WEBVTT

00:00:00.998 --> 00:00:03.001
چرا جهان هستی وجود دارد؟

00:00:03.001 --> 00:00:06.996
چرا وجود دارد؟ - باشه. باشه. (خنده)

00:00:06.996 --> 00:00:09.838
این راز عالم هستی است. جدی باشید.

00:00:09.838 --> 00:00:13.414
چرا دنیایی وجود دارد، چرا ما در آن هستیم،

00:00:13.414 --> 00:00:15.293
و چرا اصلا بجای «هیچ»، چیزی وجود دارد؟

00:00:15.293 --> 00:00:19.939
منظورم این است که این غایی ترین «چرا» است.

00:00:19.939 --> 00:00:22.174
خب، من می خواهم دربارهی راز وجود صحبت کنم،


00:00:22.174 --> 00:00:23.730
معمای وجود،

00:00:23.730 --> 00:00:26.644
اینکه برای روبرو شدن با آن، الان کجای کار هستیم،

00:00:26.644 --> 00:00:28.894
و چرا باید برای ما مهم باشد،

00:00:28.894 --> 00:00:30.810
و امیدوارم این موضوع برای شما مهم باشد.

00:00:30.810 --> 00:00:33.636
«آرتور شوپنهاور» فیلسوف گفته

00:00:33.636 --> 00:00:37.416
آنهایی که در حیرت وجودشان

00:00:37.416 --> 00:00:40.273
و در حیرت وجود جهان هستی نیستند،

00:00:40.273 --> 00:00:41.936
از نظر ذهنی کمبود دارند.

00:00:41.936 --> 00:00:45.883
حالا هرچند این جمله یک مقدار خشن است. (خنده)

00:00:45.883 --> 00:00:47.560
بنابراین پرسشِ وجود به عنوان بلندپایه ترین

00:00:47.560 --> 00:00:49.854
و جالب ترین معما،

00:00:49.854 --> 00:00:52.523
و عمیق ترین و دست نیافتنی ترین پرسشی است

00:00:52.523 --> 00:00:53.583
که انسان پرسیده است.

00:00:53.583 --> 00:00:55.297
این پرسش ذهن اندیشمندان بزرگ را به خودش مشغول کرده است.

00:00:55.297 --> 00:00:56.901
«لودویک ویتگن اشتاین»، که احتمالن


00:00:56.901 --> 00:00:59.231
بزرگترین فیلسوف قرن ۲۰ام است،

00:00:59.231 --> 00:01:01.714
اصلا از اینکه دنیایی وجود دارد در حیرت بود.

00:01:01.714 --> 00:01:05.718
در کتاب «رساله»ی خود و در گزارهی ۴/۶۶ نوشته

00:01:05.718 --> 00:01:08.408
«مساله این نیست که چیزهای این دنیا


00:01:08.408 --> 00:01:09.760
رازآلودند،

00:01:09.760 --> 00:01:12.095
مساله خود، وجود دنیاست.»


00:01:12.095 --> 00:01:14.313
حالا اگر دوست ندارید جمله ی قصار


00:01:14.313 --> 00:01:17.224
یک فیلسوف را بشنوید، به سراغ یک دانشمند می رویم.


00:01:17.224 --> 00:01:19.825
«جان آرشیبالد ویلر» یکی از بزرگترین


00:01:19.825 --> 00:01:21.051
فیزیکدانان قرن ۲۰ام،


00:01:21.051 --> 00:01:22.976
استاد ریچارد فاینمن،

00:01:22.976 --> 00:01:25.636
کسی که عبارت «سیاه چاله» را ابداع کرد،


00:01:25.636 --> 00:01:27.021
او گفته «می خواهم بدانم


00:01:28.406 --> 00:01:29.792
کوانتوم


00:01:29.792 --> 00:01:32.936
و گیتی و هستی چگونه به وجود آمده اند؟»


00:01:32.936 --> 00:01:34.935
و دوست من مارتین آمیس -

00:01:34.935 --> 00:01:37.612
عذر می خوام که در این سخنرانی اسم های زیادی رو به کار می برم،

00:01:37.612 --> 00:01:38.987
بهش عادت کنید -


00:01:38.987 --> 00:01:43.963
دوست عزیز من مارتین آمیس یه روز گفت

00:01:43.963 --> 00:01:47.183
که ما حدودا پنج انیشتن دیگه


00:01:47.183 --> 00:01:49.219
تا پاسخ دادن به این پرسش که جهان از کجا آمده فاصله داریم.


00:01:49.219 --> 00:01:51.200
و من شک ندارم که اینجا در جمع حاضرین

00:01:51.200 --> 00:01:53.387
پنج انیشتین وجود دارد.


00:01:53.387 --> 00:01:54.890
آیا انیشتنای اینجا هست؟ نه؟ نه؟ نه؟

00:01:54.890 --> 00:01:56.052
انیشتین نداشتیم؟ خیلی خب.

00:01:56.052 --> 00:02:00.274
بنابراین این پرسش که چرا بجای «هیچ»، چیزی وجود دارد،

00:02:00.274 --> 00:02:02.242
این پرسش مهم، در تاریخِ خرَد


00:02:02.242 --> 00:02:04.552
قدری دیر مطرح شد.


