0:00:00.877,0:00:03.622
Wracamy do programu[br]rysowania Winstona.

0:00:03.722,0:00:05.851
Dodałam do niego tekst.

0:00:05.951,0:00:08.707
Chcę narysować jednego Winstona

0:00:08.807,0:00:12.863
pod każdym z tytułów, by pokazać go[br]w różnych punktach życia.

0:00:12.963,0:00:15.023
Teraz Winston jest wszędzie.

0:00:15.123,0:00:17.949
Bo współrzędne „faceX” i „faceY”

0:00:18.049,0:00:20.038
to losowe liczby w funkcji.

0:00:20.572,0:00:26.424
A ja mówię komputerowi:[br]„Winstona masz narysować tutaj!”.

0:00:26.524,0:00:30.255
Chcę określać tę pozycję[br]przy każdym wywołaniu funkcji,

0:00:30.355,0:00:32.587
tak jak było z elipsą i prostokątem.

0:00:33.974,0:00:37.941
Chcę mieć Winstona tutaj, tutaj,

0:00:38.041,0:00:40.147
jednego tu, i jeszcze tu.

0:00:40.247,0:00:43.746
Niech nie wyświetlają się[br]losowo, gdy uruchomię funkcję.

0:00:44.768,0:00:49.295
Musimy więc ustalić[br]dla tej funkcji parametry.

0:00:49.395,0:00:53.452
W jej definicji, u góry,

0:00:53.552,0:00:57.701
oraz tu, na dole,[br]gdzie ją wywołujemy.

0:00:57.801,0:01:02.537
Dla funkcji „drawWinston()” [br]mamy „faceX” i „faceY”.

0:01:03.219,0:01:06.060
Każemy używać podanych wartości

0:01:06.160,0:01:09.056
zamiast tych generowanych losowo.

0:01:10.495,0:01:15.023
Zastanówmy się, co umieścić[br]w wywołaniu funkcji.

0:01:15.123,0:01:18.088
Umieszczamy Winstona[br]pod każdą wizytówką,

0:01:18.188,0:01:21.432
więc niech „x” i „y” każdego Winstona

0:01:21.532,0:01:24.706
odzwierciedla liczby[br]w punktach „text()”.

0:01:24.806,0:01:28.189
Może „y” dajmy 10 pikseli niżej.

0:01:28.289,0:01:32.601
Pierwszy Winston będzie na 10,30,

0:01:32.701,0:01:37.338
następny na 200, 230...

0:01:37.438,0:01:41.030
10, 230... i 200, 230.

0:01:41.130,0:01:45.093
Jak ze współrzędnymi tekstu,[br]dodaję 10 do każdego „y”,

0:01:45.193,0:01:47.635
bo chcę obniżyć rysunek.

0:01:49.551,0:01:51.502
Winston się nie ruszył.

0:01:51.602,0:01:55.186
Nie powiedzieliśmy funkcji

0:01:55.286,0:01:59.768
o parametrach, więc używa[br]wartości losowych.

0:01:59.868,0:02:04.017
Żeby powiedzieć funkcji:[br]„Podamy ci informacje”,

0:02:04.117,0:02:09.032
musimy w nawiasach wpisać[br]nazwy parametrów.

0:02:09.133,0:02:11.750
Nazwiemy je „faceX” i „faceY”,

0:02:12.596,0:02:14.745
rozdzielimy przecinkiem.

0:02:14.845,0:02:17.322
Nazywamy je tak,

0:02:17.422,0:02:20.805
bo będziemy się do nich[br]odnosić wewnątrz funkcji.

0:02:20.905,0:02:23.801
Nie trzeba zmieniać[br]reszty programu.

0:02:24.819,0:02:29.072
Ale nadal bez zmian:[br]Winstonów wszędzie pełno!

0:02:29.172,0:02:31.539
U góry funkcji zobaczymy,

0:02:31.639,0:02:35.573
że w „faceX” i „faceY”[br]wciąż pojawiają się wartości losowe.

