1
00:00:01,136 --> 00:00:04,389
ในภาพยนตร์ยิ่งใหญ่ยุคปี 1980 เรื่อง
พี่น้องตระกูลบลูส์

2
00:00:04,389 --> 00:00:09,183
มีฉากตอนหนึ่งที่ จอห์น เบลูชิ
ไปหา แดน อายครอยด์ที่ห้องพัก

3
00:00:09,183 --> 00:00:11,506
ในเมืองชิคาโกเป็นครั้งแรก

4
00:00:12,106 --> 00:00:14,637
ห้องทั้งแคบทั้งเล็กมาก

5
00:00:14,637 --> 00:00:17,168
อยู่ห่างจากรางรถไฟเพียง 3 ฟุตเท่านั้น

6
00:00:18,628 --> 00:00:20,466
ขณะที่จอห์นนั่งบนเตียงแดน

7
00:00:20,466 --> 00:00:22,929
รถไฟก็แล่นผ่านไป

8
00:00:22,929 --> 00:00:25,153
ส่งเสียงดังกึกก้องไปทั้งห้อง

9
00:00:25,153 --> 00:00:28,982
จอห์นถาม รถไฟวิ่งผ่านบ่อยไหม

10
00:00:28,982 --> 00:00:33,542
แดนตอบ บ่อยมากจนเราไม่ทันสังเกต

11
00:00:33,542 --> 00:00:36,448
และแล้ว มีบางอย่างหล่นจากฝาพนัง

12
00:00:37,248 --> 00:00:39,042
เราต่างรู้ดีว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร

13
00:00:39,042 --> 00:00:41,883
ด้วยความเป็นมนุษย์ 
เราจะเคยชินกับเรื่องที่เจอทุกวัน

14
00:00:41,883 --> 00:00:43,080
เคยชินอย่างรวดเร็วด้วย

15
00:00:43,600 --> 00:00:46,984
ผม ในฐานะผู้ออกแบบผลิตภัณฑ์
ต้องสำรวจสิ่งของที่มักจะพบเจอทุกวันพวกนั้น

16
00:00:46,984 --> 00:00:50,521
รู้สึกถึงมันและพยายามทำให้มันดีขึ้น

17
00:00:51,365 --> 00:00:54,861
เช่น ผลไม้ลูกนี้

18
00:00:56,211 --> 00:00:57,811
เห็นสติกเกอร์อันเล็กนี้หรือไม่

19
00:00:59,211 --> 00:01:01,666
ตอนผมยังเด็ก ยังไม่มีการติดสติกเกอร์

20
00:01:02,776 --> 00:01:04,694
หลายปีผ่านมา ณ ที่ใดที่หนึ่ง

21
00:01:04,694 --> 00:01:07,575
ใครบางคนก็มีแนวคิดเยี่ยมมาก
โดยการเริ่มติดสติกเกอร์ลงบนผลไม้

22
00:01:07,575 --> 00:01:08,292
ทำไมละ

23
00:01:08,292 --> 00:01:09,821
มันง่ายมากสำหรับพวกเรา

24
00:01:09,821 --> 00:01:11,558
ตอนเดินไปจ่ายเงินในร้านของชำ

25
00:01:11,558 --> 00:01:12,651
ใช่เลยมันเยี่ยมยอดมาก

26
00:01:12,651 --> 00:01:14,706
เราเดินเข้าออกจากร้านได้อย่างรวดเร็ว

27
00:01:14,706 --> 00:01:16,784
แต่ตอนนี้ มีปัญหาใหม่

28
00:01:17,414 --> 00:01:19,443
ตอนเรากลับบ้านและกำลังหิว

29
00:01:19,443 --> 00:01:22,874
เราเห็นผลไม้สุกงอมหวานฉ่ำบนเคาน์เตอร์

30
00:01:22,874 --> 00:01:25,719
หยิบขึ้นมาและจะกัดกิน

31
00:01:25,719 --> 00:01:29,455
แต่ช้าก่อน เราต้องมองหา
สติกเกอร์ชิ้นเล็ก ๆ นี้ก่อน

32
00:01:30,587 --> 00:01:34,961
แล้วใช้เล็บแกะมันแต่ทำให้มีรอยที่เปลือก

33
00:01:34,962 --> 00:01:36,601
ต้องค่อย ๆ แซะสติกเกอร์ --

34
00:01:36,601 --> 00:01:37,636
เข้าใจตรงกันนะ

35
00:01:37,636 --> 00:01:39,775
แล้วสะบัดมันออกจากนิ้ว

36
00:01:39,775 --> 00:01:43,136
(เสียงตบมือ)