00:02:04.552 --> 00:02:07.031
تقریبا در اواخر قرن ۱۷ام میلادی بود،


00:02:07.031 --> 00:02:09.993
که یک فیلسوف به نام «لایبنیتز» آن را مطرح کرد،


00:02:09.993 --> 00:02:11.736
یک فرد خیلی باهوش، لایبنیتز،

00:02:11.736 --> 00:02:13.886
که علم حساب را

00:02:13.886 --> 00:02:16.740
بطور مستقل و تقریبا همزمان با اسحاق نیوتن ابداع کرد،

00:02:16.740 --> 00:02:19.342
ولی برای لایبنیتز، که پرسشِ «چرا بجای هیچ، چیزی وجود دارد» را مطرح کرد،

00:02:19.342 --> 00:02:21.535
این موضوع راز بزرگی نبود.


00:02:21.535 --> 00:02:23.931
او در جهان بینی خود یا یک مسیحی ارتودوکس

00:02:23.931 --> 00:02:26.687
بود یا به آن وانمود می کرد.

00:02:26.687 --> 00:02:29.702
و گفته معلوم است که چرا دنیا وجود دارد:

00:02:29.702 --> 00:02:32.164
چون خدا آن را آفریده.

00:02:32.164 --> 00:02:35.449
و خداوند در واقع آن را از هیچ آفریده است.

00:02:35.449 --> 00:02:36.960
خداوند تا این اندازه قدرتمند است.

00:02:36.960 --> 00:02:40.602
او به هیچگونه ماده ای برای ساختن دنیا نیاز نداشته.

00:02:40.602 --> 00:02:42.762
او می تواند دنیا را از هیچ بسازد،

00:02:42.762 --> 00:02:44.236
بوجود آوردن از هیچ.

00:02:44.236 --> 00:02:45.181
راستی این عقیده ای است

00:02:45.181 --> 00:02:48.020
که امروزه بیشتر آمریکایی ها به آن اعتقاد دارند.

00:02:48.020 --> 00:02:49.734
برای آنها عالم هستی هیچ رازی در بر ندارد.

00:02:49.734 --> 00:02:51.302
خداوند آن را بوجود آورده است.


00:02:51.302 --> 00:02:53.888
بیایید آن را در یک معادله قرار دهیم.

00:02:53.888 --> 00:02:56.515
من اسلایدی به همراه ندارم، بنابراین تصورم را برایتان تعریف می کنم،

00:02:56.515 --> 00:02:57.950
پس از قوهی تخیل تان استفاده کنید.

00:02:57.950 --> 00:03:03.804
بنابراین معادله به این صورت خواهد بود
خداوند + هیچ = جهان هستی.

00:03:03.804 --> 00:03:07.118
خب؟ این معادله اوست.

00:03:07.118 --> 00:03:08.851
اما ممکن است شما به خدا باور نداشته باشید.

00:03:08.851 --> 00:03:10.681
ممکن است شما بخاطر تاثیرپذیری از علم

00:03:10.681 --> 00:03:14.015
یا اصلا بدون درنظرگرفتن علم، یک خداناباور باشید،

00:03:14.015 --> 00:03:15.433
و از این معادله خوشتان نیاید.

00:03:15.433 --> 00:03:18.137
راستی، به فرض اینکه این معادله را هم داشته باشیم،

00:03:18.137 --> 00:03:20.039
خداوند + هیچ = دنیای هستی،

00:03:20.039 --> 00:03:21.725
باز هم یک مشکل وجود دارد:

00:03:21.725 --> 00:03:24.759
خودِ خداوند چرا وجود دارد؟

00:03:24.759 --> 00:03:26.962
وجود خدا را نمی توان تنها با منطق ثابت کرد

00:03:26.962 --> 00:03:28.775
مگر اینکه شما به استدلال های فلسفهی وجود اعتقاد داشته باشید،

00:03:28.775 --> 00:03:31.102
که امیدوارم اینطور نباشد، چون آنها استدلال های محکمی نیستند.

00:03:31.102 --> 00:03:34.263
پس این متقاعد کننده است که اگر خدا وجود داشت،

00:03:34.263 --> 00:03:37.413
ممکن بود در این شگفتی باشد که من جاودانی و مقتدر هستم،

00:03:37.413 --> 00:03:39.843
ولی خودم از کجا آمده ام؟

00:03:39.843 --> 00:03:42.013
(خنده)

00:03:42.013 --> 00:03:43.432
از کجا آمده ام؟

00:03:43.432 --> 00:03:46.640
خداوند به زبان رسمی تری صحبت می کند.


00:03:46.640 --> 00:03:48.629
(خنده)

00:03:48.629 --> 00:03:51.677
پس یکی از فرضیه ها این است که خداوند

00:03:51.677 --> 00:03:53.466
از تفکر دربارهی معمای وجود خودش خسته شده بود

00:03:53.466 --> 00:03:56.388
و فقط برای پرت کردن حواس خودش، جهان را آفرید.

00:03:56.388 --> 00:03:58.500
حالا بیایید خداوند را فراموش کنیم.

00:03:58.500 --> 00:03:59.857
اگر خداوند را از معادله بیرون بکشیم، خواهیم داشت:

00:03:59.857 --> 00:04:02.980
_______ + هیچ = جهان هستی.

