Τα συναισθήματά μας επηρεάζουν 
κάθε πτυχή της ζωής μας,

από την υγεία μας
και τον τρόπο που μαθαίνουμε,

έως το πώς εργαζόμαστε και
παίρνουμε αποφάσεις, μικρές και μεγάλες.

Τα συναισθήματά μας επίσης επηρεάζουν 
το πώς συνδεόμαστε μεταξύ μας.

Έχουμε εξελιχθεί να ζούμε 
σε έναν κόσμο σαν αυτόν,

αντ' αυτού όμως, ζούμε
όλο και περισσότερο κάπως έτσι

- αυτό είναι μήνυμα 
από την κόρη μου χθες βράδυ -

σε έναν κόσμο στερημένο από συναίσθημα.

Η αποστολή μου είναι να το αλλάξω αυτό.

Θέλω να επαναφέρω το συναίσθημα 
στις ψηφιακές μας εμπειρίες.

Πήρα αυτόν τον δρόμο πριν από 15 χρόνια.

Ήμουν επιστήμων υπολογιστών στην Αίγυπτο,

και μόλις είχα περάσει σε μεταπτυχιακό 
πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.

Έτσι έκανα κάτι αρκετά ασυνήθιστο

για μια νεαρή νιόπαντρη μουσουλμάνα
σύζυγο από την Αίγυπτο:

Με τη στήριξη του συζύγου μου,
που έπρεπε να μείνει στην Αίγυπτο,

έφτιαξα τα πράγματά μου 
και μετακόμισα στην Αγγλία.

Στο Κέμπριτζ, χιλιάδες μίλια
μακριά από το σπίτι μου

κατάλαβα ότι περνούσα περισσότερη ώρα 
με τον φορητό μου υπολογιστή

παρά με οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο.

Παρόλη όμως αυτή την οικειότητα, 
ο φορητός μου δεν είχε ιδέα πώς ένιωθα.

Αγνοούσε εάν ήμουν χαρούμενη,

αν ήταν μια μέρα δύσκολη, 
με άγχος ή επιπλοκές,

και αυτό με απογοήτευσε.

Ακόμα χειρότερα, όταν επικοινωνούσα 
διαδικτυακά με την οικογένεια στο σπίτι,

ένιωθα ότι όλα μου τα συναισθήματα
εξαφανίζονταν στον κυβερνοχώρο.

Μου έλειπε το σπίτι μου, ένιωθα μοναξιά,
και κάποιες μέρες πραγματικά έκλαιγα,

αλλά είχα μόνο αυτό για να μεταδώσω 
αυτά τα συναισθήματα.

(Γέλια)

Η σημερινή τεχνολογία έχει πολλή ευφυΐα 
αλλά καθόλου συναίσθημα,

πάρα πολύ γνωστική ευφυΐα 
αλλά καθόλου συναισθηματική ευφυΐα.

Αυτό με έβαλε να σκεφτώ

τι θα γινόταν εάν η τεχνολογία μας
μπορούσε να νιώσει τα συναισθήματά μας;

Τι θα γινόταν εάν οι συσκευές ένιωθαν 
πώς αισθανόμαστε και αποκρίνονταν ανάλογα,

ακριβώς όπως θα αντιδρούσε
ένας φίλος με συναισθήματα;

Αυτά τα ερωτήματα οδήγησαν 
εμένα και την ομάδα μου

στη δημιουργία τεχνολογιών που διαβάζουν 
και αντιδρούν στα συναισθήματά μας,

και το σημείο αφετηρίας μας 
ήταν το ανθρώπινο πρόσωπο.

Το πρόσωπό μας τυγχάνει να είναι 
ένα από τα πιο ισχυρά κανάλια

μέσω των οποίων εκφράζουμε κοινωνικές 
και συναισθηματικές μας καταστάσεις,

τα πάντα, από διασκέδαση, έκπληξη,
ενσυναίσθηση και περιέργεια.

Στην επιστήμη των συναισθημάτων,

κάθε κίνηση των μυών του προσώπου
την αποκαλούμε μονάδα δράσης.

Έτσι για παράδειγμα η μονάδα δράσης 12,

δεν είναι μια επιτυχία του Χόλιγουντ,

είναι σήκωμα της άκρης του χείλους,

που είναι βασικό συστατικό του χαμόγελου.

Δοκιμάστε το όλοι. 
Ας ρίξουμε μερικά χαμόγελα.

