1
00:00:00,591 --> 00:00:04,471
Saya telah habiskan 
sepanjang hidup saya

2
00:00:04,471 --> 00:00:08,878
sama ada berada di sekolah,
dalam perjalanan ke sekolah,

3
00:00:08,878 --> 00:00:12,643
atau bercakap tentang
apa yang berlaku di sekolah.

4
00:00:12,643 --> 00:00:15,042
Ibu bapa saya ialah pendidik,

5
00:00:15,042 --> 00:00:17,984
Datuk nenek sebelah ibu saya 
ialah pendidik,

6
00:00:17,984 --> 00:00:21,922
dan sepanjang 40 tahun yang lalu
saya juga seorang pendidik.

7
00:00:21,922 --> 00:00:24,712
Jelasnya, 
sepanjang tahun tersebut

8
00:00:24,712 --> 00:00:28,228
saya berpeluang melihat 
reformasi pendidikan

9
00:00:28,228 --> 00:00:30,059
dari sudut-sudut pandangan
yang berbeza.

10
00:00:30,059 --> 00:00:32,013
Sesetengah daripada reformasi itu 
adalah baik.

11
00:00:32,013 --> 00:00:34,282
Sesetengah daripadanya 
tidak begitu baik.

12
00:00:34,282 --> 00:00:36,479
Kita tahu kenapa budak-budak
tercicir dari sekolah.

13
00:00:36,479 --> 00:00:37,958
Kita tahu kenapa budak-budak
tidak mahu belajar.

14
00:00:37,958 --> 00:00:40,813
Sama ada kemiskinan, 
kehadiran yang rendah,

15
00:00:40,813 --> 00:00:44,889
pengaruh negatif rakan sebaya.
Kita tahu kenapa.

16
00:00:44,889 --> 00:00:47,235
Tapi, salah satu perkara
yang kita tidak pernah bincangkan

17
00:00:47,235 --> 00:00:49,476
atau kita jarang bincangkan

18
00:00:49,476 --> 00:00:53,745
ialah nilai dan kepentingan
perhubungan manusia.

19
00:00:53,745 --> 00:00:56,078
Perhubungan.

20
00:00:56,078 --> 00:00:59,675
James Comer kata, 
tiada pembelajaran yang bermakna

21
00:00:59,675 --> 00:01:02,470
boleh berlaku tanpa
perhubungan yang bermakna.

22
00:01:02,470 --> 00:01:05,247
George Washington Carver kata,
semua pembelajaran

23
00:01:05,247 --> 00:01:09,354
merupakan pemahaman perhubungan.

24
00:01:09,354 --> 00:01:11,750
Setiap orang di dalam bilik ini
pernah terpengaruh oleh

25
00:01:11,750 --> 00:01:14,203
seorang guru atau orang dewasa.

26
00:01:14,203 --> 00:01:19,516
Selama bertahun-tahun,
saya melihat banyak orang mengajar.

27
00:01:19,516 --> 00:01:22,899
Saya pernah melihat yang terbaik dan
saya pernah melihat antara yang terburuk.

28
00:01:22,899 --> 00:01:24,720
Seorang rakan sekerja 
pernah beritahu saya,

29
00:01:24,720 --> 00:01:26,929
"Mereka tidak membayar saya
untuk menyukai budak-budak ini.

30
00:01:26,929 --> 00:01:29,002
Mereka membayar saya
untuk mengajar.

31
00:01:29,002 --> 00:01:30,300
Budak-budak patut mempelajarinya.

32
00:01:30,300 --> 00:01:33,929
Saya patut mengajarnya. Mereka patut
mempelajarinya. Habis cerita."

33
00:01:33,929 --> 00:01:35,819
Saya beritahu dia,

34
00:01:35,819 --> 00:01:39,307
"Budak-budak tidak akan belajar
daripada orang yang mereka tidak suka."

35
00:01:39,307 --> 00:01:47,331
(Gelak ketawa)
(Tepukan)

36
00:01:47,331 --> 00:01:50,625
Dia kata,
"Semuanya karut belaka."

37
00:01:50,625 --> 00:01:53,865
Saya beritahu dia,
"Tahun ini akan menjadi panjang

38
00:01:53,865 --> 00:01:56,086
dan sukar bagi awak, sayang."

39
00:01:56,086 --> 00:01:58,383
Sememangnya ia begitu.
Sesetengah orang rasa

40
00:01:58,383 --> 00:02:01,346
bahawa sama ada anda memang tahu
menjalinkan perhubungan atau tidak.