00:04:02.980 --> 00:04:04.761
حالا اگر شما یک بودایی باشید،

00:04:04.761 --> 00:04:06.505
همین قدر کافی است،

00:04:06.505 --> 00:04:07.686
چون در واقع چیزی که به دست آورده اید این است:

00:04:08.867 --> 00:04:10.050
هیچ = جهان هستی،


00:04:10.050 --> 00:04:11.563
و با استفاده از قانون تقارن عینیت، یعنی

00:04:11.563 --> 00:04:13.918
جهان هستی = هیچ. درسته؟

00:04:13.918 --> 00:04:16.337
و دنیا برای یک بودایی یک «هیچ» بزرگ است.

00:04:16.337 --> 00:04:19.442
یک خلاء کیهانی است.

00:04:19.442 --> 00:04:21.995
حالا ما معتقدیم که چیزهای زیادی در آن وجود دارد

00:04:21.995 --> 00:04:24.560
چرا که برده ی تمایلات مان هستیم.

00:04:24.560 --> 00:04:27.271
اگر بگذاریم خواسته های درونی مان از بین بروند،

00:04:27.271 --> 00:04:30.151
دنیا را به گونه ای که واقعا است، خواهیم دید،

00:04:30.151 --> 00:04:32.131
یک خلاء، هیچ،

00:04:32.131 --> 00:04:34.313
و به حالت شادمان نیروانا خواهیم رفت

00:04:34.313 --> 00:04:36.136
که تعریفش این است:

00:04:36.136 --> 00:04:39.454
به اندازهی کافی جان داشته باشی که از مرگ لذت ببری. (خنده)

00:04:39.454 --> 00:04:41.333
خب، این شیوهی تفکر بودایی هاست.

00:04:41.333 --> 00:04:44.832
ولی من یک غربی هستم و هنوز معمای وجود

00:04:44.832 --> 00:04:46.815
برایم اهمیت دارد، این معادله را داریم

00:04:46.815 --> 00:04:48.423
— + ________

00:04:48.423 --> 00:04:50.581
این موضوع به زودی به قسمت مهم اش خواهد رسید -

00:04:50.581 --> 00:04:53.607
________ + هیچ = جهان هستی.

00:04:53.607 --> 00:04:54.830
چه چیزی را در جای خالی قرار دهیم؟

00:04:54.830 --> 00:04:56.678
چرا از علم کمک نگیریم؟


00:04:56.678 --> 00:05:00.229
علم بهترین راهنمای ما برای رسیدن به واقعیت است،

00:05:00.229 --> 00:05:03.244
و یکی از پایه ای ترین علوم، علم فیزیک است.

00:05:03.244 --> 00:05:06.214
که واقعیت موضوعات را برای ما آشکار می کند،

00:05:06.214 --> 00:05:08.840
چیزی که من TAUFOTU می نامم،

00:05:08.840 --> 00:05:11.830
«واقعی ترین و غایی ترین اسباب دنیا»

00:05:11.830 --> 00:05:14.482
پس شاید علم فیزیک بتواند جای خالی معادلهی ما را پر کند،

00:05:14.482 --> 00:05:19.544
و درواقع از اواخر دههی ۶۰ یا ۷۰ میلادی،

00:05:19.544 --> 00:05:23.207
فیزیکدان ها سعی کردند

00:05:23.207 --> 00:05:26.327
که یک تفسیر کاملا علمی

00:05:26.327 --> 00:05:29.322
از اینکه چطور جهان هستی از هیچ

00:05:29.322 --> 00:05:31.201
به وجود آمده است،

00:05:31.201 --> 00:05:34.281
یک نوسان کوانتومی از هیچ.

00:05:34.281 --> 00:05:36.339
استفان هاوکینگ یکی از همین فیزیک دانان است،

00:05:36.339 --> 00:05:38.645
تازگی ها آلکس ویلنکین،

00:05:38.645 --> 00:05:40.378
و این موضوع تازگی ها توسط

00:05:40.378 --> 00:05:42.571
یک فیزیکدان خبره ی دیگر که دوست من هم هست

00:05:42.571 --> 00:05:45.103
یعنی لارنس کراس معروف شد، او در کتاب خود به نام

00:05:45.103 --> 00:05:47.229
«یک جهان از هیچ»

00:05:47.229 --> 00:05:49.445
و لارنس معتقد است

00:05:49.445 --> 00:05:51.526
که توانسته - راستی او یک خداناباور است -

00:05:51.526 --> 00:05:53.150
او را از این عرصه حذف کند.

00:05:53.150 --> 00:05:55.531
قوانین نظریه ی میدان کوانتومی،

00:05:55.531 --> 00:05:57.432
به روز ترین نظریه های فیزیکی امروز،

00:05:57.432 --> 00:05:58.750
می توانند نشان بدهند که چطور می توان از هیچ،

00:05:58.750 --> 00:06:00.975
بدون فضا، بدون زمان، بدون ماده، از هیچ،

00:06:00.975 --> 00:06:04.420
یک تکه ی کوچک خلاء

00:06:04.420 --> 00:06:06.393
می تواند به وجود بیاد،

00:06:06.393 --> 00:06:08.375
و بعد از آن، با معجزهی تورم،

00:06:08.375 --> 00:06:11.460
تبدیل به جهان عظیم و متنوعی بشود

00:06:11.460 --> 00:06:13.215
که ما در اطرافمان می بینیم.

00:06:13.215 --> 00:06:16.769
درسته، این یک طرح مبتکرانه است.

00:06:16.769 --> 00:06:19.537
خیلی نظری و افسونگر است.