Άλλο παράδειγμα είναι η μονάδα δράσης 4. 
Είναι η συνοφρύωση.

Είναι όταν σμίγουν τα φρύδια
και δημιουργούνται ρυτίδες και υφές.

Δεν μας αρέσουν αλλά είναι 
έντονη ένδειξη αρνητικού συναισθήματος.

Έτσι έχουμε περίπου 
45 τέτοιες μονάδες δράσης,

και οι συνδυασμοί τους εκφράζουν 
εκατοντάδες συναισθήματα.

Το να μάθεις έναν υπολογιστή να διαβάζει
τις εκφράσεις του προσώπου είναι δύσκολο,

επειδή οι μονάδες δράσεις
μπορεί να εναλλάσσονται γρήγορα,

να είναι αδιόρατες, και να συνδυάζονται
με πολλούς τρόπους.

Πάρτε για παράδειγμα το χαμόγελο 
και το υπεροπτικό χαμόγελο.

Μοιάζουν μεταξύ τους 
αλλά σημαίνουν διαφορετικά πράγματα.

(Γέλια)

Έτσι το χαμόγελο είναι θετικό,

ενώ το προσποιητό χαμόγελο 
είναι συχνά αρνητικό.

Καμιά φορά το προσποιητό χαμόγελο 
μπορεί να σε κάνει διάσημο.

Αλλά είναι πολύ σημαντικό

να μπορεί ο υπολογιστής
να δει τη διαφορά των δυο εκφράσεων.

Πώς το καταφέρνουμε λοιπόν αυτό;

Δίνουμε στους αλγορίθμους μας

δεκάδες χιλιάδες παραδείγματα ανθρώπων 
που ξέρουμε ότι χαμογελούν,

από διάφορες εθνότητες, ηλικίες, γένη,

και κάνουμε το ίδιο 
και για το υπεροπτικό χαμόγελο.

Και μετά χρησιμοποιώντας τη βαθιά μάθηση

ο αλγόριθμος ψάχνει 
για όλες αυτές τις υφές και τις ρυτίδες

και τις αλλαγές σχήματος του προσώπου μας,

και βασικά μαθαίνει ότι όλα τα χαμόγελα 
έχουν κοινά χαρακτηριστικά,

ενώ τα υπεροπτικά χαμόγελα έχουν
ελαφρώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Την επόμενη φορά
που θα δει ένα νέο πρόσωπο

ουσιαστικά μαθαίνει ότι αυτό το πρόσωπο

έχει τα χαρακτηριστικά του χαμόγελου

και λέει, «Ναι, το αναγνωρίζω. 
Είναι έκφραση χαμόγελου».

Έτσι ο καλύτερος τρόπος για να δείξουμε
πως λειτουργεί η τεχνολογία

είναι μια ζωντανή παρουσίαση,

γι' αυτό ζητάω έναν εθελοντή,
κατά προτίμηση κάποιον με πρόσωπο.

(Γέλια)

Η Κλόη θα είναι η εθελόντριά μας σήμερα.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, 
από ερευνητικό πρόγραμμα του ΜΙΤ

γίναμε εταιρεία,

όπου η ομάδα μου έχει μοχθήσει
για να λειτουργήσει αυτή η τεχνολογία,

όπως αρεσκόμαστε να λέμε ακόμα.

Την έχουμε συρρικνώσει 
ώστε η κεντρική μηχανή συναισθημάτων

να λειτουργεί σε κάθε φορητή συσκευή
με κάμερα, όπως αυτό το iPad.

Ας την δοκιμάσουμε λοιπόν.

Βλέπετε ότι ο αλγόριθμος βασικά
έχει εντοπίσει το πρόσωπο της Κλόη,

είναι αυτό το λευκό περίγραμμα,

και παρακολουθεί τα κεντρικά
σημεία του προσώπου της,

ήτοι, τα φρύδια, τα μάτια και τη μύτη της.

Το ερώτημα είναι, μπορεί
να αναγνωρίσει την έκφρασή της;

Άρα θα τεστάρουμε το μηχάνημα.

Αρχικά, δείξε μου ένα ανέκφραστο πρόσωπο. 
Ναι, υπέροχα.

(Γέλια)

Κατόπιν καθώς χαμογελάει,
είναι γνήσιο χαμόγελο, υπέροχο.

Η πράσινη μπάρα μεγαλώνει
καθώς χαμογελάει.

Αυτό ήταν ένα μεγάλο χαμόγελο.