41
00:02:01,346 --> 00:02:02,970
bahawa sama ada anda memang tahu
menjalinkan perhubungan atau tidak.

42
00:02:02,970 --> 00:02:05,174
Bagi saya,
Stephen Covey adalah betul.

43
00:02:05,174 --> 00:02:08,716
Dia kata, anda hanya perlu lakukan
beberapa perkara yang mudah,

44
00:02:08,716 --> 00:02:11,022
seperti memahami orang 
dan bukannya difahami orang,

45
00:02:11,022 --> 00:02:13,263
seperti memahami orang 
dan bukannya difahami orang,

46
00:02:13,263 --> 00:02:16,366
perkara yang mudah 
seperti meminta maaf.

47
00:02:16,366 --> 00:02:17,453
Anda pernah berfikir tentangnya?

48
00:02:17,453 --> 00:02:21,092
Minta maaf daripada budak-budak,
mereka akan terperanjat.

49
00:02:21,092 --> 00:02:23,522
Saya pernah mengajarkan 
topik nisbah di kelas.

50
00:02:23,522 --> 00:02:27,446
Saya tidak pandai dalam matematik,
tapi saya mengusahakannya.

51
00:02:27,446 --> 00:02:30,520
Apabila saya balik dan
membaca edisi guru itu,

52
00:02:30,520 --> 00:02:33,817
saya dapati seluruh pelajaran itu
adalah salah. (Gelak ketawa)

53
00:02:33,817 --> 00:02:35,774
Saya kembali ke kelas itu
pada keesokan hari dan kata,

54
00:02:35,774 --> 00:02:38,224
"Dengar, semua,
cikgu mahu minta maaf.

55
00:02:38,224 --> 00:02:42,002
Seluruh pelajaran itu adalah salah.
Cikgu minta maaf."

56
00:02:42,002 --> 00:02:43,380
Mereka kata,
"Tak apa, Puan Pierson.

57
00:02:43,380 --> 00:02:45,843
Cikgu amat teruja,
kami akan biarkan saja."

58
00:02:45,843 --> 00:02:50,950
(Gelak ketawa)
(Tepukan)

59
00:02:50,950 --> 00:02:54,708
Saya pernah kendalikan kelas
yang sangat lemah,

60
00:02:54,708 --> 00:02:58,554
begitu lemah dari segi akademik
sehingga saya menangis.

61
00:02:58,554 --> 00:03:01,506
Saya tertanya-tanya, bagaimana saya
bimbing kumpulan ini selama 9 bulan

62
00:03:01,506 --> 00:03:03,453
Saya tertanya-tanya, bagaimana saya
bimbing kumpulan ini selama 9 bulan

63
00:03:03,453 --> 00:03:06,477
dari tahap itu ke tahap yang sepatutnya?

64
00:03:06,477 --> 00:03:09,331
Ia sukar.
Ia sangat sukar.

65
00:03:09,331 --> 00:03:12,703
Bagaimana saya naikkan 
harga diri seorang budak

66
00:03:12,703 --> 00:03:15,646
dan pencapaian akademik dia
pada masa yang sama?

67
00:03:15,646 --> 00:03:17,792
Pada suatu tahun,
saya ada satu idea yang bagus.

68
00:03:17,792 --> 00:03:19,637
Saya beritahu semua pelajar saya,

69
00:03:19,637 --> 00:03:23,170
"Kamu telah dipilih untuk
berada di dalam kelas cikgu

70
00:03:23,170 --> 00:03:24,826
kerana cikgu ialah guru terbaik

71
00:03:24,826 --> 00:03:26,373
dan kamu ialah pelajar terbaik,

72
00:03:26,373 --> 00:03:27,817
mereka meletakkan kita bersama

73
00:03:27,817 --> 00:03:30,986
agar kita boleh tunjukkan kepada semua orang
bagaimana untuk lakukannya."

74
00:03:30,986 --> 00:03:33,291
Salah seorang pelajar tanya,
"Betul?"

75
00:03:33,291 --> 00:03:35,092
(Gelak ketawa)

76
00:03:35,092 --> 00:03:38,342
Saya kata, "Betul. Kita mesti
tunjukkan kepada kelas-kelas lain

77
00:03:38,342 --> 00:03:40,677
bagaimana untuk lakukannya,
jadi semasa kita berjalan di dewan,

78
00:03:40,677 --> 00:03:43,406
orang lain akan perhatikan kita,
jadi kamu tidak boleh membuat bising.

