1
00:00:00,998 --> 00:00:03,001
چرا جهان هستی وجود دارد؟

2
00:00:03,001 --> 00:00:06,996
چرا وجود دارد؟ - باشه. باشه. (خنده)

3
00:00:06,996 --> 00:00:09,838
این راز عالم هستی است. جدی باشید.

4
00:00:09,838 --> 00:00:13,414
چرا دنیایی وجود دارد، چرا ما در آن هستیم،

5
00:00:13,414 --> 00:00:15,293
و چرا اصلا بجای «هیچ»، چیزی وجود دارد؟

6
00:00:15,293 --> 00:00:19,939
منظورم این است که این غایی ترین «چرا» است.

7
00:00:19,939 --> 00:00:22,174
خب، من می خواهم دربارهی راز وجود صحبت کنم،


8
00:00:22,174 --> 00:00:23,730
معمای وجود،

9
00:00:23,730 --> 00:00:26,644
اینکه برای روبرو شدن با آن، الان کجای کار هستیم،

10
00:00:26,644 --> 00:00:28,894
و چرا باید برای ما مهم باشد،

11
00:00:28,894 --> 00:00:30,810
و امیدوارم این موضوع برای شما مهم باشد.

12
00:00:30,810 --> 00:00:33,636
«آرتور شوپنهاور» فیلسوف گفته

13
00:00:33,636 --> 00:00:37,416
آنهایی که در حیرت وجودشان

14
00:00:37,416 --> 00:00:40,273
و در حیرت وجود جهان هستی نیستند،

15
00:00:40,273 --> 00:00:41,936
از نظر ذهنی کمبود دارند.

16
00:00:41,936 --> 00:00:45,883
حالا هرچند این جمله یک مقدار خشن است. (خنده)

17
00:00:45,883 --> 00:00:47,560
بنابراین پرسشِ وجود به عنوان بلندپایه ترین

18
00:00:47,560 --> 00:00:49,854
و جالب ترین معما،

19
00:00:49,854 --> 00:00:52,523
و عمیق ترین و دست نیافتنی ترین پرسشی است

20
00:00:52,523 --> 00:00:53,583
که انسان پرسیده است.

21
00:00:53,583 --> 00:00:55,297
این پرسش ذهن اندیشمندان بزرگ را به خودش مشغول کرده است.

22
00:00:55,297 --> 00:00:56,901
«لودویک ویتگن اشتاین»، که احتمالن


23
00:00:56,901 --> 00:00:59,231
بزرگترین فیلسوف قرن ۲۰ام است،

24
00:00:59,231 --> 00:01:01,714
اصلا از اینکه دنیایی وجود دارد در حیرت بود.

25
00:01:01,714 --> 00:01:05,718
در کتاب «رساله»ی خود و در گزارهی ۴/۶۶ نوشته

26
00:01:05,718 --> 00:01:08,408
«مساله این نیست که چیزهای این دنیا


27
00:01:08,408 --> 00:01:09,760
رازآلودند،

28
00:01:09,760 --> 00:01:12,095
مساله خود، وجود دنیاست.»


29
00:01:12,095 --> 00:01:14,313
حالا اگر دوست ندارید جمله ی قصار


30
00:01:14,313 --> 00:01:17,224
یک فیلسوف را بشنوید، به سراغ یک دانشمند می رویم.


31
00:01:17,224 --> 00:01:19,825
«جان آرشیبالد ویلر» یکی از بزرگترین


32
00:01:19,825 --> 00:01:21,051
فیزیکدانان قرن ۲۰ام،


33
00:01:21,051 --> 00:01:22,976
استاد ریچارد فاینمن،

34
00:01:22,976 --> 00:01:25,636
کسی که عبارت «سیاه چاله» را ابداع کرد،


35
00:01:25,636 --> 00:01:27,021
او گفته «می خواهم بدانم


36
00:01:28,406 --> 00:01:29,792
کوانتوم


37
00:01:29,792 --> 00:01:32,936
و گیتی و هستی چگونه به وجود آمده اند؟»


38
00:01:32,936 --> 00:01:34,935
و دوست من مارتین آمیس -

39
00:01:34,935 --> 00:01:37,612
عذر می خوام که در این سخنرانی اسم های زیادی رو به کار می برم،

40
00:01:37,612 --> 00:01:38,987
بهش عادت کنید -


41
00:01:38,987 --> 00:01:43,963
دوست عزیز من مارتین آمیس یه روز گفت

42
00:01:43,963 --> 00:01:47,183
که ما حدودا پنج انیشتن دیگه


43
00:01:47,183 --> 00:01:49,219
تا پاسخ دادن به این پرسش که جهان از کجا آمده فاصله داریم.


44
00:01:49,219 --> 00:01:51,200
و من شک ندارم که اینجا در جمع حاضرین

45
00:01:51,200 --> 00:01:53,387
پنج انیشتین وجود دارد.


46
00:01:53,387 --> 00:01:54,890
آیا انیشتنای اینجا هست؟ نه؟ نه؟ نه؟

47
00:01:54,890 --> 00:01:56,052
انیشتین نداشتیم؟ خیلی خب.

48
00:01:56,052 --> 00:02:00,274
بنابراین این پرسش که چرا بجای «هیچ»، چیزی وجود دارد،

49
00:02:00,274 --> 00:02:02,242
این پرسش مهم، در تاریخِ خرَد


50
00:02:02,242 --> 00:02:04,552
قدری دیر مطرح شد.