00:06:19.537 --> 00:06:21.865
ولی من با اون مشکل بزرگی دارم،

00:06:21.865 --> 00:06:23.750
و مشکل من این است:

00:06:23.750 --> 00:06:25.221
این دیدگاه یک نگاه شبه مذهبی به موضوع است.

00:06:25.221 --> 00:06:27.217
«لارنس» فکر می کند که یک خداناباور است،

00:06:27.217 --> 00:06:29.965
اما هنوز اسیر دیدگاه مذهبی است.

00:06:29.965 --> 00:06:34.734
او قوانین فیزیکی را مثل فرمان های الهی درنظر می گیرد.

00:06:34.734 --> 00:06:36.784
قوانین نظریه ی میدان کوآنتومی برای او

00:06:36.784 --> 00:06:39.395
مثل فرمان الهی «نور را آفریدیم» است.

00:06:39.395 --> 00:06:43.834
[به عقیده ی او] این قوانین دارای نیرویی هستند

00:06:43.834 --> 00:06:45.941
که می توانند ژرفایی بوجود بیاورند

00:06:45.941 --> 00:06:47.781
که آبستن وجود و هستی باشد.

00:06:47.781 --> 00:06:50.688
آنها می توانند جهانی را از هیچ بوجود آورند.

00:06:50.688 --> 00:06:52.635
اما این نگاه به قوانین فیزیکی

00:06:52.635 --> 00:06:54.108
نگاه ابتدایی و ساده انگارانه ایست، اینطور نیست؟

00:06:54.108 --> 00:06:57.363
ما می دانیم که قوانین فیزیک در واقع

00:06:57.363 --> 00:07:00.407
توضیحات طبقه بندی شده ی الگوها و قوانین

00:07:00.407 --> 00:07:01.612
دنیا هستند.

00:07:01.612 --> 00:07:03.985
آنها خارج از جهان موجود نیستند.

00:07:03.985 --> 00:07:05.965
آنها واقعی نیستند.

00:07:05.965 --> 00:07:07.960
آنها نمی توانند جهانی را

00:07:07.960 --> 00:07:09.278
از هیچ بسازند.

00:07:09.278 --> 00:07:10.809
این یک نگاه خیلی ابتدایی

00:07:10.809 --> 00:07:12.993
به قوانین علمی است.

00:07:12.993 --> 00:07:14.988
و اگر شما حرف من رو باور ندارید

00:07:14.988 --> 00:07:16.790
به «استفان هاوکینز» گوش کنید،

00:07:16.790 --> 00:07:20.825
که نمونه ای از عالم وجود ارائه کرد

00:07:20.825 --> 00:07:21.901
که مستقل بود،

00:07:21.901 --> 00:07:25.539
نیازی به هیچگونه علت خارجی و آفریننده نداشت،

00:07:25.539 --> 00:07:27.267
و بعد از پیشنهاد این نمونه،

00:07:27.267 --> 00:07:29.681
خود «هاوکینگ» اقرار کرد که هنوز سر در گم است.

00:07:29.681 --> 00:07:32.993
او گفت، این نمونه فقط از معادلات تشکیل شده.

00:07:32.993 --> 00:07:35.852
چه چیزی است که در این معادلات آتشی می اندازد

00:07:35.852 --> 00:07:38.774
و جهانی را بوجود می آورد که آنها توضیحش دهند؟

00:07:38.774 --> 00:07:39.907
این موضوع او را متحیر کرده بود،

00:07:39.907 --> 00:07:43.712
پس صرفا معادلات نمی توانند معجزه کنند،

00:07:43.712 --> 00:07:45.850
و معمای هستی را حل کنند.

00:07:45.850 --> 00:07:48.763
وانگهی، حتی اگر بتوانند،

00:07:48.763 --> 00:07:50.586
چرا این مجموعه از معادلات؟

00:07:50.586 --> 00:07:53.150
چرا نظریه ی میدان کوآنتومی

00:07:53.150 --> 00:07:54.850
که شرح دهنده ی گیتی و نیروهایی با تعداد معین

00:07:54.850 --> 00:07:55.899
و ذرات و چیزهایی از این قبیل است؟

00:07:55.899 --> 00:07:58.190
چرا یک مجموعه کاملا متفاوت دیگر نه؟

00:07:58.190 --> 00:08:01.478
قوانین بیشماری وجود دارند که از نظر ریاضی نامتناقض هستند.

00:08:01.478 --> 00:08:04.917
اصلن چرا از قانون استفاده کنیم؟ چرا از خود «هیچ» استفاده نکنیم؟

00:08:04.917 --> 00:08:06.649
بنابراین این مساله ایست که

00:08:06.649 --> 00:08:09.647
که فیزیکدانان متفکر درباره ی آن خیلی فکر می کنند،

00:08:09.647 --> 00:08:12.755
و در این نقطه گرایش به ماوراءالطبیعه پیدا می کنند،

00:08:12.755 --> 00:08:14.970
مثلا اینکه، خب ممکن است مجموعه قوانینی که

00:08:14.970 --> 00:08:16.217
جهان ما را توصیف می کند،

00:08:16.217 --> 00:08:17.952
فقط یک مجموعه ی قوانین است

00:08:17.952 --> 00:08:19.988
و فقط یک قسمت از واقعیت را توصیف می کند،

00:08:19.988 --> 00:08:22.784
ولی ممکن است هریک از دیگر مجموعه های منسجم قوانین

00:08:22.784 --> 00:08:24.570
قسمت دیگری از واقعیت را توصیف کنند،

00:08:24.570 --> 00:08:28.503
و در واقع همهی جهان های امکان پذیر فیزیکی

00:08:28.503 --> 00:08:30.954
واقعا وجود دارند.