Κι ένα υπεροπτικό χαμόγελο
θα το καταλάβει ο υπολογιστής;

Αναγνωρίζει και τα διακριτικά χαμόγελα.
Εργαστήκαμε σκληρά για να το καταφέρουμε.

Μετά σηκωμένα φρύδια ως ένδειξη έκπληξης.

Συνοφρύωση ως ένδειξη απογοήτευσης.

Κατσούφιασε. Ναι, τέλεια.

Όλες αυτές είναι διαφορετικές
μονάδες δράσης.

Υπάρχουν πολύ περισσότερες.
Αυτή είναι μια σύντομη παρουσίαση.

Αλλά κάθε καταγραφή την αποκαλούμε
σημείο συναισθηματικών δεδομένων,

και μετά μπορούν να δράσουν μαζί
για να δώσουν διάφορα συναισθήματα.

Έτσι στη δεξιά πλευρά της δοκιμής -
δείξε ότι είσαι χαρούμενη.

Αυτό λοιπόν είναι χαρά. Η χαρά φωτίζεται.

Και μετά δώσε μου μια έκφραση αηδίας.

Θυμήσου πώς ήταν όταν ο Ζέιν έφυγε 
από τους Ουάν Νταϊρέξιον.

(Γέλια)

Ναι, ξύνισε τη μύτη σου. Φοβερό.

Το σθένος είναι αρκετά αρνητικό,
άρα πρέπει να ήσουν μεγάλη θαυμάστρια.

Το σθένος δηλώνει πόσο θετική ή αρνητική
είναι μια εμπειρία,

και η εμπλοκή δηλώνει
πόσο εκφραστική είναι επίσης.

Φανταστείτε αν η Κλόη είχε πρόσβαση σ'αυτή
τη ροή συναισθήματος σε πραγματικό χρόνο,

και μπορούσε να τη μοιραστεί
με όποιον ήθελε.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Έως τώρα έχουμε συγκεντρώσει 12 δις
τέτοια σημεία συναισθηματικών δεδομένων.

Είναι η μεγαλύτερη βάση δεδομένων
από συναισθήματα στον κόσμο.

Τα συλλέξαμε από 2,9 εκατομμύρια βίντεο
από πρόσωπα ανθρώπων

που συμφώνησαν να μοιραστούν 
τα συναισθήματά τους μαζί μας,

και από 75 χώρες σε όλο τον κόσμο.

Αυξάνεται κάθε μέρα.

Με συνεπαίρνει η ιδέα

ότι μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε 
κάτι τόσο προσωπικό όσο το συναίσθημα,

και να το κάνουμε σε τέτοια κλίμακα.

Τι μάθαμε λοιπόν έως τώρα;

Φύλο.

Τα δεδομένα μας επιβεβαιώνουν
κάτι που ίσως υποψιαζόσαστε.

Οι γυναίκες είναι πιο εκφραστικές
από τους άνδρες.

Χαμογελούν περισσότερο,
και το χαμόγελό τους διαρκεί περισσότερο,

και τώρα μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε

σε τι άνδρες και γυναίκες
αντιδρούν διαφορετικά.

Ας δούμε την κουλτούρα: Έτσι στις ΗΠΑ

οι γυναίκες είναι 40% πιο εκφραστικές 
από τους άνδρες, αλλά όλως περιέργως

δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ανδρών 
και γυναικών στην Αγγλία. (Γέλια)

Ηλικία: Οι άνθρωποι 50 ετών και άνω

είναι 25% πιο συναισθηματικοί 
από τους νέους ανθρώπους.

Οι γυναίκες των 20 χαμογελούν περισσότερο
από τους άνδρες της ίδιας ηλικίας,

ίσως μια αναγκαιότητα 
για την αναζήτηση σχέσης.

Αλλά αυτό που μας εξέπληξε
περισσότερο στα δεδομένα

είναι ότι συμβαίνει 
να είμαστε εκφραστικοί συνέχεια,

ακόμη και όταν είμαστε μόνοι 
μπροστά στη συσκευή μας,

και όχι μόνο όταν βλέπουμε
βίντεο με γάτες στο Facebook.

Είμαστε εκφραστικοί
όταν στέλνουμε email ή sms,

ψωνίζουμε διαδικτυακά, ακόμη και
όταν κάνουμε τη φορολογική μας δήλωση.