51
00:02:04,552 --> 00:02:07,031
تقریبا در اواخر قرن ۱۷ام میلادی بود،


52
00:02:07,031 --> 00:02:09,993
که یک فیلسوف به نام «لایبنیتز» آن را مطرح کرد،


53
00:02:09,993 --> 00:02:11,736
یک فرد خیلی باهوش، لایبنیتز،

54
00:02:11,736 --> 00:02:13,886
که علم حساب را

55
00:02:13,886 --> 00:02:16,740
بطور مستقل و تقریبا همزمان با اسحاق نیوتن ابداع کرد،

56
00:02:16,740 --> 00:02:19,342
ولی برای لایبنیتز، که پرسشِ «چرا بجای هیچ، چیزی وجود دارد» را مطرح کرد،

57
00:02:19,342 --> 00:02:21,535
این موضوع راز بزرگی نبود.


58
00:02:21,535 --> 00:02:23,931
او در جهان بینی خود یا یک مسیحی ارتودوکس

59
00:02:23,931 --> 00:02:26,687
بود یا به آن وانمود می کرد.

60
00:02:26,687 --> 00:02:29,702
و گفته معلوم است که چرا دنیا وجود دارد:

61
00:02:29,702 --> 00:02:32,164
چون خدا آن را آفریده.

62
00:02:32,164 --> 00:02:35,449
و خداوند در واقع آن را از هیچ آفریده است.

63
00:02:35,449 --> 00:02:36,960
خداوند تا این اندازه قدرتمند است.

64
00:02:36,960 --> 00:02:40,602
او به هیچگونه ماده ای برای ساختن دنیا نیاز نداشته.

65
00:02:40,602 --> 00:02:42,762
او می تواند دنیا را از هیچ بسازد،

66
00:02:42,762 --> 00:02:44,236
بوجود آوردن از هیچ.

67
00:02:44,236 --> 00:02:45,181
راستی این عقیده ای است

68
00:02:45,181 --> 00:02:48,020
که امروزه بیشتر آمریکایی ها به آن اعتقاد دارند.

69
00:02:48,020 --> 00:02:49,734
برای آنها عالم هستی هیچ رازی در بر ندارد.

70
00:02:49,734 --> 00:02:51,302
خداوند آن را بوجود آورده است.


71
00:02:51,302 --> 00:02:53,888
بیایید آن را در یک معادله قرار دهیم.

72
00:02:53,888 --> 00:02:56,515
من اسلایدی به همراه ندارم، بنابراین تصورم را برایتان تعریف می کنم،

73
00:02:56,515 --> 00:02:57,950
پس از قوهی تخیل تان استفاده کنید.

74
00:02:57,950 --> 00:03:03,804
بنابراین معادله به این صورت خواهد بود
خداوند + هیچ = جهان هستی.

75
00:03:03,804 --> 00:03:07,118
خب؟ این معادله اوست.

76
00:03:07,118 --> 00:03:08,851
اما ممکن است شما به خدا باور نداشته باشید.

77
00:03:08,851 --> 00:03:10,681
ممکن است شما بخاطر تاثیرپذیری از علم

78
00:03:10,681 --> 00:03:14,015
یا اصلا بدون درنظرگرفتن علم، یک خداناباور باشید،

79
00:03:14,015 --> 00:03:15,433
و از این معادله خوشتان نیاید.

80
00:03:15,433 --> 00:03:18,137
راستی، به فرض اینکه این معادله را هم داشته باشیم،

81
00:03:18,137 --> 00:03:20,039
خداوند + هیچ = دنیای هستی،

82
00:03:20,039 --> 00:03:21,725
باز هم یک مشکل وجود دارد:

83
00:03:21,725 --> 00:03:24,759
خودِ خداوند چرا وجود دارد؟

84
00:03:24,759 --> 00:03:26,962
وجود خدا را نمی توان تنها با منطق ثابت کرد

85
00:03:26,962 --> 00:03:28,775
مگر اینکه شما به استدلال های فلسفهی وجود اعتقاد داشته باشید،

86
00:03:28,775 --> 00:03:31,102
که امیدوارم اینطور نباشد، چون آنها استدلال های محکمی نیستند.

87
00:03:31,102 --> 00:03:34,263
پس این متقاعد کننده است که اگر خدا وجود داشت،

88
00:03:34,263 --> 00:03:37,413
ممکن بود در این شگفتی باشد که من جاودانی و مقتدر هستم،

89
00:03:37,413 --> 00:03:39,843
ولی خودم از کجا آمده ام؟

90
00:03:39,843 --> 00:03:42,013
(خنده)

91
00:03:42,013 --> 00:03:43,432
از کجا آمده ام؟

92
00:03:43,432 --> 00:03:46,640
خداوند به زبان رسمی تری صحبت می کند.


93
00:03:46,640 --> 00:03:48,629
(خنده)

94
00:03:48,629 --> 00:03:51,677
پس یکی از فرضیه ها این است که خداوند

95
00:03:51,677 --> 00:03:53,466
از تفکر دربارهی معمای وجود خودش خسته شده بود

96
00:03:53,466 --> 00:03:56,388
و فقط برای پرت کردن حواس خودش، جهان را آفرید.

97
00:03:56,388 --> 00:03:58,500
حالا بیایید خداوند را فراموش کنیم.

98
00:03:58,500 --> 00:03:59,857
اگر خداوند را از معادله بیرون بکشیم، خواهیم داشت:

99
00:03:59,857 --> 00:04:02,980
_______ + هیچ = جهان هستی.

