0:00:00.325,0:00:02.388
ตอนที่ผมเรียนปริญญาเอกนั้น

0:00:02.388,0:00:05.850
ผมติดแหงกเลยครับ

0:00:05.850,0:00:07.630
ทุกหนทางการวิจัยที่ผมได้ลอง

0:00:07.630,0:00:09.246
นำไปสู่ทางตัน

0:00:09.246,0:00:11.148
มันเหมือนกับว่าความเชื่อพื้นฐานของผม

0:00:11.148,0:00:13.076
หยุดทำงาน

0:00:13.076,0:00:16.075
ผมรู้สึกเหมือนนักบินที่บินผ่านหมอก

0:00:16.075,0:00:18.870
แล้วหลงทิศทาง

0:00:18.870,0:00:20.351
ผมเลิกโกนหนวด

0:00:20.351,0:00:23.092
ผมไม่ยอมลุกออกจากเตียงในตอนเช้า

0:00:23.092,0:00:24.825
ผมรู้สึกไม่คู่ควร

0:00:24.825,0:00:27.978
กับการเดินเข้าประตูมหาวิทยาลัย

0:00:27.978,0:00:30.126
เพราะผมไม่ใช่ไอสไตน์ หรือนิวตัน

0:00:30.126,0:00:32.279
หรือนักวิทยาศาสตร์ท่านใด

0:00:32.279,0:00:33.810
ที่ผมได้เรียนรู้ผลงานของพวกท่าน[br]เพราะในวิทยาศาสตร์

0:00:33.810,0:00:37.192
เราเรียนเกี่ยวกับผลลัพธ์เท่านั้น [br]ไม่ใช่กระบวนการ

0:00:37.192,0:00:41.893
และเห็นชัดๆ เลยว่า [br]ผมเป็นนักวิทยาศาสตร์ไม่ได้

0:00:41.893,0:00:43.557
แต่ผมมีแรงสนับสนุนมากพอ

0:00:43.557,0:00:44.954
และผมก็ผ่านมันไปได้

0:00:44.954,0:00:47.174
และค้นพบความรู้ใหม่เกี่ยวกับธรรมชาติ

0:00:47.174,0:00:49.917
มันเป็นความรู้สึกสงบอันน่าทึ่ง

0:00:49.917,0:00:51.249
ที่เป็นบุคคลเดียวในโลก

0:00:51.249,0:00:53.474
ที่รู้ถึงกฎใหม่แห่งธรรมชาติ

0:00:53.474,0:00:56.516
และผมเริ่มโครงงานที่สอง[br]ในการเรียนปริญญาเอก

0:00:56.516,0:00:57.880
และมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

0:00:57.880,0:01:00.169
ผมเจออุปสรรค์ แล้วก็ผ่านมันไปได้

0:01:00.169,0:01:01.555
และผมก็เริ่มคิด

0:01:01.555,0:01:02.712
บางที มันอาจมีรูปแบบอยู่ก็เป็นได้

0:01:02.712,0:01:04.553
ผมถามบัณฑิตทั้งหลาย แล้วพวกเขาก็บอกว่า

0:01:04.553,0:01:06.596
"ใช่เลย เกิดอย่างนั้นกับพวกเขาเป๊ะๆ เลย

0:01:06.596,0:01:08.945
เว้นแต่ว่าไม่มีใครบอกเรา"

