WEBVTT

00:00:00.877 --> 00:00:06.001
დავუბრუნდეთ ჩვენს სახატავ პროგრამას.
დღეს აქ ტექსტს დავამატებთ.

00:00:06.001 --> 00:00:10.552
ახლა მინდა ყოველი ვინსტონი
წარწერის ქვეშ მოვათავსო

00:00:10.552 --> 00:00:13.210
მისი ცხოვრების
სხვადასხვა ეტაპები რომ გამოჩნდეს.

00:00:13.210 --> 00:00:15.747
ალხა ვინსტონი ყველგანაა

00:00:15.747 --> 00:00:20.449
ეს იმიტომ, რომ ჩვენ faceX-სა და faceY-ს
შემთხვევითად ვირჩევთ შიგნით ფუნქციაში

00:00:20.449 --> 00:00:26.714
ჩვენ კი გვინდა ზუსტი ადგილი მივუთითოთ,
სადაც ვინსტონი უნდა დაიხატოს

00:00:26.714 --> 00:00:30.316
ყოველ ჯერზე, როცა ამ ფუნქციას გამოვიძახებ,
მინდა შემეძლოს ადგილის მითითება

00:00:30.316 --> 00:00:33.908
ისევე, როგორც 
ellipse()-ისა და rect()-ის შემთხვევაში

00:00:34.048 --> 00:00:40.460
ვინსტონი მინდა დავსვა აქ, აქ, 
ერთი აქ და ერთი ვინსტონიც აქ

00:00:40.460 --> 00:00:44.023
აღარ მინდა ის შემთხვევით ადგილას დაიხატოს
ყოველ ჯერზე, როცა ფუნქციას ვიძახებ

00:00:44.113 --> 00:00:48.882
ამისთვის ფუნქციას
უნდა მივუთითოთ პარამეტრები

00:00:48.882 --> 00:00:52.811
ორივე პარამეტრი უნდა მივუთითოთ
ჩვენი ფუნქციის აღწერაში აი აქ, ზემოთ

00:00:52.811 --> 00:00:57.302
და გადავცეთ შესაბამისი მნიშვნელობები აქ,
ქვემოთ, სადაც ვიძახებთ.

00:00:57.302 --> 00:01:02.210
drawWinston()-ს გადავცემთ
faceX-სა და faceY-ს

00:01:02.210 --> 00:01:09.058
ეს მნიშვნელობები ფუნქციამ უნდა გამოიყენოს
შემთხვევითების მაგივრად.

00:01:09.058 --> 00:01:14.657
ახლა ვიფიქროთ, რა უნდა გადავცეთ
ფუნქციის გამოძახებისას, ქვემოთ

00:01:14.657 --> 00:01:18.441
ჩვენ ვსვამთ ვინსტონს ყოველი წარწერის ქვეშ

00:01:18.441 --> 00:01:24.491
ასე რომ გადაცემული x და y იმის მსგავსი
უნდა იყოს, რაც text()-ს გადავეცით

00:01:24.491 --> 00:01:28.196
შეიძლება y 10 პიქსელით დაბლა ავიღოთ

00:01:28.196 --> 00:01:32.166
ეს იქნება 10 და 30

00:01:32.166 --> 00:01:37.091
ეს კი 200 და 230

00:01:37.091 --> 00:01:39.671
10 და 230

00:01:39.671 --> 00:01:40.901
200 და 230

00:01:40.901 --> 00:01:44.863
იგივე რიცხვებს ვიღებ, რაც წარწერების
კოორდინატები, ოღონდ ყოველ y-ს 10-ს ვუმატებ

00:01:44.863 --> 00:01:47.405
იმიტომ რომ მინდა, რომ ოდნავ დაბლა დავხატო

00:01:49.985 --> 00:01:52.451
ვინსტონი არ გადაწეულა

00:01:52.451 --> 00:01:57.017
ზემოთ აღწერილი ფუნქციისთვის არ გვითქვამს,
რომ პარამეტრებს გადავცემთ

00:01:57.017 --> 00:01:59.177
და ის ისევ შემთხვევით რიცხვებს იყენებს

00:01:59.177 --> 00:02:03.603
იმისთვის, რომ ფუნქციამ გაიგოს,
რომ პარამეტრებს გადავცემ

00:02:03.603 --> 00:02:08.398
პარამეტრებს ამ ფრჩხილებში
სახელები უნდა დავარქვათ.

00:02:08.398 --> 00:02:14.106
დავარქვათ მათ faceX და faceY,
შუაში მძიმე

00:02:14.106 --> 00:02:20.704
ეს სახელები იმიტომ ავარჩიეთ,
რომ ამავე სახელებს ფუნქციაში ვიყენებთ

00:02:20.704 --> 00:02:23.472
ასე კოდის თავიდან დაწერა არ მოგვიწევს.

00:02:23.472 --> 00:02:28.813
მაგრამ ისევ არაფერი შეცვილია,
ვინსტონი ისევ იქვეა.

00:02:28.813 --> 00:02:31.353
თუ ფუნციის სულ ზედა ნაწილს ჩახედავთ

00:02:31.353 --> 00:02:35.263
ნახავთ, რომ faceX-სა და faceY-ს
შემთხვევით მნიშვნელობებს ვანიჭებთ.

