1
00:00:00,877 --> 00:00:06,001
დავუბრუნდეთ ჩვენს სახატავ პროგრამას.
დღეს აქ ტექსტს დავამატებთ.

2
00:00:06,001 --> 00:00:10,552
ახლა მინდა ყოველი ვინსტონი
წარწერის ქვეშ მოვათავსო

3
00:00:10,552 --> 00:00:13,210
მისი ცხოვრების
სხვადასხვა ეტაპები რომ გამოჩნდეს.

4
00:00:13,210 --> 00:00:15,747
ალხა ვინსტონი ყველგანაა

5
00:00:15,747 --> 00:00:20,449
ეს იმიტომ, რომ ჩვენ faceX-სა და faceY-ს
შემთხვევითად ვირჩევთ შიგნით ფუნქციაში

6
00:00:20,449 --> 00:00:26,714
ჩვენ კი გვინდა ზუსტი ადგილი მივუთითოთ,
სადაც ვინსტონი უნდა დაიხატოს

7
00:00:26,714 --> 00:00:30,316
ყოველ ჯერზე, როცა ამ ფუნქციას გამოვიძახებ,
მინდა შემეძლოს ადგილის მითითება

8
00:00:30,316 --> 00:00:33,908
ისევე, როგორც 
ellipse()-ისა და rect()-ის შემთხვევაში

9
00:00:34,048 --> 00:00:40,460
ვინსტონი მინდა დავსვა აქ, აქ, 
ერთი აქ და ერთი ვინსტონიც აქ

10
00:00:40,460 --> 00:00:44,023
აღარ მინდა ის შემთხვევით ადგილას დაიხატოს
ყოველ ჯერზე, როცა ფუნქციას ვიძახებ

11
00:00:44,113 --> 00:00:48,882
ამისთვის ფუნქციას
უნდა მივუთითოთ პარამეტრები

12
00:00:48,882 --> 00:00:52,811
ორივე პარამეტრი უნდა მივუთითოთ
ჩვენი ფუნქციის აღწერაში აი აქ, ზემოთ

13
00:00:52,811 --> 00:00:57,302
და გადავცეთ შესაბამისი მნიშვნელობები აქ,
ქვემოთ, სადაც ვიძახებთ.

14
00:00:57,302 --> 00:01:02,210
drawWinston()-ს გადავცემთ
faceX-სა და faceY-ს

15
00:01:02,210 --> 00:01:09,058
ეს მნიშვნელობები ფუნქციამ უნდა გამოიყენოს
შემთხვევითების მაგივრად.

16
00:01:09,058 --> 00:01:14,657
ახლა ვიფიქროთ, რა უნდა გადავცეთ
ფუნქციის გამოძახებისას, ქვემოთ

17
00:01:14,657 --> 00:01:18,441
ჩვენ ვსვამთ ვინსტონს ყოველი წარწერის ქვეშ

18
00:01:18,441 --> 00:01:24,491
ასე რომ გადაცემული x და y იმის მსგავსი
უნდა იყოს, რაც text()-ს გადავეცით

19
00:01:24,491 --> 00:01:28,196
შეიძლება y 10 პიქსელით დაბლა ავიღოთ

20
00:01:28,196 --> 00:01:32,166
ეს იქნება 10 და 30

21
00:01:32,166 --> 00:01:37,091
ეს კი 200 და 230

22
00:01:37,091 --> 00:01:39,671
10 და 230

23
00:01:39,671 --> 00:01:40,901
200 და 230

24
00:01:40,901 --> 00:01:44,863
იგივე რიცხვებს ვიღებ, რაც წარწერების
კოორდინატები, ოღონდ ყოველ y-ს 10-ს ვუმატებ

25
00:01:44,863 --> 00:01:47,405
იმიტომ რომ მინდა, რომ ოდნავ დაბლა დავხატო

26
00:01:49,985 --> 00:01:52,451
ვინსტონი არ გადაწეულა

27
00:01:52,451 --> 00:01:57,017
ზემოთ აღწერილი ფუნქციისთვის არ გვითქვამს,
რომ პარამეტრებს გადავცემთ

28
00:01:57,017 --> 00:01:59,177
და ის ისევ შემთხვევით რიცხვებს იყენებს

29
00:01:59,177 --> 00:02:03,603
იმისთვის, რომ ფუნქციამ გაიგოს,
რომ პარამეტრებს გადავცემ

30
00:02:03,603 --> 00:02:08,398
პარამეტრებს ამ ფრჩხილებში
სახელები უნდა დავარქვათ.

31
00:02:08,398 --> 00:02:14,106
დავარქვათ მათ faceX და faceY,
შუაში მძიმე

32
00:02:14,106 --> 00:02:20,704
ეს სახელები იმიტომ ავარჩიეთ,
რომ ამავე სახელებს ფუნქციაში ვიყენებთ

33
00:02:20,704 --> 00:02:23,472
ასე კოდის თავიდან დაწერა არ მოგვიწევს.

34
00:02:23,472 --> 00:02:28,813
მაგრამ ისევ არაფერი შეცვილია,
ვინსტონი ისევ იქვეა.

35
00:02:28,813 --> 00:02:31,353
თუ ფუნციის სულ ზედა ნაწილს ჩახედავთ

36
00:02:31,353 --> 00:02:35,263
ნახავთ, რომ faceX-სა და faceY-ს
შემთხვევით მნიშვნელობებს ვანიჭებთ.