0:01:08.945,0:01:10.895
พวกเราอาจเรียนวิทยาศาสตร์อย่างกับว่า

0:01:10.895,0:01:14.471
มันเป็นชุดขั้นตอนเชิงตรรกะ[br]ระหว่างคำถามและคำตอบ

0:01:14.471,0:01:17.217
แต่การทำวิจัยไม่ได้เป็นอะไรแบบนั้น

0:01:17.217,0:01:19.551
ในเวลาเดียวกัน ผมยังได้เรียน

0:01:19.551,0:01:21.638
การแสดงละครเวทีแบบด้นสด

0:01:21.638,0:01:23.072
ฉะนั้น กลางวันเรียนฟิสิกส์

0:01:23.072,0:01:25.090
และกลางคืน หัวเราะ กระโดด ร้องเพลง

0:01:25.090,0:01:26.402
เล่นกีต้าร์ของผม

0:01:26.402,0:01:27.881
ละครเวทีแบบด้นสด

0:01:27.881,0:01:30.890
ก็เหมือนกับวิทยาศาสตร์ [br]คือ การเข้าหาสิ่งที่ไม่รู้

0:01:30.890,0:01:32.302
เพราะคุณต้องเล่นกันบนเวที

0:01:32.302,0:01:34.005
โดยปราศจากผู้กำกับ ปราศจากบทละคร

0:01:34.005,0:01:36.283
ไม่รู้เลยว่า คุณจะเล่นเป็นอะไร

0:01:36.283,0:01:38.689
หรือตัวละครอื่นจะทำอะไร

0:01:38.689,0:01:40.538
แต่ไม่เหมือนวิทยาศาสตร์

0:01:40.538,0:01:43.561
ในละครเวทีด้นสด [br]พวกเขาบอกคุณแต่วันแรกว่า

0:01:43.561,0:01:45.776
อะไรจะเกิดขึ้นกับคุณเมื่อคุณอยู่บนเวที

0:01:45.776,0:01:48.548
คุณจะทำพลาดไม่เป็นท่า

0:01:48.548,0:01:49.725
คุณจะเจออุปสรรค

0:01:49.725,0:01:51.843
และเราก็จะฝึกฝนให้มีความคิดสร้างสรรค์อยู่เสมอ

0:01:51.843,0:01:53.046
ในสถานการณ์ที่เจออุปสรรค

0:01:53.046,0:01:54.951
ตัวอย่างเช่น เรามีแบบฝึกหัด

0:01:54.951,0:01:56.093
ที่เราทุกคนยืนเป็นวงกลม

0:01:56.093,0:01:59.058
และแต่ละคนต้องเต้นแท๊ปให้แย่สุดๆ

0:01:59.058,0:02:00.644
และคนอื่นๆ ปรบมือ

0:02:00.644,0:02:01.886
และเชียร์คุณ

0:02:01.886,0:02:04.649
ให้กำลังใจคุณบนเวที

0:02:04.649,0:02:06.557
เมื่อผมเป็นศาสตราจารย์

0:02:06.557,0:02:07.938
และต้องแนะแนวนักเรียนของผม

0:02:07.938,0:02:09.911
ผ่านโครงงานวิจัยของพวกเขา

0:02:09.911,0:02:11.278
ผมตระหนักอีกครั้งว่า

0:02:11.278,0:02:12.990
ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

0:02:12.990,0:02:14.984
ผมอาจเรียนฟิสิกส์ ชีววิทยา เคมี

0:02:14.984,0:02:16.598
มาหลายพันชั่วโมง

0:02:16.598,0:02:18.970
แต่ไม่มีสักชั่วโมง ไม่มีสักแนวคิดเดียว [br]ที่จะสอนผมว่า

0:02:18.970,0:02:21.556
จะให้คำปรึกษาอย่างไร แนะแนวใครสักคนอย่างไร

0:02:21.556,0:02:23.293
เพื่อให้เดินไปด้วยกันสู่สิ่งที่ไม่รู้

0:02:23.293,0:02:25.214
เพื่อสร้างแรงผลักดัน

0:02:25.214,0:02:27.144
ผมจึงหันไปพึ่งละครเวทีด้นสด

0:02:27.144,0:02:29.317
และผมบอกนักเรียนตั้งแต่วันแรกว่า

0:02:29.317,0:02:32.218
อะไรกำลังจะเกิดขึ้นเมื่อคุณเริ่มทำงานวิจัย

0:02:32.218,0:02:33.944
เรื่องนี้เกี่ยวกับมโนภาพที่เราคาดหวัง (schema)

0:02:33.944,0:02:35.956
ว่างานวิจัยจะเป็นเช่นไร

0:02:35.956,0:02:38.234
เพราะว่า เมื่อคนเราทำอะไรก็ตามแต่

0:02:38.234,0:02:40.876
ยกตัวอย่างเช่น ถ้าผมต้องการจะจับกระดานดำนี้

0:02:40.876,0:02:42.536
สมองของผมจะคาดมโนภาพขึ้นก่อน

0:02:42.536,0:02:44.395
ทำนายว่ากล้ามเนื้อของผมจะทำอะไร

0:02:44.395,0:02:46.551
ก่อนที่ผมจะเริ่มขยับมือเสียอีก

0:02:46.551,0:02:48.399
และถ้าผมถูกขัดขวาง

0:02:48.399,0:02:50.274
ถ้ามโนภาพของผมไม่เข้ากับความเป็นจริง

0:02:50.274,0:02:52.558
จะเกิดความเครียดขึ้น เรียกว่า[br]การรับรู้ไม่ลงรอยกัน (cognitive dissonance)

0:02:52.558,0:02:55.467
จึงเป็นการดีกว่า [br]ถ้ามโนภาพของคุณ ตรงกับความเป็นจริง

0:02:55.467,0:02:58.622
แต่ถ้าคุณเชื่อในวิทยาศาสตร์แบบที่ถูกสอนกันมา

0:02:58.622,0:03:00.519
และถ้าคุณเชื่อตามตำรา ก็มีแนวโน้ม

0:03:00.519,0:03:06.813
ว่าคุณน่าจะมีมโนภาพของงานวิจัย ตามนี้ครับ

0:03:06.813,0:03:10.131
ถ้า เอ เป็นคำถาม

0:03:10.131,0:03:13.531
และ บี เป็นคำตอบ

0:03:13.531,0:03:18.124
ดังนั้นแล้ว งานวิจัยก็เป็นทางตรง

0:03:18.127,0:03:21.242
ปัญหาคือว่า ถ้าการทดลองไม่สำเร็จ

0:03:21.242,0:03:24.904
หรือนักเรียนเกิดความเครียด

0:03:24.904,0:03:26.990
เรื่องแบบนี้ จะถูกมองว่าผิดปกติอย่างยิ่ง

0:03:26.990,0:03:30.020
และทำให้เกิดความเครียดอย่างมาก

0:03:30.020,0:03:31.803
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงสอนให้นักเรียนของผม

0:03:31.803,0:03:35.665
สร้างมโนภาพที่ยึดความเป็นจริงมากกว่า

0:03:38.860,0:03:40.384
นี่คือตัวอย่าง

0:03:40.384,0:03:43.520
เวลาที่อะไรๆ ไม่เป็นไปตามมโนภาพของคุณครับ

0:03:46.379,0:03:49.641
(เสียงหัวเราะ)

0:03:49.641,0:03:52.840
(เสียงปรบมือ)

