpen van strategische resource management en ethiek zijn nauw met elkaar verbonden, en het is
het onderwerpen van studie door politici, filosofen en economen in het verleden.
Meer recent werd het echt een belang van advocaten, bankiers en lobbyisten. Hier is
een interessant feit: van de 535 leden van het Amerikaanse Congres, hebben slechts 22 een wetenschappelijke
of technische achtergrond, en van deze kunnen er enkel twee worden beschouwd als ervaren wetenschappers
of ingenieurs. De meeste politici zijn advocaten of bankiers die werken voor bedrijven, en
het zou niet verbazen mochten de meeste van de wetten die worden doorgegeven voordelig zijn voor de
hogere klasse.
Men zou kunnen zeggen dat dit van weinig of geen belang is: waarom zouden de mensen die
de maatschappij beheren moeten weten hoe die op technisch niveau werkt? En zouden we onze problemen oplossen
als al deze mensen wetenschappers waren?
Sommigen pleiten voor een democratisch systeem, anderen geloven dat een technocratie de enige manier is
om succesvol een samenleving te managen, en dan heb je natuurlijk de voorstanders van de vrije markt,
die sterk geloven in de onzichtbare hand en kracht van concurrentie de drijvende kracht is
om mensen gelukkiger en productiever te maken. Ik zal uitleggen waarom al deze benaderingen
misleidend zijn en voor de hanen liggende problemen vertonen.
Democratie is een word dat gebruikt en misbruikt is door de eeuwen heen, dus voor ik op detail inga,
zullen we wat concepten verduidelijken.
De term komt van het griekse woord: dēmokratía "wet van het volk", dat afkomstig was van
de woorden dêmos "volk" en Kratos "power", wat tussen de 5e-4e eeuw VC het politiek
systeem omschreef dat toen bestond in Griekse steden, zoals Athene.
In het kort: democratie is een staatsvorm waarin alle burgers gelijke inspraak hebben in
de beslissingen die hun leven beïnvloeden. Het is belangrijk erop te wijzen dat geen enkel land
in in de wereld gebruik maakt, of ooit gebruik heeft gemaakt, van dergelijk systeem. In het verleden was dit te wijten aan problemen
met betrekking tot logistiek, een kleine stad van een paar honderden burger zou in staat geweest zijn om dit te gebruiken
maar als de getallen groter werden, werd het steeds moeilijker. Met de technologie van vandaag
zoo het, in principe, mogelijk zijn met een systeem zoals e-voting via internet, maar wanneer
we iets dieper ingaan op deze materie, komt een serieus probleem de kop op steken. Er zijn honderden
dingen waarover een beslissing moet genomen worden, moeten we dan allemaal als natie stemmen
op elk van deze problemen? Stel dat dit het geval was, hoe kunnen we zeker zijn dat we de beste keuze
maken dat er op dat moment aanwezig is? Om te begrijpen waarom dit niet zo'n goed idee is, zullen
we gebruik maken van analogie. Stel dat je opeens ontdekt dat je een uitslag op de huid hebben. Wat doe
je dan? Zou je al je vrienden opbellen om democratisch te stemmen over de volgende stappen die
je moet nemen? De meeste mensen zouden naar een gekwalificeerde arts gaan, die hen zal doorsturen naar
ten dermatoloog, een allergoloog of een andere specialist die goed geïnformeerd zou kunnen zijn over
het probleem. De reden hiervoor is dat wetenschappers gebruik maken van gegronde, wetenschappelijke praktijken
die kunnen bestudeerd, getest, gecontroleerd en constant verbeterd worden.
Het is duidelijk dat in het geval van geneeskunde dat deze methode de voorkeur heeft.
En dat is omdat het een direct gevolg heeft op levens en je het resultaat op een relatieve korte tijd kan zien.
Maar als het gaat over het beheer van een maatschappij op zijn geheel, verwerpen ze het idee dat wetenschap iets erover te zeggen zou hebben
en bevinden ze zich in de illusie dat wetenschap onwetend is ten opzichte van de innerlijke werking van een maatschappij.
