WEBVTT

00:00:07.031 --> 00:00:09.903
ความเศร้าเป็นส่วนหนึ่ง
ของประสบการณ์ของมนุษย์

00:00:09.903 --> 00:00:12.511
แต่เป็นเวลาหลายศตวรรษมาแล้ว
ที่มีการถกเถียงกันอย่างมาก

00:00:12.511 --> 00:00:17.377
ว่าความเศร้าคืออะไรกันแน่ 
และถ้าเราทำอะไรได้ จะทำอะไรกับมัน

00:00:17.377 --> 00:00:19.085
พูดง่ายๆ ก็คือ

00:00:19.085 --> 00:00:20.723
ความเศร้ามักจะถูกคิดว่า

00:00:20.723 --> 00:00:23.966
เป็นปฏิกริยาตามธรรมชาติ
ต่อสถานการณ์ที่ยากลำบาก

00:00:23.966 --> 00:00:27.843
คุณรู้สึกเศร้าเมื่อเพื่อนย้ายไป
หรือเมื่อสัตว์เลี้ยงตาย

00:00:27.843 --> 00:00:29.683
เวลาเพื่อนคนหนึ่งพูดว่า "ฉันเศร้า"

00:00:29.683 --> 00:00:32.503
คุณมักตอบด้วยการถามว่า
"เกิดอะไรขึ้น"

00:00:32.503 --> 00:00:37.064
แต่การสรุปว่าความเศร้ามีสาเหตุ
มาจากภายนอก ข้างนอกตัวเรา

00:00:37.064 --> 00:00:39.711
เป็นความคิดที่ค่อนข้างใหม่

00:00:39.711 --> 00:00:42.478
แพทย์กรีกโบราณไม่ได้มองความเศร้าอย่างนั้น

00:00:42.478 --> 00:00:46.256
พวกเขาเชื่อว่า มีของเหลวสีดำ
อยู่ภายในร่างกาย

00:00:46.256 --> 00:00:48.576
ตามความเชื่อเรื่องระบบของเหลว

00:00:48.576 --> 00:00:53.383
ร่างกายและวิญญานมนุษย์ถูกควบคุมด้วย
ของเหลวสี่ชนิด เป็นที่รู้จักในนามฮิวเมอร์

00:00:53.383 --> 00:00:58.155
และความสมดุลระหว่างของเหลวทั้งสี่
มีอิทธิพลโดยตรงต่อสุขภาพและอารมณ์ของมนุษย์

00:00:58.155 --> 00:01:00.985
คำว่า เมลานโคเลีย (Melancholia)
มาจากคำว่า เมไลน่า โคเล

00:01:00.985 --> 00:01:05.644
เป็นคำเรียกน้ำดีสีดำ 
ของเหลวซึ่งเชื่อกันว่าเป็นสาเหตุของความเศร้า

00:01:05.644 --> 00:01:08.270
ด้วยการปรับเปลี่ยนอาหารของคุณ
และด้วยวิธีทางการแพทย์

00:01:08.270 --> 00:01:10.606
คุณสามารถทำให้ของเหลวของคุณ
ให้อยู่ในสมดุลได้

00:01:10.606 --> 00:01:13.628
ถึงแม้ว่าในปัจจุบัน
เรารู้มากขึ้นเกี่ยวกับระบบต่างๆ

00:01:13.628 --> 00:01:15.351
ที่ควบคุมร่างกายมนุษย์

00:01:15.351 --> 00:01:17.210
ความคิดแบบกรีกเกี่ยวกับความเศร้านี้

00:01:17.210 --> 00:01:18.817
ก็สอดคล้องกับความเห็นในปัจจุบัน

00:01:18.817 --> 00:01:21.506
ไม่ได้หมายถึง 
ความเศร้าที่เรารู้สึกเป็นครั้งคราว

00:01:21.506 --> 00:01:23.750
แต่หมายถึงโรคซึมเศร้า

00:01:23.750 --> 00:01:26.086
แพทย์เชื่อว่า 
สภาวะทางอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้

00:01:26.086 --> 00:01:32.211
และมีอาการมานานบางอย่าง 
อย่างน้อยบางส่วนก็เกี่ยวข้องกับสารเคมีในสมอง