0:04:01.564,0:04:05.010
ผมจึงสอนมโนภาพแบบใหม่ ให้นักเรียนของผม

0:04:05.010,0:04:07.204
ถ้า เอ เป็นคำถาม

0:04:07.204,0:04:09.385
บี เป็นคำตอบ

0:04:13.320,0:04:14.855
คิดสร้างสรรค์ฝันฟุ้งในเมฆไปเรื่อยๆ

0:04:14.855,0:04:16.830
และคุณก็เริ่มลงมือ

0:04:16.830,0:04:19.193
และการทดลองมันไม่ได้ผล และก็ไม่ได้ผล

0:04:19.193,0:04:21.728
และก็ไม่ได้ผล และก็ไม่ได้ผล

0:04:21.728,0:04:24.404
จนคุณไปถึงดินแดนที่เชื่อมกับอารมณ์ด้านลบ

0:04:24.404,0:04:26.682
ที่ซึ่งกระทั่ง ความเชื่อพื้นฐานของคุณ

0:04:26.682,0:04:27.798
ยังดูไม่เป็นเหตุเป็นผล

0:04:27.798,0:04:30.853
เหมือนมีใครมากระชากพรมใต้เท้าคุณ

0:04:30.853,0:04:34.181
และผมเรียกที่นั่นว่า เมฆ

0:04:47.685,0:04:50.363
คุณอาจหลงอยู่ในเมฆนี้

0:04:50.363,0:04:52.871
สักวัน สัปดาห์ เดือน ปี

0:04:52.871,0:04:54.369
หรือชั่วชีวิตทำงานของคุณ

0:04:54.369,0:04:56.531
แต่บางที ถ้าคุณโชคดีพอ

0:04:56.531,0:04:58.387
และคุณได้แรงสนับสนุนพอ

0:04:58.387,0:05:00.377
คุณจะเห็นได้ เมื่อดูสิ่งที่อยู่ในมือ

0:05:00.377,0:05:03.625
หรือ ตั้งสติศึกษารูปร่างของเมฆ

0:05:03.625,0:05:05.627
ถึงคำตอบแบบใหม่

0:05:07.285,0:05:10.969
นั่นคือ ซี แล้วตกลงใจลองทางใหม่ดู

0:05:10.969,0:05:13.338
และการทดลองก็ไม่ได้ผล การทดลองไม่ได้ผล

0:05:13.338,0:05:14.807
แต่คุณก็ถึงในที่สุด

0:05:14.807,0:05:16.027
จากนั้น คุณก็บอกเรื่องนี้กับทุกคน

0:05:16.027,0:05:19.529
โดยตีพิมพ์ผลงานที่บอกว่า เอ ไปยัง ซี

0:05:19.529,0:05:21.488
ซึ่งเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการสื่อสาร

0:05:21.488,0:05:23.832
ตราบใดที่คุณยังไม่ลืมหนทาง

0:05:23.832,0:05:25.631
ที่นำคุณไปตรงนั้น

0:05:25.631,0:05:27.606
ทีนี้ เมฆที่ว่านี้มีอยู่ตามปกติวิสัย

0:05:27.606,0:05:30.210
ของการวิจัย ตามปกติวิสัยของงานประดิษฐ์

0:05:30.210,0:05:33.420
เพราะว่า เมฆจะลอยขวาง ตรงพรมแดน

0:05:37.721,0:05:39.990
มันจะอยู่ตรงพรมแดน

0:05:39.990,0:05:42.962
ระหว่าง ความรู้

0:05:45.795,0:05:49.399
และความไม่รู้

0:05:53.110,0:05:55.385
เพราะถ้าอยากค้นพบบางอย่างที่ใหม่จริงๆ นั้น

0:05:55.385,0:05:58.962
อย่างน้อย ความเชื่อพื้นฐานสักอย่างของคุณ [br]จะต้องเปลี่ยนไป

0:05:58.962,0:06:00.216
ฉะนั้น การศึกษาวิทยาศาสตร์

0:06:00.216,0:06:02.178
จึงเป็นเรื่องกล้าหาญชาญชัยทีเดียว

0:06:02.178,0:06:03.999
ทุกๆ วัน เราพยายามเดินทาง

0:06:03.999,0:06:05.811
สู่พรมแดนระหว่างความรู้ และความไม่รู้

0:06:05.811,0:06:07.632
และเผชิญหน้ากับเมฆ

0:06:07.632,0:06:09.337
ทีนี้ สังเกตว่าผมเขียน บี

0:06:09.337,0:06:10.080
ไว้ในดินแดนของความรู้

0:06:10.080,0:06:11.891
เพราะเรารู้จักมันตั้งแต่แรกแล้ว

0:06:11.891,0:06:15.540
แต่ ซี นั้น น่าสนใจยิ่งกว่า

0:06:15.540,0:06:18.263
และสำคัญเสียยิ่งกว่า บี

0:06:18.263,0:06:20.456
บี ก็สำคัญสำหรับการดำเนินงานวิจัย

0:06:20.456,0:06:22.274
แต่ ซี เป็นอะไรที่ลึกซึ้งกว่า

0:06:22.274,0:06:26.771
และนั่นคือสิ่งมหัศจรรย์เกี่ยวกับงานวิจัย

0:06:26.771,0:06:28.959
ทีนี้ แค่รู้จักคำนั้น 'เมฆ'

0:06:28.959,0:06:31.514
มันทำให้กลุ่มวิจัยของผมเปลี่ยนไปเลย

0:06:31.514,0:06:33.384
เพราะนักเรียนเข้ามาหาผม แล้วบอกว่า

0:06:33.384,0:06:34.982
"ยูริ ผมติดอยู่ในเมฆ"