37
00:02:35,263 --> 00:02:38,793
უბრალოდ ეს ხაზები უნდა წავშალოთ

38
00:02:38,793 --> 00:02:45,457
ახლა faceX-ისა და faceY-ის
მნიშვნელობები ფუნქციას გადაეცემა

39
00:02:45,457 --> 00:02:49,581
და ეს ის მნიშვნელობებია,
რომლებით აქ მივუთითეთ.

40
00:02:49,581 --> 00:02:52,501
ვინსტონი მთლად სწორ ადგილებში ვერ დავსვი

41
00:02:52,501 --> 00:02:58,832
დამავიწყდა, რომ წარწერის ადგილი
განისაზღვრება ზედა მარცხენა კუთხით

42
00:02:58,832 --> 00:03:00,942
ხოლო სახის ადგილი - ცენტრის მიხედვით

43
00:03:02,661 --> 00:03:06,383
უნდა შევცალო ჩემი რიცხები აქ

44
00:03:06,383 --> 00:03:12,608
x საკმაოდ უნდა შევცვალო,
ეს კი აქ დავსვა

45
00:03:12,608 --> 00:03:18,028
ვცვლი იმ მნიშვნელობები,
რომლებსაც ფუნქციას გადავცემთ

46
00:03:18,028 --> 00:03:22,518
ფუნქციის აღწერა არ არის შესაცვლელი

47
00:03:22,518 --> 00:03:25,758
ის იმ მნიშვნელობებს იღებს,
რომელსაც ჩვენ გადავცემთ.

48
00:03:25,758 --> 00:03:28,388
ისივე, როგორც ellipse() და rect()

49
00:03:28,388 --> 00:03:33,348
ადგილი ავარჩიე, მაგრამ ახლა შევამჩნიე,
რომ ვინსტონი ზედმეტად დიდია

50
00:03:33,348 --> 00:03:35,756
ვინსტონები ერთმანეთს ედება
და ეკრანზე არ ეტევა

51
00:03:35,756 --> 00:03:39,019
მას ხატავს კოდი, რომელიც
ამ ფუნქციაში მოვათავსე

52
00:03:39,019 --> 00:03:42,374
შემიძლია ყველა ვინსტონის ზომა
ერთად შევცვალო

53
00:03:42,374 --> 00:03:45,439
ამისთვის მხოლოდ იმ ხაზის შეცვლაა
საჭირო, რომელიც ელიპსს ხატავს

54
00:03:45,439 --> 00:03:50,626
თუ მათ შევცვლით, ვთქვათ, 190-ით,
ვინსტონი გახდება 190-ჯერ

55
00:03:50,626 --> 00:03:54,844
ახლა ის უკეთ ეტევა

56
00:03:54,844 --> 00:03:59,232
შემიძლია გავაგრძელო, რათა ვინსტონი
მთლიანად შიგნით მოვათავსო.

57
00:03:59,232 --> 00:04:01,902
მშვენიერი

58
00:04:01,902 --> 00:04:06,071
შევაჯამოთ.
რას აკეთებს ეს კოდი:

59
00:04:06,071 --> 00:04:08,531
ის განსაზღვრავს ფუნქციას drawWinston()

60
00:04:08,531 --> 00:04:14,673
და ამბობს, რომ ის ორ მნიშვნელობას იღებს -
faceX-სა და faceY-ს

61
00:04:14,673 --> 00:04:19,949
ეს მნიშვნელობები შემოდიან როგორც ცვლადები,
რომლებიც ფუნქციაში შეგვიძლია გამოვიყენოთ

62
00:04:19,949 --> 00:04:23,055
ისევე, როგორც ცვლადები,
რომლებსაც ზემოთ გამოვაცხადეთ

63
00:04:23,055 --> 00:04:29,113
და შემდეგ ამ ფუნქციას ვიძახებთ ნებისმიერ
დროს, მას შემდეგ რაც გამოვაცხადებთ

64
00:04:29,113 --> 00:04:33,711
შეგვიძლია მას განსხვავებული
მნიშვნელობები გადავცეთ

65
00:04:33,711 --> 00:04:37,650
თქვენ ნახეთ, რა კარგ
საშუალებებს გვაძლევენ ფუნქციები

66
00:04:37,650 --> 00:04:42,509
შეგვიძლია დავწეროთ ისეთი კოდი,
რომლის ბევრჯერ გამოყენება კარგი იქნება

67
00:04:42,509 --> 00:04:46,460
ასევე შეგვიძლია გამოვიყენოთ პარამეტრები,
რაღაცების შეცვლა რომ შეგვეძლოს

68
00:04:46,460 --> 00:04:49,405
ეს რეცეპტს ჰგავს.
გვაქვს ზოგადი ისნტრუქციები

69
00:04:49,405 --> 00:04:52,880
და თუკი მიხვდით, რომ უცებ ოთხი ვინსტონის
კვება გახდა საჭირო ერთის მაგივრად

70
00:04:52,880 --> 00:04:55,941
არ მოგიწევთ თავიდან დაიწყოთ,
უბრალოდ შეცვლით საწყის ინსტრუქციებს

71
00:04:55,941 --> 00:04:57,632
და ყველაფერს ოთხზე გაამრავლებთ

72
00:04:57,632 --> 00:05:02,205
ახლა შეგიძლია იფიქროთ
თქვენს კოდზე როგორც რეცეპტზე