00:01:32.211 --> 00:01:35.948
และความสมดุลของสารเคมีต่างๆ ในสมอง

00:01:35.948 --> 00:01:37.238
เช่นเดียวกับระบบของกรีก

00:01:37.238 --> 00:01:39.932
การเสียสมดุลของสารเคมีเหล่านี้
อาจมีผลอย่างมาก

00:01:39.932 --> 00:01:44.148
ว่าเราตอบสนองต่อสถานการณ์
ที่ยากลำบากสาหัสอย่างไร

00:01:44.148 --> 00:01:46.921
มีเรื่องที่ทำสืบกันมานาน
ในความพยายามที่จะเข้าใจ

00:01:46.921 --> 00:01:48.911
คุณค่าของความโศกเศร้า

00:01:48.911 --> 00:01:50.175
และในการอภิปรายกันนั้น

00:01:50.175 --> 00:01:52.752
คุณจะพบการโต้เถียงอย่างหนักแน่นว่า
ความเศร้า

00:01:52.752 --> 00:01:56.438
ไม่ใช่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิตที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่เป็นสิ่งจำเป็นทีเดียว

00:01:56.438 --> 00:01:58.237
ถ้าคุณไม่เคยรู้สึกโศกเศร้า

00:01:58.237 --> 00:02:01.795
คุณจะพลาดส่วนที่ทำให้เราเป็นมนุษย์

00:02:01.795 --> 00:02:06.245
นักคิดหลายคนยืนยันว่าความโศกเศร้านั้น
จำเป็นต่อการได้มาซึ่งภูมิปัญญา

00:02:06.245 --> 00:02:08.798
โรเบิร์ต เบอร์ตัน เกิดในปี ค.ศ.1577

00:02:08.798 --> 00:02:13.176
ใช้ชีวิตในการศึกษาสาเหตุ
และประสบการณ์ของความโศกเศร้า

00:02:13.176 --> 00:02:16.171
ในผลงานชิ้นเอกของเขา
"กายวิภาคของความโศกเศร้า"

00:02:16.171 --> 00:02:20.909
เบอร์ตันเขียนว่า " ผู้ที่เพิ่มพูนปัญญา
เพิ่มพูนความโศกเศร้า"

00:02:20.909 --> 00:02:23.758
นักกวีโรแมนติกช่วงต้นศตวรรษที่ 19

00:02:23.758 --> 00:02:29.016
เชื่อว่าความโศกเศร้าทำให้เราสามารถ
เข้าใจถึงอารมณ์อันลึกซึ้งอื่นๆ อย่างถ่องแท้

00:02:29.016 --> 00:02:30.603
เช่น ความงดงาม และความเบิกบาน

00:02:30.603 --> 00:02:34.643
การเข้าใจความเศร้าของต้นไม้
ที่สูญเสียใบของมันฤดูใบไม้ร่วง

00:02:34.643 --> 00:02:40.150
คือการเข้าใจเปี่ยมล้นถึงวงจรชีวิต
ที่นำมาซึ่งดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ

00:02:40.150 --> 00:02:45.501
แต่ภูมิปัญญาและความฉลาดทางอารมณ์ ดูเหมือน
จะอยู่ค่อนข้างสูงในขั้นความต้องการของมนุษย์

00:02:45.501 --> 00:02:48.646
ความโศกเศร้ามีคุณค่าระดับพื้นฐาน 
และชัดเจน

00:02:48.646 --> 00:02:51.252
บางทีแม้กระทั่งในในระดับวิวัฒนาการ หรือเปล่า

00:02:51.252 --> 00:02:54.065
นักวิทยาศาตร์คิดว่าการร้องให้
และความรู้สึกที่ถูกแยกตัวออกมา

00:02:54.065 --> 00:02:58.437
คือสิ่งที่ช่วยให้บรรพบุรุษของเรา
กระชับความสัมพันธ์ทางสังคม

00:02:58.437 --> 00:03:01.073
และช่วยให้พวกเขาได้รับ
การสนับสนุนที่เขาต้องการ

00:03:01.073 --> 00:03:05.335
ตรงข้ามกับความโกรธหรือความรุนแรง
ความโศกเศร้าเป็นการแสดงออกของทุกข์ทรมาน

00:03:05.335 --> 00:03:09.188
ที่สามารถทำให้ผู้คนเข้าใกล้
ผู้ทุกข์ทรมานได้ทันที

00:03:09.188 --> 00:03:13.545
และช่วยให้คนทั้งสองและชุมชนเติบโต

00:03:13.545 --> 00:03:16.606
บางทีความเศร้าอาจช่วยสร้างความเป็นหนึ่งเดียว
ที่เราต้องการเพื่อความอยู่รอด

00:03:16.606 --> 00:03:20.320
แต่หลายคนคงสงสัยว่า
ความทุกข์ทรมานที่ผู้อื่นรู้สีก

00:03:20.320 --> 00:03:24.067
จะเหมือนกับความทุกข์ทรมาน
ที่เราประสบเองหรือไม่

00:03:24.067 --> 00:03:25.864
กวีเอมิลี่ ดิคกินสัน เขียนไว้ว่า

00:03:25.864 --> 00:03:30.396
"ฉันวัดทุกความโศกเศร้า ที่ฉันพบพาน
ด้วยดวงตาเล็กๆ ที่สืบเสาะ -