Πού χρησιμοποιούνται
αυτά τα δεδομένα σήμερα;

Στο να καταλάβουμε
πώς εμπλεκόμαστε με τα μέσα,

έτσι κατανοώντας τη διαδικτυακή
εξάπλωση και το πώς ψηφίζουμε.

Επίσης την τεχνολογία
που ενεργοποιεί συναισθήματα,

και θέλω να μοιραστώ κάποια παραδείγματα 
στα οποία έχω ιδιαίτερη αδυναμία.

Γυαλιά που ενεργοποιούνται
από συναισθήματα

θα βοηθήσουν άτομα με προβλήματα όρασης
να διαβάσουν τα πρόσωπα των άλλων,

και θα βοηθήσει
άτομα στο φάσμα του αυτισμού

να ερμηνεύσουν συναισθήματα,
κάτι που πραγματικά τους ταλαιπωρεί.

Στην εκπαίδευση, φανταστείτε
εάν οι εφαρμογές που μαθαίνουν

αισθανθούν ότι έχετε μπερδευτεί
και μειώσουν ταχύτητα

ή ότι βαριόσαστε έτσι να επιταχύνουν,

ακριβώς όπως ένας καλός δάσκαλος 
θα έκανε στην τάξη.

Εάν το ρολόι στο χέρι σας
παρακολουθούσε τη διάθεσή σας

ή το αυτοκινητό σας αισθανόταν
ότι είστε κουρασμένος,

ή ίσως το ψυγείο σας να αναγνωρίζει
ότι είστε αγχωμένος

και να κλειδώνει αυτόματα αποτρέποντας
τη λαίμαργη επιδρομή σας. (Γέλια)

Θα μου άρεσε αυτό, ναι.

Τι εάν, όταν ήμουν στο Κέμπριτζ,

είχα πρόσβαση στη ροή συναισθημάτων μου
σε πραγματικό χρόνο

και μπορούσα να τη μοιραστώ
με την οικογένειά μου πολύ φυσικά

ακριβώς όπως θα έκανα
αν είμασταν όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο;

Νομίζω ότι σε πέντε χρόνια, όλες 
οι συσκευές θα έχουν τσιπ συναισθημάτων

και δεν θα θυμόμαστε πώς ήταν

όταν δεν μπορούσαμε 
να αγριοκοιτάξουμε τη συσκευή μας

και αυτή να μας πει 
«Χμ, μάλλον δεν σου αρέσε αυτό, σωστά;»

Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι

ότι υπάρχουν τόσες εφαρμογές
αυτής της τεχνολογίας,

που η ομάδα μας δεν μπορεί
να τις κάνει όλες μόνη της

έτσι κάναμε την τεχνολογία διαθέσιμη

ώστε και άλλοι προγραμματιστές
να χτίσουν και να γίνουν δημιουργικοί.

Κατανοούμε ότι υπάρχουν πιθανοί κίνδυνοι
και ενδεχόμενη κατάχρηση,

αλλά προσωπικά, έχοντας περάσει
τόσα χρόνια πάνω σε αυτό,

πιστεύω ότι τα οφέλη για την ανθρωπότητα

από το να έχουμε
συναισθηματικά ευφυή τεχνολογία

ξεπερνούν κατά πολύ
την πιθανότητα κακής χρήσης.

Σας προσκαλώ όλους
να συμμετέχετε στη συζήτηση.

Όσα περισσότερα γνωρίζει ο κόσμος
γι' αυτή την τεχνολογία,

τόσο περισσότερο μπορούμε όλοι 
να έχουμε άποψη για την χρήση της.

'Ετσι, καθώς οι ζωές μας γίνονται
όλο και πιο ψηφιακές,

μάταια αγωνιζόμαστε 
να επιβραδύνουμε τη χρήση των συσκευών

για να ανακτήσουμε τα συναισθήματά μας.

Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι
να φέρω το συναίσθημα στην τεχνολογία

και να κάνω την τεχνολογία να αποκρίνεται.

Θέλω λοιπόν εκείνες οι συσκευές 
που μας απομάκρυναν

να μας ενώσουν και πάλι.

Και εξανθρωπίζοντας την τεχνολογία 
έχουμε αυτή τη χρυσή ευκαιρία

να αναδιατυπώσουμε 
τη σχέση μας με τις μηχανές

και ως εκ τούτου, 
και το πώς εμείς ως ανθρώπινα όντα,

συνδεόμαστε ο ένας με τον άλλον.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)