100
00:04:02,980 --> 00:04:04,761
حالا اگر شما یک بودایی باشید،

101
00:04:04,761 --> 00:04:06,505
همین قدر کافی است،

102
00:04:06,505 --> 00:04:07,686
چون در واقع چیزی که به دست آورده اید این است:

103
00:04:08,867 --> 00:04:10,050
هیچ = جهان هستی،


104
00:04:10,050 --> 00:04:11,563
و با استفاده از قانون تقارن عینیت، یعنی

105
00:04:11,563 --> 00:04:13,918
جهان هستی = هیچ. درسته؟

106
00:04:13,918 --> 00:04:16,337
و دنیا برای یک بودایی یک «هیچ» بزرگ است.

107
00:04:16,337 --> 00:04:19,442
یک خلاء کیهانی است.

108
00:04:19,442 --> 00:04:21,995
حالا ما معتقدیم که چیزهای زیادی در آن وجود دارد

109
00:04:21,995 --> 00:04:24,560
چرا که برده ی تمایلات مان هستیم.

110
00:04:24,560 --> 00:04:27,271
اگر بگذاریم خواسته های درونی مان از بین بروند،

111
00:04:27,271 --> 00:04:30,151
دنیا را به گونه ای که واقعا است، خواهیم دید،

112
00:04:30,151 --> 00:04:32,131
یک خلاء، هیچ،

113
00:04:32,131 --> 00:04:34,313
و به حالت شادمان نیروانا خواهیم رفت

114
00:04:34,313 --> 00:04:36,136
که تعریفش این است:

115
00:04:36,136 --> 00:04:39,454
به اندازهی کافی جان داشته باشی که از مرگ لذت ببری. (خنده)

116
00:04:39,454 --> 00:04:41,333
خب، این شیوهی تفکر بودایی هاست.

117
00:04:41,333 --> 00:04:44,832
ولی من یک غربی هستم و هنوز معمای وجود

118
00:04:44,832 --> 00:04:46,815
برایم اهمیت دارد، این معادله را داریم

119
00:04:46,815 --> 00:04:48,423
— + ________

120
00:04:48,423 --> 00:04:50,581
این موضوع به زودی به قسمت مهم اش خواهد رسید -

121
00:04:50,581 --> 00:04:53,607
________ + هیچ = جهان هستی.

122
00:04:53,607 --> 00:04:54,830
چه چیزی را در جای خالی قرار دهیم؟

123
00:04:54,830 --> 00:04:56,678
چرا از علم کمک نگیریم؟


124
00:04:56,678 --> 00:05:00,229
علم بهترین راهنمای ما برای رسیدن به واقعیت است،

125
00:05:00,229 --> 00:05:03,244
و یکی از پایه ای ترین علوم، علم فیزیک است.

126
00:05:03,244 --> 00:05:06,214
که واقعیت موضوعات را برای ما آشکار می کند،

127
00:05:06,214 --> 00:05:08,840
چیزی که من TAUFOTU می نامم،

128
00:05:08,840 --> 00:05:11,830
«واقعی ترین و غایی ترین اسباب دنیا»

129
00:05:11,830 --> 00:05:14,482
پس شاید علم فیزیک بتواند جای خالی معادلهی ما را پر کند،

130
00:05:14,482 --> 00:05:19,544
و درواقع از اواخر دههی ۶۰ یا ۷۰ میلادی،

131
00:05:19,544 --> 00:05:23,207
فیزیکدان ها سعی کردند

132
00:05:23,207 --> 00:05:26,327
که یک تفسیر کاملا علمی

133
00:05:26,327 --> 00:05:29,322
از اینکه چطور جهان هستی از هیچ

134
00:05:29,322 --> 00:05:31,201
به وجود آمده است،

135
00:05:31,201 --> 00:05:34,281
یک نوسان کوانتومی از هیچ.

136
00:05:34,281 --> 00:05:36,339
استفان هاوکینگ یکی از همین فیزیک دانان است،

137
00:05:36,339 --> 00:05:38,645
تازگی ها آلکس ویلنکین،

138
00:05:38,645 --> 00:05:40,378
و این موضوع تازگی ها توسط

139
00:05:40,378 --> 00:05:42,571
یک فیزیکدان خبره ی دیگر که دوست من هم هست

140
00:05:42,571 --> 00:05:45,103
یعنی لارنس کراس معروف شد، او در کتاب خود به نام

141
00:05:45,103 --> 00:05:47,229
«یک جهان از هیچ»

142
00:05:47,229 --> 00:05:49,445
و لارنس معتقد است

143
00:05:49,445 --> 00:05:51,526
که توانسته - راستی او یک خداناباور است -

144
00:05:51,526 --> 00:05:53,150
او را از این عرصه حذف کند.

145
00:05:53,150 --> 00:05:55,531
قوانین نظریه ی میدان کوانتومی،

146
00:05:55,531 --> 00:05:57,432
به روز ترین نظریه های فیزیکی امروز،

147
00:05:57,432 --> 00:05:58,750
می توانند نشان بدهند که چطور می توان از هیچ،

148
00:05:58,750 --> 00:06:00,975
بدون فضا، بدون زمان، بدون ماده، از هیچ،

149
00:06:00,975 --> 00:06:04,420
یک تکه ی کوچک خلاء

150
00:06:04,420 --> 00:06:06,393
می تواند به وجود بیاد،

151
00:06:06,393 --> 00:06:08,375
و بعد از آن، با معجزهی تورم،

152
00:06:08,375 --> 00:06:11,460
تبدیل به جهان عظیم و متنوعی بشود

153
00:06:11,460 --> 00:06:13,215
که ما در اطرافمان می بینیم.

154
00:06:13,215 --> 00:06:16,769
درسته، این یک طرح مبتکرانه است.

155
00:06:16,769 --> 00:06:19,537
خیلی نظری و افسونگر است.

