WEBVTT

00:00:01.136 --> 00:00:04.389
ในภาพยนตร์ยิ่งใหญ่ยุคปี 1980 เรื่อง
พี่น้องตระกูลบลูส์

00:00:04.389 --> 00:00:09.183
มีฉากตอนหนึ่งที่ จอห์น เบลูชิ
ไปหา แดน อายครอยด์ที่ห้องพัก

00:00:09.183 --> 00:00:11.506
ในเมืองชิคาโกเป็นครั้งแรก

00:00:12.106 --> 00:00:14.637
ห้องทั้งแคบทั้งเล็กมาก

00:00:14.637 --> 00:00:17.168
อยู่ห่างจากรางรถไฟเพียง 3 ฟุตเท่านั้น

00:00:18.628 --> 00:00:20.466
ขณะที่จอห์นนั่งบนเตียงแดน

00:00:20.466 --> 00:00:22.929
รถไฟก็แล่นผ่านไป

00:00:22.929 --> 00:00:25.153
ส่งเสียงดังกึกก้องไปทั้งห้อง

00:00:25.153 --> 00:00:28.982
จอห์นถาม รถไฟวิ่งผ่านบ่อยไหม

00:00:28.982 --> 00:00:33.542
แดนตอบ บ่อยมากจนเราไม่ทันสังเกต

00:00:33.542 --> 00:00:36.448
และแล้ว มีบางอย่างหล่นจากฝาพนัง

NOTE Paragraph

00:00:37.248 --> 00:00:39.042
เราต่างรู้ดีว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร

00:00:39.042 --> 00:00:41.883
ด้วยความเป็นมนุษย์ 
เราจะเคยชินกับเรื่องที่เจอทุกวัน

00:00:41.883 --> 00:00:43.080
เคยชินอย่างรวดเร็วด้วย

00:00:43.600 --> 00:00:46.984
ผม ในฐานะผู้ออกแบบผลิตภัณฑ์
ต้องสำรวจสิ่งของที่มักจะพบเจอทุกวันพวกนั้น

00:00:46.984 --> 00:00:50.521
รู้สึกถึงมันและพยายามทำให้มันดีขึ้น

00:00:51.365 --> 00:00:54.861
เช่น ผลไม้ลูกนี้

00:00:56.211 --> 00:00:57.811
เห็นสติกเกอร์อันเล็กนี้หรือไม่

00:00:59.211 --> 00:01:01.666
ตอนผมยังเด็ก ยังไม่มีการติดสติกเกอร์

00:01:02.776 --> 00:01:04.694
หลายปีผ่านมา ณ ที่ใดที่หนึ่ง

00:01:04.694 --> 00:01:07.575
ใครบางคนก็มีแนวคิดเยี่ยมมาก
โดยการเริ่มติดสติกเกอร์ลงบนผลไม้

00:01:07.575 --> 00:01:08.292
ทำไมละ

00:01:08.292 --> 00:01:09.821
มันง่ายมากสำหรับพวกเรา

00:01:09.821 --> 00:01:11.558
ตอนเดินไปจ่ายเงินในร้านของชำ

NOTE Paragraph

00:01:11.558 --> 00:01:12.651
ใช่เลยมันเยี่ยมยอดมาก

00:01:12.651 --> 00:01:14.706
เราเดินเข้าออกจากร้านได้อย่างรวดเร็ว

00:01:14.706 --> 00:01:16.784
แต่ตอนนี้ มีปัญหาใหม่

00:01:17.414 --> 00:01:19.443
ตอนเรากลับบ้านและกำลังหิว

00:01:19.443 --> 00:01:22.874
เราเห็นผลไม้สุกงอมหวานฉ่ำบนเคาน์เตอร์

00:01:22.874 --> 00:01:25.719
หยิบขึ้นมาและจะกัดกิน

00:01:25.719 --> 00:01:29.455
แต่ช้าก่อน เราต้องมองหา
สติกเกอร์ชิ้นเล็ก ๆ นี้ก่อน

00:01:30.587 --> 00:01:34.961
แล้วใช้เล็บแกะมันแต่ทำให้มีรอยที่เปลือก

00:01:34.962 --> 00:01:36.601
ต้องค่อย ๆ แซะสติกเกอร์ --

00:01:36.601 --> 00:01:37.636
เข้าใจตรงกันนะ

00:01:37.636 --> 00:01:39.775
แล้วสะบัดมันออกจากนิ้ว

00:01:39.775 --> 00:01:43.136
(เสียงตบมือ)