79
00:03:43,406 --> 00:03:46,460
Kamu cuma berjalan mendada."

80
00:03:46,460 --> 00:03:49,228
Dan saya berikan mereka cogan kata,
"Saya orang penting.

81
00:03:49,228 --> 00:03:50,593
Saya orang penting 
semasa saya datang.

82
00:03:50,593 --> 00:03:52,717
Saya akan jadi orang yang lebih penting
apabila saya pergi.

83
00:03:52,717 --> 00:03:54,710
Saya bersemangat, 
dan saya kuat.

84
00:03:54,710 --> 00:03:57,400
Saya patut mendapat pendidikan
yang saya dapat di sini.

85
00:03:57,400 --> 00:03:59,637
Saya mahu lakukan banyak perkara,
saya mahu membuat orang kagum,

86
00:03:59,637 --> 00:04:01,326
saya mahu pergi ke banyak tempat."

87
00:04:01,326 --> 00:04:04,336
Dan mereka jerit, "Ya!"

88
00:04:04,336 --> 00:04:05,757
Jika anda selalu bercakap tentangnya, 
ia akan menjadi sebahagian daripada anda.

89
00:04:05,757 --> 00:04:09,523
Jika anda selalu bercakap tentangnya, 
ia akan menjadi sebahagian daripada anda.

90
00:04:09,523 --> 00:04:15,560
Dan... 
(Tepukan)

91
00:04:15,560 --> 00:04:19,607
Saya berikan sebuah ujian,
20 soalan.

92
00:04:19,607 --> 00:04:22,317
Seorang pelajar salah 18 soalan.

93
00:04:22,317 --> 00:04:27,529
Saya tandakan "+2" dan satu senyuman besar
di kertas ujian dia.

94
00:04:27,529 --> 00:04:31,276
Dia tanya,
"Puan Pierson, adakah ini F?"

95
00:04:31,276 --> 00:04:33,785
Saya kata, "Ya."

96
00:04:33,785 --> 00:04:37,081
Dia tanya,
"Tapi kenapa cikgu tandakan senyuman?"

97
00:04:37,081 --> 00:04:39,329
Saya kata,
"Kerana kamu semakin baik.

98
00:04:39,329 --> 00:04:43,401
Kamu betul 2 soalan.
Kamu tidak salah kesemuanya."

99
00:04:43,401 --> 00:04:45,201
Saya tanya,
"Setelah kita mengulang kaji,

100
00:04:45,201 --> 00:04:46,820
boleh kamu lakukan 
dengan lebih baik?"

101
00:04:46,820 --> 00:04:49,349
Dia kata, "Ya, cikgu. Saya boleh 
lakukan dengan lebih baik."

102
00:04:49,349 --> 00:04:52,981
Lihatlah,
"-18" menjadikan anda nampak teruk.

103
00:04:52,981 --> 00:04:55,063
"+2" bermakna,
"Saya tidak begitu teruk."

104
00:04:55,063 --> 00:05:00,835
(Gelak ketawa)
(Tepukan)

105
00:05:00,835 --> 00:05:03,976
Selama bertahun-tahun, 
saya nampak mak saya

106
00:05:03,976 --> 00:05:06,810
gunakan masa rehat 
membuat ulang kaji,

107
00:05:06,810 --> 00:05:09,634
membuat lawatan rumah 
pada waktu petang,

108
00:05:09,634 --> 00:05:12,653
membeli sikat, berus, mentega kacang, 
biskut tawar

109
00:05:12,653 --> 00:05:15,387
dan letakkan di dalam lacinya, 
untuk pelajar yang perlukannya,

110
00:05:15,387 --> 00:05:18,616
dan pakaian dan sabun 
untuk pelajar yang berbau busuk.

111
00:05:18,616 --> 00:05:22,323
Agak sukar untuk mengajar 
pelajar yang busuk.

112
00:05:22,323 --> 00:05:24,770
Kadangkala, 
budak-budak agak kejam.

113
00:05:24,770 --> 00:05:27,403
Dia simpan semua itu 
di dalam mejanya.

114
00:05:27,403 --> 00:05:30,523
Banyak tahun kemudian, 
setelah dia bersara,

115
00:05:30,523 --> 00:05:33,545
saya nampak beberapa orang
pelajar yang sama datang

116
00:05:33,545 --> 00:05:35,529
dan beritahu dia, 
"Puan Walker,

117
00:05:35,529 --> 00:05:37,951
puan telah membawa perubahan 
dalam hidup saya.