156
00:06:19,537 --> 00:06:21,865
ولی من با اون مشکل بزرگی دارم،

157
00:06:21,865 --> 00:06:23,750
و مشکل من این است:

158
00:06:23,750 --> 00:06:25,221
این دیدگاه یک نگاه شبه مذهبی به موضوع است.

159
00:06:25,221 --> 00:06:27,217
«لارنس» فکر می کند که یک خداناباور است،

160
00:06:27,217 --> 00:06:29,965
اما هنوز اسیر دیدگاه مذهبی است.

161
00:06:29,965 --> 00:06:34,734
او قوانین فیزیکی را مثل فرمان های الهی درنظر می گیرد.

162
00:06:34,734 --> 00:06:36,784
قوانین نظریه ی میدان کوآنتومی برای او

163
00:06:36,784 --> 00:06:39,395
مثل فرمان الهی «نور را آفریدیم» است.

164
00:06:39,395 --> 00:06:43,834
[به عقیده ی او] این قوانین دارای نیرویی هستند

165
00:06:43,834 --> 00:06:45,941
که می توانند ژرفایی بوجود بیاورند

166
00:06:45,941 --> 00:06:47,781
که آبستن وجود و هستی باشد.

167
00:06:47,781 --> 00:06:50,688
آنها می توانند جهانی را از هیچ بوجود آورند.

168
00:06:50,688 --> 00:06:52,635
اما این نگاه به قوانین فیزیکی

169
00:06:52,635 --> 00:06:54,108
نگاه ابتدایی و ساده انگارانه ایست، اینطور نیست؟

170
00:06:54,108 --> 00:06:57,363
ما می دانیم که قوانین فیزیک در واقع

171
00:06:57,363 --> 00:07:00,407
توضیحات طبقه بندی شده ی الگوها و قوانین

172
00:07:00,407 --> 00:07:01,612
دنیا هستند.

173
00:07:01,612 --> 00:07:03,985
آنها خارج از جهان موجود نیستند.

174
00:07:03,985 --> 00:07:05,965
آنها واقعی نیستند.

175
00:07:05,965 --> 00:07:07,960
آنها نمی توانند جهانی را

176
00:07:07,960 --> 00:07:09,278
از هیچ بسازند.

177
00:07:09,278 --> 00:07:10,809
این یک نگاه خیلی ابتدایی

178
00:07:10,809 --> 00:07:12,993
به قوانین علمی است.

179
00:07:12,993 --> 00:07:14,988
و اگر شما حرف من رو باور ندارید

180
00:07:14,988 --> 00:07:16,790
به «استفان هاوکینز» گوش کنید،

181
00:07:16,790 --> 00:07:20,825
که نمونه ای از عالم وجود ارائه کرد

182
00:07:20,825 --> 00:07:21,901
که مستقل بود،

183
00:07:21,901 --> 00:07:25,539
نیازی به هیچگونه علت خارجی و آفریننده نداشت،

184
00:07:25,539 --> 00:07:27,267
و بعد از پیشنهاد این نمونه،

185
00:07:27,267 --> 00:07:29,681
خود «هاوکینگ» اقرار کرد که هنوز سر در گم است.

186
00:07:29,681 --> 00:07:32,993
او گفت، این نمونه فقط از معادلات تشکیل شده.

187
00:07:32,993 --> 00:07:35,852
چه چیزی است که در این معادلات آتشی می اندازد

188
00:07:35,852 --> 00:07:38,774
و جهانی را بوجود می آورد که آنها توضیحش دهند؟

189
00:07:38,774 --> 00:07:39,907
این موضوع او را متحیر کرده بود،

190
00:07:39,907 --> 00:07:43,712
پس صرفا معادلات نمی توانند معجزه کنند،

191
00:07:43,712 --> 00:07:45,850
و معمای هستی را حل کنند.

192
00:07:45,850 --> 00:07:48,763
وانگهی، حتی اگر بتوانند،

193
00:07:48,763 --> 00:07:50,586
چرا این مجموعه از معادلات؟

194
00:07:50,586 --> 00:07:53,150
چرا نظریه ی میدان کوآنتومی

195
00:07:53,150 --> 00:07:54,850
که شرح دهنده ی گیتی و نیروهایی با تعداد معین

196
00:07:54,850 --> 00:07:55,899
و ذرات و چیزهایی از این قبیل است؟

197
00:07:55,899 --> 00:07:58,190
چرا یک مجموعه کاملا متفاوت دیگر نه؟

198
00:07:58,190 --> 00:08:01,478
قوانین بیشماری وجود دارند که از نظر ریاضی نامتناقض هستند.

199
00:08:01,478 --> 00:08:04,917
اصلن چرا از قانون استفاده کنیم؟ چرا از خود «هیچ» استفاده نکنیم؟

200
00:08:04,917 --> 00:08:06,649
بنابراین این مساله ایست که

201
00:08:06,649 --> 00:08:09,647
که فیزیکدانان متفکر درباره ی آن خیلی فکر می کنند،

202
00:08:09,647 --> 00:08:12,755
و در این نقطه گرایش به ماوراءالطبیعه پیدا می کنند،

203
00:08:12,755 --> 00:08:14,970
مثلا اینکه، خب ممکن است مجموعه قوانینی که

204
00:08:14,970 --> 00:08:16,217
جهان ما را توصیف می کند،

205
00:08:16,217 --> 00:08:17,952
فقط یک مجموعه ی قوانین است

206
00:08:17,952 --> 00:08:19,988
و فقط یک قسمت از واقعیت را توصیف می کند،

207
00:08:19,988 --> 00:08:22,784
ولی ممکن است هریک از دیگر مجموعه های منسجم قوانین

208
00:08:22,784 --> 00:08:24,570
قسمت دیگری از واقعیت را توصیف کنند،

209
00:08:24,570 --> 00:08:28,503
و در واقع همهی جهان های امکان پذیر فیزیکی

210
00:08:28,503 --> 00:08:30,954
واقعا وجود دارند.