37
00:01:44,276 --> 00:01:45,776
ไม่สนุกเลย

38
00:01:45,776 --> 00:01:46,797
อย่างมากด้วย

39
00:01:47,777 --> 00:01:49,682
แต่เรื่องที่น่าสนใจได้เกิดขึ้นแล้ว

40
00:01:49,992 --> 00:01:53,073
ครั้งแรกที่แกะมัน จะรู้สึกว่ามีปัญหากับมัน

41
00:01:53,075 --> 00:01:55,280
คุณต้องการกัดกินผลไม้

42
00:01:55,280 --> 00:01:56,287
แต่รู้สึกไม่พอใจ

43
00:01:56,287 --> 00:01:58,021
ต้องแกะมันออกมา

44
00:01:58,541 --> 00:02:00,165
แต่พอทำได้สิบครั้ง

45
00:02:00,165 --> 00:02:02,641
ความไม่พอใจก็เริ่มลดลง

46
00:02:02,641 --> 00:02:06,071
เพราะเริ่มดึงสลากออกได้คล่องแล้ว

47
00:02:06,071 --> 00:02:08,480
แต่กับผม ต้องถึงหนึ่งร้อยครั้ง

48
00:02:08,480 --> 00:02:09,612
ผมเริ่มชินชา

49
00:02:10,212 --> 00:02:13,103
ผมหยิบผลไม้ขึ้นมา

50
00:02:13,103 --> 00:02:17,215
ใช้เล็บจิกแล้วดึงสติกเกอร์ขึ้นมา

51
00:02:17,215 --> 00:02:18,771
แล้วอะไรอีกละ

52
00:02:18,771 --> 00:02:22,270
มีสติกเกอร์อีกอันหรือเปล่า

53
00:02:23,680 --> 00:02:24,974
ทำไมเป็นเช่นนี้

54
00:02:24,974 --> 00:02:27,126
ทำไมเราเคยชินกับเรื่องประจำวัน

55
00:02:27,126 --> 00:02:30,274
สมองคนเราทุกคนมีข้อจำกัด

56
00:02:30,274 --> 00:02:35,043
สมองคนเราจะจำเรื่องที่ทำเป็นประจำ
ให้กลายเป็นนิสัย

57
00:02:35,043 --> 00:02:38,620
ทำให้สมองว่างเพื่อเรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ

58
00:02:38,620 --> 00:02:40,662
มันคือกระบวนการที่เรียกว่า
ความคุ้นเคย

59
00:02:40,662 --> 00:02:44,266
ซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาที่สุดอย่างหนึ่งของคนเรา
นั่นคือการเรียนรู้

60
00:02:45,596 --> 00:02:47,765
จริงแล้ว ความคุ้นเคยไม่ใช่เรื่องไม่ดี

61
00:02:48,975 --> 00:02:50,611
จำตอนหัดขับรถได้ไหม

62
00:02:51,101 --> 00:02:52,279
ผมจำได้แน่นอน

63
00:02:52,939 --> 00:02:56,227
มือจับพวงมาลัยสองมือตรง ๆ

64
00:02:56,227 --> 00:02:58,445
ตามองตรงไปข้างหน้า

65
00:02:58,445 --> 00:03:01,695
รถยนต์ ไฟจราจร คนเดินบนถนน

66
00:03:01,695 --> 00:03:04,006
ประสาทเสียมากในตอนนั้น

67
00:03:04,936 --> 00:03:08,520
ผมเป็นเอามาก ไม่ยอมพูดกับใครในรถ

68
00:03:08,520 --> 00:03:10,450
และไม่ยอมฟังดนตรีในรถด้วย

69
00:03:10,840 --> 00:03:12,949
แล้วเรื่องมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

70
00:03:12,949 --> 00:03:17,119
หลายสัปดาห์ผ่านไป 
เรื่องขับรถกลายเป็นเรื่องง่ายขึ้น

71
00:03:18,339 --> 00:03:19,647
เพราะคุ้นเคยกับมัน

72
00:03:20,647 --> 00:03:22,914
กลายเป็นเรื่องสนุกและธรรมดา

73
00:03:23,324 --> 00:03:25,531
สุดท้ายเราจะพูดคุยกับเพื่อนในรถได้

74
00:03:25,531 --> 00:03:26,490
ฟังเพลงไปด้วยได้

75
00:03:26,490 --> 00:03:29,189
เพราะเรื่องที่ดีคือสมองคุ้นเคยเรื่องต่าง ๆ

76
00:03:29,189 --> 00:03:32,552
แต่ถ้าเราไม่คุ้นเคย
คือเราต้องสังเกตรายละเอียดทุกอย่าง

77
00:03:32,552 --> 00:03:34,167
ในทุกครั้ง

78
00:03:34,717 --> 00:03:36,295
ก็จะเป็นเรื่องที่เหนื่อยมาก

79
00:03:36,295 --> 00:03:38,687
และจะไม่มีเวลาเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ

80
00:03:40,317 --> 00:03:43,457
แต่บางครั้งความคุ้นเคยก็ไม่ดี

81
00:03:44,477 --> 00:03:47,812
ถ้ามันทำให้เราให้เลิกสังเกต
เรื่องปัญหารอบตัวเรา

82
00:03:47,812 --> 00:03:48,843
ไม่ดีเลย

83
00:03:49,413 --> 00:03:52,816
ถ้ามันทำให้เราเลิกสังเกต
เราจะหยุดรับรู้ปัญหาต่าง ๆ

84
00:03:52,816 --> 00:03:54,933
ไม่ดีอย่างยิ่ง

85
00:03:55,923 --> 00:03:57,906
นักแสดงตลกรู้ดีในเรื่องแบบนี้

86
00:03:57,906 --> 00:04:02,791
อาชีพทั้งหมดของเจอรี่ เซนเฟลด์ มีอยู่ได้
เพราะการสังเกตเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ

87
00:04:02,791 --> 00:04:06,769
เรื่องงี่เง่าที่เราทำทุกวัน
แต่เรามักจำไม่ได้

88
00:04:08,238 --> 00:04:10,615
เขาเล่าว่าทุกครั้งก่อนที่จะออกไปหาเพื่อน

89
00:04:10,615 --> 00:04:13,001
ถ้าต้องการจะอาบน้ำอุ่น

90
00:04:13,001 --> 00:04:16,898
เขาจะเอื้อมมือออกไปจับที่เปิด
แล้วผลักออกไปจนสุดอีกข้างหนึ่ง