118
00:05:37,951 --> 00:05:39,280
Puan berjaya lakukannya 
untuk saya.

119
00:05:39,280 --> 00:05:41,319
Puan menyebabkan saya rasa 
saya orang penting,

120
00:05:41,319 --> 00:05:44,878
ketika saya tahu, dalam hati saya, 
saya bukan begitu.

121
00:05:44,878 --> 00:05:46,663
Saya mahu puan 
melihat pencapaian saya."

122
00:05:46,663 --> 00:05:49,955
2 tahun lalu, semasa mak saya 
meninggal dunia pada usia 92,

123
00:05:49,955 --> 00:05:52,788
terdapat banyak bekas pelajar 
di upacara pengebumian dia.

124
00:05:52,788 --> 00:05:55,612
Saya menangis, 
bukan kerana dia sudah tiada,

125
00:05:55,612 --> 00:05:59,280
tapi kerana dia telah meninggalkan 
kesan perhubungan

126
00:05:59,280 --> 00:06:01,788
yang tidak akan hilang.

127
00:06:01,788 --> 00:06:06,314
Bolehkah kita mempunyai 
lebih banyak perhubungan? Sudah tentu.

128
00:06:06,314 --> 00:06:10,991
Adakah anda suka semua pelajar anda? 
Sudah tentu tidak.

129
00:06:10,991 --> 00:06:15,049
Pasti ada pelajar 
yang paling teruk.

130
00:06:15,049 --> 00:06:17,041
(Gelak ketawa)

131
00:06:17,041 --> 00:06:20,139
Pasti. Anda tidak akan suka 
kesemua daripada mereka.

132
00:06:20,139 --> 00:06:23,549
Pelajar-pelajar yang teruk 
wujud atas sebab tertentu.

133
00:06:23,549 --> 00:06:26,483
Ia merupakan hubungan. 
Ia merupakan perhubungan.

134
00:06:26,483 --> 00:06:28,118
Walaupun anda tidak suka 
kesemua daripada mereka,

135
00:06:28,118 --> 00:06:32,230
yang penting, 
jangan biarkan mereka tahu.

136
00:06:32,230 --> 00:06:36,021
Jadi, guru berubah menjadi 
pelakon yang bagus.

137
00:06:36,021 --> 00:06:38,172
Walaupun tidak mahu, 
kita datang juga ke tempat kerja.

138
00:06:38,172 --> 00:06:41,334
Kita mendengar dasar 
yang tidak munasabah,

139
00:06:41,334 --> 00:06:44,515
dan kita tetap mengajar.

140
00:06:44,515 --> 00:06:48,579
Kita tetap mengajar, 
kerana itulah yang kita lakukan.

141
00:06:48,579 --> 00:06:51,729
Mengajar dan belajar 
sepatutnya menggembirakan.

142
00:06:51,729 --> 00:06:54,279
Betapa majunya dunia kita

143
00:06:54,279 --> 00:06:58,029
jika anak-anak kita 
berani mengambil risiko,

144
00:06:58,029 --> 00:06:59,297
berani berfikir,

145
00:06:59,297 --> 00:07:00,790
dan mempunyai 
seorang penyokong?

146
00:07:00,790 --> 00:07:03,255
Setiap anak patut 
mempunyai seorang penyokong,

147
00:07:03,255 --> 00:07:05,465
iaitu orang dewasa yang tidak akan 
putus asa terhadap mereka,

148
00:07:05,465 --> 00:07:08,178
orang yang memahami 
kuasa hubungan,

149
00:07:08,178 --> 00:07:12,093
dan bertegas bahawa 
anak-anak ini lakukan yang terbaik.

150
00:07:12,093 --> 00:07:16,863
Adakah kerja ini sukar? 
Oh, Tuhan, Ya.

151
00:07:16,863 --> 00:07:20,096
Tapi, 
ia tidak mustahil.

152
00:07:20,096 --> 00:07:21,852
Kita boleh lakukannya. 
Kita ialah pendidik.

153
00:07:21,852 --> 00:07:24,136
Kita dilahirkan 
untuk membawa perubahan.

154
00:07:24,136 --> 00:07:25,527
Terima kasih banyak-banyak.

155
00:07:25,527 --> 00:07:30,820
(Tepukan)