211
00:08:30,954 --> 00:08:33,236
ما فقط بخش کوچکی از واقعیت را می بینیم

212
00:08:33,236 --> 00:08:34,661
که بوسیله ی قوانین نظریه ی میدان کوآنتومی توصیف شده،

213
00:08:36,086 --> 00:08:37,511
اما دنیاهای خیلی خیلی زیاد دیگری هم وجود دارند،

214
00:08:37,511 --> 00:08:39,278
قسمت هایی از واقعیت که بوسیلهی

215
00:08:39,278 --> 00:08:41,235
نظریه های کاملا متفاوت توصیف شده اند

216
00:08:41,235 --> 00:08:44,251
و با دنیای ما آنقدر تفاوت دارند که حتی فکرش رو هم نمی توانیم بکنیم،

217
00:08:44,251 --> 00:08:47,996
و بطرز باورنکردنی ای مرموز هستند.

218
00:08:47,996 --> 00:08:49,733
«استیون واینبرگ»

219
00:08:49,733 --> 00:08:51,488
پدر مدل متعارف فیزیک ذرات،

220
00:08:53,243 --> 00:08:55,000
تاملاتی درباره ی این طرزتفکر داشته

221
00:08:55,000 --> 00:08:59,243
که همه ی واقعیت های ممکن واقعا موجودند.

222
00:08:59,243 --> 00:09:02,332
همچنین، یک فیزیکدان جوان به نام «مکس تگمارک»

223
00:09:02,332 --> 00:09:06,708
معتقد است که همه ی ساختارهای ریاضی وجود دارند،

224
00:09:06,708 --> 00:09:08,845
و وجود ریاضی یعنی

225
00:09:08,845 --> 00:09:10,612
وجود فیزیکی،

226
00:09:10,612 --> 00:09:12,930
پس این «چندجهانی» پهناور وجود دارد

227
00:09:12,930 --> 00:09:16,371
چون تمامی احتمالات منطقی را داراست.

228
00:09:16,371 --> 00:09:19,881
حال، در این گرایش به ماوراءالطبیعه،

229
00:09:19,881 --> 00:09:22,153
این فیزیکدان ها و فیلسوف ها

230
00:09:22,153 --> 00:09:24,675
در واقع به اندیشه های خیلی قدیمی دست می یازند

231
00:09:24,675 --> 00:09:26,132
اندیشه هایی که به افلاطون بازمی گردد.

232
00:09:26,132 --> 00:09:29,330
و آن اصل فراوانی یا باروری،

233
00:09:29,330 --> 00:09:31,243
یا زنجیرهی بلند هستی است،

234
00:09:31,243 --> 00:09:35,110
که بیان می کند واقعیت در واقع تا حد ممکن کامل است.

235
00:09:35,110 --> 00:09:36,811
یا واقعیت تا جایی که ممکن است

236
00:09:36,811 --> 00:09:39,706
از «هیچ» فاصله گرفته است.

237
00:09:39,706 --> 00:09:42,200
پس ما نهایت هر دو موضع را داریم.

238
00:09:42,200 --> 00:09:45,499
ما «هیچ» مطلق را در یک طرف داریم،

239
00:09:45,499 --> 00:09:47,997
و در طرف دیگر این تصور از واقعیت

240
00:09:47,997 --> 00:09:51,180
را داریم که همه ی دنیاهای محتمل را در طرف دیگر در برگرفته

241
00:09:51,180 --> 00:09:53,909
کامل ترین واقعیت ممکن،

242
00:09:53,909 --> 00:09:56,802
هیچ، ساده ترین واقعیت ممکن.

243
00:09:56,802 --> 00:09:59,681
حال اینها چه تفاوتی با هم دارند؟

244
00:09:59,681 --> 00:10:01,708
واقعیت های میانه ی زیادی هستند

245
00:10:01,708 --> 00:10:04,655
که دربرگیرنده ی برخی هستند و بعضی دیگر را شامل نمی شوند.

246
00:10:04,655 --> 00:10:06,251
مثلا یکی از این واقعیت های میانی

247
00:10:06,251 --> 00:10:11,946
برازنده ترین هستی از نظر ریاضی است،

248
00:10:11,946 --> 00:10:13,621
که شامل قسمت های زشت نیست،

249
00:10:13,621 --> 00:10:16,267
شامل نامتقارن های نازیبا و شبیه به آن نیست.

250
00:10:16,267 --> 00:10:18,593
حال، فیزیکدان هایی هستند که می گویند

251
00:10:18,593 --> 00:10:22,227
که ما واقعا در بهترین جهان موجود زندگی می کنیم.

252
00:10:22,227 --> 00:10:25,174
فکر کنم «برایان گرین» در جمع حاضرین باشد،

253
00:10:25,174 --> 00:10:28,787
او کتابی به نام «جهان زیبا» نوشته.

254
00:10:28,787 --> 00:10:31,058
او ادعا می کند دنیایی که در آن زندگی می کنیم

255
00:10:31,058 --> 00:10:32,767
از نظر ریاضی خیلی زیبا و برازنده است.

256
00:10:32,767 --> 00:10:34,450
حرف او را باور نکنید. (خنده)

257
00:10:34,450 --> 00:10:37,537
این یک آرزوی پرهیزگارانه است و ای کاش حقیقت داشت،

258
00:10:37,537 --> 00:10:39,450
اما فکر کنم اون روز اعتراف کرد

259
00:10:39,450 --> 00:10:42,514
دنیایی که در آن هستیم خیلی زشت است.