00:01:44.276 --> 00:01:45.776
ไม่สนุกเลย

00:01:45.776 --> 00:01:46.797
อย่างมากด้วย

NOTE Paragraph

00:01:47.777 --> 00:01:49.682
แต่เรื่องที่น่าสนใจได้เกิดขึ้นแล้ว

00:01:49.992 --> 00:01:53.073
ครั้งแรกที่แกะมัน จะรู้สึกว่ามีปัญหากับมัน

00:01:53.075 --> 00:01:55.280
คุณต้องการกัดกินผลไม้

00:01:55.280 --> 00:01:56.287
แต่รู้สึกไม่พอใจ

00:01:56.287 --> 00:01:58.021
ต้องแกะมันออกมา

00:01:58.541 --> 00:02:00.165
แต่พอทำได้สิบครั้ง

00:02:00.165 --> 00:02:02.641
ความไม่พอใจก็เริ่มลดลง

00:02:02.641 --> 00:02:06.071
เพราะเริ่มดึงสลากออกได้คล่องแล้ว

00:02:06.071 --> 00:02:08.480
แต่กับผม ต้องถึงหนึ่งร้อยครั้ง

00:02:08.480 --> 00:02:09.612
ผมเริ่มชินชา

00:02:10.212 --> 00:02:13.103
ผมหยิบผลไม้ขึ้นมา

00:02:13.103 --> 00:02:17.215
ใช้เล็บจิกแล้วดึงสติกเกอร์ขึ้นมา

00:02:17.215 --> 00:02:18.771
แล้วอะไรอีกละ

00:02:18.771 --> 00:02:22.270
มีสติกเกอร์อีกอันหรือเปล่า

NOTE Paragraph

00:02:23.680 --> 00:02:24.974
ทำไมเป็นเช่นนี้

00:02:24.974 --> 00:02:27.126
ทำไมเราเคยชินกับเรื่องประจำวัน

00:02:27.126 --> 00:02:30.274
สมองคนเราทุกคนมีข้อจำกัด

00:02:30.274 --> 00:02:35.043
สมองคนเราจะจำเรื่องที่ทำเป็นประจำ
ให้กลายเป็นนิสัย

00:02:35.043 --> 00:02:38.620
ทำให้สมองว่างเพื่อเรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ

00:02:38.620 --> 00:02:40.662
มันคือกระบวนการที่เรียกว่า
ความคุ้นเคย

00:02:40.662 --> 00:02:44.266
ซึ่งเป็นสิ่งธรรมดาที่สุดอย่างหนึ่งของคนเรา
นั่นคือการเรียนรู้

NOTE Paragraph

00:02:45.596 --> 00:02:47.765
จริงแล้ว ความคุ้นเคยไม่ใช่เรื่องไม่ดี

00:02:48.975 --> 00:02:50.611
จำตอนหัดขับรถได้ไหม

00:02:51.101 --> 00:02:52.279
ผมจำได้แน่นอน

00:02:52.939 --> 00:02:56.227
มือจับพวงมาลัยสองมือตรง ๆ

00:02:56.227 --> 00:02:58.445
ตามองตรงไปข้างหน้า

00:02:58.445 --> 00:03:01.695
รถยนต์ ไฟจราจร คนเดินบนถนน

00:03:01.695 --> 00:03:04.006
ประสาทเสียมากในตอนนั้น

00:03:04.936 --> 00:03:08.520
ผมเป็นเอามาก ไม่ยอมพูดกับใครในรถ

00:03:08.520 --> 00:03:10.450
และไม่ยอมฟังดนตรีในรถด้วย

00:03:10.840 --> 00:03:12.949
แล้วเรื่องมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

00:03:12.949 --> 00:03:17.119
หลายสัปดาห์ผ่านไป 
เรื่องขับรถกลายเป็นเรื่องง่ายขึ้น

00:03:18.339 --> 00:03:19.647
เพราะคุ้นเคยกับมัน

00:03:20.647 --> 00:03:22.914
กลายเป็นเรื่องสนุกและธรรมดา

00:03:23.324 --> 00:03:25.531
สุดท้ายเราจะพูดคุยกับเพื่อนในรถได้

00:03:25.531 --> 00:03:26.490
ฟังเพลงไปด้วยได้

NOTE Paragraph

00:03:26.490 --> 00:03:29.189
เพราะเรื่องที่ดีคือสมองคุ้นเคยเรื่องต่าง ๆ

00:03:29.189 --> 00:03:32.552
แต่ถ้าเราไม่คุ้นเคย
คือเราต้องสังเกตรายละเอียดทุกอย่าง

00:03:32.552 --> 00:03:34.167
ในทุกครั้ง

00:03:34.717 --> 00:03:36.295
ก็จะเป็นเรื่องที่เหนื่อยมาก

00:03:36.295 --> 00:03:38.687
และจะไม่มีเวลาเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ

NOTE Paragraph

00:03:40.317 --> 00:03:43.457
แต่บางครั้งความคุ้นเคยก็ไม่ดี

00:03:44.477 --> 00:03:47.812
ถ้ามันทำให้เราให้เลิกสังเกต
เรื่องปัญหารอบตัวเรา

00:03:47.812 --> 00:03:48.843
ไม่ดีเลย

00:03:49.413 --> 00:03:52.816
ถ้ามันทำให้เราเลิกสังเกต
เราจะหยุดรับรู้ปัญหาต่าง ๆ

00:03:52.816 --> 00:03:54.933
ไม่ดีอย่างยิ่ง

NOTE Paragraph

00:03:55.923 --> 00:03:57.906
นักแสดงตลกรู้ดีในเรื่องแบบนี้

00:03:57.906 --> 00:04:02.791
อาชีพทั้งหมดของเจอรี่ เซนเฟลด์ มีอยู่ได้
เพราะการสังเกตเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ

00:04:02.791 --> 00:04:06.769
เรื่องงี่เง่าที่เราทำทุกวัน
แต่เรามักจำไม่ได้

00:04:08.238 --> 00:04:10.615
เขาเล่าว่าทุกครั้งก่อนที่จะออกไปหาเพื่อน

00:04:10.615 --> 00:04:13.001
ถ้าต้องการจะอาบน้ำอุ่น

00:04:13.001 --> 00:04:16.898
เขาจะเอื้อมมือออกไปจับที่เปิด
แล้วผลักออกไปจนสุดอีกข้างหนึ่ง