0:06:34.982,0:06:38.148
และผมก็บอกว่า [br]"ยอดเลย รู้สึกเศร้าระทมเลยล่ะสิตอนนี้"

0:06:38.148,0:06:40.290
(เสียงหัวเราะ)

0:06:40.290,0:06:42.203
แต่ผมมีความสุขนะครับ

0:06:42.203,0:06:43.881
เพราะเราอาจใกล้ถึงพรมแดน

0:06:43.881,0:06:45.777
ระหว่างความรู้และความไม่รู้

0:06:45.777,0:06:47.323
และเรายังมีโอกาสในการค้นพบ

0:06:47.323,0:06:49.184
อะไรบางอย่างที่ใหม่จริงๆ

0:06:49.184,0:06:50.526
เพราะวิธีที่สมองของเราทำงานนั้น

0:06:50.526,0:06:53.674
พอสมองรู้แล้วว่า เมฆนั้น

0:06:53.674,0:06:58.100
เป็นเรื่องปกติ เป็นสิ่งจำเป็น

0:06:58.100,0:06:59.305
และอันที่จริงสวยงาม

0:06:59.305,0:07:02.928
เราก็จะได้เข้าร่วมชมรมคนรักมวลเมฆ

0:07:02.928,0:07:04.846
และบำบัดความรู้สึกที่ว่า

0:07:04.846,0:07:07.408
ฉันมีอะไรที่ผิดปกติมากๆ

0:07:07.408,0:07:09.858
และในฐานะผู้เป็นอาจารย์ ผมรู้ว่าต้องทำอย่างไร

0:07:09.858,0:07:12.060
นั่นคือ เพิ่มกำลังใจให้นักเรียนของผม

0:07:12.060,0:07:13.541
เพราะการวิจัยทางจิตวิทยาแสดงว่า

0:07:13.541,0:07:17.100
ถ้าคุณรู้สึกกลัว หรือหมดหวัง

0:07:17.100,0:07:18.097
จิตใจคุณจะตีกรอบ

0:07:18.097,0:07:20.928
กลับไปใช้วิธีคิดแบบปลอดภัย และระมัดระวัง

0:07:20.928,0:07:22.503
ถ้าคุณอยากสำรวจหนทางที่เสี่ยงกว่า

0:07:22.503,0:07:23.891
ถ้าจะหนีออกจากเมฆ

0:07:23.891,0:07:25.652
คุณต้องพึ่งอารมณ์แบบอื่นด้วย

0:07:25.652,0:07:27.853
ความสามัคคี กำลังใจ ความหวัง

0:07:27.853,0:07:29.590
ซึ่งได้จากความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ

0:07:29.590,0:07:31.140
มันก็เหมือนกับละครเวทีด้นสด

0:07:31.140,0:07:33.441
ในวิทยาศาสตร์ [br]มันดีที่สุดที่จะเดินทางสู่ความไม่รู้

0:07:33.441,0:07:35.410
ไปด้วยกัน

0:07:35.410,0:07:37.852
การที่รู้ถึงเรื่องเมฆ

0:07:37.852,0:07:41.176
คุณยังได้เรียนรู้จากละครเวทีด้นสด

0:07:41.176,0:07:43.778
ถึงวิธีการสนทนาอย่างมีประสิทธิภาพ

0:07:43.778,0:07:45.538
เมื่ออยู่ในเมฆ

0:07:45.538,0:07:47.515
มันตั้งอยู่บนหลักการสำคัญ

0:07:47.515,0:07:49.282
ของละครเวทีด้นสด

0:07:49.282,0:07:50.375
ตรงนี้ ละครเวทีด้นสด

0:07:50.375,0:07:51.671
ได้ช่วยผมไว้อีกครั้ง

0:07:51.671,0:07:53.962
เป็นการตอบว่า "ใช่ แล้วก็"

0:07:53.962,0:07:57.427
กับสิ่งที่นักแสดงคนอื่นเสนอมาให้

0:08:04.297,0:08:07.191
ความหมายของมันคือ การรับคำเสนอ

0:08:07.191,0:08:09.702
และต่อยอดจากนั้น โดยบอกว่า "ใช่ แล้วก็"

0:08:09.702,0:08:10.941
ตัวอย่างเช่น ถ้านักแสดงคนหนึ่งบอกว่า

0:08:10.941,0:08:12.096
"นี่คือสระนำ้"

0:08:12.096,0:08:13.141
และอีกคนบอกว่า

0:08:13.141,0:08:15.010
"ไม่หนิ นี่มันเวที"

0:08:15.010,0:08:16.748
การด้นสดก็จบ

0:08:16.748,0:08:20.520
มันตายสนิท และทุกคนก็จะสับสนหงุดหงิด

0:08:20.520,0:08:21.868
มันเรียกว่า ติดทางตัน

0:08:21.868,0:08:23.475
ถ้าคุณไม่ใส่ใจเรื่องวิธีสนทนาแล้ว

0:08:23.475,0:08:26.412
การสนทนาทางวิทยาศาสตร์ [br]ก็จะติดทางตันได้ง่ายมากครับ[br]

0:08:26.412,0:08:28.648
การตอบ "ใช่ แล้วก็" เป็นแบบนี้ครับ

0:08:28.648,0:08:31.156
"นี่คือบ่อน้ำ"[br]"ช่าย โดดลงไปกันเหอะ"