Op dit punt zou men geneigd zijn te denken dat een technocratie, een vorm van overheid gevormd door ingenieurs,
wetenschappers, professionelen en andere technishe experten de beslissingen nemen in hun respectievelijk
vak gewenst is. In principe is dit gedeeltelijk waar, maar een technocratische overheid heeft andere,
meer verraderlijke problemen, dan een democratie.
Simpelweg experten de beslissingen laten nemen, verzekerd u op geen enkele manier
dat ze niet beïnvloed zullen worden door een andere, machtigere, groep om beslissingen te nemen
die misschien niet in het voordeel zijn van de onwetende meerderheid.
Mensen worden niet corrupt geboren, maar als de omstandigheid voor corruptie zich voordoet,
geschiedenis toont aan dat, neigen ze meestal naar een corrupt gedrag.
Het komt erop neer dat de regerende elite, die al de beslissingen nemen, geen verplichtingen heeft
om de noden van iedereen in rekening te brengen. En heeft geen interesse om
dit gegeven te delen met de rest van de maatschappij.
Een institutie, gemaakt uit een kleine minderheid, zelf onderhoudend, en zelfverkozen.
Tot vandaag de dag zijn sociale systemen vooral gebaseerd op ideologiëen en op de bevolking opgelegd
met meestal desastreuze gevolgen.
De regels zijn simpel, als je gehoorzaamd aan de huidige ideologie ben je ok.
Indien niet, bestaat de kans dat je een gevangen wordt, vermoord of in een beste geval
een terrorist of fanatiek wordt bestempelt.
De meest gebruikelijke strategie voor deze die wel de macht hebben hun macht te houden,
is om de bevolking onwetend, angstig en afgeleid te houden of een combinatie ervan.
Een technocratisch systeem, op zijn eigen, is niet veel beter dan gelijk welk andere vorm van overheid
als bepaalde vooropgesteld voorwaarden niet voldaan zijn voor de nieuwe vorm van regering.
Dus, wat zijn deze voorwaarden?
Nummer 1.
Geen enkele vorm van overheid mag in het bestaan komen tegen de wil van de bevolking.
Vaak krijg ik de vraag; Wat zou je doen als de meeste mensen niet willen participeren
in dit systeem of als ze het niet goed vinden?
Dit is een probleem dat niet bestaat, aangezien het nieuw systeem enkel voortvloeit
uit de tijdsgeest van de maatschappij, de algemene culturele trend dat de onderliggende
waarden van een bepaalde tijd weergeeft.
Als de waarden niet veranderen, dan zal er ook niets gebeuren.
Miljoenen mensen zullen blijven verhongeren en zullen de toegang tot de noodzakelijke
levensbehoeften geweigerd worden.
Terwijl de rijkste 1% meer en meer rijkdom accumuleert.
Of in andere woorden, "business as usual".
Nummer 2.
Iedereen zou open toegang moeten hebben tot een relevante opleiding.
De enige manier om zeker te zijn dat een kleine groep elite geen misbruik maakt van de situatie
is om iedereen wetenschappelijk literair te maken.
Dit betekent niet dat iedereen een wetenschapper moet worden.
Maar beter, dat iedereen zou moeten kunnen verstaan hoe het proces van beslissingen maken werkt.
En ze zouden alles beschikbaar moeten hebben om een bijdrage te kunnen leveren, als ze dat willen.
Hoe meer mensen elkaars activiteiten kunnen controleren en hercontroleren, hoe waarschijnlijker
het wordt dat je een meer gebalanceerd en fair syteem zult hebben.
Hoe meer mensen onwetend zijn ten opzichte van de innerlijke werking van maatschappij,
hoe waarschijnlijker je in een corrupte aristocratie zult beïndigen.
De meeste, rationele, mensen zouden het eens zijn dat als zulke voorwaarden
van toepassing zijn, de angst voor een regerende elite of instituut dat een bepaalde
manier van leven zou opleggen, onzin is.
Maar het internet staat bekend voor het broeden van misconcepties,
verdraaide woorden,
en betekenisloze projecties.
Zoals we straks zullen zien.