91
00:04:16,900 --> 00:04:19,483
มันจะร้อนมากที่ 100 องศา

92
00:04:19,483 --> 00:04:23,415
แล้วถ้าผลักไปอีกทางหนึ่ง
มันจะเย็นมากที่ 100 องศาเช่นกัน

93
00:04:23,415 --> 00:04:25,778
เขาเพียงต้องการอาบน้ำที่อุณหภูมิกำลังดี

94
00:04:25,778 --> 00:04:27,941
เราทุกคนเคยทำมามาหมด

95
00:04:27,941 --> 00:04:29,726
แต่เราจำเรื่องนี้ไม่ได้

96
00:04:29,726 --> 00:04:31,048
แต่ขณะที่เจอรี่จำได้

97
00:04:31,048 --> 00:04:33,062
นั้นคืออาชีพของนักแสดงตลก

98
00:04:33,062 --> 00:04:36,182
แต่นักออกแบบ นักประดิษฐ์ และผู้ประกอบการ

99
00:04:36,182 --> 00:04:38,589
งานของเราไม่ใช่แค่การสังเกตสิ่งต่าง ๆ

100
00:04:38,589 --> 00:04:41,525
แต่คือการก้าวไปอีกขั้นและพยายามแก้ปัญหา

101
00:04:43,276 --> 00:04:44,842
ดูนี่ คนนี้

102
00:04:44,842 --> 00:04:46,311
เธอคือ แมรี่ แอนเดอร์สัน

103
00:04:46,581 --> 00:04:48,778
ในปี 1902 ที่นิวยอร์ค

104
00:04:48,778 --> 00:04:50,606
เธอกำลังนั่งรอในรถยนต์

105
00:04:51,016 --> 00:04:55,834
เป็นวันที่ทั้งหนาว เฉอะแฉะ และหิมะตก
แต่เธอกลับอบอุ่นอยู่ในรถยนต์

106
00:04:57,226 --> 00:05:02,323
ขณะที่เธอกำลังเดินทาง เธอสังเกตว่า
คนขับรถมักจะเปิดหน้าต่างรถ

107
00:05:02,323 --> 00:05:07,128
เพื่อปัดหิมะบนกระจกออกไป
จะได้ขับต่อไปอย่างปลอดภัย

108
00:05:08,258 --> 00:05:11,834
เมื่อเปิดหน้าต่าง 
อากาศที่ทั้งเย็นและชื้นก็พัดเข้ามา

109
00:05:11,834 --> 00:05:13,779
ทำให้คนโดยสารนั่งไม่ติด

110
00:05:15,189 --> 00:05:18,122
แน่นอนว่าคนโดยสารส่วนใหญ่
จะคิดเหมือนกันว่า

111
00:05:18,122 --> 00:05:21,373
ช่วยไม่ได้ ที่คนขับจะต้องเปิดหน้าต่างเพื่อเช็ด

112
00:05:21,373 --> 00:05:22,766
เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องทำ

113
00:05:23,176 --> 00:05:24,711
แต่ไม่ใช่กับแมรี่

114
00:05:24,711 --> 00:05:26,010
แม่รีกลับคิดว่า

115
00:05:26,010 --> 00:05:29,844
ทำไมคนขับรถไม่ทำความสะอาด
กระจกหน้ารถจากข้างในล่ะ

116
00:05:29,844 --> 00:05:33,122
มันจะปลอดภัยในตอนขับด้วย

117
00:05:33,122 --> 00:05:36,063
คนนั่งในรถก็ไม่หนาวด้วย

118
00:05:36,603 --> 00:05:39,355
แล้วเธอก็หยิบสมุดวาดเขียนขึ้นมา

119
00:05:39,355 --> 00:05:43,716
เริ่มขีดเขียน จนเกิดเป็น
ใบปัดน้ำฝนชิ้นแรกของโลก

120
00:05:44,924 --> 00:05:49,194
ผม นักออกแบบสินค้าก็พยายาม
ทำตัวแบบแมรี่ ที่เรียนรู้จากผู้คน

121
00:05:49,198 --> 00:05:51,963
พยายามมองโลกอย่างที่เป็น

122
00:05:51,973 --> 00:05:54,047
ไม่ใช่อย่างที่พวกเราคิด

123
00:05:54,587 --> 00:05:55,534
ทำไม

124
00:05:55,534 --> 00:05:58,881
เพราะมันง่ายมากที่จะแก้ไขปัญหา
ที่แทบจะทุกคนเห็นกันอยู่แล้ว

125
00:05:59,894 --> 00:06:03,674
แต่มันยากที่จะแก้ไขปัญหา
ที่เกือบทุกคนมองไม่เห็น

126
00:06:04,441 --> 00:06:07,169
บางคนอาจจะคิดว่าเขาเกิดมา
พร้อมกับความสามารถนี้

127
00:06:07,169 --> 00:06:08,750
หรืออาจจะไม่ใช่

128
00:06:08,750 --> 00:06:13,693
ดังเช่นที่แมรี่ แอนเดอร์สัน มีอยู่ในสมอง
ตั้งแต่เกิด ในการมองโลกให้ชัดเจนขึ้น