260
00:10:42,514 --> 00:10:43,890
احمقانه بنا شده،

261
00:10:43,890 --> 00:10:47,144
تعداد زیادی ضرایب ثابت

262
00:10:47,144 --> 00:10:48,810
و ضرایب جرم

263
00:10:48,810 --> 00:10:51,588
و مقادیر زیادی از ذرات ابتدایی غیرضروری دارد،

264
00:10:51,588 --> 00:10:53,736
و «انرژی تاریک» دیگه چه صیغه ایه؟

265
00:10:53,736 --> 00:10:57,135
این ابتکاری از آدامس بادکنکی چوبی است [مثل آبنبات چوبی]

266
00:10:57,135 --> 00:11:01,138
این یک جهان برازنده نیست. (خنده)

267
00:11:01,138 --> 00:11:03,881
از طرف دیگر [اعتقاد به] این است که این دنیا

268
00:11:03,881 --> 00:11:05,471
از لحاظ اخلاقی هم بهترین دنیای ممکن است.

269
00:11:05,471 --> 00:11:06,650
بهتر است کمی جدی بشوید،

270
00:11:06,650 --> 00:11:09,845
چون در دنیایی که موجودات با قوهی احساس

271
00:11:09,845 --> 00:11:11,465
بی دلیل رنج نمی برند،

272
00:11:11,465 --> 00:11:13,334
دنیایی که در آن

273
00:11:13,334 --> 00:11:15,549
کودکان سرطان نمی گیرند و هولوکاست اتفاق نمی افتد.

274
00:11:15,549 --> 00:11:16,800
این یک مدل مفهومی اخلاقی است.

275
00:11:16,800 --> 00:11:18,865
بهرحال، بین «هیچ»

276
00:11:18,865 --> 00:11:20,498
و کامل ترین وجودِ مطلق،

277
00:11:20,498 --> 00:11:22,043
وجودهای استثنایی مختلفی وجود دارد.

278
00:11:22,043 --> 00:11:24,323
«هیچ» خاص است. ساده ترین است.

279
00:11:24,323 --> 00:11:27,833
در برابر آن کامل ترین وجودِ ممکن است.

280
00:11:27,833 --> 00:11:29,197
آن هم خاص است.

281
00:11:29,197 --> 00:11:31,849
کامل ترین وجود ممکن، استثنایی است.

282
00:11:31,849 --> 00:11:33,365
اما ما اینجا چه چیزی را نادیده گرفته ایم؟

283
00:11:33,365 --> 00:11:36,101
اینکه وجودهای معمولی ای

284
00:11:36,101 --> 00:11:37,856
هم هستند

285
00:11:37,856 --> 00:11:40,477
که به هیچ وجه استثنایی نیستند،

286
00:11:40,477 --> 00:11:42,029
که تقریبا تصادفی هستند.

287
00:11:42,029 --> 00:11:44,756
آنها از «هیچ» خیلی فاصله دارند،

288
00:11:44,756 --> 00:11:48,682
اما با «کامل ترین هستی» هم خیلی فاصله دارند.

289
00:11:48,682 --> 00:11:51,202
آنها ترکیبی از بی نظمی و نظم،

290
00:11:51,202 --> 00:11:55,400
از زیبایی و نازیبایی ریاضی هستند.

291
00:11:55,400 --> 00:11:57,185
بنابراین من این هستی ها را

292
00:11:57,185 --> 00:12:01,312
بیکران، متوسط، ناقص،

293
00:12:01,312 --> 00:12:04,692
یک وجود معمولی، یک گیتی قراضه توصیف می کنم.

294
00:12:04,692 --> 00:12:06,876
و این وجودها،

295
00:12:06,876 --> 00:12:09,142
آیا خداوندی در هریک از این هستی ها وجود دارد؟

296
00:12:09,142 --> 00:12:11,553
شاید، اما این خدا

297
00:12:11,553 --> 00:12:13,889
آنطور که در آموزه های یهودی-مسیحی تعریف شده، کامل نیست.

298
00:12:13,889 --> 00:12:17,196
بهترین و مقتدرترین نیست.

299
00:12:17,196 --> 00:12:20,527
ممکن است ۱۰۰درصد بدنهاد باشد

300
00:12:20,527 --> 00:12:22,630
اما فقط ۸۰درصد موثر است،

301
00:12:22,630 --> 00:12:28,767
این تا حدودی دنیایی که در اطرافمان می بینیم را توصیف می کند. (خنده)

302
00:12:28,767 --> 00:12:31,499
بنابراین می خواهم پیشنهاد کنم

303
00:12:31,499 --> 00:12:33,335
جوابِ معمای هستی

304
00:12:33,335 --> 00:12:37,425
به این صورت است: دنیایی که در آن هستیم

305
00:12:37,425 --> 00:12:39,481
یکی از همین دنیاهای معمولی است.

306
00:12:39,481 --> 00:12:42,136
وجود در هر صورت باید به یک صورتی بوجود بیاید.

307
00:12:42,136 --> 00:12:44,206
می تواند اصلا بوجود نیاید و «هیچ» باقی بماند

308
00:12:44,206 --> 00:12:47,887
یا همه چیز را در بر بگیرد و یا چیزی بین این دو باشد.

309
00:12:47,887 --> 00:12:51,578
بنابراین اگر خصوصیات ویژه ای

310
00:12:51,578 --> 00:12:53,768
مثل بهترین و کامل ترین داشته باشد

311
00:12:53,768 --> 00:12:55,376
یا ساده باشد، مثل «هیچ»،

312
00:12:55,376 --> 00:12:57,177
باید بتوانیم توضیحی برایش داشته باشیم.