0:02:35.673,0:02:38.987
Musimy skasować te wiersze...

0:02:41.747,0:02:46.718
Teraz „faceX” i „faceY”[br]wchodzą do funkcji,

0:02:46.818,0:02:50.062
która używa[br]podanych przez nas wartości.

0:02:50.162,0:02:53.824
Źle ustawiłam Winstona,

0:02:53.924,0:02:59.188
bo zapomniałam, że tekst pozycjonujemy[br]względem lewego górnego rogu,

0:02:59.288,0:03:01.556
a twarz - względem środka.

0:03:01.656,0:03:06.479
Muszę więc trochę[br]pokombinować z cyferkami.

0:03:06.781,0:03:09.637
Przesunę „x”, daleko...

0:03:09.737,0:03:12.841
i to tutaj. Nasz bobasek...

0:03:12.941,0:03:14.676
Przejdziemy tutaj...

0:03:14.776,0:03:18.448
i wprowadzimy to do funkcji.

0:03:18.548,0:03:22.570
Nie muszę zmieniać[br]definicji funkcji.

0:03:22.670,0:03:25.519
Zawsze przyjmie wartości,[br]które wprowadzimy.

0:03:25.619,0:03:28.592
Jak z elipsą i prostokątem.

0:03:28.692,0:03:33.461
Umiejscowiłam Winstona,[br]ale jest za duży.

0:03:33.561,0:03:35.666
Nakłada się na inne, nie pasuje.

0:03:35.766,0:03:39.072
Kod rysowania umieściłam w funkcji,

0:03:39.172,0:03:42.563
mogę więc zmienić[br]rozmiar Winstonów,

0:03:42.663,0:03:45.532
zmieniając jeden wiersz kodu[br]rysujący elipsę.

0:03:45.632,0:03:50.829
Zróbmy może 190...[br]Winston przechodzi na dietę!

0:03:50.929,0:03:54.057
Będzie pasował lepiej.

0:03:54.157,0:03:55.961
Mogę tak robić dalej,

0:03:56.061,0:03:59.026
żeby się tu zmieścił.

0:04:01.112,0:04:02.137
Super!

0:04:02.880,0:04:06.363
Powtórzmy, co robi program.

0:04:06.463,0:04:09.150
Definiuje funkcję „drawWinston”

0:04:09.250,0:04:12.215
i mówi, że funkcja przyjmuje[br]dwie wartości

0:04:12.315,0:04:14.931
określone jako „faceX” i „faceY”.

0:04:15.031,0:04:20.226
Są to zmienne, których możemy[br]używać wszędzie w funkcji,

0:04:20.326,0:04:23.221
tak jak było ze zmiennymi[br]określanymi u góry.

0:04:24.405,0:04:29.344
Po zdefiniowaniu funkcji[br]przywołujemy ją, gdy chcemy;

0:04:29.444,0:04:31.232
możemy wprowadzać wartości,

0:04:31.332,0:04:33.809
a ona będzie ich używać.

0:04:34.861,0:04:37.292
Już wiecie, jak świetne są funkcje.

0:04:37.392,0:04:40.938
Przydają się, gdy chcemy[br]używać jakiegoś kodu wiele razy.

0:04:41.038,0:04:43.519
Podajemy parametry,[br]mówiąc komputerowi:

0:04:43.619,0:04:46.627
„Zmień coś w tym programie,[br]dostosuj go”.

0:04:46.727,0:04:49.672
Jak przepis kulinarny.[br]Macie ogólne instrukcje,

0:04:49.772,0:04:53.082
a gdy przyjdzie nakarmić[br]4 Winstonów zamiast jednego,

0:04:53.182,0:04:58.028
nie trzeba pisać przepisu od nowa,[br]wystarczy pomnożyć wszystko przez 4.

0:04:58.128,0:05:02.486
Możecie już wymyślać przepisy[br]do swoich kodów. Pycha!