00:08:30.954 --> 00:08:33.236
ما فقط بخش کوچکی از واقعیت را می بینیم

00:08:33.236 --> 00:08:34.661
که بوسیله ی قوانین نظریه ی میدان کوآنتومی توصیف شده،

00:08:36.086 --> 00:08:37.511
اما دنیاهای خیلی خیلی زیاد دیگری هم وجود دارند،

00:08:37.511 --> 00:08:39.278
قسمت هایی از واقعیت که بوسیلهی

00:08:39.278 --> 00:08:41.235
نظریه های کاملا متفاوت توصیف شده اند

00:08:41.235 --> 00:08:44.251
و با دنیای ما آنقدر تفاوت دارند که حتی فکرش رو هم نمی توانیم بکنیم،

00:08:44.251 --> 00:08:47.996
و بطرز باورنکردنی ای مرموز هستند.

00:08:47.996 --> 00:08:49.733
«استیون واینبرگ»

00:08:49.733 --> 00:08:51.488
پدر مدل متعارف فیزیک ذرات،

00:08:53.243 --> 00:08:55.000
تاملاتی درباره ی این طرزتفکر داشته

00:08:55.000 --> 00:08:59.243
که همه ی واقعیت های ممکن واقعا موجودند.

00:08:59.243 --> 00:09:02.332
همچنین، یک فیزیکدان جوان به نام «مکس تگمارک»

00:09:02.332 --> 00:09:06.708
معتقد است که همه ی ساختارهای ریاضی وجود دارند،

00:09:06.708 --> 00:09:08.845
و وجود ریاضی یعنی

00:09:08.845 --> 00:09:10.612
وجود فیزیکی،

00:09:10.612 --> 00:09:12.930
پس این «چندجهانی» پهناور وجود دارد

00:09:12.930 --> 00:09:16.371
چون تمامی احتمالات منطقی را داراست.

00:09:16.371 --> 00:09:19.881
حال، در این گرایش به ماوراءالطبیعه،

00:09:19.881 --> 00:09:22.153
این فیزیکدان ها و فیلسوف ها

00:09:22.153 --> 00:09:24.675
در واقع به اندیشه های خیلی قدیمی دست می یازند

00:09:24.675 --> 00:09:26.132
اندیشه هایی که به افلاطون بازمی گردد.

00:09:26.132 --> 00:09:29.330
و آن اصل فراوانی یا باروری،

00:09:29.330 --> 00:09:31.243
یا زنجیرهی بلند هستی است،

00:09:31.243 --> 00:09:35.110
که بیان می کند واقعیت در واقع تا حد ممکن کامل است.

00:09:35.110 --> 00:09:36.811
یا واقعیت تا جایی که ممکن است

00:09:36.811 --> 00:09:39.706
از «هیچ» فاصله گرفته است.

00:09:39.706 --> 00:09:42.200
پس ما نهایت هر دو موضع را داریم.

00:09:42.200 --> 00:09:45.499
ما «هیچ» مطلق را در یک طرف داریم،

00:09:45.499 --> 00:09:47.997
و در طرف دیگر این تصور از واقعیت

00:09:47.997 --> 00:09:51.180
را داریم که همه ی دنیاهای محتمل را در طرف دیگر در برگرفته

00:09:51.180 --> 00:09:53.909
کامل ترین واقعیت ممکن،

00:09:53.909 --> 00:09:56.802
هیچ، ساده ترین واقعیت ممکن.

00:09:56.802 --> 00:09:59.681
حال اینها چه تفاوتی با هم دارند؟

00:09:59.681 --> 00:10:01.708
واقعیت های میانه ی زیادی هستند

00:10:01.708 --> 00:10:04.655
که دربرگیرنده ی برخی هستند و بعضی دیگر را شامل نمی شوند.

00:10:04.655 --> 00:10:06.251
مثلا یکی از این واقعیت های میانی

00:10:06.251 --> 00:10:11.946
برازنده ترین هستی از نظر ریاضی است،

00:10:11.946 --> 00:10:13.621
که شامل قسمت های زشت نیست،

00:10:13.621 --> 00:10:16.267
شامل نامتقارن های نازیبا و شبیه به آن نیست.

00:10:16.267 --> 00:10:18.593
حال، فیزیکدان هایی هستند که می گویند

00:10:18.593 --> 00:10:22.227
که ما واقعا در بهترین جهان موجود زندگی می کنیم.

00:10:22.227 --> 00:10:25.174
فکر کنم «برایان گرین» در جمع حاضرین باشد،

00:10:25.174 --> 00:10:28.787
او کتابی به نام «جهان زیبا» نوشته.

00:10:28.787 --> 00:10:31.058
او ادعا می کند دنیایی که در آن زندگی می کنیم

00:10:31.058 --> 00:10:32.767
از نظر ریاضی خیلی زیبا و برازنده است.

00:10:32.767 --> 00:10:34.450
حرف او را باور نکنید. (خنده)

00:10:34.450 --> 00:10:37.537
این یک آرزوی پرهیزگارانه است و ای کاش حقیقت داشت،

00:10:37.537 --> 00:10:39.450
اما فکر کنم اون روز اعتراف کرد

00:10:39.450 --> 00:10:42.514
دنیایی که در آن هستیم خیلی زشت است.