00:04:16.900 --> 00:04:19.483
มันจะร้อนมากที่ 100 องศา

00:04:19.483 --> 00:04:23.415
แล้วถ้าผลักไปอีกทางหนึ่ง
มันจะเย็นมากที่ 100 องศาเช่นกัน

00:04:23.415 --> 00:04:25.778
เขาเพียงต้องการอาบน้ำที่อุณหภูมิกำลังดี

00:04:25.778 --> 00:04:27.941
เราทุกคนเคยทำมามาหมด

00:04:27.941 --> 00:04:29.726
แต่เราจำเรื่องนี้ไม่ได้

00:04:29.726 --> 00:04:31.048
แต่ขณะที่เจอรี่จำได้

00:04:31.048 --> 00:04:33.062
นั้นคืออาชีพของนักแสดงตลก

NOTE Paragraph

00:04:33.062 --> 00:04:36.182
แต่นักออกแบบ นักประดิษฐ์ และผู้ประกอบการ

00:04:36.182 --> 00:04:38.589
งานของเราไม่ใช่แค่การสังเกตสิ่งต่าง ๆ

00:04:38.589 --> 00:04:41.525
แต่คือการก้าวไปอีกขั้นและพยายามแก้ปัญหา

NOTE Paragraph

00:04:43.276 --> 00:04:44.842
ดูนี่ คนนี้

00:04:44.842 --> 00:04:46.311
เธอคือ แมรี่ แอนเดอร์สัน

00:04:46.581 --> 00:04:48.778
ในปี 1902 ที่นิวยอร์ค

00:04:48.778 --> 00:04:50.606
เธอกำลังนั่งรอในรถยนต์

00:04:51.016 --> 00:04:55.834
เป็นวันที่ทั้งหนาว เฉอะแฉะ และหิมะตก
แต่เธอกลับอบอุ่นอยู่ในรถยนต์

00:04:57.226 --> 00:05:02.323
ขณะที่เธอกำลังเดินทาง เธอสังเกตว่า
คนขับรถมักจะเปิดหน้าต่างรถ

00:05:02.323 --> 00:05:07.128
เพื่อปัดหิมะบนกระจกออกไป
จะได้ขับต่อไปอย่างปลอดภัย

00:05:08.258 --> 00:05:11.834
เมื่อเปิดหน้าต่าง 
อากาศที่ทั้งเย็นและชื้นก็พัดเข้ามา

00:05:11.834 --> 00:05:13.779
ทำให้คนโดยสารนั่งไม่ติด

00:05:15.189 --> 00:05:18.122
แน่นอนว่าคนโดยสารส่วนใหญ่
จะคิดเหมือนกันว่า

00:05:18.122 --> 00:05:21.373
ช่วยไม่ได้ ที่คนขับจะต้องเปิดหน้าต่างเพื่อเช็ด

00:05:21.373 --> 00:05:22.766
เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องทำ

00:05:23.176 --> 00:05:24.711
แต่ไม่ใช่กับแมรี่

00:05:24.711 --> 00:05:26.010
แม่รีกลับคิดว่า

00:05:26.010 --> 00:05:29.844
ทำไมคนขับรถไม่ทำความสะอาด
กระจกหน้ารถจากข้างในล่ะ

00:05:29.844 --> 00:05:33.122
มันจะปลอดภัยในตอนขับด้วย

00:05:33.122 --> 00:05:36.063
คนนั่งในรถก็ไม่หนาวด้วย

00:05:36.603 --> 00:05:39.355
แล้วเธอก็หยิบสมุดวาดเขียนขึ้นมา

00:05:39.355 --> 00:05:43.716
เริ่มขีดเขียน จนเกิดเป็น
ใบปัดน้ำฝนชิ้นแรกของโลก

NOTE Paragraph

00:05:44.924 --> 00:05:49.194
ผม นักออกแบบสินค้าก็พยายาม
ทำตัวแบบแมรี่ ที่เรียนรู้จากผู้คน

00:05:49.198 --> 00:05:51.963
พยายามมองโลกอย่างที่เป็น

00:05:51.973 --> 00:05:54.047
ไม่ใช่อย่างที่พวกเราคิด

00:05:54.587 --> 00:05:55.534
ทำไม

00:05:55.534 --> 00:05:58.881
เพราะมันง่ายมากที่จะแก้ไขปัญหา
ที่แทบจะทุกคนเห็นกันอยู่แล้ว

00:05:59.894 --> 00:06:03.674
แต่มันยากที่จะแก้ไขปัญหา
ที่เกือบทุกคนมองไม่เห็น

NOTE Paragraph

00:06:04.441 --> 00:06:07.169
บางคนอาจจะคิดว่าเขาเกิดมา
พร้อมกับความสามารถนี้

00:06:07.169 --> 00:06:08.750
หรืออาจจะไม่ใช่

00:06:08.750 --> 00:06:13.693
ดังเช่นที่แมรี่ แอนเดอร์สัน มีอยู่ในสมอง
ตั้งแต่เกิด ในการมองโลกให้ชัดเจนขึ้น