00:03:30.396 --> 00:03:35.487
ฉันฉงนว่ามันมีน้ำหนัก
เหมือนตัวฉันเองหรือเบากว่า"

00:03:35.487 --> 00:03:36.998
และในศตวรรษที่ 20

00:03:36.998 --> 00:03:39.609
นักมนุษยวิทยาการแพทย์
อย่าง อาเธอร์ ไคลน์มัน

00:03:39.609 --> 00:03:42.853
รวบรวมหลักฐานจากวิธีที่ผู้คนพูดถึง
ความเจ็บปวด

00:03:42.853 --> 00:03:47.035
เพื่อจะชี้ว่า
อารมณ์ไม่ใช่ลักษณะสากล

00:03:47.035 --> 00:03:50.460
และวัฒนธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
วิธีที่เราใช้ภาษา

00:03:50.460 --> 00:03:52.841
สามารถมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเราได้

00:03:52.841 --> 00:03:54.303
เมื่อเราพูดถึงเรื่องอกหัก

00:03:54.303 --> 00:03:58.146
ความรู้สึกของการอกหักกลายมาเป็น
ส่วนหนึ่งของประสบการณ์ของเรา

00:03:58.146 --> 00:04:00.882
ขณะที่วัฒนธรรมที่พูดถึง
หัวใจอันชอกช้ำ

00:04:00.882 --> 00:04:05.044
กลับเป็นประสบการณ์
ที่ต่างกันไปในแต่ละคน

00:04:05.044 --> 00:04:07.221
นักคิดร่วมสมัยบางคนไม่สนใจ

00:04:07.221 --> 00:04:10.426
ว่าความเศร้าเป็นเรื่องเฉพาะคน
หรือเป็นสากล

00:04:10.426 --> 00:04:14.981
และเลือกใช้เทคโนโลยีในการ
กำจัดความทุกข์ในทุกรูปแบบ

00:04:14.981 --> 00:04:18.267
เดวิด เพียรซ์ แนะว่าพันธุวิศวกรรม

00:04:18.267 --> 00:04:20.680
และการกระบวนการร่วมสมัยอื่นๆ

00:04:20.680 --> 00:04:24.847
ไม่เพียงจะสามารถเปลี่ยนวิธีที่มนุษย์รับรู้
ความเจ็บปวดทางร่างกายและอารมณ์เท่านั้น

00:04:24.847 --> 00:04:28.202
แต่ระบบนิเวศของโลก
ควรได้รับการออกแบบใหม่

00:04:28.202 --> 00:04:30.817
เพื่อสัตว์จะไม่ต้องทุกข์ทรมานในป่า

00:04:30.817 --> 00:04:34.133
เขาเรียกโครงการของเขาว่า
"สรวงสวรรค์วิศวกรรม"

00:04:34.133 --> 00:04:37.337
แต่ทว่า มีอะไรที่น่าเศร้าเกี่ยวกับ
โลกที่ปราศจากความเศร้าไหมนะ

00:04:37.337 --> 00:04:40.120
บรรพบุรุษมนุษย์ถ้ำหรือกวีคนโปรดของเรา

00:04:40.120 --> 00:04:42.919
อาจจะไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของสวรรค์แบบนั้น

00:04:42.919 --> 00:04:48.136
อันที่จริง สิ่งเดียวเกี่ยวกับความเศร้า
ที่เหมือนทุกคนจะเห็นพ้องต้องกัน

00:04:48.136 --> 00:04:51.409
คือผู้คนส่วนใหญ่รู้สึกถึงมันมาได้โดยตลอด

00:04:51.409 --> 00:04:53.334
และนั่นก็เป็นมาหลายพันปีแล้ว

00:04:53.334 --> 00:04:56.576
หนึ่งในวิธีที่ดีที่สุด ที่เราจะรับมือ
กับอารมณ์ที่สร้างความลำบากใจนี้

00:04:56.576 --> 00:05:01.452
คือการพูดมันออกมาตรงๆ และพยายามแสดงออก
สิ่งที่รู้สึกว่าไม่สามารถแสดงออกมาได้

00:05:01.452 --> 00:05:03.344
ดังกลอนของ เอมิลี่ ดิคกินสัน

00:05:03.344 --> 00:05:08.274
"ความหวังคือสิ่งที่มีปีก -
ที่เกาะอยู้ในใจ -

00:05:08.274 --> 00:05:11.124
และร้องท่วงทำนองโดยปราศจากคำพูด -
แต่ไม่เคยได้หยุด- เลย-"