00:10:42.514 --> 00:10:43.890
احمقانه بنا شده،

00:10:43.890 --> 00:10:47.144
تعداد زیادی ضرایب ثابت

00:10:47.144 --> 00:10:48.810
و ضرایب جرم

00:10:48.810 --> 00:10:51.588
و مقادیر زیادی از ذرات ابتدایی غیرضروری دارد،

00:10:51.588 --> 00:10:53.736
و «انرژی تاریک» دیگه چه صیغه ایه؟

00:10:53.736 --> 00:10:57.135
این ابتکاری از آدامس بادکنکی چوبی است [مثل آبنبات چوبی]

00:10:57.135 --> 00:11:01.138
این یک جهان برازنده نیست. (خنده)

00:11:01.138 --> 00:11:03.881
از طرف دیگر [اعتقاد به] این است که این دنیا

00:11:03.881 --> 00:11:05.471
از لحاظ اخلاقی هم بهترین دنیای ممکن است.

00:11:05.471 --> 00:11:06.650
بهتر است کمی جدی بشوید،

00:11:06.650 --> 00:11:09.845
چون در دنیایی که موجودات با قوهی احساس

00:11:09.845 --> 00:11:11.465
بی دلیل رنج نمی برند،

00:11:11.465 --> 00:11:13.334
دنیایی که در آن

00:11:13.334 --> 00:11:15.549
کودکان سرطان نمی گیرند و هولوکاست اتفاق نمی افتد.

00:11:15.549 --> 00:11:16.800
این یک مدل مفهومی اخلاقی است.

00:11:16.800 --> 00:11:18.865
بهرحال، بین «هیچ»

00:11:18.865 --> 00:11:20.498
و کامل ترین وجودِ مطلق،

00:11:20.498 --> 00:11:22.043
وجودهای استثنایی مختلفی وجود دارد.

00:11:22.043 --> 00:11:24.323
«هیچ» خاص است. ساده ترین است.

00:11:24.323 --> 00:11:27.833
در برابر آن کامل ترین وجودِ ممکن است.

00:11:27.833 --> 00:11:29.197
آن هم خاص است.

00:11:29.197 --> 00:11:31.849
کامل ترین وجود ممکن، استثنایی است.

00:11:31.849 --> 00:11:33.365
اما ما اینجا چه چیزی را نادیده گرفته ایم؟

00:11:33.365 --> 00:11:36.101
اینکه وجودهای معمولی ای

00:11:36.101 --> 00:11:37.856
هم هستند

00:11:37.856 --> 00:11:40.477
که به هیچ وجه استثنایی نیستند،

00:11:40.477 --> 00:11:42.029
که تقریبا تصادفی هستند.

00:11:42.029 --> 00:11:44.756
آنها از «هیچ» خیلی فاصله دارند،

00:11:44.756 --> 00:11:48.682
اما با «کامل ترین هستی» هم خیلی فاصله دارند.

00:11:48.682 --> 00:11:51.202
آنها ترکیبی از بی نظمی و نظم،

00:11:51.202 --> 00:11:55.400
از زیبایی و نازیبایی ریاضی هستند.

00:11:55.400 --> 00:11:57.185
بنابراین من این هستی ها را

00:11:57.185 --> 00:12:01.312
بیکران، متوسط، ناقص،

00:12:01.312 --> 00:12:04.692
یک وجود معمولی، یک گیتی قراضه توصیف می کنم.

00:12:04.692 --> 00:12:06.876
و این وجودها،

00:12:06.876 --> 00:12:09.142
آیا خداوندی در هریک از این هستی ها وجود دارد؟

00:12:09.142 --> 00:12:11.553
شاید، اما این خدا

00:12:11.553 --> 00:12:13.889
آنطور که در آموزه های یهودی-مسیحی تعریف شده، کامل نیست.

00:12:13.889 --> 00:12:17.196
بهترین و مقتدرترین نیست.

00:12:17.196 --> 00:12:20.527
ممکن است ۱۰۰درصد بدنهاد باشد

00:12:20.527 --> 00:12:22.630
اما فقط ۸۰درصد موثر است،

00:12:22.630 --> 00:12:28.767
این تا حدودی دنیایی که در اطرافمان می بینیم را توصیف می کند. (خنده)

00:12:28.767 --> 00:12:31.499
بنابراین می خواهم پیشنهاد کنم

00:12:31.499 --> 00:12:33.335
جوابِ معمای هستی

00:12:33.335 --> 00:12:37.425
به این صورت است: دنیایی که در آن هستیم

00:12:37.425 --> 00:12:39.481
یکی از همین دنیاهای معمولی است.

00:12:39.481 --> 00:12:42.136
وجود در هر صورت باید به یک صورتی بوجود بیاید.

00:12:42.136 --> 00:12:44.206
می تواند اصلا بوجود نیاید و «هیچ» باقی بماند

00:12:44.206 --> 00:12:47.887
یا همه چیز را در بر بگیرد و یا چیزی بین این دو باشد.

00:12:47.887 --> 00:12:51.578
بنابراین اگر خصوصیات ویژه ای

00:12:51.578 --> 00:12:53.768
مثل بهترین و کامل ترین داشته باشد

00:12:53.768 --> 00:12:55.376
یا ساده باشد، مثل «هیچ»،

00:12:55.376 --> 00:12:57.177
باید بتوانیم توضیحی برایش داشته باشیم.