313
00:12:57,177 --> 00:13:00,336
اما اگر یکی از وجودهای تصادفی و معمولی باشد،

314
00:13:00,336 --> 00:13:02,486
توضیح بیشتری نمی توان برای آن درنظر گرفت.

315
00:13:02,486 --> 00:13:03,870
و من معتقدم

316
00:13:03,870 --> 00:13:05,850
دنیایی ما یکی از همین دنیاهای معمولی است.

317
00:13:05,850 --> 00:13:08,107
این چیزی است که علم به ما می گوید.

318
00:13:08,107 --> 00:13:09,438
اوایل همین هفته

319
00:13:09,438 --> 00:13:12,554
اخبار مهیجی دربارهی

320
00:13:12,554 --> 00:13:15,693
نظریه ی تورم کیهانی، که دنیایی بزرگ،

321
00:13:15,693 --> 00:13:19,663
بی نهایت، شلوغ و پلوغ، غیرقابل پیش بینی و بی جهت را پیش بینی می کند،

322
00:13:19,663 --> 00:13:23,488
که مثل کف و گاز نوشابه

323
00:13:23,488 --> 00:13:26,172
از بطری بصورت بی پایان سرریز می شود،

324
00:13:26,172 --> 00:13:28,264
یک دنیایی بیکران، که بیشتر آن بایر است

325
00:13:28,264 --> 00:13:32,530
که بخش های جذاب آن کوچک هستند و نظم دارند،

326
00:13:32,530 --> 00:13:34,895
موضوع متورم شدن جهان هستی

327
00:13:34,895 --> 00:13:37,797
از طریق مشاهده هایی

328
00:13:37,797 --> 00:13:39,890
که از تلسکوپ های رادیویی مستقر در قطب جنوب

329
00:13:39,890 --> 00:13:42,713
از الگوهای امواج جاذبه ای

330
00:13:42,713 --> 00:13:44,637
لحظهی قبل از مهبانگ بدست آمده، تایید شده.

331
00:13:44,637 --> 00:13:46,482
اطمینان دارم که همه ی شما از این موضوع اطلاع دارید.

332
00:13:46,482 --> 00:13:49,306
بهرحال، معتقدم شواهدی وجود دارد

333
00:13:49,306 --> 00:13:52,793
که این واقعا دنیایی است که در آن هستیم.

334
00:13:52,793 --> 00:13:55,900
حال، چرا این موضوع باید برای شما مهم باشد؟

335
00:13:55,900 --> 00:13:57,136
(خنده)

336
00:13:57,136 --> 00:14:00,560
پرسشِ «چرا دنیا وجود دارد؟»

337
00:14:00,560 --> 00:14:02,239
پرسشی است در ارتباط با عالم هستی است

338
00:14:02,239 --> 00:14:03,693
و تقریبا با یک پرسش دیگر همسان است:

339
00:14:03,693 --> 00:14:06,776
«چرا وجود دارم؟» «چرا وجود داری؟»

340
00:14:06,776 --> 00:14:10,376
می دونید، وجود داشتن ما امری نامحتمل است،

341
00:14:10,376 --> 00:14:14,695
چون تعداد انسانهایی که از نظر ژنتیکی امکان پذیرند خیلی زیاد است

342
00:14:14,695 --> 00:14:16,099
اگر بتوانید به نگاه کردن به داده ها محاسبه کنید

343
00:14:16,099 --> 00:14:18,441
تعداد ژن ها و الل های آنها

344
00:14:18,441 --> 00:14:20,737
با یک حساب سرانگشتی نشان می دهد

345
00:14:20,737 --> 00:14:22,892
تقریبا ۱۰ تا ۱۰ هزارمین

346
00:14:22,892 --> 00:14:24,552
انسان ممکن از نظر ژنتیکی

347
00:14:24,552 --> 00:14:28,020
یعنی بین اعداد «گوگل» و «گوگلپلکس».

348
00:14:28,020 --> 00:14:29,636
و تعداد انسانهایی که وجود داشته اند

349
00:14:29,636 --> 00:14:32,130
۱۰۰ میلیارد یا ۵۰ میلیارد است.

350
00:14:32,130 --> 00:14:34,195
بخش خیلی کوچکی، همه ی ما،

351
00:14:34,195 --> 00:14:36,125
برگ ما در جایزهی بخت آزمایی دنیای هستی برنده شده.

352
00:14:36,125 --> 00:14:38,244
ما اینجا وجود داریم. بسیار خب.

353
00:14:38,244 --> 00:14:41,165
ما می خواهیم در چه دنیایی زندگی کنیم؟

354
00:14:41,165 --> 00:14:43,415
آیا می خواهیم در یک دنیای استثنایی زندگی کنیم؟

355
00:14:43,415 --> 00:14:47,644
اگر ما در بهترین دنیای ممکن زندگی می کردیم چطور میشد؟

356
00:14:47,644 --> 00:14:50,153
فشار اگزیستانسیالیستی که بر ما بود را در نظر بگیرید

357
00:14:50,153 --> 00:14:51,992
چون باید در حد کمال شایسته می بودیم

358
00:14:51,992 --> 00:14:53,858
و حتی یک درجه هم از کمال پایین تر نمی بودیم.

359
00:14:53,858 --> 00:14:56,939
یا، اگر در کامل و پًرترین دنیای ممکن زندگی می کردیم چگونه میشد؟

360
00:14:56,939 --> 00:14:58,950
خب در آن صورت وجود ما تضمین میشد،

361
00:14:58,950 --> 00:15:00,728
چون هر چیزی که امکان وجود داشت

362
00:15:00,728 --> 00:15:02,094
در آنجا موجود بود،

363
00:15:02,094 --> 00:15:04,255
اما در عوض انتخاب های ما بی معنی می شدند.