0:08:31.156,0:08:34.165
"ดูสิ มีปลาวาฬด้วย จับหางมันเลย

0:08:34.165,0:08:36.266
มันดึงเราไปดวงจันทร์แล้ว"

0:08:36.266,0:08:39.286
การบอกว่า "ใช่ แล้วก็" [br]จึงข้ามผ่านการวิพากษ์ในใจเรา

0:08:39.286,0:08:40.980
เราทุกคนมีข้อวิพากษ์ในใจ

0:08:40.980,0:08:42.221
ซึ่งคอยจับผิด ว่าเราจะพูดอะไร

0:08:42.221,0:08:44.144
คนอื่นจะได้ไม่คิดว่า เราน่ารังเกียจ

0:08:44.144,0:08:45.259
หรือบ้า หรือซ้ำซาก

0:08:45.259,0:08:46.519
และในวิทยาศาสตร์ ใครๆ ก็กลัว

0:08:46.519,0:08:48.076
ว่าตัวเองจะดูซ้ำซาก

0:08:48.076,0:08:50.243
การบอกว่า "ใช่ แล้วก็" [br]ก้าวผ่านการวิพากษ์วิจารณ์

0:08:50.243,0:08:52.855
และปลดปล่อยความสร้างสรรค์แอบแฝง

0:08:52.855,0:08:54.380
ที่คุณไม่อาจรู้ด้วยซ้ำว่าคุณมี

0:08:54.380,0:08:56.410
และพวกมันมักให้คำตอบ

0:08:56.410,0:08:58.815
เกี่ยวกับเมฆด้วย

0:08:58.815,0:09:01.416
ครับ การรู้เกี่ยวกับเมฆ

0:09:01.416,0:09:02.820
และการพูดว่า "ใช่ แล้วก็"

0:09:02.820,0:09:05.679
ทำให้ห้องทดลองของผมมีความคิดสร้างสรรค์มาก

0:09:05.679,0:09:08.207
นักเรียนเริ่มเล่นกับความคิดของคนอื่นๆ

0:09:08.207,0:09:10.321
จนค้นพบความรู้ใหม่อันน่าประหลาดใจ

0:09:10.321,0:09:13.190
ในส่วนเชื่อมต่อระหว่างฟิสิกส์กับชีววิทยา

0:09:13.190,0:09:16.140
ตัวอย่างเช่น เราง่วนอยู่เป็นปี

0:09:16.140,0:09:17.289
ในการทำความเข้าใจ

0:09:17.289,0:09:19.982
เครือข่ายชีวเคมีอันซับซ้อนในเซลล์ของเรา

0:09:19.982,0:09:22.439
และพวกเราบอกว่า "เราอยู่ในกลุ่มเมฆทึบ"

0:09:22.439,0:09:24.419
แล้วก็คุยกันสนุกๆ ไปเรื่อย

0:09:24.419,0:09:26.207
จนนักเรียนของผม[br]ไช เชน ออร์ (Shai Shen Orr) พูดขึ้นว่า

0:09:26.207,0:09:29.050
"มาวาดเครือข่ายที่ว่าบนกระดาษกันเหอะ"

0:09:29.050,0:09:30.503
และแทนที่จะบอกว่า

0:09:30.503,0:09:32.654
"แต่เราทำอย่างนั้นมาตั้งหลายครั้งแล้ว

0:09:32.654,0:09:33.688
และมันก็ไม่เห็นจะได้อะไรเลย"

0:09:33.688,0:09:36.631
ผมกลับบอกว่า "เอาสิ แล้วก็

0:09:36.631,0:09:38.672
ใช้กระดาษใหญ่ๆ นะ"

0:09:38.672,0:09:39.764
จากนั้น รอน ไมโล (Ron Milo) ก็บอกว่า

0:09:39.764,0:09:41.984
"เอากระดาษใหญ่ๆ[br]

0:09:41.984,0:09:43.780
แบบที่นักออกแบบใช้ทำพิมพ์เขียวดีกว่า [br]ผมรู้ว่าจะเอาไปพิมพ์ได้ที่ไหน"

0:09:43.780,0:09:46.280
และพวกเราก็พิมพ์เครือข่าย และมองดูมัน

0:09:46.280,0:09:48.789
ตอนนั้นเอง ที่เราค้นพบความรู้ข้อสำคัญที่สุด

0:09:48.789,0:09:50.990
ซึ่งก็คือ เครือข่ายอันซับซ้อนนี้มันก็แค่

0:09:50.990,0:09:54.453
เครือข่ายรูปแบบง่ายๆ จำนวนมากซ้ำๆ กัน[br]

0:09:54.453,0:09:57.616
เหมือนกับแม่ลายของกระจกสี (motif)

0:09:57.616,0:09:59.664
พวกเราเรียกมันว่า เครือข่ายแม่ลาย (network motifs)

0:09:59.664,0:10:01.816
และพวกมันเป็นวงจรพื้นฐาน

0:10:01.816,0:10:03.201
ที่ช่วยให้เราเข้าใจ

0:10:03.201,0:10:05.901
ตรรกะของการตัดสินใจของเซลล์

0:10:05.901,0:10:08.750
ในทุกสิ่งมีชีวิต รวมถึงร่างกายของคุณ

0:10:08.750,0:10:10.675
ไม่นาน หลังจากนั้น

0:10:10.675,0:10:12.295
ผมเริ่มได้รับเชิญไปบรรยาย

0:10:12.295,0:10:15.306
ให้กับนักวิทยาศาสตร์หลายพันทั่วโลก

0:10:15.306,0:10:17.139
แต่ความรู้เกี่ยวกับเมฆ

0:10:17.139,0:10:18.271
และการพูดว่า "ใช่ แล้วก็"