00:12:57.177 --> 00:13:00.336
اما اگر یکی از وجودهای تصادفی و معمولی باشد،

00:13:00.336 --> 00:13:02.486
توضیح بیشتری نمی توان برای آن درنظر گرفت.

00:13:02.486 --> 00:13:03.870
و من معتقدم

00:13:03.870 --> 00:13:05.850
دنیایی ما یکی از همین دنیاهای معمولی است.

00:13:05.850 --> 00:13:08.107
این چیزی است که علم به ما می گوید.

00:13:08.107 --> 00:13:09.438
اوایل همین هفته

00:13:09.438 --> 00:13:12.554
اخبار مهیجی دربارهی

00:13:12.554 --> 00:13:15.693
نظریه ی تورم کیهانی، که دنیایی بزرگ،

00:13:15.693 --> 00:13:19.663
بی نهایت، شلوغ و پلوغ، غیرقابل پیش بینی و بی جهت را پیش بینی می کند،

00:13:19.663 --> 00:13:23.488
که مثل کف و گاز نوشابه

00:13:23.488 --> 00:13:26.172
از بطری بصورت بی پایان سرریز می شود،

00:13:26.172 --> 00:13:28.264
یک دنیایی بیکران، که بیشتر آن بایر است

00:13:28.264 --> 00:13:32.530
که بخش های جذاب آن کوچک هستند و نظم دارند،

00:13:32.530 --> 00:13:34.895
موضوع متورم شدن جهان هستی

00:13:34.895 --> 00:13:37.797
از طریق مشاهده هایی

00:13:37.797 --> 00:13:39.890
که از تلسکوپ های رادیویی مستقر در قطب جنوب

00:13:39.890 --> 00:13:42.713
از الگوهای امواج جاذبه ای

00:13:42.713 --> 00:13:44.637
لحظهی قبل از مهبانگ بدست آمده، تایید شده.

00:13:44.637 --> 00:13:46.482
اطمینان دارم که همه ی شما از این موضوع اطلاع دارید.

00:13:46.482 --> 00:13:49.306
بهرحال، معتقدم شواهدی وجود دارد

00:13:49.306 --> 00:13:52.793
که این واقعا دنیایی است که در آن هستیم.

00:13:52.793 --> 00:13:55.900
حال، چرا این موضوع باید برای شما مهم باشد؟

00:13:55.900 --> 00:13:57.136
(خنده)

00:13:57.136 --> 00:14:00.560
پرسشِ «چرا دنیا وجود دارد؟»

00:14:00.560 --> 00:14:02.239
پرسشی است در ارتباط با عالم هستی است

00:14:02.239 --> 00:14:03.693
و تقریبا با یک پرسش دیگر همسان است:

00:14:03.693 --> 00:14:06.776
«چرا وجود دارم؟» «چرا وجود داری؟»

00:14:06.776 --> 00:14:10.376
می دونید، وجود داشتن ما امری نامحتمل است،

00:14:10.376 --> 00:14:14.695
چون تعداد انسانهایی که از نظر ژنتیکی امکان پذیرند خیلی زیاد است

00:14:14.695 --> 00:14:16.099
اگر بتوانید به نگاه کردن به داده ها محاسبه کنید

00:14:16.099 --> 00:14:18.441
تعداد ژن ها و الل های آنها

00:14:18.441 --> 00:14:20.737
با یک حساب سرانگشتی نشان می دهد

00:14:20.737 --> 00:14:22.892
تقریبا ۱۰ تا ۱۰ هزارمین

00:14:22.892 --> 00:14:24.552
انسان ممکن از نظر ژنتیکی

00:14:24.552 --> 00:14:28.020
یعنی بین اعداد «گوگل» و «گوگلپلکس».

00:14:28.020 --> 00:14:29.636
و تعداد انسانهایی که وجود داشته اند

00:14:29.636 --> 00:14:32.130
۱۰۰ میلیارد یا ۵۰ میلیارد است.

00:14:32.130 --> 00:14:34.195
بخش خیلی کوچکی، همه ی ما،

00:14:34.195 --> 00:14:36.125
برگ ما در جایزهی بخت آزمایی دنیای هستی برنده شده.

00:14:36.125 --> 00:14:38.244
ما اینجا وجود داریم. بسیار خب.

00:14:38.244 --> 00:14:41.165
ما می خواهیم در چه دنیایی زندگی کنیم؟

00:14:41.165 --> 00:14:43.415
آیا می خواهیم در یک دنیای استثنایی زندگی کنیم؟

00:14:43.415 --> 00:14:47.644
اگر ما در بهترین دنیای ممکن زندگی می کردیم چطور میشد؟

00:14:47.644 --> 00:14:50.153
فشار اگزیستانسیالیستی که بر ما بود را در نظر بگیرید

00:14:50.153 --> 00:14:51.992
چون باید در حد کمال شایسته می بودیم

00:14:51.992 --> 00:14:53.858
و حتی یک درجه هم از کمال پایین تر نمی بودیم.

00:14:53.858 --> 00:14:56.939
یا، اگر در کامل و پًرترین دنیای ممکن زندگی می کردیم چگونه میشد؟

00:14:56.939 --> 00:14:58.950
خب در آن صورت وجود ما تضمین میشد،

00:14:58.950 --> 00:15:00.728
چون هر چیزی که امکان وجود داشت

00:15:00.728 --> 00:15:02.094
در آنجا موجود بود،

00:15:02.094 --> 00:15:04.255
اما در عوض انتخاب های ما بی معنی می شدند.