129
00:06:14,883 --> 00:06:16,813
แต่นั่นไม่ได้หมายรวมถึงผม

130
00:06:16,813 --> 00:06:18,456
ผมได้พยายามทำสิ่งเหล่านี้

131
00:06:19,766 --> 00:06:22,395
หลายปีที่ผมทำงานที่แอปเปิ้ล

132
00:06:22,395 --> 00:06:27,142
สตีฟ จ๊อปศ์ ท้าทายพวกเรา
ในเรื่องการทำงานทุก ๆ วัน

133
00:06:27,142 --> 00:06:31,056
ให้มองผลิตภัณฑ์ด้วยสายตาลูกค้า

134
00:06:31,056 --> 00:06:32,503
ลูกค้ารายใหม่

135
00:06:32,503 --> 00:06:35,689
คนที่ขี้กลัวและว้าวุ่นใจ

136
00:06:35,689 --> 00:06:38,830
แต่จะดีใจมากเมื่อพบว่า
สินค้าเทคโนโลยีสมัยใหม่

137
00:06:38,830 --> 00:06:40,851
สามารถใช้งานได้ในทันใด

138
00:06:41,471 --> 00:06:43,705
สตีฟเรียกว่าพวกมือใหม่ถาวร

139
00:06:43,705 --> 00:06:47,687
และต้องการให้พวกเราสนใจมุ่งเน้น
ไปที่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้

140
00:06:47,687 --> 00:06:51,845
ทำให้เร็วขึ้น ง่ายขึ้น ไม่สะดุด
สำหรับพวกมือใหม่

141
00:06:52,558 --> 00:06:56,805
เรื่องนี้ทำให้ผมจำได้แม่นเลย
ตอนที่ไอพอดออกขายเป็นครั้งแรก

142
00:06:57,028 --> 00:06:58,698
ลองคิดย้อนกลับไปตอนปี 90

143
00:06:58,698 --> 00:07:01,127
คนบ้าอุปกรณ์เสริมต่าง ๆ เหมือนผม

144
00:07:03,107 --> 00:07:08,002
ผมรีบเข้าไปในร้านเพื่อหาอุปกรณ์เสริม
ชิ้นที่ใหม่ที่สุด

145
00:07:09,291 --> 00:07:11,353
ผมใช้เวลาได้ทั้งวันในร้าน

146
00:07:11,353 --> 00:07:14,964
หลังจ่ายเงินแล้วกลับบ้าน 
เริ่มแกะกล่องออกมา

147
00:07:14,964 --> 00:07:18,890
ก็จะเจอสติกเกอร์อันเล็ก ๆ

148
00:07:18,890 --> 00:07:22,005
ปิดไว้ว่า ชาร์จไฟก่อนใช้

149
00:07:22,005 --> 00:07:23,553
อะไรกัน !

150
00:07:23,553 --> 00:07:24,558
ผมไม่อยากจะเชื่อ !

151
00:07:24,558 --> 00:07:26,734
ผมใช้เวลาทั้งวันในการเลือกซื้อสินค้า

152
00:07:26,734 --> 00:07:28,768
แต่ตอนนี้กลับต้องชาร์จไฟก่อนใช้

153
00:07:28,768 --> 00:07:33,158
ผมต้องรอและรู้สึกต้องรอชั่วชีวิต
เหมือนเด็กอยากได้ของเล่นชิ้นใหม่

154
00:07:33,158 --> 00:07:34,850
มันบ้ามาก

155
00:07:34,850 --> 00:07:35,755
แต่คุณรู้อะไรไหม

156
00:07:35,755 --> 00:07:37,838
สินค้าทุกอย่างในตอนนั้นต่างเป็นแบบนี้

157
00:07:37,838 --> 00:07:39,613
ถ้ามีแบตเตอรี่อยู่ข้างใน

158
00:07:39,613 --> 00:07:41,890
คุณต้องชาร์จไฟก่อน

159
00:07:42,690 --> 00:07:45,136
แน่นอน สตีฟสังเกตเห็นเรื่องนี้

160
00:07:45,136 --> 00:07:45,967
และเขาพูดว่า

161
00:07:45,967 --> 00:07:48,565
สินค้าเราจะไมเป็นแบบนั้นอย่างเด็ดขาด

162
00:07:48,565 --> 00:07:50,413
แล้วพวกเราจะทำอย่างไร

163
00:07:50,413 --> 00:07:53,499
โดยทั่วไปสินค้าที่มีฮาร์ดดิสอยู่ข้างใน

164
00:07:53,499 --> 00:07:56,162
โรงงานแค่ทดสอบเครื่องเพียง 30 นาที

165
00:07:56,162 --> 00:07:59,311
เพื่อให้แน่ใจว่าฮาร์ดดิสทำงานได้อีกหลายปี

166
00:07:59,311 --> 00:08:02,385
หลังจากลูกค้าหยิบมัน
ออกมาจากกล่อง

167
00:08:02,385 --> 00:08:05,451
แล้วพวกเราทำอะไรบ้าง

168
00:08:05,451 --> 00:08:07,541
เราทดสอบสินค้านานกว่า 2 ชั่วโมง

169
00:08:07,541 --> 00:08:09,129
ทำไม

170
00:08:09,129 --> 00:08:12,254
อย่างแรกสุด
เราทำให้สินค้ามีคุณภาพสูงกว่า

171
00:08:12,254 --> 00:08:14,404
ทดสอบได้ง่าย

172
00:08:14,404 --> 00:08:17,346
และสร้างความมั่นใจว่าสินค้านี้
จะยอดเยี่ยมสำหรับลูกค้า