0:10:18.271,0:10:20.110
ยังคงอยู่แต่ในห้องทดลองของผม

0:10:20.110,0:10:22.241
เพราะว่า ในวิทยาศาสตร์ [br]เราไม่พูดกันถึงกระบวนการ

0:10:22.241,0:10:24.674
สิ่งที่เกี่ยวกับความรู้สึก หรืออารมณ์

0:10:24.674,0:10:26.537
เราพูดถึงผลลัพธ์

0:10:26.537,0:10:28.606
จึงไม่มีทางจะได้พูดถึงมันในงานสัมมนา

0:10:28.606,0:10:30.530
นึกภาพไม่ออกเลยครับ

0:10:30.530,0:10:32.606
และผมเห็นนักวิทยาศาสตร์กลุ่มอื่นๆ [br]ติดอยู่ที่ทางตัน

0:10:32.606,0:10:34.380
หาคำมาบรรยายไม่ได้ด้วยซ้ำ

0:10:34.380,0:10:35.701
ถึงสิ่งที่พวกเขาเผชิญ[br]

0:10:35.701,0:10:37.056
และวิธีการที่พวกเขาคิด

0:10:37.056,0:10:38.584
ก็บีบแคบลงมาที่ทางปลอดภัย

0:10:38.584,0:10:40.244
วิทยาศาสตร์ของพวกเขาไม่อาจไปถึงศักยภาพสูงสุด

0:10:40.244,0:10:41.997
จนพวกเขาดูซึมกันมากๆ

0:10:41.997,0:10:43.936
ผมคิดว่า มันก็ธรรมดาอย่างนี้แหละ

0:10:43.936,0:10:45.957
ผมจะพยายามทำให้ห้องทดลองของผม[br]มีความสร้างสรรค์มากเท่าที่จะทำได้

0:10:45.957,0:10:47.637
และถ้าคนอื่นๆ ทำอย่างนี้เช่นกัน

0:10:47.637,0:10:49.827
ถึงวันหนึ่ง วิทยาศาสตร์

0:10:49.827,0:10:52.041
ก็จะดีขึ้นกว่าเดิมในที่สุด

0:10:52.041,0:10:54.961
แต่ความคิดนั้น เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

0:10:54.961,0:10:57.300
เมื่อผมได้ฟัง เอวลิน ฟ๊อกส์ เคลเลอร์ [br](Evelyn Fox Keller) โดยบังเอิญ

0:10:57.300,0:10:58.658
ตอนเธอพูดถึงประสบการณ์ของเธอ

0:10:58.658,0:11:00.349
ในฐานะผู้หญิงในวงการวิทยาศาสตร์

0:11:00.349,0:11:02.172
และเธอถามคำถามว่า

0:11:02.172,0:11:04.120
"ทำไมเราไม่พูดถึงการทำงานทางวิทยาศาตร์

0:11:04.120,0:11:06.306
ในแง่มุมเชิงความรู้สึก และอารมณ์กันบ้าง?"[br]

0:11:06.306,0:11:10.298
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลย นี่เป็นเรื่องของค่านิยม"

0:11:10.298,0:11:12.476
คืออย่างนี้ครับ วิทยาศาสตร์ค้นหาความรู้

0:11:12.476,0:11:14.271
ซึ่งมีรากฐานจากหลักเหตุผล และข้อเท็จจริง

0:11:14.271,0:11:16.469
นั่นคือความงดงามของวิทยาศาสตร์

0:11:16.469,0:11:18.425
แต่เรายังมีมายาคติอีกด้วยว่า

0:11:18.425,0:11:19.679
การทำงานทางวิทยาศาสตร์

0:11:19.679,0:11:21.979
สิ่งที่เราทำกันทุกวัน เพื่อเสาะหาความรู้

0:11:21.979,0:11:24.419
ก็ใช้แค่หลักเหตุผล และข้อเท็จจริงเช่นกัน

0:11:24.419,0:11:26.851
เหมือน มิสเตอร์ สป๊อค (Mr. Spock)

0:11:26.851,0:11:28.265
พอคุณตีตราอะไรก็ตาม

0:11:28.265,0:11:30.078
ว่ามีแค่ข้อเท็จจริง และหลักเหตุผล

0:11:30.078,0:11:31.720
โดยอัตโนมัติ ขั้วตรงข้าม

0:11:31.720,0:11:33.177
คือความรู้สึก และอารมณ์

0:11:33.177,0:11:35.279
ย่อมถูกตีตราว่า 'ไม่เป็นวิทยาศาสตร์'

0:11:35.279,0:11:37.250
หรือต่อต้านวิทยาศาสตร์ [br]หรือเป็นภัยต่อวิทยาศาสตร์

0:11:37.250,0:11:39.061
เราก็เลยไม่พูดถึงมันกัน

0:11:39.061,0:11:41.015
และเมื่อผมได้ยินอย่างนั้น

0:11:41.015,0:11:43.182
ว่าวิทยาศาสตร์มีวัฒนธรรม

0:11:43.182,0:11:44.729
ทุกอย่างเข้าล๊อคสำหรับผม

0:11:44.729,0:11:46.393
เพราะว่า ถ้าวิทยาศาสตร์มีวัฒนธรรมแล้ว

0:11:46.393,0:11:47.649
วัฒนธรรมก็สามารถเปลี่ยนได้

0:11:47.649,0:11:49.242
โดยมีผมเป็นตัวกระตุ้น[br]