00:06:14.883 --> 00:06:16.813
แต่นั่นไม่ได้หมายรวมถึงผม

00:06:16.813 --> 00:06:18.456
ผมได้พยายามทำสิ่งเหล่านี้

00:06:19.766 --> 00:06:22.395
หลายปีที่ผมทำงานที่แอปเปิ้ล

00:06:22.395 --> 00:06:27.142
สตีฟ จ๊อปศ์ ท้าทายพวกเรา
ในเรื่องการทำงานทุก ๆ วัน

00:06:27.142 --> 00:06:31.056
ให้มองผลิตภัณฑ์ด้วยสายตาลูกค้า

00:06:31.056 --> 00:06:32.503
ลูกค้ารายใหม่

00:06:32.503 --> 00:06:35.689
คนที่ขี้กลัวและว้าวุ่นใจ

00:06:35.689 --> 00:06:38.830
แต่จะดีใจมากเมื่อพบว่า
สินค้าเทคโนโลยีสมัยใหม่

00:06:38.830 --> 00:06:40.851
สามารถใช้งานได้ในทันใด

00:06:41.471 --> 00:06:43.705
สตีฟเรียกว่าพวกมือใหม่ถาวร

00:06:43.705 --> 00:06:47.687
และต้องการให้พวกเราสนใจมุ่งเน้น
ไปที่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้

00:06:47.687 --> 00:06:51.845
ทำให้เร็วขึ้น ง่ายขึ้น ไม่สะดุด
สำหรับพวกมือใหม่

NOTE Paragraph

00:06:52.558 --> 00:06:56.805
เรื่องนี้ทำให้ผมจำได้แม่นเลย
ตอนที่ไอพอดออกขายเป็นครั้งแรก

00:06:57.028 --> 00:06:58.698
ลองคิดย้อนกลับไปตอนปี 90

00:06:58.698 --> 00:07:01.127
คนบ้าอุปกรณ์เสริมต่าง ๆ เหมือนผม

00:07:03.107 --> 00:07:08.002
ผมรีบเข้าไปในร้านเพื่อหาอุปกรณ์เสริม
ชิ้นที่ใหม่ที่สุด

00:07:09.291 --> 00:07:11.353
ผมใช้เวลาได้ทั้งวันในร้าน

00:07:11.353 --> 00:07:14.964
หลังจ่ายเงินแล้วกลับบ้าน 
เริ่มแกะกล่องออกมา

00:07:14.964 --> 00:07:18.890
ก็จะเจอสติกเกอร์อันเล็ก ๆ

00:07:18.890 --> 00:07:22.005
ปิดไว้ว่า ชาร์จไฟก่อนใช้

NOTE Paragraph

00:07:22.005 --> 00:07:23.553
อะไรกัน !

00:07:23.553 --> 00:07:24.558
ผมไม่อยากจะเชื่อ !

00:07:24.558 --> 00:07:26.734
ผมใช้เวลาทั้งวันในการเลือกซื้อสินค้า

00:07:26.734 --> 00:07:28.768
แต่ตอนนี้กลับต้องชาร์จไฟก่อนใช้

00:07:28.768 --> 00:07:33.158
ผมต้องรอและรู้สึกต้องรอชั่วชีวิต
เหมือนเด็กอยากได้ของเล่นชิ้นใหม่

00:07:33.158 --> 00:07:34.850
มันบ้ามาก

NOTE Paragraph

00:07:34.850 --> 00:07:35.755
แต่คุณรู้อะไรไหม

00:07:35.755 --> 00:07:37.838
สินค้าทุกอย่างในตอนนั้นต่างเป็นแบบนี้

00:07:37.838 --> 00:07:39.613
ถ้ามีแบตเตอรี่อยู่ข้างใน

00:07:39.613 --> 00:07:41.890
คุณต้องชาร์จไฟก่อน

00:07:42.690 --> 00:07:45.136
แน่นอน สตีฟสังเกตเห็นเรื่องนี้

00:07:45.136 --> 00:07:45.967
และเขาพูดว่า

00:07:45.967 --> 00:07:48.565
สินค้าเราจะไมเป็นแบบนั้นอย่างเด็ดขาด

00:07:48.565 --> 00:07:50.413
แล้วพวกเราจะทำอย่างไร

00:07:50.413 --> 00:07:53.499
โดยทั่วไปสินค้าที่มีฮาร์ดดิสอยู่ข้างใน

00:07:53.499 --> 00:07:56.162
โรงงานแค่ทดสอบเครื่องเพียง 30 นาที

00:07:56.162 --> 00:07:59.311
เพื่อให้แน่ใจว่าฮาร์ดดิสทำงานได้อีกหลายปี

00:07:59.311 --> 00:08:02.385
หลังจากลูกค้าหยิบมัน
ออกมาจากกล่อง

00:08:02.385 --> 00:08:05.451
แล้วพวกเราทำอะไรบ้าง

00:08:05.451 --> 00:08:07.541
เราทดสอบสินค้านานกว่า 2 ชั่วโมง

00:08:07.541 --> 00:08:09.129
ทำไม

00:08:09.129 --> 00:08:12.254
อย่างแรกสุด
เราทำให้สินค้ามีคุณภาพสูงกว่า

00:08:12.254 --> 00:08:14.404
ทดสอบได้ง่าย

00:08:14.404 --> 00:08:17.346
และสร้างความมั่นใจว่าสินค้านี้
จะยอดเยี่ยมสำหรับลูกค้า