00:02:35.263 --> 00:02:38.793
უბრალოდ ეს ხაზები უნდა წავშალოთ

00:02:38.793 --> 00:02:45.457
ახლა faceX-ისა და faceY-ის
მნიშვნელობები ფუნქციას გადაეცემა

00:02:45.457 --> 00:02:49.581
და ეს ის მნიშვნელობებია,
რომლებით აქ მივუთითეთ.

00:02:49.581 --> 00:02:52.501
ვინსტონი მთლად სწორ ადგილებში ვერ დავსვი

00:02:52.501 --> 00:02:58.832
დამავიწყდა, რომ წარწერის ადგილი
განისაზღვრება ზედა მარცხენა კუთხით

00:02:58.832 --> 00:03:00.942
ხოლო სახის ადგილი - ცენტრის მიხედვით

00:03:02.661 --> 00:03:06.383
უნდა შევცალო ჩემი რიცხები აქ

00:03:06.383 --> 00:03:12.608
x საკმაოდ უნდა შევცვალო,
ეს კი აქ დავსვა

00:03:12.608 --> 00:03:18.028
ვცვლი იმ მნიშვნელობები,
რომლებსაც ფუნქციას გადავცემთ

00:03:18.028 --> 00:03:22.518
ფუნქციის აღწერა არ არის შესაცვლელი

00:03:22.518 --> 00:03:25.758
ის იმ მნიშვნელობებს იღებს,
რომელსაც ჩვენ გადავცემთ.

00:03:25.758 --> 00:03:28.388
ისივე, როგორც ellipse() და rect()

00:03:28.388 --> 00:03:33.348
ადგილი ავარჩიე, მაგრამ ახლა შევამჩნიე,
რომ ვინსტონი ზედმეტად დიდია

00:03:33.348 --> 00:03:35.756
ვინსტონები ერთმანეთს ედება
და ეკრანზე არ ეტევა

00:03:35.756 --> 00:03:39.019
მას ხატავს კოდი, რომელიც
ამ ფუნქციაში მოვათავსე

00:03:39.019 --> 00:03:42.374
შემიძლია ყველა ვინსტონის ზომა
ერთად შევცვალო

00:03:42.374 --> 00:03:45.439
ამისთვის მხოლოდ იმ ხაზის შეცვლაა
საჭირო, რომელიც ელიპსს ხატავს

00:03:45.439 --> 00:03:50.626
თუ მათ შევცვლით, ვთქვათ, 190-ით,
ვინსტონი გახდება 190-ჯერ

00:03:50.626 --> 00:03:54.844
ახლა ის უკეთ ეტევა

00:03:54.844 --> 00:03:59.232
შემიძლია გავაგრძელო, რათა ვინსტონი
მთლიანად შიგნით მოვათავსო.

00:03:59.232 --> 00:04:01.902
მშვენიერი

00:04:01.902 --> 00:04:06.071
შევაჯამოთ.
რას აკეთებს ეს კოდი:

00:04:06.071 --> 00:04:08.531
ის განსაზღვრავს ფუნქციას drawWinston()

00:04:08.531 --> 00:04:14.673
და ამბობს, რომ ის ორ მნიშვნელობას იღებს -
faceX-სა და faceY-ს

00:04:14.673 --> 00:04:19.949
ეს მნიშვნელობები შემოდიან როგორც ცვლადები,
რომლებიც ფუნქციაში შეგვიძლია გამოვიყენოთ

00:04:19.949 --> 00:04:23.055
ისევე, როგორც ცვლადები,
რომლებსაც ზემოთ გამოვაცხადეთ

00:04:23.055 --> 00:04:29.113
და შემდეგ ამ ფუნქციას ვიძახებთ ნებისმიერ
დროს, მას შემდეგ რაც გამოვაცხადებთ

00:04:29.113 --> 00:04:33.711
შეგვიძლია მას განსხვავებული
მნიშვნელობები გადავცეთ

00:04:33.711 --> 00:04:37.650
თქვენ ნახეთ, რა კარგ
საშუალებებს გვაძლევენ ფუნქციები

00:04:37.650 --> 00:04:42.509
შეგვიძლია დავწეროთ ისეთი კოდი,
რომლის ბევრჯერ გამოყენება კარგი იქნება

00:04:42.509 --> 00:04:46.460
ასევე შეგვიძლია გამოვიყენოთ პარამეტრები,
რაღაცების შეცვლა რომ შეგვეძლოს

00:04:46.460 --> 00:04:49.405
ეს რეცეპტს ჰგავს.
გვაქვს ზოგადი ისნტრუქციები

00:04:49.405 --> 00:04:52.880
და თუკი მიხვდით, რომ უცებ ოთხი ვინსტონის
კვება გახდა საჭირო ერთის მაგივრად

00:04:52.880 --> 00:04:55.941
არ მოგიწევთ თავიდან დაიწყოთ,
უბრალოდ შეცვლით საწყის ინსტრუქციებს

00:04:55.941 --> 00:04:57.632
და ყველაფერს ოთხზე გაამრავლებთ

00:04:57.632 --> 00:05:02.205
ახლა შეგიძლია იფიქროთ
თქვენს კოდზე როგორც რეცეპტზე