173
00:08:17,906 --> 00:08:19,159
แต่เรื่องที่สำคัญที่สุด

174
00:08:19,159 --> 00:08:22,178
แบตเตอรี่ถูกชาร์จไฟเต็มแล้วก่อนแกะกล่อง

175
00:08:22,178 --> 00:08:23,124
พร้อมใช้เลย

176
00:08:23,124 --> 00:08:26,956
ซึ่งลูกค้าจะพอใจมาก

177
00:08:26,956 --> 00:08:28,684
ที่ใช้สินค้าได้เลย

178
00:08:28,684 --> 00:08:31,074
แนวทางนี้ยอดเยี่ยมมาก มันได้ผล

179
00:08:31,074 --> 00:08:32,338
ลูกค้าชอบแบบนี้

180
00:08:32,338 --> 00:08:35,445
ทุกวันนี้ สินค้าเกือบทุกอย่าง
ที่ต้องใช้แบตเตอรี่

181
00:08:35,445 --> 00:08:37,508
จะถูกชาร์จเต็มมาแล้ว

182
00:08:37,508 --> 00:08:39,561
แม้แต่สินค้าที่ไม่มีฮาร์ดไดรว์

183
00:08:40,131 --> 00:08:44,905
มองย้อนกลับไป เราสังเกต
เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วเราแก้ปัญหาได้

184
00:08:44,905 --> 00:08:47,253
แล้วทุกวันนี้ทุกคนก็ทำแบบเดียวกัน

185
00:08:47,253 --> 00:08:49,894
ไม่มีอีกแล้วที่จะต้องชาร์จไฟก่อนใช้

186
00:08:50,644 --> 00:08:52,701
ทำไมผมถึงเล่าเรื่องนี้ให้พวกคุณฟัง

187
00:08:52,701 --> 00:08:54,809
เพราะมันคือปัญหาที่ผู้คนมองไม่เห็น

188
00:08:54,809 --> 00:08:59,320
ไมใช่ปัญหาที่เห็นชัดเจนแล้ว
และนี่คือจุดสำคัญ

189
00:08:59,320 --> 00:09:02,160
ไม่ใช่แค่การออกแบบสินค้า
แต่เป็นทุกอย่างที่เราทำ

190
00:09:02,682 --> 00:09:06,206
คุณรู้ มีปัญหาที่มองไม่เห็นอยู่รอบตัวเรา

191
00:09:06,206 --> 00:09:08,462
เรื่องที่เราแก้ปัญหาได้

192
00:09:08,462 --> 00:09:12,286
อันดับแรกเราต้องเห็น และรับรู้ถึงพวกมัน

193
00:09:12,996 --> 00:09:14,964
ผมลังเลใจที่จะบอกเคล็ดลับเล็กน้อย

194
00:09:14,964 --> 00:09:17,695
เกี่ยวกับความคุ้นเคยหรือจิตวิทยา

195
00:09:17,695 --> 00:09:20,689
ในชุมชน TED มีคนมีประสบการณ์มากมาย

196
00:09:20,689 --> 00:09:24,083
ที่รู้อะไรมากกว่าผมเสียอีก

197
00:09:24,083 --> 00:09:26,710
แต่ผมจะบอกเคล็ดลับเล็กน้อยที่ผมใช้อยู่

198
00:09:26,710 --> 00:09:30,383
เรื่องที่เราสามารถทำได้
ในการต่อสู้กับความคุ้นเคย

199
00:09:30,383 --> 00:09:33,777
เคล็ดลับอย่างแรกคือ จงมองภาพรวม

200
00:09:33,777 --> 00:09:35,889
คุณรู้ดี เมื่อคุณเจอปัญหา

201
00:09:35,889 --> 00:09:39,281
บางครั้งมีหลายอย่างมากที่นำไปสู่ปัญหา

202
00:09:39,281 --> 00:09:42,351
และบางครั้งมีหลายอย่างตามมาสร้างปัญหาอีก

203
00:09:42,351 --> 00:09:45,700
ถ้าคุณมองย้อนกลับไปแล้วมองอย่างกว้าง ๆ

204
00:09:45,700 --> 00:09:47,971
บางทีคุณอาจเปลี่ยนปัญหาในกล่องนั้นได้

205
00:09:47,971 --> 00:09:48,977
ก่อนจะเกิดปัญหา

206
00:09:48,977 --> 00:09:50,337
บางทีควรรวบเข้าด้วยกัน

207
00:09:50,337 --> 00:09:53,672
บางทีแยกออกจากกันแล้วทำให้มันดีขึ้น

208
00:09:54,258 --> 00:09:56,249
ตัวอย่างเช่น ตัวควบคุมอุณหภูมิ

209
00:09:56,249 --> 00:09:59,627
ซึ่งออกขายครั้งแรกในยุคปี 1900
มันใช้งานได้ง่ายมาก

210
00:09:59,627 --> 00:10:01,579
ปรับเพียงแค่ให้ร้อนขึ้นหรือเย็นลง

211
00:10:01,579 --> 00:10:03,279
ทุกคนใช้งานได้

212
00:10:04,019 --> 00:10:05,772
แต่ในยุค 1970

213
00:10:05,772 --> 00:10:07,846
วิกฤตพลังงานส่งผลกระทบอย่างรุนแรง

214
00:10:07,846 --> 00:10:11,416
ลูกค้าพากันให้ความสนใจการประหยัดพลังงาน

215
00:10:11,416 --> 00:10:12,703
แล้วอะไรเกิดขึ้น

216
00:10:12,703 --> 00:10:15,731
นักออกแบบควบคุมอุณหภูมิ
เพิ่มคุณสมบัติใหม่เข้าไป