00:08:17.906 --> 00:08:19.159
แต่เรื่องที่สำคัญที่สุด

00:08:19.159 --> 00:08:22.178
แบตเตอรี่ถูกชาร์จไฟเต็มแล้วก่อนแกะกล่อง

00:08:22.178 --> 00:08:23.124
พร้อมใช้เลย

00:08:23.124 --> 00:08:26.956
ซึ่งลูกค้าจะพอใจมาก

00:08:26.956 --> 00:08:28.684
ที่ใช้สินค้าได้เลย

00:08:28.684 --> 00:08:31.074
แนวทางนี้ยอดเยี่ยมมาก มันได้ผล

00:08:31.074 --> 00:08:32.338
ลูกค้าชอบแบบนี้

NOTE Paragraph

00:08:32.338 --> 00:08:35.445
ทุกวันนี้ สินค้าเกือบทุกอย่าง
ที่ต้องใช้แบตเตอรี่

00:08:35.445 --> 00:08:37.508
จะถูกชาร์จเต็มมาแล้ว

00:08:37.508 --> 00:08:39.561
แม้แต่สินค้าที่ไม่มีฮาร์ดไดรว์

00:08:40.131 --> 00:08:44.905
มองย้อนกลับไป เราสังเกต
เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วเราแก้ปัญหาได้