00:15:04.255 --> 00:15:07.250
اگر من در مورد موضوعی با خودم کشمکش داشته باشم

00:15:07.250 --> 00:15:09.330
و تصمیم به انجام کار صحیح بگیرم

00:15:09.330 --> 00:15:10.525
چه فرقی می کند،

00:15:10.525 --> 00:15:12.550
چون نسخه های بیشماری

00:15:12.550 --> 00:15:13.564
از من وجود دارد

00:15:13.564 --> 00:15:14.961
که آنها هم در حال انجام کار صحیح هستند

00:15:14.961 --> 00:15:16.616
و همینطور نسخه های بیشمار دیگری هم هستند که کار نادرست را انجام می دهند.

00:15:16.616 --> 00:15:18.456
بنابراین انتخاب های من بی معنی هستند.

00:15:18.456 --> 00:15:20.740
بنابراین ما علاقه ای به زندگی در آن دنیا نداریم.

00:15:20.740 --> 00:15:23.327
و اگر در دنیای «هیچ» بودیم

00:15:23.327 --> 00:15:25.554
وجود نداشتیم که این گفتگو را با همدیگر داشته باشیم.

00:15:25.554 --> 00:15:32.489
بنابراین معتقدم زندگی کردن در دنیایی که در حد میانی باشد،

00:15:32.489 --> 00:15:34.385
هم قسمت های نامطبوع به همراه دارد، هم قسمت های دلپذیر

00:15:34.385 --> 00:15:35.927
و ما می توانیم قسمت های دلپذیر را بیشتر کنیم

00:15:35.927 --> 00:15:38.266
و قسمت های نامطبوع را کمتر کنیم

00:15:38.266 --> 00:15:41.157
و این موضوع به زندگی ما هدف می بخشد.

00:15:41.157 --> 00:15:42.563
جهان هستی خیلی بی معنی است،

00:15:42.563 --> 00:15:44.290
ولی با این وجود ما می توانیم هدفی بوجود آوریم

00:15:44.290 --> 00:15:45.230
و این خیلی خوب است

00:15:45.230 --> 00:15:47.895
و متوسط بودن هستیِ ما

00:15:47.895 --> 00:15:50.500
تا حدودی با حسی که درباره ی ذات وجودمان داریم

00:15:50.500 --> 00:15:52.812
همخوانی دارد.

00:15:52.812 --> 00:15:54.446
و می دانم که شما هم آن را حس می کنید.

00:15:54.446 --> 00:15:55.550
من می دانم که شما استثنایی هستید،

00:15:55.550 --> 00:15:57.872
اما همچنان بطور محرمانه [یک انسان] معمولی هستید،

00:15:57.872 --> 00:15:59.261
اینطور فکر نمی کنید؟

00:15:59.261 --> 00:16:01.198
(خنده) (تشویق)

00:16:01.198 --> 00:16:05.250
ممکن است شما بگویید این معمای هستی

00:16:05.250 --> 00:16:06.668
یک معمای احمقانه است.

00:16:06.668 --> 00:16:10.535
شما ممکن است در حیرت وجود جهان هستی نباشید

00:16:10.535 --> 00:16:12.170
و ممکن است اطرافیان خوبی در کنارتان باشند.

00:16:12.170 --> 00:16:14.386
برتراند راسل گفته،

00:16:14.386 --> 00:16:18.041
«باید بگویم که جهان هستی وجود دارد، و دیگر هیچ»

00:16:18.041 --> 00:16:19.442
این یک حقیقت بی رحم است.

00:16:19.442 --> 00:16:22.276
و استاد من در دانشگاه کلمبیا، سیدنی مورگن بسر،

00:16:22.276 --> 00:16:23.985
که یک فیلسوف شوخ طبع است،

00:16:23.985 --> 00:16:25.602
وقتی به او گفتم، «پروفسور مورگن بسر،

00:16:25.602 --> 00:16:28.098
چرا بجای هیچ، چیزی وجود دارد؟»

00:16:28.098 --> 00:16:30.248
به من جواب داد، «ای بابا، اگر هیچ هم بود

00:16:30.248 --> 00:16:32.244
همچنان تو از اوضاع ناراضی بودی»

00:16:32.244 --> 00:16:35.993
(خنده) - بسیار خب.

00:16:35.993 --> 00:16:38.355
خب اگر شما در حیرت جهان هستی نیستید. برای من مهم نیست.

00:16:38.355 --> 00:16:41.328
ولی در این دقایق پایانی چیزی به شما خواهم گفت

00:16:41.328 --> 00:16:43.606
که مطمئنم شما را حیرت زده خواهد کرد،

00:16:43.606 --> 00:16:46.273
چون همه ی افراد با استعداد

00:16:46.273 --> 00:16:48.586
و شگفت انگیزی که من در TED دیدم را حیرت زده کرده،

00:16:48.586 --> 00:16:50.800
وقتی این موضوع را بهشان گفتم که:

00:16:50.800 --> 00:16:55.302
من هیچوقت در زندگی ام تلفن همراه نداشته ام.

00:16:55.302 --> 00:16:57.179
متشکرم.

00:16:57.179 --> 00:17:01.179
(خنده) (تشویق)