217
00:10:15,731 --> 00:10:17,581
แทนที่จะปรับแค่อุณหภูมืขึ้นลง

218
00:10:17,581 --> 00:10:19,572
แต่คุณต้องตั้งค่าต่าง ๆ ให้กับเครื่อง

219
00:10:19,572 --> 00:10:22,790
เพื่อให้กำหนดอุณหภูมิได้ในเวลาที่ต้องการ

220
00:10:22,790 --> 00:10:24,586
ดูเหมือนว่าเป็นสิ่งที่เยี่ยมมาก

221
00:10:24,586 --> 00:10:28,064
ตัวควบคุมอุณภูมิทุกตัว
พากันเพิ่มคุณสมบัตินี้เข้าไปด้วย

222
00:10:28,064 --> 00:10:32,340
ผลลัพท์กลับกลายเป็นว่าทุกคน
ไม่ช่วยประหยัดพลังงานเลย

223
00:10:32,340 --> 00:10:33,853
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้

224
00:10:33,853 --> 00:10:36,588
แน่นอน คนเราไม่สามารถทำนายอนาคตได้

225
00:10:36,588 --> 00:10:40,136
ไม่มีใครรู้ว่าแต่ละสัปดาห์
ฤดูกาลเปลี่ยนฤดูกาลแล้วฤดูกาลเล่า

226
00:10:40,136 --> 00:10:41,634
ปีแล้วปีเล่า

227
00:10:42,414 --> 00:10:44,745
จึงไม่มีใครที่ช่วยประหยัดพลังงานเลย

228
00:10:44,745 --> 00:10:45,727
แล้วอะไรเกิดขึ้น

229
00:10:45,727 --> 00:10:48,350
นักออกแบบตัวควบคุมอุณหภูมิ
หันกลับไปมองการออกแบบสินค้า

230
00:10:48,350 --> 00:10:50,392
แล้วเน้นไปที่เรื่องการตั้งค่าโปรแกรม

231
00:10:50,942 --> 00:10:53,409
พัฒนาส่วนสื่อสารกับผู้ใช้งานให้ดีขึ้น

232
00:10:53,409 --> 00:10:55,575
พัฒนาเอกสารข้อมูลให้ดีขึ้น

233
00:10:55,575 --> 00:11:00,305
แต่กระนั้น หลายปีต่อมา 
ผู้คนก็ยังไม่ช่วยกันประหยัดพลังงาน

234
00:11:00,305 --> 00:11:02,901
เพราะไม่มีใครทำนายอนาคตได้

235
00:11:03,431 --> 00:11:04,909
แล้วเราได้ทำอะไรไปบ้าง

236
00:11:04,909 --> 00:11:08,978
เราทำให้เครื่องจักรเรียนรู้ได้เอง
แทนที่กำหนดโปรแกรมให้ทั้งดุ้น

237
00:11:08,978 --> 00:11:11,676
ซึ่งสามารถติดตามดูเรา
เมื่อเราปรับอุณหภูมิขึ้นลง

238
00:11:11,676 --> 00:11:14,270
เมื่อคุณชอบให้มีอุณหภูมิพอดีเป๊ะ
ยามตื่นนอน

239
00:11:14,270 --> 00:11:15,977
หรือยามไม่อยู่บ้าน

240
00:11:15,977 --> 00:11:17,245
แล้วคุณรู้อะไรอีกบ้าง

241
00:11:17,245 --> 00:11:18,172
มันได้ผล

242
00:11:18,422 --> 00:11:21,639
ทุกคนช่วยประหยัดพลังงานได้
โดยไม่ต้องกำหนดโปรแกรม

243
00:11:23,239 --> 00:11:25,246
ดังนั้น ไม่สำคัญว่ากำลังทำอะไร

244
00:11:25,246 --> 00:11:28,512
ถ้าย้อนกลับไปมองประเด็น
ปัญหาทั้งหมดในกล่อง

245
00:11:28,512 --> 00:11:31,533
อาจมีทางที่ดึงออกมาเรื่องหนึ่ง
หรือรวมเรื่องเข้าด้วยกัน

246
00:11:31,533 --> 00:11:34,047
ด้วยวิธีการนี้
ทำให้กระบวนการง่ายขึ้นมาก

247
00:11:35,007 --> 00:11:38,084
นี่คือเคล็ดลับแรกสุดของผม มองอย่างกว้าง ๆ

248
00:11:38,084 --> 00:11:42,065
เคล็ดลับที่สอง มองให้ใกล้ ๆ

249
00:11:42,065 --> 00:11:45,096
ปู่ผมคือหนึ่งในครูที่ยิ่งใหญ่

250
00:11:47,006 --> 00:11:48,907
ท่านสอนผมเรื่องต่าง ๆ ในโลก

251
00:11:49,557 --> 00:11:53,049
สอนผมว่าสร้างอย่างไรและซ่อมอย่างไร

252
00:11:53,049 --> 00:11:56,771
เครื่องมือและเทคนิคที่จำเป็น
เพื่อทำงานให้สำเร็จ

253
00:11:57,671 --> 00:12:02,008
ผมจำเรื่องหนึ่งได้ ท่านบอกผม
เกี่ยวกับสกรูประเภทต่าง ๆ