00:08:44.905 --> 00:08:47.253
แล้วทุกวันนี้ทุกคนก็ทำแบบเดียวกัน

00:08:47.253 --> 00:08:49.894
ไม่มีอีกแล้วที่จะต้องชาร์จไฟก่อนใช้

NOTE Paragraph

00:08:50.644 --> 00:08:52.701
ทำไมผมถึงเล่าเรื่องนี้ให้พวกคุณฟัง

00:08:52.701 --> 00:08:54.809
เพราะมันคือปัญหาที่ผู้คนมองไม่เห็น

00:08:54.809 --> 00:08:59.320
ไมใช่ปัญหาที่เห็นชัดเจนแล้ว
และนี่คือจุดสำคัญ

00:08:59.320 --> 00:09:02.160
ไม่ใช่แค่การออกแบบสินค้า
แต่เป็นทุกอย่างที่เราทำ

00:09:02.682 --> 00:09:06.206
คุณรู้ มีปัญหาที่มองไม่เห็นอยู่รอบตัวเรา

00:09:06.206 --> 00:09:08.462
เรื่องที่เราแก้ปัญหาได้

00:09:08.462 --> 00:09:12.286
อันดับแรกเราต้องเห็น และรับรู้ถึงพวกมัน

NOTE Paragraph

00:09:12.996 --> 00:09:14.964
ผมลังเลใจที่จะบอกเคล็ดลับเล็กน้อย

00:09:14.964 --> 00:09:17.695
เกี่ยวกับความคุ้นเคยหรือจิตวิทยา

00:09:17.695 --> 00:09:20.689
ในชุมชน TED มีคนมีประสบการณ์มากมาย

00:09:20.689 --> 00:09:24.083
ที่รู้อะไรมากกว่าผมเสียอีก

00:09:24.083 --> 00:09:26.710
แต่ผมจะบอกเคล็ดลับเล็กน้อยที่ผมใช้อยู่

00:09:26.710 --> 00:09:30.383
เรื่องที่เราสามารถทำได้
ในการต่อสู้กับความคุ้นเคย

NOTE Paragraph

00:09:30.383 --> 00:09:33.777
เคล็ดลับอย่างแรกคือ จงมองภาพรวม

00:09:33.777 --> 00:09:35.889
คุณรู้ดี เมื่อคุณเจอปัญหา

00:09:35.889 --> 00:09:39.281
บางครั้งมีหลายอย่างมากที่นำไปสู่ปัญหา

00:09:39.281 --> 00:09:42.351
และบางครั้งมีหลายอย่างตามมาสร้างปัญหาอีก

00:09:42.351 --> 00:09:45.700
ถ้าคุณมองย้อนกลับไปแล้วมองอย่างกว้าง ๆ

00:09:45.700 --> 00:09:47.971
บางทีคุณอาจเปลี่ยนปัญหาในกล่องนั้นได้

00:09:47.971 --> 00:09:48.977
ก่อนจะเกิดปัญหา

00:09:48.977 --> 00:09:50.337
บางทีควรรวบเข้าด้วยกัน

00:09:50.337 --> 00:09:53.672
บางทีแยกออกจากกันแล้วทำให้มันดีขึ้น

NOTE Paragraph

00:09:54.258 --> 00:09:56.249
ตัวอย่างเช่น ตัวควบคุมอุณหภูมิ

00:09:56.249 --> 00:09:59.627
ซึ่งออกขายครั้งแรกในยุคปี 1900
มันใช้งานได้ง่ายมาก

00:09:59.627 --> 00:10:01.579
ปรับเพียงแค่ให้ร้อนขึ้นหรือเย็นลง

00:10:01.579 --> 00:10:03.279
ทุกคนใช้งานได้

00:10:04.019 --> 00:10:05.772
แต่ในยุค 1970

00:10:05.772 --> 00:10:07.846
วิกฤตพลังงานส่งผลกระทบอย่างรุนแรง

00:10:07.846 --> 00:10:11.416
ลูกค้าพากันให้ความสนใจการประหยัดพลังงาน

00:10:11.416 --> 00:10:12.703
แล้วอะไรเกิดขึ้น

00:10:12.703 --> 00:10:15.731
นักออกแบบควบคุมอุณหภูมิ
เพิ่มคุณสมบัติใหม่เข้าไป

00:10:15.731 --> 00:10:17.581
แทนที่จะปรับแค่อุณหภูมืขึ้นลง

00:10:17.581 --> 00:10:19.572
แต่คุณต้องตั้งค่าต่าง ๆ ให้กับเครื่อง

00:10:19.572 --> 00:10:22.790
เพื่อให้กำหนดอุณหภูมิได้ในเวลาที่ต้องการ

00:10:22.790 --> 00:10:24.586
ดูเหมือนว่าเป็นสิ่งที่เยี่ยมมาก

00:10:24.586 --> 00:10:28.064
ตัวควบคุมอุณภูมิทุกตัว
พากันเพิ่มคุณสมบัตินี้เข้าไปด้วย

00:10:28.064 --> 00:10:32.340
ผลลัพท์กลับกลายเป็นว่าทุกคน
ไม่ช่วยประหยัดพลังงานเลย

00:10:32.340 --> 00:10:33.853
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้

00:10:33.853 --> 00:10:36.588
แน่นอน คนเราไม่สามารถทำนายอนาคตได้

00:10:36.588 --> 00:10:40.136
ไม่มีใครรู้ว่าแต่ละสัปดาห์
ฤดูกาลเปลี่ยนฤดูกาลแล้วฤดูกาลเล่า

00:10:40.136 --> 00:10:41.634
ปีแล้วปีเล่า

00:10:42.414 --> 00:10:44.745
จึงไม่มีใครที่ช่วยประหยัดพลังงานเลย

00:10:44.745 --> 00:10:45.727
แล้วอะไรเกิดขึ้น

NOTE Paragraph

00:10:45.727 --> 00:10:48.350
นักออกแบบตัวควบคุมอุณหภูมิ
หันกลับไปมองการออกแบบสินค้า

00:10:48.350 --> 00:10:50.392
แล้วเน้นไปที่เรื่องการตั้งค่าโปรแกรม

00:10:50.942 --> 00:10:53.409
พัฒนาส่วนสื่อสารกับผู้ใช้งานให้ดีขึ้น

00:10:53.409 --> 00:10:55.575
พัฒนาเอกสารข้อมูลให้ดีขึ้น

00:10:55.575 --> 00:11:00.305
แต่กระนั้น หลายปีต่อมา 
ผู้คนก็ยังไม่ช่วยกันประหยัดพลังงาน

00:11:00.305 --> 00:11:02.901
เพราะไม่มีใครทำนายอนาคตได้

00:11:03.431 --> 00:11:04.909
แล้วเราได้ทำอะไรไปบ้าง

00:11:04.909 --> 00:11:08.978
เราทำให้เครื่องจักรเรียนรู้ได้เอง
แทนที่กำหนดโปรแกรมให้ทั้งดุ้น

00:11:08.978 --> 00:11:11.676
ซึ่งสามารถติดตามดูเรา
เมื่อเราปรับอุณหภูมิขึ้นลง

00:11:11.676 --> 00:11:14.270
เมื่อคุณชอบให้มีอุณหภูมิพอดีเป๊ะ
ยามตื่นนอน

00:11:14.270 --> 00:11:15.977
หรือยามไม่อยู่บ้าน

00:11:15.977 --> 00:11:17.245
แล้วคุณรู้อะไรอีกบ้าง

00:11:17.245 --> 00:11:18.172
มันได้ผล

00:11:18.422 --> 00:11:21.639
ทุกคนช่วยประหยัดพลังงานได้
โดยไม่ต้องกำหนดโปรแกรม

NOTE Paragraph

00:11:23.239 --> 00:11:25.246
ดังนั้น ไม่สำคัญว่ากำลังทำอะไร

00:11:25.246 --> 00:11:28.512
ถ้าย้อนกลับไปมองประเด็น
ปัญหาทั้งหมดในกล่อง

00:11:28.512 --> 00:11:31.533
อาจมีทางที่ดึงออกมาเรื่องหนึ่ง
หรือรวมเรื่องเข้าด้วยกัน

00:11:31.533 --> 00:11:34.047
ด้วยวิธีการนี้
ทำให้กระบวนการง่ายขึ้นมาก

00:11:35.007 --> 00:11:38.084
นี่คือเคล็ดลับแรกสุดของผม มองอย่างกว้าง ๆ

NOTE Paragraph

00:11:38.084 --> 00:11:42.065
เคล็ดลับที่สอง มองให้ใกล้ ๆ

00:11:42.065 --> 00:11:45.096
ปู่ผมคือหนึ่งในครูที่ยิ่งใหญ่

00:11:47.006 --> 00:11:48.907
ท่านสอนผมเรื่องต่าง ๆ ในโลก

00:11:49.557 --> 00:11:53.049
สอนผมว่าสร้างอย่างไรและซ่อมอย่างไร

00:11:53.049 --> 00:11:56.771
เครื่องมือและเทคนิคที่จำเป็น
เพื่อทำงานให้สำเร็จ

00:11:57.671 --> 00:12:02.008
ผมจำเรื่องหนึ่งได้ ท่านบอกผม
เกี่ยวกับสกรูประเภทต่าง ๆ