0:11:49.242,0:11:51.954
ให้วัฒนธรรมของวิทยาศาสตร์เปลี่ยนไป [br]ในที่ๆ ผมทำได้

0:11:51.954,0:11:55.023
พอถึงการบรรยายถัดไปที่งานสัมมนา

0:11:55.023,0:11:56.635
ผมจึงพูดเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ของผม

0:11:56.635,0:11:58.147
และเมื่อผมพูดถึงความสำคัญ

0:11:58.147,0:12:00.329
ของแง่มุมด้านอารมณ์ และความรู้สึกของวิทยาศาสตร์

0:12:00.329,0:12:01.449
และวิธีการที่เราควรพูดถึงมัน

0:12:01.449,0:12:02.683
และผมก็มองไปยังผู้ชม

0:12:02.683,0:12:05.043
พวกเขาดูด้านชา

0:12:05.043,0:12:08.334
พวกเขาไม่ได้ยินว่าผมกำลังพูดอะไร

0:12:08.334,0:12:09.585
ในบริบทของ การบรรยายผ่านเพาเวอร์พอยท์

0:12:09.585,0:12:11.424
10 สไลด์ต่อกัน

0:12:11.424,0:12:13.906
และผมลองอีกครั้ง และอีกครั้ง[br]สัมมนาครั้งแล้วครั้งเล่า

0:12:13.906,0:12:16.279
แต่ผมก็ยังคงติดชะงัก

0:12:16.279,0:12:19.185
ผมติดอยู่ในเมฆ

0:12:19.185,0:12:22.699
แต่ในที่สุด ผมก็หลุดออกมาจากเมฆได้

0:12:22.699,0:12:25.510
โดยใช้การด้นสดและดนตรี

0:12:25.510,0:12:28.249
ตั้งแต่นั้น ทุกงานสัมมนาที่ผมไป

0:12:28.249,0:12:31.111
ผมจะบรรยายทางวิทยาศาสตร์ [br]และแถมด้วยการบรรยายพิเศษ

0:12:31.111,0:12:33.104
ชื่อว่า "ความรักและความกลัวในห้องทดลอง"

0:12:33.104,0:12:35.321
ผมจะเริ่มต้นด้วยเพลง

0:12:35.321,0:12:37.893
เกี่ยวกับสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์กลัวที่สุด

0:12:37.893,0:12:40.805
ซึ่งคือ การที่เราทำงานอย่างหนัก

0:12:40.805,0:12:43.147
เราค้นพบสิ่งใหม่บางอย่าง

0:12:43.147,0:12:46.504
แต่ดันมีคนอื่น ชิงตีพิมพ์มันไปก่อนเราเสีย

0:12:46.504,0:12:49.120
เราเรียกมันว่า โดนงาบไปรับประทาน

0:12:49.120,0:12:52.334
และการโดนงาบไปรับประทานนั้น รู้สึกแย่มากๆ

0:12:52.334,0:12:54.547
ทำให้เราไม่กล้าคุยกัน

0:12:54.547,0:12:55.380
ซึ่งไม่สนุกเลย

0:12:55.380,0:12:58.140
เพราะเราเข้าวงการวิทยาศาสตร์มา [br]เพื่อแบ่งปันความคิด

0:12:58.140,0:12:59.451
และเรียนรู้จากกันและกัน

0:12:59.451,0:13:02.940
และผมก็เลยเล่นเพลงบลู

0:13:05.040,0:13:10.544
ซึ่งมันก็ - (เสียงปรบมือ) -

0:13:10.544,0:13:13.767
เรียกว่า "โดนงาบไปอีกแล้ว"

0:13:13.767,0:13:16.425
และผมก็ขอผู้ชมเป็นนักร้องลูกคู่ให้ผม

0:13:16.425,0:13:20.405
และผมพวกบอกพวกเขาว่า [br]"เนื้อร้องคือ 'งาบ งาบ'"

0:13:20.405,0:13:23.050
ทำนองประมาณนี้ครับ[br]"งาบ งาบ"

0:13:23.050,0:13:24.013
มันออกมาแบบนี้ครับ

0:13:24.013,0:13:26.232
♪ โดนงาบไปอีกแล้ว ♪

0:13:26.232,0:13:27.975
♪ งาบ งาบ ♪

0:13:27.975,0:13:29.253
และเมื่อผมร้อง

0:13:29.253,0:13:31.298
♪ โดนงาบไปอีกแล้ว ♪

0:13:31.298,0:13:32.584
♪ งาบ งาบ ♪

0:13:32.584,0:13:34.479
♪ โดนงาบไปอีกแล้ว ♪

0:13:34.479,0:13:35.785
♪ งาบ งาบ ♪

0:13:35.785,0:13:37.568
♪ โดนงาบไปอีกแล้ว ♪

0:13:37.568,0:13:39.207
♪ งาบ งาบ ♪

0:13:39.207,0:13:40.875
♪ โดนงาบไปอีกแล้ว ♪

0:13:40.875,0:13:42.637
♪ งาบ งาบ ♪

0:13:42.637,0:13:45.912
♪ โอ้แม่จ๋า รู้ไหมว่ามันเจ็บ ♪

0:13:45.912,0:13:49.698
♪ สวรรค์ช่วยลูกด้วย โดนงาบอีกแล้ว ♪

0:13:50.925,0:13:57.316
(เสียงปรบมือ)