254
00:12:02,048 --> 00:12:05,678
ต้องใช้สกรูแบบไหนให้ถูกกับงาน

255
00:12:05,678 --> 00:12:07,617
เพราะมีสกรูหลายแบบมาก

256
00:12:07,617 --> 00:12:12,487
สกรูงานไม้ งานเหล็ก งานแขวน งานคอนกรีต

257
00:12:12,487 --> 00:12:14,232
แบบแล้วแบบเล่า

258
00:12:15,212 --> 00:12:18,485
งานของพวกเราคือสร้างสินค้าที่ใช้งานง่าย

259
00:12:18,485 --> 00:12:22,219
แบบที่ลูกค้าจะทำได้เอง โดยไม่ต้องพึ่งมืออาชีพ

260
00:12:22,789 --> 00:12:24,210
แล้วพวกเราจะทำอย่างไร

261
00:12:24,720 --> 00:12:27,655
ผมยังจำเรื่องที่ปู่ผมเล่าได้

262
00:12:27,655 --> 00:12:28,928
เราคิดกันว่า

263
00:12:28,928 --> 00:12:31,428
ะต้องใช้สกรูกี่ตัวกับไอพอดตัวนี้

264
00:12:31,428 --> 00:12:34,278
2, 3, 4, 5 ตัวหรือไม่

265
00:12:34,278 --> 00:12:36,574
เพราะมีรูปทรงกับด้านที่แตกต่างกัน

266
00:12:36,574 --> 00:12:39,304
เราคิด และเราทำให้มันได้ผลดีที่สุด

267
00:12:39,304 --> 00:12:43,395
เราไปจบที่การใช้สกรูสามแบบ

268
00:12:43,845 --> 00:12:46,122
เราคิดว่าแก้ปัญหานี้ได้แล้ว

269
00:12:46,122 --> 00:12:48,817
แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น

270
00:12:49,527 --> 00:12:51,158
และถ้าเราส่งมอบสินค้า

271
00:12:51,158 --> 00:12:53,548
ผู้คนจะไม่รู้สึกว่า
ได้รับประสบการณ์ที่ดี

272
00:12:54,128 --> 00:12:55,336
แล้วเราทำอย่างไรอีก

273
00:12:55,336 --> 00:12:57,081
เรากลับไปทบทวนบนกระดานร่างแบบ

274
00:12:57,081 --> 00:13:00,545
และเราก็แก้ปัญหาได้ทันที
เมื่อค้นพบว่าเราแก้ปัญหาผิดจุด

275
00:13:00,545 --> 00:13:04,269
เราจึงออกแบบสกรูพิเศษ สกรูของลูกค้า

276
00:13:04,269 --> 00:13:06,440
ทำให้นักลงทุนผิดหวังมากเรื่องนี้

277
00:13:06,440 --> 00:13:09,862
พวกเขาคิดว่า ทำใมเสียเวลาไปมากมาย
กับสกรูตัวเล็ก ๆ เพียงตัวเดียว

278
00:13:09,862 --> 00:13:11,861
อย่าไปทำมัน ไปขายให้มากขึ้น

279
00:13:11,861 --> 00:13:15,184
เราตอบกลับไปว่าเราจะขายได้มาก
ถ้าเราทำเรื่องนี้ได้ถูกต้อง

280
00:13:15,904 --> 00:13:17,594
แล้วก็สำเร็จ เราทำได้

281
00:13:17,594 --> 00:13:20,888
สกรูตัวเล็กของลูกค้า 
ซึ่งใช้เพียงตัวเดียวในเครื่อง

282
00:13:20,888 --> 00:13:23,995
ง่ายต่อการเชื่อมต่อและการแขวนบนกำแพง

283
00:13:25,525 --> 00:13:31,625
ถ้าเราใส่ใจกับรายละเอียด
เล็กน้อยที่เรามักมองไม่เห็น

284
00:13:32,404 --> 00:13:34,228
เราเห็นมันแล้วพูดว่า

285
00:13:34,228 --> 00:13:35,636
มันสำคัญ

286
00:13:35,636 --> 00:13:38,436
หรือเรามักจะสร้างมันแบบนั้น

287
00:13:38,436 --> 00:13:41,320
มีวิธีใดบ้างที่จะลดทอนชิ้นส่วนลง

288
00:13:42,220 --> 00:13:46,839
เคล็ดลับสุดท้ายของผม 
ให้คิดแบบคนหนุ่มสาว

289
00:13:48,389 --> 00:13:52,545
ทุกวันผมมักพบกับปัญหา
ที่น่าสนใจจากลูกสามคนที่บ้าน

290
00:13:52,545 --> 00:13:54,316
ลูก ๆ มักมาพร้อมกับคำถาม เช่น

291
00:13:54,316 --> 00:13:57,224
ทำไมรถยนต์จึงบินวนไปมาไม่ได้

292
00:13:57,644 --> 00:14:01,420
หรือ ทำไมไม่ใช้แผ่นหนามเตยแทนเชือกผูกรองเท้า

293
00:14:02,490 --> 00:14:04,389
คำถามบางครั้งก็หลักแหลมมาก

294
00:14:05,409 --> 00:14:07,947
ลูกมาหาผมในวันหนึ่ง แล้วผมขอให้เขา

295
00:14:07,947 --> 00:14:11,123
ไปเปิดดูอีเมล์

296
00:14:11,123 --> 00:14:14,891
ลูกมองมาที่ผมอย่างงง ๆ แล้วพูดว่า

297
00:14:15,311 --> 00:14:20,225
ทำไมกล่องอีเมล์ไม่เช็คตัวมันเอง
แล้วบอกเราว่ามีอีเมล์ (เสียงหัวเราะ)