00:12:02.048 --> 00:12:05.678
ต้องใช้สกรูแบบไหนให้ถูกกับงาน

00:12:05.678 --> 00:12:07.617
เพราะมีสกรูหลายแบบมาก

00:12:07.617 --> 00:12:12.487
สกรูงานไม้ งานเหล็ก งานแขวน งานคอนกรีต

00:12:12.487 --> 00:12:14.232
แบบแล้วแบบเล่า

00:12:15.212 --> 00:12:18.485
งานของพวกเราคือสร้างสินค้าที่ใช้งานง่าย

00:12:18.485 --> 00:12:22.219
แบบที่ลูกค้าจะทำได้เอง โดยไม่ต้องพึ่งมืออาชีพ

00:12:22.789 --> 00:12:24.210
แล้วพวกเราจะทำอย่างไร

00:12:24.720 --> 00:12:27.655
ผมยังจำเรื่องที่ปู่ผมเล่าได้

00:12:27.655 --> 00:12:28.928
เราคิดกันว่า

00:12:28.928 --> 00:12:31.428
จะต้องใช้สกรูกี่ตัวกับกล่องนี้

00:12:31.428 --> 00:12:34.278
2, 3, 4, 5 ตัวหรือไม่

00:12:34.278 --> 00:12:36.574
เพราะมีรูปทรงกับด้านที่แตกต่างกัน

00:12:36.574 --> 00:12:39.304
เราคิด และเราทำให้มันได้ผลดีที่สุด

00:12:39.304 --> 00:12:43.395
เราไปจบที่การใช้สกรูสามแบบ

00:12:43.845 --> 00:12:46.122
เราคิดว่าแก้ปัญหานี้ได้แล้ว

00:12:46.122 --> 00:12:48.817
แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น

NOTE Paragraph

00:12:49.527 --> 00:12:51.158
และถ้าเราส่งมอบสินค้า

00:12:51.158 --> 00:12:53.548
ผู้คนจะไม่รู้สึกว่า
ได้รับประสบการณ์ที่ดี

00:12:54.128 --> 00:12:55.336
แล้วเราทำอย่างไรอีก

00:12:55.336 --> 00:12:57.081
เรากลับไปทบทวนบนกระดานร่างแบบ

00:12:57.081 --> 00:13:00.545
และเราก็แก้ปัญหาได้ทันที
เมื่อค้นพบว่าเราแก้ปัญหาผิดจุด

00:13:00.545 --> 00:13:04.269
เราจึงออกแบบสกรูพิเศษ สกรูของลูกค้า

00:13:04.269 --> 00:13:06.440
ทำให้นักลงทุนผิดหวังมากเรื่องนี้

00:13:06.440 --> 00:13:09.862
พวกเขาคิดว่า ทำใมเสียเวลาไปมากมาย
กับสกรูตัวเล็ก ๆ เพียงตัวเดียว

00:13:09.862 --> 00:13:11.861
อย่าไปทำมัน ไปขายให้มากขึ้น

00:13:11.861 --> 00:13:15.184
เราตอบกลับไปว่าเราจะขายได้มาก
ถ้าเราทำเรื่องนี้ได้ถูกต้อง

00:13:15.904 --> 00:13:17.594
แล้วก็สำเร็จ เราทำได้

00:13:17.594 --> 00:13:20.888
สกรูตัวเล็กของลูกค้า 
ซึ่งใช้เพียงตัวเดียวในเครื่อง

00:13:20.888 --> 00:13:23.995
ง่ายต่อการเชื่อมต่อและการแขวนบนกำแพง

NOTE Paragraph

00:13:25.525 --> 00:13:31.625
ถ้าเราใส่ใจกับรายละเอียด
เล็กน้อยที่เรามักมองไม่เห็น

00:13:32.404 --> 00:13:34.228
เราเห็นมันแล้วพูดว่า

00:13:34.228 --> 00:13:35.636
มันสำคัญ

00:13:35.636 --> 00:13:38.436
หรือเรามักจะสร้างมันแบบนั้น

00:13:38.436 --> 00:13:41.320
มีวิธีใดบ้างที่จะลดทอนชิ้นส่วนลง

NOTE Paragraph

00:13:42.220 --> 00:13:46.839
เคล็ดลับสุดท้ายของผม 
ให้คิดแบบคนหนุ่มสาว

00:13:48.389 --> 00:13:52.545
ทุกวันผมมักพบกับปัญหา
ที่น่าสนใจจากลูกสามคนที่บ้าน

00:13:52.545 --> 00:13:54.316
ลูก ๆ มักมาพร้อมกับคำถาม เช่น

00:13:54.316 --> 00:13:57.224
ทำไมรถยนต์จึงบินวนไปมาไม่ได้

00:13:57.644 --> 00:14:01.420
หรือ ทำไมไม่ใช้แผ่นหนามเตยแทนเชือกผูกรองเท้า

00:14:02.490 --> 00:14:04.389
คำถามบางครั้งก็หลักแหลมมาก

00:14:05.409 --> 00:14:07.947
ลูกมาหาผมในวันหนึ่ง แล้วผมขอให้เขา

00:14:07.947 --> 00:14:11.123
ไปเปิดดูอีเมล์

00:14:11.123 --> 00:14:14.891
ลูกมองมาที่ผมอย่างงง ๆ แล้วพูดว่า

00:14:15.311 --> 00:14:20.225
ทำไมกล่องอีเมล์ไม่เช็คตัวมันเอง
แล้วบอกเราว่ามีอีเมล์ (เสียงหัวเราะ)