0:13:57.735,0:13:58.965
ขอบคุณครับ

0:13:58.965,0:14:00.464
ขอบคุณที่ช่วยเป็นนักร้องลูกคู่นะครับ

0:14:00.464,0:14:02.548
ทุกคนก็เริ่มหัวเราะ และหายใจ

0:14:02.548,0:14:04.560
รู้สึกตัวกันว่า ยังมีนักวิทยาศาสตร์คนอื่นรอบๆ ตัว

0:14:04.560,0:14:05.867
ที่เจอเรื่องอย่างเดียวกันมา

0:14:05.867,0:14:07.672
และเราก็เริ่มพูดถึงเรื่องอารมณ์

0:14:07.672,0:14:09.522
และความรู้สึก ที่เกิดขึ้นในงานวิจัย

0:14:09.522,0:14:11.706
มันรู้สึกเหมือนกับเรื่องแน่นอกถูกยกออก

0:14:11.706,0:14:14.505
แล้วเราก็พูดถึงเรื่องนี้[br]ในงานสัมมนาวิทยาศาสตร์ได้เสียที

0:14:14.505,0:14:16.691
และนักวิทยาศาสตร์ก็ดำเนินการต่อ[br]เพื่อก่อตั้งกลุ่มเพื่อนวิจัย

0:14:16.691,0:14:18.301
ที่พวกเขามาพบปะกันเป็นประจำ

0:14:18.301,0:14:19.930
และได้มีพื้นที่มาพูดคุยกันเรื่องอารมณ์

0:14:19.930,0:14:22.231
และความรู้สึกที่เกิดขึ้น ตอนที่พวกเขาได้สอน

0:14:22.231,0:14:23.594
ตอนที่พวกเขาเดินทางสู่ความไม่รู้

0:14:23.594,0:14:25.164
และแม้กระทั่งเปิดหลักสูตร

0:14:25.164,0:14:26.839
เกี่ยวกับกระบวนการในการทำงานทางวิทยาศาสตร์

0:14:26.839,0:14:28.734
เกี่ยวกับการเดินทางสู่ความไม่รู้ไปด้วยกัน

0:14:28.734,0:14:30.150
และสิ่งอื่นๆ อีกมากมาย

0:14:30.150,0:14:31.484
วิสัยทัศน์ของผมก็คือ

0:14:31.484,0:14:34.946
ก็เหมือนที่นักวิทยาศาสตร์ทุกคนรู้จักคำว่า [br]"อะตอม"

0:14:34.946,0:14:36.913
รู้ว่าสสารประกอบด้วยอะตอม

0:14:36.913,0:14:38.397
นักวิทยาศาสตร์ทุกคนจะรู้จักคำศัพท์อย่าง

0:14:38.397,0:14:40.741
"เมฆ"[br]การพูดว่า "ใช่ แล้วก็"

0:14:40.741,0:14:43.820
และวิทยาศาสตร์จะสร้างสรรค์ขึ้นกว่านี้มาก

0:14:43.820,0:14:46.824
จะมีการค้นพบที่ไม่คาดฝันอีกมากมาย

0:14:46.824,0:14:49.360
เพื่อประโยชน์สำหรับเราทุกคน

0:14:49.360,0:14:51.576
และมันจะมีความสนุกขึ้นอีกมากด้วย

0:14:51.576,0:14:54.166
และที่ผมจะขอจากพวกคุณให้จำไปจากการบรรยายนี้

0:14:54.166,0:14:56.862
ก็คือ ครั้งหน้าที่คุณได้เผชิญ

0:14:56.862,0:14:58.588
กับปัญหาที่คุณไม่สามารถแก้ได้

0:14:58.588,0:15:01.180
ในการงาน หรือในชีวิต

0:15:01.180,0:15:03.056
คุณใช้คำนี้ เรียกสิ่งที่คุณจะเจอได้:

0:15:03.056,0:15:04.233
เมฆ

0:15:04.233,0:15:05.766
และคุณสามารถผ่านเข้าไปในเมฆ

0:15:05.766,0:15:07.174
ไม่ใช่ตัวคนเดียว แต่ไปด้วยกัน

0:15:07.174,0:15:09.212
กับใครสักคนที่คอยสนับสนุน

0:15:09.212,0:15:11.260
และพูดว่า "ใช่ แล้วก็" ต่อความคิดของคุณ

0:15:11.260,0:15:13.577
และช่วยคุณพูดว่า "ใช่ แล้วก็" [br]ต่อความคิดของคุณเอง

0:15:13.577,0:15:15.464
เพื่อที่จะเพิ่มโอกาส

0:15:15.464,0:15:17.190
เมื่อผ่านก้อนปุยเมฆแล้ว

0:15:17.190,0:15:18.688
คุณจะพบกับวินาทีแห่งความสงบ

0:15:18.688,0:15:20.491
ที่ซึ่งคุณได้เห็นแสงแวบแรก

0:15:20.491,0:15:23.741
จากการค้นพบเหนือความคาดฝัน

0:15:23.741,0:15:26.465
ซี ของคุณ

0:15:26.465,0:15:28.785
ขอบคุณครับ

0:15:28.785,0:15:32.785
(เสียงปรบมือ)