298
00:14:20,225 --> 00:14:23,878
ผมชอบ เป็นคำถามที่ดีและฉลาดมาก

299
00:14:24,878 --> 00:14:27,492
ลูก ๆ มีคำถามอื่นอีกมากมาย

300
00:14:27,492 --> 00:14:32,210
บางครั้งเราตอบได้
แต่บางครั้งเราก็ไม่มีคำตอบ

301
00:14:32,210 --> 00:14:38,017
เรามักพูดว่า ลูกเอ๋ย 
ธรรมดาของโลกก็เป็นอย่างนี้แหละ

302
00:14:38,017 --> 00:14:40,567
แน่ละ ยิ่งเรามองเห็นของบางอย่างเป็นประจำ

303
00:14:40,567 --> 00:14:42,764
เรายิ่งเคยชินกับมัน

304
00:14:42,764 --> 00:14:44,894
แต่เด็กยังไม่เคยเห็นมากพอ

305
00:14:44,894 --> 00:14:46,794
หรือเคยชินกับของเหล่านี้

306
00:14:46,794 --> 00:14:48,611
และเมื่อเด็กพบเจอกับปัญหา

307
00:14:48,611 --> 00:14:50,834
เด็กจะรีบเร่งแก้ไขปัญหาทันที

308
00:14:50,834 --> 00:14:53,576
บางครั้งก็พบหนทางที่ดีกว่า

309
00:14:53,576 --> 00:14:56,280
หนทางที่ดีกว่ามาก

310
00:14:56,280 --> 00:15:02,119
ดังนั้น คำแนะนำที่ผมถือว่าสำคัญมาก
คือการมีคนหนุ่มสาวร่วมทีม

311
00:15:02,119 --> 00:15:04,225
หรืออย่างน้อยก็มีคนที่มีจิตใจหนุ่มสาว

312
00:15:04,225 --> 00:15:06,576
เพราะถ้าคุณมีคนจิตใจหนุ่มสาว

313
00:15:06,576 --> 00:15:09,736
จะทำให้ทุกคนในห้องคิดแบบคนหนุ่มสาว

314
00:15:09,736 --> 00:15:14,100
ปิกัสโซ่เคยพูดว่า เด็กทุกคนเป็นศิลปิน

315
00:15:15,090 --> 00:15:20,406
แต่ปัญหาคือเมื่อพวกเขาโตขึ้น
ทำอย่างไรจึงรักษาความเป็นศิลปินนี้ไว้ได้

316
00:15:21,785 --> 00:15:25,734
เราทุกคนมองโลกอย่างละเอียดละออ
เมื่อเราพบเห็นมันครั้งแรก

317
00:15:25,734 --> 00:15:28,308
ก่อนที่ช่วงเวลาแห่งนิสัยจะเข้ามาแทนที่

318
00:15:28,998 --> 00:15:31,341
เรื่องท้าทายของเราคือ การกลับไปจุดเดิม

319
00:15:31,341 --> 00:15:33,586
ให้รู้สึกหงุดหงิดใจ

320
00:15:33,586 --> 00:15:35,926
ให้เห็นรายละเอียดปลีกย่อย

321
00:15:35,926 --> 00:15:37,666
ให้มองอย่างกว้าง ๆ

322
00:15:37,666 --> 00:15:39,422
ให้มองอย่างใกล้ชิด

323
00:15:39,422 --> 00:15:41,092
แล้วคิดแบบคนหนุ่มสาว

324
00:15:41,792 --> 00:15:43,710
จะทำให้เราเป็นพวกมือใหม่หัดขับ

325
00:15:44,150 --> 00:15:45,373
ไม่ใช่ง่าย

326
00:15:45,373 --> 00:15:46,908
เพราะเราต้องย้อนกลับไป

327
00:15:46,908 --> 00:15:50,109
สงสัยกับเรื่องธรรมดาสามัญที่สุด
เรื่องที่เราเคยชินกับมันมาก่อน

328
00:15:51,689 --> 00:15:52,732
แต่ถ้าเราทำได้

329
00:15:52,732 --> 00:15:55,243
เราจะสร้างสิ่งที่สวยงามมหัศจรรย์ได้

330
00:15:55,243 --> 00:15:57,890
สำหรับผม ผมหวังว่านั่นจะเป็น
การออกแบบผลิตภัณฑ์ที่ดียิ่งขึ้น

331
00:15:58,940 --> 00:16:03,517
สำหรับพวกคุณ อาจจะเป็นสิ่งอื่น ๆ
ที่มีอิทธิพลกับคุณ

332
00:16:06,105 --> 00:16:09,169
เรื่องท้าทายของเราคือ
การตื่นขึ้นมาแล้วพูดว่า

333
00:16:09,169 --> 00:16:12,344
ฉันจะเรียนรู้โลกให้ดีขึ้นได้อย่างไร

334
00:16:12,344 --> 00:16:17,193
และถ้าเราทำได้ บางที แค่บางที

335
00:16:17,193 --> 00:16:21,388
เราอาจขจัดสติกเกอร์งี่เง่าแผ่นเล็กนี้ได้


336
00:16:22,248 --> 00:16:23,797
ขอบคุณมากครับ

337
00:16:23,797 --> 00:16:26,274
(เสียงปรบมือ)