00:14:20.225 --> 00:14:23.878
ผมชอบ เป็นคำถามที่ดีและฉลาดมาก

00:14:24.878 --> 00:14:27.492
ลูก ๆ มีคำถามอื่นอีกมากมาย

00:14:27.492 --> 00:14:32.210
บางครั้งเราตอบได้
แต่บางครั้งเราก็ไม่มีคำตอบ

00:14:32.210 --> 00:14:38.017
เรามักพูดว่า ลูกเอ๋ย 
ธรรมดาของโลกก็เป็นอย่างนี้แหละ

00:14:38.017 --> 00:14:40.567
แน่ละ ยิ่งเรามองเห็นของบางอย่างเป็นประจำ

00:14:40.567 --> 00:14:42.764
เรายิ่งเคยชินกับมัน

00:14:42.764 --> 00:14:44.894
แต่เด็กยังไม่เคยเห็นมากพอ

00:14:44.894 --> 00:14:46.794
หรือเคยชินกับของเหล่านี้

00:14:46.794 --> 00:14:48.611
และเมื่อเด็กพบเจอกับปัญหา

00:14:48.611 --> 00:14:50.834
เด็กจะรีบเร่งแก้ไขปัญหาทันที

00:14:50.834 --> 00:14:53.576
บางครั้งก็พบหนทางที่ดีกว่า

00:14:53.576 --> 00:14:56.280
หนทางที่ดีกว่ามาก

NOTE Paragraph

00:14:56.280 --> 00:15:02.119
ดังนั้น คำแนะนำที่ผมถือว่าสำคัญมาก
คือการมีคนหนุ่มสาวร่วมทีม

00:15:02.119 --> 00:15:04.225
หรืออย่างน้อยก็มีคนที่มีจิตใจหนุ่มสาว

00:15:04.225 --> 00:15:06.576
เพราะถ้าคุณมีคนจิตใจหนุ่มสาว

00:15:06.576 --> 00:15:09.736
จะทำให้ทุกคนในห้องคิดแบบคนหนุ่มสาว

00:15:09.736 --> 00:15:14.100
ปิกัสโซ่เคยพูดว่า เด็กทุกคนเป็นศิลปิน

00:15:15.090 --> 00:15:20.406
แต่ปัญหาคือเมื่อพวกเขาโตขึ้น
ทำอย่างไรจึงรักษาความเป็นศิลปินนี้ไว้ได้

00:15:21.785 --> 00:15:25.734
เราทุกคนมองโลกอย่างละเอียดละออ
เมื่อเราพบเห็นมันครั้งแรก

00:15:25.734 --> 00:15:28.308
ก่อนที่ช่วงเวลาแห่งนิสัยจะเข้ามาแทนที่

00:15:28.998 --> 00:15:31.341
เรื่องท้าทายของเราคือ การกลับไปจุดเดิม

00:15:31.341 --> 00:15:33.586
ให้รู้สึกหงุดหงิดใจ

00:15:33.586 --> 00:15:35.926
ให้เห็นรายละเอียดปลีกย่อย

00:15:35.926 --> 00:15:37.666
ให้มองอย่างกว้าง ๆ

00:15:37.666 --> 00:15:39.422
ให้มองอย่างใกล้ชิด

00:15:39.422 --> 00:15:41.092
แล้วคิดแบบคนหนุ่มสาว

00:15:41.792 --> 00:15:43.710
จะทำให้เราเป็นพวกมือใหม่หัดขับ

NOTE Paragraph

00:15:44.150 --> 00:15:45.373
ไม่ใช่ง่าย

00:15:45.373 --> 00:15:46.908
เพราะเราต้องย้อนกลับไป

00:15:46.908 --> 00:15:50.109
สงสัยกับเรื่องธรรมดาสามัญที่สุด
เรื่องที่เราเคยชินกับมันมาก่อน

00:15:51.689 --> 00:15:52.732
แต่ถ้าเราทำได้

00:15:52.732 --> 00:15:55.243
เราจะสร้างสิ่งที่สวยงามมหัศจรรย์ได้

00:15:55.243 --> 00:15:57.890
สำหรับผม ผมหวังว่านั่นจะเป็น
การออกแบบผลิตภัณฑ์ที่ดียิ่งขึ้น

00:15:58.940 --> 00:16:03.517
สำหรับพวกคุณ อาจจะเป็นสิ่งอื่น ๆ
ที่มีอิทธิพลกับคุณ

NOTE Paragraph

00:16:06.105 --> 00:16:09.169
เรื่องท้าทายของเราคือ
การตื่นขึ้นมาแล้วพูดว่า

00:16:09.169 --> 00:16:12.344
ฉันจะเรียนรู้โลกให้ดีขึ้นได้อย่างไร

00:16:12.344 --> 00:16:17.193
และถ้าเราทำได้ บางที แค่บางที

00:16:17.193 --> 00:16:21.388
เราอาจขจัดสติกเกอร์งี่เง่าแผ่นเล็กนี้ได้


NOTE Paragraph

00:16:22.248 --> 00:16:23.797
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:16:23.797 --> 00:16:26.274
(เสียงปรบมือ)