364
00:15:04,255 --> 00:15:07,250
اگر من در مورد موضوعی با خودم کشمکش داشته باشم

365
00:15:07,250 --> 00:15:09,330
و تصمیم به انجام کار صحیح بگیرم

366
00:15:09,330 --> 00:15:10,525
چه فرقی می کند،

367
00:15:10,525 --> 00:15:12,550
چون نسخه های بیشماری

368
00:15:12,550 --> 00:15:13,564
از من وجود دارد

369
00:15:13,564 --> 00:15:14,961
که آنها هم در حال انجام کار صحیح هستند

370
00:15:14,961 --> 00:15:16,616
و همینطور نسخه های بیشمار دیگری هم هستند که کار نادرست را انجام می دهند.

371
00:15:16,616 --> 00:15:18,456
بنابراین انتخاب های من بی معنی هستند.

372
00:15:18,456 --> 00:15:20,740
بنابراین ما علاقه ای به زندگی در آن دنیا نداریم.

373
00:15:20,740 --> 00:15:23,327
و اگر در دنیای «هیچ» بودیم

374
00:15:23,327 --> 00:15:25,554
وجود نداشتیم که این گفتگو را با همدیگر داشته باشیم.

375
00:15:25,554 --> 00:15:32,489
بنابراین معتقدم زندگی کردن در دنیایی که در حد میانی باشد،

376
00:15:32,489 --> 00:15:34,385
هم قسمت های نامطبوع به همراه دارد، هم قسمت های دلپذیر

377
00:15:34,385 --> 00:15:35,927
و ما می توانیم قسمت های دلپذیر را بیشتر کنیم

378
00:15:35,927 --> 00:15:38,266
و قسمت های نامطبوع را کمتر کنیم

379
00:15:38,266 --> 00:15:41,157
و این موضوع به زندگی ما هدف می بخشد.

380
00:15:41,157 --> 00:15:42,563
جهان هستی خیلی بی معنی است،

381
00:15:42,563 --> 00:15:44,290
ولی با این وجود ما می توانیم هدفی بوجود آوریم

382
00:15:44,290 --> 00:15:45,230
و این خیلی خوب است

383
00:15:45,230 --> 00:15:47,895
و متوسط بودن هستیِ ما

384
00:15:47,895 --> 00:15:50,500
تا حدودی با حسی که درباره ی ذات وجودمان داریم

385
00:15:50,500 --> 00:15:52,812
همخوانی دارد.

386
00:15:52,812 --> 00:15:54,446
و می دانم که شما هم آن را حس می کنید.

387
00:15:54,446 --> 00:15:55,550
من می دانم که شما استثنایی هستید،

388
00:15:55,550 --> 00:15:57,872
اما همچنان بطور محرمانه [یک انسان] معمولی هستید،

389
00:15:57,872 --> 00:15:59,261
اینطور فکر نمی کنید؟

390
00:15:59,261 --> 00:16:01,198
(خنده) (تشویق)

391
00:16:01,198 --> 00:16:05,250
ممکن است شما بگویید این معمای هستی

392
00:16:05,250 --> 00:16:06,668
یک معمای احمقانه است.

393
00:16:06,668 --> 00:16:10,535
شما ممکن است در حیرت وجود جهان هستی نباشید

394
00:16:10,535 --> 00:16:12,170
و ممکن است اطرافیان خوبی در کنارتان باشند.

395
00:16:12,170 --> 00:16:14,386
برتراند راسل گفته،

396
00:16:14,386 --> 00:16:18,041
«باید بگویم که جهان هستی وجود دارد، و دیگر هیچ»

397
00:16:18,041 --> 00:16:19,442
این یک حقیقت بی رحم است.

398
00:16:19,442 --> 00:16:22,276
و استاد من در دانشگاه کلمبیا، سیدنی مورگن بسر،

399
00:16:22,276 --> 00:16:23,985
که یک فیلسوف شوخ طبع است،

400
00:16:23,985 --> 00:16:25,602
وقتی به او گفتم، «پروفسور مورگن بسر،

401
00:16:25,602 --> 00:16:28,098
چرا بجای هیچ، چیزی وجود دارد؟»

402
00:16:28,098 --> 00:16:30,248
به من جواب داد، «ای بابا، اگر هیچ هم بود

403
00:16:30,248 --> 00:16:32,244
همچنان تو از اوضاع ناراضی بودی»

404
00:16:32,244 --> 00:16:35,993
(خنده) - بسیار خب.

405
00:16:35,993 --> 00:16:38,355
خب اگر شما در حیرت جهان هستی نیستید. برای من مهم نیست.

406
00:16:38,355 --> 00:16:41,328
ولی در این دقایق پایانی چیزی به شما خواهم گفت

407
00:16:41,328 --> 00:16:43,606
که مطمئنم شما را حیرت زده خواهد کرد،

408
00:16:43,606 --> 00:16:46,273
چون همه ی افراد با استعداد

409
00:16:46,273 --> 00:16:48,586
و شگفت انگیزی که من در TED دیدم را حیرت زده کرده،

410
00:16:48,586 --> 00:16:50,800
وقتی این موضوع را بهشان گفتم که:

411
00:16:50,800 --> 00:16:55,302
من هیچوقت در زندگی ام تلفن همراه نداشته ام.

412
00:16:55,302 --> 00:16:57,179
متشکرم.

413
00:16:57,179 --> 00:17:01,179
(خنده) (تشویق)